Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1961

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1961
Ημερομηνίες
Τελικός18 Μαρτίου 1961
Διοργάνωση
Χώρος διεξαγωγήςΠαλάτι Φεστιβάλ και Συνεδριών
Κάννες, Γαλλία
ΠαρουσιαστέςΖακλίν Ζουμπέρ
Μουσική διεύθυνσηΦρανκ Πουρσέλ
ΣκηνοθέτηςΜαρσέλ Κραβέν
ΔιοργανωτήςRadiodiffusion-Télévision Française (RTF)
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Ενδιάμεση πράξηΤεσσά Μπωμόν και Μαξ Μποτσόνι
Συμμετέχοντες
Αριθμός συμμετοχών16
Πρώτη εμφάνιση
ΕπιστρέφουνΚαμία
ΑποχωρούνΚαμία
Ψηφοφορία
Σύστημα ψηφοφορίαςΚάθε χώρα είχε δεκαμελή επιτροπή, κάθε μέλος της οποίας απένειμε 1 βαθμό στο τραγούδι που επέλεγε
Μηδέν βαθμοίΚαμία
Νικητής
← 1960Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision1962 →


Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1961 έλαβε χώρα στις Κάννες της Γαλλίας, μετά τη νίκη της χώρας στο Λονδίνο. Στον διαγωνισμό αυτό για πρώτη φορά στην ιστορία της Eurovision την πρώτη θέση πήρε το Λουξεμβούργο με το τραγούδι Nous les amoureux που το ερμήνευσε ο Ζαν Κλοντ Πασκάλ. Ακολούθησε στην 2η θέση το Ηνωμένο Βασίλειο και στην 3η θέση η Ελβετία. Οι χώρες που έκαναν ντεμπούτο ήταν η Φινλανδία, η Ισπανία και η Γιουγκοσλαβία. Επίσης, για πρώτη φορά ο διαγωνισμός διεξήχθη το Σάββατο το βράδυ, θεσμός που συνεχίζεται ως τις μέρες μας. Καθώς ο διαγωνισμός υπερέβη τον προβλεπόμενο χρόνο, και η εκπομπή μεταδιδόταν ζωντανά, η επανάληψη του νικητήριου τραγουδιού στο τέλος του διαγωνισμού δεν προβλήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο.[1]

Τοποθεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύριο λήμμα: Κάννες
Παλάτι Φεστιβάλ και Συνεδρίων, Κάννες - χώρος διοργάνωσης του διαγωνισμού.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στις Κάννες της Γαλλίας με το χώρο της διοργάνωσης να είναι το κύριο κτίριο από το Παλάτι Φεστιβάλ και Συνεδριών, αφού η Γαλλία κέρδισε το δικαίωμα να φιλοξενήσει αυτή την έκδοση του διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision από την προηγούμενη χρονιά με το τραγούδι "Tom Pillibi" από την Jacqueline Boyer. Οι Κάννες, μια πόλη που βρίσκεται στη Γαλλική Ριβιέρα, είναι ένας πολυάσχολος τουριστικός προορισμός και είναι γνωστός παγκοσμίως για τη διοργάνωση του ετήσιου Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, με το Palais des Festivals et des Congrès που φιλοξενεί επίσης το Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Το αρχικό κτίριο χτίστηκε το 1949 και βρίσκεται στη λεωφόρο Promenade de la Croisette, στον σημερινό χώρο της JW Marriott Cannes. Επίσης φιλοξένησε την έκδοση του Διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision του 1959.

Μορφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όπως και το 1959, τον διαγωνισμό παρουσίασε η Ζακλίν Ζουμπέρ. Αξίζει να σημειωθεί ότι στη διάρκεια της ψηφοφορίας, το Λουξεμβούργο έδωσε στο Ηνωμένο Βασίλειο 8 βαθμούς, όσους και η Νορβηγία στη Δανία. Ήταν οι περισσότεροι βαθμοί που δόθηκαν στον διαγωνισμό από το 1958, όταν η Γαλλία είχε λάβει 9 βαθμούς από τη Δανία. Το ρεκόρ εκείνο ισοφαρίστηκε το 1970, όταν η Ιρλανδία πήρε 9 βαθμούς από το Βέλγιο.[1]

Συμμετοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο αριθμός των χωρών που έλαβαν μέρος αυξήθηκε στις 16.

Διευθυντές ορχηστρών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για κάθε ερμηνεία υπήρχε και ένας διευθυντής ορχήστρας.[2]

Καλλιτέχνες που επέστρεψαν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις Κάννες επέστρεψαν 2 καλλιτέχνες που είχαν πάρει μέρος και σε προηγούμενους διαγωνισμούς. Ήταν ο εκπρόσωπος του Βελγίου, Μπομπ Μπενί, ο οποίος είχε πάρει μέρος και στον διαγωνισμό του 1959, και η Νόρα Μπρόκστεντ, συμμετοχή της Νορβηγίας, που επανήλθε έπειτα από το 1960.[1]

Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σειρά Χώρα Καλλιτέχνης Τραγούδι Γλώσσα[3] Θέση Βαθμοί
01 Ισπανία Κοντσίτα Μπαουτίστα "Estando contigo" Ισπανικά 9 8
02 Μονακό Κολέτ Ντερεάλ "Allons, allons les enfants" Γαλλικά 12 6
03 Αυστρία Τζίμης Μακούλης "Sehnsucht" Γερμανικά 16 1
04 Φινλανδία Λάιλα Κίνουνεν "Valoa ikkunassa" Φινλανδικά 10 6
05 Γιουγκοσλαβία Λιλιάνα Πέτροβιτς "Neke davne zvezde" Σερβικά 8 9
06 Ολλανδία Γκρέτγιε Κάουφελντ "Wat een dag" Ολλανδικά 11 6
07 Σουηδία Λιλ-Μπαμπς "April, April" Σουηδικά 14 2
08 Γερμανία Λάλε Άντερσεν "Einmal sehen wir uns wieder" Γερμανικά, Γαλλικά 13 3
09 Γαλλία Ζαν-Πολ Μορίκ "Printemps, avril carillonne" Γαλλικά 4 13
10 Ελβετία Φράνκα ντι Ριέντσο "Nous aurons demain" Γαλλικά 3 16
11 Βέλγιο Μπομπ Μπενί "September, gouden roos" Ολλανδικά 15 1
12 Νορβηγία Νόρα Μπρόκστεντ "Sommer i Palma" Νορβηγικά 7 10
13 Δανία Ντάριο Καμπεότο "Angelique" Δανικά 5 12
14 Λουξεμβούργο Ζαν Κλοντ Πασκάλ "Nous les amoureux" Γαλλικά 1 31
15 Ηνωμένο Βασίλειο The Allisons "Are You Sure?" Αγγλικά 2 24
16 Ιταλία Μπέτι Κέρτις "Al di là" Ιταλικά 6 12

Πίνακας βαθμολογίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κάθε χώρα είχε δεκαμελή επιτροπή, κάθε μέλος της οποίας απένειμε 1 βαθμό στο τραγούδι που επέλεγε.

Αποτελέσματα ψηφοφορίας
Total score Spain Monaco Austria Finland Yugoslavia Netherlands Sweden Germany France Switzerland Belgium Norway Denmark Luxembourg United Kingdom Italy
Ισπανία 8 1 1 1 2 2 1
Μονακό 6 1 3 1 1
Αυστρία 1 1
Φινλανδία 6 1 1 2 2
Γιουγκοσλαβία 9 3 1 2 1 1 1
Ολλανδία 6 2 1 1 2
Σουηδία 2 2
Γερμανία 3 1 1 1
Γαλλία 13 2 2 1 1 4 1 2
Ελβετία 16 1 2 2 1 2 4 2 2
Βέλγιο 1 1
Νορβηγία 10 1 2 1 5 1
Δανία 12 1 1 2 8
Λουξεμβούργο 31 2 4 4 3 5 1 1 5 1 1 1 3
Ηνωμένο Βασίλειο 24 3 3 7 1 1 8 1
Ιταλία 12 1 1 1 1 4 4
The table is ordered by appearance

Διεθνής μετάδοση και βαθμολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρακάτω παρατίθενται οι σχολιαστές βαθμών και οι παρουσιαστές ανά χώρα.[4]

Σχολιαστές βαθμών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Ιταλία – Έντσο Τορτόρα
  2. Ηνωμένο Βασίλειο – Μάικλ Άσπελ[5]
  3. Λουξεμβούργο – TBC
  4. Δανία – Όλε Μόρτενσεν
  5. Νορβηγία – Μέτε Γιάνσον[6]
  6. Βέλγιο – Βαρτ Μπόγκερτ (Ward Bogaert)
  7. Ελβετία – Μπόρις Ακουάντρο
  8. Γαλλία – Αρμάν Λανού
  9. Γερμανία – Χάιντς Σενκ
  10. Σουηδία – Ρόλαντ Άιγουορθ[7]
  11. Ολλανδία – Ζίμπε βαν ντερ Ζι[8]
  12. Γιουγκοσλαβία – TBC
  13. Φινλανδία – Πόπε Μπεργκ
  14. Αυστρία – Εμίλ Κολπάχερ
  15. Μονακό – TBC
  16. Ισπανία – Ντιέγκο Ραμίρεθ Παστόρ

Όλες οι κριτικές επιτροπές (εκτός από την Αυστρία και το Ηνωμένο Βασίλειο) ανακοίνωσαν τις ψήφους τους στα γαλλικά.

Σχολιαστές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 «Eurovision Song Contest 1961». EBU. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2009. 
  2. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2017. 
  3. «Eurovision Song Contest 1961». The Diggiloo Thrush. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2014. 
  4. «Eurovision 1961 - Cast and Crew». IMDb. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2012. 
  5. Roxburgh, Gordon (2012). Songs For Europe The United Kingdom at The Eurovision Song Contest Volume One: The 1950s and 1960s. UK: Telos. σελ. 259. ISBN 978-1-84583-065-6. 
  6. Dyrseth, Seppo (OGAE Norway)
  7. «Infosajten.com». Infosajten.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012. 
  8. "Greetje vanavond nummer zes", Nieuwe Leidsche Courant, 18-3-1961
  9. 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 Christian Masson. «1961 - Cannes». Songcontest.free.fr. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012. 
  10. «Nederlandse televisiecommentatoren bij het Eurovisie Songfestival». Eurovision Artists (στα Ολλανδικά). 
  11. Leif Thorsson (2006). Melodifestivalen genom tiderna [Melodifestivalen through time]. Stockholm: Premium Publishing AB. σελ. 34. ISBN 91-89136-29-2. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]