Μάχη της Πλάκας
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης. Αίτιο: Ύφος κακογραμμένης σχολικής έκθεσης Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων. |
| Μάχη της Πλάκας | |||
|---|---|---|---|
| Ελληνική Επανάσταση του 1821 | |||
 Απεικόνιση σκηνικού της μάχης, 1841 | |||
| Χρονολογία | 29 Ιουνίου - 1 Ιουλίου 1822 | ||
| Τόπος | ορεινό ύψωμα έξω από το Σούλι | ||
| Έκβαση | ήττα των Ελλήνων | ||
| Αντιμαχόμενοι | |||
| Ηγετικά πρόσωπα | |||
| |||
| Δυνάμεις | |||
| |||
| Απώλειες | |||
| |||
Η μάχη της Πλάκας ήταν πολεμική εμπλοκή της Επανάστασης του 1821 και μια από τις προσπάθειες των Ελλήνων να σώσουν το Σούλι.
Η εξέλιξη των γεγονότων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Πλάκα ήταν μία θέση κοντά σε ένα ιστορικό γεφύρι. Στις 17 Ιουλίου 1821 συνέβη μία συμπλοκή μεταξύ των Σουλιωτών του Μάρκου Μπότσαρη και των 4.000 Οθωμανών του Βεκούτ Γαρδίκη. Η μάχη έληξε με οθωμανική ήττα. Οι Σουλιώτες είχαν μόνο ελάχιστους τραυματίες, ανάμεσά τους και ο Μπότσαρης.
Το 1822 το Σούλι πολιορκήθηκε και ο ελληνικός στρατός που βρίσκονταν στο Πέτα χωρίστηκε σε δύο σώματα για να βοηθήσει την κατάσταση. Το μεν πρώτο τέθηκε υπό τους Μάρκο Μπότσαρη, Αγγελή Γάτσο, Ανδρέα Ίσκο, Αλέξη Βλαχόπουλο και είχε δύναμη 1.200 ανδρών. Ξεκίνησε στις 28 Ιουνίου για την Πλάκα για να ενισχύσει τους Σουλιώτες. Πριν αναχωρήσουν όμως ήρθαν απεσταλμένοι από το Σούλι και τους ανήγγειλαν ότι αν πλησιάσουν τα στρατεύματα προς το μέρος εκείνο, αμέσως θα βγει ένα μέρος των Σουλιωτών για να τους υποστηρίξει. Στο Πέτα έμειναν οι τακτικοί, οι Φιλέλληνες, ο Θεοδωράκης Γρίβας, ο Γώγος Μπακόλας και μερικοί άλλοι οπλαρχηγοί. Ο Μάρκος έφθασε με τους υπόλοιπους στην Πλάκα, που βρίσκεται σε ψηλό μέρος, δώδεκα ώρες έξω από το Σούλι. Οι Οθωμανοί, όταν έμαθαν την άφιξη του Μπότσαρη τρόμαξαν, και διέταξαν να έλθουν αμέσως όλες οι φρουρές των Ιωαννίνων, Άρτας και Πρέβεζας και να τεθούν υπό τις διαταγές του Ρεσίτ Μεχμέτ Πασά Κιουταχή, ο οποίος διατάχτηκε να παραλάβει και τους υπόλοιπους πασάδες Χασάν Πασά, Ισμαήλ Πασά Πλιάσα και Αχμέτ Πασά Βρυώνη και να βγει ν' αποκρούσει τον Μάρκο Μπότσαρη και τους άλλους οπλαρχηγούς. Οι Οθωμανοί είχαν δύναμη 8.000 ανδρών.
Η μάχη άρχισε στις 30 Ιουνίου. Το επόμενο μεσημέρι κατέφθασαν περισσότερες οθωμανικές ενισχύσεις και έτρεψαν ένα μέρος των Ελλήνων σε φυγή. Ο Μάρκος όμως με τους άνδρες του συνέχιζε να καταδιώκει τους εχθρούς, μέχρι που βρέθηκε περικυκλωμένος από παντού. Οι Οθωμανοί άρχισαν να φωνάζουν «αιχμάλωτο τον έχουμε τον εχθρό της Πίστης». Ο Μάρκος αναγνωρίζοντας τη θέση του δεν πτοήθηκε, αλλά κατέστρωσε σχέδιο διεξόδου και με ορμή έπεσε πάνω στους εχθρούς, τους διέσχισε και με μεγάλο κίνδυνο μόλις και σώθηκε. Στη μάχη αυτή έπεσαν περίπου 100 Έλληνες, εκτός των άλλων και ο αδελφός του Γάτσου. Οι Σουλιώτες κράτησαν το λόγο τους και έστειλαν 500 άνδρες, οι οποίοι όμως βρήκαν δυσκολίες στο δρόμο και έφτασαν αργά, ενώ οι Έλληνες είχαν ήδη τραπεί σε φυγή. Οι Σουλιώτες επέστρεψαν στο Σούλι, οι δε υπόλοιποι Έλληνες επέστρεψαν κακήν κακώς στο Πέτα την 1η Ιουλίου και έτσι ματαιώθηκαν τα σχέδια για το Σούλι.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Λάμπρος Κουτσονίκας (1863). Γενική ιστορία της ελληνικής επαναστάσεως, Τόμος Α΄. Εν Αθήναις: Εκ του «Ευαγγέλιμου» Δ. Καρακατζάνη. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2011.
- Γεώργιος Κρέμος (1839-1926) (1879). Χρονολόγια της Ελληνικής Ιστορίας : προς χρήσιν πάντος φιλομαθούς, ιδία δε των εν τοις γυμνασίοις μαθητών. Εν Αθήναις: Τυπογραφείον Δημητρίου Ιασεμίδου. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2010.