Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1968
| Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1968 | |
|---|---|
| Ημερομηνίες | |
| Τελικός | 6 Απριλίου 1968 |
| Διοργάνωση | |
| Χώρος Διεξαγωγής | Βασιλική Αίθουσα Αλβέρτου Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο |
| Παρουσιαστές | Κέιτι Μπόιλε |
| Μουσική Διεύθυνση | Νόρι Πάραμορ |
| Σκηνοθέτης | Στιούαρτ Μόρις |
| Εκτελεστικός επόπτης | Κλίφορντ Μπράουν |
| Εκτελεστικός παραγωγός | Τομ Σλόουν |
| Διοργανωτής | British Broadcasting Corporation (BBC) |
| Κατά τη διάρκεια του σόου | Impressions of London |
| Συμμετέχοντες | |
| Αριθμός συμμετοχών | 17 |
| Πρώτη εμφάνιση | Καμία |
| Επιστρέφουν | Καμία |
| Αποχωρούν | Καμία |
  | |
| Ψηφοφορία | |
| Σύστημα ψηφοφορίας | Κάθε χώρα είχε δεκαμελή επιτροπή, κάθε μέλος της οποίας απένειμε 1 βαθμό στο τραγούδι που επέλεγε |
| Μηδέν βαθμοί | Καμία |
| Νικητής | |
Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1968 ήταν η 13η έκδοση του ετήσιου Διαγωνισμού Τραγουδιού Eurovision. Διεξήχθη στο Λονδίνο του Ηνωμένου Βασιλείου, μετά τη νίκη της Σάντι Σο στο διαγωνισμό του 1967 στη Βιέννη της Αυστρίας με το τραγούδι "Puppet on a String". Ήταν η τρίτη φορά που πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση στο Ηνωμένο Βασίλειο, μετά τις εκδόσεις του 1960 και του 1963, και οι δύο πραγματοποιήθηκαν επίσης στο Λονδίνο. Ο διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε στη Βασιλική Αίθουσα Αλβέρτου το Σάββατο 6 Απριλίου 1968 και παρουσιάστηκε από την Κέιτι Μπόιλε (για τρίτη φορά). Δεκαεπτά χώρες συμμετείχαν στο διαγωνισμό.
Νικήτρια αναδείχθηκε η Ισπανία με το τραγούδι "La, la, la", ερμηνευμένο από την Μασσιέλ, και με μουσική/στίχοι των Μάνουελ ντε λα Κάλβα και Ραμόν Αρκούσα. Αυτή ήταν η πρώτη νίκη της Ισπανίας - και η πρώτη φορά που τερμάτιζε στην πρώτη πεντάδα - στο διαγωνισμό. Αυτή ήταν επίσης η πρώτη νίκη για μια χώρα από την Ιβηρική Χερσόνησο.
Πριν το διαγωνισμό, η βρετανική συμμετοχή "Congratulations" του Κλιφ Ρίτσαρντ ήταν το μεγάλο φαβορί για τη νίκη, αλλά έχασε από τη Μασσιέλ της Ισπανίας με διαφορά ενός βαθμού. Αρχικά η Ισπανία είχε αναθέσει στον Χοάν Μανουέλ Σεράτ να τραγουδήσει το "La La La", όμως εκείνος απαίτησε να ερμηνεύσει το τραγούδι στην καταλανική γλώσσα, κάτι που αρνήθηκε η χώρα. Έτσι αποσύρθηκε ο Σεράτ και αντικαταστάθηκε από την Massiel, η οποία ερμήνευσε το ίδιο άσμα στα ισπανικά.[1]
Τόπος διεξαγωγής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο διαγωνισμός διεξήχθη στο Royal Albert Hall του Λονδίνου. Το Royal Albert Hall είναι γνωστό επειδή φιλοξενεί τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες διεθνώς από διάφορα είδη τέχνης και επίσης για τη διοργάνωση αθλητικών γεγονότων, συναυλιών και άλλων εκδηλώσεων από τότε που ξεκίνησε να λειτουργεί, το 1871.
Διαδικασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1968 ήταν η πρώτη χρονιά που ο διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision μεταδόθηκε έγχρωμος. Οι χώρες όπου μεταδόθηκε τηλεοπτικά με έγχρωμο πρόγραμμα ήταν οι: Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία, Σουηδία και Ηνωμένο Βασίλειο, παρότι στο Ηνωμένο Βασίλειο η μετάδοση έγινε έγχρωμη από το BBC Two την επομένη. Το πρόγραμμα είδαν επίσης και οι τηλεθεατές στην ανατολική Ευρώπη και στην Τυνησία. Η Κέιτι Μπόιλε παρουσίασε τον διαγωνισμό για τρίτη φορά.[1] Για μία ακόμη φορά, το σύστημα βαθμολόγησης ήταν η κάθε χώρα να διαθέτει δεκαμελή επιτροπή, κάθε μέλος της οποίας απένειμε 1 βαθμό στο τραγούδι που επέλεγε.
Ισχυρισμοί για νόθευση βαθμών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Μάιο του 2008 σε ένα ντοκιμαντέρ του Ισπανού Μοντσέ Φερνάντεθ Βίγια (Montse Fernández Villa) με τίτλο 1968. Yo viví el mayo español παρουσιάζονται ισχυρισμοί για νοθεία στον διαγωνισμό από το καθεστώς του δικτάτορα Φρανθίσκο Φράνκο.[2][3] Ο ισχυρισμός βασίστηκε στην κατάθεση του Ισπανού δημοσιογράφου Χοσέ Μαρία Ινίγο, ο οποίος εργαζόταν στο TVE την περίοδο εκείνη, και αποκάλυψε ότι ήταν κοινό μυστικό η νοθεία εκείνη, υποδηλώνοντας ότι οι εκπρόσωποι των ισπανικών δισκογραφικών εταιρειών προσφέρθηκαν να κυκλοφορήσουν άλμπουμ από Βούλγαρους και Τσέχους καλλιτέχνες (την περίοδο εκείνη η Βουλγαρία και η Τσεχοσλοβακία δεν ήταν μέλη της EBU).[4]
Στο ντοκιμαντέρ αναφέρθηκε επίσης ότι στην πραγματικότητα ο διαγωνισμός θα έπρεπε να είχε κερδηθεί από το Ηνωμένο Βασίλειο και το τραγούδι "Congratulations" που ερμήνευσε ο Κλιφ Ρίτσαρντ και ήθρε 2ο για μία μόλις ψήφο.[5] Η νικήτρια του διαγωνισμού, Massiel, εξέφρασε την οργή της για τους ισχυρισμούς και δήλωσε ότι εάν είχαν γίνει τέτοιες νοθείες, "άλλοι τραγουδιστές που ήταν πιο φιλικοί στο καθεστώς του Φράνκο, θα είχαν ωφεληθεί". Ο Ίνιγο ζήτησε συγγνώμη προσωπικά από την Μασιέλ, λέγοντας ότι είχε αναπαραγάγει μία διάσπαρτη φημολογία. Αμφότεροι η Μασιέλ και ο Ίνιγο κατηγόρησαν το τηλεοπτικό κανάλι La Sexta, που μετέδωσε το ντοκιμαντέρ, ότι κατασκεύασε το σκάνδαλο.[6]
Συμμετέχουσες χώρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δεν υπήρξαν αποχωρήσεις επιστροφές χωρών ή πρώτες εμφανίσεις στον διαγωνισμό του 1968.[1]
Διευθυντές ορχηστρών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Για κάθε τραγούδι υπήρχε ένας μαέστρος, ο οποίος ήταν αρμόδιος για τη διεύθυνση της ορχήστρας.[7]
|
|
|
Καλλιτέχνες που επέστρεψαν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ένας μόνο καλλιτέχνης επέστρεψε στον διαγωνισμό του 1968. Πρόκειται για τη νικήτρια του διαγωνισμού του 1962, τη Γαλλίδα Ιζαμπέλ Ομπρέ.[1]
Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Σειρά | Χώρα | Καλλιτέχνης | Τραγούδι | Γλώσσα[8][9] | Θέση | Βαθμοί |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 01 |  Πορτογαλία
|
Κάρλος Μέντες | "Verão" | Πορτογαλικά | 12 | 5 |
| 02 |  Ολλανδία
|
Ρόνι Τόμπερ | "Morgen" | Ολλανδικά | 17 | 1 |
| 03 |  Βέλγιο
|
Κλοντ Λομπάρ | "Quand tu reviendras" | Γαλλικά | 7 | 8 |
| 04 |  Αυστρία
|
Κάρελ Γκοτ | "Tausend Fenster" | Γερμανικά | 15 | 2 |
| 05 |  Λουξεμβούργο
|
Κρις Μπαλντό & Σοφί Γκαρέλ | "Nous vivrons d'amour" | Γαλλικά | 11 | 5 |
| 06 |  Ελβετία
|
Τζιάνι Μάσκολο | "Guardando il sole" | Ιταλικά | 14 | 2 |
| 07 |  Μονακό
|
Line & Willy | "À chacun sa chanson" | Γαλλικά | 8 | 8 |
| 08 |  Σουηδία
|
Κλάες Γκέραν Χέντερστρεμ | "Det börjar verka kärlek, banne mej" | Σουηδικά | 5 | 15 |
| 09 |  Φινλανδία
|
Κριστίνα Χάουταλα | "Kun kello käy" | Φινλανδικά | 16 | 1 |
| 10 |  Γαλλία
|
Ιζαμπέλ Ομπρέ | "La source" | Γαλλικά | 3 | 20 |
| 11 |  Ιταλία
|
Σέρτζιο Εντρίγκο | "Marianne" | Ιταλικά | 10 | 7 |
| 12 |  Ηνωμένο Βασίλειο
|
Κλιφ Ρίτσαρντ | "Congratulations" | Αγγλικά | 2 | 28 |
| 13 |  Νορβηγία
|
Οντ Μπόρε | "Stress" | Νορβηγικά | 13 | 2 |
| 14 |  Ιρλανδία
|
Πατ Μακ Γκίγκαν | "Chance of a Lifetime" | Αγγλικά | 4 | 18 |
| 15 |  Ισπανία
|
Massiel | "La, la, la" | Ισπανικά | 1 | 29 |
| 16 |  Γερμανία
|
Βένχε Μίρε | "Ein Hoch der Liebe" | Γερμανικά | 6 | 11 |
| 17 |  Γιουγκοσλαβία
|
Λούσι Καπούρσο & Χάμο Χαιντάρχοντιτς | "Jedan dan" (Један дан) | Σερβο-Κροάτικα | 9 | 8 |
Πίνακας βαθμολογίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Αποτελέσματα | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| ||
|
Πορτογαλία | 5 | 2 | 3 | |||||||||||||||
| Ολλανδία | 1 | 1 | |||||||||||||||||
| Βέλγιο | 8 | 1 | 1 | 1 | 3 | 1 | 1 | ||||||||||||
| Αυστρία | 2 | 2 | |||||||||||||||||
| Λουξεμβούργο | 5 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | |||||||||||||
| Ελβετία | 2 | 2 | |||||||||||||||||
| Μονακό | 8 | 2 | 1 | 3 | 1 | 1 | |||||||||||||
| Σουηδία | 15 | 1 | 1 | 1 | 2 | 6 | 4 | ||||||||||||
| Φινλανδία | 1 | 1 | |||||||||||||||||
| Γαλλία | 20 | 3 | 6 | 2 | 3 | 3 | 1 | 2 | |||||||||||
| Ιταλία | 7 | 1 | 2 | 2 | 2 | ||||||||||||||
| Ηνωμένο Βασίλειο | 28 | 1 | 2 | 2 | 1 | 4 | 5 | 3 | 2 | 4 | 1 | 1 | 2 | ||||||
| Νορβηγία | 2 | 1 | 1 | ||||||||||||||||
| Ιρλανδία | 18 | 1 | 1 | 1 | 4 | 1 | 4 | 6 | |||||||||||
| Ισπανία | 29 | 4 | 2 | 1 | 4 | 3 | 4 | 3 | 1 | 1 | 6 | ||||||||
| Γερμανία | 11 | 1 | 1 | 2 | 5 | 2 | |||||||||||||
| Γιουγκοσλαβία | 8 | 1 | 1 | 1 | 1 | 3 | 1 | ||||||||||||
Διεθνείς μεταδόσεις και ψηφοφορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο παρακάτω πίνακας δείχνει τη σειρά με την οποία δόθηκαν οι βαθμολογίες στη διάρκεια του διαγωνισμού του 1968, όπως και το πρόσωπο που εκφωνούσε τις ψήφους ανά χώρα. Επίσης, ο κάθε εθνικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας έστειλε επίσης έναν παρουσιαστή για τον διαγωνισμό, ώστε να καλύψει τον διαγωνισμό στη δική του γλώσσα.[1]
| Σειρά βαθμολογίας | Χώρα | Εκπρόσωποι βαθμών | Παρουσιαστής | Φορέας μετάδοσης |
|---|---|---|---|---|
| 01 |  Πορτογαλία
|
Μαρία Μανουέλα Φουρτάντο | Φιάλιο Γκουβέια | RTP |
| 02 |  Ολλανδία
|
Βίλεμ Ντόις | Έλες Μπέργκερ | Nederland 1[10] |
| 03 |  Βέλγιο
|
Αντρέ Αγκόν | Ζανίν Λαμπότ | RTB |
| Χέρμαν Φέρελστ | BRT | |||
| 04 |  Αυστρία
|
Βάλτερ Ρίχαρντ Λάνγκερ | Βίλι Κράλικ | ORF |
| 05 |  Λουξεμβούργο
|
TBC | Ζακ Ναβαντίκ | Télé-Luxembourg |
| 06 |  Ελβετία
|
Αλεξάντερ Μπούργκερ | Τέοντορ Χάλερ | TV DRS |
| Ζορζ Αρντί | TSR | |||
| Τζιοβάνι Μπερτίνι | TSI | |||
| 07 |  Μονακό
|
TBC | Πιέρ Τσερνιά | Télé Monte Carlo |
| 08 |  Σουηδία
|
Έντβαρτ Ματς[11] | Christina Hansegård[12] | Sveriges Radio-TV |
| 09 |  Φινλανδία
|
Πόπε Μπεργκ[13] | Άαρνο Γουάλι[14] | TV-ohjelma 1 |
| 10 |  Γαλλία
|
Ζαν Κλοντ Μασουλιέ[15] | Πιέρ Τσερνιά[16] | Deuxième Chaîne ORTF |
| 11 |  Ιταλία
|
Μάικ Μποντζόρνο | Ρενάτο Ταλιάνι | Secondo Programma |
| 12 |  Ηνωμένο Βασίλειο
|
Μάικλ Άσπελ | Χωρίς σχολιαστή | BBC1 |
| Πιτ Μάρεϊ [17] | BBC Radio 1 | |||
| 13 |  Νορβηγία
|
Σβέρε Κριστόφερσεν[18] | Ρόαλντ Έγιεν (Roald Øyen) | NRK |
| 14 |  Δημοκρατία της Ιρλανδίας
|
Γκάι Μπερν | Μπρένταν Ο' Ρέιλι | RTÉ Television |
| Κέβιν Ρος | Radio Éireann | |||
| 15 | .svg){kind=small} Ισπανία
|
Χοακίν Πρατ | Φεντερίκο Γκάγιο | TVE1 |
| 16 |  Γερμανία
|
Χανς-Ότο Γκρίνεφελτ | Χανς-Γιόαχιμ Ράουσενμπαχ | ARD Deutsches Fernsehen |
| 17 |  Γιουγκοσλαβία
|
Σνεζάνα Λπικόφσκα - Χατζιναούμοβα (Snežana Lipkovska-Hadžinaumova) | Μίλογιε Όρλοβιτς | Televizija Beograd |
| Μλάντεν Τέλιτς | Televizija Zagreb | |||
| Τόμαζ Τέρτσεκ | Televizija Ljubljana |
Μη συμμετέχουσες χώρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αρκετές χώρες που δεν έλαβαν μέρος στον διαγωνισμό αποφάσισαν να μεταδώσουν το πρόγραμμα από τους αντίστοιχους ραδιοτηλεοπτικούς τους φορείς.
|
|
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «Eurovision Song Contest 1968». EBU. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2012.
- ↑ «Massiel sí, Madelman no: así fue el Mayo del 68 en España» (στα Ισπανικά). Público. 3 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2009.
- ↑ «TVE 'compró' los votos para que Massiel ganará Eurovisión» (στα Ισπανικά). 20 minutos. 5 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2009.
- ↑ «Vea el vídeo donde José Maríá Iñigo 'descubre' a Massiel» (στα Ισπανικά). 20 minutos. 5 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2009.
- ↑ Govan, Fiona (2008-05-04). «How Franco cheated Cliff out of Eurovision title». The Telegraph. http://www.telegraph.co.uk/news/celebritynews/1926993/How-General-Franco-cheated-Cliff-Richard-out-of-Eurovision-title.html. Ανακτήθηκε στις 2012-04-26.
- ↑ «Massiel e Iñigo acusan a La Sexta de "urdir todo para favorecer a Chiquilicuatre"» (στα Ισπανικά). El Mundo. 6 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2009.
- ↑ «Conductors 1968». 4Lyrics.com. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2012.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1968». The Diggiloo Thrush. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2012.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1968». 4Lyrics.eu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «Nederlandse televisiecommentatoren bij het Eurovisie Songfestival». Eurovision Artists (στα Ολλανδικά).
- ↑ «Swedish Spokesmen». Infosajten.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2012.
- ↑ Leif Thorsson (2006). Melodifestivalen genom tiderna [Melodifestivalen through time]. Stockholm: Premium Publishing AB. σελ. 74. ISBN 91-89136-29-2.
- ↑ «Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien?». Viisukuppila. 18 Απριλίου 2005.(Φινλανδικά)
- ↑ «The Eurovision Song Contest (1968) - Full cast and crew». IMDb.
- ↑ Tchernia, Pierre, 13ème Concours Eurovision de la Chanson 1969 (13th Eurovision Song Contest 1968)Television production, BBC, ORTF (commentary), 6 Απριλίου 1968.
- ↑ CONCOURS EUROVISION DE LA CHANSON 1968 (Γαλλικά) SongContest
- ↑ «Eurovision Song Contest 1968». Songs4Europe.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2017.
- ↑ Dyrseth, Seppo (OGAE Norway)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η επίσημη ιστοσελίδα της Eurovision (Αγγλικά)
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
