Συμμετοχή της Ιρλανδίας στη Eurovision
| Ιρλανδία | |
|---|---|
| |
| Τηλεοπτ. φορέας | RTÉ |
| Εθνικοί τρόποι επιλογής | Εθνικός τελικός
The Late Late Show
2006–2015 Eurosong 1987–2001 2008 You're a Star 2003–2005 Εθνικός Διαγωνισμός Τραγουδιού 1965–1982 1984–1986 The Late Late Show 2006–2007 Εσωτερική επιλογή
2016–σήμερα
|
| Γενική συμμετοχή | |
| Συμμετοχές | 53 (45 τελικοί) |
| Πρώτη συμμετοχή | 1965 |
| Καλύτερη θέση | 1η: 1970, 1980, 1987, 1992, 1993, 1994, 1996 |
| Χειρότερη θέση | Τελευταία: 2007, 2013 15η (ΗΜ): 2008, 2016 |
| Επιπλέον σύνδεσμοι | |
| RTÉ page | |
| Η σελίδα της Ιρλανδίας στο Eurovision.tv | |
Η Ιρλανδία συμμετείχε 53 φορές στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision από τότε που έκανε το ντεμπούτο της στο Διαγωνισμό του 1965 στη Νάπολη. Από τότε, έχουν χάσει μόνο δύο διαγωνισμούς, το 1983 στο Μόναχο και το 2002 στο Τάλιν. Η Ιρλανδία είναι η πιο επιτυχημένη χώρα στον διαγωνισμό, με συνολικά επτά νίκες. To RTÉ είναι ο αντιπροσωπευτικός ραδιοτηλεοπτικός φορέας της Ιρλανδίας στο διαγωνισμό, οι ημιτελικοί μεταδίδονται στο RTÉ2 και ο τελικός στον RTÉ One.[1] Όλες οι ιρλανδικές συμμετοχές έχουν πραγματοποιηθεί στα αγγλικά, με εξαίρεση τη συμμετοχή του 1972, "Ceol an Ghrá", η οποία τραγουδήθηκε στα ιρλανδικά. Η Ιρλανδία φιλοξένησε το διαγωνισμό επτά φορές, έξι φορές στην πρωτεύουσα, το Δουβλίνο, με εξαίρεση τη Eurovision του 1993, η οποία διοργανώθηκε στο Μίλστριτ, μια πόλη βορειοδυτικά της Επαρχίας Κόρκ με πληθυσμό 1.500 κατοίκων.[2]
Ο Seán Dunphy τερμάτισε στη δεύτερη θέση στο διαγωνισμό του 1967, πίσω από τη Σάντι Σο, προτού η Ντάνα δώσει στην Ιρλανδία την πρώτη νίκη της το 1970, ερμηνεύοντας το "All Kinds of Everything". Το επόμενο καλύτερο αποτέλεσμα της χώρας από τη δεκαετία του 1970 ήταν το 1977, όταν οι The Swarbriggs τερμάτισαν τρίτοι. Ο Τζόνι Λόγκαν έδωσε στην Ιρλανδία τη δεύτερη νίκη το 1980, με το "What's Another Year". Στη συνέχεια, ο Λόγκαν έγραψε την συμμετοχή του 1984, "Terminal 3", η οποία τερμάτισε δεύτερη και τραγουδήθηκε από τη Λίντα Μάρτιν. Το 1987, ο Λόγκαν έγινε ο πρώτος και (μέχρι σήμερα) μόνος τραγουδιστής, ο οποίος κέρδισε το διαγωνισμό δύο φορές, όταν κέρδισε με το "Hold Me Now" που το έγραψε ο ίδιος. Η πιο επιτυχημένη δεκαετία της Ιρλανδίας μέχρι σήμερα στον διαγωνισμό είναι η δεκαετία του 1990, η οποία ξεκίνησε με τον Liam Reilly να τελειώνει δεύτερος το 1990. Η Ιρλανδία έπειτα πέτυχε μια άνευ προηγουμένου τρεις διαδοχικές νίκες στο διαγωνισμό. Το 1992, η δεύτερη θέση του 1984, Λίντα Μάρτιν, επέστρεψε για να κερδίσει με μια άλλη σύνθεση του Τζόνι Λόγκαν, το "Why Me?". Ακολούθησε η νίκη της Νίαμ Κάβανα το 1993 με το "In Your Eyes" και των Πώλ Χάρρινγκτον και Τσάρλι ΜακΓκέττιγκαν το 1994 με το "Rock 'n' Roll Kids". Η δεκαετία είδε ακόμα μια νίκη το 1996 όταν η Ιμίαρ Χίνι κέρδισε με το "The Voice". Η Ιρλανδία έφτασε επίσης στη δεύτερη θέση το 1997 με τον Marc Roberts.
Στον 21ο αιώνα, η Ιρλανδία τα πήγαινε λιγότερο καλά, φτάνοντας στην πρώτη δεκάδα 3 φορές, με τον Eamonn Toal να βγαίει έκτος το 2000, τον Brian Kennedy να βγααίνει δέκατος το 2006 και τους Jedward να βγαίνουν όγδοοι το 2011. Η Ιρλανδία τερμάτισε τελευταία στον τελικό για πρώτη φορά το 2007 και για δεύτερη φορά το 2013. Μετά την εισαγωγή του ημιτελικού γύρου το 2004, η Ιρλανδία δεν κατάφερε να φτάσει στον τελικό επτά φορές: το 2005, το 2008, το 2009, το 2014, το 2015, το 2016 και το 2017.
Συμμετοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
.jpg)
Η Ιρλανδία έχει διαγωνιστεί σχεδόν συνεχώς από το ντεμπούτο της χώρας το 1965 (απουσιάζει το 1983 και το 2002). Το 1983 μια απεργία στον εθνικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα RTÉ της χώρας σήμαινε ότι ο σταθμός δεν διέθετε τους πόρους για να στείλει έναν συμμετέχοντα, ώστε η RTÉ να μεταδώσει τον Διαγωνισμό με το feed της BBC. Το 2002 η Ιρλανδία υποβιβάστηκε από τον διαγωνισμό. Σύμφωνα με τους κανόνες της EBU, η RTÉ εκπέμπει την εκδήλωση εκείνου του έτους, καθώς σκόπευαν να επιστρέψουν το 2003, και ένας τηλεοπτικός σχολιαστής στάλθηκε στην πόλη φιλοξενίας, Τάλιν.
Η Ιρλανδία έχει στείλει 50 συμμετοχές στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision. Από αυτούς τους επτά έχουν κερδίσει και δεκαοκτώ έχουν τελειώσει στην πρώτη πεντάδα. Η Ιρλανδία έχει υποβιβαστεί μία φορά: το 2001 ο Gary O'Shaughnessy τελείωσε εικοστή πρώτη με "Without Your Love". Επιπλέον, έξι ιρλανδικές συμμετοχές εμφανίστηκαν στον ημιτελικό του διαγωνισμού. Το 2005, η Donna & Joe τελείωσε το δέκατο τέταρτο στον προκριματικό, αποτυγχάνοντας να προκριθεί στον τελικό. Το 2006, ο Brian Kennedy τελείωσε το ένατο στο ημιτελικό, εξασφαλίζοντας μια ιρλανδική παρουσία στον τελικό της Αθήνας. Ο Κένεντι τελείωσε το δέκατο στον τελικό. Η Ιρλανδία εμφανίστηκε επίσης στον πρώτο ημιτελικό το 2008 και στον δεύτερο ημιτελικό το 2009, ωστόσο οι εκπρόσωποι δεν κατάφεραν να λάβουν τον τελικό και στα δύο χρόνια.
Τα πρόσφατα αποτελέσματα της Ιρλανδίας στο Διαγωνισμό ήταν χαμηλά σε σύγκριση με τη δεκαετία του 1990, τα οποία έληξαν το 2007 και το 2013. Στο Διαγωνισμό το 2007, οι εκπρόσωποι της Ιρλανδίας ήταν παραδοσιακοί ιρλανδικοί μουσικοί οίκος Dervish που παίζουν "Δεν μπορούν να σταματήσουν την άνοιξη". Η ομάδα, έχοντας αυτόματα προκριθεί για τον τελικό, τελείωσε τελευταία με πέντε πόντους, όλα από την Αλβανία. Το 2008, ο Dustin της Τουρκίας δεν κατάφερε να κερδίσει τον τελικό με το τραγούδι του "Irelande Douze Pointe", χάνοντας στο ημιτελικό στις 20 Μαΐου. Η ίδια μοίρα έπληξε τους Sinéad Mulvey και Black Daisy στο ημιτελικό του 2009 στις 14 Μαΐου.[3] Το 2011, ωστόσο, η τύχη της Ιρλανδίας άλλαξε καθώς έστειλαν τους X Factor φιναλίστ Jedward. Το ντουέτο ολοκληρώθηκε στην όγδοη θέση, με 119 πόντους, καθιστώντας έτσι την πιο επιτυχημένη είσοδο της Ιρλανδίας σε 10 χρόνια. Το μοναδικό Κραγιόν τους ξεπέρασε τα διαγράμματα iTunes στην Αυστρία, τη Γερμανία, την Ιρλανδία και τη Σουηδία. Το Jedward εκπροσώπησε την Ιρλανδία και πάλι το 2012 με το τραγούδι της Waterline, αλλά μετά από το πρώτο ημιτελικό, απονεμήθηκαν μόνο 46 πόντοι, καταλήγοντας στην 19η θέση.
Έξι τραγουδιστές εκπροσώπησαν την Ιρλανδία περισσότερες από μία φορές στον διαγωνισμό: Johnny Logan (1980, 1987), Linda Martin (1984, 1992), Niamh Kavanagh (1993, 2010), Tommy και Jimmy Swarbrigg (ως "The Swarbriggs Plus Two" το 1977), Maxi (ως σολίστ το 1973 και ως τμήμα της Sheeba το 1981) και Jedward το 2011 και το 2012.
Οκτώ άνθρωποι έχουν γράψει και έχουν συνθέσει περισσότερες από μία συμμετοχές στην Ιρλανδία: ο Brendan Graham (1976, 1985, 1994, 1996), ο Johnny Logan (1984, 1987, 1992), οι Tommy και Jimmy Swarbrigg (1975, 1977), Liam Reilly (1990, 1991), Joe Burkett (συνθέτης 1972, στιχουργός 1981) και Niall Mooney & Jonas Gladnikoff (2009, 2010).[4]
Σχεδόν όλες οι συμμετοχές της Ιρλανδίας στη Eurovision πριν από το 1999 διευθύνθηκαν ορχηστικά από τον Noel Kelehan. Οι εξαιρέσεις ήταν το 1965 (Gianni Ferrio), το 1970 (Dolf van der Linden), από το 1972 έως το 1975 (Colman Pearce), το 1979 (Proinncia Ó Duinn), το 1994 (κανένας αγωγοί, αν και ο Kelehan διεξήγαγε άλλες συμμετοχές) ) Ήταν ο μουσικός διευθυντής για το διαγωνισμό που διοργάνωσε στο Δουβλίνο, αλλά η είσοδος της Ιρλανδίας έπαιξε με ένα υπόβαθρο χωρίς ορχήστρα.
Ο Ρόναν Κίτινγκ (ο οποίος παρουσίασε επίσης τον διαγωνισμό του 1997) είχε συνεργαστεί για τη συμμετοχή της Δανίας το 2009.[5]
Ο παρουσιαστής RTÉ Marty Whelan υπήρξε ο εθνικός σχολιαστής από το 2000.[6]
Ρεκόρ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Ιρλανδία κατέχει το ρεκόρ για το μεγαλύτερο αριθμό από νίκες: επτά νίκες συμπεριλαμβανομένων τριών συνεχόμενων νικών. Η χώρα κατέκτησε επίσης τη δεύτερη θέση τέσσερις φορές και μια φορά την τρίτη θέση.
Η Ιρλανδία είναι μια από τις λίγες χώρες που πέτυχαν διαδοχικές νίκες (μαζί με την Ισπανία, το Λουξεμβούργο και το Ισραήλ) και η μόνη χώρα που κέρδισε διαδοχικά τρεις φορές και το έθνος κέρδισε και πάλι το 1996, δηλαδή τέσσερις νίκες μέσα σε πέντε χρόνια.
Η Ιρλανδία είναι η μόνη χώρα που φιλοξενεί διαδοχικά τον Διαγωνισμό και είναι μία από τις οκτώ χώρες που ποτέ δεν απέρριψε την ευκαιρία να φιλοξενήσει τον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision.
Από 51 εμφανίσεις και 44 τελικούς, η Ιρλανδία έφθασε στην πρώτη δεκάδα 31 φορές και την πρώτη πεντάδα 18 φορές. Μέχρι το 2016, η Ιρλανδία δεν έχει φτάσει την πρώτη πεντάδα από το 1997.
Η Ιρλανδία κατέχει το ρεκόρ για τους περισσότερους πόντους από μία χώρα σε ένα έτος (μαζί με τη Γαλλία) στο σύστημα ψηφοφορίας «ένας βαθμός ανά κριτή», επιτυγχάνοντας εννέα ψήφους από τους πιθανούς δέκα από το Βέλγιο (το 1970). Η Γαλλία είχε επιτύχει το ίδιο επίτευγμα το 1958.
Η Ιρλανδία έχει κατά μέσο όρο 74 βαθμούς ανά διαγωνισμό, το υψηλότερο κατά μέσο όρο δύο βαθμών πάνω από το Ηνωμένο Βασίλειο.
Κατά τη διάρκεια του πρώτου ημιτελικού του διαγωνισμού τραγουδιού Eurovision του 2014, αποκαλύφθηκε ότι το δίδυμο, Jedward, κατέχει δύο ρεκόρ Eurovision: τα υψηλότερα μαλλιά (18,9 εκ.) και τα μεγαλύτερα μαξιλάρια ώμων.
Συμμετοχές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Νικητής | |
| Δεύτερη θέση | |
| Τρίτη θέση | |
| Τελευταία θέση | |
X
|
Αποχώρηση |
| Χρονιά | Καλλιτέχνης | Γλώσσα | Τίτλος | Τελικός | Βαθμοί | Ημιτελικός | Βαθμοί |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1965 | Μπατς Μουρ [7] | Αγγλικά | "Walking the Streets in the Rain" | 6 | 11 | Όχι ημιτελικοί | |
| 1966 | Ντίκι Ροκ [8] | Αγγλικά | "Come Back to Stay" | 4 | 14 | ||
| 1967 | Σιν Ντάνφι [9] | Αγγλικά | "If I Could Choose" | 2 | 22 | ||
| 1968 | Πατ Mακγκίγκαν [10] | Αγγλικά | "Chance of a Lifetime" | 4 | 18 | ||
| 1969 | Μάριελ Ντέι [11] | Αγγλικά | "The Wages of Love" | 7 | 10 | ||
| 1970 | Ντάνα Ρόζμαρι Μπράουν | Αγγλικά | "All Kinds of Everything" | 1 | 32 | ||
| 1971 | Άντζελα Φάρελ [12] | Αγγλικά | "One Day Love" | 11 | 79 | ||
| 1972 | Σάντι Τζόουνς [13] | Ιρλανδικά | "Ceol an Ghrá" | 15 | 72 | ||
| 1973 | Maxi [14] | Αγγλικά | "Do I Dream" | 10 | 80 | ||
| 1974 | Τίνα Ρέινολντς | Αγγλικά | "Cross Your Heart" | 7 | 11 | ||
| 1975 | The Swarbriggs [15] | Αγγλικά | "That's What Friends Are For" | 9 | 68 | ||
| 1976 | Ρεντ Χάρλεϊ [16] | Αγγλικά | "When" | 10 | 54 | ||
| 1977 | The Swarbriggs Plus Two [17] | Αγγλικά | "It's Nice To Be In Love Again" | 3 | 119 | ||
| 1978 | Κολμ Γουίλκινσον [18] | Αγγλικά | "Born To Sing" | 5 | 86 | ||
| 1979 | Κάθαλ Νταν [19] | Αγγλικά | "Happy Man " | 5 | 80 | ||
| 1980 | Τζόνι Λόγκαν | Αγγλικά | "What's Another Year?" | 1 | 143 | ||
| 1981 | Sheeba [20] | Αγγλικά | "Horoscopes" | 5 | 105 | ||
| 1982 | The Duskeys [21] | Αγγλικά | "Here Today Gone Tomorrow" | 11 | 49 | ||
| 1983 | Δε συμμετείχε | ||||||
| 1984 | Λίντα Μάρτιν | Αγγλικά | "Terminal 3" | 2 | 137 | ||
| 1985 | Μαρία Κρίστιαν [22] | Αγγλικά | "Wait Until the Weekend Comes" | 6 | 91 | ||
| 1986 | Luv Bug [23] | Αγγλικά | "You Can Count On Me" | 4 | 96 | ||
| 1987 | Τζόνι Λόγκαν | Αγγλικά | "Hold Me Now" | 1 | 172 | ||
| 1988 | Jump the Gun [24] | Αγγλικά | "Take Him Home" | 8 | 79 | ||
| 1989 | Kiev Connolly[25] & The Missing Passengers | Αγγλικά | "The Real Me" | 18 | 21 | ||
| 1990 | Λίαμ Ρέιλι [26] | Αγγλικά | "Somewhere in Europe" | 2 | 132 | ||
| 1991 | Κιμ Τζάκσον [27] | Αγγλικά | "Could It Be That I'm In Love" | 10 | 47 | ||
| 1992 | Λίντα Μάρτιν | Αγγλικά | "Why Me?" | 1 | 155 | ||
| 1993 | Νίαμ Κάβανα [28] | Αγγλικά | "In Your Eyes" | 1 | 187 | Kvalifikacija za Millstreet | |
| 1994 | Πώλ Χάρρινγκτον & Τσάρλι ΜακΓκέττιγκαν | Αγγλικά | "Rock 'n' Roll Kids" | 1 | 226 | Όχι ημιτελικοί | |
| 1995 | Έντι Φρίελ [29] | Αγγλικά | "Dreamin'" | 14 | 44 | ||
| 1996 | Ιμίαρ Χίνι [30] | Αγγλικά | "The Voice" | 1 | 162 | 2 | 198 |
| 1997 | Μαρκ Ρόμπερτς [31] | Αγγλικά | "Mysterious Woman" | 2 | 157 | Όχι ημιτελικοί | |
| 1998 | Ντόουν Μάρτιν [32] | Αγγλικά | "Is Always Over Now?" | 9 | 64 | ||
| 1999 | The Mullans | Αγγλικά | "When You Need Me" | 17 | 18 | ||
| 2000 | Ίμον Τολ | Αγγλικά | "Millennium of Love" | 6 | 92 | ||
| 2001 | Γκάρι Ο' Σόνεσι | Αγγλικά | "Without Your Love" | 21 | 6 | ||
| 2002 | Δε συμμετείχε | ||||||
| 2003 | Μίκι Χαρτ [33] | Αγγλικά | "We've Got the World" | 11 | 53 | ||
| 2004 | Κρις Ντόραν [34] | Αγγλικά | "If My World Stopped Turning" | 23 | 7 | Top 11 το 2003[α] | |
| 2005 | Donna & Joe [35] | Αγγλικά | "Love? " | Δεν προκρίθηκε | 14 | 53 | |
| 2006 | Μπράιαν Κένεντι [36] | Αγγλικά | "Every Song Is a Cry for Love" | 10 | 93 | 9 | 76 |
| 2007 | Dervish [37] | Αγγλικά | "They Can't Stop the Spring" | 24 | 5 | Top 10 το 2006[α] | |
| 2008 | Dustin the Turkey [38] | Αγγλικά | "Irelande Douze Pointe" | Δεν προκρίθηκε | 15 | 22 | |
| 2009 | Sinéad Mulvey[39] & Black Daisy[40] | Αγγλικά | "Et Cetera" | 11 | 52 | ||
| 2010 | Νίαμ Κάβανα [41] | Αγγλικά | "It's for You" | 23 | 25 | 9 | 67 |
| 2011 | Jedward [42] | Αγγλικά | "Lipstick" | 8 | 119 | 8 | 68 |
| 2012 | Αγγλικά | "Waterline" | 19 | 46 | 6 | 92 | |
| 2013 | Ράιαν Ντόλαν [43] | Αγγλικά | "Only Love Survives" | 26 | 5 | 8 | 54 |
| 2014 | Can-Linn feat. Kasey Smith [44] | Αγγλικά | "Heartbeat" | Δεν προκρίθηκε | 12 | 35 | |
| 2015 | Μόλι Στέρλινγκ [45] | Αγγλικά | "Playing with Numbers" | 12 | 35 | ||
| 2016 | Νίκι Μπάιρνε [46] | Αγγλικά | "Sunlight" | 15 | 46 | ||
| 2017 | Μπρένταν Μάρεϊ [47] | Αγγλικά | "Dying to Try" | 13 | 86 | ||
| 2018 | Ράιαν Ο'Σόνεσσυ [48] | Αγγλικά | "Together" | 16 | 136 | 6 | 179 |
| 2019 | Σάρα ΜακΤέρναν | Αγγλικά | "22" | Δεν προκρίθηκε | 18 | 16 | |
| 2020 | Λέσλι Ρόι | Αγγλικά | "Story of My Life" | Ακυρώθηκε[β] X | |||
| 2021 | Λέσλι Ρόι[49] | Αγγλικά | "Maps" | ||||
Congratulations: 50 Χρόνια του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Ιρλανδία ήταν μία από τις δύο χώρες που είχε δύο συμμετοχές στο Congratulations με τα νικητήρια τραγούδια του 1980 (What's Another Year) και του 1987 (Hold Me Now), και τα δύο του Τζόνι Λόγκαν. Ο Ιρλανδός οικοδεσπότης του 1997 Ronan Keating εμφανίστηκε. Ο Johnny Logan παρουσίασε το νέο του "When a Woman Loved a Man". Οι Ιρλανδοί νικητές, Τσάρλι ΜακΓκέττιγκαν και Λίντα Μάρτιν, ερμήνευσαν τα περισσότερα από τα τραγούδια με τον Τζέικομπ Σβέιστρουπ που εκπροσώπησε τη Δανία το 2005. Τελικά αποκαλύφθηκε μετά την παράσταση το "Hold Me Now" του Johnny Logan ψηφίστηκε το τρίτο πιο αγαπημένο τραγούδι στα πρώτα πενήντα χρόνια της Eurovision. Ο Marty Whelan υπέβαλε σχολιασμό του διαγωνισμού για την Ιρλανδία στο RTÉ.
| Χρονιά | Καλλιτέχνης | Γλώσσα | Τίτλος | 2ος γύρος | Βαθμοί | 1ος γύρος | Βαθμοί | Θέση (1980 & 1987) | Βαθμοί (1980 & 1987) |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1980 | Τζόνι Λόγκαν | Αγγλικά | "What's Another Year?" | Δεν προκρίθηκε | 12 | 74 | 1 | 143 | |
| 1987 | Τζόνι Λόγκαν | Αγγλικά | "Hold Me Now" | 3 | 262 | 3 | 182 | 1 | 172 |
Ιστορικό ψηφοφορίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Ιρλανδία επωφελείται από τη "γειτονική" ψηφοφορία από το Ηνωμένο Βασίλειο. Πριν από την εισαγωγή της τηλεοπτικής μετάδοσης, οι ιρλανδικές επιτροπές τείνουν να απονέμουν στο Ηνωμένο Βασίλειο λίγο πολύ τον ίδιο αριθμό σημείων με τις άλλες χώρες. Από την εμφάνιση της τηλεοπτικής μετάδοσης, και οι δύο χώρες έδωσαν άνω του μέσου όρου σημεία μεταξύ τους. Συνήθως 8 πόντους. Τα τελευταία χρόνια η Ιρλανδία έδωσε λιγότερες ψήφους στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η Ιρλανδία δεν έχει απονείμει το Ηνωμένο Βασίλειο 12 βαθμούς από το 1997. Η Ιρλανδία έχει επίσης ψηφίσει για χώρες στις οποίες σήμερα ζει μια μεγάλη διασπορά στην Ιρλανδία, όπως η Λετονία, η Λιθουανία και η Πολωνία. Το 2008, πριν από την επιστροφή των εθνικών δικαστηρίων για να μειωθεί ο αντίκτυπος της ψήφου της διασποράς, η Ιρλανδία έδωσε 8 βαθμούς στο Ηνωμένο Βασίλειο, 10 στην Πολωνία και 12 στη Λετονία. Το 2014, τόσο στον δεύτερο ημιτελικό όσο και στον τελικό, τα αποτελέσματα τηλεόρασης της Ιρλανδίας κατέταξαν την Πολωνία πρώτη και τη Λιθουανία δεύτερη.
Στατιστικά, η Ιρλανδία είναι η 11η καλύτερη χώρα στην πρόβλεψη του νικητή του διαγωνισμού. Από 32 φορές από την έγκριση του σημερινού συστήματος ψηφοφορίας το 1975 (και εξαιρουμένων των ετών κατά τα οποία η ίδια η Ιρλανδία ήταν ο νικητής, δεδομένου ότι οι χώρες δεν μπορούν να ψηφίσουν μόνοι τους), η Ιρλανδία έχει απονείμει κατά μέσο όρο 8,5 μονάδες στο νικητήριο τραγούδι. Η Ιρλανδία έδωσε 12 φορές στο νικητήριο τραγούδι 12 φορές (1979, 1982, 1984, 1985, 1986, 1989, 1990, 1997, 2000, 2012, 2013 και 2014). Μόνο δύο φορές, το 2003 και το 2011, η Ιρλανδία δεν κατάφερε να αποδώσει κανένα σημείο στο νικητήριο τραγούδι.
Ως το 2019, το ιστορικό ψηφοφορίας της Ιρλανδίας έχει ως εξής:
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Διοργανώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Ιρλανδία είναι η μόνη χώρα που φιλοξένησε πολλούς διαγωνισμούς συνεχόμενα: τρεις διαδοχικούς διαγωνισμούς μεταξύ 1993 και 1995. Έξι από τους επτά διαγωνισμούς που πραγματοποιήθηκαν στην Ιρλανδία διοργανώθηκαν στο Δουβλίνο, από αυτούς οι τρείς στο Θέατρο Πόιντ, οι δύο στο RDS και ένας στο Gaiety Theatre. Επιπλέον, ο Διαγωνισμός του 1993 διοργανώθηκε στο Μίλστριτ της Κομητείας Κορκ. Κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού του 1994, το χορευτικό συγκρότημα Riverdance έκανε το ντεμπούτο του ως ενδιάμεση διαλειμματική πράξη.
| Χρονιά | Πόλη | Τοποθεσία | Παρουσιαστές |
|---|---|---|---|
| 1971 |  Δουβλίνο
|
Gaiety Theatre | Μπερναντέτ νι Γκαλτσόιρ |
| 1981 | RDS Simmonscourt Pavilion | Ντοϊριν Νι Βριένι | |
| 1988 | Μικέλε Ρόκα και Πατ Κένι | ||
| 1993 |  Μίλστριτ
|
Green Glens Arena | Φιονούλα Σουίνι |
| 1994 | Δουβλίνο
|
Θέατρο Πόιντ | Σίνθια Νι Εμχέρτσου και Τζέρι Ράιαν |
| 1995 | Μαίρη Κέννεντυ | ||
| 1997 | Κάρι Κράουλεϊ και Ρόναν Κίτινγκ |
Βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βραβεία Marcel Bezençon[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Χρονιά | Κατηγορία | Εκτελεστής | Τραγούδι | Θέση | Βαθμοί | Διοργανώτρια πόλη | Ref. |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2011 | Artistic Award[γ] | Jedward | "Lipstick" | 8 | 119 |  Ντίσελντορφ
|
Οι μεγάλες βαθμολογίες που έδωσε η Ιρλανδία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στους τελικούς:
Κ.Ε. → Κριτική Επιτροπή
T. → Τηλεψηφοφορία
Στους ημιτελικούς:
Κ.Ε. → Κριτική Επιτροπή
T. → Τηλεψηφοφορία
| Χρονιά |  → 12 βαθμοί
|
→ 10 βαθμοί
|
→ 8 βαθμοί
|
|---|---|---|---|
| 1965–1995 | Όχι ημιτελικοί | ||
| 1996 |  Σουηδία
|
 Σλοβενία
|
 Ηνωμένο Βασίλειο
|
| 1997–2003 | Όχι ημιτελικοί | ||
| 2004 |  Ολλανδία
|
 Ουκρανία
|
 Κύπρος
|
| 2005 |  Δανία
|
 Νορβηγία
|
 Ρουμανία
|
| 2006 |  Λιθουανία
|
 Φινλανδία
|
Σουηδία
|
| 2007 |  Λετονία
|
 Πολωνία
|
 Σερβία
|
| 2008 | Πολωνία
|
 Ελλάδα
|
Νορβηγία
|
| 2009 | Λιθουανία
|
Πολωνία
|
Νορβηγία
|
| 2010 | Λιθουανία
|
 Αζερμπαϊτζάν
|
 Τουρκία
|
| 2011 | Δανία
|
 Εσθονία
|
Σουηδία
|
| 2012 | Ρουμανία
|
Ελλάδα
|
 Ρωσία
|
| 2013 | Δανία
|
Ρωσία
|
Εσθονία
|
| 2014 |  Αυστρία
|
Φινλανδία
|
Νορβηγία
|
| 2015 | Λετονία
|
Σουηδία
|
 Ισραήλ
|
| 2016 |  Βέλγιο Κ.Ε. Λιθουανία T.
|
 Βουλγαρία Κ.Ε. Πολωνία T.
|
Σλοβενία Κ.Ε.  Αυστραλία T.
|
| 2017 | Βουλγαρία Κ.Ε. Λιθουανία T.
|
Αυστρία Κ.Ε. Βουλγαρία T.
|
 Ελβετία Κ.Ε. Ρουμανία T.
|
| 2018 | Κύπρος Κ.Ε. Λιθουανία T.
|
Ισραήλ Κ.Ε. Εσθονία T.
|
Εσθονία Κ.Ε. Αυστρία T.
|
| 2019 | Σουηδία Κ.Ε. Λιθουανία T.
|
Ελβετία Κ.Ε. Νορβηγία T.
|
Ολλανδία Κ.Ε. Ολλανδία T.
|
| 2020 | Ακυρωμένος διαγωνισμός | ||
| 2021 | |||
Σχετική συμμετοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σχολιαστές και εκπρόσωποι βαθμών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Με τα χρόνια ο σχολιασμός για το RTÉ έγινε από αρκετούς έμπειρους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς παρουσιαστές, όπως οι Λάρι Γκόγκαν, Τζίμι Γκρίλι, Γκέι Μπάιρνε, Ρόναν Κόλινς, Πατ Κένι και Μάικ Μέρφι. Ωστόσο, ο Μάρτι Ουέλαν είναι ο τηλεοπτικός σχολιαστής της RTÉ από το 2000, παρόλο που ο ίδιος ο Ουέλαν είχε σχολιάσει προηγουμένως την εκδήλωση του 1987. Η Ιρλανδία δεν συμμετείχε στην έκδοση του 1983 στη Γερμανία, ούτε έστειλε σχολιαστή στο Μόναχο εκείνο το έτος, αλλά αντ' αυτού τον μετέδωσε μέσω του BBC με τον Τέρι Ουόγκαν ως σχολιαστή, ο οποίος καλωσόρισε τους θεατές στην Ιρλανδία κατά την εισαγωγή του. Το RTÉ Radio, ωστόσο, παρείχε σχόλια από τον Μπρένταν Μπάλφε.
| Χρονιά | Τηλεοπτικός σχολιαστής | Ραδιοφωνικός σχολιαστής | Εκπρόσωπος βαθμών | Ref. |
|---|---|---|---|---|
| 1965 | Μπάνι Καρ | Κέβιν Ρότσε | Φρανκ Χολ | |
| 1966 | Μπρένταν Ο' Ρέιλι | |||
| 1967 | Γκέι Μπάιρνε | |||
| 1968 | ||||
| 1969 | Γκέι Μπάιρνε | Τζον Σκέαν | ||
| 1970 | Βάλερι ΜακΓκόβερν | |||
| 1971 | Νόελ Άντριους | Όχι εκπρόσωπος βαθμών | ||
| 1972 | Μάικ Μέρφι | Κέβιν Ρότσε και Λίαμ Ντέβαλι | ||
| 1973 | Λίαμ Ντέβαλι | |||
| 1974 | Μπρένταν Μπάλφε | |||
| 1975 | ||||
| 1976 | ||||
| 1977 | ||||
| 1978 | Λάρι Γκόγκαν | Τζον Σκέαν | ||
| 1979 | Μάικ Μέρφι | Ντέιβιντ Χέφερναν | ||
| 1980 | Λάρι Γκόγκαν | Πατ Κένι | ||
| 1981 | Τζον Σκέαν | |||
| 1982 | ||||
| 1983 | Τέρι Ουόγκαν (μέσω BBC) | Μπρένταν Μπάλφε | Δε συμμετείχε | |
| 1984 | Γκέι Μπάιρνε | Λάρι Γκόγκαν | Τζον Σκέαν | |
| 1985 | Λίντα Μάρτιν | |||
| 1986 | Μπρένταν Μπάλφε | |||
| 1987 | Μάρτι Ουέλαν | |||
| 1988 | Μάικ Μέρφι | |||
| 1989 | Ρόναν Κόλινς και Μισέλ Ρόκα | Έιλιν Νταν | ||
| 1990 | Τζίμι Γκρίλι και Κλίονα Νι Μπουακάλα | |||
| 1991 | Πατ Κένι | |||
| 1992 | ||||
| 1993 | ||||
| 1994 | ||||
| 1995 | ||||
| 1996 | ||||
| 1997 | ||||
| 1998 | ||||
| 1999 | Κλερ ΜακΝαμάρα | |||
| 2000 | Μάρτι Ουέλαν | Ντέρεκ Μούνι | ||
| 2001 | Μπλάθναιντ Νι Κλόφαιγκ | |||
| 2002 | Δε μεταδόθηκε | Δε συμμετείχε | ||
| 2003 | Μάρτι Ουέλαν και Φιλ Κούλτερ | Πάμελα Φλοντ | ||
| 2004 | Μάρτι Ουέλαν | Τζόνι Λόγκαν | ||
| 2005 | Ντάνα Ρόζμαρι Μπράουν | |||
| 2006 | Ιμίαρ Χίνι | |||
| 2007 | Λίντα Μάρτιν | |||
| 2008 | Λάρι Γκόγκαν | Νίαμ Κάβανα | ||
| 2009 | Maxi | Ντέρεκ Μούνι | ||
| 2010 | ||||
| 2011 | Σάι Μπάιρνε και Ζμπισντέκ Ζαλίνσκι | |||
| 2012 | Γκρέιν Σόιγκ | |||
| 2013 | Νίκι Μπάιρνε | |||
| 2014 | ||||
| 2015 | ||||
| 2016 | Νιλ Ντόερτι και Ζμπισντέκ Ζαλίνσκι | Σινέντ Κέννεντυ | ||
| 2017 | Νίκι Μπάιρνε | |||
| 2018 | ||||
| 2019 | Σινέντ Κέννεντυ |
Διευθυντές ορχηστρών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Χρονιά | Μαέστρος[δ] | Μουσική διεύθυνση | Σημ. | Ref. |
|---|---|---|---|---|
| 1965 |  Τζιάνι Φέριο
|
N/A | [ε] | [51] |
| 1966 | Νόελ Κέλιαν | |||
| 1967 | ||||
| 1968 | ||||
| 1969 | ||||
| 1970 | Ντολφ βαν ντερ Λίντεν
|
[ε] | [52] | |
| 1971 | Νόελ Κέλιαν | Κόλμαν Πέρς | ||
| 1972 | Κόλμαν Πέρς | N/A | ||
| 1973 | ||||
| 1974 | ||||
| 1975 | ||||
| 1976 | Νόελ Κέλιαν | |||
| 1977 | ||||
| 1978 | ||||
| 1979 | Προϊνσίας Ο Ντουίν | |||
| 1980 | Νόελ Κέλιαν | [53] | ||
| 1981 | Νόελ Κέλιαν | |||
| 1982 | N/A | |||
| 1984 | ||||
| 1985 | ||||
| 1986 | ||||
| 1987 | ||||
| 1988 | Νόελ Κέλιαν | |||
| 1989 | N/A | |||
| 1990 | ||||
| 1991 | ||||
| 1992 | ||||
| 1993 | Νόελ Κέλιαν | [ζ] | ||
| 1994 | Όχι μαέστρος | [η] | ||
| 1995 | Νόελ Κέλιαν | [θ] | ||
| 1996 | N/A | |||
| 1997 | Όχι μαέστρος | Φρανκ Μακνάμαρα | ||
| 1998 | Νόελ Κέλιαν | N/A |
Άλμπουμ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Jedward στο Ντίσελντορφ (2011) και στο Μπακού (2012).
Ο Ryan O'Shaughnessy στη Λισαβόνα (2018)
Η Σάρα ΜακΤέρναν στο Τελ Αβίβ (2019)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Σημειώσεις και παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Σύμφωνα με τους τότε κανονισμούς της Eurovision, οι πρώτες δέκα χώρες που δεν ήταν μέλη των Μεγάλων 4 από τον προηγούμενο διαγωνισμό μαζί με τις Μεγάλες Τέσσερις προκρίνονταν αυτόματα για τον τελικό της επόμενης χρονιάς χωρίς να χρειαστεί να συμμετάσχουν στα ημιτελικά. Για παράδειγμα, αν η Γερμανία και η Γαλλία τερμάτιζαν μέσα στις πρώτες δέκα θέσεις, οι χώρες που τερμάτισαν στην 11η και 12η θέση, προκρίνονται αυτόματα στον τελικό της επόμενης χρονιάς, μαζί με τις υπόλοιπες χώρες των πρώτων δέκα θέσεων.
- ↑ Ο διαγωνισμός του 2020 ακυρώθηκε λόγω της πανδημίας του κορονοϊού.
- ↑ Ψηφίστηκε από τους σχολιαστές
- ↑ Όλοι οι μαέστροι είναι Ιρλανδοί εκτός αν έχουν σημαία
- ↑ 5,0 5,1 Ο μουσικός διευθυντής της διοργανώτριας χώρας.
- ↑ Ο Κέλιαν διηύθυνε επίσης τη Βοσνιακή συμμετοχή.
- ↑ Ο Ιρλανδός σχολιαστής Πατ Κένι και ο Βρετανός σχολιαστής Τέρι Ουόγκαν, αμφότεροι ανέφεραν τον Κέλιαν ως μαέστρο της Ιρλανδικής συμμετοχής. Το τραγούδι πραγματοποιήθηκε χωρίς ορχήστρα. Ο Κέλιαν, ωστόσο, διηύθυνε τις συμμετοχές της Ελλάδας, της Πολωνίας και της Ρουμανίας.
- ↑ Ο Κέλιαν διηύθυνε επίσης την Πολωνική συμμετοχή. Η διαλειμματική ενδιάμεση πράξη, "Lumen", διευθύνθηκε από τον Προϊνσίας Ο Ντουίν.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ RTÉ:Eurovision. RTÉ.ie. Ανακτήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου 2007.
- ↑ Millstreet. Cork-Guide.ie. Ανακτήθηκε στος 5 Σεπτεμβρίου 2007.
- ↑ «Ireland dumped out of Eurovision». BBC. 15 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2009.
- ↑ Diggiloo Thrush - Ireland
- ↑ #2 BBC
- ↑ «Marty and the 'cool' Irish». Irish Independent. 23 Μαΐου 2006. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2008.
- ↑ (Butch Moore) 10 Ιαν. 1938 - 3 Απρ. 2001
- ↑ (Dickie Rock) γ. 10 Οκτ. 1936
- ↑ (Sean Dunphy) 30 Νοεμ. 1937 - 17 Μαΐου 2011
- ↑ (Pat McGeegan) 1935-1987
- ↑ (Muriel Day) γ. 11 Ιαν. 1942
- ↑ (Angela Farrell) γ. 1952
- ↑ (Sandie Jones) γ. 1951 - θ. 19 Σεπτεμβρίου 2019
- ↑ (πραγμ. όνομα Αϊρίν Μακάμπρεϊ) γ. 23 Φεβρ. 1950
- ↑ Ντουέτο αποτελούμενο από τους Thomas (Tommy) Swarbrigg και John James (Jimmy) Swarbrigg.
- ↑ (Red Hurley) γ. 11 Σεπτ. 1949
- ↑ Δεύτερη συμμετοχή του ντουέτου The Swarbriggs με τους Νίκολα Κερ και Άλμα Κάρολ επιπλέον.
- ↑ (Colm C.T. Wilkinson) γ. 5 Ιουν. 1944
- ↑ (Cathal Dunne) γ. 1951
- ↑ Γυναικείο συγκρότημα, αποτελούμενο από την Maxi, τη Μάριον Φόσετ και τη Φράνσις Κάμπελ.
- ↑ Ιρλανδο-ουαλικό κουαρτέτο αποτελούμενο από μέλη ίδιας οικογένειας. Το συγκρότημα αποτελείται από τους: Σάντι Κέλι, Μπάρμπαρα Έλις, Νίνα Ντάσκεϊ και Νταν Ντάσκεϊ.
- ↑ (Maria Christian) γ. 1965
- ↑ Συγκρότημα που συστάθηκε το 1982. Πρώτα μέλη ήταν οι: Τζουν Κάνινγκαμ, Χιου Κάνινγκαμ, Μαξ Κάνινγκαμ, Ρίκι Μέιλερ και Μάτζελα Γκραντ.
- ↑ Συγκρότημα που αποτελείτο από τους Ρόι Τέιλορ (τραγούδι, μπάσο), Έρικ Σαρπ (κιθάρα), Πίτερ Ιντς (πιάνο, πλήκτρα), Μπράιαν Ο' Ρέιλι (κρουστά) και Κιάραν Γουάιλντ (σαξόφωνο).
- ↑ Πραγματικό όνομα του Κίεβ Κόνολι είναι Κέβιν Κόνολι
- ↑ (Liam Reilly, γ. 29 Ιαν. 1955 - θ. 1 Ιανουαρίου 2021)
- ↑ (Kim Jackson) γ. 22 Αυγ. 1965
- ↑ (Niamh Kavanagh) γ. 13 Φεβρ. 1968 (1η φορά)
- ↑ (Eddie Friel) γ. 1962
- ↑ (Eimear Quinn) γ. 18 Δεκ. 1972
- ↑ (Marc Roberts) γ. 25 Ιουν. 1968
- ↑ (Dawn Martin) γ. 1976
- ↑ (Mickey Harte) γ. 1973
- ↑ (Chris Doran) γ. 22 Νοεμ. 1979
- ↑ Ντουέτο αποτελούμενο από την Ντόνα (γ. 30 Μαΐου 1984) τον Τζόζεφ (γ. 1989) Μακ Κολ (McCaul).
- ↑ (Brian Kennedy) γ. 12 Οκτ. 1966
- ↑ Συγκρότημα που συστάθηκε το 1989. Μέλη: Κάθι Τζόρνταν (τραγούδι, μπντράν και κόκαλα), Μπράιαν Μακντονάου (μάντολα), Τομ Μόροου (βιολί), Μάικλ Χολμς (μπουζούκι), Σέιν Μίτσελ (ακορντεόν) και Λίαμ Κέλι (φλάουτο, φλογέρες).
- ↑ Μαριονέτα με μορφή γαλοπούλας, γ. 13 Νοεμ. 1988. Η φωνή της είναι του Τζον Μόρισον.
- ↑ Η Σινέντ Μάλβεϊ γεννήθηκε στις 22 Ιαν. 1988.
- ↑ Το συγκρότημα Black Daisy ήταν ενεργό το 2008 και αποτελείτο από τις Λέσλι Αν Χάλβεϊ, Άστα Μιλεριένε και Νικόλ Μπίλινγκς.
- ↑ (2η φορά)
- ↑ Δίδυμα αδέρφια. Οι Τζον και Έντουαρντ Γκριμς γεννήθηκαν στις 16 Οκτ. 1991.
- ↑ (Ryan Dolan) γ. 22 Ιουλ. 1985
- ↑ Η Κέισι Σμιθ γεννήθηκε στις 29 Μαρτ. 1990.
- ↑ (Molly Sterling) γ. 1998
- ↑ (Nicky Byrne) γ. 9 Οκτ. 1978
- ↑ Πρώην μέλος του συγκροτήματος Hometown, (Brendan Murray) γ. 16 Νοεμ. 1996
- ↑ Ryan O'Shaughnessy, γ. 27 Σεπτεμβρίου 1992.
- ↑ «Lesley Roy - Ireland - Rotterdam 2021». Eurovision.tv (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ «Winners of the Marcel Bezençon Awards». eurovision.tv. 16 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ Roxburgh, Gordon (2012). Songs for Europe: The United Kingdom at the Eurovision Song Contest. Volume One: The 1950s and 1960s. Prestatyn: Telos Publishing. σελίδες 93–101. ISBN 978-1-84583-065-6.
- ↑ Roxburgh, Gordon (2014). Songs for Europe: The United Kingdom at the Eurovision Song Contest. Volume Two: The 1970s. Prestatyn: Telos Publishing. σελίδες 142–168. ISBN 978-1-84583-093-9.
- ↑ Roxburgh, Gordon (2016). Songs for Europe: The United Kingdom at the Eurovision Song Contest. Volume Three: The 1980s. Prestatyn: Telos Publishing. ISBN 978-1-84583-118-9.
Επιπλέον ιστοσελίδες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ireland Eurovision fan website escireland.com
- Βαθμοί προς και από την Ιρλανδία eurovisioncovers.co.uk
Πρότυπο:Ιρλανδία στη Eurovision
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
