Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1969
Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1969 | |
---|---|
Ημερομηνίες | |
Τελικός | 29 Μαρτίου 1969 |
Διοργάνωση | |
Χώρος διεξαγωγής | Βασιλικό Θέατρο Μαδρίτη, Ισπανία |
Παρουσιαστές | Λαουρίτα Βαλενθουέλα |
Μουσική διεύθυνση | Αουγκούστο Αλγουέρο |
Σκηνοθέτης | Ραμόν Ντίεθ |
Εκτελεστικός επόπτης | Κλίφορντ Μπράουν |
Διοργανωτής | Televisión Española (TVE) |
Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
Ενδιάμεση πράξη | "La España diferente" (ταινία) |
Συμμετέχοντες | |
Αριθμός συμμετοχών | 16 |
Πρώτη εμφάνιση | Καμία |
Επιστρέφουν | Καμία |
Αποχωρούν | Αυστρία |
Συμμετέχουσες χώρες Χώρες που συμμετείχαν στο παρελθόν, αλλά όχι το 1969
| |
Ψηφοφορία | |
Σύστημα ψηφοφορίας | Κάθε χώρα είχε δεκαμελή επιτροπή, κάθε μέλος της οποίας απένειμε 1 βαθμό στο τραγούδι που επέλεγε |
Μηδέν βαθμοί | Καμία |
Νικητής | |
Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision 1969 ήταν ο 14ος στη σειρά.
Τέσσερις χώρες (το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ισπανία, η Ολλανδία και η Γαλλία) κέρδισαν τον διαγωνισμό, την πρώτη φορά που σημειώθηκε μια κατάσταση ισοπαλίας. Ωστόσο, δεν υπήρχε τότε κανένας κανόνας για την κάλυψη μιας τέτοιας πιθανότητας, και οι τέσσερις χώρες ανακηρύχθηκαν κοινές νικήτριες.[1]
Η νίκη της Γαλλίας ήταν τέταρτη. Η Γαλλία έγινε η πρώτη χώρα που κέρδισε το διαγωνισμό τέσσερις φορές. Η νίκη της Ολλανδίας ήταν η τρίτη. Η Ισπανία και το Ηνωμένο Βασίλειο κέρδισαν για δεύτερη φορά. Και ήταν η πρώτη φορά που οποιαδήποτε χώρα (στην προκειμένη περίπτωση η Ισπανία) είχε νικητήρια συμμετοχή της Eurovision δύο χρόνια στη σειρά.
Τόπος διεξαγωγής
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο διαγωνισμός του 1969 έγινε στην όπερα Τεάτρο Ρεάλ της Μαδρίτης. Το θέατρο άνοιξε ξανά το 1966 ως θέατρο συναυλιών και ως το κύριο θέατρο για την Ισπανική Εθνική Ορχήστρα και για τη Συμφωνική Ορχήστρα του RTVE. Στον τελικό χρησιμοποιήθηκε στη σκηνή ένα μεταλλικό γλυπτό που φιλοτεχνήθηκε από τον σουρεαλιστή ζωγράφο Σαλβαδόρ Νταλί.[2]
Μορφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο σουρεαλιστής Ισπανός καλλιτέχνης Σαλβαδόρ Ντάλι ήταν υπεύθυνος για το σχεδιασμό του διαφημιστικού υλικού για τον διαγωνισμό του 1969 καθώς και για το μεταλλικό γλυπτό που χρησιμοποιήθηκε στη σκηνή.[1]
Ήταν η πρώτη φορά που ο διαγωνισμός κατέληξε σε ισοπαλία για την πρώτη θέση, με τέσσερις χώρες να κερδίζουν 18 ψήφους. Καθώς δεν υπήρχε τότε κανένας κανόνας για την κάλυψη μιας τέτοιας πιθανότητας, και οι τέσσερις χώρες ανακηρύχθηκαν νικητές από κοινού. Αυτό προκάλεσε ένα δυσάρεστο πρόβλημα όσον αφορά τα μετάλλια που έπρεπε να διανεμηθούν στους νικητές, καθώς δεν υπήρχαν αρκετά περιθώρια για να μεταβούν, έτσι ώστε μόνο οι τραγουδιστές να έχουν λάβει τα μετάλλια τους τη νύχτα: οι συνθέτες, σε κάποια δυσαρέσκεια, δεν τους απονεμήθηκαν μέχρι την ημερομηνία του διαγωνισμού.[1]
Αν είχε τεθεί σε ισχύ ο τελευταίος κανόνας ισοπαλίας (η χώρα που έλαβε το υψηλότερο σκορ από οποιαδήποτε άλλη χώρα, όπως χρησιμοποιήθηκε το 1991), η Ολλανδία θα είχαν κερδίσει έχοντας λάβει 6 πόντους από τη Γαλλία. Το Ηνωμένο Βασίλειο θα ήταν στη συνέχεια επιλαχόντες, έχοντας λάβει 5 πόντους από τη Σουηδία. Από την άλλη πλευρά, με τον ισχύοντα κανόνα ισοπαλίας (δηλαδή το τραγούδι που έλαβε ψήφους από τις περισσότερες χώρες, τότε το τραγούδι που έλαβε τις ψηλότερες ψήφους σε περίπτωση ισοπαλίας), η Γαλλία θα ήταν ο γενικός νικητής, με Ισπανία στην 2η θέση. Και οι δύο χώρες έλαβαν ψήφους από 9 χώρες, αλλά η Γαλλία έλαβε 4 πόντους από 2 χώρες ενώ η Ισπανία έλαβε 3 πόντους ως την ψηλότερη ψήφο της.
Συμμετέχουσες χώρες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Αυστρία δεν έλαβε μέρος στον διαγωνισμό, καθώς αρνήθηκε να συμμετάσχει σε έναν διαγωνισμό που διοργάνωσε το φρανκικό καθεστώς της Ισπανίας.[1][3] Η Ουαλία σκόπευε να πραγματοποιήσει την πρώτη της εμφάνιση με τον φορέα μετάδοσης BBC Cymru και πραγματοποίησε έναν εθνικό τελικό για την επιλογή τραγουδιού με την ονομασία Cân i Gymru, όμως τελικά αποφασίστηκε να μην συμμετάσχει. Η συμμετοχή της απορρίφθηκε, επειδή η Ουαλία δεν αποτελεί κυρίαρχο κράτος. Το BBC έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να εκπροσωπεί το Ηνωμένο Βασίλειο στον διαγωνισμό.
Διευθυντές ορχηστρών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Για κάθε ερμηνεία εμφανίστηκε και ένας μαέστρος, ο οποίος διηύθυνε την ορχήστρα.[4] Οι διευθυντές αυτοί παρατίθενται πιο κάτω.
|
|
Καλλιτέχνες που επέστρεψαν
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πέντε καλλιτέχνες επανήλθαν στον διαγωνισμό της χρονιάς αυτής. Ο Λουί Νεφ για το Βέλγιο (προηγούμενη συμμετοχή το 1967), η Σιβ Μάλμκφιστ για τη Γερμανία (εκπροσώπησε και τη Σουηδία το 1960), ο Romuald για το Λουξεμβούργο, ο οποίος εκπροσώπησε το Μονακό το 1964, η Νορβηγίδα Κίρστι Σπαρμπόε, η οποία εκπροσώπησε ξανά τη χώρα της το 1965 και το 1967 και η Σιμόνε ντε Ολιβέιρα, η οποία εκπροσώπησε την Πορτογαλία στον διαγωνισμό του 1965.[1]
Αποτελέσματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σειρά | Χώρα | Καλλιτέχνης | Τραγούδι | Γλώσσα[5][6] | Θέση | Ψήφοι |
---|---|---|---|---|---|---|
01 | Γιουγκοσλαβία | Ιβάν Κράγιατς & 4M | "Pozdrav svijetu" (Поздрав свијету) | Σερβο-Κροάτικα | 14 | 5 |
02 | Λουξεμβούργο | Ρομουάλντ Φιγκιέρ | "Catherine" | Γαλλικά | 11 | 7 |
03 | Ισπανία | Σαλομέ | "Vivo cantando" | Ισπανικά | 1 | 18 |
04 | Μονακό | Ζαν Ζακ | "Maman, Maman" | Γαλλικά | 6 | 11 |
05 | Ιρλανδία | Μιούριελ Ντέι | "The Wages of Love" | Αγγλικά | 7 | 10 |
06 | Ιταλία | Ίβα Τζανίκι | "Due grosse lacrime bianche" | Ιταλικά | 13 | 5 |
07 | Ηνωμένο Βασίλειο | Λουλού | "Boom Bang-a-Bang" | Αγγλικά | 1 | 18 |
08 | Ολλανδία | Λένι Κουρ | "De troubadour" | Ολλανδικά | 1 | 18 |
09 | Σουηδία | Τόμι Κόρμπεργκ | "Judy, min vän" | Σουηδικά | 9 | 8 |
10 | Βέλγιο | Λουί Νεφ | "Jennifer Jennings" | Ολλανδικά | 8 | 10 |
11 | Ελβετία | Πάολα | "Bonjour, Bonjour" | Γερμανικά | 5 | 13 |
12 | Νορβηγία | Κίρστι Σπαρμπόε | "Oj, oj, oj, så glad jeg skal bli" | Νορβηγικά | 16 | 1 |
13 | Γερμανία | Σιβ Μάλμκφιστ | "Primaballerina" | Γερμανικά | 10 | 8 |
14 | Γαλλία | Φρίντα Μποκαρά | "Un jour, un enfant" | Γαλλικά | 1 | 18 |
15 | Πορτογαλία | Σιμόνε ντε Ολιβέιρα | "Desfolhada portuguesa" | Πορτογαλικά | 15 | 4 |
16 | Φινλανδία | Γιάρκο & Λάουρα | "Kuin silloin ennen" | Φινλανδικά | 12 | 6 |
Πίνακας βαθμολογίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Διεθνείς μεταδόσεις και ψηφοφορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο παρακάτω πίνακας δείχνει τη σειρά με την οποία δόθηκαν οι βαθμολογίες στη διάρκεια του διαγωνισμού του 1969, όπως και το πρόσωπο που εκφωνούσε τις ψήφους ανά χώρα. Επίσης, ο κάθε εθνικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας έστειλε επίσης έναν παρουσιαστή για τον διαγωνισμό, ώστε να καλύψει τον διαγωνισμό στη δική του γλώσσα.[1]
Σειρά βαθμολογίας | Χώρα | Εκπρόσωπος βαθμών | Παρουσιαστής | Φορέας μετάδοσης |
---|---|---|---|---|
01 | Γιουγκοσλαβία | Έλγκα Βλάχοβιτς | Μίλογιε Όρλοβιτς | Televizija Beograd |
Μλάντεν Ντέλιτς | Televizija Zagreb | |||
Τομάζ Τέρτσεκ | Televizija Ljubljana | |||
02 | Λουξεμβούργο | TBC | Ζακ Ναβαντίκ | Télé-Luxembourg |
03 | Ισπανία | Ραμόν Ριβέρα | Χοσέ Λουίς Ουριμπάρι | TVE1 |
Μιγκέλ ντε λος Σάντος | Primer Programa RNE | |||
04 | Μονακό | TBC | Πιέρ Τσερνιά | Télé Monte Carlo |
05 | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Τζον Σκίαν | Γκάι Μπερν | RTÉ Television |
Κέβιν Ρος | Radio Éireann | |||
06 | Ιταλία | Μάικ Μποντζόρνο | Ρενάτο Ταλιάνι | Secondo Programma |
07 | Ηνωμένο Βασίλειο | Κόλιν-Γουόρντ Λιούις | Ντέιβιντ Τζελ[7] και Μάικλ Άσπελ[8][9] | BBC 1 |
Πιτ Μάρεϊ[7] | BBC Radio 1 | |||
08 | Ολλανδία | Λέο Νέλισεν | Πιμ Γιάκομπς[10] | Nederland 1 |
09 | Σουηδία | Έντβαρντ Ματς[11] | Christina Hansegård[12] | Sveriges Radio-TV και SR P3 |
10 | Βέλγιο | Βαρτ Μπόγκερτ | Χέρμαν Φέρελστ | BRT |
Πολ Χέρεμαν | RTB | |||
11 | Ελβετία | Αλεξάντρ Μπούργκερ | Τέοντορ Χάλερ | TV DRS |
Ζορζ Αρντί | TSR | |||
Τζιοβάνι Μπερτίνι | TSI | |||
12 | Νορβηγία | Γιάνκα Πολάνι | Σβέρε Κριστόφερσεν | NRK |
Έρικ Χέγερνταλ | NRK P1 | |||
13 | Γερμανία | Χανς-Ότο Γκρίνεφελτ | Χανς-Γιόαχιμ Ράουσενμπαχ | ARD Deutsches Fernsehen |
14 | Γαλλία | Ζαν Κλοντ Μασουλιέ[13] | Πιέρ Τσερνιά | Deuxième Chaîne ORTF[14] |
15 | Πορτογαλία | Μαρία Μανουέλα Φουρτάντο | Ενρίκε Μέντες | RTP1 |
16 | Φινλανδία | Άαρε Έλο | Άαρνο Γουάλι | TV-ohjelma 1 |
- | Αυστρία | (Μη συμμετέχουσα χώρα) | Εμίλ Κολπάχερ | ORF |
- | Βραζιλία | (Μη συμμετέχουσα χώρα) | TBC | TV Tupi |
- | Χιλή | (Μη συμμετέχουσα χώρα) | TBC | Canal 9 |
- | Τσεχοσλοβακία | (Μη συμμετέχουσα χώρα) | TBC | Československá televize |
- | Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας | (Μη συμμετέχουσα χώρα) | TBC | Deutscher Fernsehfunk |
- | Ουγγαρία | (Μη συμμετέχουσα χώρα) | TBC | m1 |
- | Μαρόκο | (Μη συμμετέχουσα χώρα) | TBC | SNRT |
- | Πολωνία | (Μη συμμετέχουσα χώρα) | TBC | TVP |
- | Ρουμανία | (Μη συμμετέχουσα χώρα) | TBC | TVR1 |
- | Σοβιετική Ένωση | (Μη συμμετέχουσα χώρα) | TBC | CT USSR |
- | Τυνησία | (Μη συμμετέχουσα χώρα) | TBC | ERTT |
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 «Eurovision Song Contest 1969». EBU. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2012.
- ↑ «Cultural Institutions: Teatro Real». esMADRID.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Σεπτεμβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2009.
- ↑ O'Connor, John Kennedy (2005). The Eurovision Song Contest: The Official History.
- ↑ «Conductors 1969». 4Lyrics.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2012.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1969». The Diggiloo Thrush. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2012.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1969». 4Lyrics.eu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ 7,0 7,1 Roxburgh, Gordon (2012). Songs For Europe The United Kingdom at The Eurovision Song Contest Volume One: The 1950s and 1960s. UK: Telos. σελ. 483. ISBN 978-1-84583-065-6.
- ↑ «Eurovision Song Contest, Grand Final: 1969». BBC. 29 Μαρτίου 1969. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Eurovision 1969». Songs4europe.com. 29 Μαρτίου 1969. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Nederlandse televisiecommentatoren bij het Eurovisie Songfestival». Eurovision Artists (στα Ολλανδικά).
- ↑ «Infosajten.com». Infosajten.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ Leif Thorsson (2006). Melodifestivalen genom tiderna [Melodifestivalen through time]. Stockholm: Premium Publishing AB. σελ. 80. ISBN 91-89136-29-2.
- ↑ Tchernia, Pierre, 14ème Concours Eurovision de la Chanson 1969, Television production, TVE, ORTF (commentary), 29-3-1969.
- ↑ Christian Masson. «1969 – Madrid». Songcontest.free.fr. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Η επίσημη ιστοσελίδα της Eurovision (Αγγλικά)