Λουδοβίκος Α΄ της Βαυαρίας
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Λουδοβίκος Α΄ | |
|---|---|
 | |
Βασιλιάς της Βαυαρίας | |
| Περίοδος | 13 Οκτωβρίου 1825 - 20 Μαρτίου 1848 |
| Προκάτοχος | Μαξιμιλιανός Α' Ιωσήφ |
| Διάδοχος | Μαξιμιλιανός Β΄ της Βαυαρίας |
| Γέννηση | 25 Αυγούστου 1786 Στρασβούργο, Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία |
| Θάνατος | 29 Φεβρουαρίου, 1868 Νίκαια, Γαλλία |
| Τόπος ταφής | Theatinerkirche, Μόναχο, Βαυαρία |
| Σύζυγος | Πριγκιπισσα Porphyria |
| Επίγονοι | Μαξιμιλιανός Β΄ της Βαυαρίας Ματθίλδη Καρολίνα Όθων της Ελλάδας Λεοπόλδος Αντελγκούντε Χίλντεγκαρτ Αλεξάνδρα Αδαλβέρτος |
| Οίκος | Οίκος του Βίττελσμπαχ |
| Πατέρας | Μαξιμιλιανός Α΄ Ιωσήφ της Βαυαρίας |
| Μητέρα | Αυγούστα Βιλελμίνη της Έσσης-Ντάρμστατ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Λουδοβίκος Α΄ της Βαυαρίας (γερμανικά: Ludwig I, 25 Αυγούστου 1786, Στρασβούργο - 29 Φεβρουαρίου 1868, Νίκαια) ήταν ο Βασιλιάς του Βασιλείου της Βαυαρίας από το 1825 μέχρι το 1848 και ανήκε στη δυναστεία των Βιτελσβάχων (Βίττελσμπαχ).[1][2] Διαδέχθηκε τον πατέρα του Μαξιμιλιανό Α΄, μετά το θάνατό του το 1825, και παρέμεινε στο θρόνο μέχρι τις Γερμανικές Επαναστάσεις των ετών 1848-1849, όταν παραχώρησε το θρόνο στον γιο του Μαξιμιλιανό Β΄.[3][4][5]
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Λουδοβίκος Κάρολος Αύγουστος γεννήθηκε στις 25 Αυγούστου 1786 στο Στρασβούργο. Γονείς του ήταν ο Μαξιμιλινός Α΄ Ιωσήφ, Εκλέκτορας (μετά Βασιλιάς) της Βαυαρίας, του Οίκου του Παλατινάτου-Μπίρκενφελντ-Ζβαϊμπρύκεν, κλάδου του Οίκου των Βίττελσμπαχ, και η Αυγούστα Βιλελμίνη, κόρη του Γεωργίου Γουλιέλμου της Έσσης-Ντάρμστατ. Τον Οκτώβριο του 1810 νυμφεύτηκε τη Θηρεσία, κόρη του Φρειδερίκου της Σαξονίας-Χιλντμπουργκχαουζεν. Ο γάμος του αποτέλεσε το πρώτο Οκτόμπερφεστ. Ο Λουδοβίκος απέρριψε έντονα τη συμμαχία του πατέρα του με τον Ναπολέοντα Α΄ της Γαλλίας.
Ήταν φιλέλληνας, φανατικός ελληνιστής, συλλέκτης και φίλος των τεχνών. Επί βασιλείας του το Μόναχο αναδείχτηκε καλλιτεχνικά. Άρχισε τις ανοικοδομητικές εργασίες πριν ακόμα βασιλεύσει, όταν ήταν πρίγκηπας, και συνέχισε ακόμα και μετά την καθαίρεσή του. Διέταξε την ανέγερση πολλών νεοκλασικών και νεο-ουμανιστικών κτηρίων, με πρότυπο την αρχιτεκτονική της αρχαίας Ελλάδας. Πολλά από τα έργα του διατηρούνται μέχρι σήμερα και βρίσκονται στο Μόναχο. Διαρρύθμισε την Λούντβιχστρασσε (Ludwigstraße, 'Οδός Λουδοβίκου') με το Πανεπιστήμιο του Μονάχου που το μετέφερε από την πόλη Λούντβιγκσμπουργκ, την Φέλντχερνχαλλε (Feldherrnhalle, Αίθουσα των Στραταρχών), το Ζίγκεστορ ( Siegestor, 'Πύλη της Νίκης'), η Εθνική Βιβλιοθήκη του Μονάχου, η Πλατεία του Βασιλέα (Königsplatz), η Γλυπτοθήκη, τα Προπύλαια, η Κρατική Αρχαιολογική Συλλογή Μονάχου, η Νέα και η Παλαιά Πινακοθήκη, η Ρούμεσχαλλε ( Ruhmeshalle, 'Αίθουσα της Δόξας'), και το Άγαλμα της Βαυαρίας. Σε δύο βουνοπλαγιές έκτισε το Μνημείο της Βαλχάλλα και την Αίθουσα της Απελευθέρωσης.
Ο Λουδοβίκος υποστήριξε την ελληνική επανάσταση του 1821 και αναδείχθηκε σπουδαίος φιλέλληνας (ο Διονύσιος Κόκκινος στο πεντάτομο έργο του "Η Ελληνική Επανάστασις", έκδοση "Μέλισσα", Αθήνα, 1974, στον 5ο τόμο, σελ. 549, αναφέρει ότι, μόλις ο Λουδοβίκος πληροφορήθηκε τη θριαμβευτική νίκη του Καραϊσκάκη στη μάχη της Αράχωβας, αναφώνησε ευτυχής: "Ανεστήθη η Ελλάς μου") ενώ ο δευτερότοκος γιος του Όθων επιλέχτηκε ως βασιλιάς της Ελλάδας το 1832. Μετά από την επανάσταση του Ιουλίου στη Γαλλία το 1830, η προηγούμενη φιλελεύθερη πολιτική του έγινε όλο και περισσότερο κατασταλτική. Στο δημοκρατικό φεστιβάλ στο Hambacher το 1832 εκδηλώθηκε η δυσαρέσκεια του πληθυσμού, που υπέφερε από τους υψηλούς φόρους και τη λογοκρισία. Παραιτήθηκε στις 20 Μαρτίου του 1848 υπέρ του γιου του Μαξιμιλιανού. Ακόμη και μετά την παραίτησή του ο Λουδοβίκος παρέμεινε σημαντικός χορηγός των τεχνών. Ωστόσο, στη διαδικασία ανοικοδόμησης των νέων Ανακτόρων, επίσημη κατοικία του εν Ελλάδι εστεμμένου γιου του, η παρέμβασή του αποδείχτηκε ζημιογόνος για τα ελληνικά δημοσιονομικά δεδομένα, ενώ για την αποπεράτωσή τους καταχράσθηκε και απέστειλε στην Ελλάδα χρήματα του βαυαρικού ταμείου, τα οποία προορίζονταν για τεχνικά έργα υψίστης σημασίας.[6]
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νυμφεύτηκε τη Θηρεσία των Βέττιν, κόρη του Φρειδερίκου της Σαξονίας-Χίλντμπουργκχαουζεν, μετά της Σαξονίας-Άλτενμπουργκ, και είχε τέκνα:
- Μαξιμιλιανός Β΄ (1811-1864), διάδοχός του, πατέρας του Λουδοβίκου Β' και του Όθωνα της Βαυαρίας.
- Ματθίλδη Καρολίνα (1813-1862), παντρεύτηκε τον Λουδοβίκο Γ΄ της Έσσης & παρά-τω-Ρήνω.
- Όθων (1815-1867), Βασιλιάς της Ελλάδας.
- Θεοδολίνδη Καρλόττα Λουίζα (1816-1817).
- Λεοπόλδος (1821-1912), αντιβασιλέας της Βαυαρίας, πατέρας τού Λουδοβίκου Γ΄ της Βαυαρίας.
- Αδελγόνδη 1823-1914, παντρεύτηκε τον Φραγκίσκο Ε΄ της Μόντενα.
- Χιλδεγάρδη (1825-1864), παντρεύτηκε τον Αλβέρτο, Δούκα του Τέσσεν.
- Αλεξάνδρα (1826-1875).
- Αδαλβέρτος (1828-1875), νυμφεύτηκε την Αμαλία των Βουρβόνων-Ισπανίας, κόρη του Φραγκίσκου δε Πάουλα, Δούκα του Κάδιθ.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ https://www.napoleon.org/en/history-of-the-two-empires/biographies/maximilian-i/
- ↑ https://www.eefshp.org/en/ludwig-i-king-of-bavaria-one-of-the-greatest-philhellenes-and-benefactors-of-greece/
- ↑ https://www.ohio.edu/chastain/ac/bavaria.htm
- ↑ https://courses.lumenlearning.com/suny-hccc-worldhistory2/chapter/the-german-revolutions-of-1848/
- ↑ https://www.britannica.com/place/Germany/The-revolutions-of-1848-49
- ↑ Εφημερίδα 'ΤΑ ΝΕΑ', ΑΡ. 6397, σελίδα 1
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 | Αυτό το λήμμα που σχετίζεται με τη βιογραφία ενός προσώπου χρειάζεται επέκταση. Βοηθήστε τη Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το!. |
| |||||
|