Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 2020

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το «Eurovision 2020» ανακατευθύνει εδώ. Για τον παιδικό διαγωνισμό, δείτε: Παιδικός Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 2020.
Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 2020
Open Up
Ημερομηνίες
1ος Ημιτελικός12 Μαΐου 2020 (ακυρώθηκε)
2ος Ημιτελικός14 Μαΐου 2020 (ακυρώθηκε)
Τελικός16 Μαΐου 2020 (ακυρώθηκε)
Διοργάνωση
Χώρος διεξαγωγήςRotterdam Ahoy, Ρότερνταμ, Ολλανδία
Παρουσιαστές
Σκηνοθέτης
  • Marnix Kaart
  • Marc Pos
Εκτελεστικός επόπτηςJon Ola Sand
Εκτελεστικός παραγωγός
  • Sietse Bakker
  • Inge van de Weerd
Διοργανωτής
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Συμμετέχοντες
Αριθμός συμμετοχών41 (σχεδιαζόταν)
Επιστρέφουν
Αποχωρούν
Χάρτης συμμετοχών
Συμμετοχή της Πορτογαλίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Ισπανίας στη EurovisionΣυμμετοχή του Αγίου Μαρίνου στη EurovisionΣυμμετοχή της Γαλλίας στη EurovisionΣυμμετοχή του Ηνωμένου Βασιλείου στη EurovisionΣυμμετοχή της Ιρλανδίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Ισλανδίας στη EurovisionΣυμμετοχή του Βελγίου στη EurovisionΣυμμετοχή της Ολλανδίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Ελβετίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Γερμανίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Δανίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Μάλτας στη EurovisionΣυμμετοχή της Ιταλίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Νορβηγίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Σουηδίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Φινλανδίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Εσθονίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Λεττονίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Λιθουανίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Σλοβακίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Αυστρίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Σλοβενίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Ουγγαρίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Κροατίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης στη EurovisionΣυμμετοχή του Μαυροβουνίου στη EurovisionΣυμμετοχή της Σερβίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Αλβανίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Βόρειας Μακεδονίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Ελλάδας στη EurovisionΣυμμετοχή της Βουλγαρίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Ρουμανίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Μολδαβίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Ουκρανίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Γεωργίας στη EurovisionΣυμμετοχή του Αζερμπαϊτζάν στη EurovisionΣυμμετοχή της Τουρκίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Κύπρου στη EurovisionΣυμμετοχή του Ισραήλ στη EurovisionΣυμμετοχή της Αρμενίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Αυστραλίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Λευκορωσίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Ρωσίας στη EurovisionΣυμμετοχή του Μαρόκου στη EurovisionΣυμμετοχή του Λιχτενστάιν στη EurovisionΣυμμετοχή της Ανδόρρας στη EurovisionΣυμμετοχή του Μονακό στη EurovisionΣυμμετοχή της Πολωνίας στη EurovisionΣυμμετοχή της Τσεχίας στη EurovisionΣυμμετοχή του Λουξεμβούργου στη EurovisionΣυμμετοχή του Λιβάνου στη EurovisionΣυμμετοχή της Τυνησίας στη Eurovision
     Συμμετέχουσες χώρες     Χώρες που συμμετείχαν στο παρελθόν, αλλά όχι το 2020
Ψηφοφορία
Σύστημα ψηφοφορίαςΚάθε χώρα απονέμει δύο σετ των 12, 10, 8-1 βαθμών στα 10 αγαπημένα της τραγούδια: ένα από την κριτική επιτροπή κι ένα από το κοινό
← 2019 • Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision • 2021 →

Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 2020 ήταν προγραμματισμένος να είναι ο 65ος Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision. Ο διαγωνισμός θα είχε διεξαχθεί στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας, μετά τη νίκη της χώρας το 2019 στο Τελ Αβίβ του Ισραήλ, με τον Ντάνκαν Λόρενς και το τραγούδι "Arcade". Αυτή θα ήταν η πέμπτη φορά που ο διαγωνισμός θα είχε διεξαχθεί στην Ολλανδία, με την τελευταία φορά να είναι το 1980. Ο διαγωνισμός θα είχε λάβει χώρα στο Rotterdam Ahoy. Ο διαγωνισμός ακυρώθηκε στις 18 Μαρτίου 2020 λόγω της πανδημίας κορονoϊού, όντας έτσι την πρώτη φορά που ο διαγωνισμός ακυρώθηκε.[1] Το Ρότερνταμ φιλοξένησε τον διαγωνισμό του 2021,[2] με τους ίδιους καλλιτέχνες χωρίς ωστόσο τα τραγούδια που επιλέχθηκαν για το 2020 να μπορούν να συμμετέχουν και σε αυτόν.

Ήταν προγραμματισμένος να αποτελείται από δύο ημιτελικούς στις 12 και 14 Μαΐου 2020 και τον τελικό στις 16 Μαΐου 2020.[3] Σαράντα μία χώρες θα συμμετείχαν στον διαγωνισμό. Η Βουλγαρία και η Ουκρανία θα επέστρεφαν μετά την αποχώρησή τους, το 2019, ενώ η Ουγγαρία και το Μαυροβούνιο είχαν επιβεβαιώσει την αποχώρησή τους. Όλοι οι σαράντα ένας καλλιτέχνες και τα σαράντα ένα τραγούδια είχαν επιβεβαιωθεί από τους αντίστοιχους ραδιοτηλεοπτικούς φορείς μέχρι και τις αρχές Μαρτίου 2020.

Μετά την ακύρωσή του, η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση (EBU), άρχισε συζητήσεις για πιθανές μεταφορές στοιχείων, όπως η διοργανώτρια πόλη και οι συμμετέχοντες στον διαγωνισμό του 2021. Στη θέση του διαγωνισμού, η EBU μαζί με τα ολλανδικά μέλη της, NPO, NOS και AVROTROS διοργάνωσαν ένα σόου αντικατάστασης, Eurovision: Europe Shine a Light, για την ανάδειξη των συμμετοχών, στις 16 Μαΐου 2020, ημέρα του τελικού.[4]

Τοποθεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για περισσότερες πληροφορίες για τη διοργανώτρια πόλη: Ρότερνταμ
Το Rotterdam Ahoy, χώρος διεξαγωγής του διαγωνισμού.

Ο διαγωνισμός του 2020 θα διεξαγόταν στο Rotterdam Ahoy, στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας. Θα ήταν η πέμπτη φορά που ο διαγωνισμός θα είχε διεξαχθεί στην Ολλανδία, μετά τη νίκη της χώρας το 2019, με τον Duncan Laurence και το τραγούδι "Arcade". Το Rotterdam Ahoy είχε προηγουμένως φιλοξενήσει τον Παιδικό Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision 2012.[5]

Προετοιμασίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι προετοιμασίες για τον διαγωνισμό του 2020 ξεκίνησαν στις 19 Μαΐου 2019, αμέσως μετά τη νίκη της Ολλανδία στον διαγωνισμό του 2019 στο Τελ Αβίβ του Ισραήλ. Ο Jon Ola Sand, εκτελεστικός επόπτης του διαγωνισμού εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης (EBU), παρέδωσε στον AVROTROS, τον συμμετέχοντα ραδιοτηλεοπτικό φορέα για την Ολλανδία, έναν αριθμό εγγράφων και έναν σκληρό δίσκο USB, με εργαλεία για να ξεκινήσουν τις απαραίτητες εργασίες για να διοργανώσουν τον επόμενο διαγωνισμό.[6] Ο AVROTROS πρόκειται να συνεργαστεί στην παραγωγή με τον αδερφό ειδησεογραφικό φορέα Nederlandse Omroep Stichting (NOS) και τον μητρικό οργανισμό Nederlandse Publieke Omroep (NPO).[7][8]

Επιλογή πόλης και χώρου διεξαγωγής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

: Διοργανώτρια πόλη
: Υποψήφιες πόλεις
: Αποκλεισμένες πόλεις

Ήδη πριν τον διαγωνισμό του 2019, όταν τα στοιχήματα ήταν υπέρ της νίκης του Laurence, αρκετές ολλανδικές πόλεις συμπεριλαμβανομένων του Άμστερνταμ, της Χάγης και του Μάαστριχτ, ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να φιλοξενήσουν τον διαγωνισμό σε περίπτωση νίκης της χώρας.[9] Ένας εκπρόσωπος του NPO είχε δηλώσει επίσης ότι ο ραδιοτηλεοπτικός φορέας είχε φτιάξει ένα πρόχειρο σχέδιο για το πώς θα επιλέξουν την πόλη και το χώρο διεξαγωγής αν νικήσει η Ολλανδία.[10] Όταν ο Laurence κέρδισε τον διαγωνισμό, οι δήμαρχοι αρκετών δήμων άρχισαν αμέσως να επικοινωνούν με τον πρωθυπουργό της Ολλανδίας, Mark Rutte, μέσω γραπτών μηνυμάτων.[11] Διάσημα πρόσωπα όπως ο Laurence, η Esther Hart, η Getty Kaspers και ο André Rieu, εξέφρασαν δημοσίως την υποστήριξή τους για τις προτιμώμενες υποψήφιες πόλεις.[12]

H τριάδα των φορέων-διοργανωτών ξεκίνησε επίσημα τη διαδικασία επιλογής στις 29 Μαΐου 2019.[13] Στην πρώτη φάση της διαδικασίας, οι πόλεις κατέθεταν επίσημα υποψηφιότητα.[14] Εννέα πόλεις—το Άμστερνταμ, το Άρνεμ, η Μπρέντα, το Σέρτοχενμπος, η Χάγη, το Λέουβαρντεν, το Μάαστριχτ, το Ρότερνταμ και η Ουτρέχτη—κατέθεσαν υποψηφιότητα και έλαβαν μια λίστα με κριτήρια που πρέπει να πληροί τόσο η πόλη όσο και ο χώρος διεξαγωγής μέχρι και τις 12 Ιουνίου 2019.[14] Αρχικά, το Ζβόλε σχεδίαζε να καταθέσει και αυτό υποψηφιότητα αλλά στη συνέχεια αποφάσισε να μην το κάνει μιας και έκρινε πως ο διαθέσιμος χώρος πού διαθέτει, το IJsselhallen, έχει ακατάλληλες διαστάσεις.[15] Το Ένσχεντε θα μπορούσε και αυτό να ήταν υποψήφια πόλη μιας και το αεροδρόμιο Twente της πόλης σκόπευε να καταθέσει υποψηφιότητα για να φιλοξενήσει τον διαγωνισμό σε ένα από τα υπόστεγά του, ωστόσο μαθεύτηκε αργότερα πως ο δήμος του Ένσχεντε δεν σκόπευε να χρηματοδοτήσει μια τέτοια υποψηφιότητα.[16][17]

Από αυτό το σημείο και ύστερα, αυτές οι εννέα πόλεις είχαν προθεσμία μέχρι τις 10 Ιουλίου 2019 για να συντάξουν τα βιβλία υποψηφιότητάς τους ώστε να δείξουν τις ικανότητές τους να φιλοξενήσουν τον διαγωνισμό.[14] Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τέσσερις πόλεις αποχώρησαν από τη διαδικασία επιλογής. Το Άμστερνταμ δεν θα μπορούσε να φιλοξενήσει τον διαγωνισμό μιας και ήταν απασχολημένο με τη διεξαγωγή άλλων εκδηλώσεων την περίοδο του διαγωνισμού.[18] Η Μπρέντα αποχώρησε λόγω οικονομικών ανησυχιών.[19] Το Λέουβαρντεν σταμάτησε την υποψηφιότητά του λόγω του χαμηλού ύψους οροφής του χώρου που διέθεταν, WTC Expo.[20] Η Χάγη αποχώρησε και αυτή επειδή και οι δύο χώροι που διέθετε ήταν ακατάλληλοι για τη διεξαγωγή του διαγωνισμού.[21] Πιο συγκεκριμένα, το τοπικό στάδιο ποδοσφαίρου Cars Jeans Stadion ενώ ήταν αρκετά μεγάλο, δεν διέθετε οροφή και η εγκατάσταση νέας θα έκανε την υποψηφιότητα, οικονομικά μη βιώσιμη.[21] Η άλλη επιλογή της πόλης ήταν η εγκατάσταση μιας μεγάλης τέντας πάνω από το πάρκο Malieveld, ωστόσο μετά από έλεγχο των συνθηκών φιλοξενίας, η ιδέα εγκαταλείφθηκε.[21] Μετά την αποχώρησή της, η Χάγη άρχισε να υποστηρίζει την υποψηφιότητα του Ρότερνταμ.[21]

Οι υπόλοιπες πέντε πόλεις—Άρνεμ, Μάαστριχτ, Ουτρέχτη, Ρότερνταμ και Σέρτοχενμπος—παρέδωσαν τα βιβλία υποψηφιότητάς τους κατά τη διάρκεια εκδήλωσης που έγινε στο Χίλφερσουμ στις 10 Ιουλίου 2019.[22] Οι φορείς-διοργανωτές αναθεώρησαν τις υποψηφιότητες και στις 16 Ιουλίου 2019 ανακοίνωσαν πως απέκλεισαν αυτές του Άρνεμ, της Ουτρέχτης και του Σέρτοχενμπος, αφήνοντας μόνο το Μάαστριχτ και το Ρότερνταμ.[23] Η Ουτρέχτη συγκεκριμένα αποκλείστηκε επειδή η ιδέα της για την τοποθέτηση τέντας πάνω από το Jaarbeurs προσέφερε περιορισμένες πιθανότητες για δοκιμές και είχε αμφισβητούμενη καταλληλότητα για εκδηλώσεις όπως ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision,[24] ενώ το Σέρτοχενμπος λόγω του χαμηλού ύψους οροφής στο Brabanthallen και λόγω του μικρού αριθμού διαθέσιμων δωματίων που θα έπρεπε να κρατηθούν για επισκέπτες του διαγωνισμού.[25]

Για να αναθεωρήσει την τοποθεσία, τον χώρο και τις περιβάλλουσες εκδηλώσεις, ο NPO επισκέφθηκε το Μάαστριχτ στις 17 Ιουλίου 2019 και το Ρότερνταμ στις 18.[26][27] Μέχρι τα τέλη του Ιουλίου πραγματοποιήθηκαν επιπλέον επισκέψεις στις δύο υποψήφιες πόλεις για την απαραίτητη επιθεώρηση του εφοδιασμού παραγωγής.[28] Η EBU από την άλλη δεν επισκέφτηκε καμία από τις πόλεις.[29] Το Μάαστριχτ και το Ρότερνταμ παρέδωσαν ενημερωμένες εκδόσεις των βιβλίων υποψηφιότητάς τους στις 9 Αυγούστου 2019, προσθέτοντας λεπτομέρειες σχετικά με τα κοινωνικά προγράμματα, παράλληλες εκδηλώσεις και τις άδειες προγραμμάτων.[30] Μία "συμφωνία ιδέας" δόθηκε και στις δύο πόλεις τον Αύγουστο του 2019.[31] Ενώ το Ρότερνταμ υπέγραψε τη συμφωνία, το Μάαστριχτ αφού τη συζήτησε, την απέρριψε.[31] Στις 30 Αυγούστου 2019, ανακοινώθηκε κατά τη διάρκειας ειδικής εκπομπής στο NPO 1 και στο NPO 2, ότι το Ρότερνταμ θα φιλοξενήσει τον διαγωνισμό.[3][32]

Υπόμνημα:
  †   Χώρος διεξαγωγής
  ‡   Πόλεις που προκρίθηκαν στην τελική φάση της διαδικασίας

Πόλη Χώρος Σημειώσεις Παρ.
Άρνεμ GelreDome Ενιαία υποψηφιότητα με το Ναϊμέχεν και το Βελούβε. [33]
Μάαστριχτ MECC Maastricht ‡ Η υποψηφιότητα υποστηριζόταν από την επαρχία της Λιμβουργίας και τις γύρω πόλεις. [33][34]
Ουτρέχτη Jaarbeurs — [33]
Ρότερνταμ Rotterdam Ahoy † Η υποψηφιότητα υποστηριζόταν από την επαρχία της Νότιας Ολλανδίας, το Ντόρντρεχτ και τη Χάγη. Ο χώρος προηγουμένως φιλοξένησε τη Junior Eurovision 2007 [33][34]
Σέρτοχενμπος Brabanthallen Η υποψηφιότητα υποστηριζόταν από την επαρχία της Βόρειας Βραβάντης, τη Μπρέντα, το Αϊντχόφεν, το Τίλμπουρχ και το Χέλμοντ. [33]

Άλλα μέρη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Eurovision Village θα είχε φτιαχτεί για να υπηρετεί ως η επίσημη περιοχή για φανς και χορηγούς του διαγωνισμού, κατά τη διάρκεια της εβδομάδας των τριών σόου. Εκεί θα υπήρχει η δυνατότητα για παρακολούθηση συναυλιών από τοπικούς καλλιτέχνες καθώς και ζωντανές μεταδόσεις των τριών σόου. Το Binnenrotte ήταν η προγραμματισμένη τοποθεσία για το Eurovision Village.[35] Το Binnenrotte είναι από τους μεγαλύτερους ανοικτούς χώρους στο κέντρο του Ρότερνταμ. Βρίσκεται στην καρδιά της πόλης, δίπλα από ορισμένα από τα πιο γνωστά αρχιτεκτονικά αριστουργήματα της πόλης, όπως το Markthal.

Το EuroClub θα ήταν ο χώρος για τα επίσημα after parties και ιδιωτικών συναυλιών από τους καλλιτέχνες. Σε αντίθεση με το Eurovision Village, στο EuroClub επιτρέπεται η είσοδος μόνο σε πιστοποιημένους φανς και δημοσιογράφους καθώς και στα μέλη των αποστολών. Θα βρισκόταν στο Maassilo, το οποίο είναι στο Maashaven Zuidzijde, 10 λεπτά από το Rotterdam Ahoy.[36]

Η τελετές έναρξης και "Χρυσού Χαλιού", όπου οι καλλιτέχνες εμφανιζόνται μπροστά σε φανς και δημοσιογράφους θα λάμβανε χώρα στην Αποβάθρα Κρουαζιέρας του Ρότερνταμ, στις 10 Μαΐου 2020.[37]

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 2020 θα ήταν μία συμπαραγωγή μεταξύ τριών συσχετιζόμενων ολλανδικών τηλεοπτικών οργανισμών (AVROTROS, Nederlandse Omroep Stichting (NOS) και Nederlandse Publieke Omroep (NPO)) καθένας από αυτούς είχε αναλάβει διαφορετικό ρόλο.[7] Ο Sietse Bakker και η Inge van de Weerd θα ήταν εκτελεστικοί παραγωγοί, ενώ η Emilie Sickinghe και η Jessica Stam θα ήταν αναπληρωτές στη θέση αυτή.[38] Τον Αύγουστο του 2019, ο Marnix Kaart και ο Marc Pos ανακοινώθηκαν ως οι σκηνοθέτες των τριών live σόου,[39] καθώς και ο Gerben Bakker ως υπεύθυνος του σόου.[40] Ο Cornald Maas εκτελεί καθήκοντα συμβούλου δημιουργικού.[41] Ο Jon Ola Sand παραμένει ως εκτελεστικός επόπτης του διαγωνισμού, θέση την οποία κατέχει από το 2011, ενώ σχεδιάζει να παραιτηθεί μετά τον διαγωνισμό, όπως και έκανε μετά το πέρας των προγραμματισμένων ημερομηνιών.[42]

Οπτικός σχεδιασμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το σλόγκαν του διαγωνισμού, Open Up, αποκαλύφθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2019.[43] Το επίσημο λογότυπο και ο οπτικός σχεδιασμός παρουσιάστηκαν στις 28 Νοεμβρίου 2019. Σχεδιασμένο από την CLEVER°FRANKE, είναι "μια αφαιρετική αναπαράσταση των χρωμάτων των σημαιών των 41 χωρών που θα συμμετείχαν το 2020, με τη σειρά της πρώτης συμμετοχής τους στον διαγωνισμό".[44]

Παρουσιαστές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Chantal Janzen, ο Jan Smit και η Edsilia Rombley, οι οποίοι θα παρουσίαζαν τον διαγωνισμό του 2020.

Ο διαγωνισμός θα είχε τρεις παρουσιαστές: την ηθοποιό και τηλεπαρουσιάστρια Chantal Janzen, τον τραγουδιστή και σχολιαστή του διαγωνισμού Jan Smit και την τραγουδίστρια Edsilia Rombley, η οποία είχε εκπροσωπήσει την Ολλανδία στους διαγωνισμούς του 1998 και του 2007.[45][46] Η μπιούτι βλόγκερ Nikkie de Jager (NikkieTutorials), θα ήταν η παρουσιάστρια του ονλάιν περιεχομένου του διαγωνισμού, μεταξύ αυτών μίας σειράς "behind the scenes" στο YouTube, η οποία θα είχε γυριστεί με συμμετέχοντες του διαγωνισμού.[47] Επιπλέον, θα έκανε ρεπορτάζ από το κόκκινο χαλί και την τελετή έναρξης, ενώ θα εμφανιζόταν και στα τρία ζωντανά σόου στις 12, 14 και 16 Μαΐου 2020.[48] Ο Roos Moggré και ο Andrew Makkinga θα παρουσίαζαν τις συνεντεύξεις τύπου του διαγωνισμού.[49]

Σχεδιασμός σκηνής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η EBU αποκάλυψε τον σχεδιασμό της σκηνής του διαγωνισμού, τον Δεκέμβριο του 2019. Ο σχεδιασμός ήταν επηρεασμένος από το σλόγκαν "Open Up" του διαγωνισμού και το τυπικό ολλανδικό επίπεδο τοπίο. Η σκηνή είχε σχεδιαστεί από τον Γερμανό σχεδιαστή Florian Wieder, ο οποίος είχε σχεδιάσει επίσης της σκηνές των διαγωνισμών 2011–12, 2015 και 2017–19. Σε αντίθεση με τον προηγούμενο διαγωνισμό, το green room θα βρισκόταν εντός της αρένας.[50]

Opening και interval acts[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η έναρξη του 2ου ημιτελικού θα είχε γίνει από τον breakdancer Redo. Η έναρξη του τελικού από την παρέλαση των χωρών με τους είκοσι έξι συμμετέχοντες, με τη συνοδεία μουσικής από τον 15χρονο DJ Pieter Gabriel.[51] Μια συμφωνική ορχήστρα αποτελούμενη από εξήντα πέντε νεαρούς μουσικούς από όλη την Ολλανδία, η οποία είχε σχηματιστεί αποκλειστικά για αυτόν τον σκοπό θα συμμετείχε στον τελικό μαζί με τον DJ Afrojack και την τραγουδίστρια Glennis Grace, η οποία είχε εκπροσωπήσει την Ολλανδία στον διαγωνισμό, το 2005.[52][53] Το συγκεκριμένο interval act θα περιλάμβανε επίσης σαράντα χορευτές και μία χορωδία γκόσπελ.[52]

Επιπλέον, ο τελικός θα περιλάμβανε ερμηνείες από οκτώ παλιούς νικητές του διαγωνισμού: την Gigliola Cinquetti με το τραγούδι "Non ho l'età", τη Lenny Kuhr με το "De troubadour", τους Getty Kaspers (των Teach-In) με το "Ding-a-dong", τη Sandra Kim με το "J'aime la vie", τους Paul Harrington και Charlie McGettigan με το "Rock 'n' Roll Kids", τον Alexander Rybak με το "Fairytale" και τον Duncan Laurence με το "Arcade".[54]

Μορφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύστημα ψηφοφορίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο αρχηγός της αποστολής για την Ισπανία, αποκάλυψε στις 22 Οκτωβρίου 2019, πως η EBU συζητάει με τις αποστολές, πιθανές αλλαγές στο σύστημα ψηφοφορίας.[55] Στις 30 Οκτωβρίου 2019, η αρχηγός αποστολής για την Ελλάδα αποκάλυψε πως η πλειοψηφία (80%) των αποστολών ψήφισε υπέρ της διατήρησης του τρέχοντος συστήματος ψηφοφορίας.[56]

Κλήρωση κατανομής στους ημιτελικούς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η κλήρωση για να προσδιοριστεί σε ποιο ημιτελικό θα συμμετάσχει η κάθε χώρα διεξήχθη στο Δημαρχείο του Ρότερνταμ, στις 28 Ιανουαρίου 2020.[57] Οι 35 χώρες που θα περάσουν από τη φάση των ημιτελικών είχαν κατανεμηθεί σε πέντε δοχεία, με βάση το μοτίβο της ψηφοφορίας τους τα προηγούμενα έτη, όπως είχε υπολογιστεί από τον επίσημο συνεργάτη του διαγωνισμού για την ψηφοφορία, Digame. Η κατανομή σε δοχεία μειώνει την πιθανότητα να είναι χώρες που αλληλοψηφίζονται στον ίδιο ημιτελικό ενώ ανεβάζει το σασπένς κατά τη διάρκεια του σόου. Από την κλήρωση, αποφασίστηκε, επίσης, σε ποιον ημιτελικό θα προβληθεί το τραγούδι και θα ψηφίσει η κάθε μία από τις έξι χώρες που περνάνε κατευθείαν στον τελικό (η διοργανώτρια χώρα Ολλανδία και οι Big 5: Γαλλία, Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ισπανία και Ιταλία). Η τελετή παρουσιάστηκε από τους παρουσιαστές του διαγωνισμού Chantal Janzen, Jan Smit και Edsilia Rombley και περιλάμβανε επίσης, την παράδοση των Εμβλημάτων της Διοργανώτριας Πόλης της Eurovision από τον Zippi Brand Frank, αναπληρωτή δήμαρχο του Τελ Αβίβ (διοργανώτρια πόλη του προηγούμενου διαγωνισμού) στον Ahmed Aboutaleb δήμαρχο του Ρότερνταμ.[57]

Δοχείο 1 Δοχείο 2 Δοχείο 3 Δοχείο 4 Δοχείο 5

Καρτ ποστάλ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ιδέα των καρτ ποστάλ για το 2020, ήταν βασισμένη στο σλόγκαν "Open Up" του διαγωνισμού. Κάθε καλλιτέχνης θα επισκεπτόταν ένα διαφορετικό μέρος στην Ολλανδία και θα συμμετείχε σε κάποια ολλανδική δραστηριότητα, παράδοση ή χόμπι μαζί με τους ντόπιους.[58]

Χώρες που θα συμμετείχαν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  Χώρες που θα συμμετείχαν στον πρώτο ημιτελικό
  Χώρες που είχαν ήδη προκριθεί στον τελικό και θα ψήφιζαν στον πρώτο ημιτελικό
  Χώρες που θα συμμετείχαν στον δεύτερο ημιτελικό
  Χώρες που είχαν ήδη προκριθεί στον τελικό και θα ψήφιζαν στον δεύτερο ημιτελικό

Η EBU ανακοίνωσε στις 13 Νοεμβρίου 2019, ότι σαράντα μία χώρες θα συμμετείχαν στον διαγωνισμό, με τη Βουλγαρία και την Ουκρανία να επιστρέφουν μετά την απουσία τους, το 2019 και με την Ουγγαρία και το Μαυροβούνιο να αποχωρούν κυρίως για οικονομικούς λόγους.[59] Μετά την ακύρωση του διαγωνισμού, οι καλλιτέχνες που θα είχαν συμμετάσχει σε αυτόν τον διαγωνισμό, μπορούν να επιλεγούν για να συμμετάσχουν στον επόμενο,[60] αλλά πρέπει να το κάνουν με διαφορετικό τραγούδι σύμφωνα με τους κανόνες του διαγωνισμού.[61]

1ος Ημιτελικός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο πρώτος ημιτελικός θα λάμβανε χώρα στις 12 Μαΐου 2020, στις 21:00 (CEST). Δεκαεπτά χώρες θα συμμετείχαν στον πρώτο ημιτελικό. Δικαίωμα ψήφου θα είχαν αυτές οι χώρες μαζί με τη Γερμανία, την Ιταλία και την Ολλανδία.[62]

Σειρά[63][α] Χώρα Καλλιτέχνης Τραγούδι Γλώσσα
01 Σουηδία The Mamas "Move" Αγγλικά
02 Λευκορωσία VAL "Da vidna" Λευκορωσικά
03 Αυστραλία Montaigne "Don't Break Me" Αγγλικά
04 Βόρεια Μακεδονία Vasil "YOU" Αγγλικά
05 Σλοβενία Άνα Σόκλιτς "Voda" Σλοβενικά
06 Λιθουανία The Roop "On Fire" Αγγλικά
07 Ιρλανδία Λέσλι Ρόι "Story Of My Life" Αγγλικά
08 Ρωσία Little Big "Uno" Αγγλικά, Ισπανικά
09 Βέλγιο Hooverphonic "Release Me" Αγγλικά
10 Μάλτα Destiny "All Of My Love" Αγγλικά
11 Κροατία Ντάμιρ Κέντζο "Divlji Vjetre" Κροατικά
12 Αζερμπαϊτζάν Efendi "Cleopatra" Αγγλικά[β]
13 Κύπρος Sandro "Running" Αγγλικά
14 Νορβηγία Ulrikke "Attention" Αγγλικά
15 Ισραήλ Έντεν Αλέν "Feker Libi" Αγγλικά, Αμχαρικά, Εβραϊκά, Αραβικά
16 Ρουμανία Roxen "Alcohol You" Αγγλικά
17 Ουκρανία Go_A "Solovey" Ουκρανικά

2ος Ημιτελικός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο δεύτερος ημιτελικός θα λάμβανε χώρα στις 14 Μαΐου 2020, στις 21:00 (CEST). Δεκαοκτώ χώρες θα συμμετείχαν στον δεύτερο ημιτελικό. Δικαίωμα ψήφου θα είχαν αυτές οι χώρες μαζί με τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ισπανία.[62]

Σειρά[64][α] Χώρα Καλλιτέχνης Τραγούδι Γλώσσα
01 Ελλάδα Stefania "Supergirl" Αγγλικά
02 Εσθονία Ούκου Σουβίστε "What Love Is" Αγγλικά
03 Αυστρία Βίνσεντ Μπουένο "Alive" Αγγλικά
04 Μολδαβία Νατάλια Γκορντιένκο "Prison" Αγγλικά
05 Άγιος Μαρίνος Senhit "Freaky!" Αγγλικά
06 Τσεχία Benny Cristo "Kemama" Αγγλικά
07 Σερβία Hurricane "Hasta La Vista" Σερβικά[γ]
08 Πολωνία Αλίτσια "Empires" Αγγλικά
09 Ισλανδία Daði og Gagnamagnið "Think About Things" Αγγλικά
10 Ελβετία Gjon's Tears "Répondez-moi" Γαλλικά
11 Δανία Ben & Tan "YES" Αγγλικά
12 Αλβανία Αριλένα Άρα "Fall From The Sky" Αγγλικά
13 Φινλανδία Aksel "Looking Back" Αγγλικά
14 Αρμενία Αθηνά Μανουκιάν "Chains On You" Αγγλικά
15 Πορτογαλία Elisa "Medo De Sentir" Πορτογαλικά
16 Γεωργία Τόρνικε Κιπιάνι "Take Me As I Am" Αγγλικά[δ]
17 Βουλγαρία VICTORIA "Tears Getting Sober" Αγγλικά
18 Λετονία Σαμάντα Τίνα "Still Breathing" Αγγλικά

Τελικός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο τελικός θα λάμβανε χώρα στις 16 Μαΐου 2020, στις 21:00 (CEST). Είκοσι έξι χώρες θα συμμετείχαν στον δεύτερο ημιτελικό: η διοργανώτρια χώρα, οι Big 5 και οι δέκα χώρες με τον υψηλότερο αριθμό βαθμών από κάθε ημιτελικό. Δικαίωμα ψήφου θα είχαν και οι σαράντα μία συμμετέχουσες χώρες.

Σειρά[65] Χώρα Καλλιτέχνης Τραγούδι Γλώσσα
N/A Γαλλία Τομ Λέεμπ "Mon Alliée (The Best In Me)" Γαλλικά, Αγγλικά
Γερμανία Μπεν Ντόλιτς "Violent Thing" Αγγλικά
Ηνωμένο Βασίλειο Τζέιμς Νιούμαν "My Last Breath" Αγγλικά
Ισπανία Blas Cantó "Universo" Ισπανικά
Ιταλία Diodato "Fai Rumore" Ιταλικά
23 Ολλανδία Ζανγκού Μακρόι "Grow" Αγγλικά

Καλλιτέχνες που θα επέστρεφαν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τρεις προηγούμενοι καλλιτέχνες θα επέστρεφαν το 2020. Επιπλέον, αρκετοί καλλιτέχνες είχαν λάβει μέρος στα φωνητικά σε προηγούμενους διαγωνισμούς ή στον Παιδικό Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision.

Καλλιτέχνης Χώρα Προηγούμενα χρόνια
Νατάλια Γκορντιένκο Μολδαβία 2006 (μαζί με τον Arsenium)[66]
Σένχιτ Άγιος Μαρίνος 2011[67]
Σάνια Βούσιτς (μέλος των Hurricane) Σερβία 2016
Ξένιγια Κνέζεβιτς (μέλος των Hurricane) 2015 (στα φωνητικά για τον Knez)[68]
Destiny Μάλτα Παιδικός Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 2015
2019 (στα φωνητικά για τη Μισέλα Πέις)[69]
Stefania Ελλάδα Παιδικός Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 2016 (ως μέλος των Kisses)[70]
Βίνσεντ Μπουένο Αυστρία 2017 (στα φωνητικά για τον Nathan Trent)[71]
Vasil Βόρεια Μακεδονία 2019 (στα φωνητικά για την Tamara Todevska)[72]
The Mamas Σουηδία 2019 (στα φωνητικά για τον John Lundvik)[73]

Άλλες χώρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για να συμμετέχει μία χώρα στον Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision, πρέπει να διαθέτει έναν εθνικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα, που να είναι ενεργό μέλος της EBU και που να μπορεί να μεταδώσει τον διαγωνισμό μέσω του Eurovision Network. Η EBU θα στείλει προσκλήσεις για τον διαγωνισμό σε όλα τα 56 ενεργά μέλη. Σε αντίθεση με προηγούμενες χρονιές, η Αυστραλία, της οποίας ο ραδιοτηλεοπτικός φορέας είναι συνεργαζόμενο μέλος, δεν θα χρειαστεί πρόσκληση για να συμμετάσχει το 2020, μιας και της δόθηκε το δικαίωμα συμμετοχής τουλάχιστον μέχρι και το 2023.[74]

Ενεργά μέλη της EBU[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ανδόρρα – Τον Μάρτιο του 2019, η Ραδιοτηλεόραση της Ανδόρρας (RTVA) δήλωσε ότι θα ήταν ανοιχτή σε συνεργασία με τη Καταλανική Τηλεόραση (TVC), για να συμμετάσχουν σε μελλοντικούς διαγωνισμούς. Προηγουμένως, οι δύο ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί είχαν συνεργαστεί το 2004 όταν η Ανδόρρα έκανε το ντεμπούτο της.[75] Τον Μάιο του 2019, η RTVA επιβεβαίωσε ότι δεν θα συμμετάσχουν στον διαγωνισμό το 2020. H χώρα συμμετείχε τελευταία φορά το 2009 με την RTVA να αποχωρεί αμέσως μετά για οικονομικούς λόγους.[76]
  • Βοσνία και Ερζεγοβίνη – Τον Δεκέμβριο του 2018, η Lejla Babović, στέλεχος της Ραδιοτηλεόρασης της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης (BHRT), δήλωσε πως ο κύριος στόχος τους ήταν η επιστροφή στον διαγωνισμό αλλά και πως η οικονομική τους κατάσταση θα καθιστούσε αρκετά δύσκολο τον συγκεκριμένο στόχο.[77] Τον Ιούλιο του 2019, η BHRT επιβεβαίωσε ότι δεν μπορούν να επιστρέψουν στο διαγωνισμό, λόγω κυρώσεων που έχουν επιβληθεί από την EBU ως αποτέλεσμα των υπέρογκων χρεών του φορέα προς την Ένωση. Η χώρα συμμετείχε τελευταία φορά το 2016.[78]
  • Λουξεμβούργο – Επειδή το Λουξεμβούργο έχει να συμμετάσχει στον διαγωνισμό από το 1993, ζητήθηκε αρκετές φορές να επιστρέψουν στον διαγωνισμό το 2019. Τον Μάιο του 2019, η Anne-Marie David, η οποία νίκησε για το Λουξεμβούργο το 1973, ζήτησε από τη χώρα να επιστρέψει, ενώ ένα ψήφισμα από θαυμαστές οι οποίοι απαιτούσαν την επιστροφή του Λουξεμβούργου στον διαγωνισμό στάλθηκε στον λουξεμβουργιανό ραδιοτηλεοπτικό φορέα RTL Télé Lëtzebuerg (RTL) και στο κοινοβούλιο της χώρας. Τα προηγούμενα χρόνια, ο RTL είχε δηλώσει πως δεν θα επέστρεφαν στον διαγωνισμό λόγω οικονομικών ανησυχιών και εξαιτίας της πεποίθησης ότι οι μικρές χώρες δεν μπορούσαν να πετύχουν στους νεότερους διαγωνισμούς Eurovision.[79] Τον Ιούνιο του 2019, το κοινοβούλιο του Λουξεμβούργου ξεκίνησε ένα δικό του ψήφισμα, το οποίο δεχόταν υπογραφές μέχρι και τις 1 Αυγούστου 2019.[80] Τον Ιούλιο του 2019, ωστόσο, ο RTL δήλωσε πως δεν θα συμμετάσχουν στον διαγωνισμό το 2020 επειδή θα αποτελούσε οικονομικό πρόβλημα καθώς και επειδή ο φορέας επικεντρώνεται σε ειδησεογραφικό περιεχόμενο και όχι στη μουσική και στη διασκέδαση.[81]
  • Μαυροβούνιο – Ο ραδιοτηλεοπτικός φορέας του Μαυροβουνίου, RTCG, είχε επιβεβαιώσει τη συμμετοχή της χώρας τον Σεπτέμβριο του 2019.[82] Ωστόσο, ο φορέας ενημέρωσε την ιστοσελίδα ESCToday, τον Νοέμβριο του 2019, ότι η συμμετοχή της χώρας στον διαγωνισμό του 2020, δεν θα ήταν δυνατή.[83] Παρόλα αυτά, ο γενικός διευθυντής του φορέα, Božidar Šundić, αρνήθηκε τη συγκεκριμένη δήλωση λέγοντας πως μια απόφαση σχετικά με τη συμμετοχή της χώρας δεν έχει παρθεί ακόμα από το συμβούλιο του καναλιού.[84] Ωστόσο, η χώρα δεν ήταν στη λίστα με τους τελικούς συμμετέχοντες που δημοσιεύτηκε από την EBU στις 13 Νοεμβρίου.
  • Μονακό – Ο ραδιοτηλεοπτικός φορέας του Μονακό, TMC, επιβεβαίωσε τον Αύγουστο του 2019, ότι δεν θα συμμετάσχουν στον διαγωνισμό το 2020. Το Μονακό συμμετείχε τελευταία φορά το 2006.[85]
  • Ουγγαρία – Τον Οκτώβριο του 2019, ο ουγγρικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας, MTVA, δήλωσε πως ο διαγωνισμός "A Dal" που αποτελούσε τον εθνικό τελικό της χώρας από το 2012, δεν θα χρησιμοποιηθεί για αυτόν τον σκοπό το 2020 και αντί να επικεντρωθούν στη Eurovision, οι δημιουργοί του σόου θέλουν να ασχοληθούν με τη στήριξη της ποπ σκηνής της χώρας. Η συμμετοχή της στον διαγωνισμό ωστόσο ήταν άγνωστη και μη ξεκάθαρη, αφού με δήλωση στον τύπο έκανε γνωστό ότι ο διαγωνισμός δεν θα χρησιμοποιηθεί. Ωστόσο, η χώρα δεν ήταν στη λίστα με τους τελικούς συμμετέχοντες που δημοσιεύτηκε από την EBU στις 13 Νοεμβρίου.
  • Σλοβακία – Τον Ιούνιο του 2019, η Ραδιοφωνία και Τηλεόραση της Σλοβακίας (RTVS) ανακοίνωσε πως δεν θα συμμετάσχει στον διαγωνισμό του 2020 λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος από το σλοβακικό κοινό. Η Σλοβακία συμμετείχε τελευταία φορά το 2012.[86]
  • Τουρκία – Τον Σεπτέμβριο του 2019, ανακοινώθηκε από την Τουρκική Ραδιοφωνία Τηλεόραση (TRT) και την EBU πως η Τουρκία δεν θα επιστρέψει το 2020. Η Τουρκία συμμετείχε τελευταία φορά το 2012.[87]

Συνεργαζόμενα μέλη της EBU[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Καζακστάν – Τον Νοέμβριο του 2018, ο Jon Ola Sand, εκτελεστικός επόπτης του διαγωνισμού, δήλωσε ότι η συμμετοχή του Καζακστάν στον διαγωνισμό θα χρειαζόταν να συζητηθεί από την Ομάδα Αναφοράς του διαγωνισμού. Το Καζακστάν, μέσω του συνεργαζόμενου μέλος του με την EBU, Khabar Agency, είχε προηγουμένως προσκληθεί για να συμμετέχει στον Παιδικό Διαγωνισμό Τραγουδιού Eurovision 2018 από την Ομάδα Αναφοράς αυτού του διαγωνισμού. Ωστόσο κάτι τέτοιο δεν επηρεάζει τη συμμετοχή ή μη της χώρας στον κύριο διαγωνισμό.[88] Τον Σεπτέμβριο του 2019, η EBU δήλωσε πως δεν σκόπευαν να προσκαλέσουν το Καζακστάν στον διαγωνισμό του 2020.[89]

Μη μέλη της EBU[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Κόσοβο – Τον Ιούνιο του 2018, ο τότε γενικός διευθυντής της Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης του Κοσόβου (RTK), Mentor Shala, δήλωσε πως ο φορέας ακόμα επεδίωκε να γίνει ενεργό μέλος της EBU και πως ήλπιζε να κάνει το ντεμπούτο του το 2020.[90] Τον Ιούνιο του 2019, στην 82η Γενική Συνέλευση της EBU, τα διάφορα μέλη ψήφισαν κατά του να καταργηθεί η προϋπόθεση που έλεγε ότι για να γίνει ένας φορέας, ενεργό μέλος θα πρέπει να είναι και μέλος της Διεθνούς Ένωσης Τηλεπικοινωνιών (ITU). Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο RTK να μην μπορεί να γίνει μέλος της EBU και άρα να κάνει το ντεμπούτο του το 2020.[91]
  • Λίχτενσταϊν – Τον Αύγουστο του 2019, ο ραδιοτηλεοπτικός φορέας του Λίχτενσταϊν 1 FL TV, ανακοίνωσε πως απέκλεισαν την πιθανότητα να κάνουν το ντεμπούτο τους το 2020. Ο φορέας είχε επιχειρήσει στο παρελθόν να γίνει ενεργό μέλος της EBU, αλλά σταμάτησε την προσπάθεια μετά τον ξαφνικό θάνατο του γενικού διευθυντή του, Peter Kölbel. Θα χρειαζόταν επίσης, την οικονομική υποστήριξη της κυβέρνησης της χώρας για να καλύψει το απαραίτητο κόστος τόσο της ιδιότητας ενεργού μέλους αλλά και του κόστους συμμετοχής στον διαγωνισμό.[92]

Ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί και σχολιαστές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πριν την ακύρωση του διαγωνισμού, κάποιες χώρες είχαν επιβεβαιώσει τα πλάνα τους για τη μετάδοση του διαγωνισμού καθώς και ποιος θα τον σχολίαζε. Ο ρόλος των σχολιαστών ήταν για να δίνουν μια εικόνα όλων των συμμετοχών στους ακροατές, καθώς και μια βοήθεια κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας.

Χώρα Σόου Ραδιοτηλεοπτικός σταθμός Σχολιαστής Πηγή
Συμμετέχουσες χώρες
Αυστραλία Όλα τα σόου SBS Δεν ανακοινώθηκε [93]
Αυστρία Όλα τα σόου ORF1 Δεν ανακοινώθηκε [94]
Γαλλία Τελικός France 2 Δεν ανακοινώθηκε [95]
Γερμανία Ημιτελικοί One Πέτερ Ούρμπαν και Μίχαελ Σούλτε [96][97]
Τελικός One, Das Erste και Deutsche Welle
Ελβετία Όλα τα σόου SRF info Γερμανικά: Σβεν Επινέ [98][99]
Ημιτελικός 2 SRF zwei
Τελικός SRF 1
Ελλάδα Όλα τα σόου ΕΡΤ Μαρία Κοζάκου και Γιώργος Καπουτζίδης [100]
Ηνωμένο Βασίλειο Ημιτελικοί BBC Four Σκοτ Μιλς και Ράιλαν Κλάρκ-Νιλ [101]
Τελικός BBC One Γκράχαμ Νόρτον
BBC Radio 2 Ken Bruce
Ισραήλ Όλα τα σόου Kan 11 Γκεούλα Ίβεν-Σάαρ και Ασάφ Λίμπερμαν [102][103]
Ιταλία Ημιτελικοί Rai 4 Δεν ανακοινώθηκε [104][105]
Τελικός Rai 1 Δεν ανακοινώθηκε
Rai Radio 2 Δεν ανακοινώθηκε
Λευκορωσία Όλα τα σόου Belarus 1 and Belarus 24 Εβγένι Περλίν [106]
Νορβηγία Όλα τα σόου NRK1 Μάρτε Στόκστατ [107][108]
Ρουμανία Όλα τα σόου TVR1 and TVRi Δεν ανακοινώθηκε [109]
Φινλανδία Τελικός Yle TV1 Δεν ανακοινώθηκε [110]
Μη συμμετέχουσες χώρες
Ηνωμένες Πολιτείες Όλα τα σόου Netflix Δεν ανακοινώθηκε [ε]
Καναδάς Δεν ανακοινώθηκε Omni Television Δεν ανακοινώθηκε [112]

Επιπτώσεις από την πανδημία του κορονοϊού και ακύρωση του διαγωνισμού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης: Πανδημία του κορονοϊού στην Ευρώπη το 2020

H διάδοση του COVID-19 από τη Γουχάν της Κίνας σε άλλες χώρες ανά τον κόσμο κατά τα τέλη Φεβρουαρίου, προκάλεσε ανησυχίες σχετικά με το κατά πόσο είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί ο Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις. [113] Στις 6 Μαρτίου, ο ολλανδικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας NPO ανέφερε: "Οι διοργανωτές του διαγωνισμού θα ακολουθήσουν τις συμβουλές των υγειονομικών αρχών σχετικά με το ποια μορφή θα λάβει η εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί μεταξύ 12 με 16 Μαΐου"[114]. Τον Μάρτιο οι αρχές στη Δανία ακύρωσαν εκδηλώσεις που είχαν παραπάνω από 1000 άτομα με σκοπό τον περιορισμό της εξάπλωσης του ιού. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο εθνικός τελικός της Δανίας να πραγματοποιηθεί χωρίς κοινό.[115] Παράλληλα, οι εκπρόσωποι της Σουηδικής, της Φινλανδικής, της Ισραηλινής, της Ελβετικής, της Ιταλικής και της Ελληνικής αποστολής, δεν παρευρέθηκαν στη συνεδρίαση των αρχηγών αποστολών που πραγματοποιήθηκε στις 9 Μαρτίου[116]. Ο Jon Ola Sand, παρευρέθηκε εξ αποστάσεως στη συνάντηση, όταν επιβλήθηκαν ταξιδιωτικοί περιορισμοί στο προσωπικό της EBU μετά από ένα θετικό κρούσμα που βρέθηκε σε αυτό. [117] Η Eden Alene, εκπρόσωπος του Ισραήλ, αποκάλυψε πως δεν θα ταξίδευε στην Ολλανδία για τα γυρίσματα του ποστκαρντ της λόγω του ιού και ο ραδιοτηλεοπτικός φορέας του Ισραήλ ανακοίνωσε πως θα έβρισκε άλλο τρόπο για την πραγματοποίησή τους. Οι The Roop από τη Λιθουανία ακύρωσαν επίσης τα ταξίδια τους στην Ολλανδία για τα γυρίσματα της ποστκαρντ, όπως και τη συμμετοχή τους στα pre-parties στο Άμστερνταμ και στο Λονδίνο[118]. H Victoria από τη Βουλγαρία ακύρωσε επίσης τις εμφανίσεις της στα pre-parties του Λονδίνου και του Άμστερνταμ[119].

Στις 13 Μαρτίου, οι διοργανωτές του Eurovision Spain pre-party που σχεδιαζόταν να πραγματοποιηθεί στη Μαδρίτη στις 10 με 11 Απριλίου, ανακοίνωσαν την αναβολή του μέχρι νεωτέρας, λόγω ανησυχιών για τον ιό. [120] Την ίδια μέρα, οι διοργανωτές του αντίστοιχου ετήσιου pre party, Israel Calling που αναμενόταν να διεξαχθεί στο Τελ Αβίβ, ανακοίνωσαν την ακύρωσή του. [121] Στις 16 Μαρτίου, ανακοινώθηκε από τους διοργανωτές του και η ακύρωση του Eurovision in Concert που σχεδιαζόταν να πραγματοποιηθεί στο Άμστερνταμ[122]. Την ίδια μέρα, ανακοινώθηκε και η αναβολή από τους διοργανωτές του, του London Eurovision Party μέχρι νεωτέρας λόγω ανησυχιών για τον ιό. [123][124]

Τελικά, στις 18 Μαρτίου 2020, ανακοινώθηκε η ακύρωση του ίδιου του διαγωνισμού λόγω της πανδημίας και της αβεβαιότητας που δημιουργήθηκε λόγω αυτής. [125] Την ίδια μέρα, η EBU ανακοίνωσε και τους λόγους για τους οποίους απορρίφθηκαν οι εναλλακτικές λύσεις της αναβολής του διαγωνισμού ή ενός διαγωνισμού χωρίς κοινό ή ενός απομονωμένου διαγωνισμού. Η πρώτη επιλογή της αναβολής αντί για ακύρωσης του διαγωνισμού ήταν αδύνατη να χρησιμοποιηθεί καθώς την εκείνη τη στιγμή ήταν άγνωστο πόσο θα κρατήσει η πανδημία ενώ, η νικήτρια χώρα δεν θα είχε τον απαραίτητο χρόνο για τη διοργάνωση του επόμενου διαγωνισμού. Η δεύτερη επιλογή απορρίφθηκε καθώς εκτός από την παρουσία του κοινού, η παρουσία των αποστολών και των αντιπροσωπιών ανά χώρα, θα δημιουργούσε επίσης προβλήματα στους κανόνες των κοινωνικών αποστάσεων που είχαν ληφθεί. Η τρίτη επιλογή, για τη διεξαγωγή ενός απομονωμένου διαγωνισμού απορρίφθηκε επίσης καθώς θα δημιουργούσε έναν μη ισορροπημένο διαγωνισμό. Ταυτόχρονα μέχρι τότε, η Ολλανδική κυβέρνηση είχε απαγορεύσει μέχρι νεωτέρας όλες τις συγκεντρώσεις άνω των 100 ατόμων. [126] Η ομάδα αναφοράς του διαγωνισμού διερεύνησε την πιθανότητα να επιτρέψει στους καλλιτέχνες που είχαν επιλεχθεί για τον διαγωνισμό του 2020, να μπορέσουν να συμμετάσχουν την επόμενη χρονιά. Στις 20 Μαρτίου 2020 αποφασίστηκε επίσης, πως τα τραγούδια που είχαν επιλεχθεί για το 2020 δεν θα μπορέσουν να διαγωνιστούν στον διαγωνισμό του 2021 λόγω των κανόνων του διαγωνισμού κατά τους οποίους δεν επιτρέπεται ένα τραγούδι να έχει δημοσιευθεί πριν την 1η Σεπεμβρίου του προηγούμενου έτους. [127]

Από τα Eurovision pre-parties πραγματοποιήθηκε μόνο το PrePartyES κατά το οποίο, οι διοργανωτές του έδωσαν τη δυνατότητα στους καλλιτέχνες να τραγουδήσουν εξ αποστάσεως σε μία μορφή συναυλίας από το Youtube. [128]

Στην Ολλανδία, με τις περισσότερες εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις να έχουν ακυρωθεί τουλάχιστον μέχρι την 1η Σεπτέμβρη 2020, [129][130] το Rotterdam Ahoy έγινε προσωρινά κέντρο ιατρικής φροντίδας στην προσπάθεια κάλυψης της έλλειψης νοσοκομειακών κλινών.[131][132] Η κατασκευή της σκηνής θα είχε ξεκινήσει στις 6 Απριλίου[133].

Εναλλακτικά προγράμματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Eurovision: Europe Shine a Light[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύριο λήμμα: Eurovision: Europe Shine A Light

Η EBU και οι οικοδεσπότες ραδιοτηλεοπτικοί φορείς εργάστηκαν σε μια αντικαταστατική εκπομπή, το Eurovision: Europe Shine a Light, μετά την ακύρωση του διαγωνισμού. Από το Studio 21 του Χίλφερσουμ, η εκπομπή μεταδόθηκε ζωντανά στις 16 Μαΐου 2020, την ημερομηνία που είχε προγραμματιστεί να διεξαχθεί ο τελικός του διαγωνισμού, με τους Chantal Janzen, Jan Smit και Edsilia Rombley να είναι παρουσιαστές.[134] Σαράντα πέντε χώρες μετέδωσαν την εκπομπή, συμπεριλαμβανομένων όλων των χωρών που θα συμμετείχαν.[135]

Eurovision Song Celebration 2020[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η EBU ανακοίνωσε στις 30 Απριλίου 2020 ότι το Eurovision Song Celebration 2020 θα κυκλοφορήσει ως αντικατάσταση των ημιτελικών στο επίσημο κανάλι του διαγωνισμού στο YouTube. Τα σόου, που παρουσιάστηκαν από τη Janouk Kelderman και έκαναν πρεμιέρα στις 12 και 14 Μαΐου, τίμησαν και τους 41 συμμετέχοντες και τα τραγούδια τους σε μη διαγωνιστική μορφή.

Το πρώτο επεισόδιο παρουσίασε τους συμμετέχοντες του πρώτου ημιτελικού, καθώς και τη διοργανώτρια χώρα Ολλανδία και τους δύο από τους "Μεγάλους Πέντε", τη Γερμανία και την Ιταλία, που θα ψήφιζαν επίσης σε αυτόν τον ημιτελικό. Το δεύτερο επεισόδιο παρουσίασε τους συμμετέχοντες του δεύτερου ημιτελικού, καθώς και εκείνους της Γαλλίας, της Ισπανίας και του Ηνωμένου Βασιλείου, οι οποίοι θα ψήφιζαν επίσης σε αυτόν τον ημιτελικό.

Η σειρά εκτέλεσης καθορίστηκε από τους παραγωγούς του σόου σαν να πραγματοποιήθηκε ο διαγωνισμός, ενώ ζητήθηκε από τους θαυμαστές να συνεισφέρουν στην εκπομπή στέλνοντας βίντεο από τις αγαπημένες τους συμμετοχές.[136][137]

Eurovision Home Concerts[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το επίσημο κανάλι του διαγωνισμού στο YouTube μετέδωσε το Eurovision Home Concerts κάθε Παρασκευή από τις 3 Απριλίου 2020, με προγραμματισμένους και προηγούμενους καλλιτέχνες να ερμηνεύουν τις επιτυχίες τους στη Eurovision, καθώς και μια από τις αγαπημένες τους άλλες συμμετοχές από τα σπίτια τους.[138] Για τη διασκευή τους, ο κάθε καλλιτέχνης έδωσε μια μικρή λίστα με 2-4 συμμετοχές για να επιλέξουν οι θαυμαστές σε μια ψηφοφορία στο Twitter ή το Instagram και διασκεύασε το τραγούδι (ή τραγούδια αν υπήρχε ισοπαλία) που κέρδισε τη ψηφοφορία.[139]

EurovisionAgain[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύριο λήμμα: EurovisionAgain

Όταν άκουσε για την ακύρωση του διαγωνισμού, ο δημοσιογράφος Rob Holley ξεκίνησε μια πρωτοβουλία να μεταδίδει έναν προηγούμενο διαγωνισμό στο YouTube κάθε εβδομάδα, δίνοντάς του τελικά τον τίτλο EurovisionAgain.[140] Η πρωτοβουλία έγινε γρήγορα δημοφιλής, οπότε η ίδια η EBU αποφάσισε να συμμετάσχει. Κάθε Σάββατο στις 21:00 CEST, το κανάλι της Eurovision στο YouTube θα αναμετέδιδε έναν τελικό ενός προηγούμενου διαγωνισμού, που αποκαλύφθηκε από την ομάδα του EurovisionAgain 15 λεπτά πριν την έναρξη.[141] Οι διαγωνισμοί πριν από το 2004 είναι διαθέσιμοι για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Η πρωτοβουλία έγινε δεκτή γενικά ως ευπρόσδεκτη απόσπαση της προσοχής των οπαδών. Στο Twitter, το #EurovisionAgain έγινε τακτικά δημοφιλές θέμα και έλαβε θετικές αντιδράσεις από προηγούμενους συμμετέχοντες.[142] Ως μέρος της πρωτοβουλίας, ο Holley συγκέντρωσε πάνω από 24.700£ για φιλανθρωπικούς σκοπούς.[143]

Από τις 18 Ιουλίου 2020, μια δεύτερη σειρά του EurovisionAgain ξεκίνησε με μια επανάληψη του διαγωνισμού του 1999 και προβάλλονταν κάθε τρίτο Σάββατο του μήνα που προηγείται της σεζόν επιλογής του 2021. Η σεζόν τελείωσε με μια ειδική έκδοση όπου τα 26 πιο δημοφιλή τραγούδια που δεν προκρίθηκαν στον τελικό, ένα από κάθε χώρα, όπως επιλέχθηκαν μέσω των επίσημων λαβών κοινωνικής δικτύωσης της Eurovision, μεταδόθηκαν σε ροή και τέθηκαν σε ψηφοφορία θαυμαστών. Η συμμετοχή της Ισλανδίας το 2016, "Hear Them Calling" από την Γκρέτα Σαλόμε, κέρδισε την ψήφο των θαυμαστών.[144]

Εθνικός εναλλακτικός προγραμματισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκτός από την πανευρωπαϊκή εκπομπή αντικατάστασης, οι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς αφέθηκαν να κάνουν σχέδια για να καλύψουν οι ίδιοι τα υπόλοιπα κενά. Οι περισσότεροι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς παρείχαν στο τηλεοπτικό κοινό τους προγράμματα αντικατάστασης που σχετίζονται με τη Eurovision.[145][146] Παραδείγματα περιλαμβάνουν τη διεξαγωγή εναλλακτικού διαγωνισμού προσφέροντας στους ανθρώπους την ευκαιρία να ακούσουν τις συμμετοχές του 2020 και να ψηφίσουν για τα αγαπημένα τους,[147][148][149] με ορισμένες χώρες να κατέχουν μια κατάταξη (δικών τους) τραγουδιών σε όλη την ιστορία της Eurovision,[145][150][151][34] και αναμεταδόσεις προϋπαρχουσών αφιερωμάτων της Eurovision[152][153] και προηγούμενων διαγωνισμών που είναι σημαντικοί για τη χώρα τους, όπως ο τελευταίος διαγωνισμός που κέρδισαν.[153][154][155]

Το Big Night In οργανώθηκε και μεταδόθηκε από τον αυστραλιανό ραδιοτηλεοπτικό φορέα Special Broadcasting Service (SBS) και μεταδόθηκε στις 16 Μαΐου 2020. Οι Αυστραλοί ψήφισαν διαδικτυακά για το αγαπημένο τους τραγούδι του 2020 (πλην το "Don't Break Me" της Montaigne) και πάνω από τρεις ώρες, τα τραγούδια μετρήθηκαν αντίστροφα από το 40 στο 1, με τα είκοσι κορυφαία τραγούδια να παίζονται στο σύνολό τους. Οι Ισλανδοί Daði og Gagnamagnið στέφθηκαν νικητές με το "Think About Things".[156]

Ο Der kleine Song Contest (ελληνικά: "Ο Μικρός Διαγωνισμός Τραγουδιού") οργανώθηκε και μεταδόθηκε από τον αυστριακό ραδιοτηλεοπτικό φορέα Österreichischer Rundfunk (ORF). Ο διαγωνισμός περιελάμβανε τρεις ημιτελικούς μεταξύ 14 και 18 Απριλίου 2020 και έναν τελικό στις 18 Απριλίου 2020 και φιλοξενήθηκε από τον Andi Knoll. Όλες οι εκπομπές μεταδόθηκαν στο τηλεοπτικό κανάλι ORF 1, καθώς και στην πλατφόρμα ροής ORF-TVthek.

Ο Eurovision 2020 – das deutsche Finale (ελληνικά: "Eurovision 2020 - Ο Γερμανικός Τελικός") διοργανώθηκε και μεταδόθηκε από τον γερμανικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα Norddeutscher Rundfunk (NDR). Ο διαγωνισμός περιελάμβανε έναν προκριματικό γύρο στις 9 Μαΐου 2020 και έναν τελικό στις 16 Μαΐου 2020.

Το Eurovision: Come Together διοργάνωσε και μεταδόθηκε από το British Broadcasting Corporation (BBC). Παρουσιάστηκε από τον Γκρέιαμ Νόρτον στις 16 Μαΐου 2020 και μεταδόθηκε ζωντανά στο BBC One, μια διαδικτυακή ψηφοφορία καθόρισε την πιο δημοφιλή συμμετοχή του βρετανικού κοινού στη Eurovision στην 64χρονη ιστορία του, από μια επιλογή 19 προηγούμενων διαγωνιστικών τραγουδιών.[157][158]

Το Okkar 12 stig (ελληνικά: "Οι 12 Βαθμοί Μας") οργανώθηκε και μεταδόθηκε από τον ισλανδικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα Ríkisútvarpið (RÚV).

Το Pesem Evrovizije: Najboljših 25 (ελληνικά: "Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision: Top 25") ήταν μια εκπομπή που αντικαθιστά τη Eurovision που παρήχθη από το RTV SLO. Η κατάταξη όλων των σλοβενικών συμμετοχών της Eurovision (εξαιρούνται τα τραγούδια για λογαριασμό της Γιουγκοσλαβίας), που αποφασίστηκε με περισσότερες από 30.000 διαδικτυακές ψήφους, αποκαλύφθηκε στην εκπομπή.[159] Σλοβένοι καλλιτέχνες και παρουσιαστές που σχετίζονται με τη Eurovision έδωσαν τις απόψεις τους για τα 25 τραγούδια και πραγματοποιήθηκαν συνεντεύξεις με αρκετούς προηγούμενους Σλοβένους συμμετέχοντες.[150] Κατά τη διάρκεια της εκπομπής, αποκαλύφθηκε ότι η Ana Soklič, η οποία είχε επιλεγεί να τραγουδήσει για τη Σλοβενία στη Eurovision 2020, θα εκπροσωπούσε τη χώρα της το 2021.[160]

Το Sveriges 12:a (ελληνικά: "Οι 12 [βαθμοί] της Σουηδίας") οργανώθηκε και μεταδόθηκε από τον σουηδικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα Sveriges Television (SVT). Ο διαγωνισμός περιελάμβανε έναν προκριματικό γύρο στις 9 Μαΐου 2020, με οικοδεσπότες τους Christer Björkman και David Sundin, και έναν τελικό στις 14 Μαΐου 2020, με οικοδεσπότες τους Christer Björkman και Sarah Dawn Finer. Και οι δύο εκπομπές μεταδόθηκαν ζωντανά στο SVT1, καθώς και στην πλατφόρμα ροής SVT Play. Η νικήτρια συμμετοχή – ο υποθετικός αποδέκτης των 12 βαθμών της Σουηδίας – ήταν η ισλανδική συμμετοχή "Think About Things".

Other awards[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

OGAE[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο OGAE, ένας οργανισμός με πάνω από σαράντα οπαδικά κλαμπ του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο, διεξάγει ετήσια δημοσκόπηση. Μετά από όλες τις ψηφοφορίες, η κορυφαία συμμετοχή στη δημοσκόπηση του 2020 ήταν το "On Fire" της Λιθουανίας από τους The Roop. Τα πέντε κορυφαία αποτελέσματα φαίνονται παρακάτω.[161][162][163]

Χώρα Ερμηνευτής Τραγούδι Αποτέλεσμα OGAE
Λιθουανία The Roop "On Fire" 430
Ισλανδία Daði og Gagnamagnið "Think About Things" 304
Ελβετία Gjon's Tears "Répondez-moi" 297
Ιταλία Diodato "Fai rumore" 226
Βουλγαρία Victoria "Tears Getting Sober" 197

Επίσημο άλμπουμ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Eurovision: A Tribute to the Artists and Songs 2020
Compilation από Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision
Κυκλοφόρησε15 Μαΐου 2020
Μουσικό είδοςΠοπ
Διάρκεια2:05:25
ΔισκογραφικήUniversal
Δισκογραφικό χρονολόγιο
(Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision)
Eurovision Song Contest: Tel Aviv 2019
(2019)		Eurovision: A Tribute to the Artists and Songs 2020
(2020)		Eurovision Song Contest: Rotterdam 2021
(2021)

To Eurovision: A Tribute to the Artists and Songs 2020 είναι το επίσημο μουσικό album του διαγωνισμού, που περιλαμβάνει όλα τα 41 που θα λάμβαναν μέρος στο διαγωνισμό. Αρχικά ήταν να κυκλοφορήσει από τη Universal Music Group στις 17 Απριλίου 2020, αλλά πήρε καθυστέρηση μέχρι τις 8 Μαΐου,[164] και αργότερα μέχρι τις 15 Μαΐου.[165]

Charts[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Chart (2020) Θέση
Γερμανικά Άλμπουμ (Offizielle Top 100) 2[166]
Ηνωμένο Βασίλειο (OCC) 2[167]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις και παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Η σειρά εμφάνισης αποφασίστηκε από τους παραγωγούς σε περίπτωση που γινόταν ο διαγωνισμός και παρουσιάστηκε στο ενναλακτικό πρόγραμμα Eurovision Song Celebration 2020, ως αντικατάσταση των ημιτελικών.
  2. ↑ Περιλαμβάνει την ιαπωνική φράση "Namu Myōhō Renge Kyō".
  3. ↑ Περιέχει μία επαναλαμβανόμενη φράση στα ισπανικά και δύο λέξεις στα αγγλικά.
  4. ↑ Περιέχει το "Σ'αγαπώ" στα Ιταλικά, στα Ισπανικά, στα Γαλλικά, στα Γερμανικά και μία ακόμη λέξη στα Γαλλικά.
  5. ↑ Το Netflix, μια υπερ-κορυφαία υπηρεσία κατ'απαίτηση βίντεο, υπέγραψε συμφωνία με την EBU τον Ιούλιο του 2019 που θα τους επέτρεπε να διανέμουν και τις τρεις εκπομπές του διαγωνισμού του 2020 στην υπηρεσία τους στις Ηνωμένες Πολιτείες.[111]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Official EBU statement & FAQ on Eurovision 2020 cancellation». eurovision.tv (στα Αγγλικά). 18 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2020. 
  2. ↑ «Rotterdam returns as Eurovision Song Contest Host City in 2021». eurovision.tv (στα Αγγλικά). 16 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2020. 
  3. ↑ 3,0 3,1 LaFleur, Louise (30 Αυγούστου 2019). «Rotterdam to host Eurovision 2020!». Eurovision.tv. EBU. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2019. 
  4. ↑ «Eurovision: Europe Shine A Light will bring audiences together on 16 May». eurovision.tv (στα Αγγλικά). 31 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2020. 
  5. ↑ «Rotterdam to host the Eurovision Song Contest 2020!». ESCXTRA.com (στα Αγγλικά). 30 Αυγούστου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2020. 
  6. ↑ «Songfestivalbaas komt snel op bezoek bij AVROTROS, locatie festijn nog onbekend». Algemeen Dagblad. 19 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2019. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «NPO, AVROTROS and NOS to organize 2020 Eurovision Song Contest». NPO, AVROTROS and NOS to organize 2020 Eurovision Song Contest (στα Ολλανδικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2019. 
  8. ↑ «Eurovision 2020 to be a co-production between Avrotros, NPO and NOS». ESCXTRA.com (στα Αγγλικά). 19 Μαΐου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2019. 
  9. ↑ Granger, Anthony (15 Απριλίου 2019). «The Netherlands: Maastricht The Latest City To Gauge Potential Bid to Host Eurovision 2020». Eurovoix (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2019. 
  10. ↑ «Eurovision 2020: The Netherlands has hosting plan ready for Duncan Laurence win». wiwibloggs (στα Αγγλικά). 19 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2019. 
  11. ↑ «Rutte over Songfestival: 'Ik kon niet slapen'». Telegraaf (στα Ολλανδικά). 19 Μαΐου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2019. 
  12. ↑ «Eurovision 2020: Getty Kaspers sees Rotterdam as the ideal host city». ESCToday (στα Αγγλικά). 18 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2019. 
  13. ↑ Groot, Evert (29 Μαΐου 2019). «Which Dutch city or region will host Eurovision 2020?». Eurovision.tv. EBU. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2019. 
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 «Eurovisie Songfestival 2020: steden kunnen tot 10 juli bid books inleveren». Eurovisie Songfestival 2020: steden kunnen tot 10 juli bid books inleveren (στα Ολλανδικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2019. 
  15. ↑ Boschman, Jordy (24 Μαΐου 2019). «Zwolle haakt af in strijd om Songfestival: IJsselhallen ongeschikt». AD. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2019. 
  16. ↑ «Vliegveld Twenthe wil het Songfestival binnenhalen: 'We moeten groot durven denken'». Tubantia. 20 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2019. 
  17. ↑ Louwes, Wilco (20 Μαΐου 2019). «Songfestival in Enschede? 'Niet met gemeentegeld', zegt de wethouder». Tubantia. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2019. 
  18. ↑ «Amsterdam trekt zich terug als Songfestivalstad». Telegraaf (στα Ολλανδικά). 4 Ιουλίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2019. 
  19. ↑ «'Songfestival is financieel te riskant', gemeente Breda gooit de handdoek in de ring». Omroep Brabant (στα Ολλανδικά). Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2019. 
  20. ↑ «One down! Leeuwarden withdraws bid to host Eurovision 2020 due to ceiling height of venue». wiwibloggs (στα Αγγλικά). 18 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2019. 
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 21,3 «The Hague withdraws from Eurovision 2020 host city race». ESCXTRA.com (στα Αγγλικά). 27 Ιουνίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2019. 
  22. ↑ Zwart, Josianne (10 Ιουλίου 2019). «5 Dutch cities in the race to become Eurovision 2020 Host City». Eurovision.tv. EBU. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2019. 
  23. ↑ Oomen, Eefje (16 Ιουλίου 2019). «Rotterdam en Maastricht strijden om Songfestival, andere steden vallen af». AD. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2019. 
  24. ↑ Granger, Anthony (17 Ιουλίου 2019). «Eurovision'20: Reasons Behind Utrecht's Failed Bid To Host Revealed». Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2019. 
  25. ↑ Gotink, Bart (7 Αυγούστου 2019). «Brabanthallen was te laag voor Songfestival en Den Bosch had te weinig hotelkamers geblokkeerd». AD. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2019. 
  26. ↑ «Eurovision 2020: Hihlights from NPO's visit to Maastricht» (στα Αγγλικά). 17 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2019. 
  27. ↑ «Eurovision 2020: Highlights from NPO's visit to Rotterdam» (στα Αγγλικά). 19 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2019. 
  28. ↑ Redactie (26 Ιουλίου 2019). «Publieke omroep heeft extra tijd nodig voor keuze songfestivalstad». Trouw (στα Ολλανδικά). Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2019. 
  29. ↑ «The Netherlands: NPO will reveal ESC 2020 host city with a special two-minute broadcast». wiwibloggs (στα Αγγλικά). 24 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2019. 
  30. ↑ «Eurovision 2020: Rotterdam vs Maastricht; the final countdown begins». Eurovision News, Polls and Information by ESCToday (στα Αγγλικά). 5 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2019. 
  31. ↑ 31,0 31,1 «Eurovision 2020: Did Maastricht rule itself out by refusing to sign a contract with NPO/NOS?». wiwibloggs (στα Αγγλικά). 13 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2020. 
  32. ↑ «NPO to air special broadcast to announce Eurovision host city next week». ESCXTRA.com (στα Αγγλικά). 23 Αυγούστου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2019. 
  33. ↑ 33,0 33,1 33,2 33,3 33,4 «Eurovision 2020: Meet the bidding Host Cities». ESCXTRA.com (στα Αγγλικά). 6 Ιουλίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2019. 
  34. ↑ 34,0 34,1 34,2 «Rotterdam of Maastricht, waar is de beste Songfestivalzaal?». nos.nl (στα Ολλανδικά). Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2019. 
  35. ↑ «Eurovision'20: Binnenrotte Revealed As Location Of The Eurovision Village». Eurovoix (στα Αγγλικά). 28 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2020. 
  36. ↑ «Eurovision 2020: Euroclub venue in Rotterdam unveiled». Eurovision News, Polls and Information by ESCToday (στα Αγγλικά). 20 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2020. 
  37. ↑ «Social events». eurovision.tv (στα Αγγλικά). 2 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2020. 
  38. ↑ «Four Core Team members for Eurovision 2020 announced». ESCXTRA.com (στα Αγγλικά). 5 Ιουλίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2020. 
  39. ↑ «The directors of the 2020 Eurovision Song Contest have been revealed». eurovision.tv (στα Αγγλικά). 27 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2020. 
  40. ↑ «The Eurovision 2020 Host City countdown is on». eurovision.tv (στα Αγγλικά). 28 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2020. 
  41. ↑ «Eurovision'20: Cornald Maas Named Creative Advisor». Eurovoix (στα Αγγλικά). 31 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2020. 
  42. ↑ «Jon Ola Sand to step down as Executive Supervisor after Rotterdam 2020». eurovision.tv (στα Αγγλικά). 30 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2020. 
  43. ↑ «'Open Up' to Eurovision 2020». Eurovision.tv. EBU. 24 Οκτωβρίου 2019. 
  44. ↑ «Rotterdam 2020 design celebrates 65 years of Eurovision Song Contest». eurovision.tv (στα Αγγλικά). 28 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2020. 
  45. ↑ «Introducing the Eurovision 2020 presenters!». eurovision.tv (στα Αγγλικά). 4 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2020. 
  46. ↑ «Edsilia Rombley, Chantal Janzen en Jan Smit presenteren Songfestival». nos.nl (στα Ολλανδικά). Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2020. 
  47. ↑ «NikkieTutorials online-presentator Songfestival: 'Extreem vereerd'». nos.nl (στα Ολλανδικά). Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2020. 
  48. ↑ «NikkieTutorials online presenter of Eurovision 2020». eurovision.tv (στα Αγγλικά). 10 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2020. 
  49. ↑ «Moggré en Makkinga leiden 87 persconferenties songfestival». ad.nl. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2020. 
  50. ↑ «Eurovision 2020: Stage design revealed for Rotterdam». Eurovisionworld. 2 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2020. 
  51. ↑ «Eurovision'20: 15 Year Old Pieter Gabriel Will Produce Music For Flag Parade». Eurovoix (στα Αγγλικά). 18 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2020. 
  52. ↑ 52,0 52,1 «Afrojack met 130 man op podium songfestival». ad.nl. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2020. 
  53. ↑ «Glennis Grace met Afrojack op Songfestival». Telegraaf (στα Ολλανδικά). 9 Μαρτίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2020. 
  54. ↑ «Rotterdam 2020: First opening and interval acts revealed» (στα αγγλικά). 2020-02-19. https://eurovision.tv/story/first-eurovision-2020-opening-and-interval-acts-announced. Ανακτήθηκε στις 2020-07-19. 
  55. ↑ Granger, Anthony (22 Οκτωβρίου 2019). «EBU Consulting About Possible Changes To Eurovision Voting». Eurovoix (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2019. 
  56. ↑ Granger, Anthony (30 Οκτωβρίου 2019). «Delegations Voted in Favour of Keeping 50/50 Split in Eurovision Voting». Eurovoix (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2019. 
  57. ↑ 57,0 57,1 «Semi-Final Allocation Draw pots for Eurovision 2020 revealed!». eurovision.tv (στα Αγγλικά). 25 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2020. 
  58. ↑ «2020 postcard concept revealed as Dutch people can join in on the fun». eurovision.tv (στα Αγγλικά). 9 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2020. 
  59. ↑ «41 countries will 'Open Up' at Eurovision 2020 in Rotterdam». eurovision.tv (στα Αγγλικά). 13 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2020. 
  60. ↑ «18 acts are confirmed for Eurovision 2021!». eurovision.tv (στα Αγγλικά). 16 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2020. 
  61. ↑ «Intention to honour Eurovision 2020 songs and artists». eurovision.tv (στα Αγγλικά). 20 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2020. 
  62. ↑ 62,0 62,1 «Which country performs in which Eurovision 2020 Semi-Final?». eurovision.tv (στα Αγγλικά). 28 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2020. 
  63. ↑ «First Semi-Final of Rotterdam 2020». eurovision.tv (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2020. 
  64. ↑ «Second Semi-Final of Rotterdam 2020». eurovision.tv (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2020. 
  65. ↑ «Grand Final of Rotterdam 2020». eurovision.tv (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2020. 
  66. ↑ «It's Natalia Gordienko for Moldova». eurovision.tv (στα Αγγλικά). 29 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2020. 
  67. ↑ «The votes are in: San Marino's Senhit will sing 'Freaky!' in Rotterdam» (στα αγγλικά). 2020-03-09. https://eurovision.tv/story/senhit-to-represent-san-marino-again. Ανακτήθηκε στις 2020-07-21. 
  68. ↑ «Hurricane to represent Serbia in Rotterdam». eurovision.tv (στα Αγγλικά). 1 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2020. 
  69. ↑ «Destiny Chukunyere wins X Factor Malta and will go to Eurovision 2020». wiwibloggs (στα Αγγλικά). 8 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2020. 
  70. ↑ «Stefania will represent Greece at Eurovision 2020 with "SUPERGIRL"». wiwibloggs (στα Αγγλικά). 3 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2020. 
  71. ↑ «Has ORF selected Vincent Bueno as Austria's act for Eurovision 2020?». wiwibloggs (στα Αγγλικά). 1 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2020. 
  72. ↑ «Vasil Garvanliev will represent North Macedonia at Eurovision 2020». wiwibloggs (στα Αγγλικά). 15 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2020. 
  73. ↑ «The Mamas win Sweden's Melodifestivalen 2020». eurovision.tv (στα Αγγλικά). 7 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2020. 
  74. ↑ «Australia secures spot in Eurovision for the next five years». eurovision.tv. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2019. 
  75. ↑ Granger, Anthony (18 Μαρτίου 2019). «Andorra: RTVA Open To Co-operation With Catalan Broadcaster Regarding Eurovision Participation» (στα Αγγλικά). Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2019. 
  76. ↑ Granger, Anthony (22 Μαΐου 2019). «Andorra: RTVA Rules Out Eurovision Return in 2020» (στα Αγγλικά). Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2019. 
  77. ↑ Cobb, Ryan (29 Δεκεμβρίου 2018). «Bosnia & Herzegovina's "primary goal" is Eurovision comeback but 2020 return "difficult"». ESCXTRA.com (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Δεκεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2021. 
  78. ↑ Herbert, Emily (9 Ιουλίου 2019). «Bosnia & Herzegovina: No Eurovision Return in 2020» (στα Αγγλικά). Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2019. 
  79. ↑ Granger, Anthony (29 Μαΐου 2019). «Luxembourg: Anne-Marie David Pushing For Nations Eurovision Return» (στα Αγγλικά). Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2019. 
  80. ↑ «Pour un retour du Luxembourg à l'Eurovision». Wort.lu (στα Γαλλικά). 21 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2019. 
  81. ↑ «Luxembourg: RTL confirms non participation in Eurovision 2020» (στα Αγγλικά). ESCToday. 23 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2019. 
  82. ↑ Farren, Neil (24 Σεπτεμβρίου 2019). «Montenegro: Eurovision 2020 Participation Confirmed» (στα Αγγλικά). Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2019. 
  83. ↑ «Montenegro withdraws from Eurovision Song Contest 2020». ESCXTRA.com (στα Αγγλικά). 8 Νοεμβρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2019. 
  84. ↑ «Montenegro: RTCG Director-General says no decision on Eurovision 2020» (στα Αγγλικά). wiwibloggs. 9 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2019. 
  85. ↑ «Monaco: TMC confirms non participation in Eurovision 2020» (στα Αγγλικά). ESCToday. 6 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2019. 
  86. ↑ Herbert, Emily (5 Ιουνίου 2019). «Slovakia: No Return to the Eurovision Song Contest in 2020» (στα Αγγλικά). Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2019. 
  87. ↑ Granger, Anthony (22 Σεπτεμβρίου 2019). «Turkey: TRT Will Not Compete in Eurovision 2020» (στα Αγγλικά). Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2019. 
  88. ↑ «Kazakhstan: Eurovision Participation 'Needs To Be Discussed'» (στα Αγγλικά). Eurovoix. 22 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2019. 
  89. ↑ «EBU: "No plans" to invite Kazakhstan to participate in Eurovision 2020». ESCXTRA.com (στα Αγγλικά). 6 Σεπτεμβρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Φεβρουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2019. 
  90. ↑ Granger, Anthony (22 Ιουνίου 2018). «Kosovo: RTK To Push for Full EBU Membership Next Week» (στα Αγγλικά). Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2019. 
  91. ↑ «No changes approved in EBU statutes: Kosovo cannot apply for full membership». ESCXTRA.com (στα Αγγλικά). 28 Ιουνίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2019. 
  92. ↑ «Liechtenstein: 1 FL TV will not debut in Eurovision 2020» (στα Αγγλικά). ESCToday. 7 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2019. 
  93. ↑ «Australia has decided: Montaigne is heading to the 2020 Eurovision Song Contest» (στα Αγγλικά). Special Broadcasting Service (SBS). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2020. 
  94. ↑ «Eurovision Song Contest 2020: Vincent Bueno singt für Österreich» (στα Γερμανικά). Österreichischer Rundfunk (ORF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2020. 
  95. ↑ @EurovisionF2 (14 Ιανουαρίου 2020). «Nous sommes fiers de vous annoncer que #TomLeeb défendra nos couleurs au prochain concours de l'Eurovision diffusé le 16 mai sur @france2tv ! RT pour l'encourager» (Tweet) (στα Γαλλικά) – μέσω Twitter. 
  96. ↑ Bayer, Felix (27 Φεβρουαρίου 2020). «Professionell - aber auch originell?» (στα Γερμανικά). Der Spiegel. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2020. 
  97. ↑ «ESC 2020: Ben Dolic bei "Unser Lied für Rotterdam"» (στα Γερμανικά). Norddeutscher Rundfunk (NDR). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2020. 
  98. ↑ «Eurovision Song Contest - Das ist unser ESC-Kandidat: Gjon's Tears» (στα Γερμανικά). Schweizer Radio und Fernsehen (SRF). 4 Μαρτίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2020. 
  99. ↑ Glanzmann, Tom (6 Μαρτίου 2020). «Sven Epiney: "WOW, er tönt wirklich anders"» (στα Γερμανικά). douzepoints. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2020. 
  100. ↑ Granger, Anthony (12 Φεβρουαρίου 2020). «Greece: Maria Kozakou & Giorgos Kapoutzidis Confirmed as Commentators for Rotterdam». Eurovoix. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2020. 
  101. ↑ «BBC - BBC and BMG announce James Newman as the representative for the United Kingdom At The Eurovision Song Contest 2020 - Media Centre». BBC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2020. 
  102. ↑ «נחשפו פרשני האירוויזיון של 'כאן'» (στα Εβραϊκά). kipa.co.il. 22 Ιανουαρίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2020. 
  103. ↑ «Israel: Geula Even-Sa'ar and Asaf Liberman Announced as Commentators» (στα Αγγλικά). Eurovoix. 22 Ιανουαρίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2020. 
  104. ↑ «ESC 2020 – Italia: RAI conferma la partecipazione a Rotterdam 2020» (στα Ιταλικά). L'Europazzia News. 8 Οκτωβρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2019. 
  105. ↑ «Eurovision 2020: la RAI ufficializza la partecipazione dell'Italia» (στα Ιταλικά). Eurofestival News. 8 Οκτωβρίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2019. 
  106. ↑ Pilevich, Inna (28 Φεβρουαρίου 2020). «Final of national eliminations for Eurovision 2020 held today» (στα Αγγλικά). Belteleradio. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2020. 
  107. ↑ Hyttebakk, Jon Marius (20 Φεβρουαρίου 2020). «Slutter som Eurovision-kommentator» (στα Νορβηγικά). NRK. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου 2020. 
  108. ↑ Sand, Camilla (17 Απριλίου 2020). «Marte Stokstad blir ny kommentator for Eurovision Song Contest» (στα Νορβηγικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2020. 
  109. ↑ «Romanian National Selection For ESC2020: New Project, New Vision» (στα Ρουμανικά). Romanian Television (TVR). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2020. 
  110. ↑ «Aksel Kankaanranta will represent Finland at the Eurovision Song Contest 2020» (στα Αγγλικά). Yleisradio Oy (Yle). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2020. 
  111. ↑ Andreeva, Nellie· Petski, Denise (19 Ιουλίου 2019). «Netflix Picks Up U.S. VOD Rights To Eurovision Song Contest 2019 & 2020» (στα Αγγλικά). Deadline Hollywood. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2020. 
  112. ↑ «Canada: OMNI Television Confirms Eurovision 2020 Broadcast» (στα Αγγλικά). Eurovoix. 11 Φεβρουαρίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2020. 
  113. ↑ Could Eurovision 2020 be cancelled because of coronavirus? NPO responds to virologist’s comments
  114. ↑ Eurovision Song Contest reconsidering Dutch event over coronavirus
  115. ↑ Denmark to hold Eurovision selection party in empty arena due to coronavirus fears
  116. ↑ Eurovision 2020: Heads of Delegations meeting is over
  117. ↑ Coronavirus and Eurovision: New EBU travel restrictions ban Jon Ola Sand from Heads of Delegation meeting…as Israel pulls out
  118. ↑ Lithuania: The Roop cancel all travel plans and postcard filming
  119. ↑ "Bulgaria: VICTORIA Cancels Pre-Party Appearances"
  120. ↑ Eurovision-Spain postpones Madrid pre-party
  121. ↑ "Israel: Israel Calling cancelled due to coronavirus"
  122. ↑ UPDATED: Eurovision in Concert Postponed & Amsterdam Calling is Canceled
  123. ↑ London Eurovision Party 2020 postponed: statement
  124. ↑ "London Eurovision Party 2020 Postponed"
  125. ↑ Official EBU statement & FAQ on Eurovision 2020 cancellation
  126. ↑ New measures to stop spread of coronavirus in the Netherlands
  127. ↑ Intention to honour Eurovision 2020 songs and artists
  128. ↑ "PrePartyES at Home!, un homenaje a Eurovisión 2020 que reivindica la responsabilidad global de la pandemia"
  129. ↑ «"Nederlandse aanpak van het coronavirus en veelgestelde vragen - Coronavirus COVID-19 - Rijksoverheid.nl"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2020. 
  130. ↑ Dit zijn de nieuwe coronamaatregelen op een rij
  131. ↑ «Eurovision venue turned into Covid-19 hospital». BBC News (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2020. 
  132. ↑ «Coronavirus (COVID-19)». ahoy.nl (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2020. 
  133. ↑ «Cornald Maas over gevolgen Songfestival door corona». nporadio2.nl (στα Ολλανδικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2020. 
  134. ↑ «Eurovision: Europe Shine A Light will bring audiences together on 16 May». eurovision.tv. 31 Μαρτίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2020. 
  135. ↑ «"Eurovision: Europe Shine A Light": 46 broadcasters will air the official ESC replacement programme». wiwibloggs (στα Αγγλικά). 16 Απριλίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2020. 
  136. ↑ «Get ready for the Eurovision Song Celebration 2020!». eurovision.tv. 29 Απριλίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2020. 
  137. ↑ «Duizenden songfestivalfans kijken 'halve finale' online». Leeuwarder Courant (στα Ολλανδικά). 12 Μαΐου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2020. 
  138. ↑ «Eurovision Home Concerts on YouTube». eurovision.tv. 27 Μαρτίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2020. 
  139. ↑ «Eurovision Home Concerts - Episode 2». YouTube. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2020. 
  140. ↑ Welsh, Daniel (28 Μαρτίου 2020). «#EurovisionAgain Could Be The Cure For Your Lockdown Boredom». Huffington Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2020. 
  141. ↑ «Fans gather behind #EurovisionAgain». European Broadcasting Union (EBU). 4 Απριλίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2020. 
  142. ↑ Rosney, Daniel (2020-04-25). «How Eurovision fans are still together every Saturday» (στα αγγλικά). BBC News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 April 2020. https://web.archive.org/web/20200426092457/https://www.bbc.com/news/newsbeat-52381023. Ανακτήθηκε στις 2020-04-26. 
  143. ↑ @EurovisionAgain (29 Ιουνίου 2020). «Our final #EurovisionAgain fundraiser total is... £24,700. This is INCREDIBLE. You are the BEST... what a wild 3 months it's been. The money is split between @Mermaids_Gender @THTorguk and @stonewalluk #Pride2020» (Tweet). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2020 – μέσω Twitter. 
  144. ↑ «Hear Them Calling wins Eurovision Again Semi Final Special». European Broadcasting Union. 19 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2020. 
  145. ↑ 145,0 145,1 «Eurovision 2020 special public broadcasting plans». European Broadcasting Union. 5 Μαΐου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2020. 
  146. ↑ «TV Guide: Alternative Eurovision 2020 Schedule» (στα Αγγλικά). Wiwibloggs. 10 Μαΐου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2020. 
  147. ↑ «"Mr. Song Contest proudly presents – Der 'kleine' Song Contest" am 14., 16. und 18. April in ORF 1». tv.ORF.at (στα Γερμανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2020. 
  148. ↑ «Klart för Eurovision-vecka i SVT». SVT Nyheter (στα Σουηδικά). 3 Απριλίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2020. 
  149. ↑ «Alla leið! Iceland's RÚV announces alternative Eurovision 2020 show» (στα Αγγλικά). Wiwibloggs. 18 Απριλίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2020. 
  150. ↑ 150,0 150,1 Slovenija, Multimedijski center RTV. «Pesem Evrovizije: Najboljših 25». RTV 4D (στα Σλοβενικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2020. 
  151. ↑ RTVE.es (12 Μαΐου 2020). «Eurovisión - Encuesta final de 'La mejor canción de España en el Festival'». RTVE (στα Ισπανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2020. 
  152. ↑ «Eurovision month! BBC reveals extensive ESC programme schedule...with "Europe Shine A Light" on BBC One» (στα Αγγλικά). Wiwibloggs. 1 Μαΐου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2020. 
  153. ↑ 153,0 153,1 «AVROTROS reveals Dutch Eurovision week programming» (στα Αγγλικά). Wiwibloggs. 25 Μαρτίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2020. 
  154. ↑ «SBS is uniting music fans with Eurovision 2020: Big Night In!». sbs.com.au (στα Αγγλικά). 16 Απριλίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2020. 
  155. ↑ «Yle's Eurovision Diaries documentary to premiere on April 6» (στα Αγγλικά). Wiwibloggs. 4 Απριλίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2020. 
  156. ↑ «Australia's Eurovision 2020 winner revealed!». SBS. 18 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2021. 
  157. ↑ «May means Eurovision on the BBC». BBC. 1 Μαΐου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2020. 
  158. ↑ «Eurovision: Abba's Waterloo voted best song of all time». BBC News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 June 2020. https://web.archive.org/web/20200606132129/https://www.bbc.co.uk/news/entertainment-arts-52615403. Ανακτήθηκε στις 22 June 2020. 
  159. ↑ «Maja Keuc's "No One" is voted Slovenia's favourite Eurovision entry» (στα Αγγλικά). Wiwibloggs. 18 Μαΐου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2020. 
  160. ↑ «Eurovision 2021: Ana Soklic will represent Slovenia» (στα Αγγλικά). Wiwibloggs. 16 Μαΐου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2020. 
  161. ↑ OGAE (15 Ιουνίου 2012). «Eurovision Fanclub Network». OGAE. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2012. 
  162. ↑ «Klubi-info: Mikä ihmeen OGAE?» [The club info: What on Earth is OGAE?]. Euroviisuklubi (στα Φινλανδικά). OGAE Finland. 5 Ιουνίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2012. 
  163. ↑ «2020 OGAE Poll». OGAE Spain (στα Ισπανικά). 16 Μαΐου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2022. 
  164. ↑ ten Veen, Renske (28 Μαρτίου 2020). «The Official Eurovision Song Contest 2020 CD album with 41 songs to be released 8 May». Wiwibloggs. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Μαρτίου 2020. Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2020. 
  165. ↑ Ryan, Tom (17 Απριλίου 2020). «Eurovision 2020 CD release delayed until 15th May». ESCXtra. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2020. 
  166. ↑ «Eurovision 2020 - A Tribute To The Artists And Songs». Offiziellecharts.de. GfK Entertainment Charts. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2020. 
  167. ↑ «Eurovision 2020 - A Tribute To The Artists And Songs». officialcharts.com. Official Charts Company. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουνίου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Διαγωνισμός_Τραγουδιού_Eurovision_2020&oldid=10476236"