Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1978
| Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1978 | |
|---|---|
| Ημερομηνίες | |
| Τελικός | 22 Απριλίου 1978 |
| Διοργάνωση | |
| Χώρος διεξαγωγής | Παλάτι Συνεδριών/Παλαί ντε Κονγκρέ Παρίσι, Γαλλία |
| Παρουσιαστές |
|
| Μουσική διεύθυνση | Φρανσουά Ρομπέρ[1] |
| Σκηνοθέτης | Μπερνάρ Λιόν |
| Εκτελεστικός επόπτης | Φρανκ Νεφ (Frank Naef) |
| Διοργανωτής | Télévision Française 1 (TF1) |
| Ιστοσελίδα | Επίσημος ιστότοπος |
| Ενδιάμεση πράξη |
|
| Συμμετέχοντες | |
| Αριθμός συμμετοχών | 20 |
| Πρώτη εμφάνιση | Καμία |
| Επιστρέφουν | |
| Αποχωρούν | Καμία |
 | |
| Ψηφοφορία | |
| Σύστημα ψηφοφορίας | Κάθε χώρα απένειμε 12, 10, 8-1 βαθμούς σε 10 τραγούδια |
| Μηδέν βαθμοί |  Νορβηγία |
| Νικητής | |
Ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1978 ήταν η 23η έκδοση του ετήσιου Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision. Πραγματοποιήθηκε στις 22 Απριλίου 1978 στο Παρίσι της Γαλλίας. Το διαγωνισμό κέρδισε ο Izhar Cohen μαζί με το συγκρότημα Alphabeta που αντιπροσώπευαν το Ισραήλ με το τραγούδι "A-Ba-Ni-Bi". Παρόλο που "A-Ba-Ni-Bi" είναι ο σωστός τίτλος, η γαλλική τηλεόραση έγραψε κατά λάθος τον τίτλο του τραγουδιού ως "Ah-Bah-Nee-Bee". Οι παρουσιαστές ήταν οι Ντενίζ Φαμπρ και Λεόν Ζιτρόν, και αυτή ήταν η πρώτη φορά που περισσότεροι από ένας παρουσιαστές παρουσίασαν μια έκδοση του Διαγωνισμού και η πρώτη που είχε έναν άνδρα παρουσιαστή από το 1956. Επιπλέον, οι δύο παρουσιαστές χρησίμευσαν ως σχολιαστές για τη Γαλλική τηλεόραση. Συμμετείχαν είκοσι χώρες, ένα ρεκόρ τότε.
Η νικήτρια συμμετοχή ήταν ένα τραγούδι αγάπης που τραγουδούσε στο εβραϊκό ισοδύναμο του Ubbi dubbi (ο τίτλος είναι μια επέκταση της εβραϊκής λέξης ani אני, που σημαίνει "εγώ"). Αυτή ήταν η πρώτη νίκη του Ισραήλ στην Eurovision, καθώς ήταν και το πρώτο τραγούδι που κέρδισε σε μια από τις σημιτικές γλώσσες. Η νίκη προκάλεσε προβλήματα σε πολλά έθνη της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής που παρακολουθούσαν τον διαγωνισμό, παρόλο που δεν συμμετείχαν. Σύμφωνα με τον συγγραφέα και τον πολιτικό σχολιαστή John Kennedy O'Connor στο βιβλίο του The Eurovision Song Contest: The Official History, όταν ήταν σαφές ότι το Ισραήλ κέρδισε κατά την ψηφοφορία, οι περισσότεροι από τους αραβικούς σταθμούς τερμάτισαν τη μετάδοση του διαγωνισμού. Η τηλεόραση της Ιορδανίας ολοκλήρωσε την εκπομπή με μια φωτογραφία από ένα σωρό νάρκισσους στην οθόνη,[2] αργότερα ανακοινώνοντας ότι η βελγική συμμετοχή (η οποία τερμάτισε δεύτερη) ήταν ο νικητής. Η τηλεόραση της ΕΣΣΔ για πρώτη φορά έδειξε διαγωνισμό, και μέχρι το 1988 μόνο παραστάσεις πολλών συμμετεχόντων, κάθε φορά με εξαίρεση εκπροσώπους του Ισραήλ.[3] Η Νορβηγία τερμάτισε τελευταία για πέμπτη φορά, και ήταν η πρώτη χώρα μετά το νέο σύστημα ψηφοφορίας του 1975 που κατάφερε να τερματίσει με μηδέν βαθμούς.
Τόπος διεξαγωγής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο διαγωνισμός έγινε στην πρωτεύουσα και στη μεγαλύτερη πόλη της Γαλλίας, το Παρίσι. Ο χώρος ήταν το Παλαί ντε Κονγκρέ που αποτελεί αίθουσα συναυλιών, αίθουσα διασκέψεων και συνεδρίων και εμπορικό κέντρο στο 17ο διαμέρισμα των Παρισίων. Κτίστηκε από τον αρχιτέκτονα Γκιγιόμ Γκιγιέ και εγκαινιάστηκε το 1974.
Μορφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι καρτ-ποστάλ γυρίστηκαν ζωντανά, με τους καλλιτέχνες να φτάνουν στη σκηνή. Πήραν ένα διάδρομο, μετά ένα ασανσέρ. Φεύγοντας από τον ανελκυστήρα, τους υποδέχτηκαν οι προηγούμενοι συμμετέχοντες και στη συνέχεια έκαναν τις εισόδους τους στη σκηνή. Η κάμερα έκανε επίσης πολλές λήψεις του κοινού, ιδίως της Τζέιν Μπίρκιν και του Σερζ Γκέινσμπουργκ.
Ο Μπιόρν Σκιφς (Björn Skifs) ήταν δυσαρεστημένος με τον κανονισμό που υποχρέωνε κάθε χώρα να ερμηνεύει το τραγούδι στη δική της γλώσσα. Σκόπευε να τραγουδήσει στα αγγλικά, όμως άλλαξε γνώμη την τελευταία στιγμή, με αποτέλεσμα να ξεχάσει όλους τους στίχους. Για τον λόγο αυτό τραγούδησε λίγους από τους πρώτους στίχους στα αλαμπουρνέζικα προτού βρει ξανά τα λόγια. Εκτός από τις 20 συμμετέχουσες χώρες, ο διαγωνισμός μεταδόθηκε ζωντανά στη Γιουγκοσλαβία, Τυνησία, Αλγερία, Μαρόκο, Ιορδανία, Ανατολική Γερμανία, Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχοσλοβακία, Ντουμπάι, Χονγκ Κονγκ, Σοβιετική Ένωση και στην Ιαπωνία.
Συμμετέχουσες χώρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Για πρώτη φορά αμφότερες η Ελλάδα και η Τουρκία έλαβαν μέρος στον διαγωνισμό. Η Δανία επέστρεψε για πρώτη φορά από το 1966.
Το τραγούδι της ελληνικής συμμετοχής είχε το όνομα του πρόσφατα (1977) αποβιώσαντος Τσάρλι Τσάπλιν. Τον ίδιο τίτλο είχε και το τραγούδι των Peter, Sue and Marc που προκρίθηκαν στον γερμανικό εθνικό τελικό, όμως ήρθαν στην 3η θέση. Το τραγούδι του Μονακό έκανε επίσης αναφορά στον μεγάλο κωμικό, όχι όμως στο κύριο μέρος του.
Μαέστροι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Για κάθε ερμηνεία βρισκόταν στο πόντιουμ ένας διευθυντής ορχήστρας.
Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Νόελ Κίλιαν
Νορβηγία – Κάρστεν Κλάουμαν
Ιταλία – Νικόλα Σαμάλε
Φινλανδία – Όσι Ρούνε
Πορτογαλία – Τίλο Κράσμαν
Γαλλία – Αλέν Γκοραγκέρ
Ισπανία – Ραμόν Αρκούσα
Ηνωμένο Βασίλειο – Όλιν Έινσγουορθ
Ελβετία – Ντανιέλ Ζανίν
Βέλγιο – Ζαν Μιζί
Ολλανδία – Χάρι βαν Χουφ
Τουρκία – Όνο Τουντς
Γερμανία – Ζαν Φρανκφούρτερ
Μονακό – Υβόν Ριολάν
Ελλάδα – Χάρης Ανδρεάδης
Δανία – Έλμερ Όλεσεν
Λουξεμβούργο – Ρολφ Σόγια
Ισραήλ – Νουρίτ Χιρς
Αυστρία – Ρίχαρντ Εστεράιχερ
Σουηδία – Μπενκτ Πάλμερς
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Καλλιτέχνες που επέστρεψαν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολλοί ήταν οι καλλιτέχνες που επέστρεψαν στον διαγωνισμό του 1978. Η Ιρίν Σιρ είχε εκπροσωπήσει το Λουξεμβούργο το 1974 και τερμάτισε στην ίδια (4η) θέση. Ο Ζαν Βαλί επίσης επανήλθε, 8 χρόνια μετά τη συμμετοχή του με το Βέλγιο, το 1970, ενώ ο Νόρμπερτ Νιντερμέγιερ (Norbert Niedermeyer), ο οποίος ήταν εκπρόσωπος της Αυστρίας το 1972 ως μέλος του συγκροτήματος The Milestones, επανήλθε με το αυστριακό συγκρότημα Springtime.
Αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Σειρά | Χώρα | Καλλιτέχνης | Τραγούδι | Γλώσσα[4][5] | Θέση | Βαθμοί |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 01 |  Ιρλανδία
|
Κολμ Κ. Τ. Ουίλκινσον | "Βorn to Sing" | Αγγλικά | 5 | 86 |
| 02 | Νορβηγία
|
Γιαν Τάιγκεν | "Mil etter mil" | Νορβηγικά | 20 | 0 |
| 03 |  Ιταλία
|
Ricchi e Poveri | "Questo amore" | Ιταλικά | 12 | 53 |
| 04 |  Φινλανδία
|
Σέιγια Σίμολα | "Anna rakkaudelle tilaisuus" | Φινλανδικά | 18 | 2 |
| 05 |  Πορτογαλία
|
Gemini | "Dai li dou" | Πορτογαλικά | 17 | 5 |
| 06 |  Γαλλία
|
Ζοέλ Πρεβό | "Il y aura toujours des violons" | Γαλλικά | 3 | 119 |
| 07 |  Ισπανία
|
Χοσέ Βέλεθ | "Bailemos un vals" | Ισπανικά, Γαλλικά | 9 | 65 |
| 08 |  Ηνωμένο Βασίλειο
|
Co-Co | "The Bad Old Days" | Αγγλικά | 11 | 61 |
| 09 |  Ελβετία
|
Καρόλε Βίντσι | "Vivre" | Γαλλικά | 10 | 65 |
| 10 |  Βέλγιο
|
Ζαν Βαλί | "L'amour ça fait chanter la vie" | Γαλλικά | 2 | 125 |
| 11 |  Ολλανδία
|
Harmony | "'t Is OK" | Ολλανδικά | 13 | 37 |
| 12 |  Τουρκία
|
Νιλουφέρ Γιουμλού και Grup Nazar | "Sevince" | Τουρκικά | 19 | 2 |
| 13 |  Γερμανία
|
Ιρίν Σιρ | "Feuer" | Γερμανικά | 6 | 84 |
| 14 |  Μονακό
|
Καλίν & Ολιβιέ Τουσέν | "Les jardins de Monaco" | Γαλλικά | 4 | 107 |
| 15 |  Ελλάδα
|
Τάνια Τσανακλίδου | "Τσάρλι Τσάπλιν" | Ελληνικά | 8 | 66 |
| 16 |  Δανία
|
Mabel | "Boom Boom" | Δανικά | 16 | 13 |
| 17 |  Λουξεμβούργο
|
Baccara | "Parlez-vous français?" | Γαλλικά | 7 | 73 |
| 18 |  Ισραήλ
|
Ιζχάρ Κοέν & Alphabeta | "A-Ba-Ni-Bi" | Εβραϊκά | 1 | 157 |
| 19 |  Αυστρία
|
Springtime | "Mrs. Caroline Robinson" | Γερμανικά1 | 15 | 14 |
| 20 |  Σουηδία
|
Μπιόρν Σκιφς | "Det blir alltid värre framåt natten" | Σουηδικά | 14 | 26 |
- 1.^ Κάποιοι από τους στίχους του αυστριακού τραγουδιού είναι στα αγγλικά.
Πίνακας βαθμολογίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Αποτελέσματα | ||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Ιρλανδία | 86 | 12 | 3 | 5 | 7 | 10 | 10 | 5 | 10 | 10 | 6 | 8 | ||||||||||
| Νορβηγία | 0 | |||||||||||||||||||||
| Ιταλία | 53 | 10 | 6 | 1 | 4 | 8 | 6 | 1 | 1 | 1 | 2 | 8 | 2 | 3 | ||||||||
| Φινλανδία | 2 | 2 | ||||||||||||||||||||
| Πορτογαλία | 5 | 4 | 1 | |||||||||||||||||||
| Γαλλία | 119 | 6 | 3 | 10 | 2 | 2 | 5 | 8 | 6 | 8 | 6 | 4 | 10 | 5 | 8 | 8 | 1 | 5 | 12 | 10 | ||
| Ισπανία | 65 | 7 | 8 | 2 | 4 | 7 | 4 | 6 | 12 | 2 | 6 | 7 | ||||||||||
| Ηνωμένο Βασίλειο | 61 | 3 | 6 | 2 | 3 | 2 | 4 | 2 | 6 | 8 | 7 | 3 | 5 | 2 | 5 | 3 | ||||||
| Ελβετία | 65 | 5 | 1 | 1 | 7 | 4 | 2 | 7 | 8 | 6 | 2 | 3 | 8 | 1 | 10 | |||||||
| Βέλγιο | 125 | 12 | 7 | 6 | 6 | 4 | 12 | 2 | 12 | 10 | 5 | 3 | 12 | 12 | 7 | 7 | 4 | 4 | ||||
| Ολλανδία | 37 | 5 | 3 | 4 | 1 | 5 | 6 | 12 | 1 | |||||||||||||
| Τουρκία | 2 | 1 | 1 | |||||||||||||||||||
| Γερμανία | 84 | 1 | 3 | 12 | 7 | 10 | 3 | 5 | 7 | 8 | 10 | 7 | 1 | 3 | 7 | |||||||
| Μονακό | 107 | 4 | 4 | 7 | 8 | 5 | 1 | 10 | 5 | 6 | 10 | 5 | 7 | 4 | 10 | 8 | 1 | 12 | ||||
| Ελλάδα | 66 | 7 | 2 | 5 | 8 | 10 | 7 | 4 | 4 | 4 | 10 | 3 | 2 | |||||||||
| Δανία | 13 | 6 | 1 | 4 | 2 | |||||||||||||||||
| Λουξεμβούργο | 73 | 2 | 12 | 12 | 12 | 7 | 3 | 3 | 2 | 6 | 1 | 7 | 6 | |||||||||
| Ισραήλ | 157 | 8 | 8 | 8 | 10 | 10 | 8 | 6 | 5 | 12 | 12 | 12 | 12 | 12 | 3 | 5 | 6 | 12 | 8 | |||
| Αυστρία | 14 | 3 | 3 | 1 | 2 | 5 | ||||||||||||||||
| Σουηδία | 26 | 5 | 10 | 4 | 3 | 4 | ||||||||||||||||
| Ο πίνακας είναι ταξινομημένος ανά εμφάνιση | ||||||||||||||||||||||
12 βαθμοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ακολουθεί μια σύνοψη όλων των 12 βαθμών στον τελικό:
| N. | Συμμετέχων | Χώρα που ψηφίζει |
|---|---|---|
| 6 | Ισραήλ | Βέλγιο, Γερμανία, Ελβετία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Τουρκία |
| 5 | Βέλγιο | Γαλλία, Ελλάδα, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιρλανδία, Μονακό |
| 3 | Λουξεμβούργο | Ισπανία, Ιταλία, Πορτογαλία |
| 1 | Γαλλία | Αυστρία |
| Γερμανία | Φινλανδία | |
| Ιρλανδία | Νορβηγία | |
| Μονακό | Σουηδία | |
| Ολλανδία | Ισραήλ | |
| Ισπανία | Δανία |
Διεθνείς μεταδόσεις και ψηφοφορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στον παρακάτω πίνακα παρατίθεται η σειρά με την οποία δόθηκαν οι βαθμολογίες ανά χώρα στον διαγωνισμό του 1978 όπως και ο εκπρόσωπος βαθμών που ήταν αρμόδιος για την ανακοίνωση των ψήφων που έδινε η αντίστοιχη χώρα. Η κάθε χώρα είχε μία κριτική επιτροπή, η οποία μπορούσε να δώσει στα 10 καλύτερα τραγούδια 12, 10, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2 και 1 βαθμό.
- Δημοκρατία της Ιρλανδίας – Τζον Σκίαν
- Νορβηγία – Έγκιλ Τάιγκε[6]
- Ιταλία – Μαριολίνα Κανούλι
- Φινλανδία – Καρίνα Πόνιο[7]
- Πορτογαλία – Ισαμπέλ Γουόλμαρ
- Γαλλία – Μαρκ Μενάν
- Ισπανία – Ματίας Πρατς
- Ηνωμένο Βασίλειο – Κόλιν Μπέρι
- Ελβετία – Μισέλ Στοκέρ[8]
- Βέλγιο – Αντρέ Αγκόν
- Ολλανδία – Ντικ φαν Μπόμελ
- Τουρκία – Μεράλ Σαβτζί
- Γερμανία – Ούτε Φερχούλεν
- Μονακό – Καρόλ Σαμπριέ
- – Νίκη Βενέγα
- Δανία – Μπεντ Χένιους[9]
- Λουξεμβούργο – Ζακ Χαρβέι
- Ισραήλ – Γιτζχάκ Σιμόνι[10]
- Αυστρία – Τζένι Πίπαλ
- Σουηδία – Σβεν Λίνταλ[11]
Ο κάθε ραδιοτηλεοπτικός φορέας (με την εξαίρεση του Ισραήλ) έστειλε επίσης έναν σχολιαστή για τον διαγωνισμό, προκειμένου να τον καλύψει στην αντίστοιχη εθνική γλώσσα.
Τηλεοπτικοί σχολιαστές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|
Ραδιοφωνικοί σχολιαστές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ O'Connor, John Kennedy (2007). The Eurovision Song Contest: The Official History. UK: Carlton Books. σελ. 217. ISBN 978-1-84442-994-3.
- ↑ O'Connor, John Kennedy. The Eurovision Song Contest – The Official History. Carlton Books, UK. 2007 (ISBN 978-1-84442-994-3)
- ↑ Телевизионная передача "Мелодии и ритмы зарубежной эстрады"
- ↑ «Eurovision Song Contest 1978». The Diggiloo Thrush. Ανακτήθηκε στις 4 Μαρτίου 2012.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1978». 4Lyrics.eu. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ Dyrseth, Seppo (OGAE Norway)
- ↑ «Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien? • Viisukuppila». Viisukuppila.fi. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ Μπάουμαν, Πέτερ Ραμόν (OGAE Switzerland)
- ↑ 9,0 9,1 «Forside». esconnet.dk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «פורום אירוויזיון». Sf.tapuz.co.il. 13 Σεπτεμβρίου 1999. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 «Infosajten.com». Infosajten.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Hvem kommenterte før Jostein Pedersen? - Debattforum». Nrk.no. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien? • Viisukuppila». Viisukuppila.fi. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Comentadores Do ESC – escportugalforum.pt.vu | o forum eurovisivo português». 21595.activeboard.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ 15,0 15,1 Christian Masson. «1978 – Paris». Songcontest.free.fr. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «FORO FESTIVAL DE EUROVISIÓN • Ver Tema – Uribarri comentarista Eurovision 2010». Eurosongcontest.phpbb3.es. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Grand Final: 1978, 1978, Eurovision Song Contest». BBC.
- ↑ Adriaens, Manu & Loeckx-Van Cauwenberge, Joken. Blijven kiken!. Lannoo, Belgium. 2003 (ISBN 90-209-5274-9)
- ↑ «Welkom op de site van Eurovision Artists». Eurovisionartists.nl. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Eurovision Song Contest 1978». Ecgermany.de. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Η Μακώ Γεωργιάδου και η EUROVISION (1970–1986)». Retromaniax.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2012.
- ↑ «Moderation und Lesung oder als Autor». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Οκτωβρίου 2007.
- ↑ Háskólabókasafn, Landsbókasafn Íslands -. «Timarit.is». timarit.is.
- ↑ «Eurovision 1978 Results: Voting & Points». eurovisionworld.com. Eurovision World. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2016.
In 1978 Jordan showed some flowers instead of the Israeli entry on their screening of the show. When Israel went on to win they pretended it was Belgium
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η επίσημη ιστοσελίδα της Eurovision (Αγγλικά)
