Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πύλη:Βυζαντινή Αυτοκρατορία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
ΠύλεςΙστορίαΒυζαντινή Αυτοκρατορία

π • ε Η Πύλη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας
Κινούμενος χάρτης της εδαφικής εξέλιξης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (με πράσινο χρώμα).
Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
Βασιλεία Ρωμαίων
Imperium Romanum
Αυτοκρατορία

330 – 1453
Η σημαία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας κατά τον 14ο αιώνα (δείτε Βυζαντινές σημαίες και εμβλήματα). Χριστόγραμμα (δείτε Βυζαντινές σημαίες και εμβλήματα).
Τοποθεσία {{{κοινό_όνομα}}}
Η αυτοκρατορία το 555, κατά τη διάρκεια της περιόδου βασιλείας του Ιουστινιανού, κατά την περίοδο της μεγαλύτερης εκτάσεώς της μετά την πτώση της Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορίας (οι υποτελείς της εμφανίζονται με ροζ χρώμα)
Πρωτεύουσα Κωνσταντινούποληα, β
(395–1204, 1261–1453)
Γλώσσες
Θρησκεία Χριστιανισμός
Ανατολικός Χριστιανισμός (αποδεκτός κατόπιν του Διατάγματος των Μεδιολάνων το 313, Επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μετά το 380),
Ανατολικό Ορθόδοξο δόγμα μετά το Σχίσμα του 1054
Πολιτική δομή Αυτοκρατορία
Σημαντικοί αυτοκράτορες
 -  306-337 Μέγας Κωνσταντίνος
 -  527-565 Ιουστινιανός Α΄
 -  610-641 Ηράκλειος
 -  717-741 Λέων Γ΄
 -  976-1025 Βασίλειος Β΄
 -  1081-1118 Αλέξιος Α΄ Κομνηνός
 -  1259-1282 Μιχαήλ Η΄ Παλαιολόγος
 -  1449-1453 Κωνσταντίνος ΙΑ΄
Ιστορική εποχή Ύστερη Αρχαιότητα έως Ύστερος Μεσαίωνας
 -  Μεταφορά της πρωτεύουσας από τη Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη 1 Απριλίου 286
 -  Ίδρυση της Κωνσταντινούπολης 11 Μαΐου 330
 -  Τελική διαίρεση Ανατολής-Δύσης έπειτα από τον θάνατο του Θεοδοσίου Α΄ 17 Ιανουαρίου 395
 -  Επίσημο τέλος της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας 25 Απριλίου 480
 -  Δ΄ Σταυροφορία και ίδρυση της Λατινικής Αυτοκρατορίας 12 Απριλίου 1204
 -  Ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Παλαιολόγους 25 Ιουλίου 1261
 -  Άλωση της Κωνσταντινούπολης 29 Μαΐου 1453
Πληθυσμός
 -  457 εκτ. 16,000,000γ 
 -  565 εκτ. 19,000,000 
 -  775 εκτ. 7,000,000 
 -  εκτ. 12,000,000 
 -  1320 εκτ. 2,000,000 
Νόμισμα Σόλιδος, Ιστάμενον και Υπέρπυρον
α. ^ Η Κωνσταντινούπολη κατέστη πρωτεύουσα της (ενωμένης) αυτοκρατορίας το 330. Ο Θεοδόσιος Α΄ ήταν ο τελευταίος αυτοκράτορας ο οποίος βασίλευσε τόσο επί της Ανατολικής όσο και της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Απεβίωσε το 395 μ.Χ., με άμεση συνέπεια τη διαίρεση της αυτοκρατορίας σε δυτικό και ανατολικό τμήμα.
β. ^ Από το 1204 έως το 1261 υπήρξε περίοδος μεσοβασιλείας κατά τη διάρκεια της οποίας η αυτοκρατορία ήταν διαιρεμένη μεταξύ Αυτοκρατορίας της Νίκαιας, της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας και του Δεσποτάτου της Ηπείρου, τα οποία συναγωνίζονταν μεταξύ τους για την κατάληψη της εξουσίας της αυτοκρατορίας. Η Αυτοκρατορία της Νίκαιας θεωρείται ως το νόμιμο διάδοχο κράτος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, καθώς πέτυχε να ανακαταλάβει την Κωνσταντινούπολη.
γ. ^ Δείτε το λήμμα Πληθυσμός της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας για περισσότερες αναλυτικές πληροφορίες προερχόμενες από το McEvedy and Jones, Atlas of World Population History, 1978, καθώς και το Angeliki E. Laiou, The Economic History of Byzantium, 2002.

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, αναφερόμενη και ως Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, Ρωμανία ή απλά Βυζάντιο, αλλά και ως Αυτοκρατορία των Ελλήνων όπως χαρακτηρίστηκε το 1791 στο έργο "Γεωγραφία Νεωτερική"[1] , ήταν αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, συνέχεια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα χρονικά όρια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας ξεκινούν από τα εγκαίνια της Κωνσταντινούπολης στις 11 Μαΐου 330 και φτάνουν ως την τελική της πτώση, την Άλωση από τους Οθωμανούς, στις 29 Μαΐου 1453.[2] Τα όριά της μέσα στα εκτεταμένα χρονικά όρια ζωής άλλαξαν πολλές φορές αλλά στη μεγαλύτερή της έκταση διοικούσε εδάφη που περιελάμβαναν τα Βαλκάνια, την Ιταλική χερσόνησο, τη Μικρά Ασία, τη Συρία και Παλαιστίνη, την Αίγυπτο, τη σημερινή Τυνησία καθώς και μικρό τμήμα της Λιβύης, τής Αλγερίας, τού Μαρόκο καθώς και νότιες περιοχές τής Ιβηρικής χερσονήσου και της Κριμαίας.

Από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία γεννήθηκε το «εκχριστιανισμένο ρωμαϊκό κράτος της Ανατολής» με κύριο μέλημα την ανασύσταση της αυτοκρατορίας. Επί της δυναστείας του Ηρακλείου μεταμορφώθηκε στην «εξελληνισμένη αυτοκρατορία της χριστιανικής Ανατολής» όπως την αποκάλεσε μερίδα Ελλήνων ιστορικών κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα[1], και τέλος, κυρίως από το 1204 και μετά, με την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τον βενετσιάνικο στόλο και τους Λατίνους Σταυροφόρους, γεννήθηκε η «ελληνική βυζαντινή-ρωμαϊκή αυτοκρατορία» [3]. Ωστόσο, με τον όρο Έλληνες εννοείτο το Βυζάντιο από τα χρόνια του βασιλιά Όθωνα Α΄ της Γερμανίας, τον 10ο αιώνα.

[{{fullurl:Πύλη:Βυζαντινή Αυτοκρατορία/Επιλεγμένη εικόνα/Σφάλμα έκφρασης: Μη αναγνωριζόμενος χαρακτήρας στίξης "["|}} π] • [{{fullurl:Πύλη:Βυζαντινή Αυτοκρατορία/Επιλεγμένη εικόνα/Σφάλμα έκφρασης: Μη αναγνωριζόμενος χαρακτήρας στίξης "["|action=edit}} εΕπιλεγμένη εικόνα

{{/Επιλεγμένη εικόνα/Σφάλμα έκφρασης: Μη αναγνωριζόμενος χαρακτήρας στίξης "["}}


π • ε Υποκατηγορίες
π • ε Βυζαντινοί Αυτοκράτορες
π • ε Θέματα
π • ε Associated Wikimedia
Βυζαντινή Αυτοκρατορία στα Βικιβιβλία   Βυζαντινή Αυτοκρατορία στο Βικιεπιστήμιο   Βυζαντινή Αυτοκρατορία στη Βικιθήκη   Βυζαντινή Αυτοκρατορία στο Βικιλεξικό   Βυζαντινή Αυτοκρατορία στα Βικινέα   Βυζαντινή Αυτοκρατορία στα Βικιταξίδια   Βυζαντινή Αυτοκρατορία στα Βικιφθέγματα   Βυζαντινή Αυτοκρατορία στα Wikimedia Commons   Βυζαντινή Αυτοκρατορία στο Wikidata
Εγχειρίδια και βιβλία Υλικό μάθησης Πηγές Ορισμοί Νέα Αποφθέγματα Εικόνες και πολυμέσα Δεδομένα
  1. 1,0 1,1 Βλαχοδήμου, Γεωργία (2008). Από τον Πολυζωίδη στον Παπαρρηγόπουλο: ο «Εξελληνισμός» του Βυζαντίου. Θεσσαλονίκη: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. σελ. 32, 36, 58, 71, 81-82, 91, 101, 108-115, 119-121. 
  2. Ιστορία του Ελληνικού έθνους, τόμ. Ζ', σελ. 6
  3. Ιστορία του Ελληνικού έθνους, τόμ. Ζ', σελ. 5