Μετάβαση στο περιεχόμενο

Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1958

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1958
Ημερομηνίες
Τελικός12 Μαρτίου 1958
Διοργάνωση
Χώρος διεξαγωγήςΣτούντιο AVRO
Χίλφερσουμ, Ολλανδία
ΠαρουσιαστέςΧάνι Λιπς
Μουσική διεύθυνσηΝτολφ φαν ντερ Λίντεν
ΣκηνοθέτηςΠίετ τε Νίιλ
Εκτελεστικός επόπτηςΡόλφ Λιέμπερμαν
ΔιοργανωτήςNederlandse Omroep Stichting (NOS)
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Ενδιάμεση πράξηMetropole Orkest
Συμμετέχοντες
Αριθμός συμμετοχών10
Πρώτη εμφάνιση Σουηδία
ΕπιστρέφουνΚαμία
Αποχωρούν Ηνωμένο Βασίλειο
A coloured map of the countries of EuropeΣυμμετοχή της Γαλλίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Γαλλίας στη EurovisionΣυμμετοχή του Ηνωμένου Βασιλείου στη EurovisionΣυμμετοχή του Βελγίου στη EurovisionΣυμμετοχή της Ολλανδίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Ελβετίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Γερμανίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Δανίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Ιταλίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Σουηδίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Αυστρίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Ελλάδας στη EurovisionΣυμμετοχή του Ηνωμένου Βασιλείου στη EurovisionΣυμμετοχή του Μονακό στη EurovisionΣυμμετοχή του Λουξεμβούργου στη Eurovision
     Συμμετέχουσες χώρες     Χώρες που συμμετείχαν στο παρελθόν, αλλά όχι το 1958
Ψηφοφορία
Σύστημα ψηφοφορίαςΚάθε χώρα είχε 10 μέλη κριτικής επιτροπής, το κάθε μέλος έδωσε 1 πόντο στο αγαπημένο τους τραγούδι.
Νικητής Γαλλία
"Dors mon amour"
← 1957 • Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision • 1959 →

Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision του 1958 ήταν ο τρίτος κατά σειρά διαγωνισμός τραγουδιού του εν λόγω φορέα και έγινε στο Χίλφερσουμ της Ολλανδίας στις 12 Μαρτίου 1958. Η χώρα εκείνη είχε κερδίσει τον διαγωνισμό της προηγούμενης χρονιάς, ξεκινώντας τον θεσμό να φιλοξενείται ο διαγωνισμός από τη χώρα που αναδείχθηκε νικήτρια την προηγούμενη χρονιά. Ο θεσμός διατηρείται ως σήμερα.[1] Ο διαγωνισμός φιλοξενήθηκε στα στούντιο AVRO, όπου ήταν η έδρα της κρατικής τηλεόρασης της Ολλανδίας. Νικήτρια αναδείχθηκε η Γαλλία με το τραγούδι "Dors, mon amour", ερμηνευμένο από τον Αντρέ Κλαβό σε στίχους του Πιέρ Ντελανοέ και σύνθεση του Ιμπέρ Ζιρό.

Έλαβαν μέρος συνολικά 10 χώρες και η Γαλλία πέτυχε την πρώτη της νίκη. Η Σουηδία έκανε την παρθενική της εμφάνιση στον διαγωνισμό, ενώ το Ηνωμένο Βασίλειο αποχώρησε από τον διαγωνισμό το καλοκαίρι του 1957, εξαιτίας της ασυμφωνίας του BBC με τις διάφορες καλλιτεχνικές ενώσεις. Το Ηνωμένο Βασίλειο δεν έλαβε μέρος για δεύτερη και τελευταία φορά μέχρι σήμερα στο διαγωνισμό, όπως είχε γίνει στον πρώτο διαγωνισμό του 1956.[2] Όπως και το 1956 ο διαγωνισμός του 1958 ήταν ο μοναδικός που δεν είχε ούτε ένα τραγούδι στην αγγλική γλώσσα. Παράλληλα συνεχίστηκε η εφαρμογή του κανονισμού η κάθε συμμετοχή να γίνεται μόνο με ένα τραγούδι, κανονισμός που ισχύει μέχρι σήμερα.[1]

Τοποθεσία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στούντιο AVRO, Χίλφερσουμ - χώρος φιλοξενίας του διαγωνισμού του 1958.

Το Χίλφερσουμ, ένας δήμος και μια πόλη στην επαρχία της Βόρειας Ολλανδίας, είναι γνωστή ως "Capital Capital" των Κάτω Χωρών. Το Χίλφερσουμ είχε γίνει το κέντρο εκπομπών και ραδιοφώνου στις Κάτω Χώρες από τη δεκαετία του 1920, όταν εγκαταστάθηκε εκεί η ολλανδική ραδιοφωνική εταιρεία Nederlandse Seintoestellen Fabriek και σήμερα ο τομέας των μέσων μαζικής ενημέρωσης είναι ένας από τους κορυφαίους εργοδότες του δήμου Χίλφερσουμ.[3]

Κατά τις προσεχείς δεκαετίες μετά το διακανονισμό της Ολλανδικής Ραδιοφωνίας στο Χίλφερσουμ το 1920, σχεδόν όλοι οι άλλοι ραδιοφωνικοί σταθμοί στην Ολλανδία ακολουθούσαν το παράδειγμα, με την τηλεόραση να ακολουθεί τη δεκαετία του 1950, καθιστώντας το Χίλφερσουμ στο τέλος της δεκαετίας του 1950 ώριμο να προσφέρει μεγάλη εμπειρία στην οργάνωση Τις δεξιότητες και το προσωπικό για την παραγωγή και τη μετάδοση τέτοιου είδους διεθνούς τηλεοπτικής εκπομπής ως διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision, ενώ από την άλλη η τηλεόραση εξακολουθούσε να είναι μια προκλητική προηγμένη τεχνολογία γενικά στην Ευρώπη.

Ένα τέτοιο δίκτυο μέσων ενημέρωσης ήταν ο διοργανωτής της εκδήλωσης, η Nederlandse Televisie Stichting. Ο χώρος διεξαγωγής του διαγωνισμού ήταν το στούντιο του AVRO (Algemene Vereniging Radio Omroep ή «Γενική Ένωση Ραδιοφωνικών Εκπομπών»), ένα συγκρότημα κτιρίων για το δίκτυο των μέσων ενημέρωσης μεταξύ των κτιρίων των μέσων ενημέρωσης στο Χίλφερσουμ και το οποίο ανήκε στον ολλανδικό δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό στο πλαίσιο του συστήματος Nederlandse Publieke Omroep.

Μορφή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο διαγωνισμός διεξήχθη σε ένα από τα στούντιο του Avro. Η αίθουσα περιελάμβανε ένα πολύ μικρό σκηνικό για να λειτουργήσει ως ελαφρώς υψηλότερη στάση για τους τραγουδιστές, με το πρόγραμμα να πυροβολείται από το στάδιο του πάτωμα επάνω, που ζουν έξω από τη σκηνογραφική ταινία τα καλώδια των μικροφώνων και των άλλων τεχνικών συσκευών που πέρασαν από το στούντιο του κάτω ορόφου - στους πρόποδες της σκηνής. Η διακοσμητική έμφαση δόθηκε στο υπόβαθρο της σκηνής, στο μέτωπο της σκηνής και στην αριστερή πλευρά της σκηνής από την οπτική γωνία του θεατή - όπου βρισκόταν η ορχήστρα και όπου βγήκαν οι εκτελεστές και οι σκηνές υποδοχής. Το φόντο της σκηνής είχε μια εικόνα-πίνακα για να δείξει πίσω από κάθε τραγουδιστή, να επικεντρωθεί περιεχομενικά στίχους κάθε τραγουδιού. Το κεντρικό μέτωπο της σκηνής πριν από τους καλλιτέχνες και η αριστερή περιοχή από τη σκηνή με την είσοδο των ορχηστρών και των σκαλοπατιών, ήταν διακοσμημένα με τουλίπες, από τις οποίες είναι γνωστές οι Κάτω Χώρες.[1]

Οι κριτές δεν ήταν στο στούντιο όπως το 1956. Για το γεγονός του 1958, παρέμειναν στις χώρες τους, ακούγοντας το γεγονός. Αφού όλα τα τραγούδια είχαν τραγουδήσει, οι επιτροπές ανακοινώνουν τα αποτελέσματά τους τηλεφωνικά με αντίστροφη σειρά παρουσίασης, όπως και το προηγούμενο έτος. Η ιταλική είσοδος δεν είχε ληφθεί σωστά σε κάποιες από τις άλλες χώρες, πράγμα που σήμαινε ότι μετά από όλα τα άλλα τραγούδια που είχαν παρουσιαστεί, ο Ντομένικο Μοντούνιο έπρεπε να εκτελέσει και πάλι το τραγούδι του. Ήταν το μόνο έτος που η χώρα υποδοχής τελείωσε στην τελευταία θέση μέχρι το 2015, και για πρώτη φορά τοποθετήθηκαν περισσότερες από μία χώρες. Η παράσταση ήταν μουσική από την Metropole Orkest, υπό τη διεύθυνση του μαέστρο Ντολφ φαν ντερ Λίντεν. Υπήρχαν δύο ενδιάμεσες εκδηλώσεις, μία στη μέση των συμμετοχών και μία μετά από όλες τις υπόλοιπες συμμετοχές.

Συμμετέχουσες χώρες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με μια πρωτοεμφανιζόμενη (η Σουηδία) και μια αποχή (του Ηνωμένου Βασιλείου), ο αριθμός των χωρών διατηρήθηκε στις δέκα. Παρέμειναν οι ίδιοι κανονισμοί, αλλά και το ίδιο στυλ στο στήσιμο του σκηνικού: η ορχήστρα στα αριστερά, μια σκάλα στο κέντρο για τους καλλιτέχνες και ο πίνακας βαθμολογίας στα δεξιά. Το ντεκόρ περιελάμβανε 20.000 τουλίπες.[1] Όπως και το 1956, η κριτική επιτροπή δεν βρίσκονταν στο στούντιο.

Εξαιτίας προβλημάτων με τη μετάδοση του διαγωνισμού σε πολλές χώρες, το ιταλικό τραγούδι ερμηνεύτηκε ξανά στον διαγωνισμό από τον Ντομένικο Μοντούνιο, λίγο μετά το τέλος του 10ου τραγουδιού (της Ελβετίας).[4] Μετά τον διαγωνισμό, το τραγούδι με το οποίο συμμετείχε η Ιταλία, το "Nel blu dipinto di blu" έκανε διεθνή επιτυχία και τιμήθηκε με 2 βραβεία Γκράμι το 1959 (καλύτερου δίσκου της χρονιάς και καλύτερου τραγουδιού). [5] Έγινε το μοναδικό ξενόγλωσσο τραγούδι που κατάφερε κάτι τέτοιο.[6][7] Το τραγούδι επίσης κατάφερε να φτάσει στην κορυφή του καταλόγου με τις επιτυχίες του αμερικανικού Billboard, καθιστώντας το ένα από τα πλέον επιτυχημένα τραγούδια της Eurovision στην ιστορία του διαγωνισμού. Το ίδιο άσμα ψηφίστηκε ως δεύτερο καλύτερο όλων των εποχών κατά την εκπομπή για την 50ή επέτειο "Congratulations" το 2005.

Διευθυντές ορχήστρας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κάθε συμμετοχή είχε και έναν μαέστρο που διηύθυνε την ορχήστρα.

Παρουσιάστρια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο μαέστρος Φρανκ Πουρσέλ, η παρουσιάστρια του διαγωνισμού Χάνι Λιπς και ο νικητής του διαγωνισμού, ερμηνευτής Αντρέ Κλαβό.

Η Χάνι Λιπς (Hannie Lips, πραγματικό όνομα: Hannah Phillip, 16 Ιουλ. 1924 - 19 Νοεμ. 2012) ήταν η Ολλανδή τηλεπαρουσιάστρια του διαγωνισμού.[8] Ήταν η δεύτερη φορά στον διαγωνισμό που την παρουσίαση την έκανε μία γυναίκα.

Επανεμφανίσεις καλλιτεχνών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο διαγωνισμό του 1958 επέστρεψαν η Ελβετή Λις Άσια, η οποία έλαβε μέρος στους διαγωνισμούς του 1956 (νικήτρια) και του 1957, ο Βέλγος Φιντ Λεκλέρ, ο οποίος εκπροσώπησε τη χώρα του και το 1956, η Γερμανίδα Μάργκοτ Χίλσερ , η οποία έλαβε μέρος και το 1957, και η νικήτρια του 1957 και συμμετέχουσα του 1956, Κόρι Μπρόκεν, από την Ολλανδία.

Αποτελέσματα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σειρά Χώρα Καλλιτέχνης Τραγούδι Γλώσσα[9] Θέση Βαθμοί
01 Ιταλία Ντομένικο Μοντούνιο "Nel blu dipinto di blu" Ιταλικά 3 13
02 Ολλανδία Κόρι Μπρόκεν "Heel de wereld" Ολλανδικά 9 1
03 Γαλλία Αντρέ Κλαβό "Dors, mon amour" Γαλλικά 1 27
04 Λουξεμβούργο Σολάνζ Μπερί "Un grand amour" Γαλλικά 9 1
05 Σουηδία Άλις Μπαμπς "Lilla stjärna" Σουηδικά 4 10
06 Δανία Ρακέλ Ραστένι "Jeg rev et blad ud af min dagbog" Δανικά 8 3
07 Βέλγιο Φιντ Λεκλέρ "Ma petite chatte" Γαλλικά 5 8
08 Γερμανία Μάργκοτ Χίλσερ "Für zwei Groschen Musik" Γερμανικά 7 5
09 Αυστρία Λιάνε Αουγκουστίν "Die ganze Welt braucht Liebe" Γερμανικά 5 8
10 Ελβετία Λις Άσια "Giorgio" Γερμανικά, Ιταλικά 2 24

Πίνακας βαθμολογίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο πίνακας των σκορ, μετά την ψηφοφορία της Αυστρίας
Ο Αντρέ Κλαβό κατά τη διάρκεια πρόβας, τραγουδώντας το Dors, mon amour

Κάθε χώρα είχε 10 μέλη κριτική επιτροπή που αποφάσιζαν το καλύτερο τραγούδι και έδιναν από έναν βαθμό.

Αποτελέσματα
Συνολικά Σκόρ Ιταλία Ολλανδία Γαλλία Λουξεμβούργο Σουηδία Δανία Βέλγιο Γερμανία Αυστρία Ελβετία
Οι διαγωνιζόμανοι Ιταλία 13 1 1 1 4 4 1 1
Ολλανδία 1 1
Γαλλία 27 6 1 1 9 1 1 7 1
Λουξεμβούργο 1 1
Σουηδία 10 2 3 1 1 3
Δανία 3 1 1 1
Βέλγιο 8 1 1 5 1
Γερμανία 5 2 1 1 1
Αυστρία 8 3 1 1 1 2
Ελβετία 24 4 6 3 5 4 2

Διεθνής αναμετάδοση και ψηφοφορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο κατωτέρω πίνακας δείχνει τη σειρά με την οποία διεξήχθησαν οι ψηφοφορίες κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού του 1958 μαζί με τον εκπρόσωπο ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την ανακοίνωση των ψήφων για την αντίστοιχη χώρα. Κάθε εθνικός ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός απέστειλε επίσης έναν σχολιαστή στον διαγωνισμό, προκειμένου να παρέχει κάλυψη του διαγωνισμού στη μητρική του γλώσσα. Λεπτομέρειες για τους σχολιαστές και το ραδιοτηλεοπτικό σταθμό για τον οποίο εκπροσωπούνται περιλαμβάνονται επίσης στον παρακάτω πίνακα.

Ψηφοφορία και εκπρόσωποι βαθμών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. Ελβετία – Μένι Βέμπερ
  2. Αυστρία – TBC
  3. Γερμανία – Κλόντια Ντόρεν (Claudia Doren)
  4. Βέλγιο – Πάουλε Χέρεμαν (Paule Herreman)
  5. Δανία – Σβεντ Πέτερσεν (Svend Pedersen)
  6. Σουηδία – Ρόλαντ Άιγουορθ (Roland Eiworth)[10]
  7. Λουξεμβούργο – TBC
  8. Γαλλία – Αρμάν Λανού (Armand Lanoux)[11]
  9. Ολλανδία – Πιτ τε Νόιλ (Piet te Nuyl)
  10. Ιταλία – Φούλβια Κολόμπο (Fulvia Colombo)

Σχολιαστές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «Eurovision History – Hilversum 1958». European Broadcasting Union. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2012. 
  2. ↑ «Shining a light on the United Kingdom: 60 Years at Eurovision». European Broadcasting Union. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2017. 
  3. ↑ «From Hilvertshem to Hilversum» (στα Ολλανδικά). Hilversum Mediastad. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2012. 
  4. ↑ «Eurovision – Best of All Time». Eurovision.vg. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2012. 
  5. ↑ Dornbrook, Don (1959-05-24). «And Now the Grammy Awards». The Milwaukee Journal. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-11-18. https://web.archive.org/web/20151118182901/https://news.google.com/newspapers?id=5EUaAAAAIBAJ&sjid=xCUEAAAAIBAJ&pg=5473,2630104&dq=grammy&hl=en. Ανακτήθηκε στις 2011-05-01. 
  6. ↑ «GRAMMY Rewind: 1st Annual GRAMMY Awards». www.grammy.com. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2012. 
  7. ↑ «International Pull of Grammys Veries In Key Markets - Grammy Facts». Billboard. 6 Μαρτίου 1999. σελ. 101. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2012. 
  8. ↑ «Omroepster Hannie Lips (88) overleden - Binnenland | Het laatste nieuws uit Nederland leest u op Telegraaf.nl [binnenland]». Telegraaf.nl. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2012. 
  9. ↑ «Eurovision Song Contest 1958». The Diggiloo Thrush. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2012. 
  10. ↑ «Infosajten.com». Infosajten.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012. 
  11. ↑ Tchernia, Pierre και άλλοι. (12 Μαρτίου 1958). 3ème Concours Eurovision de la Chanson 1958 [3rd Eurovision Song Contest 1958] (Television production). Netherlands: NTS, RTF (commentary). 
  12. ↑ «CONCOURS EUROVISION DE LA CHANSON 1958». Songcontest.free.fr. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2012. 
  13. ↑ «Nederlandse televisiecommentatoren bij het Eurovisie Songfestival». Eurovision Artists (στα Ολλανδικά). 
  14. ↑ Leif Thorsson (2006). Melodifestivalen genom tiderna [Melodifestivalen through time]. Stockholm: Premium Publishing AB. σελ. 14. ISBN 91-89136-29-2. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Διαγωνισμός_Τραγουδιού_Eurovision_1958&oldid=10124175"