Ολιβιέ Βουτιέ
| Ολιβιέ Βουτιέ | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 30 Μαΐου 1796[1][2] Τουάρ |
| Θάνατος | 18 Απριλίου 1877[1] Υέρ |
| Τόπος ταφής | Καστέλ Σαιν Κλερ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αξιωματικός του Γαλλικού ναυτικού |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Ελληνική Επανάσταση του 1821 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ολιβιέ Βουτιέ (γεννημένος στις 30 Μαΐου 1796 στο Τουάρ της Γαλλίας - πέθανε στις 18 Απριλίου 1877 στο Ιέρ της Γαλλίας) ήταν Γάλλος αξιωματικός του ναυτικού ο οποίος ανακάλυψε το άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου το 1820 και πολέμησε σε μάχες της Ελληνικής Επανάστασης.
Η ανακάλυψη της Αφροδίτης της Μήλου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Βουτιέ ήταν γιος ενός αξιωματικού του ναυτικού. Στην ηλικία των δεκαπέντε εισήλθε στη Σχολή Ναυτικών στη Βρέστη. Τον Απρίλιο του 1820, στην ηλικία των είκοσι τριών ετών ήταν σημαιοφόρος της γαλλικής σκούνας "Εσταφέτ" όταν έκανε στάση στη Μήλο στο Αιγαίο. Ενδιαφερόταν για την ιστορία της αρχαίας Ελλάδας και αποφάσισε να δει αν θα μπορούσε να βρει κάποιο αντικείμενο ενδιαφέροντος. Πήρε μαζί του δύο ναύτες με φτυάρια και αξίνες, και άρχισαν να σκάβουν στα ερείπια του αρχαίου θεάτρου, το οποίο βρισκόταν απέναντι από τον υψηλότερο λόφο του νησιού. Ο Βουτιέ και οι ναύτες βρήκαν μαρμάρινα θραύσματα, μια προτομή, ένα σκαλιστό πόδι, και δύο αγάλματα από τα οποία έλειπαν τα πόδια, τα χέρια και το κεφάλι τους.
Αυτό που συνέβη στη συνέχεια περιγράφεται από τον συγγραφέα Γκρέγκορι Κέρτις στο "Αφοπλισμένη, η ιστορία της Αφροδίτης της Μήλου":
"Καθώς ο Βουτιέ και δύο ναύτες έσκαβαν, ένας άλλος άνθρωπος, ένας ντόπιος αγρότης όπως αποδείχθηκε, επίσης εργαζόταν μόλις είκοσι βήματα μακριά προσπαθώντας να αφαιρέσει τις πέτρες από ένα αρχαίο τείχος για να τις χρησιμοποιήσει σε μια δομή που έχτιζε στο αγρόκτημα του. Ο Βουτιέ, ρίχνοντας μια ματιά, παρατήρησε ότι ο άντρας είχε σταματήσει να σκάβει κοιτώντας κάτι που ξέθαψε κατά το σκάψιμο. Η στάση του σώματος του άνδρα που έσκαβε ήταν αρκετά περίεργη που ο Βουτιέ πήγε να κοιτάξει.
Καθώς ο Βουτιέ πλησίαζε, έβλεπε ότι ο αγρότης ήταν απασχολημένος και πάλι, καλύπτοντας κάτι με χώμα. Παρατηρώντας το σκοτάδι του θαλάμου όπου ο αγρότης δούλευε ο Βουτιέ είδε ένα άγαλμα, ή τουλάχιστον το άνω μισό του ενός, να βρίσκεται εκεί και ακόμα να είναι εν μέρει θαμμένο κάτω από τη γη. Το περίεργο σχήμα του το έκανε άχρηστο για χρήση σε οικοδομή έτσι ώστε ο αγρότης αποφάσισε να την καλύψει. Ο Βουτιέ τον δωροδόκησε με μικρό χρηματικό ποσό για να σκάψει εκείνος το άγαλμα. Δεν χρειάστηκε πολύ για να διώξει τη συσσωρευμένη βρωμιά και πέτρες και να ξεθάψει το άγαλμα. Ήταν το γυμνό πάνω μέρος του σώματος μιας γυναίκας. Η άκρη της μύτης της και ένας μικρός κότσος των μαλλιών της που συγκεντρώθηκαν στο πίσω μέρος του κεφαλιού της είχαν σπάσει. Υπήρχε μια άσχημη τρύπα στη δεξιά πλευρά και ο Βουτιέ υπέθεσε ότι ήταν το αποτέλεσμα αργής αποκατάστασης από πολύ καιρό πριν. Κηλίδες, κοψίματα και εκδορές, προφανώς από την εποχή που είχε πέσει, κάλυπταν την επιφάνεια του αγάλματος. Αλλά παρά αυτές τις ατέλειες, ο Βουτιέ αισθάνθηκε από την πρώτη ματιά ότι έβλεπε κάτι το εξαιρετικό. Αυτό το εύρημα ήταν πιο ένδοξο απ'ότι θα ήλπιζε ότι μπορούσε να βρει όταν έφυγε εκείνο το πρωί με τους δύο ναύτες και μερικά φτυάρια.
Ο Βουτιέ επέμενε ώστε ο αγρότης να αναζητήσει το κάτω μισό του αγάλματος, αλλά η επιμονή του αποκάλυψε τον ενθουσιασμό του. Τώρα ο αγρότης ζητούσε περισσότερα χρήματα για να συνεχίσει το σκάψιμο. Ο Βουτιέ δέχτηκε. Άρχισε να σκάβει μαζί με τον αγρότη. Οι τοίχοι ήταν πέτρινοι και κάποτε είχαν βαφτεί με τρόπο που ήταν ακόμα κάπως ορατός.
Μετά από μια μικρή έρευνα εδώ και εκεί μέσα από τα συντρίμμια στο πάτωμα, ο αγρότης βρήκε το κάτω μισό του αγάλματος και το ξέθαψε. Αλλά τα δύο μέρη δεν θα μπορούσε να επανασυναρμολογηθούν επειδή ένα μεγάλο τμήμα από τη δεξιά πλευρά έλειπε και έτσι ήταν αδύνατο να ισορροπηθεί το πάνω μισό με το κάτω μισό μέρος. Μια ακόμη δωροδοκία έπεισε τον αγρότη να συνεχίσει το σκάψιμο, αλλά αυτή τη φορά, αφού το κομμάτι που έλειπε ήταν σημαντικά μικρότερο από τα άλλα δύο, η αναζήτηση χρειάστηκε περισσότερη δουλειά και χρόνο. Όταν ο αγρότης ήθελε να σταματήσει, ο Βουτιέ τον σκούντηξε ήρεμα μέχρις ότου ανακάλυψε το τμήμα στη μέση που έλειπε.
Τέλος, ο Βουτιέ και ο αγρότης, ίσως με τη βοήθεια των δύο ναυτών, μπόρεσαν να τοποθετήσουν το πάνω μισό του αγάλματος στο κάτω μέρος. Όταν γλίστρησαν το μεσαίο τμήμα μεταξύ των δύο μεγαλύτερων κομματιών, το άγαλμα ισορροπήθηκε και μπόρεσαν να το δουν όπως ήταν: ήταν μια γυναίκα, γυμνή από τη μέση και πάνω, με τα πόδια της καλυμμένα με βρεγμένη κουρτίνα που έπεφτε από τους γοφούς της. Αυτό ήταν φυσικά το άγαλμα που έγινε γνωστό στον κόσμο ως η Αφροδίτη της Μήλου."[3]
Αντίθετα με κάποιες αναφορές, δεν είχαν βρεθεί τα χέρια του αγάλματος όταν ανακαλύφθηκε, όπως φαίνεται στις απεικονίσεις του αγάλματος από τον Βουτιέ την εποχή εκείνη.[4]
Ο αγρότης, του οποίου το όνομα ήταν Γιώργος Κεντρωτάς, ενδιαφερόταν για την πώληση του αγάλματος. Τις επόμενες δέκα ημέρες, ο Βουτιέ έφερε τον Λουί Μπρεστ, για να του δείξει το εύρημα, μαζί με μια σειρά από ναύτες και αξιωματικούς του πολεμικού ναυτικού. Ένας από αυτούς ήταν ο Ζυλ Ντυμόν Ντ'Ιρβίλ, ένας κλασικιστής, ο οποίος αναγνώρισε την ταυτότητα του αγάλματος και τη σημασία της ανακάλυψης. Ωστόσο, ο καπετάνιος της Σεβρέτ δεν ήθελε να μεταφέρει το άγαλμα πάνω στο πλοίο.[5] Ο Ντ'Ιρβίλ έγραψε στον γάλλο πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη, Μαρκήσιο ντε Ριβιέρ, και στη συνέχεια τον επισκέφθηκε στην Κωνσταντινούπολη πείθοντας τον να αγοράσει το άγαλμα για τη Γαλλία. Έπειτα εστάλη ένα πλοίο για τη μεταφορά του πλοίου στην Τουλόν και το 1821 το άγαλμα που παρουσιάστηκε ενώπιον του Λουδοβίκου ΙΗ΄ της Γαλλίας, ο οποίος με τη σειρά του το δώρισε στο μουσείο του Λούβρου.
Συμμετοχή στην Ελληνική Επανάσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1821 ο Βουτιέ παραιτήθηκε από το Ναυτικό και εντάχθηκε στους Έλληνες μαχητές της Επανάστασης, υπό την ηγεσία του Δημητρίου Υψηλάντη. Πήρε μέρος στην άλωση της Τριπολιτσάς, όπου έφτασε τον Σεπτέμβριο του 1821, συνοδεύοντας έναν βρετανό υποστηρικτή της ελληνικής ανεξαρτησίας, τον Τόμας Γκόρντον. Τον Μάρτιο του 1822 ο Υπουργός Πολέμου της προσωρινής κυβέρνησης της Ελλάδας Ιωάννης Κωλέττης, ανέθεσε στον Βουτιέ την πολιορκία του κέντρου της Αθήνας χωρίς να καταστρέφει τα μνημεία της. Αργότερα ονομάστηκε συνταγματάρχης του ελληνικού Στρατού.[6]
Αποσύρθηκε στο Ιέρ σε 1847, όπου αγόρασε γη από ένα πρώην μοναστήρι στους λόφους και κατασκεύασε μια έπαυλη, το Καστέλ Σαιν-Κλαιρ. Θάφτηκε στο πάρκο της έπαυλης.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 13092805v.
- ↑ 2,0 2,1 GeneaStar. voutieroliv.
- ↑ Disarmed- The Story of the Venus de Milo, by Gregory Curtis, Vintage Publishers, November 2004. This is taken from an account given by Voutier himself: see Colonel Voutier, Découverte et acquisition de la Vénus de Milo, Hyères, 1874, in-8° br.
- ↑ Marianne Hamiaux, Les Sculptures grecques 2, Paris, 1998, p. 41-44.
- ↑ Notice sur l'Amiral Durville et sur la statue de Milo (1858) notice incluse dans le livre publiant les notes de Matterer : Journal de la prise d'Alger, présenté et commenté par le Commissaire Général (CR) Pierre Juillien éditeur, Paris, 1960, pages 193-197
- ↑ Mémoires du Colonel Voutier sur la guerre actuelle des Grecs, Paris, Bossange Frères, 1823.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Curtis, Gregory, Disarmed - The Story of the Venus de Milo. Vintage, 2004.
- Colonel Voutier, Découverte et acquisition de la Vénus de Milo, Hyères, 1874, in-8° br.
- Jean-Paul Alaux, La Vénus de Milo et Olivier Voutier, Collection du galion d’or chez Jean-Paul Alaux, Paris, 1939.
- Jules Sébastien César Dumont d'Urville, Marie-Louis-Augustin Demartin du Tyrac et Olivier Voutier, L’Enlèvement de Vénus, La Bibliothèque, 1994 ((ISBN 2909688062)).
- Takis Thédoropoulos : L'invention de la Vénus de Milo Sabine Wespieser Editeur, (ISBN 978-2-84805-064-5)
|