Μαϊοριανός
| Μαϊοριανός | |
|---|---|
,_457-461.png) Νόμισμα που απεικονίζει τον Μαϊοριανό | |
| Περίοδος | 1 Απριλίου 457 - 2 Αυγούστου 461 |
| Στέψη | 28 Δεκεμβρίου 457 |
| Προκάτοχος | Άβιτος |
| Διάδοχος | Λίβιος Σεβήρος |
| Γέννηση | 420 |
| Θάνατος | 7 Αυγούστου 461 (41 ετών) Τορτόνα, Ιταλία |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Ιούλιος Βαλέριος Μαϊοριανός (Iulius Valerius Maiorianus, 420 - 7 Αυγούστου 461), γνωστός συνήθως ως Μαϊοριανός, ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 457 έως το 461.
Εξέχων στρατηγός του ύστερου ρωμαϊκού στρατού, ο Μαϊοριανός εκθρόνισε τον αυτοκράτορα Άβιτο το 457 και τον διαδέχτηκε. Ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας με τη βοήθεια του Ρικίμερου ενώ διάδοχός του στον θρόνο ήταν ο Λίβιος Σεβήρος. Ο ιστορικός Εδουάρδος Γκίμπον γράφει: Ο Μαϊοριανός "παρουσιάζει την ευχάριστη ανακάλυψη ενός μεγάλου και ηρωικού χαρακτήρα που μερικές φορές εμφανίζεται σε μια φαύλη εποχή για να δικαιολογήσει την τιμή του ανθρώπινου είδους.
Η άνοδος στον θρόνο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μαϊοριανός ενίσχυσε τη θέση του, ως πιθανού μελλοντικού αυτοκράτορα, λόγω της αντίθεσης του με τον προηγούμενο αυτοκράτορα Άβιτο. Ως εκ τούτου, η υποστήριξη του από τον αυτοκράτορα του ανατολικού και πολύ πιο ισχυρού τμήματος της αυτοκρατορίας Λέοντα Α΄ ήταν ισχυρή, λόγω της διαμάχης του θρόνου του ανατολικού τμήματος με τον Άβιτο.[1] Ωστόσο το σημαντικό στοιχείο, που ενδυνάμωσε την ανάρρηση του στο θρόνο, ήταν η υποστήριξη του ισχυρού Γερμανού στρατηγού Ρικίμερου ο οποίος είχε αναδειχθεί την εποχή της οριστικής παρακμής του δυτικού τμήματος, σε ρυθμιστή και τοποτηρητή του θρόνου. Τελικά παρά τις αντιρρήσεις των Βησιγότθων, περιστασιακών συμμάχων της αυτοκρατορίας και φιλόδοξων εποπτευόντων τον θρόνο, ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας τον Απρίλιο του 457.[1][2]
Η βασιλεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 |
Η ενότητα αυτή δεν τεκμηριώνεται επαρκώς με παραπομπές. Παρακαλούμε βοηθήστε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Ατεκμηρίωτο υλικό μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. (Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 13/01/2022) |
Ο Μαϊοριανός από την πρώτη στιγμή επιχείρησε και κατάφερε την ενδυνάμωση των περιοχών της Ιταλίας. Με διαδοχικές εκστρατείες εισέβαλε στη Γαλατία, ανακατέλαβε την Αρελάτη και εκ των πραγμάτων ανάγκασε τον βασιλιά των Βησιγότθων Θεοδώριχο Β΄ να ζητήσει τη σύναψη ειρήνης.[1] Οι εκστρατείες του είχαν ως υποστηρικτικό παράγοντα και τη συναίνεση των λαών της Γαλατίας οι οποίοι απέρριπταν τη θρησκευτική αίρεση του Αρειανισμού η οποία ήταν και το κεντρικό χριστιανικό δόγμα των Βησιγότθων. Ωστόσο η εξουδετέρωση του κινδύνου των Βανδάλων, που δέσποζε εκείνη την εποχή ως βασικός στόχος των περισσότερων αυτοκρατόρων δεν είχε ευτυχή κατάληξη, με αποκορύφωμα την αιχμαλώτιση του ρωμαϊκού στόλου στην Αλικάντη. Ο Ρικίμερος βλέποντας ότι οι στόχοι του Μαϊοριανού, έρχονταν σε σύγκρουση με τα δικά του σχέδια διέταξε τη δολοφονία του στην Τορτόνα. Ο Μαϊοριανός εκτός των στρατιωτικών του επιχειρήσεων, επέδειξε ζήλο για την αναμόρφωση της νομοθεσίας κατά τα πρότυπα του ανατολικού τμήματος της αυτοκρατορίας.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμος 40, σελίδα 35
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Πάπυρος Λαρούς, τόμος 40, σελίδα 35
- ↑ Fasti vindobonenses priores, 583
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Προηγούμενος Άβιτος |
Αυτοκράτορας της Ρώμης 455-456 |
Επόμενος Λίβιος Σεβήρος |
|