Αρκάδιος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αρκάδιος
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Arcadius (Λατινικά)
Γέννηση1  Ιανουαρίου 377
Ισπάνια
Θάνατος1  Μαΐου 408[1][2]
Κωνσταντινούπολη
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησηςΒυζαντινή Αυτοκρατορία
Αρχαία Ρώμη
Eορτασμός αγίουΠύλη:Ορθοδοξία/Εορτολόγιο/27 Αυγούστου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΕυδοξία (αυτοκράτειρα) (άγνωστη τιμή–404)[3][4]
ΤέκναΠουλχερία
Θεοδόσιος Β´
Αρκαδία Πορφυρογέννητη[5]
Φλασίλλα
Μαρίνα
ΓονείςΘεοδόσιος Α΄[3] και Αιλία Φλασίλλα
ΑδέλφιαΟνώριος
Γάλλα Πλακιδία
Αιλία Πουλχερία
ΟικογένειαΘεοδοσιανή Δυναστεία
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΡωμαίος συγκλητικός
Βυζαντινός Αυτοκράτορας (395–408)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Αρκάδιος (377 - 1 Μαΐου 408) ήταν αυτοκράτορας της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, γιος του Μεγάλου Θεοδοσίου. Ανήκει και αυτός στη δυναστεία την οποία δημιούργησε ο Μεγάλος Θεοδόσιος. Βασίλευσε από το 395 έως το 408.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην εποχή του Αρκαδίου τη διοίκηση την ασκούσε ο σύμβουλος Ρουφίνος και, μετά τη δολοφονία του Ρουφίνου, ο διεφθαρμένος επίτροπος Ευτρόπιος και η αυτοκράτειρα Ευδοξία. Όταν ανέβηκε στο θρόνο ο Αρκάδιος, ήταν δεκαοκτώ χρονών και υπήρξε ασθενικός και αδρανής. Ενώ οι Ούννοι έκαναν εισβολές στη Μικρά Ασία και ο Γότθος Αλάριχος λεηλατούσε σχεδόν όλη την Ελλάδα, ο Ρουφίνος και ο στρατηγός του Δυτικού Ρωμαϊκού Κράτους Στιλίχων βρίσκονταν σε διαμάχη. Τελικά, ο Στιλίχων κατόρθωσε να αντιμετωπίσει με επιτυχία τον Αλάριχο ενώ ο Ευτρόπιος απώθησε τους Ούννους.

Η βασιλεία του κατέχει υψηλή θέση στην ιστορία της Αυτοκρατορίας. Ήταν ο πρώτος που έκανε μόνιμη έδρα του την Κωνσταντινούπολη και σπάνια κινούταν εκτός των τειχών της, σε αντίθεση με τους προκατόχους του που κινούνταν συνεχώς. Ανέπτυξε και συστηματοποίησε τις αυτοκρατορικές τελετές, και αύξησε την επιρροή των δημοσίων υπηρεσιών[6].

Προώθησε στην Αρχιεπισκοπή Κωνσταντινουπόλεως τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο, ο οποίος όμως καυτηρίαζε δημόσια τη διαφθορά της αυλής και αυτό έγινε αιτία σύγκρουσης μεταξύ αυτού και της αντίπαλής του αριστοκρατίας, με την οποία συμμάχησαν και οι αντίπαλοί του κληρικοί. Ο Αρκάδιος πέθανε αφού βασίλεψε για 13 χρόνια.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε την Αιλία Ευδοξία, κόρη του Φράγκου Φλάβιου Μπάουτο magister militum και είχε τέκνα:

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. (Αγγλικά) SNAC. w6tb1nm1. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Arcadius. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 3,2 «Arcadius» (Ρωσικά)
  4. «Eudoxia» (Ρωσικά)
  5. Ανακτήθηκε στις 2  Οκτωβρίου 2016.
  6. Steven Runciman (2005). Η Βυζαντινή Θεοκρατία. Εκδόσεις Δόμος. σελίδες 40. ISBN 9607217225. 


Προηγούμενος
Θεοδόσιος Α΄
Αυτοκράτορας του Βυζαντίου
395-408
Επόμενος
Θεοδόσιος Β'