Congratulations: 50 Χρόνια του Διαγωνισμού Τραγουδιού Eurovision
| Congratulations: 50 Χρόνια του Διαγωνισμού Τραγουδιού Eurovision | |
|---|---|
.jpg) | |
| Ημερομηνίες | |
| Τελικός | 22 Οκτωβρίου 2005 |
| Διοργάνωση | |
| Χώρος Διεξαγωγής |  Αρένα Φόρουμ, Κοπεγχάγη, Δανία |
| Παρουσιαστές |  Κατρίνα Λέσκανιτς Ρέναρς Κάουπερς |
| Μουσική Διεύθυνση | Μίκαελ Μπόγιεσεν |
| Σκηνοθέτης | Λαρς Χάμμερ |
| Εκτελεστικός επόπτης |
|
| Εκτελεστικός παραγωγός | Γιάν Φρίφελτ |
| Διοργανωτής | EBU, DR |
| Έναρξη διαγωνισμού | Μοντάζ των επιλεγμένων τραγουδιών (δείτε παρακάτω), "Love Shine A Light" της Κατρίνα Λέσκανιτς, "Η Παρέλαση των Σημαιών" |
| Κατά τη διάρκεια του σόου | Μιεσκουόρο Χουταγιάτ (πρώτος γύρος), Riverdance, Τζόνι Λόγκαν ερμηνεύει "When a Woman Loves a Man", Νικόλ και Ουγκό ερμηνεύουν μια μικρή εκδοχή του "Baby, Baby". Ρόναν Κίτινγκ ερμηνεύει το "Life Is a Rollercoaster", Διάφορα ποτ πουρί |
| Συμμετέχοντες | |
| Αριθμός συμμετοχών | 14 τραγούδια από το 1958 έως το 2005 |
 .svg) | |
| Ψηφοφορία | |
| Σύστημα ψηφοφορίας | Τηλεψηφοφορία και Κριτική επιτροπή - κάθε χώρα δίνει 1-8, 10, και 12 πόντους στα 10 αγαπημένα της τραγούδια |
| Μηδέν βαθμοί | Καμία |
| Νικητής |  Σουηδία"Waterloo" των ABBA |
Το Congratulations: 50 Χρόνια του Διαγωνισμού Τραγουδιού Eurovision, ήταν ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα που οργανώθηκε από την EBU για τον εορτασμό της πεντηκοστής επετείου του διαγωνισμού της Eurovision και να καθορίσει τη πιο δημοφιλή συμμετοχή του Διαγωνισμού, εδώ και πενήντα χρόνια. Έλαβε χώρα στην Forum Arena (Αρένα Φόρουμ) της Κοπεγχάγης, στις 22 Οκτωβρίου 2005. Ο ραδιοτηλεοπτικός φορέας που τον φιλοξένησε ήταν η Δημόσια Ραδιοτηλεόραση της Δανίας (DR. Δεκατέσσερα τραγούδια μισού αιώνα του Διαγωνισμού, που επιλέχθηκαν μέσα από μια διαδικτυακή δημοσκόπηση και από μια κριτική επιτροπή, δημιούργησαν το γεγονός. 31 χώρες-μέλη της EBU μετάδωσαν την συναυλία (αν και το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιταλία και η Γαλλία δεν την μετέδωσαν), με τηλεψηφοφορίες και κριτικές επιτροπές να αποφασίζουν τον νικητή. 2.5 εκατομμύρια ψήφοι καταμετρήθηκαν συνολικά το βράδυ.
Η εκδήλωση φιλοξενήθηκε από την Katrina Leskanich (Κατρίνα Λέτσκανιτς) και απο τον Renārs Kaupers (Ρέναρς Κάουπερς). Το γεγονός κερδήθηκε από τη σουηδική ομάδα ABBA, με το τραγούδι "Waterloo" (η μπάντα είχε αρχικά κερδίσει το διαγωνισμό για τη Σουηδία το 1974).
Για να συμπέσει με την περίπτωση, η EBU κυκλοφόρησε δύο CD με τραγούδια της Eurovision από τα προηγούμενα πενήντα χρόνια. Δύο DVD με αυθεντικές εκτελέσεις Eurovision από αυτά τα τραγούδια είχαν επίσης κυκλοφορήσει.
Οργάνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Νοέμβριο του 2002, ο Jürgen Meier-Beer από την Ομάδα Αναφοράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ραδιοφωνικών Εκπομπών (EBU) ανακοίνωσε σχέδια για τη διοργάνωση ειδικής εορταστικής συναυλίας το 2005 με την ευκαιρία της 50ής επετείου του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision.[1]
Ραδιοτηλεοπτικός φορέας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Ιούνιο του 2004, η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση ανακοίνωσε ότι επρόκειτο να πραγματοποιήσει συναυλία για να γιορτάσουν τα πενήντα χρόνια του διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision. Η εκδήλωση επρόκειτο να πραγματοποιούταν στις 16 Οκτωβρίου 2005 στο Royal Albert Hall στο Λονδίνο της Αγγλίας. Το BBC ήταν έτοιμο να φιλοξενήσει τη συναυλία.[2] Το Royal Albert Hall δεν ήταν όμως διαθέσιμο. Έτσι, τον Αύγουστο του 2004, η EBU ανακοίνωσε ότι η DR θα φιλοξενήσει το συμβάν. Ο τηλεοπτικός επόπτης του διαγωνισμού Svante Stockselius είπε ότι η προηγούμενη εμπειρία της Δανίας στο να φιλοξενεί διαγωνισμού της Eurovision (είχε φιλοξενήσει τον διαγωνισμό του 2001 και τον πρώτο Παιδικό Διαγωνισμό Τραγουδιού το 2003) ασκούσαν επιρροή στην επιλογή της Ένωσης.[3] Ο νικητής του διαγωνισμού του 1998, Ντάνα Ιντερνάσιοναλ, που εμφανίσθηκε στο γεγονός, αργότερα πρότεινε ότι ο λόγος πίσω από την αλλαγή της διοργανώτριας χώρας ήταν επίσης στο γεγονός ότι το BBC ήθελε να παρουσιάσει το σόου "με χιούμορ" σαν να διασκέδαζε στο Διαγωνισμό, μια ιδέα που αποδείχθηκε λιγότερο δημοφιλής στην EBU. Το BBC συνέχισε να εκπέμπει το δικό του πρόγραμμα 50 χρόνων επετείου, το Μάιο του 2006, το "Boom Bang-a-Bang: 50 χρόνια της Eurovision.[4]
Επιλογή χώρου και φιλοξενία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 25 Οκτωβρίου του 2004, η Κοπεγχάγη επιβεβαιώθηκε ως η διοργανώτρια πόλη για την εκδήλωση, η οποία τώρα είχε προγραμματιστεί να λάβει χώρα στις 22 Οκτωβρίου 2005.[5] Tον Μάιο του 2005, ο τίτλος "Congratulations" επιβεβαιώθηκε ως το επίσημο όνομα της συναυλίας. Ένα μήνα αργότερα, η DR ανακοίνωσε ότι το Φόρουμ της Κοπεγχάγης θα φιλοξενήσει το πρόγραμμα.[6] Ο επιλεγμένος χώρος είχε προηγουμένως φιλοξενήσει την πρώτη παιδική έκδοση του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision το 2003.[7]
Στις 9 Σεπτεμβρίου 2005, η DR ανακοίνωσε ότι η Κατρίνα Λέτσκανιτς και ο Ρέναρς Κάουπερς θα παρουσιάσουν την συναυλία. Η Λέτσκανιτς ήταν η τραγουδίστρια που κέρδισε για το Ηνωμένο Βασίλειο το 1997. Ο Κάουπερς είναι ο βασικός τραγουδιστής της λεττονικής μπάντας Brainstorm, ο οποίος εκπροσώπησε τη Λεττονία στο ντεμπούτο της στο Διαγωνισμό του 2000.[8] Εισιτήρια για τη συναυλία βγήκαν προς πώληση στις 22 Αυγούστου 2005 από τις 10:00 (Κεντρική Ώρα Ευρώπης) και εξαντλήθηκαν μέσα σε μία ώρα.[9] Το γεγονός παρακολούθησαν 6,000 άτομα στην αρένα.[10]
Συμμετέχουσες χώρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δεκατέσσερα τραγούδια αγωνίστηκαν στο Congratulations. Τον Μάιο του 2005 η EBU άνοιξε μια δημοσκόπηση στην ιστοσελίδα της να αποφασίσει δέκα τραγούδια που θα αμφισβητήσουν το γεγονός. Οι ψηφοφόροι επέλεξαν δύο αγαπημένα τους τραγούδια από κάθε μία από πέντε δεκαετίες: 1956-1965, 1966-1975, 1976-1985, 1986 έως 1995 και 1996 - 2005. Τα υπόλοιπα τέσσερα τραγούδια θα επιλεγούν από την Ομάδα αναφοράς της EBU. Στις 16 Ιουνίου 2005, τα δεκατέσσερα επιλεγμένα τραγούδια ανακοινώθηκαν. Έντεκα από τα δεκατέσσερα τραγούδια ήταν οι νικητές της Eurovision. Μόνο το "Nel blu di pinto di blu", το "Congratulations" και το "Eres Tú" (που όλα τερμάτισαν στις τρεις πρώτες θέσεις στο διαγωνισμό) δεν ήταν. Δύο χώρες, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ιρλανδία, εκπροσωπήθηκαν δύο φορές στη λίστα. Ο Johnny Logan, ο οποίος κέρδισε το διαγωνισμό δύο φορές για την Ιρλανδία ως τραγουδιστής, είχε δύο από τα τραγούδια του που εμφανίστηκαν στον κατάλογο.
Ημιτελικός (Πρώτος Γύρος)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όλες οι 32 χώρες που εκπέμπουν το διαγωνισμό ψήφισαν στον πρώτο γύρο. Τα πέντε τραγούδια που είναι σημειωμένα με πορτοκαλί χρώμα προκρίνονται στο δεύτερο και τελικό γύρο.
| Σειρά | Χώρα | Χρονιά | Γλώσσα | Καλλιτέχνης | Τραγούδι | Θέση | Βαθμοί |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 01 | Ηνωμένο Βασίλειο |
1968 | Αγγλικά | Κλιφ Ρίτσαρντ | "Congratulations" | 8 | 105 |
| 02 |  Ιρλανδία |
1980 | Αγγλικά | Τζόνι Λόγκαν | "What's Another Year?" | 12 | 74 |
| 03 |  Ισραήλ |
1998 | Εβραϊκά | Ντάνα Ιντερνάσιοναλ | "Diva" | 13 | 39 |
| 04 |  Ισπανία |
1973 | Ισπανικά | Mocedades | "Eres Tú" | 11 | 90 |
| 05 |  Γερμανία |
1982 | Γερμανικά | Νικόλ | "Ein bisschen Frieden" | 7 | 106 |
| 06 |  Ιταλία |
1958 | Ιταλικά | Ντομένικο Μοντούνιο | "Nel blu dipinto di blu" | 2 | 200 |
| 07 | Σουηδία |
1974 | Αγγλικά | ABBA | "Waterloo" | 1 | 331 |
| 08 | Δανία |
2000 | Αγγλικά | Αδελφοί Όλσεν | "Fly on the Wings of Love" | 6 | 111 |
| 09 |  Λουξεμβούργο |
1965 | Γαλλικά | Φρανς Γκαλ | "Poupée de cire, poupée de son" | 14 | 37 |
| 10 |  Τουρκία |
2003 | Αγγλικά | Σερτάμπ Ερενέρ | "Everyway That I Can" | 9 | 104 |
| 11 |  Ελβετία |
1988 | Γαλλικά | Σελίν Ντιόν | "Ne partez pas sans moi" | 10 | 98 |
| 12 | Ιρλανδία |
1987 | Αγγλικά | Τζόνι Λόγκαν | "Hold Me Now" | 3 | 182 |
| 13 | Ηνωμένο Βασίλειο |
1976 | Αγγλικά | Brotherhood of Man | "Save Your Kisses for Me" | 5 | 154 |
| 14 |  Ελλάδα |
2005 | Αγγλικά | Έλενα Παπαρίζου | "My Number One" | 4 | 167 |
Τελικός (Δεύτερος Γύρος)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όλες οι 32 χώρες που εκπέμπουν το διαγωνισμό ψήφισαν στο δεύτερο γύρο.
| Σειρά | Χώρα | Γλώσσα | Καλλιτέχνης | Τραγούδι | Θέση | Βαθμοί |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 01 (06) | Ιταλία |
Αγγλικά | Ντομένικο Μοντούνιο | "Nel blu dipinto di blu" | 2 | 267 |
| 02 (07) | Σουηδία |
Αγγλικά | ABBA | "Waterloo" | 1 | 329 |
| 03 (12) | Ιρλανδία |
Αγγλικά | Τζόνι Λόγκαν | "Hold Me Now" | 3 | 262 |
| 04 (13) | Ηνωμένο Βασίλειο |
Αγγλικά | Brotherhood of Man | "Save Your Kisses for Me" | 5 | 230 |
| 05 (14) | Ελλάδα |
Αγγλικά | Έλενα Παπαρίζου | "My Number One" | 4 | 245 |
Παραστάσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η συναυλία ξεκίνησε με τη γνωστή μουσική της Eurovision "Te Deum " που ακολουθήθηκε από ένα μήνυμα από τον Cliff Richard. Μετά από ένα γρήγορο μοντάζ όλων των 14 τραγουδιών, η ορχήστρα άρχισε να παίζει το "Ding-A-Dong" (Ολλανδία 1975), με χορευτές επί σκηνής. Συνεχίστηκαν το "A-Ba-Ni-Bi " (Ισραήλ 1978), το "Le dernier qui a parle" (Γαλλία 1991), και τέλος, το "Dschinghis Khan" (Γερμανία 1979), που επίσης συνοδεύτηκαν από χορογραφία. Τέλος, η Κατρίνα Λέτσκανιτς (παρουσιάστρια της βραδιάς μαζί με τον Ρέναρς Κάουπερς), παρουσίασε το τραγούδι που είχε εκτελέσει το 1997 στο Δουβλίνο, το "Love Shine a Light" (Ηνωμένο Βασίλειο 1997), που παρουσιάστηκε με τις σημαίες όλων των χωρών που είχαν συμμετέχει μέχρι εκείνη τη χρονιά στο Διαγωνισμό.
Κατά τη διάρκεια της τηλεοπτικής εκπομπής, μερικά highlights παρουσιάστηκαν τα οποία έδειξαν μοντάζ διαφόρων παραστάσεων της Eurovision που ήταν ή ενδιαφέρουσες. Υπήρχαν 6 ποικιλίες, που περιχράφτηκαν από τους παρουσιαστές ως «νικητές» , «πολιτική, τόλμη, μεγαλύτερο από τη ζωή», «χαριτωμένοι άνδρες», «αξέχαστες ερμηνείες χορών», «δύναμη κοριτσιών» και «κοντινές δεύτερες θέσεις». Μια σειρά από υψηλού προφίλ καλλιτέχνες της Eurovision επέστρεψαν για να βοηθήσουν την παρουσίαση των 14 τραγουδιών. Αυτοί ήταν οι: Καρόλα, Μασσιέλ, Ντάνα Ιντερνάσσιοναλ, Μπίρθε Γουίλκε, Άνν-Μαρί Νταβίντ, Σάντρα Κίμ, Ελισσάβετ Αντρεάσσεν, Χάνα Κρόγκ, Αδελφοί Όλσεν, Εμίλια Κόκιτς, Μαρί Μυριάμ, Σερτάμπ Ερενέρ, Έλενα Παπαρίζου, Νικόλ και Ουγκό, Τσέριλ Μπέικερ και Λις Άσια. Ο Κλίφ Ρίτσαρντ και η Νικόλ έδωσαν προ-ηχογραφημένα μηνύματα καθώς δεν μπόρεσαν να παραστούν.
Κατά τη διάρκεια της παράστασης, υπήρξαν πολλές παρουσιάσεις από προσκεκλημένους καλλιτέχνες κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας και της καταμέτρησης των ψήφων. Αυτά αποτελούνταν από τη φινλανδική χορωδία Mieskuoro Huutajat, το Riverdance (χορός της Eurovision του 1994), o Ronan Keating (ο συνδιοργανωτής του 1997) και ο Τζόνι Λόγκαν, τραγουδώντας το νέο single του "Όταν μια γυναίκα αγαπά έναν άνθρωπο", καθώς και μια εμφάνιση από το βελγικό δίδυμο του 1973, Νικόλ και Ουγκό.
Υπήρχαν τρεις ανάμεικτες μουσικές (medleys), που αποτελούσαν κάποια τραγούδια διοργανώσεις του παρελθόντος. Η πρώτη αποτελούνταν από τους: Dana International, τραγουδώντας το Parlez - vous Francais (Baccara για το Λουξεμβούργο στο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 1978), η Carola Haggkvist, τραγουδώντας το Främling (Σουηδια 1983, 3η θέση), η Alsou, τραγουδώντας το "Solo" (Ρωσία 2000, 2η θέση), ο Fabrizio Faniello, τραγουδώντας το "Another Summer Night" (Μάλτα 2001, 9η θέση), η Marie Myriam, το τραγούδι "L'amour est bleu" (Βίκυ Λέανδρος, Λουξεμβούργο 1967, 4η θέση), ο Richard Herrey το τραγούδι "Let Me Be The One" (The Shadows, Ηνωμένο Βασίλειο 1975) και τέλος, ο Thomas Thordarson τραγουδώντας το "Vi Maler Byen Rød" (Birthe Kjær, Δανία 1989).
Η δεύτερη αποτελούνταν από τους: Gali Atari με το τραγούδι Hallelujah (Ισραήλ 1979, 1η θέση), οι Bobbysocks, με το τραγούδι La Det swinge (Νορβηγία 1985, 1η θέση), η Anne-Marie David, με το τραγούδι Après Toi (Βίκυ Λέανδρος, Λουξεμβούργο 1972, 1η θέση), η Λις Άσια, με το τραγούδι Refrain (Ελβετία 1956, 1η θέση, το πρώτο νικητήριο τραγούδι της Eurovision), η Sandra Kim, με το τραγούδι Non ho l'Eta (Gigliola Cinquetti, Ιταλία 1964, 1η θέση) και τέλος, οι Bucks Fizz, με το τραγούδι Making Your Mind Up (Ηνωμένο Βασίλειο 1981, 1η θέση).
Η τελευταία ανάμεικτη μουσική τραγουδήθηκε από την Eimear Quinn, τον Charlie McGettigan, τον Jakob Sveistrup και την Linda Martin, τους νικητές της Eurovision του 1996, του 1994 και του 1992, και (στην περίπτωση του Sveistrup), ο εκπρόσωπος της Δανίας το 2005. Και οι τέσσερις ενέργησαν ως εφεδρικοί τραγουδιστές κατά τη διάρκεια της παράστασης.
Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στο "Congratulations", χρησιμοποιήθηκαν και οι κριτικές επιτροπές και η τηλεψηφοφορία, έχοντας και τα δύο ίση επιρροή στην ψηφοφορία. Στον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας, ο αριθμός των τραγουδιών μειώθηκε σε πέντε. Κάθε χώρα δίνει βαθμούς από 1 έως 8, 10 και στη συνέχεια, 12 στα δέκα πιο αγαπητά τραγούδια τους. Σε αντίθεση με το Διαγωνισμό, οι τηλεθεατές είχαν τη δυνατότητα να ψηφίσουν για τα τραγούδια που εκπροσωπούσαν τη χώρα τους. Τα πέντε κορυφαία τραγούδια υποβλήθηκαν στη συνέχεια σε έναν άλλο γύρο της ψηφοφορίας, όπου απονεμήθηκαν μόλις έξι πόντους και άνω. Η ψηφοφορία διεξήχθη σε ιδιωτικό, και τα αποτελέσματα δεν είχαν ανακοινωθεί μέχρι μετά την παράσταση. Το τραγούδι με τους περισσότερους πόντους στο δεύτερο γύρο ήταν ο νικητής.
Αν και τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας είναι γνωστά, οι πλήρης ψήφοι δεν έχουν δοθεί στη δημοσιότητα από την EBU μέχρι σήμερα. Στις 21 Σεπτεμβρίου του 2018 βγήκαν στην κυκλοφορία τα λεπτομερή αποτελέσματα.
Πίνακας σκορ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο ολοκληρωμένος πίνακας σκορ έχει ως εξής:[11][12]
Ημιτελικός (Πρώτος Γύρος)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Ψηφοφόροι[11] | |||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| "Congratulations" | 105 | 8 | 10 | 1 | 5 | 8 | 6 | 1 | 2 | 3 | 5 | 5 | 5 | 10 | 3 | 4 | 7 | 2 | 4 | 1 | 1 | 2 | 7 | 5 | |||||||||
| "What's Another Year?" | 74 | 2 | 4 | 6 | 5 | 4 | 1 | 6 | 8 | 3 | 3 | 2 | 3 | 6 | 6 | 4 | 6 | 1 | 4 | ||||||||||||||
| "Diva" | 39 | 3 | 1 | 3 | 12 | 2 | 2 | 1 | 6 | 2 | 3 | 4 | |||||||||||||||||||||
| "Eres tú" | 90 | 10 | 10 | 5 | 3 | 10 | 4 | 10 | 1 | 12 | 6 | 3 | 12 | 1 | 3 | ||||||||||||||||||
| "Ein bißchen Frieden" | 106 | 1 | 3 | 2 | 3 | 3 | 4 | 5 | 3 | 8 | 6 | 2 | 7 | 7 | 1 | 0 | 4 | 5 | 5 | 7 | 3 | 1 | 3 | 8 | 4 | 4 | 4 | 3 | 12 | ||||
| "Nel blu dipinto di blu" | 200 | 6 | 7 | 6 | 7 | 10 | 5 | 8 | 7 | 8 | 7 | 2 | 4 | 6 | 8 | 7 | 6 | 8 | 2 | 6 | 8 | 7 | 10 | 8 | 10 | 8 | 5 | 8 | 10 | 6 | |||
| "Waterloo" | 331 | 12 | 12 | 12 | 8 | 12 | 10 | 12 | 12 | 12 | 7 | 10 | 10 | 8 | 12 | 12 | 8 | 8 | 12 | 10 | 12 | 12 | 12 | 8 | 12 | 12 | 12 | 10 | 12 | 10 | 8 | 12 | |
| "Fly on the Wings of Love" | 111 | 3 | 5 | 1 | 6 | 10 | 6 | 12 | 7 | 10 | 10 | 2 | 7 | 2 | 8 | 3 | 1 | 3 | 4 | 8 | 3 | ||||||||||||
| "Poupée de cire, poupée de son" | 37 | 8 | 8 | 1 | 2 | 1 | 3 | 7 | 1 | 2 | 1 | 1 | 2 | ||||||||||||||||||||
| "Everyway That I Can" | 104 | 2 | 10 | 2 | 6 | 8 | 4 | 4 | 3 | 7 | 1 | 1 | 4 | 8 | 5 | 5 | 5 | 2 | 5 | 3 | 7 | 12 | |||||||||||
| "Ne partez pas sans moi" | 98 | 7 | 1 | 3 | 2 | 1 | 5 | 1 | 1 | 1 | 4 | 10 | 3 | 10 | 2 | 1 | 8 | 3 | 4 | 4 | 2 | 12 | 5 | 8 | |||||||||
| "Hold Me Now" | 182 | 4 | 5 | 6 | 8 | 7 | 7 | 7 | 10 | 10 | 2 | 12 | 5 | 4 | 12 | 12 | 5 | 7 | 10 | 2 | 5 | 10 | 10 | 7 | 6 | 6 | 2 | 1 | |||||
| "Save Your Kisses for Me" | 154 | 4 | 6 | 4 | 7 | 4 | 8 | 2 | 3 | 6 | 8 | 6 | 6 | 5 | 6 | 5 | 7 | 10 | 10 | 2 | 8 | 6 | 6 | 6 | 2 | 7 | 10 | ||||||
| "My Number One" | 167 | 5 | 2 | 7 | 12 | 4 | 12 | 2 | 5 | 12 | 6 | 4 | 3 | 5 | 5 | 4 | 4 | 1 | 3 | 4 | 1 | 12 | 7 | 7 | 5 | 7 | 10 | 5 | 6 | 7 | |||
12 βαθμοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ακολουθεί μια περίληψη των μέγιστων 12 βαθμών κάθε χώρας που απονέμεται στον πρώτο γύρο:
| N. | Τραγούδι | Χώρα που έδωσε τους 12 βαθμούς |
|---|---|---|
| 18 | "Waterloo" | Ανδόρρα, Αυστρία, Βέλγιο, Κροατία, Δανία, Φιλανδία, Γερμανία, Λετονία, Λιθουανία, Μονακό, Νορβηγία, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρωσία, Σερβία και Μαυροβούνιο, Σλοβενία, Σουηδία, Ουκρανία |
| 4 | "My Number One" | Βοσνία και Ερζεγοβίνη, Κύπρος, Ελλάδα, Ρουμανία |
| 3 | "Hold Me Now" | ΠΓΔΜ, Μάλτα, Ιρλανδία |
| 2 | "Eres tú" | Ολλανδία, Ισπανία |
| 1 | "Fly on the Wings of Love" | Ισλανδία |
| "Everyway That I Can" | Τουρκία | |
| "Ne partez pas sans moi" | Ελβετία | |
| "Diva" | Ισραήλ |
Τελικός (Δεύτερος Γύρος)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Ψηφοφόροι[11] | |||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| "Nel blu dipinto di blu" | 267 | 10 | 10 | 8 | 10 | 8 | 7 | 6 | 10 | 12 | 8 | 10 | 7 | 7 | 8 | 12 | 8 | 8 | 10 | 6 | 6 | 8 | 8 | 7 | 10 | 7 | 10 | 10 | 7 | 10 | 12 | 7 | |
| "Waterloo" | 329 | 12 | 12 | 12 | 8 | 10 | 10 | 12 | 12 | 7 | 7 | 12 | 10 | 10 | 12 | 10 | 10 | 10 | 12 | 12 | 12 | 12 | 7 | 8 | 12 | 10 | 12 | 12 | 12 | 12 | 8 | 12 | |
| "Hold Me Now" | 262 | 6 | 7 | 10 | 7 | 12 | 8 | 10 | 8 | 8 | 10 | 8 | 12 | 8 | 6 | 6 | 12 | 12 | 7 | 10 | 10 | 6 | 12 | 12 | 6 | 8 | 8 | 6 | 8 | 7 | 6 | 6 | |
| "Save Your Kisses for Me" | 230 | 7 | 8 | 6 | 6 | 6 | 6 | 8 | 7 | 6 | 6 | 7 | 6 | 12 | 10 | 8 | 7 | 6 | 8 | 8 | 8 | 10 | 10 | 6 | 8 | 6 | 7 | 8 | 6 | 6 | 7 | 10 | |
| "My Number One" | 245 | 8 | 6 | 7 | 12 | 7 | 12 | 7 | 6 | 10 | 12 | 6 | 8 | 6 | 7 | 7 | 6 | 7 | 6 | 7 | 7 | 7 | 6 | 10 | 7 | 12 | 6 | 7 | 10 | 8 | 10 | 8 | |
12 βαθμοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ακολουθεί μια περίληψη των μέγιστων 12 βαθμών κάθε χώρας που απονέμεται στον δεύτερο γύρο:
| N. | Τραγούδι | Χώρα που έδωσε τους 12 βαθμούς |
|---|---|---|
| 17 | "Waterloo" | Ανδόρρα, Αυστρία, Βέλγιο, Δανία, Φιλανδία, Ισλανδία, Λετονία, Μονακό, Ολλανδία, Νορβηγία, Πολωνία, Ρωσία, Σλοβενία, Ισπανία, Σουηδία, Ελβετία, Ουκρανία |
| 6 | "Hold Me Now" | Κροατία, Ιρλανδία, ΠΓΔΜ, Μάλτα, Πορτογαλία, Ρουμανία |
| 4 | "My Number One" | Βοσνία και Ερζεγοβίνη, Κύπρος, Ελλάδα, Σερβία και Μαυροβούνιο |
| 3 | "Nel blu dipinto di blu" | Γερμανία, Λιθουανία, Τουρκία |
| 1 | "Save Your Kisses for Me" | Ισραήλ |
Διεθνής αναμετάδοση και ψηφοφορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Συνολικά τριάντα τέσσερις χώρες μετέδωσαν την παράσταση, αλλά μόνο τριάντα δύο συμμετείχαν στη σχετική ψηφοφορία. Οι χώρες που μετέδωσαν το διαγωνισμό ζωντανά και είχαν τη δυνατότητα να ψηφίσουν ήταν οι:
|
.svg){kind=small}
Οι χώρες που μετέδωσαν το διαγωνισμό, οι οποίες καθυστέρησαν και ως εκ τούτου έχασαν το δικαίωμα ψήφου ήταν οι:
Οι χώρες που έχουν προηγουμένως διαγωνιστεί, αλλά δεν ασχολήθηκαν με την μετάδωση ή την ψηφοφορία του διαγωνισμού ήταν οι:
Το BBC (Ηνωμένο Βασίλειο), το RAI (Ιταλία) και το France Télévisions (Γαλλία) επέλεξαν να μην μεταδώσουν την παράσταση. Ο Søren Therkelsen, ο αρχισυντάκτης της εκδήλωσης, είπε ότι ήταν «απογοητευμένος» για την απόφαση των ραδιοτηλεοπτικών φορέων να μην μεταδώσουν την παράσταση.
Διεθνές χώρες, οι οποίες μετέδωσαν το διαγωνισμό
Σχολιαστές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αλβανία – Λέον Μένκσι
Ανδόρρα – Μερί Πικάρ
Αρμενία – TBC
Αυστραλία – Μάρτι Γουελάν (κάλυψη από RTÉ)
Αυστρία – Ελιζαμπεθ Ένγκστλερ & Έρνστ Γκρίσμαν
Βέλγιο – Αντρέ Βερμεουλέν & Άνια Ντάεμς (VRT), Βίκτορ Λάζλο & Ιβές Μπαρμιγιέ (RTBF)
Βοσνία και Ερζεγοβίνη – Ντίνο Μέρλιν
Κροατία – Εμίλιγια Κόκιτς
Κύπρος – Εύη Παπαμιχαήλ
Δανία – Νικολάι Μολμπέχ
Φινλανδία – Γιάανα Πέλκονεν & Χάικι Σεπολό (YLE TV2)[13]
Γερμανία – Πίτερ Ούρμπαν
Ελλάδα – Ελισάβετ Φιλλιπούλη
Ουγγαρία – Τζένεϊ Ερζσέμπετ
Ισλανδία – Γκίσλι Μαρτάιν Μπάλντουρσον
Ιρλανδία – Μάρτι Γουελάν
Ισραήλ – Όχι σχολιαστής
Λετονία – Μαρίγια Ναούμοβα
Λιθουανία – TBC
ΠΓΔΜ – TBC
Μάλτα – Τόνι Μικαλλέφ[14]
Μονακό – Μπερνάρντ Μοντιέλ & Εγκλαντίν Εμεγιέ
Ολλανδία – Γουίλλεμ βαν Μπέουσεκομ[15]
Νορβηγία – Τζοστέιν Πέντερσεν
Πολωνία – Άρτουρ Ορζέχ
Πορτογαλία – Ελάντιο Κλίμακο
Ρουμανία – TBC
Ρωσία – Γιελένα Μπατίνοβα
Σερβία και Μαυροβούνιο – Ντούτσκα Βουτσίνιτς-Λούτσιτς (RTS1), TBC (TVCG)
Σλοβενία – Αντρέι Χόφερ
Ισπανία – Μπεατρίζ Πέκερ & Χοσέ Μαρία Ινίγκο[16]
Σουηδία – Πέκκα Χέινο
Ελβετία – Σάντρα Στούντερ (SF), Σέργκ Μόισσον (TSR), Σάντι Άλτερματτ (RTSI)
Τουρκία – Μπουλέντ Όζβερεν
Ουκρανία – Παύλο Σύλκο
Μη συμμετέχουσες χώρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Χώρες που έχουν προηγουμένως αγωνιστεί αλλά δεν συμμετείχαν στη μετάδοση ή στην ψηφοφορία του διαγωνισμού:
Τα κανάλια BBC (Ηνωμ. Βασίλειο), RAI (Ιταλία) και France Télévisions επέλεξαν να μην εκπέμψουν το γεγονός. Ο Σόρεν Θέρκελσεν, ο υπεύθυνος επεξεργασίας της εκδήλωσης, δήλωσε ότι "απογοητεύτηκε" από την απόφαση των ραδιοτηλεοπτικών φορέων να μην μεταδώσουν την εκπομπή.[17] The BBC chose not to carry the event as it was "too remote" for British audiences.[10]
Μουσικές αναμείξεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μουσική ανάμειξη Έναρξης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ολλανδία 1975
- Ισραήλ 1978
Γαλλία 1991
Γερμανία 1979
Ηνωμένο Βασίλειο 1997
Οι νικητές της Eurovision[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ελβετία 1956- Ολλανδία 1959
- Δανία 1963
- Αυστρία 1966
- Ισπανία 1969
- Ιρλανδία 1970
Λουξεμβούργο 1973- Γαλλία 1977
- Ηνωμένο Βασίλειο 1981
- Σουηδία 1984
- Ιρλανδία 1993
Νορβηγία 1995- Σουηδία 1999
- Λετονία 2002
Αξέχαστες παραστάσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Νορβηγία 1980
- Ηνωμένο Βασίλειο 1981
- 1983 Ενδυματολογική δυσλειτουργία της παρουσιάστριας Λιλ Λίντφορς ζωντανά
- Γερμανία 2000
- Γερμανία 1980
- Ισραήλ 2000
- Ουκρανία 2005
- Λετονία 2002
- Σλοβενία 2002
Ισλανδία 1997- Νορβηγία 2005
- Φινλανδία 1976
Βέλγιο 1973- Αυστρία 1981
- Ισραήλ 1987
Γιουγκοσλαβία 1991- Σουηδία 2000
- Ελβετία 1979
- Γαλλία 1994
- Γερμανία 1998
Μολδαβία 2005- Αυστρία 2003
- Δανία 1957
.svg){kind=small}
Άντρες της Eurovision[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Γαλλία 1961
- Ισπανία 1962
- Βέλγιο 1969
- Νορβηγία 1968
- Ισπανία 1970
- Φινλανδία 1967
- Ολλανδία 1982
- Ηνωμένο Βασίλειο 1962
Ιταλία 1965- Ισραήλ 1974
- Βέλγιο 1973
- Βέλγιο 1974
- Λουξεμβούργο 1976
- Αυστρία 1957
- Ιταλία 1980
- Ιρλανδία 1966
- Σουηδία 1980
- Αυστρία 1959
- Ρωσία 1995
- Δανία 1980
- Αυστρία 1991
- Ισλανδία 1986
- Μάλτα 1975
Χορός της Eurovision[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Γερμανία 1959
- Βέλγιο 1983
- Δανία 1966
- Τουρκία 1987
- Γερμανία 1977
- Ηνωμένο Βασίλειο 1982
- Αυστρία 1977
- Λουξεμβούργο 1978
- Γερμανία 1979
- Αυστρία 1982
- Ισπανία 1977
- Δανία 1981
- Βέλγιο 1973
- Ηνωμένο Βασίλειο 1983
- Δανία 1983
- Σουηδία 1985
- Πορτογαλία 1982
- Νορβηγία 1986
- Ιρλανδία 1969
Ελλάδα 2002- Γαλλία 2004
- Γιουγκοσλαβία 1983
- Ηνωμένο Βασίλειο 1987
- Ελλάδα 2004
- Ολλανδία 1966
Γυναίκες της Eurovision[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Σουηδία 1963
- Ισπανία 1961
- Ισπανία 1990
- Γερμανία 1975
- Ολλανδία 1993
- Ελλάδα 1991
- Ισπανία 1983
- Ηνωμένο Βασίλειο 1996
- Ρωσία 1997
- Νορβηγία 1966
Μονακό 1967- Πορτογαλία 1969
- Ισπανία 1965
Κροατία 2002- Ελλάδα 2003
- Βέλγιο 1973
- Νορβηγία 1976
- Γαλλία 1967
- Ιταλία 1992
- Κροατία 1999
- Πορτογαλία 1966
- Μονακό 1971
- Ολλανδία 1965
- Πορτογαλία 1988
Αγαπημένα της Eurovision[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Λουξεμβούργο 1978: (Parlez-vous français - Dana International)
- Σουηδία 1983: (Främling - Καρόλα)
- Ρωσία 2000: (Solo - Alsou)
- Μάλτα 2001: (Another Summer Night - Fabrizio Faniello)
- Λουξεμβούργο 1967: (L'Amour Est Bleu by Marie Myriam)
- Ηνωμένο Βασίλειο 1975: (Let Me Be The One - Richard Herrey)
- Δανία 1989: (Vi maler byen rød - Tomas Thordarson)
Μουσική ανάμειξη νικητών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ισραήλ 1979 (Hallelujah - Gali Atari)
- Νορβηγία 1985 (La Det Swinge - Bobbysocks)
- Λουξεμβούργο 1972 (Aprés Toi - Anne-Marie David)
- Ελβετία 1956 (Refrain - Λις Άσια)
- Ιταλία 1964 (Non Ho L'Età - Sandra Kim)
- Ηνωμένο Βασίλειο 1981 (Making Your Mind Up - Bucks Fizz)
Δεύτερες θέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Γαλλία 1976
- Ηνωμένο Βασίλειο 1972
- Ηνωμένο Βασίλειο 1961
- Ισπανία 1979
- Γερμανία 1987
- Γαλλία 1991
- Γερμανία 1981
- Ισραήλ 1982
- Ελβετία 1963
- Ισπανία 1995
- Ελβετία 1958
- Ισλανδία 1999
- Γαλλία 1990
- Σουηδία 1966
- Δανία 2001
- Νορβηγία 1996
Μουσική ανάμειξη των φωνητικών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ιρλανδία 1994 (The Voice - Eimear Quinn)
- Ιρλανδία 1994 (Rock 'n' Roll Kids - Charlie McGettigan & Jakob Sveistrup)
- Δανία 2005 (Talking To You - Jakob Sveistrup)
- Ιρλανδία 1992 (Why Me? - Linda Martin)
(* Έτοιμα βίντεο)
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Διαγωνισμός Eurovision Νέων Μουσικών
- Διαγωνισμός Χορού Eurovision
- Διαγωνισμός Παιδικού Τραγουδιού Eurovision
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Sietse Bakker (28 Νοεμβρίου 2002). «Special programme for 50th Eurovision Song Contest». www.esctoday.com. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2018.
- ↑ Sietse Bakker (18 Ιουνίου 2004). «50th anniversary show to be held in London». ESCtoday.com. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2007.
- ↑ Sietse Bakker (26 Αυγούστου 2004). «50th anniversary show in Denmark». ESCtoday.com. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2007.
- ↑ «Boom Bang a Bang: 50 Years of Eurovision». bbc.co.uk. BBC. 16 Μαΐου 2006. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2014.
- ↑ Roel Phillips (25 Οκτωβρίου 2004). «Extravaganza on 22 October in Copenhagen». ESCtoday.com. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2007.
- ↑ Sietse Bakker (16 Ιουνίου 2005). «The 14 songs for Copenhagen». ESCtoday.com. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2007.
- ↑ «Junior Eurovision Song Contest 2003». European Broadcasting Union.
- ↑ Sietse Bakker (9 Σεπτεμβρίου 2005). «Congratulations hosted by Katrina and Renars». ESCtoday.com. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2007.
- ↑ «Eurovision Tickets for Congratulations sold out». www.esctoday.com. 22 Αυγούστου 2005. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2018.
- ↑ 10,0 10,1 «Abba's 'Waterloo' is voted best song of 50 Eurovision years». Independent. 24 Οκτωβρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2018.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 «Results from the voting (Round 1 and 2)». European Broadcasting Union. 25 Οκτωβρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2018.
- ↑ «Congratulations Copenhagen 2005». esckaz.com. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2018.
- ↑ «Telkussa 22.10.2005». Telkussa.fi.
- ↑ The Times, Tanja Cilia, 30 October 2005. On-Line: http://www.timesofmalta.com/articles/view/20051030/opinion/touch-of-crass.73668
- ↑ «Page not found ⋆ Eurovision News, Polls and Information by esctoday». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Νοεμβρίου 2006.
- ↑ «Congratulations: 50 Years Eurovision Song Contest». 22 Οκτωβρίου 2005 – μέσω IMDb.
- ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 Sietse Bakker (19 Αυγούστου 2005). «Therkelsen "disappointed" in British and French TV». Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2007.
Επιπλέον ιστοσελίδες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Congratulations Show στο Wayback Machine (αρχειοθετήθηκε 2017-01-29)
- Eurovision Song Contest στο Wayback Machine (αρχειοθετήθηκε 2005-10-25)
- Congratulations (DR event website) στο Wayback Machine (αρχειοθετήθηκε 2005-12-19)
| ||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
