Διονύσιος Βούρβαχης
| Διονύσιος Βούρβαχης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1787 Κεφαλονιά |
| Θάνατος | 8 Φεβρουαρίου 1827 Καματερό Αττικής |
| Αιτία θανάτου | αποκεφαλισμός |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Σπουδές | Ειδική Στρατιωτική Σχολή του Σαιν-Σιρ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Σαρλ Ντενί Μπουρμπακί Αδελαϊδα Καρλόττα Ζοζεφίν Βούρβαχη |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | colonel/Μεγάλη Στρατιά |
| Πόλεμοι/μάχες | Ελληνική Επανάσταση του 1821 και Μάχη του Καματερού |
Ο Διονύσιος Βούρβαχης (γαλ: Constantin Denis Bourbaki) ήταν Έλληνας αξιωματικός του γαλλικού στρατού και αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Σκοτώθηκε την 27η Ιανουαρίου στη μάχη του Καματερού. Ήταν γυναικαδελφός (κουνιάδος) του πολιτικού Ανδρέα Μεταξά.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Βούρβαχης γεννήθηκε το 1787[1] στην Κεφαλονιά[2]. Ο πατέρας του Σωτήριος Βούρβαχης υπήρξε πιστός φίλος του Ναπολέοντα Α΄, προσφέροντάς του σημαντικές υπηρεσίες κατά τη διάρκεια της εγκατάστασης της οικογένειας στη Μασσαλία. Όταν ο Σ. Βούρβαχης πέθανε (1806), ο Ναπολέων Α΄, προστατεύοντας τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, εισήγαγε στη στρατιωτική σχολή του Φοντενεμπλό το νεαρό Διονύσιο. Ο τελευταίος, ανατραφείς πλήρως στη Γαλλία, ακολούθησε σημαντική στρατιωτική καριέρα συμμετέχοντας με τον γαλλικό στρατό το διάστημα 1805 – 1815 σε πολεμικές επιχειρήσεις σε Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία στα πλαίσια των ναπολεόντιων πολέμων.[1][2]. Ο ίδιος προσέφερε σημαντική βοήθεια στο Ναπολέοντα, όπως και ο πατέρας του, ενημερώνοντάς τον κατά τη διάρκεια της εξορίας στη νήσο Έλβα ότι οι σύμμαχοι σκόπευαν να τον εκτοπίσουν σε άλλο, πιο απομακρυσμένο νησί κι έτσι ο έκπτωτος αυτοκράτορας κινήθηκε αστραπιαία ανακτώντας το θρόνο του. Μετά την ήττα στο Βατερλό, ο Δ. Βούρβαχης όπως και οι υπόλοιποι πιστοί στο Ναπολέοντα αξιωματικοί του Γαλλικού στρατού, διέφυγε στο εξωτερικό (Ισπανία) αλλά αργότερα γύρισε στη Γαλλία και αποσύρθηκε σε μια μικρή πόλη του νότου[3]. Αποστρατεύτηκε με το βαθμό του συνταγματάρχη ιππικού.[1][4] Εγκατέλειψε τη Γαλλία ένεκα μιας μονομαχίας ενώ αργότερα απελάθηκε από την Ισπανία εξαιτίας των αντιμοναρχικών του απόψεων.[1]
Στα τέλη του 1826 έφτασε στην εξεγερμένη Ελλάδα και με την άδεια της κυβέρνησης συγκρότησε, με δικά του χρήματα αλλά και με ποσό που είχε προσφερθεί από φιλελληνικούς συλλόγους της Ευρώπης, τάγμα δύναμης 800 – 1000 ανδρών.[5][6] Έπειτα, κατά τις τελευταίες μέρες του 1826 αποβιβάστηκε στο Λουτράκι[7] με στόχο την ενίσχυση του Καραϊσκάκη μετά όμως από εντολές της κυβέρνησης κινήθηκε προς την Ελευσίνα όπου βρισκόταν ο Βάσος Μαυροβουνιώτης. Εκεί, προσήλθε λίγες μέρες αργότερα και ο Παναγιώτης Νοταράς.[8] Από την Ελευσίνα, ο Βούρβαχης και οι άλλοι δύο οπλαρχηγοί, με ενωμένες τις δυνάμεις τους κινήθηκαν προς το Μενίδι όπου στις 22 Ιανουαρίου επικράτησαν σε μάχη εναντίον των Οθωμανών.[9]
Στις 25 Ιανουαρίου, ο Βούρβαχης μαζί με τους Μαυροβουνιώτη, Νοταρά καθώς και με τους 3500 περίπου άνδρες τους κινήθηκαν προς το Καματερό. Εκεί, δύο μέρες μετά δέχτηκαν επίθεση από 2600 Οθωμανούς. Το απόσπασμα του Βούρβαχη, ευρισκόμενο στην πεδιάδα δέχτηκε μεγάλη πίεση με αποτέλεσμα να υποκύψει ενώ οι δυνάμεις των Μαυροβουνιώτη και Νοταρά που βάλλονταν από το εχθρικό πυροβολικό τράπηκαν σε φυγή. Από ελληνικής πλευράς σκοτώθηκαν πάνω από 300 άνδρες, μεταξύ των οποίων και ο Βούρβαχης[7][10], ο οποίος αποκεφαλίστηκε. Μάλιστα, το κεφάλι του στάλθηκε από τον Κιουταχή μαζί με άλλα λάφυρα ως τρόπαιο στον σουλτάνο Μαχμούτ Β΄.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Thomas Douglas Whitcombe, Campaign of the Falieri and Piraeus in the Year 1827 Or Journal of a Volunteer: Being the Personal Account of Captain Thomas Douglas Whitcombe, ASCSA, 1992, σ. 175.
- ↑ 2,0 2,1 Αποστόλου Ε. Βακαλοπούλου, Ιστορία του Νέου Ελληνισμού, τόμος Ζ', Θεσσαλονίκη 1982, σ. 724.
- ↑ Διονύσιος Κόκκινος, "Η Ελληνική Επανάστασις", έκδοση "Μέλισσα", Αθήνα, 1974, τόμος 5, σελ. 549-550
- ↑ Μεγάλη Στρατιωτική και Ναυτική Εγκυκλοπαιδεία, τόμος 2, σ. 392.
- ↑ Σπυρίδων Τρικούπης, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, τόμος Δ’, σ. 99.
- ↑ Απομνημονεύματα Στρατηγού Μακρυγιάννη, τόμος Α', Αθήναι 1947, σ. 299.
- ↑ 7,0 7,1 Μακρυγιάννης, τόμος Α', σ. 300.
- ↑ Τρικούπης, Δ’, σ. 99 - 100
- ↑ Τρικούπης, Δ’, σ. 100.
- ↑ Τρικούπης, Δ’, σ. 101 -102.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (Γαλλικά) Averoff, Michelle (Οκτώβριος 1967). «Les Philhellènes». Bulletin de l'Association Guillaume Budé (3): 312-332. doi:.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Διονύσιος Βούρβαχης στον Πανδέκτη, του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.
- Προσωπογραφία του Διονυσίου Βούρβαχη, έργο του ζωγράφου Επαμεινώνδα Πανταζόπουλου (1874-1961)
|