Μάχη στο Μακρυνόρος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μάχη στο Μακρυνόρος
Ελληνική Επανάσταση του 1821
Χρονολογία18 Ιουνίου 1821
ΤόποςΜακρυνόρος
ΜέθοδοιΜάχη
ΈκβασηΝίκη των Ελλήνων
Αντιμαχόμενοι
Έλληνες επαναστάτες
Πρώτη Ελληνική Δημοκρατία
Ηγετικά πρόσωπα
Δυνάμεις
100[1]
4.000[2]
Απώλειες
20[1]
200[1]

Η Μάχη στο Μακρυνόρος έλαβε μέρος στις 18 Ιουνίου 1822 στο Μακρυνόρος και διεξήχθη μεταξύ των Ελλήνων υπό την ηγεσία του Γώγου Μπακόλα και των Οθωμανών υπό τον Ισμαήλ Πασά Πλιάσα. Η μάχη έληξε με αποφασιστική νίκη των Ελλήνων.

Υπόβαθρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά την αρχή της Ελληνικής Επανάστασης στην Δυτική Στερεά Ελλάδα, ο Χουρσίτ Πασάς, αντιλαμβανόμενος το κίνδυνο που θα μπορούσαν να διατρέξουν οι πολεμικές του επιχειρήσεις, διέταξε τον ευρισκόμενο στην Άρτα Ισμαήλ Πασά Πλιάσα να εκστρατεύσει εναντίον των επαναστατών και να καταστείλει την εξέγερση. Ο τελευταίος συγκέντρωσε αμέσως στρατό και μία ολιγάριθμη εμπροσθοφυλακή Τουρκαλβανών κατευθύνθηκε στο Μακρυνόρος Αιτωλοακαρνανίας για να καταλάβει τα στενά περάσματά του. Ο Ανδρέας Ίσκος όμως, οπλαρχηγός του Βάλτου, κατέλαβε επίκαιρες θέσεις και με λίγους άνδρες απέκρουσε την εχθρική εμπροσθοφυλακή. Οι Τουρκαλβανοί υποχώρησαν και ανασυγκροτήθηκαν στο Κομπότι της Άρτας, όπου και σύντομα έφθασε ο υπόλοιπος στρατός υπό τον Ισμαήλ Πλιάσα. Παράλληλα, ο Ίσκος αποσύρθηκε στην Λαγκάδα, όπου συγκεντρώθηκαν οι οπλαρχηγοί Γώγος Μπακόλας, Αναγνώστης Καραγιαννόπουλος και Γεώργιος Καραϊσκάκης με τα στρατιωτικά τους σώματα, όλοι αποφασισμένοι να σταματήσουν την οθωμανική προέλαση.[3]

Μάχη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Χουρσίτ Πασάς, ανήσυχος για την εξάπλωση της επαναστάσεως σε πολλές περιοχές, έστειλε διαταγή στον Ισμαήλ Πλιάσα να περάσει οπωσδήποτε το Μακρυνόρος. Επιπλέον, στάλθηκαν ενισχύσεις και ο στρατός του Ισμαήλ έφθασε τους 4.000 άνδρες. Οι διαβάσεις του Μακρυνόρους είχαν καταληφθεί από τους Έλληνες οπλαρχηγούς, αλλά δεν ήξεραν από που ακριβώς θα περνούσε ο οθωμανικός στρατός. Στις 18 Ιουνίου 1821, όταν οι Έλληνες είδαν πως οι Οθωμανοί στρέφονταν προς την Παληοκούλα, οι περισσότερες ελληνικές δυνάμεις έσπευσαν προς τα εκεί. Ο Ισμαήλ πασάς, όμως, άλλαξε ξαφνικά κατεύθυνση και στράφηκε εναντίον της Λαγκάδας, όπου είχαν παραμείνει 100 άνδρες υπό τον Γώγο Μπακόλα. Η σύγκρουση έλαβε μέρος στην θέση της Αγίας Παρασκευής, και οι Έλληνες, αν και λιγότεροι, κατάφεραν να αποκρούσουν με επιτυχία τις εφόδους των Οθωμανών, που λόγω του περιορισμένου χώρου δεν μπορούσαν να αναπτυχθούν σωστά. Εν τέλει οι Οθωμανοί υποχώρησαν, και εκτιμάται πως άφησαν στο πεδίο της μάχης περίπου 200 νεκρούς, σημαίες, τηλεβόλα και μεγάλες ποσότητες τροφίμων.[2]

Τα ακόλουθα γεγονότα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ύστερα από την μεγάλη νίκη του Μπακόλα στο Μακρυνόρος, ο Ισμαήλ Πασάς προσπάθησε να περάσει το Μακρυνόρος από την θέση Αυτί, αλλά αναχαιτίσθηκε από τον Ιωάννη Ράγκο. Στις 3 Ιουλίου, οι Έλληνες οπλαρχηγοί, σε συνεργασία με τους Σουλιώτες, συγκρούσθηκαν με τους Οθωμανούς στο Κομπότι και η μάχη έληξε με αποφασιστική ελληνική νίκη. Οι Οθωμανοί  τράπηκαν σε φυγή και έφτασαν στην Άρτα σε άσχημη κατάσταση, ενώ η επανάσταση επεκτάθηκε σε πολλές άλλες περιοχές.[1]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Έφη Αλλαμανή, «Νίκες των Ελλήνων στο Μακρυνόρος. Μάχες στο Κομπότι και το Πέτα», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τομ. ΙΒ, 1975, σ. 160.
  2. 2,0 2,1 Έφη Αλλαμανή, «Νίκες των Ελλήνων στο Μακρυνόρος. Μάχες στο Κομπότι και το Πέτα», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τομ. ΙΒ, 1975, σσ. 159-160.
  3. Ιωάννα Διαμαντούρου, «Συγκρούσεις στο Μακρυνόρος», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τομ. ΙΒ, 1975, σσ. 122-123.

Βιβλιογραφικές πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Έφη Αλλαμανή, «Νίκες των Ελλήνων στο Μακρυνόρος. Μάχες στο Κομπότι και το Πέτα», Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τομ. ΙΒ, 1975, σσ. 159-160.
  • Διονύσιος Κόκκινος, «Η Ελληνική Επανάστασις», εκδόσεις «Μέλισσα», τόμος 1ος, κεφάλαιο 21, «Η Επανάστασις της Δυτικής Ελλάδος», σσ. 522-547.