Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1995
| Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1995 | |
|---|---|
 | |
| Ημερομηνίες | |
| Τελικός | 13 Μαΐου 1995 |
| Διοργάνωση | |
| Χώρος διεξαγωγής | Θέατρο Πόιντ, Δουβλίνο, Ιρλανδία |
| Παρουσιαστές | Μαίρη Κένεντι |
| Μουσική διεύθυνση | Νόελ Κέλιαν |
| Σκηνοθέτης | Τζον Κομίσκι |
| Εκτελεστικός επόπτης | Κρίστιαν Κλάουσεν |
| Εκτελεστικός παραγωγός | Τζον ΜακΧιου |
| Διοργανωτής | Raidió Teilifís Éireann (RTÉ) |
| Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
| Έναρξη διαγωνισμού | Μοντάζ με βίντεο από την ιστορία του διαγωνισμού τραγουδιού για την 40ή επέτειο. |
| Ενδιάμεση πράξη | "Lumen", σύνθεση του Μικεάλ Ο'Σουιλεαμπχάιν, ερμηνεία του Σουιλεαμπχάιν σε πιάνο και διάφοροι καλλιτέχνες όπως οι Clannad, Brian Kennedy και The Monks of Glenstal Abbey, με τη Συμφωνική Ορχήστρα του RTÉ, με μουσική διεύθυνση του Προινσίας Ο'Ντουίν |
| Συμμετέχοντες | |
| Αριθμός συμμετοχών | 23 |
| Πρώτη εμφάνιση | Καμία |
| Επιστρέφουν | |
| Αποχωρούν | |
 | |
| Ψηφοφορία | |
| Σύστημα ψηφοφορίας | Κάθε χώρα απονέμει 12, 10, 8-1 βαθμούς στα 10 αγαπημένα της τραγούδια |
| Μηδέν βαθμοί | Καμία |
| Νικητής | |
Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1995 ήταν η 40η έκδοση του ετήσιου Διαγωνισμού Τραγουδιού Eurovision. Έλαβε χώρα στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας, μετά τη νίκη των Πώλ Χάρρινγκτον & Τσάρλι ΜακΓκέττιγκαν στο διαγωνισμό του 1994 επί Ιρλανδικού εδάφους με το τραγούδι "Rock 'n' Roll Kids".
Πραγματοποιήθηκε στις 13 Μαΐου 1995 στο Θέατρο Πόιντ του Δουβλίνου. Η παρουσιάστρια ήταν η Μαίρη Κένεντι. Ο διαγωνισμός εκείνης της χρονιάς ήταν ο τελευταίος με μόνο έναν παρουσιαστή μέχρι το 2013, 18 χρόνια αργότερα, στο Μάλμε της Σουηδίας. Αυτός ο διαγωνισμός έσπασε την αλυσίδα των νικών που απολάμβανε η Ιρλανδία το 1992, το 1993 και το 1994. Ήταν η τρίτη συνεχόμενη χρονιά που η Ιρλανδία διοργάνωσε το διαγωνισμό - και για να σηματοδοτήσει την 40η έκδοση, άνοιξε το σόου με μια αναδρομική τετράλεπτη παράσταση που έδειχνε εικόνες από την ιστορία του διαγωνισμού. Το νορβηγικό ντουέτο Secret Garden ήταν οι νικητές αυτού του διαγωνισμού με το κυρίως ορχηστρικό τραγούδι, "Nocturne". Παρεμπιπτόντως, ο βιολιστής των Secret Garden ήταν η Φιονουάλα Σέρι, η οποία είναι Ιρλανδή.
Τον διαγωνισμό παρακολούθησαν και δύο προηγούμενοι νικητές του διαγωνισμού, οι Ιρλανδοί Ντάνα και Τζόνι Λόγκαν, νικητές αντίστοιχα η τραγουδίστρια το 1970 και ο τραγουδιστής το 1980 και 1987. Η ορχήστρα έπαιξε το τραγούδι γενεθλίων "Happy Birthday", το οποίο τραγούδησε το κοινό, για τον Λόγκαν, καθώς τη βραδιά του τελικού εόρταζε τα γενέθλιά του.
Τοποθεσία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αφού κέρδισε το διαγωνισμό του 1994, το RTÉ ανησυχούσε για το αν θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν έναν τρίτο συνεχόμενο διαγωνισμό το 1995. Το BBC είχε προσφερθεί να αναλάβει την ευθύνη της διοργάνωσης του διαγωνισμού και είχε προτείνει ακόμη και να διοργανωθεί ο διαγωνισμός ως κοινή παραγωγή στο Μπέλφαστ, πρωτεύουσα της Βόρειας Ιρλανδίας. Στο τέλος, το RTÉ αποφάσισε να διοργανώσει τον διαγωνισμό από μόνη του. Ωστόσο, ζήτησαν από την EBU ότι, εάν η Ιρλανδία κερδίσει για άλλη μια φορά, ότι δεν θα αναμενόταν να φιλοξενήσει την εκδήλωση για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά, και τελικά, δεν συνέβη ποτέ.[1] Η Ιρλανδία φιλοξένησε τον διαγωνισμό για έκτη φορά μετά τη νίκη της για 3η συνεχόμενη χρονιά και είναι η μόνη χώρα που φιλοξένησε πολλούς διαγωνισμούς διαδοχικά: τρεις συνεχόμενες φορές μεταξύ 1993 και 1995. Το Δουβλίνο επιλέχθηκε και πάλι ως διοργανώτρια πόλη, καθιστώντας την πέμπτη φορά που διοργανώθηκε ο διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision στην πρωτεύουσα της Ιρλανδίας. Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, ο χώρος διεξαγωγής του διαγωνισμού ήταν το Θέατρο Πόιντ που βρίσκεται στο North Wall Quay του ποταμού Liffey, ανάμεσα στο Dublin Docklands.
Επισκόπηση διαγωνισμού
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τον διαγωνισμό παρακολούθησαν και δύο προηγούμενοι νικητές του διαγωνισμού, οι Ιρλανδοί Ντάνα και Τζόνι Λόγκαν, νικητές αντίστοιχα η τραγουδίστρια το 1970 και ο τραγουδιστής το 1980 και 1987. Η ορχήστρα έπαιξε το τραγούδι γενεθλίων "Happy Birthday", το οποίο τραγούδησε το κοινό, για τον Λόγκαν, καθώς τη βραδιά του τελικού εόρταζε τα γενέθλιά του.
Δύο από τους νικητές της Ιρλανδίας παρακολούθησαν το διαγωνισμό. Η Ντάνα, που ήταν η πρώτη νικήτρια για την Ιρλανδία, κερδίζοντας το διαγωνισμό το 1970 με το "All Kinds of Everything" και ο "κύριος Eurovision", Τζόνι Λόγκαν, κερδίζοντας το διαγωνισμό ως κύριος καλλιτέχνης το 1980 και το 1987 (με τα τραγούδια "What's Another Year?" και "Hold Me Now" αντίστοιχα), και επίσης για τη σύνθεση του τραγουδιού της Λίντα Μάρτιν το 1992, το "Why Me?". Ήταν τα γενέθλιά του εκείνο το βράδυ, αλλά σύμφωνα με την παρουσιάστρια Κένεντι, "Δεν έλεγε πόσο χρονών είναι!". Παρ' όλα αυτά, το κοινό τραγούδησε το "Happy Birthday" για αυτόν, με τη βοήθεια της ορχήστρας.
Τα μεγάλα φαβορί για να κερδίσουν το διαγωνισμό, σύμφωνα με τα στοιχήματα, ήταν η Σουηδία με την ποπ μπαλάντα "Se på mig" και η Σλοβενία, εκπροσωπούμενη από τη συμμετοχή της Ντάρια Σβάιγκερ, "Prisluhni mi". Άλλες χώρες που φημολογούταν για τη νίκη ήταν η Κροατία, η Δανία, το Ισραήλ, η Ισπανία και ο τελικός νικητής, η Νορβηγία. Το τραγούδι που κέρδισε ήταν κάτι νέο στη Eurovision, καθώς περιείχε μόνο 24 λέξεις συνοδευόμενες από μακριά σόλο βιολιού. Το Ηνωμένο Βασίλειο συνεισέφερε έναν σύγχρονο ραπ αριθμό, ενώ η δεύτερη θέση της προηγούμενης χρονιάς, η Πολωνία, πήγε για κάτι που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την πρώτη συμμετοχή τους.
Μετά την ολοκλήρωση της ψηφοφορίας, η Νορβηγία ήταν η νικήτρια με 148 βαθμούς, ακολουθούμενη από το "Vuelve conmigo" της Ισπανίας με 119 βαθμούς και τη Σουηδία με 100 βαθμούς.
Η σκηνή σχεδιάστηκε από τον Alan Farquharson, ο οποίος σχεδίασε επίσης το σετ του διαγωνισμού του 1993 που πραγματοποιήθηκε στο Μίλστριτ της Ιρλανδίας. Παρόλο που ήταν αρκετά σκοτεινό και συχνά θλιβερό στην εμφάνιση, αποτέλεσε τη βάση για ένα εντυπωσιακό άνοιγμα, με το οποίο μια γιγαντιαία οθόνη περιστράφηκε για να αποκαλύψει τον παρουσιαστή που κατέβαινε μια σκάλα που τελικά εξαφανίστηκε για να επιτρέψει τη σκηνή σε σχήμα βέλους να ενωθεί ανάμεσα σε πυροτεχνήματα. Η διαλειμματική πράξη αποτελούνταν από αρκετούς γνωστούς Ιρλανδούς ερμηνευτές, συμπεριλαμβανομένων των Clannad, Brian Kennedy (που θα εκπροσωπούσε την Ιρλανδία 11 χρόνια αργότερα στην Αθήνα) και τον κορυφαίο μουσικό Mícheál Ó Súilleabháin.
Η EBU μείωσε τον αριθμό των συμμετεχόντων σε 23 για να σιγουρευτεί ότι η παράσταση δεν θα διαρκούσε περισσότερο από τρεις ώρες. Πέντε από τις έξι χώρες που υποβιβάστηκαν το 1994 επέστρεψαν το 1995.
Υπήρξαν πολλές εικασίες στην Ιρλανδία σχετικά με το αν το RTÉ είχε επιλέξει σκόπιμα ένα τραγούδι που θεωρείται ότι δεν είχε καλή πιθανότητα νίκης, προκειμένου να αποφευχθεί η διοργάνωση του διαγωνισμού για τέταρτη συνεχόμενη φορά - αν και αυτό δεν επαληθεύτηκε ποτέ. Αυτή η φήμη ενέπνευσε, ωστόσο, ένα δημοφιλές επεισόδιο του Father Ted. Σε κάθε περίπτωση, το RTÉ κατέληξε να φιλοξενεί ξανά το διαγωνισμό το 1997.
Συμμετέχουσες χώρες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Συνολικά έλαβαν μέρος 23 χώρες. Η EBU μείωσε πάλι τον αριθμό των συμμετοχών, προκειμένου να εξασφαλιστεί ότι ο διαγωνισμός δεν θα διαρκούσε περισσότερο από 3 ώρες. Εκτός από τις χώρες που ήταν στις τελευταίες θέσεις στον προηγούμενο διαγωνισμό, το Λουξεμβούργο δεν έλαβε μέρος, καθώς αποσύρθηκε επ' αόριστο, ενώ η Ιταλία, όπως και το 1994, αποχώρησε εθελοντικά από τον διαγωνισμό.
Καλλιτέχνες που επέστρεψαν
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Καλλιτέχνης | Χώρα | Προηγούμενη συμμετοχή |
|---|---|---|
| Αρζού Ετζέ |  Τουρκία
|
1989 (μέλος του συγκροτήματος Pan) |
Διευθυντές ορχηστρών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Για κάθε ερμηνεία ένας μαέστρος διηύθυνε την ορχήστρα.
Πολωνία – Νόελ Κέλιαν
Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Νόελ Κέλιαν
Γερμανία – Χέρμαν Βάιντορφ
Βοσνία και Ερζεγοβίνη – Σινάν Αλιμάνοβιτς
Νορβηγία – Κέιρ Λάνγκσλετ
Ρωσία – Μιχαΐλ Φίνμπεργκ
Ισλανδία – Φρανκ Μακναμάρα
Αυστρία – Μίχαελ Φ. Κιντσλ
Ισπανία – Εδουάρδο Λέιβα
Τουρκία – Μελίχ Κιπάρ
Κροατία – Στίπιτσα Καλογκιερά
Γαλλία – Μισέλ Μπερνόλ
Ουγγαρία – Μίκλος Μάλεκ
Βέλγιο – Άλεκ Μανσιόν
Ηνωμένο Βασίλειο – Μάικ Ντίξον
Πορτογαλία – Τίλο Κράσμαν
Κύπρος – Γιώργος Θεοφάνους
Σουηδία – Άντερς Μπέργκλαντ
Δανία – Φρέντε Έβερτ
Σλοβενία – Γιόζε Πρίβσεκ
Ισραήλ – Γκάντι Γκόλντμαν
Μάλτα – Ρέι Άτζιους
Ελλάδα – Χάρης Ανδρεάδης
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Αποτελέσματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πίνακας βαθμολογίας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Επιτροπές | ||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Πολωνία | 15 | 4 | 6 | 1 | 1 | 3 | ||||||||||||||||||||
| Ιρλανδία | 44 | 1 | 5 | 1 | 5 | 3 | 3 | 5 | 1 | 10 | 1 | 5 | 4 | |||||||||||||
| Γερμανία | 1 | 1 | ||||||||||||||||||||||||
| Βοσνία και Ερζεγοβίνη | 14 | 3 | 8 | 3 | ||||||||||||||||||||||
| Νορβηγία | 148 | 12 | 10 | 4 | 1 | 12 | 12 | 4 | 12 | 10 | 6 | 5 | 4 | 12 | 7 | 2 | 7 | 10 | 6 | 12 | ||||||
| Ρωσία | 17 | 10 | 6 | 1 | ||||||||||||||||||||||
| Ισλανδία | 31 | 6 | 2 | 3 | 4 | 2 | 6 | 8 | ||||||||||||||||||
| Αυστρία | 67 | 2 | 3 | 6 | 4 | 8 | 4 | 10 | 5 | 2 | 4 | 10 | 2 | 7 | ||||||||||||
| Ισπανία | 119 | 8 | 2 | 6 | 8 | 5 | 8 | 10 | 7 | 2 | 12 | 8 | 7 | 10 | 12 | 8 | 6 | |||||||||
| Τουρκία | 21 | 2 | 5 | 1 | 2 | 3 | 1 | 7 | ||||||||||||||||||
| Κροατία | 91 | 3 | 10 | 7 | 10 | 12 | 7 | 4 | 5 | 12 | 4 | 12 | 5 | |||||||||||||
| Γαλλία | 94 | 7 | 5 | 8 | 6 | 8 | 10 | 2 | 3 | 10 | 6 | 1 | 2 | 3 | 6 | 8 | 7 | 2 | ||||||||
| Ουγγαρία | 3 | 2 | 1 | |||||||||||||||||||||||
| Βέλγιο | 8 | 1 | 7 | |||||||||||||||||||||||
| Ηνωμένο Βασίλειο | 76 | 5 | 1 | 4 | 1 | 12 | 12 | 7 | 7 | 10 | 5 | 7 | 5 | |||||||||||||
| Πορτογαλία | 5 | 4 | 1 | |||||||||||||||||||||||
| Κύπρος | 79 | 1 | 3 | 5 | 4 | 2 | 5 | 1 | 12 | 8 | 3 | 8 | 5 | 4 | 6 | 4 | 8 | |||||||||
| Σουηδία | 100 | 10 | 12 | 12 | 2 | 8 | 6 | 4 | 8 | 1 | 3 | 6 | 8 | 4 | 12 | 1 | 3 | |||||||||
| Δανία | 92 | 3 | 7 | 7 | 3 | 12 | 10 | 7 | 7 | 6 | 3 | 3 | 6 | 12 | 6 | |||||||||||
| Σλοβενία | 84 | 4 | 8 | 5 | 6 | 7 | 1 | 3 | 2 | 8 | 10 | 5 | 3 | 7 | 3 | 2 | 10 | |||||||||
| Ισραήλ | 81 | 10 | 7 | 8 | 6 | 4 | 5 | 4 | 12 | 8 | 2 | 10 | 5 | |||||||||||||
| Μάλτα | 76 | 4 | 2 | 12 | 2 | 10 | 10 | 12 | 6 | 7 | 6 | 1 | 4 | |||||||||||||
| Ελλάδα | 68 | 6 | 5 | 8 | 7 | 5 | 2 | 3 | 12 | 2 | 8 | 10 | ||||||||||||||
12 βαθμοί
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ακολουθεί μια περίληψη όλων των 12 πόντων στον τελικό:
| Ν. | Συμμετέχων | Χώρα που ψηφίζει |
|---|---|---|
| 6 | Νορβηγία | Ελλάδα, Ισλανδία, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρωσία, Τουρκία |
| 3 | Κροατία | Ισπανία, Μάλτα, Σλοβενία |
| Σουηδία | Γερμανία, Δανία, Ιρλανδία | |
| 2 | Δανία | Νορβηγία, Σουηδία |
| Μάλτα | Βοσνία και Ερζεγοβίνη, Κροατία | |
| Ισπανία | Βέλγιο, Ισραήλ | |
| Ηνωμένο Βασίλειο | Αυστρία, Γαλλία | |
| 1 | Κύπρος | Ουγγαρία |
| Ελλάδα | Κύπρος | |
| Ισραήλ | Ηνωμένο Βασίλειο |
Διεθνείς μεταδόσεις και ψηφοφορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μη συμμετέχουσες χώρες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παρότι η Γιουγκοσλαβία δεν έλαβε μέρος, ο διαγωνισμός μεταδόθηκε τηλεοπτικά από το τρίτο κανάλι της Σερβικής Ραδιοτηλεόρασης.
Τηλεόραση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Πολωνία – Αρτούρ Ορτσέχ (TVP1)[4]
- Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Πατ Κένι (RTÉ1)
- Γερμανία – Χορστ Σένκερ (Erstes Deutsches Fernsehen)[5]
- Βοσνία και Ερζεγοβίνη – Ισμέτα Ντερβόζ Κρβάβατς(TVBiH)
- Νορβηγία – Ανέτε Γκροθ (NRK)[6]
- Ρωσία – Βαντίμ Ντολγκάτσεφ (Ostankino Channel 1)
- Ισλανδία – Γιάκομπ Φρίμαν Μάγνουσον (Sjónvarpið)[7]
- Αυστρία – Ερνστ Γκρίσεμαν (ORF1)[8]
- Ισπανία – Χοσέ Λουίς Ουριμπάρι (TVE1)[9]
- Τουρκία – Μπουλέντ Οζβερέν (TRT 1)
- Κροατία – Αλεξάνταρ "Aco" Κοσταντίνοφ (HRT 1)[10]
- Γαλλία – Ολιβιέ Μιν (France 2)[11]
- Ουγγαρία – Ιστβάν Βάγκο (MTV1)
- Βέλγιο – Ζαν Πιέρ Οτιέ (RTBF La Une),[11] Αντρέ Φερμόιλεν (BRTN TV1)[12]
- Ηνωμένο Βασίλειο – Τέρι Ουόγκαν (BBC1)
- Πορτογαλία – Άνα ντο Κάρμο (Canal 1)[13]
- Κύπρος – Νεόφυτος Ταλιώτης (ΡΙΚ 1)[14]
- Σουηδία – Pernilla Månsson & Kåge Gimtell (TV2)[15]
- Δανία – Γιούργκεν ντε Μίλιους (DR TV)[16]
- Σλοβενία – Νταμιάνα Γκολάβσεκ (SLO1)
- Ισραήλ – Χωρίς σχολιαστή
- Μάλτα – Έντσο Γκούσμαν (TVM)
- Ελλάδα – Δάφνη Μπόκοτα (ΕΤ1)[17]
Εσθονία (μη συμμετέχουσα χώρα) – Γιούρι Πίχελ (Eesti Televisioon)
Βόρεια Μακεδονία (μη συμμετέχουσα χώρα) – Βλάντο Γιάνεφσκι (MTV 1)
Φινλανδία (μη συμμετέχουσα χώρα) – Έρκι Ποχιανέιμο & Όλι Αβενλάχτι (YLE TV1)[18]
Ολλανδία (μη συμμετέχουσα χώρα) – Πολ ντε Λίου (Paul de Leeuw) (Nederland 3)[19]
Ελβετία (μη συμμετέχουσα χώρα) – Χάιντς Μάργκοτ (SF DRS), Ζαν-Μαρκ Ρισάρ (TSR),[20] Ζοάνε Χόλντερ (TSI)
ΟΔ Γιουγκοσλαβίας (μη συμμετέχουσα χώρα) – Μλάντεν Πόποβιτς (RTS 3K)[21]
Ραδιόφωνο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Πολωνία – TBC (Polskie Radio Program I)
- Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Λάρι Γκόγκαν (RTÉ Radio 1)
- Γερμανία – Πέτερ Ούρμπαν (Deutschlandfunk/NDR Radio 2)[22]
- Βοσνία και Ερζεγοβίνη - Μη διαθέσιμο
- Νορβηγία – Μη διαθέσιμο
- Ρωσία – TBC (Voice of Russia)
- Ισλανδία – Μη διαθέσιμο
- Αυστρία – Stermann & Grissemann (FM4)[23]
- Ισπανία – Μη διαθέσιμο
- Τουρκία – Τζανάν Κουμπασάρ (TRT Radyo 3)
- Κροατία – Ντραγκίνια Μπάλας (HR 2)
- Γαλλία – Μη διαθέσιμο
- Ουγγαρία – TBC (Rádió Kossuth)
- Βέλγιο – Στεφάν Ντιπόν & Πατρίκ Ντιαμέλ (RTBF La Première), Ζιλιέν Πουτ & Μισέλ Φογιέ (BRTN Radio 2)
- Ηνωμένο Βασίλειο – Κεν Μπρους (BBC Radio 2)[24]
- Πορτογαλία – Μη διαθέσιμο
- Κύπρος – Παύλος Παύλου (CyBC Radio 2)
- Σουηδία – Κλάες-Γιόχαν Λάρσον & Λίζα Σιρέν (SR P3)
- Δανία – Όλε Γιάκομπσεν (DR P3)
- Σλοβενία – Μη διαθέσιμο
- Ισραήλ – Ντάνι Ραπ (Reshet Gimel)
- Μάλτα – Μη διαθέσιμο
- Ελλάδα – Γιώργος Μητρόπουλος (ΕΡΑ, ΕΡΤ1)
- Φινλανδία (Μη συμμετέχουσα χώρα) – Άκι Σιρκέσαλο & Κάτι Μπέργκμαν (Yle Radio Suomi)
Εκπρόσωποι βαθμών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Πολωνία – Γιαν Τσοτζνάκι
- Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Έιλιν Νταν
- Γερμανία – Κάρμεν Νέμπελ
- Βοσνία και Ερζεγοβίνη – Ντιάνα Γκρκόβιτς-Φόρετιτς
- Νορβηγία – Σβέρε Κριστόφερσεν
- Ρωσία – Μαρίνα Ντανιελιάν
- Ισλανδία – Άσλαουγκ Ντόρα Εϊγιολφσδότιρ
- Αυστρία – Τίλια Χέρολντ
- Ισπανία – Μπελέν Φερνάντεθ ντε Ενεστρόσα
- Τουρκία – Ομέρ Οντέρ
- Κροατία – Ντανιέλα Τρμπόβιτς [25]
- Γαλλία – Τιερί Μπεκαρό [26]
- Ουγγαρία – Καταλίν Μπογκιάι
- Βέλγιο – Μαρί Φρανσουάζ Ρανσόν "Σοντά"[26]
- Ηνωμένο Βασίλειο – Κόλιν Μπέρι
- Πορτογαλία – Σερενέλα Αντράντε[13]
- Κύπρος – Ανδρέας Ιακωβίδης [14]
- Σουηδία – Μπιόρν Χέντμαν [15]
- Δανία – Μπεντ Χένιους[16]
- Σλοβενία – Μίσα Μολκ
- Ισραήλ – Ντάνιελ Πιρ (συμπαρουσιαστής του διαγωνισμού το 1979)[27]
- Μάλτα – Στέφανι Φαρούτζια
- Ελλάδα – Φωτεινή Γιαννουλάτου [28]
Μέλη εθνικών κριτικών επιτροπών
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Πολωνία – Αντρέι Μάρτσεκ (μουσικός παραγωγός), Μαλγκορτσάτα Τζέλο, Μάρεκ Μπιελίνσκι (συνθέτης), Εύα Ζίχοβιτς, Ιρένα Σαντόρ (τραγουδίστρια), Marek Łańcucki, Εντίτα Γκούρνιακ (τραγουδίστρια, συμμετοχή και φιναλίστ της Πολωνίας στο διαγωνισμό του 1994), Μαριούς Γιαγκόντα, Γιανούζ Ρεζέβσκι, Γιουστίνα Κουχάρσκα, Τσέσλαβ Νίμεν (τραγουδιστής και συνθέτης), Μιροσλάβα Ζαμόισκα, Γιάνεζ Στόκολοζα (συνθέτης και πιανίστας), Ανιέσκα Γικόλτσεβιτς, Ρόμπερτ Γιάνσον (συνθέτης, επικεφαλής του Varius Manx), Βιεσλάβα Σιουντάρα[29]
- Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Τζο Ντελάνι
- Βοσνία και Ερζεγοβίνη – Ισμέτα Κρβάβατς, Ντιάνα Γκρκόβιτς-Φόρετιτς
- Ισπανία – Άνχελ Λακάγιε (δημοσιογράφος), Μαρία Κοστί (ηθοποιός), Ρομπέρτο Αντολίν (ταυρομάχος), Σάρα Σαλαθάρ (τραγουδίστρια), Βαλεντίν Παρέδες (ηθοποιός), Πιλάρ Σοκόρο (δημοσιογράφος του RNE), Λούθιο Μπλάθκεθ (διευθυντής εστιατορίου), Κούθα Γκαρθία ντε Βινουέσα (ειδικός επικοινωνιών), Αλεχάντρο Αμπάδ (τραγουδιστής και συνθέτης, συμμετοχή της Ισπανίας στο διαγωνισμό του 1994), Μάριλι Κολ (σχεδιάστρια μόδας), Αρτούρο Μπελτράν (επιχειρηματίας), Σίλβια Αμπασκάλ (ηθοποιός), Ενρίκε Κοσάνο (οπαδός της Eurovision), Αγουστίνα Λόπεθ ντε λος Μόθος (επιχειρηματίας), Χούστο Μολινέρο (δημοσιογράφος και μουσικοκριτικός), Βερόνικα Μαγκάθ (φοιτήτρια)[30]
- Κροατία – Ξένια Ούρλιτσιτς
- Ηνωμένο Βασίλειο – Ντάνιελ Μπιτς
- Πορτογαλία – Αναμπέλα, Λουίς Φιλίπε, Βάσκο ντα Καμάρα Περέιρα
- Ελλάδα – Γρηγόρης Λαμπριανίδης, Σταμάτης Μάζαρης, Λήδα Χαλκιαδάκη, Τάκης Αντωνιάδης, Αγνή Χατζηκοτάκη, Αντώνης Παπαϊωάννου, Ανδρέας Χατζηαποστόλου, Αγγελική Σεγδίτσα, Φιλία Αναστασιάδου, Ευαγγελία Βαγκοπούλου, Φίλιππος Βαρανάκης, Αναστασία Δουλφή, Φωτεινή Θεολόγου, Κώστας Καπίρης, Πάνος Κουρμούζης και Σταύρος Μολές. Την ανακοίνωση βαθμών της ελληνικής επιτροπής έκανε η υπεύθυνη διεθνών δημοσίων σχέσεων της ΕΡΤ, Φωτεινή Γιαννουλάτου.
Σημειώσεις και παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Περιέχει μια φράση στα Αρχαία Ελληνικά.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ O'Connor, John Kennedy (2007). The Eurovision Song Contest: The Official History. UK: Carlton Books. σελ. 140. ISBN 978-1-84442-994-3.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1995». The Diggiloo Thrush. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2012.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1995». 4Lyrics.eu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «Zobacz temat - Eurowizyjna gra». Eurowizja.Com.Pl. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1995». Ecgermany.de. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Alt du trenger å vite om MGP - Melodi Grand Prix - Melodi Grand Prix - NRK». Nrk.no. 27 Μαΐου 2003. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Morgunblaðið, 11.05.1995». Timarit.is. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Grissemann». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Οκτωβρίου 2007.
- ↑ «Pogledaj temu - Eurosong komentatori». Forum.hrt.hr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Pogledaj temu - POVIJEST EUROSONGA: 1956 - 1999 (samo tekstovi)». Forum.hrt.hr. 15 Μαΐου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ 11,0 11,1 Christian Masson. «1995 - Dublin». Songcontest.free.fr. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Hasselt 2005: Jarige André Vermeulen verzorgt commentaar met Ilse Van Hoecke –». Eurosong.be. 25 Οκτωβρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ 13,0 13,1 «Comentadores Do ESC - escportugalforum.pt.vu | o forum eurovisivo português». 21595.activeboard.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ 14,0 14,1 Savvidis, Christos (OGAE Cyprus)
- ↑ 15,0 15,1 «Infosajten.com». Infosajten.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ 16,0 16,1 «Forside». esconnet.dk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Η Δάφνη Μπόκοτα και η EUROVISION (1987-2004)». Retromaniax.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien? • Viisukuppila». Viisukuppila.fi. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Welkom op de site van Eurovision Artists». Eurovisionartists.nl. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Article Window». Letempsarchives.ch. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Nostalgični RTV press clipping». rtvforum.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ «Begegnung in der Box | Das Erste: Eurovision Song Contest - News - Mein Grand Prix». Eurovision.de. 14 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Song Contest mit Stermann & Grissemann». wien ORF.at. 1 Μαΐου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2012.
- ↑ Bruce, Ken. «Gin for lunch, whiskey for tea: Radio 2's Ken Bruce reveals his midlife crisis and the days when one drink was not enough». Daily Mail. http://www.dailymail.co.uk/tvshowbiz/article-1205153/Gin-lunch-whiskey-tea-Radio-2s-Ken-Bruce-reveals-midlife-crisis-days-drink-enough.html.
- ↑ «Pogledaj temu - SPOKESPERSONS». Forum.hrt.hr. 29 Φεβρουαρίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ 26,0 26,1 «Concours Eurovision de la Chanson • Consulter le sujet - Porte-paroles des jurys des pays francophones». Eurovision.vosforums.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «פורום אירוויזיון». Sf.tapuz.co.il. 13 Σεπτεμβρίου 1999. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Εκφωνητές της ΕΡΤ για τις ψήφους της Ελλάδας στην EUROVISION - Page 3». Retromaniax.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ ArchiwumEurowizji (27 Απριλίου 2011). «Przed Eurowizją '95 - Prezentacja polskiego jury». YouTube. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «XL Edición del Festival de Eurovisión (Año 1995)». eurofestival.tk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η επίσημη ιστοσελίδα της Eurovision (Αγγλικά)
