Άβιτος
| Άβιτος | |
|---|---|
 Τρέμισις (1/3 σόλιδου). Επιγρ.: D. N. AVITVS PERP. AVG. / CON. OB. | |
| Περίοδος | 9 Ιουλίου 455 - 17 Οκτωβρίου 456 |
| Στέψη | 9 Ιουλίου 455 Τουλούζ |
| Προκάτοχος | Πετρώνιος Μάξιμος |
| Διάδοχος | Μαϊοριανός |
| Γέννηση | 395 Κλερμόν-Φεράν |
| Θάνατος | 457 |
| Τόπος ταφής | Μπριούντ, Γαλλία |
| Απόγονοι | Αγρικόλας (ανήρ εκλαμπρότατος), Εκδίκιος, Παπιανίλα (σύζυγος του Σιδώνιου Απολλινάριου) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Φλάβιος Μακκίλιος Επάρχιος Άβιτος (λατινικά: Marcus Maecilius Flavius Eparchius Avitus[1], 395[2] - 457), ή Άβιτος ή Άβιτος Επάρχιος ή Άριτος[3], ήταν Αυτοκράτορας της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από τις 9 Ιουλίου του 455 έως τις 17 Οκτωβρίου του 456. Ανακηρύχθηκε Αυτοκράτορας από τον βασιλιά των Βησιγότθων Θεοδώριχο Β΄ και παύθηκε από τον Ρικίμερος και τον διάδοχό του στον θρόνο, Μαϊοριανό.
Η ανάρρηση στον θρόνο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα].jpg)
Ο Άβιτος γεννήθηκε στο Κλερμόν-Φεράν της σημερινής Γαλλίας και ήταν απόγονος επιφανούς οικογένειας συγκλητικών από την Ωβέρνη. Η επιρροή του στηριζόταν στις στενές σχέσεις που απέκτησε με τον βασιλιά των Βησιγότθων Θεοδώριχο ως έπαρχος της Γαλατίας.[3]. Σε μία κρίσιμη στιγμή για την Αυτοκρατορία, η οποία αντιμετώπιζε εχθρούς πανταχόθεν, κατάφερε να κλείσει ένα μέτωπο, συνάπτοντας ειρήνη με τους Βησιγότθους.[3] Με αυτόν τον τρόπο βοήθησε στη συγκρότηση μετώπου απέναντι στον βασιλιά των Βανδάλων Γιζέριχο στην περίφημη Μάχη των Εθνών το 451, που διεξήγαγε με επιτυχία ο στρατηγός Αέτιος επί Αυτοκράτορα Βαλεντινιανού Γ' στη Δύση. Ο Άβιτος διορίστηκε ανώτατος στρατιωτικός διοικητής της Αυτοκρατορίας από τον Πετρώνιο, και αμέσως μετά τη δολοφονία τού τελευταίου, ανακηρύχθηκε Αυτοκράτορας de facto από τους Βησιγότθους στην Τουλούζη στις 9 Ιουλίου του 455.[4].
Η Βασιλεία και το τέλος του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τη στέψη του αναγνώρισαν αμέσως οι Ρωμαιο-γαλάτες και σημαντικό μέρος του βασιλείου, όπως στην Ιταλία και την Παννονία.[3] Όμως ο Αυτοκράτορας της Ανατολής Μαρκιανός δεν επικύρωσε τη στέψη του, γεγονός που αποτελούσε σοβαρό ανασταλτικό παράγοντα στη μακροημέρευση τής βασιλείας του.[5] Ωστόσο στη γενικότερη παρακμή που χαρακτήριζε τις τελευταίες στιγμές του Δυτικού τμήματος της πάλαι ποτέ Αυτοκρατορίας, τις αποφάσεις τις έπαιρναν παρασκηνιακά επιφανείς στρατηγοί, όπως ο Ρικίμερος και ο Μαϊοριανός. Οι τελευταίοι κατάφεραν να αποσπάσουν τη συναίνεση ορισμένων συγκλητικών, και να τον αποπέμψουν από τον θρόνο στις 17 Οκτωβρίου του 456[3]. Ο Άβιτος κατανοώντας το τέλος που τον περιμένει, αποδέχθηκε αμέσως την εκθρόνισή του και έλαβε τη θέση του επισκόπου της Πλακεντίας.[6] Ο Ρικίμερος τον καταδίωξε και στην Πλακεντία, και ενώ ο Άβιτος προσπάθησε να διαφύγει στην πατρίδα του (Ωβέρνη), απεβίωσε ανοίγοντας τον δρόμο στον επόμενο Αυτοκράτορα Μαϊοριανό.[7]
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Είχε τέκνα:
- Αγρικόλας (ανήρ εκλαμπρότατος) άκμασε 466-485, ευγενής.
- Εκδίκιος π.420-μετά το 475, συγκλητικός, magister militum praesentalis.
- Παπιανίλα άκμασε το β' μισό του 5ου αι., παντρεύτηκε τον Σιδώνιο Απολλινάριο ποιητή και επιστολογράφο, διπλωμάτη, έπαρχο της Ρώμης, επίσκοπο του Κλερμόν.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πρωτογενείς
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Σιδώνιος Απολλινάριος, Panegyric for Avitus
- Υδάτιος, Chronicle
- Ιωάννης της Αντιόχειας (πατριάρχης), Chronicle
Δευτερογενείς
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, τόμος 1, σελίδα 96.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ ICVR-08, 20823: Locus Geronti presb(yteri) / depositus XIIII Kal(endas) Iul(ias) / cons(ulatu) Eparchi Aviti.
- ↑ Ο Άβιτος διορίστηκε στην πρώτη του πολιτική θέση γύρω στο 420. Περιγράφτηκε ως iuuenis, δηλαδή ως "νέος" εκείνη την εποχή, συνεπώς πιθανότατα να ήταν μεταξύ 30 και 45 ετών. Για την περιγραφή iuuenis ως ηλικιακή κατηγορία, βλέπε Andrew Gillet, "The Birth of Ricimer", Historia: Zeitschrift für Alte Geschichte, τ, 44, No. 3, σελ. 383, σημείωση 23 (1995).
- 1 2 3 4 5 Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, τόμος 1, σελίδα 96
- ↑ Fasti vindobonenses priores record date about 10 July.
- ↑ Hydatius writes (Chronicle, 166) that Avitus sent some ambassadors to Marcian to discuss the separation of their spheres of influences, and later (Chronicle, 169) adds that the two emperors ruled in agreement.
- ↑ Fasti vindobonenses priores, 580 (reporting 17 October as the day of the battle); Auctuarium Prosperi, s.a. 456 (that reports 18 October, instead); Victor of Tuenna, s.a. 455 (that tells of Avitus' consecration by the Bishop of Milan, Eusebius).
- ↑ Gregory of Tours, Historia Francorum, ii.11.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]