Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1979
| Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1979 | |
|---|---|
| Ημερομηνίες | |
| Τελικός | 31 Μαρτίου 1979 |
| Διοργάνωση | |
| Χώρος διεξαγωγής | Διεθνές Συνεδριακό Κέντρο Ιερουσαλήμ, Ισραήλ |
| Παρουσιαστές | |
| Μουσική διεύθυνση | Ιτζάκ Γκραζιάνι |
| Σκηνοθέτης | Γιόσι Ζεμάχ |
| Εκτελεστικός επόπτης | Φρανκ Νεφ |
| Εκτελεστικός παραγωγός | Άλεξ Τζιλάντι |
| Διοργανωτής | Αρχή Μεταδόσεων Ισραήλ (IBA) |
| Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
| Ενδιάμεση πράξη | Shalom '79 (Ειρήνη '79) |
| Συμμετέχοντες | |
| Αριθμός συμμετοχών | 19 |
| Πρώτη εμφάνιση | Καμία |
| Επιστρέφουν | Καμία |
| Αποχωρούν |  Τουρκία |
 | |
| Ψηφοφορία | |
| Σύστημα ψηφοφορίας | Κάθε χώρα απένειμε 12, 10, 8-1 βαθμούς σε 10 τραγούδια |
| Μηδέν βαθμοί | Καμία |
| Νικητής | |
Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1979 ήταν η 24η έκδοση του ετήσιου Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision. Πραγματοποιήθηκε στις 31 Μαρτίου 1979 στην Ιερουσαλήμ, μετά τη νίκη της χώρας στην έκδοση του 1978. Η εκδήλωση διοργανώθηκε στο Διεθνές Συνεδριακό Κέντρο. Οι παρουσιαστές ήταν οι Ντανιέλ Πιρ και Γιαρντένα Αράζι. Δεκαεννέα από τις είκοσι χώρες που συμμετείχαν το 1978 συμμετείχαν επίσης, με εξαίρεση την Τουρκία, η οποία αποσύρθηκε αφού οι αραβικές χώρες την πίεσαν να μην συμμετάσχει στο Ισραήλ.[1]
Νικήτρια χώρα αναδείχθηκε το Ισραήλ και μάλιστα για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, με το τραγούδι "Hallelujah", ερμηνευμένο από τους Γκάλι Ατάρι & Milk and Honey. Η Γιουγκοσλαβία, που έχασε το Διαγωνισμό του 1978, επίσης δεν ήθελε να συμμετάσχει ούτε να μεταδώσει το σόου του 1979 για πολιτικούς λόγους. Εκτός από τη ζωντανή μετάδοση στις 19 διαγωνιστικές χώρες, ο διαγωνισμός μεταδόθηκε στη Ρουμανία, το Χονγκ Κονγκ και την Ισλανδία.
Ήταν η τελευταία φορά που ο διαγωνισμός διεξήχθη μήνα Μάρτιο.
Τοποθεσία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Ιερουσαλήμ αποτελεί μία από τις αρχαιότερες πόλεις στον κόσμο που κατοικούνται συνεχώς. Βρίσκεται σε ένα υψίπεδο στα όρη της Ιουδαίας, ανάμεσα στη Μεσόγειο και τη Νεκρά Θάλασσα. Η παλαιότερη ονομασία της ήταν "Ιεροσόλυμα", που σημαίνει "Πόλη της Ειρήνης", στη διάρκεια της πρώιμης Χαναανιτικής Περιόδου (γύρω στο 2400 π.Χ.).[2] Θεωρείται η ιερή πόλη τριών θρησκειών: του ιουδαϊσμού, του χριστιανισμού και του ισλαμισμού.
Μορφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η ιδέα της σκηνής που σχεδιάστηκε από τον Ντοβ Μπεν Ντάβιντ, ήταν ότι μέσα στη σκηνή υπήρχε ένα κινούμενο σύμβολο που βασιζόταν στο λογότυπο της Αρχής Μεταδόσεων Ισραήλ (που κατασκευάστηκε σαν λαμπτήρας με 3 ομόκεντρους δακτυλίους), χρησιμοποιώντας ένα μικρό προβαλλόμενο μοντέλο.[3]
Κάθε χώρα είχε μία κριτική επιτροπή, τα μέλη της οποίας έδιναν 12, 10, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2 ή 1 βαθμό για τα 10 πρώτα τραγούδια. Αυτή ήταν και η τελευταία χρονιά που οι πόντοι ανακοινώθηκαν με τη σειρά εμφάνισης και όχι με την αύξουσα σειρά προτίμησης.
Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ήταν πολύ οριακό. Στα πρώτα στάδια της βαθμολογίας, το Ισραήλ απέκτησε προβάδισμα, όμως τελικά η Ισπανία προηγήθηκε και εκείνη. Στο τέλος της βαθμολογίας από την κριτική επιτροπή της προτελευταίας χώρας, το Ισραήλ ήταν πίσω κατά έναν πόντο από την Ισπανία. Έμενε μόνο η Ισπανία να ανακοινώσει τη βαθμολογία της. Οι Ισπανοί έδωσαν 10 βαθμούς στο Ισραήλ, προκαλώντας τις επευφημίες του κοινού.
Συμμετέχουσες χώρες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σε κάποιο σημείο πριν τον διαγωνισμό η Τουρκία σκόπευε να συμμετάσχει και θα εμφανιζόταν στη σκηνή 11η στη σειρά (μετά το Ισραήλ και πριν τη Γαλλία), με το τραγούδι "Seviyorum" (Αγαπώ) ερμηνευμένο από τη Μαρία Ρίτα Επίκ και τους 21. Peron. Ωστόσο η Τουρκία αναγκάστηκε να αποχωρήσει από τον διαγωνισμό, έπειτα από πιέσεις αραβικών χωρών, οι οποίες ήταν αντίθετες στη συμμετοχή μιας κυρίως μουσουλμανικής χώρας σε έναν διαγωνισμό που διοργάνωνε το Ισραήλ.[4] Ωστόσο, έλαβε μέρος στον διαγωνισμό του 1999, που έγινε στην Ιερουσαλήμ 20 χρόνια μετά.
Καλλιτέχνες που επανήλθαν
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στον διαγωνισμό επέστρεψαν 4 καλλιτέχνες που είχαν πάρει μέρος και σε προηγούμενους διαγωνισμούς της ίδιας δεκαετίας. Η εκπρόσωπος της Γαλλίας, Αν Μαρί Νταβίντ, είχε κερδίσει τον διαγωνισμό του 1973 με το Λουξεμβούργο. Η Ολλανδή Xandra είχε συμμετάσχει με τη χώρα της το 1972 και το 1976. Η Νορβηγίδα Ανίτα Σκόργκαν εκπροσώπησε τη χώρα της και το 1977 και τέλος, η συμμετοχή της Ελβετίας με το συγκρότημα Peter, Sue and Marc είχε επαναληφθεί το 1971 και το 1976 (το ίδιο συγκρότημα εκπροσώπησε την Ελβετία και τις χρονιές αυτές).
Διευθυντές ορχηστρών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Για την ερμηνεία των τραγουδιών από την κάθε χώρα, η ορχήστρα διευθύνθηκε από τους εξής:[5][6]
Πορτογαλία – Τίλο Κράσμαν
Ιταλία – χωρίς εθνικό αντιπρόσωπο
Δανία – Άλαν Μποτσίνσκι
Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Προϊνσίας Ο Ντουίν (Proinnsías Ó Duinn)
Φινλανδία – Όσι Ρούνε
Μονακό – Ζεράρ Σαλές
Ελλάδα – Λευτέρης Χαλκιαδάκης
Ελβετία – Ρολφ Ζουκόβσκι
Γερμανία – Νόρμπερτ Ντάουμ
Ισραήλ – Κόμπι Οσράτ
Γαλλία – Γκι Ματεονί
Βέλγιο – Φρανσίς Μπαΐ
Λουξεμβούργο – Ερβέ Ροΐ
Ολλανδία – Χάρι βαν Χουφ
Σουηδία – Λαρς Σάμουελσον
Νορβηγία – Σίγουρντ Γιάνσεν
Ηνωμένο Βασίλειο – Κεν Τζόουνς
Αυστρία – Ρίχαρντ Εστεράιχερ
Ισπανία – Χοσέ Λουίς Ναβάρο
.svg){kind=small}
Αποτελέσματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι παρακάτω πίνακες αντικατοπτρίζουν τις επιβεβαιωμένες, επαληθευμένες βαθμολογίες, οι οποίες προσαρμόστηκαν μετά τη ζωντανή μετάδοση. Κατά την ανακοίνωση της ψηφοφορίας, λόγω παρεξήγησης από την παρουσιάστρια Γιαρντένα Αράζι, η Ισπανία φάνηκε να απονέμει 10 πόντους τόσο στην Πορτογαλία όσο και στο Ισραήλ και αυτά τα αποτελέσματα προστέθηκαν στον πίνακα αποτελεσμάτων. Μετά το πρόγραμμα, η επαλήθευση επιβεβαίωσε ότι η Πορτογαλία έπρεπε να λάβει μόνο έξι πόντους, αφήνοντας το συνολικό σκορ της Πορτογαλίας μειωμένο κατά τέσσερις πόντους σε 64.
Πίνακας βαθμολογίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Αποτελέσματα | ||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Πορτογαλία | 64 | 6 | 2 | 5 | 4 | 4 | 10 | 5 | 3 | 3 | 3 | 6 | 7 | 6 | ||||||||
| Ιταλία | 27 | 8 | 8 | 3 | 8 | |||||||||||||||||
| Δανία | 76 | 2 | 3 | 12 | 1 | 10 | 12 | 6 | 7 | 4 | 8 | 1 | 3 | 3 | 4 | |||||||
| Ιρλανδία | 80 | 5 | 5 | 5 | 6 | 10 | 6 | 6 | 3 | 10 | 7 | 8 | 5 | 4 | ||||||||
| Φινλανδία | 38 | 7 | 7 | 8 | 5 | 5 | 6 | |||||||||||||||
| Μονακό | 12 | 1 | 2 | 4 | 3 | 2 | ||||||||||||||||
| Ελλάδα | 69 | 10 | 1 | 4 | 7 | 7 | 2 | 10 | 4 | 1 | 5 | 7 | 2 | 2 | 7 | |||||||
| Ελβετία | 60 | 7 | 1 | 10 | 2 | 2 | 7 | 4 | 7 | 8 | 12 | |||||||||||
| Γερμανία | 86 | 2 | 1 | 12 | 5 | 3 | 12 | 6 | 12 | 4 | 1 | 2 | 6 | 8 | 12 | |||||||
| Ισραήλ | 125 | 12 | 6 | 12 | 12 | 8 | 4 | 5 | 1 | 2 | 8 | 1 | 12 | 12 | 12 | 8 | 10 | |||||
| Γαλλία | 106 | 6 | 10 | 1 | 10 | 8 | 10 | 5 | 6 | 12 | 12 | 5 | 7 | 6 | 5 | 3 | ||||||
| Βέλγιο | 5 | 2 | 1 | 2 | ||||||||||||||||||
| Λουξεμβούργο | 44 | 7 | 3 | 4 | 4 | 5 | 3 | 2 | 4 | 2 | 10 | |||||||||||
| Ολλανδία | 51 | 8 | 10 | 5 | 3 | 3 | 7 | 3 | 4 | 4 | 4 | |||||||||||
| Σουηδία | 8 | 6 | 1 | 1 | ||||||||||||||||||
| Νορβηγία | 57 | 3 | 3 | 8 | 6 | 2 | 8 | 2 | 6 | 10 | 7 | 1 | 1 | |||||||||
| Ηνωμένο Βασίλειο | 73 | 4 | 8 | 10 | 7 | 7 | 1 | 2 | 8 | 5 | 10 | 6 | 5 | |||||||||
| Αυστρία | 5 | 4 | 1 | |||||||||||||||||||
| Ισπανία | 116 | 12 | 3 | 6 | 12 | 12 | 8 | 8 | 12 | 10 | 10 | 7 | 1 | 5 | 10 | |||||||
| Ο πίνακας είναι ταξινομημένος ανά εμφάνιση | ||||||||||||||||||||||
12 βαθμοί
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παρακάτω είναι μια σύνοψη των 12 βαθμών που δόθηκαν κατά τη διάρκεια του τελικού:
| N. | Συμμετέχων | Χώρα που ψηφίζει |
|---|---|---|
| 6 | Ισραήλ | Ηνωμένο Βασίλειο, Ιρλανδία, Νορβηγία, Πορτογαλία, Σουηδία, Φινλανδία |
| 4 | Γερμανία | Γαλλία, Δανία, Ισπανία, Μονακό |
| Ισπανία | Βέλγιο, Γερμανία, Ελβετία, Ιταλία | |
| 2 | Δανία | Ελλάδα, Ισραήλ |
| Γαλλία | Λουξεμβούργο, Ολλανδία | |
| 1 | Ελβετία | Αυστρία |
Διεθνείς μεταδόσεις και ψηφοφορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εκφωνητές και εκπρόσωποι βαθμολογίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Πορτογαλία – Ζοάο Άμπελ ντα Φονσέκα[9]
- Ιταλία – Πάολα Περίσι
- Δανία – Μπεντ Χένιους[10]
- Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Ντέιβιντ Χέφερναν
- Φινλανδία – Καρίνα Πόνιο[11]
- Μονακό – Καρόλ Σαμπριέ
- Ελλάδα – Νίκη Βενέγα
- Ελβετία – Μισέλ Στοκέρ[12]
- Γερμανία – Λότι Όνεσοργκε[13]
- Ισραήλ – Νταν Κάνερ[14]
- Γαλλία – Φαμπιάν Εγκάλ
- Βέλγιο – Άνε Πλούγκερτς
- Λουξεμβούργο – Ζακ Αρβέι
- Ολλανδία – Ίβο Νίε[15]
- Σουηδία – Σβεν Λίνταλ[16]
- Νορβηγία – Σβέρε Κριστόφερσεν[17]
- Ηνωμένο Βασίλειο – Κόλιν Μπέρι
- Αυστρία – Τζένι Πίπαλ
- Ισπανία – Μανουέλ Αλμέντρος
Σχολιαστές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Πορτογαλία – Φιάλιο Γκουβέια (Rtp 1)[18]
- Ιταλία – Ροζάνα Βαουντέτι (Rete 1)
- Δανία – Γιούργκεν ντε Μίλιους (DR TV);[10] Κιελντ Κόπλεφ (DR P3)
- Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Μάικ Μέρφι (RTÉ 1), Λίαμ Ντεβάλι (RTÉ Radio 1)
- Φινλανδία – Άνια Μάιγια Λέπανεν (Anja-Maija Leppänen) (YLE TV 1),[19] Μάτι Πάλοσμα και Γιάκο Σαλονόγια (Jaakko Salonoja) (YLE Rinnakkaisohjelma)
- Μονακό – Μαρκ Μενάν (Télé Monte Carlo)
- Ελλάδα – Μακώ Γεωργιάδου (ΕΡΤ),[20]Δημήτρης Κωνσταντάρας (Πρώτο Πρόγραμμα)
- Ελβετία – Τέοντορ Χάλερ (TV DRS), Ζορζ Αρντί (TSR), Τζιοβάνι Μπερτίνι (TSI)
- Γερμανία – Άντο Σλίερ και Γκάμπι Σνέλε (ARD Deutsches Fernsehen)[13] Βολφ Μίτλερ (Deutschlandfunk/Bayern 2)
- Ισραήλ – Γιοράμ Αρμπέλ (Ισραηλινή Τηλεόραση)[21] Γιτζχάκ Σιμόνι (Yitzhak Shim'oni) (Reshet Gimel)
- Γαλλία – Μαρκ Μενάν (TF 1)[22]
- Βέλγιο – Λικ Απερμόν (BRT TV 1),[23] Πάουλε Χέρεμαν (RTBF 1) [22] Νταντ Μπάερτ και Χέρβιγκ Χάες (BRT Radio 1), Μαρκ Ντανβάλ (RTBF La Première)
- Λουξεμβούργο – Ζακ Ναβαντίκ (RTL Télé Luxembourg) [22] Αντρέ Τοράν (RTL Radio)
- Ολλανδία – Βίλεμ Ντόις (Nederland 2)[24]
- Σουηδία – Ουλφ Έλφβιγκ (SR TV 1)[16] Κεντ Φίνελ (SR P3)[16]
- Νορβηγία – Έγκιλ Τάιγκε (NRK)[25] Έρικ Χέγερνταλ (NRK P1)
- Ηνωμένο Βασίλειο – Τζον Νταν (BBC1) [26] Ρέι Μουρ (BBC Radio 2)
- Αυστρία – Μαξ Σάουτσερ (FS1)[27] Βάλτερ Ρίχαρντ Λάνγκερ (Hitradio Ö3)
- Ισπανία – Μιγκέλ ντε λος Σάντος (TVE1)[28]
Χονγκ Κονγκ (Μη συμμετέχουσα χώρα) – Άγνωστο
Ισλανδία (Μη συμμετέχουσα χώρα) – Άγνωστο (RÚV)
Ρουμανία (Μη συμμετέχουσα χώρα) – Άγνωστο
Τουρκία (Μη συμμετέχουσα χώρα) – Μπουλέντ Οσβερέν και Μπασάκ Ντογρού (TRT)
Γιουγκοσλαβία (Μη συμμετέχουσα χώρα) – Όλιβερ Μλακάρ (JRT)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Jerusalem 1979». Eurovision.tv.
- ↑ BC The Archaeology of the Bible Lands by Magnus Magnusson. BBC Publications London. 1977.
- ↑ «An interview with Dov Ben David on the preparations for the Eurovision in Jerusalem». Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2020.
- ↑ John Kennedy O'Connor (2007). The Eurovision Song Contest: The Official History. UK: Carlton Books. ISBN 978-1-84442-994-3.
- ↑ «And the conductor is...». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2020.
- ↑ Gordon Roxburgh (2014). Songs for Europe: The United Kingdom at the Eurovision Song Contest. Volume Two: The 1970s. Prestatyn: Telos Publishing. σελίδες 352–365. ISBN 978-1-84583-093-9.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1979». The Diggiloo Thrush. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2012.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1979». 4Lyrics.eu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «Comentadores Do ESC – escportugalforum.pt.vu | o forum eurovisivo português». 21595.activeboard.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ 10,0 10,1 «Forside». esconnet.dk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien? • Viisukuppila». Viisukuppila.fi. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ Baumann, Peter Ramón (OGAE Switzerland)
- ↑ 13,0 13,1 «Eurovision Song Contest 1979». Ecgermany.de. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «פורום אירוויזיון». Sf.tapuz.co.il. 13 Σεπτεμβρίου 1999. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ "Hallelujah: het goede liedje op de goede plaats op de goede tijd, Leidse Courant, 2 Απριλίου 1979
- ↑ 16,0 16,1 16,2 «Infosajten.com». Infosajten.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ Dyrseth, Seppo (OGAE Norway)
- ↑ "Aleluia, venceu o balão de Israel", Diário de Lisboa, 2 Απριλίου 1979
- ↑ «Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien? • Viisukuppila». Viisukuppila.fi. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Η Μακώ Γεωργιάδου και η EUROVISION (1970–1986)». Retromaniax.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ Από τους εβραϊκούς τίτλους τέλους της αρχικής μετάδοσης από το Ισραήλ.
- ↑ 22,0 22,1 22,2 Christian Masson. «1979 – Jerusalem». Songcontest.free.fr. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ Adriaens, Manu & Loeckx-Van Cauwenberge, Joken. Blijven kiken!. Lannoo, Belgium. 2003 (ISBN 90-209-5274-9)
- ↑ «Welkom op de site van Eurovision Artists». Eurovisionartists.nl. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Hvem kommenterte før Jostein Pedersen? - Debattforum». Nrk.no. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Grand Final: 1979, 1979, Eurovision Song Contest». BBC.
- ↑ «Unterhaltungssendungen im Fernsehen Max Schautzer – Die offizielle Homepage». Max-schautzer.de. 22 Φεβρουαρίου 1999. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «FORO FESTIVAL DE EUROVISIÓN • Ver Tema – Uribarri comentarista Eurovision 2010». Eurosongcontest.phpbb3.es. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η επίσημη ιστοσελίδα της Eurovision (Αγγλικά)
