Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1981
| Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1981 | |
|---|---|
| Ημερομηνίες | |
| Τελικός | 4 Απριλίου 1981 |
| Διοργάνωση | |
| Χώρος διεξαγωγής | RDS Simmonscourt Pavilion Μπόλσμπριτζ, Δουβλίνο, Ιρλανδία |
| Παρουσιαστές | Ντοϊριν Νι Βριένι |
| Μουσική διεύθυνση | Νόελ Κέλιαν |
| Σκηνοθέτης | Ίαν ΜακΓκάρι |
| Εκτελεστικός επόπτης | Φρανκ Νεφ |
| Εκτελεστικός παραγωγός | Νόελ Ντι Γκρίνε |
| Διοργανωτής | Raidió Teilifís Éireann (RTÉ) |
| Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
| Ενδιάμεση πράξη | "Timedance" σε ερμηνεία των Planxty, μαζί με χορευτική ερμηνεία του Μπαλέτου της Πόλης του Δουβλίνου (Dublin City Ballet) |
| Συμμετέχοντες | |
| Αριθμός συμμετοχών | 20 |
| Πρώτη εμφάνιση |  Κύπρος |
| Επιστρέφουν | |
| Αποχωρούν | |
 | |
| Ψηφοφορία | |
| Σύστημα ψηφοφορίας | Κάθε χώρα απένειμε 12, 10, 8-1 βαθμούς σε 10 τραγούδια |
| Μηδέν βαθμοί |  Νορβηγία |
| Νικητής | |
Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1981 ήταν η 26η έκδοση του ετήσιου Διαγωνισμού Τραγουδιού Eurovision. Πραγματοποιήθηκε στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας, μετά τη νίκη του Τζόνι Λόγκαν στο διαγωνισμό του 1980 στη Χάγη της Ολλανδίας με το τραγούδι "What's Another Year". Ήταν η δεύτερη φορά που ο διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε στην Ιρλανδία, μετά το 1971. Ο διαγωνισμός διεξήχθη στο RDS Simmonscourt Pavilion το Σάββατο 4 Απριλίου του 1981 και τον παρουσίασε η Ντοϊριν Νι Βριένι.
Είκοσι χώρες συμμετείχαν στο διαγωνισμό, κάτι που ισούται με το ρεκόρ της έκδοσης του 1978. Η Κύπρος έκανε το ντεμπούτο της φέτος, ενώ το Ισραήλ και η Γιουγκοσλαβία επέστρεψαν και οι δύο, μετά την απουσία ενός και πέντε ετών αντίστοιχα. Το Μαρόκο και η Ιταλία, που συμμετείχαν και οι δύο το προηγούμενο έτος, αποφάσισαν να μην εισέλθουν.
Νικήτρια χώρα αναδείχθηκε το Ηνωμένο Βασίλειο με το τραγούδι "Making Your Mind Up", ερμηνευμένο από τους Bucks Fizz, γραμμένο από τους Άντι Χιλ και Τζον Ντάντερ. Αυτή ήταν η τέταρτη νίκη του Ηνωμένου Βασιλείου στο διαγωνισμό, μετά τις νίκες τους το 1967, το 1969 και το 1976. Η Γερμανία τερμάτισε δεύτερη για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, ενώ η Γαλλία τερμάτισε τρίτη. Η Νορβηγία τερμάτισε τελευταία, και μάλιστα ήταν η τρίτη φορά που τερμάτισε με μηδέν βαθμούς.
Η νίκη των Bucks Fizz ξεκίνησε την εξαιρετικά επιτυχημένη διεθνή καριέρα του συγκροτήματος. Από τις αξιοσημείωτες στιγμές του διαγωνισμού ήταν η βρετανική εκτέλεση του τραγουδιού, κατά την οποία τα δύο αρσενικά μέλη του συγκροτήματος εκτελώντας ένα χορευτικό έσκισαν τα φορέματα των δύο γυναικών του γκρουπ, αποκαλύπτοντας τις μίνι φούστες που φορούσαν, κίνηση που θεωρήθηκε προκλητική για τα στάνταρ της τότε εποχής.[1]
Τοποθεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Δουβλίνο είναι η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη της Ιρλανδικής Δημοκρατίας. Ιδρύθηκε ως οικισμός των Βίκινγκς και μετά τη νορμανδική εισβολή έγινε η σημαντικότερη πόλη της Ιρλανδίας (Βασίλειο του Δουβλίνου). Η πόλη επεκτάθηκε με πολύ γρήγορους ρυθμούς από τον 17ο αιώνα και μετά τη διαίρεση της Ιρλανδίας το 1922 έγινε πρωτεύουσα του Ελεύθερου Κράτους της Ιρλανδίας. Ο διαγωνισμός έλαβε χώρα υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας στο περίπτερο της Βασιλικής Εταιρίας του Δουβλίνου (RDS), το οποίο κανονικά χρησιμοποιείτο για να φιλοξενενήσει εκθέσεις αλόγων και αγροτών.[2] Για το ενδεχόμενο πολιτικών διαδηλώσεων, ήταν σε ετοιμότητα περισσότεροι από 250 ένοπλοι στρατιώτες και αστυνομικοί.
Μορφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Ιρλανδία είχε κερδίσει για 2η φορά τον διαγωνισμό το 1980, με αποτέλεσμα να διοργανώσει εκείνον του 1981. Όπως έγινε το 1971, την επιμέλεια της παραγωγής είχε ο ραδιοτηλεοπτικός φορέας RTÉ. Παρουσιάστρια ήταν η Doireann Ni Bhriain, η οποία ήταν πολύ γνωστή στην Ιρλανδία ως τηλεπαρουσιάστρια και ραδιοφωνική παραγωγός της εκπομπής Women Today. Επιλέχθηκε επειδή μιλούσε απταίστως ιρλανδικά και αγγλικά και με ευκολία τα γαλλικά.[3]
Ο διαγωνισμός κόστισε περισσότερες από 300.000 στερλίνες στο RTÉ, παρότι στο ποσό εκείνο συμπεριλαμβάνονταν και 110.000 λίρες από την EBU. Η ιρλανδική κυβέρνηση ανέμενε να αποκομίσει κέρδη 2 εκατ. λιρών από τον τουρισμό, ως αποτέλεσμα της διοργάνωσης του διαγωνισμού.[4]
Συμμετέχουσες χώρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Την χρονιά εκείνη για πρώτη φορά εμφανίστηκε η Κύπρος, η οποία ήρθε στην 6η θέση. Στις επιστροφές ήταν το Ισραήλ, το οποίο είχε να εμφανιστεί από το 1979, οπότε είχε κερδίσει (ήρθε 7ο το 1981) και η Γιουγκοσλαβία, έπειτα από απουσία 5 ετών. Η Ιταλία αποχώρησε για πρώτη φορά στην ιστορία του διαγωνισμού, εξαιτίας έλλειψης ενδιαφέροντος, ενώ το Μαρόκο αρνήθηκε να συμμετάσχει, λόγω απογοήτευσης του κρατικού ραδιοτηλεοπτικού φορέα της επειδή η χώρα το προηγούμενο έτος είχε καταλάβει την προτελευταία θέση.[5]
Από τους ερμηνευτές και ερμηνεύτριες, πολλές ήταν οι επιστροφές τη χρονιά αυτή. Ο Ζαν-Κλοντ Πασκάλ εκπροσώπησε το Λουξεμβούργο, 20 χρόνια μετά τη νίκη του, καταλαμβάνοντας την 11η θέση το 1981. Για 4η φορά έλαβαν μέρος το συγκρότημα Peter, Sue and Marc, καθώς είχαν συμμετάσχει ξανά το 1971, 1976 και 1979. Εκπροσωπώντας ξανά την Ελβετία, ήταν οι μοναδικοί καλλιτέχνες που τραγούδησαν σε 4 γλώσσες (γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά και ιταλικά). Επανήλθαν οι Μάρτι Μπρεμ για την Αυστρία (προηγούμενη συμμετοχή το 1980), ο Τόμι Σίμπαχ με τη Δανία και ο Μπιορν Σκιφς για τη Σουηδία. Το μέλος του γκρουπ Bucks Fizz, Σέριλ Μπέικερ, είχε ερμηνεύσει ξανά το 1978 με το συγκρότημα Co-Co για το Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ το μέλος των Sheeba Maxi, είχε ερμηνεύσει σόλο για την Ιρλανδία το 1973.
Η ορχήστρα 46 οργάνων της ιρλανδικής τηλεόρασης δεν είχε σαξόφωνο, καθώς δεν το θεωρούσαν όργανο ορχήστρας, κάτι που προκάλεσε έντονη ανησυχία από πλευράς της βρετανικής συμμετοχής, καθώς ένα σαξόφωνο εμφανιζόταν σε μεγάλο βαθμό στο τραγούδι τους.
Διάλειμμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στο διάλειμμα το κοινό ψυχαγωγήθηκε με το παραδοσιακό ιρλανδικό συγκρότημα Planxty, που έπαιξαν το μεγάλο σε διάρκεια κομμάτι "Timedance", απεικονίζοντας την μουσική της Ιρλανδίας ανά τους αιώνες. Οι χορευτές προέρχονταν από το Μπαλέτο της Πόλης του Δουβλίνου σε χορογραφία του Ίαν Μόνταγκιου (Iain Montague).[6] Αυτή η μίξη του παρόντος με το παρελθόν ήταν επίσης το θέμα για το μοντάζ της έναρξης στον διαγωνισμό.Έτσι, στην αρχή του διαγωνισμού οι τηλεθεατές είδαν πλάνα από κελτικά ερείπια, βράχους και κάστρα, μαζί με κοντινά πλάνα από έργα τέχνης, αεροπλάνα, αρχιτεκτονικά έργα και ιπποδρομίες.
Ψηφοφορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ψηφοφορία έμεινε στη μνήμη διότι ήταν οριακή. Το Ηνωμένο Βασίλειο κέρδισε με διαφορά μόλις 4 πόντων. Ωστόσο, λίγο πριν ψηφίσει η προτελευταία χώρα, προβάδισμα στη βαθμολογία είχαν τρεις χώρες (Ηνωμένο Βασίλειο, Γερμανία και Ελβετία) με την ίδια βαθμολογία. Έπειτα από αυτό, η Ελβετία δεν μπορούσε να συγκεντρώσει βαθμούς, καθώς ήταν η σειρά της δικής της κριτικής επιτροπής να βαθμολογήσει τα τραγούδια των υπόλοιπων χωρών, ενώ η Γερμανία απέτυχε να πάρει βαθμό. Το Ηνωμένο Βασίλειο κέρδισε 8 πόντους, κάτι που σήμαινε ότι όταν θα ψήφιζε η τελευταία χώρα (Σουηδία) το Ηνωμένο Βασίλειο χρειαζόταν τουλάχιστον πέντε πόντους και άνω προκειμένου να κερδίσει τη νίκη. Η Ελβετία έλαβε μόλις μία ψήφο. Το Ηνωμένο Βασίλειο πήρε 8 βαθμούς, ενώ η Γερμανία έλαβε τους 12 βαθμούς, αν και ήταν αργά. Η Γαλλία ήρθε 3η, η Ελβετία 4η και η Ιρλανδία στην 5η θέση. Τα περισσότερα 12άρια (ανώτατος βαθμός) συγκέντρωσε η Ελβετία. Ωστόσο, οι Βρετανοί έλαβαν βαθμολογία από όλες τις χώρες που έλαβαν μέρος στον διαγωνισμό. Στον αντίποδα, η Νορβηγία δεν πήρε βαθμό και έμεινε στους 0 βαθμούς για 3η φορά στην ιστορία του διαγωνισμού (όπως είχε γίνει το 1963 και το 1978).
Στα αξιοσημείωτα της βαθμολογίας συμπεριλαμβάνεται και το απίστευτο λάθος στη συλλογή πόντων για την Ιρλανδία, στην οποία καταχωρήθηκαν 310 επιπλέον πόντοι αντί για τους 10 από την κριτική επιτροπή του Λουξεμβούργου. Ένα ακόμα από τα ευτράπελα του διαγωνισμού συνέβη όταν η παρουσιάστρια Doireann Ní Bhriain επεχείρησε να συγκεντρώσει τους βαθμούς της Γιουγκοσλαβίας και, έπειτα από επανειλημμένες προσπάθειες για να συνδεθεί με τη χώρα, έλαβε την απάντηση της εκπροσώπου της Γιουγκοσλαβίας, Έλγκα Βλάχοβιτς (η οποία παρουσίασε τον διαγωνισμό το 1990), που τελικά σήκωσε το ακουστικό και είπε κοφτά "Δεν τους έχω", προκαλώντας τα γέλια των θεατών. Ακόμα, στη διάρκεια της βαθμολόγησης από την τελευταία χώρα, οι 9 πόντοι της Τουρκίας εξαφανίστηκαν ξαφνικά από τον πίνακα της βαθμολογίας.
Επακόλουθα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η δεύτερη Λένα Φαλάιτις (Γερμανία) είχε καλό πνεύμα, ενώ μίλησε στον Τύπο μετά τον διαγωνισμό και σε μεγάλο βαθμό δεν ανησυχούσε για την ήττα. Ωστόσο, ο Σουηδός τραγουδιστής Μπιόρν Σκιφς ήταν πιο ειλικρινής. "Δεν ήταν διαγωνισμός τραγουδιού, ήταν μια παράσταση - όλα αυτά τα κορίτσια που χορεύουν, αφαιρούν από τα τραγούδια. Πιστεύω επίσης ότι πρέπει να υπάρξει αλλαγή στους κανόνες που θα μας επιτρέψουν να τραγουδήσουμε στα Αγγλικά. Τότε θα μπορούσαμε πραγματικά να είμαστε σε θέση για να διαγωνιστούμε".[7] Ο Harald Tusberg, επικεφαλής της ελαφριάς ψυχαγωγίας για τη νορβηγική τηλεόραση ήταν αισιόδοξος για το αποτέλεσμα των "μηδέν βαθμών" της Νορβηγίας, καθώς ισχυρίστηκε ότι η συμμετοχή τους θα θυμόταν πάνω από πολλά άλλα. "Ποιος θυμάται ποιος ήρθε δεύτερος ή τρίτος - οι άνθρωποι θα μας θυμούνται!". Ο ίδιος ο Φιν Καλβίκ παραδέχτηκε ευγενικά λέγοντας ότι είχε απολαύσει τις διακοπές της εβδομάδας.[8]
Μετά τον φετινό διαγωνισμό, η Γαλλία δεν αγωνίστηκε τον επόμενο χρόνο, με τον ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό να ανακοινώνει ότι τα τραγούδια ήταν "ένα μνημείο για μπούρδες".[9] Πράγματι, είχαν γίνει πολλά σχόλια σχετικά με την ποιότητα της απόδοσης του νικητήριου γκρουπ που δείχνει ότι το τραγούδι πιθανότατα είχε κερδίσει με στυλ πάνω από την ουσία.[10] Σε κάθε περίπτωση, οι Bucks Fizz συνέχισαν να έχουν μια πολύ επιτυχημένη καριέρα τα επόμενα χρόνια και έγιναν από τα καλύτερα συγκροτήματα σε πωλήσεις της δεκαετίας του 1980. Το ίδιο το νικητήριο τραγούδι έφτασε στο Νο 1 σε εννέα χώρες και μπήκε στα Top 10 hit σε χώρες όπως η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία και η Νότια Αφρική, πουλώντας τέσσερα εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως.[11][12][13]
Η Γερμανία, που δεν είχε κερδίσει ποτέ το διαγωνισμό μέχρι τώρα, απογοητεύτηκε όλο και περισσότερο με τη δεύτερη θέση της σε αυτό και στο προηγούμενο έτος, και έκανε μια συντονισμένη προσπάθεια για τον επόμενο χρόνο. Αυτό επρόκειτο να αποδώσει, καθώς το 1982 τελικά κέρδισαν για πρώτη φορά, η οποία επιτεύχθηκε με συντριπτικό τρόπο.[14]
Η νίκη του Ηνωμένου Βασιλείου το 1981 σήμαινε ότι ο διαγωνισμός θα διεξαγόταν στο Ηνωμένο Βασίλειο τον επόμενο χρόνο - η έβδομη φορά που η χώρα φιλοξένησε την εκδήλωση (ένα ρεκόρ αήττητο και αργότερα επεκτάθηκε από την όγδοη φιλοξενία του Ηνωμένου Βασιλείου το 1998). Το BBC επέλεξε να το μεταφέρει στην πόλη Χάρογκειτ του Βόρειου Γιορκσάιρ, αργότερα από το συνηθισμένο, στις 24 Απριλίου. Ο διαγωνισμός του 1981 πραγματοποιήθηκε στις 4 Απριλίου και μέχρι σήμερα δεν ήταν ποτέ τόσο νωρίς.
Δεκαετίες αργότερα, η Debbie Cameron, που εκπροσώπησε τη Δανία με τον Tommy Seebach, αποκάλυψε σε ένα βιβλίο για τον Seebach ότι επικοινωνήθηκε με έναν υπάλληλο του BBC, ο οποίος της είπε ότι είχε προγραμματιστεί η νίκη των Bucks Fizz. Σύμφωνα με τον υπάλληλο, είχε δει πώς οι τεχνικοί του BBC είχαν σαμποτάρει τους ηχητικούς ελέγχους κατά την πρόβα των Δανών, του Ισραήλ και της Δυτικής Γερμανίας.[15] Ωστόσο, αυτός ο ισχυρισμός αγνοεί το γεγονός ότι το BBC δεν διοργάνωσε το Διαγωνισμό του 1981.
Στις 22 Αυγούστου 1981, η πόλη Mysen στη Νορβηγία διοργάνωσε μια ζωντανή τηλεοπτική συναυλία για να γιορτάσει την 25η επέτειο του διαγωνισμού, παρά την πρόσφατη 26η έκδοση. Στην εκπομπή Songs of Europe (Τραγούδια της Ευρώπης) συμμετείχαν όλοι εκτός από οκτώ από τους πρώην νικητές του διαγωνισμού, αν και ένας από τους αγνοούμενους καλλιτέχνες, η Τέντι Σόλτεν, παρευρέθηκε στην εκδήλωση αλλά δεν ερμήνευσε.
Διευθυντές ορχηστρών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Για κάθε τραγούδι ένας μαέστρος διηύθυνε την ορχήστρα. Με έντονους χαρακτήρες ο μαέστρος της διοργανώτριας χώρας.
Αυστρία – Ρίχαρντ Εστεράιχερ
Τουρκία – Όνο Τουντς
Γερμανία – Βόλφγκανγκ Ρέντελμπεργκερ
Λουξεμβούργο – Ζοέλ Ροσέ
Ισραήλ – Ελντάντ Σριμ
Δανία – Άλαν Μποτσίνσκι
Γιουγκοσλαβία – Ράνκο Ρίχτμαν
Φινλανδία – Ότο Ντόνερ
Γαλλία – Νταβίντ Σπρίνφιλντ
Ισπανία – Χουάν Μπαρκόνς
Ολλανδία – Ρόχιρ φαν Ότερλου
Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Νόελ Κέλιαν
Νορβηγία – Σίγουρντ Γιάνσεν
Ηνωμένο Βασίλειο – Τζον Κόλμαν
Πορτογαλία – Σεγκούντο Γκαλάρζα
Βέλγιο – Τζουζέπε Μαρκέζε
Ελλάδα – Γιώργος Νιάρχος
Κύπρος – Μιχάλης Ροζάκης
Ελβετία – Ρολφ Ζουκόβσκι
Σουηδία – Άντερς Μπέργκλουντ
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Καλλιτέχνες που επέστρεψαν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Καλλιτέχνης/ες | Χώρα | Προηγούμενες χρονιές |
|---|---|---|
| Μάρτι Μπρεμ |  Αυστρία
|
1980 (μέλος του συγκροτήματος Blue Danube) |
| Τόμι Σίμπαχ |  Δανία
|
1979 |
| Ντέμπι Κάμερον | ||
| Maxi (ως μέλος των Sheeba) |  Δημοκρατία της Ιρλανδίας
|
1973 |
| Ζαν-Κλοντ Πασκάλ |  Λουξεμβούργο
|
1961 (νικητής) |
| Μπιόρν Σκιφς |  Σουηδία
|
1978 |
| Peter, Sue and Marc |  Ελβετία
|
1971, 1976, 1979 |
| Σέριλ Μπέικερ (με το συγκρότημα Bucks Fizz) |  Ηνωμένο Βασίλειο
|
1978 (μέλος του συγκροτήματος Co-Co) |
| Ισμέτα Ντερβόζ (φωνητικά) |  Γιουγκοσλαβία
|
1976 (μέλος του συγκροτήματος Ambasadori) |
Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δομή ψηφοφορίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κάθε χώρα είχε μια κριτική επιτροπή που έδωσε από 1 έως 8, 10 και 12 πόντους για τα δέκα κορυφαία τραγούδια τους.
| Αποτελέσματα | ||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Αυστρία | 20 | 6 | 1 | 5 | 6 | 2 | ||||||||||||||||
| Τουρκία | 9 | 1 | 3 | 5 | ||||||||||||||||||
| Γερμανία | 132 | 5 | 12 | 3 | 8 | 8 | 2 | 7 | 8 | 12 | 3 | 6 | 4 | 7 | 12 | 10 | 5 | 8 | 12 | |||
| Λουξεμβούργο | 41 | 10 | 5 | 3 | 4 | 3 | 1 | 4 | 6 | 5 | ||||||||||||
| Ισραήλ | 56 | 8 | 4 | 6 | 7 | 7 | 8 | 4 | 5 | 4 | 3 | |||||||||||
| Δανία | 41 | 1 | 1 | 7 | 4 | 3 | 2 | 5 | 2 | 12 | 4 | |||||||||||
| Γιουγκοσλαβία | 35 | 4 | 8 | 2 | 1 | 5 | 2 | 3 | 10 | |||||||||||||
| Φινλανδία | 27 | 2 | 1 | 2 | 5 | 5 | 1 | 5 | 6 | |||||||||||||
| Γαλλία | 125 | 12 | 12 | 12 | 7 | 2 | 4 | 10 | 6 | 4 | 5 | 1 | 10 | 3 | 8 | 7 | 12 | 10 | ||||
| Ισπανία | 38 | 10 | 6 | 4 | 3 | 10 | 3 | 2 | ||||||||||||||
| Ολλανδία | 51 | 3 | 5 | 3 | 4 | 7 | 2 | 7 | 6 | 7 | 2 | 3 | 2 | |||||||||
| Ιρλανδία | 105 | 7 | 3 | 6 | 10 | 10 | 12 | 5 | 6 | 5 | 10 | 1 | 10 | 12 | 1 | 7 | ||||||
| Νορβηγία | 0 | |||||||||||||||||||||
| Ηνωμένο Βασίλειο | 136 | 4 | 8 | 4 | 5 | 12 | 10 | 10 | 3 | 7 | 8 | 12 | 10 | 3 | 6 | 8 | 6 | 4 | 8 | 8 | ||
| Πορτογαλία | 9 | 8 | 1 | |||||||||||||||||||
| Βέλγιο | 40 | 1 | 7 | 1 | 6 | 8 | 2 | 3 | 7 | 5 | ||||||||||||
| Ελλάδα | 55 | 6 | 2 | 6 | 1 | 10 | 1 | 2 | 8 | 6 | 6 | 7 | ||||||||||
| Κύπρος | 69 | 5 | 3 | 6 | 8 | 8 | 7 | 10 | 7 | 12 | 3 | |||||||||||
| Ελβετία | 121 | 2 | 2 | 7 | 8 | 4 | 12 | 12 | 10 | 4 | 1 | 12 | 12 | 12 | 8 | 4 | 10 | 1 | ||||
| Σουηδία | 50 | 10 | 2 | 5 | 7 | 1 | 12 | 6 | 2 | 4 | 1 | |||||||||||
| Ο πίνακας είναι ταξινομημένος ανά εμφάνιση | ||||||||||||||||||||||
12 βαθμοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ακολουθεί μια περίληψη όλων των 12 πόντων στον τελικό:
| N. | Συμμετέχων | Χώρα που ψηφίζει |
|---|---|---|
| 5 | Ελβετία | Γιουγκοσλαβία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιρλανδία, Νορβηγία, Φινλανδία |
| 4 | Γαλλία | Αυστρία, Γερμανία, Ελβετία, Λουξεμβούργο |
| Γερμανία | Ισπανία, Πορτογαλία, Σουηδία, Τουρκία | |
| 2 | Ιρλανδία | Δανία, Κύπρος |
| Ηνωμένο Βασίλειο | Ισραήλ, Ολλανδία | |
| 1 | Κύπρος | Ελλάδα |
| Δανία | Βέλγιο | |
| Σουηδία | Γαλλία |
Σχολιαστές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τηλεοπτικοί σχολιαστές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|
Ραδιοφωνικοί σχολιαστές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|
Εκπρόσωποι βαθμολογίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αυστρία – Τζένι Πίπαλ
- Τουρκία – Μπασάκ Ντογρού
- Γερμανία – Γκάμπι Σνέλε
- Λουξεμβούργο – Ζακ Αρβέι
- Ισραήλ – Νταν Κάνερ[34]
- Δανία – Μπεντ Χένιους[35]
- Γιουγκοσλαβία – Έλγκα Βλάχοβιτς [36]
- Φινλανδία – Άνεμι Γκένετς[37]
- Γαλλία – Φαμπιάν Εγκάλ
- Ισπανία – Ισαμπέλ Τενάιγιε[38]
- Ολλανδία – Φλιπ φαν ντερ Σάλιε[39]
- Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Τζον Σκίαν
- Νορβηγία – Σβέρε Κριστόφερσεν[40]
- Ηνωμένο Βασίλειο – Κόλιν Μπέρι
- Πορτογαλία – Μαργκαρίντα Αντράντε
- Βέλγιο – Βάλτερ ντε Μεγιέρ
- Ελλάδα – Τατιάνα Δάρρα
- Κύπρος – Άννα Παρτελίδου
- Ελβετία – Μισέλ Στοκέρ[41]
- Σουηδία – Μπένκτερικ Νόρντελ [42]
Μέλη εθνικής κριτικής επιτροπής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Τουρκία – Σιουχέιλα Αλντογάν, Χινταγιέτ Γιαρκέν, Χατισέ Ακμπάς, Λιφτίγιε Ντουμάν, Νεμπιγιέ Γιαζιτζί, Νεσρίν Ντεμιρέλ, Σαμί Ερσόι, Μεχμέτ Κουτές, Μουσταφά Εκιντζί, Τσενγκίζ Ντογάν, Αλί Αρσλάν [43]
- Ισπανία – Μπελέν Λάχε (υπάλληλος καταστήματος), Χοσέ Μανουέλ Λοθάνο (διευθυντής πωλήσεων), Κάρμεν Ρουίθ (οικοκυρά), Πάμπλο Αρντί (κομμωτής), Μαρία Ακακία Λόπεθ-Μπατσιγιέρ (δημόσιες σχέσεις), Αντρές Παχάρες (ηθοποιός), Λόλα Φορνέρ (Μις Ισπανία και ηθοποιός), Χουάν Κάρλος Αντράντε (τενίστας), Μαρία ντελ Μαρ Σεράνο (φοιτήτρια), Χουάν Βιναντέρ (ηχολήπτης), Αμάντα Κιντάνα (φοιτήτρια)[44]
- Ηνωμένο Βασίλειο – Νόρμαν Χάρπερ
- Ελλάδα – Άλκης Στέας, Ροζίτα Σώκου
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Eurovision Song Contest Dublin 1981».
- ↑ «Eurovision Song Contest 1981 at RDS Simmonscourt (Dublin) on 4 Apr 1981». www.last.fm.
- ↑ "«Doireann Ni Bhriain, Keeping the faith». Sunday Times.
- ↑ David Wigg (1981-04-04). «No Sax please, We're Irish!». Daily Express.
- ↑ «ESCToday – 1981».
- ↑ «Ceolas: Planxty». www.ceolas.org.
- ↑ “Reprise”, Ultan Macken, RTÉ Guide, 24 April 1981.
- ↑ “Fizz Kids” Brian Wesley, Daily Star, 6 April 1981
- ↑ «Eurovision 1982» (PDF) (στα Γαλλικά).
- ↑ «A Brief History of the Eurovision Song Contest». 11 Μαΐου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2021 – μέσω www.time.com.
- ↑ New Zealand charts
- ↑ Australian Chart Book, 1970–1992
- ↑ Currin, Brian. «South African Rock Lists Website – SA Charts 1965–1989 Acts (B)». www.rock.co.za.
- ↑ «Eurovision Song Contest Harrogate 1982».
- ↑ Eriksen, Jan Have (2010-10-17). «Britisk Grand Prix-sejr i 1981 var aftalt spil» (στα da). B.T.. http://www.bt.dk/kendte/britisk-grand-prix-sejr-i-1981-var-aftalt-spil. Ανακτήθηκε στις 2011-02-01.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1981». The Diggiloo Thrush. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2012.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1981». 4Lyrics.eu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «Austrian commentator». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Οκτωβρίου 2007.
- ↑ Masson, Christian. «1981 – Dublin». songcontest.free.fr.
- ↑ «Esconnet.dk». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαρτίου 2012.
- ↑ Serbia President (OGAE Serbia)
- ↑ Klub OGAE Slovenija
- ↑ «Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien? • Viisukuppila». www.viisukuppila.fi.
- ↑ Masson, Christian. «1981 – Dublin». songcontest.free.fr.
- ↑ «Spanish commentator». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2017.
- ↑ «Welkom op de website van Eurovision Artists». www.eurovisionartists.nl.
- ↑ «NRK.nl». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Νοεμβρίου 2012.
- ↑ «Grand Final: 1981, 1981, Eurovision Song Contest». BBC.
- ↑ Adriaens, Manu & Loeckx-Van Cauwenberge, Joken. Blijven kiken!. Lannoo, Belgium. 2003 (ISBN 90-209-5274-9)
- ↑ Masson, Christian. «1981 – Dublin». songcontest.free.fr.
- ↑ «Η Μακώ Γεωργιάδου και η EUROVISION (1970–1986)». www.retromaniax.gr.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Σαββίδης, Χρήστος (OGAE Cyprus)
- ↑ «Swedish commentator». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2012.
- ↑ «Tapuz.co.il». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2011.
- ↑ «Esconet.dk». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαρτίου 2012.
- ↑ «Yugoslavian spokesperson». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Απριλίου 2012.
- ↑ «Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien? • Viisukuppila». www.viisukuppila.fi.
- ↑ «Spanish spokesperson». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2017.
- ↑ "Artiesten op Songfestival, Leidse Courant, 4 Απριλίου 1981
- ↑ Dyrseth, Seppo (OGAE Norway)
- ↑ Baumann, Peter Ramón (OGAE Switzerland)
- ↑ «Swedish spokesmen». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2012.
- ↑ Yarışmacı ülkeler ve halk jürisi, Milliyet, 4 Απριλίου 1981
- ↑ «Free Web Hosting – Your Website need to be migrated». Free Web Hosting. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2017.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η επίσημη ιστοσελίδα της Eurovision (Αγγλικά)
