Μάχη των Τριών Πύργων
| Μάχη των Τριών Πύργων | |||
|---|---|---|---|
| Ελληνική Επανάσταση του 1821 | |||
| Χρονολογία | 20 Φεβρουαρίου 1827 | ||
| Τόπος | Τρεις Πύργοι | ||
| Έκβαση | Ήττα των Ελλήνων | ||
| Αντιμαχόμενοι | |||
| Ηγετικά πρόσωπα | |||
| |||
Η Μάχη των Τριών Πύργων ήταν πολεμική εμπλοκή της επανάστασης του 1821 που έλαβε χώρα στις 20 Φεβρουαρίου 1827, στα πλαίσια της εκστρατείας του Κιουταχή στην Αττική η οποία είχε ως τελικό σκοπό την κατάληψη της Ακρόπολης.
Εξελίξεις στη Ρούμελη και απόβαση των Ελλήνων στην Καστέλλα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στα τέλη του 1826 και τις αρχές του 1827, οι Έλληνες, χάρις στις επιτυχίες του Καραϊσκάκη, είχαν επιτύχει να απελευθερώσουν ολόκληρη τη Ρούμελη, εκτός από το Μεσολόγγι, τη Ναύπακτο και τη Βόνιτσα[1]. Όμως, παρά τις επιτυχίες αυτές, ο Μεχμέτ Ρεσίτ Πασάς (Κιουταχής) δεν είχε τερματίσει την εκστρατεία του, όντας αποφασισμένος να καταλάβει την Ακρόπολη της Αθήνας. Η ελληνική κυβέρνηση, θεωρώντας ότι η απώλεια της Ακρόπολης θα σήμαινε και την απώλεια ολόκληρης της Στερεάς Ελλάδας, απέστειλε ενισχύσεις στο στρατόπεδο της Ελευσίνας. Μετά από αυτό το γεγονός, οι Έλληνες στρατοπέδευσαν στο Καματερό. Εκεί όμως, στην ομώνυμη μάχη, υπέστησαν δεινή ήττα από τον Κιουταχή, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 300 Έλληνες.[2] Στις 24 Ιανουαρίου, τμήμα 2.000 ατάκτων και 400 ανδρών του τακτικού στρατού, υπό τον στρατιωτικό και μετέπειτα ιστορικό Τόμας Γκόρντον, το οποίο βρισκόταν στη Σαλαμίνα, αποβιβάστηκε στο Φάληρο και απο εκεί στον λόφο της Καστέλλας, όπου και οχυρώθηκε. Τη δύναμη του Γκόρντον υποστήριζαν το ατμοκίνητο πολεμικό Καρτερία, υπό τον Άστιγγα, μαζί με τρία βρίκια, πέντε κανονιοφόρους και ένα μίστικο. Επίσης, οι επαναστάτες διέθεταν 15 κανόνια τα οποία χειρίζονταν μερικοί φιλέλληνες και 50 έμπειροι Ψαριανοί πυροβολητές. Την επόμενη ημέρα, τμήμα του σώματος αυτού επιχείρησε να καταλάβει τον μοναστήρι του Αγίου Σπυρίδωνα αλλά αποκρούστηκε.[2]
Μετά τη νίκη του στο Καματερό, ο Κιουταχής προσπάθησε επί δύο ημέρες να πείσει τους πολιορκημένους να παραδοθούν. Ερεθισμένος από την άρνησή τους, επιτέθηκε εναντίον των θέσεων του Γκόρντον στην Καστέλλα, με τις δυνάμεις του να ανέρχονται, κατά σύγχρονη εκτίμηση, στους 3.000 περίπου άνδρες και μερικά κανόνια. Εκεί, στις 30 Ιανουαρίου, κατά την ομώνυμη μάχη, ηττήθηκε από τους Έλληνες.[3]
Η μάχη στους Τρεις Πύργους[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά την ήττα του, ο Κιουταχής έκλεισε την πρόσβαση προς τη μοναδική πηγή νερού στην οποία είχαν πρόσβαση οι Έλληνες, στην ανατολική πλαγιά της Καστέλλας, πάνω από το Σηράγγιο άντρο (σπηλιά του Παρασκευά)[4] Μετά από αυτό, ο Γκόρντον έστειλε τον Δημήτριο Καλλέργη να οχυρώσει τη θέση «Τρεις Πύργοι» (στο ακρωτήριο Άγιος Γεώργιος ή Ξηροτάγαρο). Όταν, στις 20 Φεβρουαρίου 1827 επιτέθηκε εναντίον του ο Κιουταχής, έσπευσαν σε βοήθειά του πολλοί οπλαρχηγοί, όπως οι Γεώργιος Λύκος (Χελιώτης), Σπυρίδων Δοντάς, Νίκας, καθώς και ο ταγματάρχης Χαράλαμπος Ιγγλέσης με τους τακτικούς του. Επίσης ο Γιαννίτσης βοθούσε με το πλοίο του, βάλλοντας εναντίον των Τούρκων. Οι Έλληνες αναγκάστηκαν μετά από πολύωρο αγώνα να αποχωρήσουν συντεταγμένα στην Καστέλλα ενώ οι Τούρκοι ενίσχυσαν με κανόνια τη θέση. Κατά τον Μακρυγιάννη, 1.200 Τούρκοι στρατιώτες έπεσαν στο πεδίο της μάχης (αριθμός που κρίνεται διογκωμένος) και το ηθικό τους ήταν πια πολύ χαμηλό.[4]
Αποτέλεσμα της μάχης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παρά τη νίκη τους, όμως, οι Έλληνες δεν κατάφεραν τελικά να ανακουφίσουν τους πολιορκημένους της Ακρόπολης. Έτσι η κυβέρνηση διέταξε τον Καραϊσκάκη να επιστρέψει στην Αττική, προκειμένου να σώσει την Ακρόπολη.[4] Η εκστρατεία του αυτή οδήγησε σε διάφορες συγκρούσεις με τους Τούρκους, με αποκορύφωμα τη μάχη του Αναλάτου.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ιστορία του Ελληνικού Έθνους. τ. ΙΒ΄. Αθήνα: Εκδοτική Αθηνών. 1975.