Μάχη της Πλάκας
| Μάχη της Πλάκας | |||
|---|---|---|---|
| Ελληνική Επανάσταση του 1821 | |||
 Απεικόνιση σκηνικού της μάχης, 1841 | |||
| Χρονολογία | 29 Ιουνίου 1822 | ||
| Τόπος | ορεινό ύψωμα έξω από το Σούλι | ||
| Έκβαση | ήττα των Ελλήνων | ||
| Αντιμαχόμενοι | |||
| Ηγετικά πρόσωπα | |||
| |||
| Δυνάμεις | |||
| |||
| Απώλειες | |||
| |||
Η μάχη της Πλάκας ήταν πολεμική εμπλοκή της Επανάστασης του 1821 και μια από τις προσπάθειες των Ελλήνων να σώσουν το Σούλι.
Η εξέλιξη των γεγονότων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατόπιν της ελληνικής νίκης στο Κομπότι της Άρτας (10 Ιουνίου 1822), έφτασαν στο ελληνικό στρατόπεδο του εκστρατευτικού σώματος, που είχε συγκροτήσει ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, δύο άντρες σταλμένοι από το Σούλι και ζήτησαν από τους Έλληνες να εκστρατεύσουν στην περιοχή τους περίπου δύο χιλιάδες πολεμιστές, πιστεύοντας πως έτσι θα μεταβαλλόταν η κατάσταση και πως οι Οθωμανοί που πολιορκούσαν την περιοχή θα αναγκάζονταν να αποσυρθούν. Οι ελληνικές δυνάμεις ανταποκρίθηκαν και έστειλαν την 21η Ιουνίου 1.200 ή 2.000 άνδρες υπό τους οπλαρχηγούς Μάρκο Μπότσαρη, Καρατάσο, Γεώργιο Βαρνακιώτη, Αλέξανδρο Βλαχόπουλο και Ανδρέα Ίσκο. Οι δυνάμεις τους στρατοπέδευσαν στην Πλάκα, που απέχει δέκα ώρες από το Σούλι και επτά ώρες από το Κομπότι.[1]
Αργότερα, οι ελληνικές δυνάμεις χωρίστηκαν σε τρία σώματα. Το κύριο μέρος των δυνάμεων, υπό τον Μάρκο Μπότσαρη, προχώρησε προς το Σούλι, ο οπλαρχηγός Κουτελίδας κινήθηκε εναντίον των Κατσανοχωρίων για να κόψει τον ανεφοδιασμό των Τούρκων και να δημιουργήσει αντιπερισπασμό, ενώ οι Ίσκος και Γρίβας κατευθύνθηκαν να επιτεθούν στους Βαριάδες για να προκαλέσουν και εκεί αντιπερισπασμό. Στην πορεία του προς το Σούλι, ο Μάρκος Μπότσαρης ήλθε σε σύγκρουση με σώμα 3.000 Τούρκων ιππέων. Στην ακόλουθη μάχη οι επαναστάτες επικράτησαν, αν και δεν εκμεταλλεύτηκαν την νίκη τους. Τα άλλα σώματα, ωστόσο, δέχθηκαν αιφνιδιαστική επίθεση από Οθωμανούς και αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν. Ο Μπότσαρης αναγκάστηκε και αυτός να υποχωρήσει στο στρατόπεδο της Πλάκας και άρχισε να οργανώνει καλύτερα την έφοδό του.[1]
Εν τω μεταξύ, αποθαρρυντικές ειδήσεις έφθαναν στο επαναστατικό στρατόπεδο. Οι πασάδες της Ηπείρου είχαν αρχίζει να συγκροτούν στρατεύματα για να καταστείλουν τους επαναστάτες στο Σούλι. Ο Μπότσαρης, τότε, άρχισε να οργανώνει άμυνα και στις 26 Ιουνίου έστειλε επιστολή στον Βαρνακιώτη, που φύλαγε μία διάβαση της περιοχής, να προβάλει αντίσταση και να ορίσει 50 άνδρες «δια να φυλάξουν». Αλλά ο Βαρνακιώτης, θεωρώντας τον Μπότσαρη αντίπαλό του εξαιτίας της έχθρας του με τον Μαυροκορδάτο, δεν έδωσε ανταπόκριση.[1]
Η οθωμανική επίθεση που ανέμενε ο Μάρκος Μπότσαρης έλαβε μέρος την 29η Ιουνίου 1822. Επτά ή οκτώ χιλιάδες άνδρες υπό τον Ρεσίτ Μεχμέτ Πασά Κιουταχή επιτέθηκαν εναντίον της Πλάκας και ακολούθησε μάχη που κράτησε τέσσερις ώρες. Παρά την σθεναρή αντίσταση των Ελλήνων, όταν κατά την διάρκεια της μάχης έφθασαν ενισχύσεις υπό τον Αχμέτ Πασά Βρυώνη, μία πτέρυγα των επαναστατών κατέρρευσε. Ο Μπότσαρης κράτησε με πείσμα τις θέσεις, αλλά αργότερα αναγκάστηκε να υποχωρήσει ηττημένος. Στην μάχη 100 περίπου επαναστάτες είχαν σκοτωθεί, συμπεριλαμβανομένων και του οπλαρχηγού Δουράκη και του αδελφού του Γάτσου, ενώ ο Μπότσαρης αποχώρησε με 32 άνδρες στο Πέτα.[1]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Λάμπρος Κουτσονίκας (1863). Γενική ιστορία της ελληνικής επαναστάσεως, Τόμος Α΄. Εν Αθήναις: Εκ του «Ευαγγέλιμου» Δ. Καρακατζάνη. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2011.
- Γεώργιος Κρέμος (1839-1926) (1879). Χρονολόγια της Ελληνικής Ιστορίας : προς χρήσιν πάντος φιλομαθούς, ιδία δε των εν τοις γυμνασίοις μαθητών. Εν Αθήναις: Τυπογραφείον Δημητρίου Ιασεμίδου. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2010.