Ουαλεντινιανός Γ΄
| Ουαλεντινιανός Γ΄ | |
|---|---|
.jpg) Σόλιδος που απεικονίζει τον αυτοκτάτορα Ουαλεντινιανό Γ΄. Επιγρ.: D. N. PLA. VALENTINIANUS P. F. AVG. | |
| Περίοδος | 23 Οκτωβρίου 425 - 16 Μαρτίου 455 |
| Προκάτοχος | Φλάβιος Ονώριος |
| Διάδοχος | Πετρώνιος Μάξιμος |
| Γέννηση | 2 Ιουλίου 419 Ραβέννα, Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία |
| Θάνατος | 16 Μαρτίου 455 (35 ετών) Ρώμη, Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία |
| Σύζυγος | Λικινία Ευδοξία |
| Απόγονοι | Ευδοκία Πλακιδία |
| Οίκος | Δυναστεία του Θεοδοσίου |
| Πατέρας | Κωνστάντιος Γ΄ |
| Μητέρα | Γάλλα Πλακιδία |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Ουαλεντινιανός Γ΄ ή Βαλεντινιανός Γ΄ (Flavius Placidus Valentinianus[1], 2 Ιουλίου 419 - 16 Μαρτίου 455) ήταν Αυτοκράτορας της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 425 έως το 455. Η βασιλεία του χαρακτηρίστηκε από τον συνεχιζόμενο διαμελισμό της δυτικής Αυτοκρατορίας.
Καταβολές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα].jpg)
Ο Ουαλεντινιανός γεννήθηκε στη Ραβένα, πρωτεύουσα από το 402 της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και ήταν μοναδικό παιδί του Κωνστάντιου Γ΄ συναυτοκράτορα της Δύσης και της Γάλλας Πλακιδίας, κόρης του Θεοδοσίου Α΄ Αυτοκράτορα των Ρωμαίων.[2] Η μητέρα του ήταν ετεροθαλής αδελφή τού επίσης Αυτοκράτορα της Δύσης Ονώριου, ενώ ο πατέρας του την εποχή της γέννησής του ήταν σημαίνων στέλεχος της Αυτοκρατορίας και ένα βήμα πριν από την ανάρρηση του στο θρόνο, τον οποίο και θα κατακτούσε για μικρό χρονικό διάστημα αργότερα 421.[3]
Στέφθηκε Αυτοκράτορας σε ηλικία 6 ετών, και ως εκ τούτου επιτροπευόταν από τη μητέρα του[4]. Βασίλευσε για 30 χρόνια, διάστημα μεγάλο για τα δεδομένα τής εποχής του. Δολοφόνησε τον βασικότερο στρατηγό του Αέτιο, και δολοφονήθηκε από φίλους τού ιδίου ως αντεκδίκηση, πιθανότατα με εντολή τού διαδόχου του Πετρώνιου Μάξιμου.[4]
Οι πρώτοι τίτλοι σε ηλικία δύο ετών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατά το διάστημα μεταξύ 421 και 423 ο Ουαλεντινιανός Γ΄ πήρε τον τίτλο του νωβελίσσιμου από τον Αυτοκράτορα Ονώριο, ωστόσο η πράξη αυτή δεν αναγνωρίστηκε από δικαστήριο του Αυτοκράτορα της Ανατολής Θεοδοσίου Β΄.[2] Μετά το τέλος τού πατέρα του, ο Ουαλεντινιανός ακολούθησε τη μητέρα του και την αδερφή του στην Κωνσταντινούπολη, όπου έζησε στην Αυλή τού Θεοδοσίου Β΄.[5]
Η ανάρρηση στον θρόνο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 423 ο Ονώριος απεβίωσε, και ο σφετεριστής του θρόνου Ιωάννης πήρε την εξουσία στη Ρώμη. Ο Θεοδόσιος Β΄, για να υποστηρίξει τον θρόνο του και τη νομιμότητα αναγνώρισε άμεσα ως Αύγουστο τον Κωνστάντιο Γ΄ και τον γιο του Ουαλεντινιανό Γ΄ ως Καίσαρα στις 23 Οκτωβρίου του 423.[6] Όταν ο σφετεριστής Ιωάννης ηττήθηκε κατά κράτος, ο Ουλεντινιανός Γ΄ χρίστηκε τυπικά Αυτοκράτορας σε ηλικία έξι ετών, με τις ευλογίες της Ανατολικής Αυτοκρατορίας.[5]
Βασιλεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο ανήλικος Ουαλεντινιανός ευτύχησε να έχει ως στρατηγό τον Αέτιο, ο οποίος κατήγαγε σημαντικές νίκες απέναντι στα βαρβαρικά φύλα, με πρώτες τις νίκες επί των Βησιγότθων στη Γαλατία (426, 429 και 436)[7][8][9]. Το 437 ενήλικος πλέον, νυμφεύτηκε στην Κωνσταντινούπολη τη Λικινία Ευδοξία, κόρη του Θεοδοσίου Β΄, ενώνοντας τη Θεοδοσιανή δυναστεία με την οικογένεια του Κωνστάντιου Γ΄ της Δύσης.[10] Με την επιστροφή του στη Ρώμη είχε την πλήρη νομιμοποίηση του θρόνου της Δύσης, τα ηνία όμως της Αυτοκρατορίας επί της ουσίας τα είχε ο στρατηγός του Αέτιος, ο οποίος συνέχισε τη νικηφόρα πορεία του, και νίκησε τους Ούννους του Αττίλα στα Καταλαυνικά Πεδία (πλησίον της σημερινής πόλης Τρουά), στη μάχη που έμεινε στην ιστορία ως Μάχη των Εθνών (451)[11] . Αφορμή για τη μάχη με τους Ούννους ήταν η πρόταση του Αττίλα να νυμφευτεί τη Γ. Γκρ. Ονωρία (ετεροθαλή αδελφή του Αυτοκράτορα) και ως προίκα να αποκτήσει ένα σημαντικό μέρος της Αυτοκρατορίας. Είχε προηγηθεί επιστολή τής ίδιας τής Ονωρίας μέσω ενός υπηρέτη της (του Υάκινθου), ζητώντας από τον Αττίλα να την απαλλάξει από τον ανυπόφορο γάμο της. [12] Φυσικά η απάντηση του Ουαλεντινιανού Γ΄ ήταν αρνητική, και ο Αττίλας ξεκίνησε την εισβολή στα ρωμαϊκά εδάφη. Αν και οι νίκες τού σημαντικού στρατηγού Αέτιου ενδυνάμωσαν τη θέση της καταρρέουσας Αυτοκρατορίας και ενίσχυσαν το κύρος της[4], δεν αντιστάθμισαν την εξίσου σημαντική απώλεια όλης της Βόρειας Αφρικής από τον Γιζέριχο και τους Βανδάλους (439)[12]
Το τέλος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το μοιραίο λάθος του Ουαλεντινιανού Γ΄ ήταν η δολοφονία του Αέτιου, λόγω συκοφάντησής του στρατηγού από τους εχθρούς του, γεγονός που είχε ως συνέπεια και τη δική του δολοφονία ως αντεκδίκηση, πιθανότατα με εντολή του διαδόχου του Πετρόνιου Μάξιμου (455).[4] Κατά μία άλλη εκδοχή δολοφονήθηκε από τον Πετρώνιο Μάξιμο, επειδή προσέβαλε τη σύζυγο εκείνου.[13]
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρωτογενείς
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Priscus, History see The Fragmentary History of Priscus: Attila, the Huns and the Roman Empire, AD 430-476 Αρχειοθετήθηκε 2015-06-07 στο Wayback Machine.
- Prosper Chronicles
- Jordanes, Gothic History see The Gothic History of Jordanes Αρχειοθετήθηκε 2015-06-07 στο Wayback Machine.
Δευτερογενείς
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμος 13, σελίδα 195.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Στα κλασικά λατινικά, το όνομα του Ουαλεντινιανού θα γραφόταν ως FLAVIVS PLACIDIVS VALENTINIANVS AVGVSTVS.
- 1 2 Martindale, pg. 1138
- ↑ Martindale, pg. 323
- 1 2 3 4 , Πάπυρος Λαρούς, τόμος 13 σελίδα 19
- 1 2 Blockley, pg. 136
- ↑ Martindale, pg. 1139
- ↑ Heather, pg. 5
- ↑ Bury, pg. 242
- ↑ Heather, pg. 7
- ↑ Bury, pgs. 250–251; Canduci, pg. 159
- ↑ Bury, pg. 293
- 1 2 , τόμος 5 - Οι μεγάλες εισβολές, σελίδα 42. Κ.Καπόπουλος
- ↑ Πάπυρος Λαρούς τόμος 40, σελίδα 270
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- This list of Roman laws of the fourth century shows laws passed by Valentinian III relating to Christianity. (αγγλικά)
- Mathisen, Ralph, "Valentinian III", De Imperatoribus Romanis Αρχειοθετήθηκε 2015-09-24 στο Wayback Machine. (αγγλικά)