Βασιλική Αγίου Απολλινάριου του Νέου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 44°25′0.257″N 12°12′16.560″E / 44.41673806°N 12.20460000°E / 44.41673806; 12.20460000

Βασιλική Αγίου Απολλινάριου του Νέου
Sant'Apollinare Nuovo
Χάρτης
Είδοςβασιλική, εκκλησία, θρησκευτικό μουσείο[1], θρησκευτικό μουσείο[2] και d:Q124830284[2]
Αρχιτεκτονικήπαλαιοχριστιανική αρχιτεκτονική και βυζαντινή αρχιτεκτονική
Διεύθυνσηvia di Roma, 53, via di Roma 52 ‒ Ravenna (RA)[3], Via Roma 53, 48121 Ravenna[1] και Via Di Roma 53, 48121 Ravenna[2]
Γεωγραφικές συντεταγμένες44°25′0″N 12°12′17″E
ΘρήσκευμαΚαθολικισμός[4]
Θρησκευτική υπαγωγήρωμαιοκαθολική αρχιεπισκοπή της Ραβέννας-Τσέρβια
Διοικητική υπαγωγήΡαβέννα[5][1]
ΧώραΙταλία[5]
Έναρξη κατασκευής505
Προστασίατμήμα μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς (από 1996) και ιταλικό πολιτισμικό αγαθό[5][6]
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα

Η Βασιλική Αγίου Απολλινάριου του Νέου είναι παλαιοχριστιανικός ναός τύπου τρίκλιτης βασιλικής στη Ραβέννα της Ιταλίας.

Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ναός ιδρύθηκε αρχικά ως ανακτορικός ναός από τον Οστρογότθο ηγεμόνα Θεοδώριχο και αφιερώθηκε στο Χριστό Σωτήρα καθώς ο ίδιος ήταν οπαδός του αρειανισμού.

Το 540, ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός Α' κατέλαβε τη Ραβένα και το 546 ο ναός δόθηκε στους Ορθόδοξους. Το 561 ο ναός αφιερώθηκε στον Άγιο Μαρτίνο από την Tours, ο οποίος ήταν γνωστός για την αντιαιρετική του δράση στη βόρεια Ιταλία. Όταν ο ναός δόθηκε στη πίστη των Ορθοδόξων, ορισμένα ψηφιδωτά αντικαταστάθηκαν.

Tο 856, όταν ο εκτός των τειχών ναός του Αγίου Απολλιναρίου In classe, όπου φυλάσσονταν τα λείψανα του Αγίου Απολλιναρίου, κινδύνευε από αραβικές και πειρατικές επιδρομές, το σκήνωμα του Αγίου μεταφέρθηκε στο ναό του Αγίου Μαρτίνου και από τότε έγινε γνωστός ως Άγιος Απολλινάριος ο νέος.

Ψηφιδωτά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα πιο σημαντικά ψηφιδωτά βρίσκονται στους πλάγιους τοίχους του κεντρικού κλίτους πάνω από τις κιονοστοιχίες. Χωρίζονται σε 3 ζώνες:

  • Πρώτη ζώνη : πάνω από τις φωτιστικές θυρίδες,
  • Δεύτερη ζώνη : ανάμεσα σε αυτές,
  • Τρίτη ζώνη : στη μεγάλη ζώνη πάνω από τις κιονοστοιχίες.

Στην πρώτη ζώνη του νότιου τοίχου συναντούμε σκηνές από τα Πάθη του Κυρίου, στις οποίες ο Χριστός εμφανίζεται γενειοφόρος στον τύπο του Παντοκράτορα, ενώ στην πρώτη ζώνη του βόρειου τοίχου συναντούμε σκηνές από τα θαύματα και τη διδασκαλία του Χριστού. Σε αυτές τις σκηνές ο Χριστός εμφανίζεται νέος, αγένειος στον τύπο Εμμανουήλ. Ανάμεσα στις σκηνές συναντούμε διακοσμητικά κοχύλια, από τα οποία κρέμονται διαδήματα, που ευθυγραμμίζονται με τις μεμονωμένες μορφές της δεύτερης ζώνης. Αυτή η δεύτερη ζώνη απεικονίζει Απόστολους και Προφήτες να πατούν σε υποπόδιο. Οι δυο αυτές ζώνες χρονολογούνται στο α' μισό του 6ου αιώνα μ.Χ. .

Στην τρίτη ζώνη και τους δυο τοίχους εικονίζονται πομπές. Στο νότιο τοίχο εικονίζεται πομπή με άνδρες μάρτυρες να κατευθύνονται στον ένθρονο Χριστό οδηγούμενοι από τον Άγιο Μαρτίνο. Πάνω από τις μορφές αναγράφονται τα ονόματα των μαρτύρων. Μεταξύ τους και απεικόνιση του Αγίου Δημητρίου από τις παλαιότερες στη βυζαντινή τέχνη. Στο βόρειο τοίχο εικονίζεται πομπή γυναικών παρθένων να κατευθύνονται προς την Παναγία οδηγούμενες από τους Μάγους.

Γενικότερα, οι μορφές δεν έχουν ατομικά χαρακτηριστικά και παρατηρούμε ισοκεφαλία των προσώπων. Οι δυο αυτές πομπές χρονολογούνται μετά το 561, οπότε ο επίσκοπος Agnellus αφαίρεσε θέματα του Θεοδώριχου. Λέγεται ότι η πομπή συναπαρτιζόταν από την οικογένεια του Θεοδώριχου.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]