Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1968
| Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1968 | |
|---|---|
| Ημερομηνίες | |
| Τελικός | 6 Απριλίου 1968 |
| Διοργάνωση | |
| Χώρος Διεξαγωγής | Βασιλική Αίθουσα Αλβέρτου Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο |
| Παρουσιαστές | Κέιτι Μπόιλε |
| Μουσική Διεύθυνση | Νόρι Πάραμορ |
| Σκηνοθέτης | Στιούαρτ Μόρις |
| Εκτελεστικός επόπτης | Κλίφορντ Μπράουν |
| Διοργανωτής | British Broadcasting Corporation (BBC) |
| Κατά τη διάρκεια του σόου | Impressions of London |
| Συμμετέχοντες | |
| Αριθμός συμμετοχών | 17 |
| Πρώτη εμφάνιση | Καμία |
| Επιστρέφουν | Καμία |
| Αποχωρούν | Καμία |
  | |
| Ψηφοφορία | |
| Σύστημα ψηφοφορίας | Κάθε χώρα είχε δεκαμελή επιτροπή, κάθε μέλος της οποίας απένειμε 1 βαθμό στο τραγούδι που επέλεγε |
| Μηδέν βαθμοί | Καμία |
| Νικητής |  Ισπανία"La, la, la" |
Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision του 1968 διεξήχθη στο Λονδίνο με τη συμμετοχή συνολικά 17 χωρών. Νικήτρια χώρα ήταν η Ισπανία με 29 βαθμούς με το τραγούδι "La, la, la" που ερμήνευσε η Massiel. Τη 2η θέση κατέκτησε το Ηνωμένο Βασίλειο με διαφορά μόλις ενός βαθμού και την 3η θέση η Γαλλία. Αρχικά η Ισπανία είχε αναθέσει στον Ζοάν Μανουέλ Σεράτ να τραγουδήσει το "La La La", όμως εκείνος απαίτησε να ερμηνεύσει το τραγούδι στην καταλανική γλώσσα, κάτι που αρνήθηκε η χώρα. Έτσι αποσύρθηκε ο Σεράτ και αντικαταστάθηκε από την Massiel, η οποία ερμήνευσε το ίδιο άσμα στα ισπανικά.[1]
Τόπος διεξαγωγής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο διαγωνισμός διεξήχθη στο Royal Albert Hall του Λονδίνου. Το Royal Albert Hall είναι γνωστό επειδή φιλοξενεί τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες διεθνώς από διάφορα είδη τέχνης και επίσης για τη διοργάνωση αθλητικών γεγονότων, συναυλιών και άλλων εκδηλώσεων από τότε που ξεκίνησε να λειτουργεί, το 1871.
Διαδικασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1968 ήταν η πρώτη χρονιά που ο διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision μεταδόθηκε έγχρωμος. Οι χώρες όπου μεταδόθηκε τηλεοπτικά με έγχρωμο πρόγραμμα ήταν οι: Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία, Σουηδία και Ηνωμένο Βασίλειο, παρότι στο Ηνωμένο Βασίλειο η μετάδοση έγινε έγχρωμη από το BBC Two την επομένη. Το πρόγραμμα είδαν επίσης και οι τηλεθεατές στην ανατολική Ευρώπη και στην Τυνησία. Η Κέιτι Μπόιλε παρουσίασε τον διαγωνισμό για τρίτη φορά.[1] Για μία ακόμη φορά, το σύστημα βαθμολόγησης ήταν η κάθε χώρα να διαθέτει δεκαμελή επιτροπή, κάθε μέλος της οποίας απένειμε 1 βαθμό στο τραγούδι που επέλεγε.
Ισχυρισμοί για νόθευση βαθμών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Μάιο του 2008 σε ένα ντοκιμαντέρ του Ισπανού Μοντσέ Φερνάντεθ Βίγια (Montse Fernández Villa) με τίτλο 1968. Yo viví el mayo español παρουσιάζονται ισχυρισμοί για νοθεία στον διαγωνισμό από το καθεστώς του δικτάτορα Φρανθίσκο Φράνκο.[2][3] Ο ισχυρισμός βασίστηκε στην κατάθεση του Ισπανού δημοσιογράφου Χοσέ Μαρία Ινίγο, ο οποίος εργαζόταν στο TVE την περίοδο εκείνη, και αποκάλυψε ότι ήταν κοινό μυστικό η νοθεία εκείνη, υποδηλώνοντας ότι οι εκπρόσωποι των ισπανικών δισκογραφικών εταιρειών προσφέρθηκαν να κυκλοφορήσουν άλμπουμ από Βούλγαρους και Τσέχους καλλιτέχνες (την περίοδο εκείνη η Βουλγαρία και η Τσεχοσλοβακία δεν ήταν μέλη της EBU).[4]
Στο ντοκιμαντέρ αναφέρθηκε επίσης ότι στην πραγματικότητα ο διαγωνισμός θα έπρεπε να είχε κερδηθεί από το Ηνωμένο Βασίλειο και το τραγούδι "Congratulations" που ερμήνευσε ο Κλιφ Ρίτσαρντ και ήθρε 2ο για μία μόλις ψήφο.[5] Η νικήτρια του διαγωνισμού, Massiel, εξέφρασε την οργή της για τους ισχυρισμούς και δήλωσε ότι εάν είχαν γίνει τέτοιες νοθείες, "άλλοι τραγουδιστές που ήταν πιο φιλικοί στο καθεστώς του Φράνκο, θα είχαν ωφεληθεί". Ο Ίνιγο ζήτησε συγγνώμη προσωπικά από την Μασιέλ, λέγοντας ότι είχε αναπαραγάγει μία διάσπαρτη φημολογία. Αμφότεροι η Μασιέλ και ο Ίνιγο κατηγόρησαν το τηλεοπτικό κανάλι La Sexta, που μετέδωσε το ντοκιμαντέρ, ότι κατασκεύασε το σκάνδαλο.[6]
Συμμετέχουσες χώρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δεν υπήρξαν αποχωρήσεις επιστροφές χωρών ή πρώτες εμφανίσεις στον διαγωνισμό του 1968.[1]
Διευθυντές ορχηστρών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Για κάθε τραγούδι υπήρχε ένας μαέστρος, ο οποίος ήταν αρμόδιος για τη διεύθυνση της ορχήστρας.[7]
|
|
|
Καλλιτέχνες που επέστρεψαν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ένας μόνο καλλιτέχνης επέστρεψε στον διαγωνισμό του 1968. Πρόκειται για τη νικήτρια του διαγωνισμού του 1962, τη Γαλλίδα Ιζαμπέλ Ομπρέ.[1]
Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Σειρά | Χώρα | Γλώσσα | Καλλιτέχνης | Τραγούδι | Θέση | Βαθμοί |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 01 |  Πορτογαλία
|
Πορτογαλικά | Κάρλος Μέντες | "Verão" | 12 | 5 |
| 02 |  Ολλανδία
|
Ολλανδικά | Ρόνι Τόμπερ | "Morgen" | 17 | 1 |
| 03 |  Βέλγιο
|
Γαλλικά | Κλοντ Λομπάρ | "Quand tu reviendras" | 7 | 8 |
| 04 |  Αυστρία
|
Γερμανικά | Κάρελ Γκοτ | "Tausend Fenster" | 15 | 2 |
| 05 |  Λουξεμβούργο
|
Γαλλικά | Κρις Μπαλντό & Σοφί Γκαρέλ | "Nous vivrons d'amour" | 11 | 5 |
| 06 |  Ελβετία
|
Ιταλικά | Τζιάνι Μάσκολο | "Guardando il sole" | 14 | 2 |
| 07 |  Μονακό
|
Γαλλικά | Line & Willy | "À chacun sa chanson" | 8 | 8 |
| 08 |  Σουηδία
|
Σουηδικά | Κλάες Γκέραν Χέντερστρεμ | Det börjar verka kärlek, banne mej | 5 | 15 |
| 09 |  Φινλανδία
|
Φινλανδικά | Κριστίνα Χάουταλα | "Kun kello käy" | 16 | 1 |
| 10 |  Γαλλία
|
Γαλλικά | Ιζαμπέλ Ομπρέ | "La source" | 3 | 20 |
| 11 |  Ιταλία
|
Ιταλικά | Σέρτζιο Εντρίγκο | "Marianne" | 10 | 7 |
| 12 |  Ηνωμένο Βασίλειο
|
Αγγλικά | Κλιφ Ρίτσαρντ | "Congratulations" | 2 | 28 |
| 13 |  Νορβηγία
|
Νορβηγικά | Οντ Μπόρε | "Stress" | 13 | 2 |
| 14 |  Ιρλανδία
|
Αγγλικά | Πατ Μακ Γκίγκαν | "Chance of a Lifetime" | 4 | 18 |
| 15 | Ισπανία
|
Ισπανικά | Massiel | "La, la, la" | 1 | 29 |
| 16 |  Γερμανία
|
Γερμανικά | Βένχε Μίρε | "Ein Hoch der Liebe" | 6 | 11 |
| 17 |  Γιουγκοσλαβία
|
Κροατικά | Dubrovački trubaduri | "Jedan dan" | 9 | 8 |
Πίνακας βαθμολογίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Αποτελέσματα | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
|
Πορτογαλία | 5 | 2 | 3 | |||||||||||||||
| Ολλανδία | 1 | 1 | |||||||||||||||||
| Βέλγιο | 8 | 1 | 1 | 1 | 3 | 1 | 1 | ||||||||||||
| Αυστρία | 2 | 2 | |||||||||||||||||
| Λουξεμβούργο | 5 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | |||||||||||||
| Ελβετία | 2 | 2 | |||||||||||||||||
| Μονακό | 8 | 2 | 1 | 3 | 1 | 1 | |||||||||||||
| Σουηδία | 15 | 1 | 1 | 1 | 2 | 6 | 4 | ||||||||||||
| Φιλανδία | 1 | 1 | |||||||||||||||||
| Γαλλία | 20 | 3 | 6 | 2 | 3 | 3 | 1 | 2 | |||||||||||
| Ιταλία | 7 | 1 | 2 | 2 | 2 | ||||||||||||||
| Ηνωμένο Βασίλειο | 28 | 1 | 2 | 2 | 1 | 4 | 5 | 3 | 2 | 4 | 1 | 1 | 2 | ||||||
| Νορβηγία | 2 | 1 | 1 | ||||||||||||||||
| Ιρλανδία | 18 | 1 | 1 | 1 | 4 | 1 | 4 | 6 | |||||||||||
| Ισπανία | 29 | 4 | 2 | 1 | 4 | 3 | 4 | 3 | 1 | 1 | 6 | ||||||||
| Γερμανία | 11 | 1 | 1 | 2 | 5 | 2 | |||||||||||||
| Γιουγκοσλαβία | 8 | 1 | 1 | 1 | 1 | 3 | 1 | ||||||||||||
Διεθνείς μεταδόσεις και ψηφοφορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο παρακάτω πίνακας δείχνει τη σειρά με την οποία δόθηκαν οι βαθμολογίες στη διάρκεια του διαγωνισμού του 1968, όπως και το πρόσωπο που εκφωνούσε τις ψήφους ανά χώρα. Επίσης, ο κάθε εθνικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας έστειλε επίσης έναν παρουσιαστή για τον διαγωνισμό, ώστε να καλύψει τον διαγωνισμό στη δική του γλώσσα.[1]
| Σειρά βαθμολογίας | Χώρα | Εκπρόσωποι βαθμών | Παρουσιαστής | Φορέας μετάδοσης |
|---|---|---|---|---|
| 01 |  Πορτογαλία
|
Μαρία Μανουέλα Φουρτάντο | Φιάλιο Γκουβέια | RTP |
| 02 |  Ολλανδία
|
Βίλεμ Ντόις | Έλες Μπέργκερ | Nederland 1[8] |
| 03 |  Βέλγιο
|
Αντρέ Αγκόν | Ζανίν Λαμπότ | RTB |
| Χέρμαν Φέρελστ | BRT | |||
| 04 |  Αυστρία
|
Βάλτερ Ρίχαρντ Λάνγκερ | Βίλι Κράλικ | ORF |
| 05 |  Λουξεμβούργο
|
TBC | Ζακ Ναβαντίκ | Télé-Luxembourg |
| 06 |  Ελβετία
|
Αλεξάντερ Μπούργκερ | Τέοντορ Χάλερ | TV DRS |
| Ζορζ Αρντί | TSR | |||
| Τζιοβάνι Μπερτίνι | TSI | |||
| 07 |  Μονακό
|
TBC | Πιέρ Τσερνιά | Télé Monte Carlo |
| 08 |  Σουηδία
|
Έντβαρτ Ματς[9] | Christina Hansegård[10] | Sveriges Radio-TV |
| 09 |  Φινλανδία
|
Πόπε Μπεργκ[11] | Άαρνο Γουάλι[12] | TV-ohjelma 1 |
| 10 |  Γαλλία
|
Ζαν Κλοντ Μασουλιέ[13] | Πιέρ Τσερνιά[14] | Deuxième Chaîne ORTF |
| 11 |  Ιταλία
|
Μάικ Μποντζόρνο | Ρενάτο Ταλιάνι | Secondo Programma |
| 12 |  Ηνωμένο Βασίλειο
|
Μάικλ Άσπελ | Χωρίς σχολιαστή | BBC1 |
| Πιτ Μάρεϊ [15] | BBC Radio 1 | |||
| 13 |  Νορβηγία
|
Σβέρε Κριστόφερσεν[16] | Ρόαλντ Έγιεν (Roald Øyen) | NRK |
| 14 |  Δημοκρατία της Ιρλανδίας
|
Γκάι Μπερν | Μπρένταν Ο' Ρέιλι | RTÉ Television |
| Κέβιν Ρος | Radio Éireann | |||
| 15 |  Ισπανία
|
Χοακίν Πρατ | Φεντερίκο Γκάγιο | TVE1 |
| 16 |  Γερμανία
|
Χανς-Ότο Γκρίνεφελτ | Χανς-Γιόαχιμ Ράουσενμπαχ | ARD Deutsches Fernsehen |
| 17 |  Γιουγκοσλαβία
|
Σνεζάνα Λπικόφσκα - Χατζιναούμοβα (Snežana Lipkovska-Hadžinaumova) | Μίλογιε Όρλοβιτς | Televizija Beograd |
| Μλάντεν Τέλιτς | Televizija Zagreb | |||
| Τόμαζ Τέρτσεκ | Televizija Ljubljana |
Μη συμμετέχουσες χώρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αρκετές χώρες που δεν έλαβαν μέρος στον διαγωνισμό αποφάσισαν να μεταδώσουν το πρόγραμμα από τους αντίστοιχους ραδιοτηλεοπτικούς τους φορείς.
|
|
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η επίσημη ιστοσελίδα της Eurovision (Αγγλικά)
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «Eurovision Song Contest 1968». EBU. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2012.
- ↑ «Massiel sí, Madelman no: así fue el Mayo del 68 en España» (στα Ισπανικά). Público. 3 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2009.
- ↑ «TVE 'compró' los votos para que Massiel ganará Eurovisión» (στα Ισπανικά). 20 minutos. 5 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2009.
- ↑ «Vea el vídeo donde José Maríá Iñigo 'descubre' a Massiel» (στα Ισπανικά). 20 minutos. 5 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2009.
- ↑ Govan, Fiona (2008-05-04). «How Franco cheated Cliff out of Eurovision title». The Telegraph. http://www.telegraph.co.uk/news/celebritynews/1926993/How-General-Franco-cheated-Cliff-Richard-out-of-Eurovision-title.html. Ανακτήθηκε στις 2012-04-26.
- ↑ «Massiel e Iñigo acusan a La Sexta de "urdir todo para favorecer a Chiquilicuatre"» (στα Ισπανικά). El Mundo. 6 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2009.
- ↑ «Conductors 1968». 4Lyrics.com. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2012.
- ↑ «Nederlandse televisiecommentatoren bij het Eurovisie Songfestival». Eurovision Artists (στα Ολλανδικά).
- ↑ «Swedish Spokesmen». Infosajten.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2012.
- ↑ Leif Thorsson. Melodifestivalen genom tiderna ["Melodifestivalen through time"] (2006), p. 74. Stockholm: Premium Publishing AB. ISBN 91-89136-29-2
- ↑ «Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien?». Viisukuppila. 18 Απριλίου 2005.(Φινλανδικά)
- ↑ «The Eurovision Song Contest (1968) - Full cast and crew». IMDb.
- ↑ Tchernia, Pierre, 13ème Concours Eurovision de la Chanson 1969 (13th Eurovision Song Contest 1968)Television production, BBC, ORTF (commentary), 6 Απριλίου 1968.
- ↑ CONCOURS EUROVISION DE LA CHANSON 1968 (Γαλλικά) SongContest
- ↑ «Eurovision Song Contest 1968». Songs4Europe.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2017.
- ↑ Dyrseth, Seppo (OGAE Norway)
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Eurovision Song Contest 1968 της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0. (ιστορικό/συντάκτες). |