Μετάβαση στο περιεχόμενο

Συμμετοχή της Ιρλανδίας στη Eurovision

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ιρλανδία
Τηλεοπτ. φορέαςRTÉ(2010–σήμερα)
Εθνικοί τρόποι επιλογής
Εθνικός τελικός
National Song Contest
1965–1973
1974 (τραγούδι)
1975–1982
1984–1986
Eurosong
1987–2001
2006–2007 (τραγούδι, ως μέρος του The Late Late Show)
2008
2009–2015 (ως μέρος του The Late Late Show)
2022–2023 (ως μέρος του The Late Late Show)
You're a Star
2003–2005
Εσωτερική επιλογή
1974 (καλλιτέχνης)
2006–2007 (καλλιτέχνης)
2016–2021
Γενική συμμετοχή
Συμμετοχές58 (46 τελικοί)
Διοργανώσεις1971, 1981, 1988, 1993, 1994, 1995, 1997
Πρώτη συμμετοχή1965
Καλύτερη θέση1η: 1970, 1980, 1987, 1992, 1993, 1994, 1996
Χειρότερη θέσηΤελευταία: 2007, 2013, 2019 ΗΤ, 2021 ΗΤ
Επιπλέον σύνδεσμοι
Σελίδα του RTÉ
Η σελίδα της Ιρλανδίας στο Eurovision.tv

Η Ιρλανδία έχει συμμετάσχει στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 58 φορές από τότε που έκανε το ντεμπούτο της στο διαγωνισμό του 1965 στη Νάπολη, χάνοντας μόνο δύο διαγωνισμούς από τότε (1983 και 2002). Ο τελικός του διαγωνισμού μεταδίδεται στην Ιρλανδία στο RTÉ One. Η Ιρλανδία έχει συνολικά ρεκόρ επτά νικών και είναι η μόνη χώρα που έχει κερδίσει τρεις συνεχόμενες φορές.

Τις επτά νίκες της Ιρλανδίας πέτυχαν η Ντάνα με το "All Kinds of Everything" (1970), ο Τζόνι Λόγκαν με το "What's Another Year" (1980) και το "Hold Me Now" (1987), η Λίντα Μάρτιν με το "Why Me" (1992), η Νίαμ Κάβανα με το "In Your Eyes" (1993), οι Πωλ Χάρρινγκτον και Τσάρλι ΜακΓκέττιγκαν με το "Rock 'n' Roll Kids" (1994) και η Ιμίαρ Χίνι με το "The Voice" (1996). Ο Τζόνι Λόγκαν είναι ο μόνος ερμηνευτής που κέρδισε δύο φορές και έγραψε επίσης τη νικητήρια συμμετοχή του 1992. Η Ιρλανδία, η οποία τερμάτισε επίσης δεύτερη με τους Σιν Ντάνφι (1967), Λίντα Μάρτιν (1984), Λίαμ Ρέιλι (1990) και Μαρκ Ρόμπερτς (1997), έχει συνολικά 18 αποτελέσματα στην πρώτη πεντάδα.

Από την εισαγωγή του προκριματικού γύρου το 1994, η Ιρλανδία κέρδισε τον διαγωνισμό δύο φορές. Από την εισαγωγή του ημιτελικού γύρου το 2004, η Ιρλανδία δεν κατάφερε να φτάσει στον τελικό δέκα φορές και δύο φορές τερμάτισε τελευταία στον τελικό, το 2007 και το 2013. Τα μόνα αποτέλεσμα της Ιρλανδίας στην πρώτη δεκάδα στους 17 τελευταίους διαγωνισμούς (2007–24) είναι η όγδοη θέση των Jedward το 2011, και η έκτη θεση του Bambie Thug το 2024.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Τζόνι Λόγκαν, που κέρδισε τον διαγωνισμό για την Ιρλανδία δύο φορές σαν σόλο καλλιτέχνης, το 1980 και το 1987 και συνθέτης/στιχουργός της νικητήριας συμμετοχής του 1992

Το Raidió Teilifís Éireann (RTÉ) είναι ο αντιπρόσωπος της Ιρλανδίας στον διαγωνισμό. Οι ημιτελικοί μεταδίδονται στο RTÉ2, με τον τελικό στο RTÉ One.[1]

Η Ιρλανδία έχει στείλει 50 συμμετοχές στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision. Από αυτές, επτά έχουν κερδίσει και δεκαοκτώ έχουν τερματίσει στην πρώτη πεντάδα, καθιστώντας την Ιρλανδία την πιο επιτυχημένη χώρα στον διαγωνισμό συνολικά μέχρι το 2022. Από το ντεμπούτο της στο 1965, η χώρα έχασε μόνο δύο διαγωνισμούς: τον διαγωνισμό του 1983 στο Μόναχο και τον διαγωνισμό του 2002 στο Ταλίν. Μια απεργία στο RTÉ το 1983 σήμαινε ότι ο σταθμός δεν είχε τους πόρους για να στείλει έναν συμμετέχοντα, έτσι το RTÉ μετέδωσε τον διαγωνισμό με τη ροή σχολίων του BBC. Η Ιρλανδία υποβιβάστηκε το 2002, αλλά σύμφωνα με τους κανόνες της EBU δεδομένου ότι σκόπευαν να επιστρέψουν το 2003, το RTÉ μετέδωσε την εκδήλωση εκείνης της χρονιάς και ένας τηλεοπτικός σχολιαστής στάλθηκε στον διαγωνισμό στο Ταλίν. Η Ιρλανδία έχει φιλοξενήσει τον διαγωνισμό σε επτά περιπτώσεις, με όλες να έχουν διοργανωθεί στην ιρλανδική πρωτεύουσα Δουβλίνο εκτός από τον διαγωνισμό του 1993, ο οποίος διοργανώθηκε στο Μίλστριτ, μια πόλη βορειοδυτικά της Επαρχίας Κόρκ με πληθυσμό 1.500 κατοίκων.[2] Όλες οι ιρλανδικές συμμετοχές έχουν ερμηνευτεί στα Αγγλικά, με εξαίρεση τη συμμετοχή του 1972, "Ceol an Ghrá", η οποία ερμηνεύτηκε στα Ιρλανδικά.

Ο Σιν Ντάνφι τερμάτισε στη δεύτερη θέση στο διαγωνισμό του 1967, πίσω από τη Σάντι Σο, προτού η Ντάνα δώσει στην Ιρλανδία την πρώτη νίκη της το 1970, ερμηνεύοντας το "All Kinds of Everything". Το επόμενο καλύτερο αποτέλεσμα της χώρας από τη δεκαετία του 1970 ήταν το 1977, όταν οι The Swarbriggs Plus Two τερμάτισαν τρίτοι. Ακολούθησαν τερματισμοί στην πέμπτη θέση και για τον Κολμ Γουίλκινσον (1978) και για την Κάθαλ Νταν (1979).

Ο Τζόνι Λόγκαν έδωσε στην Ιρλανδία τη δεύτερη νίκη το 1980, με το "What's Another Year". Το γυναικείο συγκρότημα Sheeba στη συνέχεια τερμάτισε πέμπτο το 1981. Στη συνέχεια, ο Λόγκαν έγραψε την συμμετοχή του 1984, "Terminal 3", η οποία τερμάτισε δεύτερη και τραγουδήθηκε από τη Λίντα Μάρτιν. Το 1987, ο Λόγκαν έγινε ο πρώτος και (μέχρι σήμερα) μόνος τραγουδιστής, ο οποίος κέρδισε το διαγωνισμό δύο φορές, όταν κέρδισε με το "Hold Me Now" που το έγραψε ο ίδιος.

Η πιο επιτυχημένη δεκαετία της Ιρλανδίας μέχρι σήμερα στον διαγωνισμό είναι η δεκαετία του 1990, η οποία ξεκίνησε με τον Λίαμ Ρέιλι να τερματίζει δεύτερος το 1990. Η Ιρλανδία έπειτα πέτυχε μια άνευ προηγουμένου τρεις διαδοχικές νίκες στο διαγωνισμό. Το 1992, η δεύτερη θέση του 1984, Λίντα Μάρτιν, επέστρεψε για να κερδίσει με μια άλλη σύνθεση του Τζόνι Λόγκαν, το "Why Me", δίνοντάς στον Λόγκαν συνολικά τρεις νίκες είτε ως ερμηνευτής είτε ως συγγραφέας. Ακολούθησε η νίκη της Νίαμ Κάβανα έναντι στη δεύτερη Σόνια του Ηνωμένο Βασίλειο το 1993 με το "In Your Eyes" και των Πώλ Χάρρινγκτον και Τσάρλι ΜακΓκέττιγκαν το 1994 με το "Rock 'n' Roll Kids". Το σερί έσπασε το 1995 όταν το ιρλανδο-νορβηγικό συγκρότημα Secret Garden, που εκπροσωπούσε τη Νορβηγία, κέρδισε με το σχεδόν εξ ολοκλήρου ορχηστρικό "Nocturne". Η ομάδα περιέχει ένα μέλος από την Ιρλανδία, τη Φιοννουάλα Σέρι. Η δεκαετία είδε ακόμα μια νίκη το 1996 όταν η Ιμίαρ Χίνι κέρδισε με το "The Voice". Ο Μαρκ Ρόμπερτς θα τερματίσει επίσης δεύτερος για την Ιρλανδία το 1997, το οποίο σήμανε το τέλος της ιρλανδικής κυριαρχίας στο διαγωνισμό.

Στον 21ο αιώνα, η Ιρλανδία τα πήγε λιγότερο καλά, επιτυγχάνοντας σημαντικά χειρότερα αποτελέσματα σε σύγκριση με τη δεκαετία του 1990. Η μόνη θέση της χώρας στις 10 πρώτες θέσεις της δεκαετίας του 2000 ήρθε όταν ο Μπράιαν Κένεντι τερμάτισε δέκατος το 2006. Στο διαγωνισμό του 2007, οι εκπρόσωποι της Ιρλανδίας ήταν το ιρλανδικό φολκ συγκρότημα Dervish που ερμήνευσε το "They Can't Stop The Spring". Έχοντας προκριθεί αυτόματα στον τελικό, το γκρουπ τερμάτισε τελευταίο με πέντε βαθμούς (όλοι από την Αλβανία), όντας οι πρώτοι Ιρλανδοί συμμετέχοντες που ήρθαν τελευταίοι σε τελικό. Το 2008, ο Dustin the Turkey δεν κατάφερε να προκριθεί στον τελικό με το τραγούδι του, "Irelande Douze Pointe". Την ίδια μοίρα είχαν οι Σινέντ Μάλβεϊ και Black Daisy το 2009.[3]

Στο 2011, η τύχη της Ιρλανδίας άλλαξε όταν οι φιναλίστ του X Factor Jedward τερμάτισαν στην όγδοη θέση με 119 βαθμούς, καθιστώντας τους έτσι την πιο επιτυχημένη συμμετοχή της Ιρλανδίας σε 10 χρόνια. Το τραγούδι τους "Lipstick" βρέθηκε στην κορυφή των iTunes charts στην Αυστρία, τη Γερμανία, την Ιρλανδία και τη Σουηδία. Οι Jedward εκπροσώπησαν ξανά την Ιρλανδία το 2012 με το "Waterline", αλλά αφού πέρασαν στον τελικό, έλαβαν μόνο 46 βαθμούς, τερματίζοντας στη 19η θέση. Το 2013, η Ιρλανδία ήρθε τελευταία στον τελικό για δεύτερη φορά.

Το 2018, η Ιρλανδία προκρίθηκε στον τελικό για πρώτη φορά από το 2013 με τον Ράιαν Ο'Σόνεσσυ και το "Together", αλλά το 2019, η Σάρα ΜακΤέρναν τερμάτισε τελευταία στον δεύτερο ημιτελικό με το "22". Δεδομένου ότι το τραγούδι της έλαβε λιγότερους πόντους από το τραγούδι με το χειρότερο σκορ του πρώτου ημιτελικού, ήρθε ως εκ τούτου τελευταίο συνολικά, καθιστώντας το τη χειρότερη θέση για την Ιρλανδία μέχρι σήμερα. Μετά την ακύρωση του διαγωνισμού του 2020, η Λέσλι Ρόι, η οποία επρόκειτο να διαγωνιστεί με το "Story of My Life", επιλέχθηκε ξανά για να διαγωνιστεί το 2021 με το "Maps". Τερμάτισε τελευταία και στον πρώτο ημιτελικό, ωστόσο δεν ήρθε τελευταία συνολικά. Το 2022 έιχε άλλη μια μη πρόκριση για την Μπρουκ Σκούλιον με το "That's Rich", τερματίζοντας 15η από 18 χώρες στον δεύτερο ημιτελικό και μια άλλη το 2023 με το συγκρότημα Wild Youth που τερματίζει 12η στον πρώτο ημιτελικό. Το 2024 το Bambie Thug επιλέγεται να εκπροσωπήσει τη χώρα με το τραγούδι "Doomsday Blue" και τερματίζει 3η στον πρώτο ημιτελικό και 6η στον τελικό. Είναι η καλύτερη θέση που έχει πάρει η Ιρλανδία από το 2001.

Επτά τραγουδιστές έχουν εκπροσωπήσει την Ιρλανδία περισσότερες από μία φορές στο διαγωνισμό: ο Τζόνι Λόγκαν (1980, 1987), η Λίντα Μάρτιν (1984, 1992), η Νίαμ Κάβανα (1993, 2010), οι Τόμι και Τζίμι Σουάρμπριγκ (ως "The Swarbriggs" το 1975 και μέρος του "The Swarbriggs Plus Two" το 1977), η Maxi (ως σολίστ το 1973 και ως μέρος των Sheeba το 1981) και οι Jedward το 2011 και το 2012.

Οκτώ άνθρωποι έχουν γράψει και έχουν συνθέσει περισσότερες από μία συμμετοχές στην Ιρλανδία: ο Μπρένταν Γκράχαμ (1976, 1985, 1994, 1996), ο Τζόνι Λόγκαν (1984, 1987, 1992), οι Τόμι και Τζίμι Σουάρμπριγκ (1975, 1977), ο Λίαμ Ρέιλι (1990, 1991), ο Τζο Μπούρκετ (συνθέτης το 1972, στιχουργός το 1981) και οι Νίαλ Μούνεϊ & Γιόνας Γκλάντνικοφ (2009, 2010).[4]

Στα χρόνια που η ζωντανή ορχήστρα ήταν παρούσα στον διαγωνισμό, σχεδόν όλες οι συμμετοχές της Ιρλανδίας στη Eurovision διευθύνθηκαν ορχηστικά από τον Νόελ Κέλιαν. Οι εξαιρέσεις ήταν το 1965 (ο ιταλός μουσικός διευθυντής της διοργανώτριας χώρας Τζιάνι Φέριο), το 1970 (ο ολλανδός μουσικός διευθυντής της διοργανώτριας χώρας Ντολφ βαν ντερ Λίντεν), από το 1972 έως το 1975 (Κόλμαν Πέρς), το 1979 (Προϊνσίας Ο Ντουίν), το 1994 (κανένας διευθυντής ορχήστρας, αν και ο Κέλιαν διηύθυνε τρεις άλλες συμμετοχές από τη Ρουμανία, την Ελλάδα και την Πολωνία) και το 1997 (ο Φρανκ Μακνάμαρα ήταν ο μουσικός διευθυντής για τον διαγωνισμό που διοργανώθηκε στο Δουβλίνο, αλλά η ιρλανδική συμμετοχή παίχτηκε με ένα ορχηστρικό κομμάτι χωρίς ζωντανή ορχήστρα).

Ο Ρόναν Κίτινγκ (ο οποίος παρουσίασε επίσης τον διαγωνισμό του 1997) είχε συνεργαστεί για τη συμμετοχή της Δανίας το 2009.[5]

Ο παρουσιαστής του RTÉ, Μάρτι Ουέλαν, υπήρξε ο εθνικός σχολιαστής από το 2000.[6]

Ρεκόρ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ιρλανδία κατέχει το ρεκόρ για το μεγαλύτερο αριθμό από νίκες: επτά νίκες συμπεριλαμβανομένων τριών συνεχόμενων νικών. Η χώρα κατέκτησε επίσης τη δεύτερη θέση τέσσερις φορές και μια φορά την τρίτη θέση.

Η Ιρλανδία είναι μια από τις λίγες χώρες που πέτυχαν διαδοχικές νίκες (μαζί με την Ισπανία, το Λουξεμβούργο και το Ισραήλ) και η μόνη χώρα που κέρδισε διαδοχικά τρεις φορές και το έθνος κέρδισε και πάλι το 1996, δηλαδή τέσσερις νίκες μέσα σε πέντε χρόνια.

Η Ιρλανδία είναι η μόνη χώρα που φιλοξενεί διαδοχικά τον Διαγωνισμό και είναι μία από τις οκτώ χώρες που ποτέ δεν απέρριψε την ευκαιρία να φιλοξενήσει τον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision.

Από 51 εμφανίσεις και 44 τελικούς, η Ιρλανδία έφθασε στην πρώτη δεκάδα 31 φορές και την πρώτη πεντάδα 18 φορές. Μέχρι το 2016, η Ιρλανδία δεν έχει φτάσει την πρώτη πεντάδα από το 1997.

Η Ιρλανδία κατέχει το ρεκόρ για τους περισσότερους πόντους από μία χώρα σε ένα έτος (μαζί με τη Γαλλία) στο σύστημα ψηφοφορίας «ένας βαθμός ανά κριτή», επιτυγχάνοντας εννέα ψήφους από τους πιθανούς δέκα από το Βέλγιο (το 1970). Η Γαλλία είχε επιτύχει το ίδιο επίτευγμα το 1958.

Η Ιρλανδία έχει κατά μέσο όρο 74 βαθμούς ανά διαγωνισμό, το υψηλότερο κατά μέσο όρο δύο βαθμών πάνω από το Ηνωμένο Βασίλειο.

Κατά τη διάρκεια του πρώτου ημιτελικού του διαγωνισμού τραγουδιού Eurovision του 2014, αποκαλύφθηκε ότι το δίδυμο, Jedward, κατέχει δύο ρεκόρ Eurovision: τα υψηλότερα μαλλιά (18,9 εκ.) και τα μεγαλύτερα μαξιλάρια ώμων.

Συμμετοχές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Υπόμνημα
1
 Νικητής
2
 Δεύτερη θέση
3
 Τρίτη θέση
Τελευταία θέση
X
 Αποχώρηση
†
 Ανερχόμενος
Χρονιά Καλλιτέχνης Τραγούδι Γλώσσα Τελικός Βαθμοί Ημιτελικός Βαθμοί
1965 Μπατς Μουρ[7] "Walking the Streets in the Rain" Αγγλικά 6 11 Όχι ημιτελικοί
1966 Ντίκι Ροκ[8] "Come Back to Stay" Αγγλικά 4 14
1967 Σιν Ντάνφι[9] "If I Could Choose" Αγγλικά 2 22
1968 Πατ Μακγκίγκαν[10] "Chance of a Lifetime" Αγγλικά 4 18
1969 Μάριελ Ντέι[11] "The Wages of Love" Αγγλικά 7 10
1970 Ντάνα Ρόζμαρι Μπράουν "All Kinds of Everything" Αγγλικά 1 32
1971 Άντζελα Φάρελ[12] "One Day Love" Αγγλικά 11 79
1972 Σάντι Τζόουνς[13] "Ceol an Ghrá" Ιρλανδικά 15 72
1973 Maxi[14] "Do I Dream" Αγγλικά 10 80
1974 Τίνα Ρέινολντς "Cross Your Heart" Αγγλικά 7 11
1975 The Swarbriggs[15] "That's What Friends Are For" Αγγλικά 9 68
1976 Ρεντ Χάρλεϊ[16] "When" Αγγλικά 10 54
1977 The Swarbriggs Plus Two[17] "It's Nice To Be In Love Again" Αγγλικά 3 119
1978 Κολμ Γουίλκινσον[18] "Born To Sing" Αγγλικά 5 86
1979 Κάθαλ Νταν[19] "Happy Man" Αγγλικά 5 80
1980 Τζόνι Λόγκαν "What's Another Year" Αγγλικά 1 143
1981 Sheeba[20] "Horoscopes" Αγγλικά 5 105
1982 The Duskeys[21] "Here Today Gone Tomorrow" Αγγλικά 11 49
1983 Δε συμμετείχε
1984 Λίντα Μάρτιν "Terminal 3" Αγγλικά 2 137
1985 Μαρία Κρίστιαν[22] "Wait Until the Weekend Comes" Αγγλικά 6 91
1986 Luv Bug[23] "You Can Count On Me" Αγγλικά 4 96
1987 Τζόνι Λόγκαν "Hold Me Now" Αγγλικά 1 172
1988 Jump the Gun[24] "Take Him Home" Αγγλικά 8 79
1989 Kiev Connolly[25] & the Missing Passengers "The Real Me" Αγγλικά 18 21
1990 Λίαμ Ρέιλι[26] "Somewhere in Europe" Αγγλικά 2 132
1991 Κιμ Τζάκσον[27] "Could It Be That I'm In Love" Αγγλικά 10 47
1992 Λίντα Μάρτιν "Why Me?" Αγγλικά 1 155
1993 Νίαμ Κάβανα "In Your Eyes" Αγγλικά 1 187 Kvalifikacija za Millstreet
1994 Πώλ Χάρρινγκτον & Τσάρλι ΜακΓκέττιγκαν "Rock 'n' Roll Kids" Αγγλικά 1 226 Όχι ημιτελικοί
1995 Έντι Φρίελ[28] "Dreamin'" Αγγλικά 14 44
1996 Ιμίαρ Χίνι "The Voice" Αγγλικά 1 162 2 198
1997 Μαρκ Ρόμπερτς[29] "Mysterious Woman" Αγγλικά 2 157 Όχι ημιτελικοί
1998 Ντόουν Μάρτιν[30] "Is Always Over Now?" Αγγλικά 9 64
1999 The Mullans "When You Need Me" Αγγλικά 17 18
2000 Ίμον Τολ "Millennium of Love" Αγγλικά 6 92
2001 Γκάρι Ο' Σόνεσι "Without Your Love" Αγγλικά 21 6
2002 Δε συμμετείχε
2003 Μίκι Χαρτ[31] "We've Got the World" Αγγλικά 11 53
2004 Κρις Ντόραν[32] "If My World Stopped Turning" Αγγλικά 23 7 Top 11 το 2003[α]
2005 Ντόνα και Τζο[33] "Love?" Αγγλικά Δεν προκρίθηκε 14 53
2006 Μπράιαν Κένεντι[34] "Every Song Is a Cry for Love" Αγγλικά 10 93 9 76
2007 Dervish[35] "They Can't Stop the Spring" Αγγλικά 24 5 Top 10 το 2006[α]
2008 Dustin the Turkey[36] "Irelande Douze Pointe" Αγγλικά Δεν προκρίθηκε 15 22
2009 Σινέντ Μάλβεϊ[37] & Black Daisy[38] "Et Cetera" Αγγλικά 11 52
2010 Νίαμ Κάβανα "It's for You" Αγγλικά 23 25 9 67
2011 Jedward[39] "Lipstick" Αγγλικά 8 119 8 68
2012 Jedward "Waterline" Αγγλικά 19 46 6 92
2013 Ράιαν Ντόλαν[40] "Only Love Survives" Αγγλικά 26 5 8 54
2014 Can-Linn feat. Κέισι Σμιθ[41] "Heartbeat" Αγγλικά Δεν προκρίθηκε 12 35
2015 Μόλι Στέρλινγκ[42] "Playing with Numbers" Αγγλικά 12 35
2016 Νίκι Μπάιρνε[43] "Sunlight" Αγγλικά 15 46
2017 Μπρένταν Μάρεϊ "Dying to Try" Αγγλικά 13 86
2018 Ράιαν Ο'Σόνεσσυ "Together" Αγγλικά 16 136 6 179
2019 Σάρα ΜακΤέρναν "22" Αγγλικά Δεν προκρίθηκε 18 16
2020 Λέσλι Ρόι "Story of My Life" Αγγλικά Ακυρώθηκε[β] X
2021 Λέσλι Ρόι "Maps" Αγγλικά Δεν προκρίθηκε 16 20
2022 Μπρουκ Σκούλιον "That's Rich" Αγγλικά 15 47
2023 Wild Youth "We Are One" Αγγλικά 12 10
2024 Bambie Thug "Doomsday Blue" Αγγλικά 6 278 3 124
2025 Emmy "Laika Party" Αγγλικά Δεν προκρίθηκε 13 28

Congratulations: 50 Χρόνια του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Περαιτέρω πληροφορίες: Congratulations: 50 Χρόνια του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision

Η Ιρλανδία ήταν μία από τις δύο χώρες που είχε δύο συμμετοχές στο Congratulations με τα νικητήρια τραγούδια του 1980 (What's Another Year) και του 1987 (Hold Me Now), και τα δύο του Τζόνι Λόγκαν. Ο Ιρλανδός οικοδεσπότης του 1997 Ronan Keating εμφανίστηκε. Ο Johnny Logan παρουσίασε το νέο του "When a Woman Loved a Man". Οι Ιρλανδοί νικητές, Τσάρλι ΜακΓκέττιγκαν και Λίντα Μάρτιν, ερμήνευσαν τα περισσότερα από τα τραγούδια με τον Τζέικομπ Σβέιστρουπ που εκπροσώπησε τη Δανία το 2005. Τελικά αποκαλύφθηκε μετά την παράσταση το "Hold Me Now" του Johnny Logan ψηφίστηκε το τρίτο πιο αγαπημένο τραγούδι στα πρώτα πενήντα χρόνια της Eurovision. Ο Marty Whelan υπέβαλε σχολιασμό του διαγωνισμού για την Ιρλανδία στο RTÉ.

Χρονιά Καλλιτέχνης Τίτλος Γλώσσα 2ος γύρος Βαθμοί 1ος γύρος Βαθμοί Θέση (1980 & 1987) Βαθμοί (1980 & 1987)
1980 Τζόνι Λόγκαν "What's Another Year" Αγγλικά Δεν προκρίθηκε 12 74 1 143
1987 Τζόνι Λόγκαν "Hold Me Now" Αγγλικά 3 262 3 182 1 172

Ιστορικό ψηφοφορίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ιρλανδία επωφελείται από τη "γειτονική" ψηφοφορία από το Ηνωμένο Βασίλειο. Πριν από την εισαγωγή της τηλεοπτικής μετάδοσης, οι ιρλανδικές επιτροπές τείνουν να απονέμουν στο Ηνωμένο Βασίλειο λίγο πολύ τον ίδιο αριθμό σημείων με τις άλλες χώρες. Από την εμφάνιση της τηλεοπτικής μετάδοσης, και οι δύο χώρες έδωσαν άνω του μέσου όρου σημεία μεταξύ τους. Συνήθως 8 πόντους. Τα τελευταία χρόνια η Ιρλανδία έδωσε λιγότερες ψήφους στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η Ιρλανδία δεν έχει απονείμει το Ηνωμένο Βασίλειο 12 βαθμούς από το 1997. Η Ιρλανδία έχει επίσης ψηφίσει για χώρες στις οποίες σήμερα ζει μια μεγάλη διασπορά στην Ιρλανδία, όπως η Λετονία, η Λιθουανία και η Πολωνία. Το 2008, πριν από την επιστροφή των εθνικών δικαστηρίων για να μειωθεί ο αντίκτυπος της ψήφου της διασποράς, η Ιρλανδία έδωσε 8 βαθμούς στο Ηνωμένο Βασίλειο, 10 στην Πολωνία και 12 στη Λετονία. Το 2014, τόσο στον δεύτερο ημιτελικό όσο και στον τελικό, τα αποτελέσματα τηλεόρασης της Ιρλανδίας κατέταξαν την Πολωνία πρώτη και τη Λιθουανία δεύτερη.

Στατιστικά, η Ιρλανδία είναι η 11η καλύτερη χώρα στην πρόβλεψη του νικητή του διαγωνισμού. Από 32 φορές από την έγκριση του σημερινού συστήματος ψηφοφορίας το 1975 (και εξαιρουμένων των ετών κατά τα οποία η ίδια η Ιρλανδία ήταν ο νικητής, δεδομένου ότι οι χώρες δεν μπορούν να ψηφίσουν μόνοι τους), η Ιρλανδία έχει απονείμει κατά μέσο όρο 8,5 μονάδες στο νικητήριο τραγούδι. Η Ιρλανδία έδωσε 12 φορές στο νικητήριο τραγούδι 12 φορές (1979, 1982, 1984, 1985, 1986, 1989, 1990, 1997, 2000, 2012, 2013 και 2014). Μόνο δύο φορές, το 2003 και το 2011, η Ιρλανδία δεν κατάφερε να αποδώσει κανένα σημείο στο νικητήριο τραγούδι.

Ως το 2023, το ιστορικό ψηφοφορίας της Ιρλανδίας έχει ως εξής:

Η Ιρλανδία ως Διοργανώτρια Χώρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επτά φορές έχει κερδίσει η Ιρλανδία τον διαγωνισμό (1970, 1980, 1987, 1992, 1993, 1994 και 1996), και άλλες τόσες τον διοργάνωσε. Η Ιρλανδία είναι η μόνη χώρα που φιλοξένησε πολλούς διαγωνισμούς συνεχόμενα: τρεις διαδοχικούς διαγωνισμούς μεταξύ 1993 και 1995. Έξι από τους επτά διαγωνισμούς που πραγματοποιήθηκαν στην Ιρλανδία διοργανώθηκαν στο Δουβλίνο, από αυτούς οι τρείς στο Θέατρο Πόιντ, οι δύο στο RDS και ένας στο Gaiety Theatre. Επιπλέον, ο Διαγωνισμός του 1993 διοργανώθηκε στο Μίλστριτ της Κομητείας Κορκ. Κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού του 1994, το χορευτικό συγκρότημα Riverdance έκανε το ντεμπούτο του ως ενδιάμεση διαλειμματική πράξη.

Χρονιά Πόλη Τοποθεσία Παρουσιαστές
1971 Δουβλίνο Gaiety Theatre Μπερναντέτ νι Γκαλτσόιρ
1981 RDS Simmonscourt Pavilion Ντοϊριν Νι Βριένι
1988 Μικέλε Ρόκα και Πατ Κένι
1993 Μίλστριτ Green Glens Arena Φιονούλα Σουίνι
1994 Δουβλίνο Θέατρο Πόιντ Σίνθια Νι Εμχέρτσου και Τζέρι Ράιαν
1995 Μαίρη Κέννεντυ
1997 Κάρι Κράουλεϊ και Ρόναν Κίτινγκ

Βραβεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βραβεία Marcel Bezençon

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Περαιτέρω πληροφορίες: Βραβεία Marcel Bezençon
Χρονιά Κατηγορία Εκτελεστής Τραγούδι Θέση Βαθμοί Διοργανώτρια πόλη Ref.
2011 Καλλιτεχνικό Βραβείο[γ] Jedward "Lipstick" 8 119 Ντίσελντορφ
[44]

Οι μεγάλες βαθμολογίες που έδωσε η Ιρλανδία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στους τελικούς:

Κ.Ε. → Κριτική Επιτροπή
T. → Τηλεψηφοφορία

Χρονιά → 12 βαθμοί → 10 βαθμοί → 8 βαθμοί
1965–1974 Άλλο σύστημα ψηφοφορίας
1975 Γαλλία Λουξεμβούργο Ολλανδία
1976 Ιταλία Αυστρία Μονακό
1977 Φινλανδία Γαλλία Ιταλία
1978 Βέλγιο Ιταλία Ισραήλ
1979 Ισραήλ Ολλανδία Νορβηγία
1980 Ελβετία Αυστρία Λουξεμβούργο
1981 Ελβετία Ηνωμένο Βασίλειο Κύπρος
1982 Γερμανία Λουξεμβούργο Ελβετία
1983 Δε συμμετείχε
1984 Σουηδία Δανία Ηνωμένο Βασίλειο
1985 Νορβηγία Σουηδία Ισραήλ
1986 Βέλγιο Ελβετία Γερμανία
1987 Ιταλία Γαλλία Κύπρος
1988 Λουξεμβούργο Ελβετία Νορβηγία
1989 Γιουγκοσλαβία Δανία Φινλανδία
1990 Ιταλία Γερμανία Γαλλία
1991 Μάλτα Ιταλία Ισραήλ
1992 Αυστρία Μάλτα Ολλανδία
1993 Ολλανδία Γαλλία Ηνωμένο Βασίλειο
1994 Ουγγαρία Μάλτα Πορτογαλία
1995 Σουηδία Νορβηγία Σλοβενία
1996 Σουηδία Ισλανδία Αυστρία
1997 Ηνωμένο Βασίλειο Γαλλία Εσθονία
1998 Μάλτα Ολλανδία Γερμανία
1999 Σλοβενία Βέλγιο Εσθονία
2000 Δανία Ρωσία Λετονία
2001 Δανία Εσθονία Σουηδία
2002 Δε συμμετείχε
2003 Νορβηγία Βέλγιο Εσθονία
2004 Σουηδία Κύπρος Ηνωμένο Βασίλειο
2005 Λετονία Μάλτα Ηνωμένο Βασίλειο
2006 Λιθουανία Φινλανδία Ηνωμένο Βασίλειο
2007 Λιθουανία Λετονία Ουκρανία
2008 Λετονία Πολωνία Ηνωμένο Βασίλειο
2009 Ισλανδία Ηνωμένο Βασίλειο Νορβηγία
2010 Δανία Βέλγιο Γερμανία
2011 Δανία Λιθουανία Μολδαβία
2012 Σουηδία Γερμανία Εσθονία
2013 Δανία Ρωσία Ουκρανία
2014 Αυστρία Ολλανδία Ηνωμένο Βασίλειο
2015 Λετονία Σουηδία Ρωσία
2016 Βέλγιο Κ.Ε.
Λιθουανία T. 		Βουλγαρία Κ.Ε.
Πολωνία T. 		Ολλανδία Κ.Ε.
Ρωσία T.
2017 Βέλγιο Κ.Ε.
Ρουμανία T. 		Βουλγαρία Κ.Ε.
Πορτογαλία T. 		Ρουμανία Κ.Ε.
Μολδαβία T.
2018 Κύπρος Κ.Ε.
Λιθουανία T. 		Βουλγαρία Κ.Ε.
Ηνωμένο Βασίλειο T. 		Γερμανία Κ.Ε.
Γερμανία T.
2019 Σουηδία Κ.Ε.
Νορβηγία T. 		Ελβετία Κ.Ε.
Αυστραλία T. 		Ολλανδία Κ.Ε.
Ολλανδία T.
2020 Ακυρωμένος διαγωνισμός
2021 Γαλλία Κ.Ε.
Λιθουανία T. 		Μάλτα Κ.Ε.
Ισλανδία T. 		Ισλανδία Κ.Ε.
Ουκρανία T.
2022 Ισπανία Κ.Ε.
Ουκρανία T. 		Σουηδία Κ.Ε.
Πολωνία T. 		Ηνωμένο Βασίλειο Κ.Ε.
Λιθουανία T.
2023 Σουηδία Κ.Ε.
Φινλανδία T. 		Βέλγιο Κ.Ε.
Λιθουανία T. 		Φινλανδία Κ.Ε.
Πολωνία T.

Στους ημιτελικούς:

Κ.Ε. → Κριτική Επιτροπή
T. → Τηλεψηφοφορία

Χρονιά → 12 βαθμοί → 10 βαθμοί → 8 βαθμοί
1965–1995 Όχι ημιτελικοί
1996 Σουηδία Σλοβενία Ηνωμένο Βασίλειο
1997–2003 Όχι ημιτελικοί
2004 Ολλανδία Ουκρανία Κύπρος
2005 Δανία Νορβηγία Ρουμανία
2006 Λιθουανία Φινλανδία Σουηδία
2007 Λετονία Πολωνία Σερβία
2008 Πολωνία Ελλάδα Νορβηγία
2009 Λιθουανία Πολωνία Νορβηγία
2010 Λιθουανία Αζερμπαϊτζάν Τουρκία
2011 Δανία Εσθονία Σουηδία
2012 Ρουμανία Ελλάδα Ρωσία
2013 Δανία Ρωσία Εσθονία
2014 Αυστρία Φινλανδία Νορβηγία
2015 Λετονία Σουηδία Ισραήλ
2016 Βέλγιο Κ.Ε.
Λιθουανία T. 		Βουλγαρία Κ.Ε.
Πολωνία T. 		Σλοβενία Κ.Ε.
Αυστραλία T.
2017 Βουλγαρία Κ.Ε.
Λιθουανία T. 		Αυστρία Κ.Ε.
Βουλγαρία T. 		Ελβετία Κ.Ε.
Ρουμανία T.
2018 Κύπρος Κ.Ε.
Λιθουανία T. 		Ισραήλ Κ.Ε.
Εσθονία T. 		Εσθονία Κ.Ε.
Αυστρία T.
2019 Σουηδία Κ.Ε.
Λιθουανία T. 		Ελβετία Κ.Ε.
Νορβηγία T. 		Ολλανδία Κ.Ε.
Ολλανδία T.
2020 Ακυρωμένος διαγωνισμός
2021 Μάλτα Κ.Ε.
Λιθουανία T. 		Κροατία Κ.Ε.
Μάλτα T. 		Ρωσία Κ.Ε.
Ουκρανία T.
2022 Σουηδία Κ.Ε.
Πολωνία T. 		Τσεχία Κ.Ε.
Σουηδία T. 		Εσθονία Κ.Ε.
Τσεχία T.
2023 Φινλανδία Μολδαβία Σουηδία

Σχετική συμμετοχή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχηγοί αποστολών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Χρονιά Αρχηγός αποστολής Ref.
2008 Μάικλ Κέιλι
[45][46]
2009–2012 Τζούλιαν Βιγκνόλες
[47][48]
2013–σήμερα Μάικλ Κέιλι
[45][46]

Σχολιαστές και εκπρόσωποι βαθμών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τα χρόνια ο σχολιασμός για το RTÉ έγινε από αρκετούς έμπειρους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς παρουσιαστές, όπως οι Λάρι Γκόγκαν, Τζίμι Γκρίλι, Γκέι Μπάιρνε, Ρόναν Κόλινς, Πατ Κένι και Μάικ Μέρφι. Ωστόσο, ο Μάρτι Ουέλαν είναι ο τηλεοπτικός σχολιαστής της RTÉ από το 2000, παρόλο που ο ίδιος ο Ουέλαν είχε σχολιάσει προηγουμένως την εκδήλωση του 1987. Η Ιρλανδία δεν συμμετείχε στην έκδοση του 1983 στη Γερμανία, ούτε έστειλε σχολιαστή στο Μόναχο εκείνο το έτος, αλλά αντ' αυτού τον μετέδωσε μέσω του BBC με τον Τέρι Ουόγκαν ως σχολιαστή, ο οποίος καλωσόρισε τους θεατές στην Ιρλανδία κατά την εισαγωγή του. Το RTÉ Radio, ωστόσο, παρείχε σχόλια από τον Μπρένταν Μπάλφε.

Χρονιά Τηλεοπτικός σχολιαστής Ραδιοφωνικός σχολιαστής Εκπρόσωπος βαθμών Ref.
1965 Μπάνι Καρ Κέβιν Ρότσε Φρανκ Χολ
1966 Μπρένταν Ο' Ρέιλι
1967 Γκέι Μπάιρνε
1968
1969 Γκέι Μπάιρνε Τζον Σκέαν
1970 Βάλερι ΜακΓκόβερν
1971 Νόελ Άντριους Όχι εκπρόσωπος βαθμών
1972 Μάικ Μέρφι Κέβιν Ρότσε και Λίαμ Ντέβαλι
1973 Λίαμ Ντέβαλι
1974 Μπρένταν Μπάλφε
1975
1976
1977
1978 Λάρι Γκόγκαν Τζον Σκέαν
1979 Μάικ Μέρφι Ντέιβιντ Χέφερναν
1980 Λάρι Γκόγκαν Πατ Κένι
1981 Τζον Σκέαν
1982
1983 Τέρι Ουόγκαν (μέσω BBC) Μπρένταν Μπάλφε Δε συμμετείχε
1984 Γκέι Μπάιρνε Λάρι Γκόγκαν Τζον Σκέαν
1985 Λίντα Μάρτιν
1986 Μπρένταν Μπάλφε
1987 Μάρτι Ουέλαν
1988 Μάικ Μέρφι
1989 Ρόναν Κόλινς και Μισέλ Ρόκα Έιλιν Νταν
1990 Τζίμι Γκρίλι και Κλίονα Νι Μπουακάλα
1991 Πατ Κένι
1992
1993
1994
1995
1996
1997
1998
1999 Κλερ ΜακΝαμάρα
2000 Μάρτι Ουέλαν Ντέρεκ Μούνι
2001 Μπλάθναιντ Νι Κλόφαιγκ
2002 Δε μεταδόθηκε Δε συμμετείχε
2003 Μάρτι Ουέλαν και Φιλ Κούλτερ Πάμελα Φλοντ
2004 Μάρτι Ουέλαν Τζόνι Λόγκαν
2005 Ντάνα Ρόζμαρι Μπράουν
2006 Ιμίαρ Χίνι
2007 Λίντα Μάρτιν
2008 Λάρι Γκόγκαν Νίαμ Κάβανα
2009 Maxi Ντέρεκ Μούνι
2010
2011 Σάι Μπάιρνε και Ζμπισντέκ Ζαλίνσκι
2012 Γκρέιν Σόιγκ
2013 Νίκι Μπάιρνε
2014
2015
2016 Νιλ Ντόερτι και Ζμπισντέκ Ζαλίνσκι Σινέντ Κέννεντυ
2017 Νίκι Μπάιρνε
2018
2019 Σινέντ Κέννεντυ
2021 Ράιαν Ο'Σόνεσσυ [49]
2022 Λίντα Μάρτιν [50][51]
[52][53]

Διευθυντές ορχηστρών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Χρονιά Μαέστρος[δ] Μουσική διεύθυνση Σημ. Ref.
1965 Τζιάνι Φέριο N/A [ε] [54]
1966 Νόελ Κέλιαν
1967
1968
1969
1970 Ντολφ βαν ντερ Λίντεν [ε] [55]
1971 Νόελ Κέλιαν Κόλμαν Πέρς
1972 Κόλμαν Πέρς N/A
1973
1974
1975
1976 Νόελ Κέλιαν
1977
1978
1979 Προϊνσίας Ο Ντουίν
1980 Νόελ Κέλιαν [56]
1981 Νόελ Κέλιαν
1982 N/A
1984
1985
1986
1987
1988 Νόελ Κέλιαν
1989 N/A
1990
1991
1992
1993 Νόελ Κέλιαν [ζ]
1994 Όχι μαέστρος [η]
1995 Νόελ Κέλιαν [θ]
1996 N/A
1997 Όχι μαέστρος Φρανκ Μακνάμαρα
1998 Νόελ Κέλιαν N/A

Άλμπουμ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις και παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Σύμφωνα με τους τότε κανονισμούς της Eurovision, οι πρώτες δέκα χώρες που δεν ήταν μέλη των Μεγάλων 4 από τον προηγούμενο διαγωνισμό μαζί με τις Μεγάλες Τέσσερις προκρίνονταν αυτόματα για τον τελικό της επόμενης χρονιάς χωρίς να χρειαστεί να συμμετάσχουν στα ημιτελικά. Για παράδειγμα, αν η Γερμανία και η Γαλλία τερμάτιζαν μέσα στις πρώτες δέκα θέσεις, οι χώρες που τερμάτισαν στην 11η και 12η θέση, προκρίνονται αυτόματα στον τελικό της επόμενης χρονιάς, μαζί με τις υπόλοιπες χώρες των πρώτων δέκα θέσεων.
  2. ↑ Ο διαγωνισμός του 2020 ακυρώθηκε λόγω της πανδημίας του κορονοϊού.
  3. ↑ Ψηφίστηκε από τους σχολιαστές
  4. ↑ Όλοι οι μαέστροι είναι Ιρλανδοί εκτός αν έχουν σημαία
  5. ↑ 5,0 5,1 Ο μουσικός διευθυντής της διοργανώτριας χώρας.
  6. ↑ Ο Κέλιαν διηύθυνε επίσης τη Βοσνιακή συμμετοχή.
  7. ↑ Ο Ιρλανδός σχολιαστής Πατ Κένι και ο Βρετανός σχολιαστής Τέρι Ουόγκαν, αμφότεροι ανέφεραν τον Κέλιαν ως μαέστρο της Ιρλανδικής συμμετοχής. Το τραγούδι πραγματοποιήθηκε χωρίς ορχήστρα. Ο Κέλιαν, ωστόσο, διηύθυνε τις συμμετοχές της Ελλάδας, της Πολωνίας και της Ρουμανίας.
  8. ↑ Ο Κέλιαν διηύθυνε επίσης την Πολωνική συμμετοχή. Η διαλειμματική ενδιάμεση πράξη, "Lumen", διευθύνθηκε από τον Προϊνσίας Ο Ντουίν.

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ RTÉ:Eurovision. RTÉ.ie. Retrieved on 5 September 2007.
  2. ↑ Millstreet. Cork-Guide.ie. Retrieved on 5 September 2007.
  3. ↑ «Ireland dumped out of Eurovision». BBC. 15 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2009. 
  4. ↑ Diggiloo Thrush - Ireland
  5. ↑ #2 BBC
  6. ↑ «Marty and the 'cool' Irish». Irish Independent. 23 Μαΐου 2006. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2008. 
  7. ↑ (Butch Moore) 10 Ιαν. 1938 - 3 Απρ. 2001
  8. ↑ (Dickie Rock) γ. 10 Οκτ. 1936
  9. ↑ (Sean Dunphy) 30 Νοεμ. 1937 - 17 Μαΐου 2011
  10. ↑ (Pat McGeegan) 1935-1987
  11. ↑ (Muriel Day) γ. 11 Ιαν. 1942
  12. ↑ (Angela Farrell) γ. 1952
  13. ↑ (Sandie Jones) γ. 1951 - θ. 19 Σεπτεμβρίου 2019
  14. ↑ (πραγμ. όνομα Αϊρίν Μακάμπρεϊ) γ. 23 Φεβρ. 1950
  15. ↑ Ντουέτο αποτελούμενο από τους Thomas (Tommy) Swarbrigg και John James (Jimmy) Swarbrigg.
  16. ↑ (Red Hurley) γ. 11 Σεπτ. 1949
  17. ↑ Δεύτερη συμμετοχή του ντουέτου The Swarbriggs με τους Νίκολα Κερ και Άλμα Κάρολ επιπλέον.
  18. ↑ (Colm C.T. Wilkinson) γ. 5 Ιουν. 1944
  19. ↑ (Cathal Dunne) γ. 1951
  20. ↑ Γυναικείο συγκρότημα, αποτελούμενο από την Maxi, τη Μάριον Φόσετ και τη Φράνσις Κάμπελ.
  21. ↑ Ιρλανδο-ουαλικό κουαρτέτο αποτελούμενο από μέλη ίδιας οικογένειας. Το συγκρότημα αποτελείται από τους: Σάντι Κέλι, Μπάρμπαρα Έλις, Νίνα Ντάσκεϊ και Νταν Ντάσκεϊ.
  22. ↑ (Maria Christian) γ. 1965
  23. ↑ Συγκρότημα που συστάθηκε το 1982. Πρώτα μέλη ήταν οι: Τζουν Κάνινγκαμ, Χιου Κάνινγκαμ, Μαξ Κάνινγκαμ, Ρίκι Μέιλερ και Μάτζελα Γκραντ.
  24. ↑ Συγκρότημα που αποτελείτο από τους Ρόι Τέιλορ (τραγούδι, μπάσο), Έρικ Σαρπ (κιθάρα), Πίτερ Ιντς (πιάνο, πλήκτρα), Μπράιαν Ο' Ρέιλι (κρουστά) και Κιάραν Γουάιλντ (σαξόφωνο)
  25. ↑ Πραγματικό όνομα του Κίεβ Κόνολι είναι Κέβιν Κόνολι
  26. ↑ (Liam Reilly, γ. 29 Ιαν. 1955 - θ. 1 Ιανουαρίου 2021)
  27. ↑ (Kim Jackson) γ. 22 Αυγ. 1965
  28. ↑ (Eddie Friel) γ. 1962
  29. ↑ (Marc Roberts) γ. 25 Ιουν. 1968
  30. ↑ (Dawn Martin) γ. 1976
  31. ↑ (Mickey Harte) γ. 1973
  32. ↑ (Chris Doran) γ. 22 Νοεμ. 1979
  33. ↑ Ντουέτο αποτελούμενο από την Ντόνα (γ. 30 Μαΐου 1984) τον Τζόζεφ (γ. 1989) Μακ Κολ (McCaul).
  34. ↑ (Brian Kennedy) γ. 12 Οκτ. 1966
  35. ↑ Συγκρότημα που συστάθηκε το 1989. Μέλη: Κάθι Τζόρνταν (τραγούδι, μπντράν και κόκαλα), Μπράιαν Μακντονάου (μάντολα), Τομ Μόροου (βιολί), Μάικλ Χολμς (μπουζούκι), Σέιν Μίτσελ (ακορντεόν) και Λίαμ Κέλι (φλάουτο, φλογέρες).
  36. ↑ Μαριονέτα με μορφή γαλοπούλας, γ. 13 Νοεμ. 1988. Η φωνή της είναι του Τζον Μόρισον.
  37. ↑ Η Σινέντ Μάλβεϊ γεννήθηκε στις 22 Ιαν. 1988.
  38. ↑ Το συγκρότημα Black Daisy ήταν ενεργό το 2008 και αποτελείτο από τις Λέσλι Αν Χάλβεϊ, Άστα Μιλεριένε και Νικόλ Μπίλινγκς.
  39. ↑ Δίδυμα αδέρφια. Οι Τζον και Έντουαρντ Γκριμς γεννήθηκαν στις 16 Οκτ. 1991.
  40. ↑ (Ryan Dolan) γ. 22 Ιουλ. 1985
  41. ↑ Η Κέισι Σμιθ γεννήθηκε στις 29 Μαρτ. 1990.
  42. ↑ (Molly Sterling) γ. 1998
  43. ↑ (Nicky Byrne) γ. 9 Οκτ. 1978
  44. ↑ «Winners of the Marcel Bezençon Awards». eurovision.tv. 16 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2019. 
  45. ↑ 45,0 45,1 Lucas, John (12 Απριλίου 2016). «The HoD Spotlight: In Conversation with Ireland's Michael Kealy». ESCInsight. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2021. 
  46. ↑ 46,0 46,1 Padraig, Mulligan (19 Μαρτίου 2018). «Interview: Ireland's Head of Delegation hopes to keep new selection process and has no plans to quit». Wiwibloggs. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2021. 
  47. ↑ «Et Cetera - new key to success for Ireland?». eurovision.tv. EBU. 5 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2021. 
  48. ↑ «Eurovision Ireland Meets Julian Vignoles (Head of Delegation) – We Talk Eurovision and Jedward». Eurovision Ireland. 3 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2021. 
  49. ↑ «Lesley Roy in flag-flying form ahead of Eurovision semi-final tonight». 2021-05-18. https://www.rte.ie/entertainment/2021/0518/1222262-irish-eyes-on-eurovision-song-contest-semi-final/. Ανακτήθηκε στις 2021-05-18. 
  50. ↑ «Brooke Scullion takes off for Turin and the Eurovision». rte.ie. RTÉ. 2 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2022. 
  51. ↑ Mulgrew, Seoirse (3 Μαΐου 2022). «Eurovision 2022: When is it on, where can I watch it and everything you need to know about Ireland». Independent.ie. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2022. 
  52. ↑ Grace, Emily (7 Μαΐου 2022). «🇮🇪 Ireland: Marty Whelan To Commentate On Eurovision 2022». Eurovoix (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2022. 
  53. ↑ Mallon, Sandra (5 Μαΐου 2022). «Eurovision legend Linda Martin sends message to Irish hopeful Brooke Scullion». Irish Mirror (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2022. 
  54. ↑ Roxburgh, Gordon (2012). Songs for Europe: The United Kingdom at the Eurovision Song Contest. Volume One: The 1950s and 1960s. Prestatyn: Telos Publishing. σελίδες 93–101. ISBN 978-1-84583-065-6. 
  55. ↑ Roxburgh, Gordon (2014). Songs for Europe: The United Kingdom at the Eurovision Song Contest. Volume Two: The 1970s. Prestatyn: Telos Publishing. σελίδες 142–168. ISBN 978-1-84583-093-9. 
  56. ↑ Roxburgh, Gordon (2016). Songs for Europe: The United Kingdom at the Eurovision Song Contest. Volume Three: The 1980s. Prestatyn: Telos Publishing. ISBN 978-1-84583-118-9. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Συμμετοχή_της_Ιρλανδίας_στη_Eurovision&oldid=11096780"