Μουσείο του Λονδίνου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μουσείο του Λονδίνου
Μουσείο του Λονδίνου
Ίδρυση1976
ΠεριοχήΛονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
Ιστότοποςmuseumoflondon.org.uk

To μουσείο του Λονδίνου τεκμηριώνει την ιστορία του Λονδίνου από την προϊστορία έως τη σύγχρονη εποχή. Το μουσείο βρίσκεται στο Λόντον Γουόλ, κοντά στο Μπάρμπικαν ως τμήμα ενός συμπλέγματος κτηρίων που δημιουργήθηκαν στις δεκαετίες 1960 και 1970 ως ανανεωτική προσέγγιση στην ανάπτυξη της κατεστραμμένης από τους βομβαρδισμούς περιοχή της πόλης του Λονδίνου.

Βρίσκεται βόρεια του Καθεδρικός του αγίου Παύλου, κοντά στο τείχος της ρωμαϊκής πόλης και το αρχαιότερο τμήμα του Λονδίνου, κύριο οικονομικό κέντρο της σύγχρονης εποχής. Σχετίζεται κυρίαρχα με την κοινωνική ιστορία του Λονδίνου και των κατοίκων του. Το μουσείο διευθύνεται και χρηματοδοτείται από τη δημοτική αρχή της πόλης του Λονδίνου και τις αρχές του μείζονος Λονδίνου.

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1964 συμφωνήθηκε η συγχώνευση των συλλογών που διατηρούσε η δημοτική αρχή της Πόλης του Λονδίνου στο μουσείο Γκίλντχολ και το μουσείο του Λονδίνου, που βρισκόταν στο ανάκτορο Κένσινγκτον[1]. Η «Συμφωνία του Μουσείου του Λονδίνου» υπογράφτηκε τον επόμενο χρόνο[2][3].

Το μουσείο άνοιξε τον Δεκέμβριο του 1976 ως τμήμα του Μάρμπικαν[1]. Αρχιτέκτονες του κτηρίου ήταν Φίλιπ Πάουελ και Χιλντάγκο Μόγια[1], οι οποίοι υιοθέτησαν ανανεωτική γραμμή στη σχεδίαση του μουσείου, παρατάσσοντας τις συλλογές σε μία και μοναδική διαδρομή από την προϊστορική περίοδο έως τους νεότερους χρόνους.

Το μουσείο είναι σύνθεση μιας σειράς χρονολογικών συλλογών, στις οποίες περιέχονται αυθεντικά τέχνεργα, μοντέλα, φωτογραφίες και διαγράμματα, με έμφαση στις αρχαιολογικές έρευνες, την κτηριακή δομή, την αστική ανάπτυξη και την κοινωνική και πολιτισμική ζωή του Λονδίνου, με διαδραστικές εκθέσεις και προγράμματα για όλες τις ηλικίες. Ερείπια του ρωμαϊκού τείχους είναι ορατά ακριβώς έξω από το μουσείο. Η προϊστορική έκθεση, "Λονδίνο πριν από το Λονδίνο" και το "Μεσαιωνικό Λονδίνο" ανανεώθηκαν, ενώ το 2010 δημιουργήθηκε μια έκθεση με τίτλο "Πόλεμος, Λιμός και Φωτιά", στην οποία καλύπτεται η περίοδος του αγγλικού εμφυλίου και η Μεγάλη πυρκαγιά του Λονδίνου[4]

Η άμαξα του δημάρχου του Λονδίνου έκθεμα του μουσείου

Το μουσείο ανακαινίσθηκε πρόσφατα και παραδόθηκε για λειτουργία τον Μάιο του 2010. Το μεγάλο κόστος της ανακαίνισής του θεωρείται η μεγαλύτερη επένδυση απότην εποχή του ανοίγματός του το 1976. Η επανασχεδίαση, από τη λονδρέζικη εταιρεία «Wilkinson Eyre Architects»[5], αφηγείται την ιστορία του Λονδίνου και των Λονδρέζων από τη μεγάλη πυρκαγιά του 1666 έως τη σύγχρονη εποχή. Η ανακαίνιση περιλαμβάνει και τέσσερεις νέες συλλογές, στις οποίες περιλαμβάνεται και η άμαξα του δημάρχου, που χρησιμοποιείται στην ετήσια «εκδήλωση του λόρδου δημάρχου».

Οι εκθέσεις του σύγχρονου Λονδίνου αύξησαν τον εκθεσιακό χώρο του μουσείου κατά 25% περιλαμβάνοντας την επίδειξη 7.000 αντικειμένων. Εντυπωσιακή έκθεση είναι η ανακατασκευή των γεωργιανών κήπων αναψυχής, το ξύλινο εσωτερικό του κελλιού των οφειλετών, στη φυλακή «Wellclose»[6], ένας «art deco» ανελκυστήρας των καταστημάτων Selfridges και οι κούκλες της παιδικής εκπομπής του BBC «Andy Pandy» και «Bill and Ben».

Η έκθεση "Αναπτυσσόμενη Πόλη" καλύπτει την περίοδο 1660 έως 1850. Η έκθεση "Πόλη του Λαού" καλύπτει την περίοδο 1850 έως το 1940 περιλαμβάνοντας έναν "βικτωριανό περίπατο" με ανακατασκευασμένα καταστήματα, δημόσια κτήρια και τομείς του Γουέστ Εντ, των σουφραζετών, του Α' Π.Π. και του Β' Π.Π., καθώς και της καθημερινής ζωής.

Ο νέες εκθέσεις δίνουν έμφαση στο σύγχρονο Λονδίνο αλλά και στη σύγχρονη συλλογή. Η έκθεση "Παγκόσμια Πόλη" αφηγείται την ιστορία του Λονδίνου από το 1950 έως τη σημερινή εποχή. Η μόδα εδώ παίρνει διαστάσεις με την επίδειξη τυπικών ενδυμάτων του 1950, το σουίνγκ φόρεμα της Μαίρη Κουάντ στη δεκαετία του '60, τη χίπικη ενδυμασία της δεκαετίας '70 και τα σκισμένα παντελόνια της μόδας πανκ[7].

Στην αίθουσα Σάκλερ βρισκεται μια ελλειπτική LED οθόνη όπου προβάλλεται το έργο νέων κινηματογραφιστών σε συνεργασία της επιτροπής του μουσείου με το Film London[8].

Μουσείο του Λονδίνου Ντόκλαντς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2003, το Μουσείο του Λονδίνου Ντόκλαντς (πρότερα «Μουσείο στο Ντόκλαντς») άνοιξε για πρώτη φορά κατά τον 19ο αι. σε μια αποθήκη κοντά στο Κάναρυ Γουάρφ του νησιού των Σκύλων. Το μουσείο Ντόκλαντς χαρτογραφεί την ιστορία του Λονδίνου ως λιμάνι, εκκινώντας πριν από 2.000 περίπου χρόνια με το ρωμαϊκό εμπόριο των ακτών του Τάμεση και ακολουθώντας την ανάπτυξη του Λονδίνου σε έναν από τους μεγαλύτερους λιμένες του κόσμου. Τον Νοέμβριο του 2007, άνοιξε η πρώτη μόνιμη έκθεση στην οποία παρουσιάζεται η εμπλοκή του Λονδίνου στο υπερατλαντικό εμπόριο σκλάβων, με τίτλο «Λονδίνο, Ζάχαρη & Δουλεία»[9].

Αρχαιολογικό μουσείο του Λονδίνου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τμήμα ξυλείας του 13ου αι. από την όχθη του Τάμεση στο Μπίλινγκσγκεϊτ, από ανασκαφή του 1982

Άλλοτε τμήμα του Μουσείου του Λονδίνου το Αρχαιολογικό μουσείο του Λονδίνου (MOLA) έγινε ανεξάρτητη δωρεά τον Νοέμβριο του 2011 και διοικείται από τη «Επιτροπή δωρεών της Αγγλίας και της Ουαλλίας». Το μουσείο έχει τη δική του επιτροπή διαχείρισης αλλά συνεχίζει να συνεργάζεται με το μουσείο του Λονδίνου.[10]

Δομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μουσείο του Λονδίνου και το μουσείο του Λονδίνου στο Ντόκλαντς ανήκουν στην ίδια ομάδα. Από την 1η Απριλίου 2008 το μουσείο ελέγχεται και χρηματοδοτείται από τη δημοτική αρχή της πόλης του Λονδίνου και την αρχή του μείζονος Λονδίνου και διευθύνεται από τον εκάστοτε διευθυντή. Σχέδια του μουσείου είναι διαθέσιμα στα Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ισπανικά και Ρωσικά[11].

Κατάλογος διευθυντών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Τομ Χιουμ (1972 έως 1977)
  2. Μαξ Χέμπντιτς (1977 έως 1997)
  3. Σάιμον Τάρλεϊ (1997 έως 2002)
  4. Τζακ Λόχμαν (2002 έως 2012)
  5. Σάρον Άμεντ (από τον Σεπτέμβριο του 2012)

Φωτοθήκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 «Museum Of London Site». The Times: σελ. 12. 14 November 1964. https://archive.org/details/sim_sunday-school-times_1964-11-14_106_46/page/12. 
  2. «Museum of London Act 1965». legislation.gov.uk. National Archives. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2012. 
  3. Howard, Philip (2 December 1976). «Birth, life and growth of London». The Times: σελ. 3. 
  4. «War, Plague and Fire (1550s-1660s)». Museum of London. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2014. 
  5. «Museum of London: Core Access Project». Wilkinson Eyre Architects. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2013. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2014. 
  6. «London Photo: An original cell with 18th century graffiti from Wellclose Prison». Trip Advisor. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2014. [νεκρός σύνδεσμος]
  7. «World City: 1950s-today». Museum of London. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2014. 
  8. «The Sackler Hall». Museum of London. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2014. 
  9. «London, Sugar & Slavery». Museum of London. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2014. 
  10. «MOLA (Museum of London Archaeology)». Museum of London. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2014. 
  11. Museum of London floor plans

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Συντεταγμένες: 51°31′03.74″N 0°05′48.51″W / 51.5177056°N 0.0968083°W / 51.5177056; -0.0968083