Λουδοβίκος Α΄ της Βαυαρίας

     Για άλλες χρήσεις, δείτε: Λουδοβίκος (αποσαφήνιση).

Λουδοβίκος Α΄
Βασιλιάς της Βαυαρίας
Περίοδος εξουσίας	13 Οκτωβρίου 1825 - 20 Μαρτίου 1848
Προκάτοχος	Μαξιμιλιανός Α'
Διάδοχος	Μαξιμιλιανός Β΄
Σύζυγος	Θηρεσία
Επίγονοι	Μαξιμιλιανός Β΄ της Βαυαρίας Ματθίλδη Όθων της Ελλάδας Θεοντελίντε Λεοπόλδος Αντελγκούντε Χίλντεγκαρντ Αλεξάνδρα Άνταλμπερτ
Οίκος	Βίττελσμπαχ
Πατέρας	Μαξιμιλιανός Α΄ της Βαυαρίας
Μητέρα	Βιλελμίνη της Έσσης-Ντάρμσταντ
Γέννηση	25 Αυγούστου 1786 Στρασβούργο, Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
Θάνατος	29 Φεβρουαρίου, 1868 Νίκαια, Γαλλία
Τόπος ταφής	Theatinerkirche, Μόναχο, Βαυαρία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα
δεδομένα (  )

Ο Λουδοβίκος Α΄ της Βαυαρίας (γερμανικά: Ludwig I, 25 Αυγούστου 1786, Στρασβούργο - 29 Φεβρουαρίου 1868, Νίκαια) ήταν βασιλιάς της Βαυαρίας από 1825 μέχρι τις επαναστάσεις του 1848 στα γερμανικά κράτη.

Βιογραφία

Γονείς του ήταν ο βασιλιάς Μαξιμιλιανός Α΄ της Βαυαρίας και η Βιλελμίνη (Wilhelmina) της Έσσης-Ντάρμσταντ. Τον Οκτώβριο του 1810 νυμφεύθηκε την Θηρεσία της Σαξωνίας-Χίλντμπουργκχάουζεν (1792-1854), κόρη του δούκα Φρειδερίκου της Σαξωνίας-Χίλντμπουργκχάουζεν. Ο γάμος του αποτέλεσε το πρώτο Οκτόμπερφεστ. Ο Λουδοβίκος απέρριψε έντονα τη συμμαχία του πατέρα του με τον Ναπολέοντα Α΄ της Γαλλίας.

Ο Λουδοβίκος ήταν φιλέλληνας, φανατικός ελληνιστής συλλέκτης και φίλος των τεχνών. Επί βασιλείας του το Μόναχο αναδείχτηκε καλλιτεχνικά. Άρχισε τις ανοικοδομητικές εργασίες πριν ακόμα βασιλεύσει, όταν ήταν πρίγκηπας, και συνέχισε ακόμα και μετά την καθαίρεσή του. Διέταξε την ανέγερση πολλών νεοκλασικών και νεοουμανιστικών κτηρίων, με πρότυπο την αρχιτεκτονική της αρχαίας Ελλάδας. Πολλά από τα έργα του διατηρούνται μέχρι σήμερα και βρίσκονται στο Μόναχο. Διαρρύθμισε την Λούντβιχστράσσε (γερμ. Ludwigstraße, οδός Λουδοβίκου) με το Πανεπιστήμιο του Μονάχου που το μετέφερε από την πόλη Λούντβιχσμπουργκ, την Φέλντχέρρενχάλλε (γερμ. Feldherrnhalle, αίθουσα των στραταρχών), το Σίγκεστορ (γερμ. Siegestor, Πύλη της Νίκης), η Εθνική Βιβλιοθήκη του Μονάχου, η Πλατεία του Βασιλέα, (γερμ. Königsplatz), η Γλυπτοθήκη, τα Προπύλαια, η Κρατική αρχαιολογική συλλογή Μονάχου, η Νέα και η Παλαιά Πινακοθήκη, η Ρούμεσχάλλε (γερμ. Ruhmeshalle, Αίθουσα της Δόξας), και το άγαλμα της Βαυαρίας. Σε δύο βουνοπλαγιές έκτισε το μνημείο της Βαλχάλας και την Αίθουσα της Απελευθέρωσης.

Ο Λουδοβίκος υποστήριξε την ελληνική επανάσταση του 1821 και αναδείχθηκε σπουδαίος φιλέλληνας, ενώ ο δευτερότοκος γιος του Όθων επιλέχτηκε ως βασιλιάς της Ελλάδας το 1832. Μετά από την επανάσταση του Ιουλίου στη Γαλλία το 1830, η προηγούμενη φιλελεύθερη πολιτική του έγινε όλο και περισσότερο κατασταλτική. Στο δημοκρατικό φεστιβάλ στο Hambacher το 1832 εκδηλώθηκε η δυσαρέσκεια του πληθυσμού, που υπέφερε από τους υψηλούς φόρους και τη λογοκρισία. Παραιτήθηκε στις 20 Μαρτίου του 1848 υπέρ του γιου του Μαξιμιλιανού. Και μετά από την παραίτησή του ο Λουδοβίκος παρέμεινε σημαντικός χορηγός των τεχνών.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε την Τερέζα Βέττιν, κόρη του Φρειδερίκου του Χιλντμπουργκάουζεν. είχε τέκνα:

• Μαξιμιλιανός Β' 1811 - 1864, που τον διαδέχθηκε. Πατέρας του Λουδοβίκου Β' και του Όθωνος
• Ματθίλδη-Καρολίνα 1813 - 1862, παντρεύθηκε τον Λουδοβίκο Γ' μέγα δούκα τη Έσσης
• Όθων 1815-1867, βασιλιάς της Ελλάδας
• Λεοπόλδος της Βαυαρίας 1821 - 1912, αντιβασιλιάς. Πατέρας το Λουδοβίκου Γ'
• Αδελγούνδη 1823 - 1914, παντρεύθηκε τον Φραγκίσκο Ε' Λωρραίνης, δούκα της Μοδένας
• Ιλδεγάρδη 1825 - 1864, παντρεύθηκε τον Αλβέρτο Χοεντσόλερν δούκα του Τέσεν
• Αλεξάνδρα 1826 - 1875
• Αδαλβέρτος 1828 - 1875, νυμφεύτηκε την Αμαλία Βουρβώνων-Ισπανίας, κόρη του Φραγκίσκου ντε Πάουλα.