Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1977

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1977
Ημερομηνίες
Τελικός7 Μαΐου 1977
Διοργάνωση
Χώρος διεξαγωγήςΣυνεδριακό Κέντρο Γουέμπλεϊ
Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
ΠαρουσιαστέςΆντζελα Ρίπον
Μουσική διεύθυνσηΡόνι Χέζλχερστ
ΣκηνοθέτηςΣτιούαρτ Μόρις
Εκτελεστικός επόπτηςΚλίφορντ Μπράουν
Εκτελεστικός παραγωγόςΜπιλ Κότον
ΔιοργανωτήςBritish Broadcasting Corporation (BBC)
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Έναρξη διαγωνισμούΕναέριο τουρ των τεσσάρων συστατικών χωρών του Ηνωμένου Βασιλείου
Ενδιάμεση πράξηMr. Acker Bilk and his Paramount Jazz Men
Συμμετέχοντες
Αριθμός συμμετοχών18
Πρώτη εμφάνισηΚανένας
Επιστρέφουν Σουηδία
Αποχωρούν Γιουγκοσλαβία
Ψηφοφορία
Σύστημα ψηφοφορίαςΚάθε χώρα απένειμε 12, 10, 8-1 βαθμούς σε 10 τραγούδια
Μηδέν βαθμοίΚανένας
Νικητής
← 1976Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision1978 →

Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision του 1977 ήταν η 22η έκδοση του ετήσιου Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision. Πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο του Ηνωμένου Βασιλείου, μετά τη νίκη των Brotherhood of Man στο διαγωνισμό του 1976 στη Χάγη της Ολλανδίας με το τραγούδι "Save Your Kisses for Me". Ήταν η έκτη φορά που πραγματοποιήθηκε ο διαγωνισμός στο Ηνωμένο Βασίλειο, μετά το 1960, το 1963, το 1968, το 1972 και το 1974. Ο διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε στο Συνεδριακό Κέντρο Γουέμπλεϊ το Σάββατο 7 Μαΐου 1977, σηματοδοτώντας την πρώτη φορά που η εκδήλωση έλαβε χώρα τον Μάιο από το 1956.[1] Τον διαγωνισμό παρουσίασε η Άντζελα Ρίπον.

Δεκαοκτώ χώρες συμμετείχαν στον διαγωνισμό. Η Σουηδία επέστρεψε μετά την απουσία της από την προηγούμενη έκδοση, ενώ η Γιουγκοσλαβία, η οποία συμμετείχε το 1976, δε συμμετείχε.

Νικήτρια χώρα αναδείχθηκε η Γαλλία με το τραγούδι "L'oiseau et l'enfant", ερμηνευμένο από τη Μαρί Μυριάμ, που γράφτηκε από τον Joe Gracy, και συνέθεσε ο Jean-Paul Cara. Αυτή ήταν η πέμπτη νίκη της Γαλλίας στο διαγωνισμό, μετά τις νίκες τους το 1958, το 1960, το 1962 και το 1969 (η τελευταία ήταν η περίφημη τετράδρομη ισοπαλία). Οι πέντε νίκες ήταν επίσης ένα ρεκόρ εκείνη την εποχή, και ένα που η Γαλλία κράτησε για επτά χρόνια, μέχρι να εξισωθεί από το Λουξεμβούργο το 1983. Αυτό εξισώθηκε αργότερα από την Ιρλανδία το 1993, το Ηνωμένο Βασίλειο το 1997, τη Σουηδία το 2012 και από τις Κάτω Χώρες το 2019.

Τοποθεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύριο λήμμα: Λονδίνο

Το Λονδίνο είναι η πρωτεύουσα της Αγγλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου και αποτελεί την μεγαλύτερη αστική ζώνη στην Ευρώπη. Κατοικείται εδώ και δύο χιλιετίες και η ιστορία του ανάγεται χρονικά στα ρωμαϊκά χρόνια, οπότε και ιδρύθηκε, με την ονομασία "Λοντίνιουμ".[1] Το Συνεδριακό Κέντρο Γουέμπλεϊ (Wembley Conference Centre), το οποίο εγκαινιάστηκε το 1977, ήταν το πρώτο συνεδριακό κέντρο στο Ηνωμένο Βασίλειο και αποτέλεσε τον χώρο όπου φιλοξενήθηκε ο διαγωνισμός του 1977.

Μορφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τέσσερα χρόνια μετά την κατάργησή του, ο κανονισμός για τις γλώσσες των τραγουδιών επανήλθε στον διαγωνισμό του 1977. Επιτράπηκε στη Γερμανία και το Βέλγιο να τραγουδήσουν στα αγγλικά, επειδή είχαν ήδη επιλέξει τα άσματά τους προτού επανεισαχθεί ο κανονισμός.

Όπως σημειώνεται στο βιβλίο The Eurovision Song Contest – The Official History του συγγραφέα και ιστορικού Τζον Κένεντι Ο' Κόνορ, η αρχική ημερομηνία διεξαγωγής για τον διαγωνισμό ήταν η 2α Απριλίου 1977, όμως εξαιτίας της απεργίας από τους εικονολήπτες και τεχνικούς του BBC, αναβλήθηκε για έναν μήνα.[2]

Αυτή ήταν πιθανότατα η Eurovision με τα περισσότερα λάθη στα σκορ, καθώς ο επιθεωρητής Clifford Brown έπρεπε να σταματήσει αρκετές φορές την παρουσιάστρια Άντζελα Ρίπον για να διορθώσει τα σκορ.

Λόγω της απεργίας του προσωπικού της κάμερας του BBC και της έλλειψης χρόνου για τη διοργάνωση του διαγωνισμού, αυτό θεωρείται ως η μόνη Eurovision όπου δεν υπήρχαν καρτ-ποστάλ μεταξύ τραγουδιών. Διάφορες λήψεις του κοινού του διαγωνισμού όπου εμφανίζονται, με τους διάφορους σχολιαστές των κομητειών να ενημερώνουν τους θεατές για τα επερχόμενα τραγούδια.

Συμμετέχουσες χώρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κάποια στιγμή, πριν διεξαχθεί ο διαγωνισμός, η Τυνησία επρόκειτο να συμμετάσχει, αλλά αποχώρησε. Εάν ελάμβανε μέρος θα εμφανιζόταν 4η κατά σειρά στη σκηνή.[2] Η Γιουγκοσλαβία επίσης αποχώρησε και δεν επέστρεψε παρά το 1981.

Η βελγική συμμετοχή Dream Express προκάλεσε αρνητικά σχόλια στον Τύπο, καθώς αναφορές έκαναν λόγο για διαφανή μπλουζάκια που θα φορούσαν οι τρεις τραγουδίστριες του συγκροτήματος. Στην πραγματικότητα δεν έγινε κάτι τέτοιο.[3]

Στη διάρκεια της ερμηνείας της βρετανικής συμμετοχής, ο μαέστρος Ρόνι Χέζλχερστ χρησιμοποίησε μία ομπρέλα και φορούσε καπέλο. [4][5]

Διευθυντές ορχηστρών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για κάθε ερμηνεία υπήρχε ένας μαέστρος, ο οποίος διηύθυνε την ορχήστρα.[6]

Καλλιτέχνες που επέστρεψαν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρκετοί καλλιτέχνες επέστρεψαν στον διαγωνισμό του 1977. Η Μπέατριξ Νόιντλινγκερ και ο Γκούντερ Γκρόσλερχερ από το συγκρότημα Schmetterlinge αμφότεροι εκπροσώπησαν την Αυστρία στο διαγωνισμό του 1972, με το συγκρότημα Milestones. Οι Πατρίσια, Μπιάνκα και Στέλλα Μάεσεν είχαν εκπροσωπήσει την Ολλανδία στον διαγωνισμό του 1970, ως μέλη του συγκροτήματος Hearts of Soul. Το 1977 εκπροσώπσαν το Βέλγιο με το συγκρότημα Dream Express. Η συμμετοχή της Ιρλανδίας με το συγκρότημα The Swarbriggs ήταν επιστροφή, μετά την εμφάνισή τους στον διαγωνισμό του 1975. Οι Ilanit είχαν ξανά συμμετάσχει στο διαγωνισμό του 1973 με το Ισραήλ, η Μισέλ Τορ που τραγούδησε για το Λουξεμβούργο, αποτέλεσε τη συμμετοχή του Μονακό το 1966. Τέλος, οι Φερνάντο Τόρντο και Πάουλο ντε Καρβάλιο, ως μέλη των Os Amigos, επανήλθαν, έχοντας προηγουμένως εκπροσωπήσει την Πορτογαλία ως σόλο καλλιτέχνες το 1973 και το 1974 αντίστοιχα.

Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι παρακάτω πίνακες αντικατοπτρίζουν τα τελικά επίσημα αποτελέσματα, επαληθευμένα μετά τη μετάδοση του διαγωνισμού. Κατά τη διάρκεια της ακολουθίας της ψηφοφορίας της ζωντανής εκπομπής, έγιναν πολλά λάθη στην ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, τα οποία στη συνέχεια προσαρμόστηκαν μετά τη μετάδοση. Τόσο η Ελλάδα όσο και η Γαλλία διπλασίασαν σκορ, απονέμοντας τους ίδιους πόντους σε πολλές χώρες. Από τα ελληνικά σκορ, από το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ολλανδία, την Αυστρία και τη Φινλανδία αφαιρέθηκε 1 πόντος μετά το διαγωνισμό και από τα γαλλικά σκορ, από την Αυστρία, τη Γερμανία, το Ισραήλ, την Ιταλία και το Βέλγιο αφαιρέθηκε επίσης 1 πόντο. Καμία από τις προσαρμογές δεν επηρέασε την τοποθέτηση οποιουδήποτε από τα τραγούδια.

Σειρά Χώρα Καλλιτέχνης Τραγούδι Γλώσσα[7] Θέση Βαθμοί
01 Ιρλανδία The Swarbriggs Plus Two "It's Nice to Be in Love Again" Αγγλικά 3 119
02 Μονακό Μισέλ Τορ "Une petite française" Γαλλικά 4 96
03 Ολλανδία Χέντι Λέστερ (Heddy Lester) "De mallemolen" Ολλανδικά 12 35
04 Αυστρία Schmetterlinge "Boom Boom Boomerang" Γερμανικά, Αγγλικά 17 11
05 Νορβηγία Ανίτα Σκόργκαν "Casanova" Νορβηγικά 15 18
06 Γερμανία Silver Convention "Telegram" Αγγλικά 8 55
07 Λουξεμβούργο Anne-Marie B "Frère Jacques" Γαλλικά 16 17
08 Πορτογαλία Os Amigos "Portugal no coração" Πορτογαλικά 14 18
09 Ηνωμένο Βασίλειο Λίνσεϊ Ντε Πολ και Μάικ Μόραν "Rock Bottom" Αγγλικά 2 121
10 Ελλάδα Πασχάλης, Μαριάννα, Ρόμπερτ & Μπέσσυ "Μάθημα Σολφέζ" Ελληνικά 5 92
11 Ισραήλ Ιλανίτ "Ahava Hi Shir Lishnayim" (אהבה היא שיר לשניים) Εβραϊκά 11 49
12 Ελβετία Pepe Lienhard Band "Swiss Lady" Γερμανικά 6 71
13 Σουηδία Forbes "Beatles" Σουηδικά 18 2
14 Ισπανία Μίκι "Enséñame a cantar" Ισπανικά 9 52
15 Ιταλία Μία Μαρτίνι "Libera" Ιταλικά 13 33
16 Φινλανδία Μόνικα Άσπελουντ "Lapponia" Φινλανδικά 10 50
17 Βέλγιο Dream Express "A Million in One, Two, Three" Αγγλικά 7 69
18 Γαλλία Μαρί Μιριάμ "L'oiseau et l'enfant" Γαλλικά 1 136

Πίνακας βαθμολογίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αποτελέσματα
Συνολικά
Ιρλανδία
Μονακό
Ολλανδία
Αυστρία
Νορβηγία
Γερμανία
Λουξεμβούργο
Πορτογαλία
Ηνωμένο Βασίλειο
Ελλάδα
Ισραήλ
Ελβετία
Σουηδία
Ισπανία
Ιταλία
Φινλανδία
Βέλγιο
Γαλλία
Διαγωνιζόμενοι
Ιρλανδία 119 8 1 5 12 5 8 1 12 10 12 8 12 4 8 3 10
Μονακό 96 5 8 1 6 1 6 7 12 2 6 10 8 12 5 2 5
Ολλανδία 35 3 3 1 1 1 7 1 10 8
Αυστρία 11 5 2 3 1
Νορβηγία 18 3 2 2 1 5 5
Γερμανία 55 1 1 3 2 2 8 8 8 5 5 5 6 1
Λουξεμβούργο 17 2 7 8
Πορτογαλία 18 2 2 1 4 3 6
Ηνωμένο Βασίλειο 121 12 7 12 7 10 12 12 8 8 3 2 4 12 12
Ελλάδα 92 10 10 4 4 4 6 10 5 3 1 7 12 1 6 6 3
Ισραήλ 49 7 7 5 3 5 10 3 6 1 2
Ελβετία 71 6 10 10 5 4 4 6 4 4 10 8
Σουηδία 2 2
Ισπανία 52 6 1 7 7 3 4 3 7 7 7
Ιταλία 33 8 6 3 3 2 2 2 7
Φινλανδία 50 12 4 6 8 2 7 5 2 4
Βέλγιο 69 4 12 6 8 4 7 10 5 6 4 3
Γαλλία 136 10 4 8 7 3 12 10 5 6 7 10 12 6 10 10 12 4
Ο πίνακας ταξινομείται κατά εμφάνιση

12 βαθμοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ακολουθεί μια σύνοψη όλων των 12 βαθμών στον τελικό:

N. Συμμετέχων Χώρα που ψηφίζει
6 Ηνωμένο Βασίλειο Αυστρία, Βέλγιο, Γαλλία, Λουξεμβούργο, Μονακό, Πορτογαλία
4 Ιρλανδία Ηνωμένο Βασίλειο, Ισραήλ, Νορβηγία, Σουηδία
3 Γαλλία Γερμανία, Ελβετία, Φινλανδία
2 Μονακό Ελλάδα, Ιταλία
1 Βέλγιο Ολλανδία
Φινλανδία Ιρλανδία
Ελλάδα Ισπανία

Διεθνείς μεταδόσεις και ψηφοφορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στον παρακάτω πίνακα φαίνεται η σειρά με την οποία ψήφισαν οι χώρες στον διαγωνισμό του 1977 όπως και ο εκπρόσωπος της κάθε χώρας που ήταν αρμόδιος να ανακοινώσει τις βαθμολογίες για κάθε χώρα.

Εκπρόσωποι βαθμών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Μπρένταν Μπάλφι
  2. Μονακό – Καρόλ Σαμπριέ
  3. Ολλανδία – Ραλφ Ίνμπαρ
  4. Αυστρία – Τζένι Πίπαλ
  5. Νορβηγία – Σβέρε Κριστόφερσεν[8]
  6. Γερμανία – TBC
  7. Λουξεμβούργο – Ζακ Χαρβέι
  8. Πορτογαλία – Άνα Ζανάτι[9]
  9. Ηνωμένο Βασίλειο – Κόλιν Μπέρι
  10. ΕλλάδαΝάκυ Αγάθου[10]
  11. Ισραήλ – Γιτζχάκ Σιμόνι[11]
  12. Ελβετία – Μισέλ Στοκέρ[12]
  13. Σουηδία – Σβεν Λίνταλ[13]
  14. Ισπανία – Ισαμπέλ Τενάιγιε[14]
  15. Ιταλία – Μαριολίνα Κανούλι
  16. Φινλανδία – Καρίνα Πόνιο[15]
  17. Βέλγιο – Άνε Πλούγκερτς
  18. ΓαλλίαΜισέλ Ντρικέρ

Με την εξαίρεση του Ισραήλ, η κάθε χώρα που έλαβε μέρος στον διαγωνισμό έστειλε έναν τηλεοπτικό σχολιαστή, προκειμένου να καλύψει τον διαγωνισμό στη γλώσσα της αντίστοιχης χώρας.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 «Roman». Μουσείο του Λονδίνου. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαρτίου 2008. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2008. 
  2. 2,0 2,1 O'Connor, John Kennedy (2007). The Eurovision Song Contest: The Official History. UK: Carlton Books. σελ. 68. ISBN 978-1-84442-994-3. 
  3. O'Connor, John Kennedy (2007). The Eurovision Song Contest: The Official History. UK: Carlton Books. σελ. 71. ISBN 978-1-84442-994-3. 
  4. Leigh, Spencer (2007-10-04). «Obituary – Ronnie Hazlehurst». The Daily Telegraph. http://www.telegraph.co.uk/news/main.jhtml?view=DETAILS&grid=&xml=/news/2007/10/04/db0402.xml. [νεκρός σύνδεσμος]
  5. «Obituary – Ronnie Hazlehurst». The Times. 2007-10-03. http://www.timesonline.co.uk/tol/comment/obituaries/article2576976.ece. 
  6. «Conductors 1977». 4Lyrics.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2012. 
  7. «Eurovision Song Contest 1977». The Diggiloo Thrush. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2014. 
  8. Dyrseth, Seppo (OGAE Norway)
  9. «Comentadores Do ESC – escportugalforum.pt.vu | o forum eurovisivo português». 21595.activeboard.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012. 
  10. «Εκφωνητές της ΕΡΤ για τις ψήφους της Ελλάδας στην EUROVISION – Page 3». Retromaniax.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012. 
  11. «פורום אירוויזיון». Sf.tapuz.co.il. 13 Σεπτεμβρίου 1999. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012. 
  12. Baumann, Peter Ramón (OGAE Switzerland)
  13. 13,0 13,1 13,2 «Infosajten.com». Infosajten.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012. 
  14. «Eurovisión 1977 – Jurado TVE». YouTube. 7 Μαΐου 1977. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012. 
  15. «Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien? • Viisukuppila». Viisukuppila.fi. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012. 
  16. «Welkom op de site van Eurovision Artists». Eurovisionartists.nl. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012. 
  17. «Moderation und Lesung oder als Autor». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Οκτωβρίου 2007. 
  18. «Hvem kommenterte før Jostein Pedersen? - Debattforum». Nrk.no. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012. 
  19. «Eurovision Song Contest 1977». Ecgermany.de. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012. 
  20. «Grand Final: 1977, 1977, Eurovision Song Contest». BBC. 
  21. «Η Μακώ Γεωργιάδου και η EUROVISION (1970–1986)». Retromaniax.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012. 
  22. «FORO FESTIVAL DE EUROVISIÓN • Ver Tema – Uribarri comentarista Eurovision 2010». Eurosongcontest.phpbb3.es. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012. 
  23. «Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien? • Viisukuppila». Viisukuppila.fi. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012. 
  24. Manu Adriaens· Joken Loeckx-Van Cauwenberge (2003). Blijven kiken!. Belgium: Lannoo. ISBN 90-209-5274-9. 
  25. Christian Masson. «1977 – Wembley». Songcontest.free.fr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2013. 
  26. Christian Masson. «1977 – Wembley». Songcontest.free.fr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012. 
  27. Háskólabókasafn, Landsbókasafn Íslands -. «Timarit.is». timarit.is. 
  28. Háskólabókasafn, Landsbókasafn Íslands -. «Timarit.is». timarit.is. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]