Συμμετοχή του Ηνωμένου Βασιλείου στη Eurovision: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μ →Συμμετοχές: +έφυγε το ζευγάρι |
|||
Γραμμή 701: | Γραμμή 701: | ||
| [[File:Flag of Edinburgh.svg|24px]] [[Εδιμβούργο]] |
| [[File:Flag of Edinburgh.svg|24px]] [[Εδιμβούργο]] |
||
| Usher Hall |
| Usher Hall |
||
| [[Μόιρα |
| [[Μόιρα Σίρερ]] |
||
|- |
|- |
||
!scope="row"|[[Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1974|1974]] |
!scope="row"|[[Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1974|1974]] |
||
Γραμμή 721: | Γραμμή 721: | ||
| [[File:Birmingham City Flag.svg|25px]] [[Μπέρμιγχαμ]] |
| [[File:Birmingham City Flag.svg|25px]] [[Μπέρμιγχαμ]] |
||
| National Indoor Arena |
| National Indoor Arena |
||
| [[Ουλρίκα Γιόνσον]] και [[Τέρι |
| [[Ουλρίκα Γιόνσον]] και [[Τέρι Ουόγκαν]] |
||
|} |
|} |
||
Έκδοση από την 02:08, 23 Φεβρουαρίου 2021
Ηνωμένο Βασίλειο | |
---|---|
Τηλεοπτ. φορέας | BBC |
Εθνικοί τρόποι επιλογής | 1957
1959–2010 2016–σήμερα Εσωτερική επιλογή
2011–2015
|
Γενική συμμετοχή | |
Συμμετοχές | 62 |
Πρώτη συμμετοχή | 1957 |
Καλύτερη θέση | 1η: 1967, 1969, 1976, 1981, 1997 |
Χειρότερη θέση | Τελευταία: 2003, 2008, 2010, 2019 |
Μηδέν βαθμοί | 2003 |
Επιπλέον σύνδεσμοι | |
BBC page | |
Η σελίδα του Ηνωμένου Βασιλείου στο Eurovision.tv |
Το Ηνωμένο Βασίλειο συμμετείχε 62 φορές στον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision και είναι μία από τις πιο επιτυχημένες χώρες που συμμετέχουν στο διαγωνισμό. Πρώτα συμμετείχαν στο δεύτερο διαγωνισμό το 1957. Το Ηνωμένο Βασίλειο συμμετέχει κάθε χρόνο από το 1959 και έχει κερδίσει τον διαγωνισμό συνολικά πέντε φορές. Μαζί με τη Σουηδία, το Ηνωμένο Βασίλειο είναι μία από τις δύο μόνο χώρες με νίκες της Eurovision σε τέσσερις διαφορετικές δεκαετίες. Το Ηνωμένο Βασίλειο είναι μία από τις "Big 5", μαζί με τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία και την Ισπανία, οι οποίες επιτρέπεται αυτόματα να συμμετάσχουν στον τελικό, καθώς είναι οι πέντε μεγαλύτεροι οικονομικοί συνδρομητές στην Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση (EBU).
Μέχρι και το 1998, το Ηνωμένο Βασίλειο μόνο δύο φορές είχε τερματίσει εκτός της πρώτης δεκάδας, το 1978 (11η) και το 1987 (13η), με τους πέντε νικητές τους να είναι η Σάντι Σό με το τραγούδι "Puppet on a String" το 1967, η Λουλού με το "Boom Bang-a-Bang" το 1969, οι Brotherhood of Man με το "Save your Kisses for Me" το 1976, οι Bucks Fizz με το "Making Your Mind Up" το 1981 και οι Katrina and the Waves με το "Love Shine a Light" το 1997. Επιπλέον, το Ηνωμένο Βασίλειο έχει τερματίσει δεκαπέντε φορές στη δεύτερη θέση: με τους Πέρλ Καρρ & Τέντι Τζόνσον (1959), Μάττ Μόνρο (1964), Κάτρι Κίρμπι (1965), Κλίφ Ρίτσαρντ (1968), Μέρι Χόπκιν (1970), The New Seekers (1972), Σκότ Φίτζεραλντ (1988), Μάικλ Μπώλ (1992), Σόνια (1993) και Imaani (1998). Από το 1999, το έτος κατά το οποίο εγκαταλείφθηκε ο κανόνας ότι τα τραγούδια πρέπει να εκτελούνται σε μία από τις επίσημες γλώσσες της χώρας που συμμετέχει, το Ηνωμένο Βασίλειο είχε λιγότερη επιτυχία, τερματίζοντας στην πρώτη δεκάδα μόνο δύο φορές, με την Τζέσικα Γκάρλικ το 2002 που τερμάτησε τρίτη και με τη Τζέιντ Έβεν το 2009 που τερμάτισε πέμπτη. Ειδικότερα, η Έβεν εγκωμιάστηκε μετά την παρουσίαση του τραγουδιού της "It's My Time", για να σταματήσει η πορεία των κακών αποτελεσμάτων που είχε υποστεί η χώρα για μεγάλο μέρος της δεκαετίας.
Ο βρετανικός δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας, το BBC, μεταδίδει κάθε χρόνο το γεγονός και οργανώνει τη διαδικασία επιλογής για την συμμετοχή. Σε όλες τις περιπτώσεις (πριν από το 2011), ένας τηλεοπτικός εθνικός τελικός έχει επιλέξει τη βρετανική καταχώρηση της Eurovision, η οποία ποικίλλει τόσο από επιλογή καλλιτέχνη και τραγουδιού, είτε απλά επιλογή τραγουδιού με εσωτερική επιλογή για τον καλλιτέχνη που κρατείται. Για τα περισσότερα χρόνια, το κοινό είχε τη δυνατότητα να ψηφίσει για τον νικητή, χρησιμοποιώντας την προηγούμενη ψηφοφορία με ταχυδρομική κάρτα, όπου οι θεατές έστειλαν καρτ-ποστάλ με την ψήφο τους στο BBC, αλλά πιο πρόσφατα τηλεοπτικά. Το 2009 και το 2010, πραγματοποιήθηκε μια νέα εθνική μορφή επιλογής για να βρεθεί ο τραγουδιστής που θα συνέχιζε να τραγουδάει το εσωτερικά επιλεγμένο τραγούδι στο διαγωνισμό. Από το 2011 έως το 2015, για πρώτη φορά στην ιστορία της Βρετανίας στη Eurovision, η συμμετοχή επιλέχθηκε εσωτερικά από το BBC. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ανασταλεί η εθνική διαδικασία επιλογής. Ωστόσο, αυτό επιστράφηκε το 2016.
Το Ηνωμένο Βασίλειο τερμάτισε τελευταίο σε 4 διαγωνισμούς. Το περίφημο αποτέλεσμα των Jemini το 2003 με τoυς μηδέν βαθμούς ήταν η πρώτη φορά που η χώρα είχε έρθει τελευταία στο διαγωνισμό, κάτι που επαναλήφθηκε στη συνέχεια το 2008 με τον Άντι Αβραάμ, ο οποίος έλαβε 14 πόντους , το 2010 με τον Τζός Ντούμποβι, ο οποίος έλαβε 10 πόντους και το 2019 με τον Μάικλ Ράις που έλαβε 11 βαθμούς. Το 2016, το Ηνωμένο Βασίλειο απέτυχε να φτάσει στην πρώτη δεκάδα για έβδομη συνεχόμενη φορά, με το δίδυμο Τζo και Τζέικ να τερματίζουν 24οι. Το 2017, το Ηνωμένο Βασίλειο βελτίωσε το αποτέλεσμα του, τερματίζοντας 15ο με τη Λούσι Τζόουνς, το καλύτερο αποτέλεσμα στο διαγωνισμό, μετά την 11η θέση των Blue το 2011.
Ιστορία
Δεκαετίες 1950 με 1970
Υποστηρίχθηκε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο αναμενόταν να συμμετάσχει στον πρώτο διαγωνισμό το 1956 και ότι έχασε την προθεσμία υποβολής και, ως εκ τούτου, δεν μπόρεσε να συμμετάσχει. Αυτό αργότερα αποκαλύφθηκε από την EBU τον Ιανουάριο του 2017 ως μυθικό γεγονός που δημιουργήθηκε από τους οπαδούς του διαγωνισμού. Η EBU εξήγησε επίσης ότι το Φεστιβάλ Βρετανικού Λαϊκού Τραγουδιού, ένας διαγωνισμός που δημιουργήθηκε από το BBC για το Ηνωμένο Βασίλειο, αποτέλεσε την έμπνευση που έφερε αλλαγές μορφής στα στοιχεία του διαγωνισμού από τον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision το 1957. Η Patricia Bredin ήταν ο πρώτος καλλιτέχνης που εκπροσώπησε το Ηνωμένο Βασίλειο στη Eurovision, τελειώνοντας το έβδομο το 1957. Το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν η πρώτη επιλογή να διοργανώσει τον τρίτο διαγωνισμό το 1958, ωστόσο μετά από αποτυχία να πάρει μια συμφωνία από διάφορα καλλιτεχνικά σωματεία, το BBC απέσυρε την προσφορά τους Το καλοκαίρι του 1957 και το Ηνωμένο Βασίλειο δεν εισήλθε για δεύτερη και τελευταία φορά μέχρι σήμερα.
Στη δεύτερη προσπάθειά τους στο διαγωνισμό το 1959, το Ηνωμένο Βασίλειο πέτυχε την πρώτη τους ρεκόρ δεκαπέντε επιλαχουσών θέσεων, όταν ο Pearl Carr και ο Teddy Johnson τραγούδησαν "Sing, Little Birdie". Το Ηνωμένο Βασίλειο θα επιτύχει τέσσερις ακόμα τελειώματα με τον Bryan Johnson το 1960, το Allisons το 1961, το Matt Monro το 1964 και την Kathy Kirby το 1965, πριν τελικά κερδίσει για πρώτη φορά το 1967. Η Sandie Shaw ήταν ήδη επιτυχημένη, Δύο φορές ξεπέρασε το διάγραμμα singles της Βρετανίας και κέρδισε άνετα στη Βιέννη με το "Puppet on a String", το οποίο έγινε η τρίτη της Βρετανία και ξεπέρασε τα charts σε όλη την Ευρώπη. Το 1968, ένας άλλος επιτυχημένος ερμηνευτής επιλέχθηκε για να εκπροσωπήσει το Ηνωμένο Βασίλειο με το τραγούδι "Συγχαρητήρια". Στο Λονδίνο, ο Cliff Richard έδωσε στο Ηνωμένο Βασίλειο την έκτη δεύτερη θέση, χάνοντας την Ισπανία στο Massiel. Τα "Συγχαρητήρια" παραμένουν ένα από τα δύο μη κερδισμένα τραγούδια της Eurovision του Ηνωμένου Βασιλείου στα κορυφαία βρετανικά διαγράμματα. Το βρετανικό τράβηγμα της δεύτερης δόθηκε από τη σκωτσέζα τραγουδίστρια Lulu το 1969 με το τραγούδι "Boom Bang-a-Bang". Ένας άλλος καθιερωμένος ερμηνευτής, είχε φτάσει στην πρώτη θέση των ΗΠΑ με το "To Sir with Love" το 1967.
Έχοντας τελειώσει το δεύτερο σε τρεις ακόμη περιπτώσεις στη δεκαετία του 1970, με τη Mary Hopkin το 1970, τους Νέους Seekers το 1972 και τις Shadows το 1975. Το Ηνωμένο Βασίλειο πέτυχε την τρίτη νίκη τους το 1976 με την Αδελφότητα του Ανθρώπου και "Save Your Kisses for Me" Κέρδισε με 164 πόντους, που θα παραμείνουν τα υψηλότερα συνολικά σημεία για δέκα χρόνια. Το 1977, το Ηνωμένο Βασίλειο τελείωσε το δεύτερο για δέκατη φορά που εκπροσωπείται από τους Lynsey de Paul και Mike Moran.
Δεκαετίες 1980 και 1990
Η τέταρτη νίκη του Ηνωμένου Βασιλείου ήρθε το 1981, με το Bucks Fizz και το "Making Your Mind Up". Η ομάδα δημιουργήθηκε ειδικά για τον διαγωνισμό επιλογής UK "A Song for Europe". Στη Eurovision στο Δουβλίνο, νίκησαν τη γερμανίδα Lena Valaitis κατά τέσσερα σημεία. Η ομάδα συνέχισε τη συνεχιζόμενη επιτυχία, με 13 κορυφαίες 40 επιτυχίες στο Ηνωμένο Βασίλειο για τα επόμενα πέντε χρόνια. Αυτή θα είναι η τελευταία νίκη του Ηνωμένου Βασιλείου για 16 χρόνια, αν και η χώρα εξακολούθησε να είναι ανταγωνιστική στο διαγωνισμό με τέσσερα ακόμα αποτελέσματα δεύτερης θέσης κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Το 1988, ο Scott Fitzgerald έχασε από την Celine Dion, που εκπροσωπούσε την Ελβετία, από ένα μόνο σημείο. Το 1989, η Live Report έχασε στη Γιουγκοσλαβία επτά σημεία. Michael Ball το 1992, επίσης, τερμάτισε δεύτερο, πίσω από την Linda Martin της Ιρλανδίας. Η είσοδος του 1993, Sonia, είχε ήδη 10 κορυφαίες 30 επιτυχίες του Ηνωμένου Βασιλείου, συμπεριλαμβανομένου ενός αριθμού το 1989 με το "You Will Never Stop Me Loving You", όταν είχε επιλεγεί για να εκπροσωπεί το Ηνωμένο Βασίλειο στο Millstreet. Με μια χώρα που έμεινε να ψηφίσει, η Μάλτα, η Νιάμ Καβαναγκ της Ιρλανδίας οδήγησε τη Σόνια κατά 11 πόντους. Μέχρι να φτάσει στην ανακοίνωση των 12 πόντων, ούτε το Ηνωμένο Βασίλειο ούτε η Ιρλανδία είχαν αναφερθεί. Εάν το Ηνωμένο Βασίλειο είχε λάβει τα 12, θα είχαν κερδίσει κατά ένα σημείο. Στο τέλος η Ιρλανδία έλαβε τα κορυφαία μάρκα και κέρδισε 23 πόντους. Παρά το γεγονός ότι τελείωσε το όγδοο στο διαγωνισμό του 1996, η Gina G πήγε στην τεράστια επιτυχία με την είσοδό της "Ooh Ah Just a Little Bit", η οποία έγινε μόνο η δεύτερη μη κερδοσκοπική βρετανική είσοδος στην κορυφή του chart του Ηνωμένου Βασιλείου. Έφτασε επίσης στις 20 κορυφαίες ΗΠΑ και έλαβε υποψηφιότητα για το Grammy. Η πέμπτη νίκη του Ηνωμένου Βασιλείου ήρθε τελικά το 1997, όταν η Katrina και τα κύματα, που ήταν γνωστά για τη δεκαετία του '80, χτύπησαν "Walking on Sunshine", κέρδισαν άνετα το διαγωνισμό με το τραγούδι "Love, Shine a Light". Σημείωσαν 227 μονάδες, οι οποίες θα παραμείνουν τα υψηλότερα συνολικά σημεία της προ ημιτελικής εποχής. Στον διαγωνισμό του 1998 στο Μπέρμιγχαμ, οι Imaani πέτυχαν τον 15ο τερματισμό στη δεύτερη θέση του Ηνωμένου Βασιλείου και το 20ο με αποτελέσματα στις δύο πρώτες θέσεις, με το τραγούδι "Where Are You?", χάνοντας από τη Ντάνα Ιντερνάσιοναλ του Ισραήλ. Το Ηνωμένο Βασίλειο, μέχρι το 2017, δεν έχει τερματίσει στις δύο πρώτες θέσεις.
21ος αιώνας
Το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν λιγότερο επιτυχές στο διαγωνισμό τον 21ο αιώνα. Δεδομένου ότι οι Precious, η ομάδα των κοριτσιών, τελείωσαν 12ες το 1999, το Ηνωμένο Βασίλειο απέτυχε να φτάσει στην πρώτη δεκάδα εκτός από δύο από τους τελευταίους 19 διαγωνισμούς (1999-2017) - εξαιρέσεις είναι η Jessica Garlick, η οποία τελείωσε τρίτη το 2002 με το τραγούδι "Come Back", και η Jade Ewen, η οποία τερμάτισε πέμπτη το 2009 με το τραγούδι "It's My Time", που γράφτηκε από τους Andrew Lloyd Webber και Diane Warren. Το 2003, το Ηνωμένο Βασίλειο τελείωσε για τελευταία φορά για πρώτη φορά με το δίδυμο Jemini, οι οποίοι έλαβαν τους περίφημους "μηδέν βαθμούς". Αυτή παραμένει η μόνη φορά που το Ηνωμένο Βασίλειο δεν κατάφερε να σημειώσει ούτε έναν βαθμό. Η χώρα έληξε τελευταία σε δύο ακόμη περιπτώσεις, με τον Andy Abraham, ο οποίος έλαβε 14 βαθμούς το 2008 και ο Josh Dubovie, ο οποίος έλαβε 10 βαθμούς το 2010.
Το 2011, το BBC επέλεξε την μπάντα Blue για να εκπροσωπήσει το Ηνωμένο Βασίλειο, τερματίζοντας 11οι με 100 πόντους. Το 2012, το Ηνωμένο Βασίλειο αντιμετώπισε κλήσεις για έξοδο από το διαγωνισμό, όταν η συμμετοχή του Ηνωμένου Βασιλείου, Engelbert Humperdinck, τερμάτισε 25η (από τις 26) με μόλις 12 βαθμούς. Ωστόσο, το Ηνωμένο Βασίλειο επιβεβαίωσε τη συμμετοχή τους στο διαγωνισμό του 2013, με την ουαλική τραγουδίστρια Μπόνι Τάιλερ, η οποία ήταν πιο γνωστή για το 1983 για το τραγούδι της, το "Total Eclipse of the Heart", η οποία θα ερμηνεύσει το τραγούδι "Believe in Me". Στο Μάλμε τερμάτισε 19η με 23 βαθμούς. Συνέχισε να κερδίζει δύο ραδιοφωνικά βραβεία Eurovision για το Best Female Singer και Best Song.
Το 2014, η BBC εσωτερικά επέλεξε την άγνωστη τραγουδίστρια Molly Smitten-Downes, μέσω του BBC Introducing, το οποίο υποστηρίζει νέες και αόριστες ενέργειες. Εκπροσώπησε το Ηνωμένο Βασίλειο στην Κοπεγχάγη υπό την ονομασία του καλλιτέχνη Molly. Στον τελικό, έκανε το τραγούδι "Τα παιδιά του σύμπαντος", το οποίο έγραψε μαζί με τον Anders Hansson και τερμάτισε στην 17η θέση με 40 πόντους, αφού θεωρήθηκε ως ένα από τα αγαπημένα για να κερδίσει τον διαγωνισμό. Τον Οκτώβριο του 2014, ο Guy Freeman δήλωσε ότι το BBC εξακολουθεί να ασχολείται με τις δισκογραφικές εταιρείες και την πλατφόρμα BBC Introducing για να βρει μια εγγραφή για το διαγωνισμό του 2015 μέσω της εσωτερικής διαδικασίας επιλογής, αλλά ανακοίνωσε ότι επιπλέον, για πρώτη φορά από το 2008, Δίνουν στο ευρύ κοινό τη δυνατότητα να υποβάλουν μια καταχώριση με αντικείμενο Τελικά, η είσοδος για το 2015 ήρθε μέσω της ανοικτής υποβολής, με το τραγούδι "Still in Love with You" που έκανε το duo Electro Velvet. Το τραγούδι τελείωσε στην 24η θέση, με μόλις πέντε πόντους, τη χειρότερη απόδοση του Ηνωμένου Βασιλείου από πλευράς βαθμών από τα κακόφημα σημεία του 2003. Η παράσταση ήταν ευτυχισμένη από τους θεατές και αστεία στα κοινωνικά μέσα με τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης Θέτοντας αυξανόμενη πίεση στο BBC για να αλλάξει την πολιτική επιλογής του για μελλοντικούς διαγωνισμούς.
Στις 30 Σεπτεμβρίου 2015, το BBC επιβεβαίωσε ότι το εθνικό δείγμα επιλογής θα επιστρέψει το 2016. Έξι συμμετοχές συναγωνίστηκαν στον τελικό στις 26 Φεβρουαρίου και ο νικητής επιλέχθηκε εξ ολοκλήρου με δημόσια ψηφοφορία, η οποία περιελάμβανε τηλεοπτική μετάδοση και ηλεκτρονική ψηφοφορία. "You're Not Alone" που εκτελείται από τον Joe και ο Jake κέρδισε την εθνική τελική εκπομπή ζωντανά στο BBC Four. Τελικά έφτασαν στην 24η θέση με 62 πόντους συνολικά. Από αυτά μόνο 8 ήταν από τη δημόσια ψηφοφορία, το δεύτερο χαμηλότερο δημόσιο αποτέλεσμα, μετά από 0 στην Τσεχική Δημοκρατία. Παρά το τελευταίο απογοητευτικό αποτέλεσμα, το BBC ανακοίνωσε ότι η εθνική τελική μορφή θα διατηρηθεί για το 2017. Έξι συμμετοχές συμμετείχαν και πάλι στον τελικό, ο οποίος πραγματοποιήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2017. Μεταδόθηκε στο BBC Two σε αντίθεση με το BBC Four το προηγούμενο έτος και ο νικητής καθορίστηκε από έναν συνδυασμό βαθμολογιών από επαγγελματική κριτική επιτροπή και τηλεοπτική ψηφοφορία (συμπεριλαμβανομένων των ψηφοφοριών Cast online). Η πρώην διαγωνιζόμενη του X Factor, Lucie Jones, κέρδισε την παράσταση και κέρδισε το δικαίωμα να εκπροσωπήσει το Ηνωμένο Βασίλειο στο διαγωνισμό του 2017 στο Κίεβο, με το τραγούδι "Never Give Up on You", καθιστώντας την 60η εγγραφή του Eurovision στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το τραγούδι κέρδισε τον έπαινο από πολλούς οπαδούς σε όλη την Ευρώπη για την εντυπωσιακή του σταδιοποίηση, αλλά δεν κατάφερε να αντιστρέψει τη φτωχή μορφή του Ηνωμένου Βασιλείου τα τελευταία χρόνια - ολοκληρώνοντας το 15ο στον τελικό με συνολικό σκορ 111 μονάδων, τοποθετώντας το 10ο στην κριτική επιτροπή με 99, αλλά μόνο το 20ο στην τηλεψηφοφορία με 12 πόντους.
Το Ηνωμένο Βασίλειο και οι "Big Four/Five - Μεγάλες Τέσσερις/Πέντε"
Το 1999, μια αλλαγή κανόνα επέτρεψε στο Ηνωμένο Βασίλειο, μαζί με τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ισπανία, να προκρίνονται και να συμμετέχουν αυτόματα στον τελικό του διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision (ανεξάρτητα από τις πρόσφατες βαθμολογίες τους και χωρίς να εισέλθουν σε ημιτελικό), επειδή ήταν οι μεγαλύτεροι οικονομικοί συνεισφέροντες στην EBU. Λόγω της ανέφικτης θέσης τους στο διαγωνισμό, αυτές οι χώρες έγιναν γνωστές ως οι "Big Four" (που έγιναν το "Big Five" το 2011 μετά την επιστροφή της Ιταλίας στο διαγωνισμό).
Το 2008, φημολογήθηκε ότι οι "Μεγάλες Τέσσερις" θα έχαναν την αυτόματη πρόκριση τους και θα έπρεπε να ανταγωνίζονται στους ημιτελικούς για πρώτη φορά. Ωστόσο, η EBU ανακοίνωσε ότι αυτό δεν θα συνέβαινε και οι τέσσερις χώρες θα εξακολουθούσαν αυτόματα να πληρούν τις προϋποθέσεις για τον τελικό του διαγωνισμού του 2009 χωρίς να χρειάζεται να εισέλθουν σε ημιτελικό και αυτό παρέμεινε μέχρι το 2017.
Το 2008, το BBC υπερασπίστηκε χρήματα από τους πληρωτές αμοιβών τηλεοπτικών αδειών για το διαγωνισμό, όταν ο βουλευτής του Liberal Democrat, Richard Younger-Ross, κατέθεσε πρόταση Commons που κάλεσε την εταιρία να αποσύρει τη χρηματοδότηση των £173.000 για τον ετήσιο διαγωνισμό. Την ίδια χρονιά, ο πρώην σχολιαστής της Eurovision Sir Terry Wogan υποστήριξε ότι η εκπομπή δεν είναι πλέον μουσικός διαγωνισμός μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος.
Από την εισαγωγή των Big Four/Five, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γερμανία έχουν τερματίσει και οι δύο στην τελευταία θέση στο διαγωνισμό τρεις φορές. Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει επίσης τα λιγότερα κορυφαία δέκα αποτελέσματα των Μεγάλων Πέντε στον 21ο αιώνα, αλλά πέτυχε περισσότερα από πέντε κορυφαία αποτελέσματα από την Ισπανία, έχοντας φτάσει τις πέντε κορυφαίες θέσεις το 2002 και το 2009, ενώ η Ισπανία δεν έχει φτάσει τις πέντε πρώτες από το 1995.
Συμμετοχές
Νικητής | |
Δεύτερη θέση | |
Τρίτη θέση | |
Τελευταία θέση | |
X
|
Αποχώρηση |
Χρονιά | Καλλιτέχνης | Γλώσσα | Τραγούδι | Τελικός | Βαθμοί | Ημιτελικός | Βαθμοί |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1957 | Πατρίσια Μπρέντιν [1] | Αγγλικά | "All" | 7 | 6 | Όχι ημιτελικοί | |
1958 | Δε συμμετείχε | ||||||
1959 | Περλ Καρ & Τέντι Τζόνσον [2] | Αγγλικά | "Sing, Little Birdie" | 2 | 16 | ||
1960 | Μπράιαν Τζόνσον[3] | Αγγλικά | "Looking High, High, High" | 2 | 25 | ||
1961 | Allisons [4] | Αγγλικά | "Are You Sure?" | 2 | 24 | ||
1962 | Ρόνι Κάρολ [5] | Αγγλικά | "Ring-A-Ding Girl" | 4 | 10 | ||
1963 | Ρόνι Κάρολ [6] | Αγγλικά | "Say Wonderful Things" | 4 | 28 | ||
1964 | Ματ Μονρό [7] | Αγγλικά | "I Love the Little Things" | 2 | 17 | ||
1965 | Κάθι Κίρμπι [8] | Αγγλικά | "I Belong" | 2 | 26 | ||
1966 | Κένεθ ΜακΚέλαρ [9] | Αγγλικά | "A Man Without Love" | 9 | 8 | ||
1967 | Σάντι Σό | Αγγλικά | "Puppet on a String" | 1 | 47 | ||
1968 | Κλιφ Ρίτσαρντ [10] | Αγγλικά | "Congratulations" | 2 | 28 | ||
1969 | Λουλού [11] | Αγγλικά | "Boom Bang-a-Bang" | 1[α] | 18 | ||
1970 | Μαίρη Χόπκιν [12] | Αγγλικά | "Knock, Knock Who's There?" | 2 | 26 | ||
1971 | Κλόντα Ρότζερς [13] | Αγγλικά | "Jack in the Box" | 4 | 98 | ||
1972 | The New Seekers [14] | Αγγλικά | "Beg, Steal or Borrow" | 2 | 114 | ||
1973 | Κλιφ Ρίτσαρντ [15] | Αγγλικά | "Power to All Our Friends" | 3 | 123 | ||
1974 | Ολίβια Νιούτον-Τζον [16] | Αγγλικά | "Long Live Love" | 4 | 14 | ||
1975 | The Shadows [17] | Αγγλικά | "Let Me Be the One" | 2 | 138 | ||
1976 | Brotherhood of Man [18] | Αγγλικά | "Save Your Kisses for Me" | 1 | 164 | ||
1977 | Λίνσεϊ ντι Πολ [19] & Μάικ Μόραν [20] | Αγγλικά | "Rock Bottom" | 2 | 121[β] | ||
1978 | Co-Co [21] | Αγγλικά | "The Bad Old Days" | 11 | 61 | ||
1979 | Black Lace [22] | Αγγλικά | "Mary Ann" | 7 | 73 | ||
1980 | Prima Donna [23] | Αγγλικά | "Love Enough for Two" | 3 | 106 | ||
1981 | Bucks Fizz [24] | Αγγλικά | "Making Your Mind Up" | 1 | 136 | ||
1982 | Bardo [25] | Αγγλικά | "One Step Further" | 7 | 76 | ||
1983 | Sweet Dreams [26] | Αγγλικά | "I'm Never Giving Up" | 6 | 79 | ||
1984 | Belle and the Devotions [27] | Αγγλικά | "Love Games " | 7 | 63 | ||
1985 | Βίκι Ουάτσον [28] | Αγγλικά | "Love Is" | 4 | 100 | ||
1986 | Ryder [29] | Αγγλικά | "Runner in the Night" | 7 | 72 | ||
1987 | Ρίκκι [30] | Αγγλικά | "Only the Light" | 13 | 47 | ||
1988 | Σκότ Φιτζέραλντ [31] | Αγγλικά | "Go" | 2 | 136 | ||
1989 | Live Report [32] | Αγγλικά | "Why Do I Always Get it Wrong?" | 2 | 130 | ||
1990 | Emma [33] | Αγγλικά | "Give a Little Love Back to the World" | 6 | 87 | ||
1991 | Σαμάνθα Τζάνους [34] | Αγγλικά | "A Message to Your Heart" | 10 | 47 | ||
1992 | Μάικλ Μπολ [35] | Αγγλικά | "One Step Out of Time" | 2 | 139 | ||
1993 | Σόνια [36] | Αγγλικά | "Better the Devil You Know" | 2 | 164 | ||
1994 | Φράνσις Ραφέλ [37] | Αγγλικά | "Lonely Symphony (We Will Be Free)" | 10 | 63 | ||
1995 | Love City Groove [38] | Αγγλικά | "Love City Groove" | 10 | 76 | ||
1996 | Gina G [39] | Αγγλικά | "Ooh Aah... Just a Little Bit" | 8[γ] | 77 | 3 | 153 |
1997 | Katrina and the Waves [40] | Αγγλικά | "Love Shine a Light" | 1 | 227 | Όχι ημιτελικοί | |
1998 | Imaani [41] | Αγγλικά | "Where Are You?" | 2 | 166[δ] | ||
1999 | Precious [42] | Αγγλικά | "Say It Again" | 12 | 38 | ||
2000 | Νίκι Φρεντς [43] | Αγγλικά | "Don't Play That Song Again" | 16 | 28 | ||
2001 | Λίντσεϊ [44] | Αγγλικά | "No Dream Impossible" | 15 | 28 | ||
2002 | Τζέσικα Γκάρλικ [45] | Αγγλικά | "Come Back" | 3 | 111 | ||
2003 | Jemini [46] | Αγγλικά | "Cry Baby" | 26 | 0 | ||
2004 | Τζέιμς Φοξ [47] | Αγγλικά | "Hold On to Our Love" | 16 | 29 | Μέλος των "Big 4" | |
2005 | Τζαβάιν Χίλτον [48] | Αγγλικά | "Touch My Fire" | 22 | 18 | ||
2006 | Νταζ Σάμσον [49] | Αγγλικά | "Teenage Life" | 19 | 25 | ||
2007 | Scooch [50] | Αγγλικά | "Flying the Flag (for You)" | 22 | 19 | ||
2008 | Άντι Έιμπραχαμ [51] | Αγγλικά | "Even If" | 25 | 14 | ||
2009 | Τζέιντ Γιούεν [52] | Αγγλικά | "It's My Time" | 5 | 173 | ||
2010 | Τζος Ντουμπόουβι [53] | Αγγλικά | "That Sounds Good To Me" | 25 | 10 | ||
2011 | Blue [54] | Αγγλικά | "I Can" | 11 | 100 | Μέλος των "Big 5" | |
2012 | Ένγκελμπερτ Χάμπερντινκ [55] | Αγγλικά | "Love Will Set You Free" | 25 | 12 | ||
2013 | Μπόνι Τάιλερ | Αγγλικά | "Believe in Me" | 19 | 23 | ||
2014 | Μόλι [56] | Αγγλικά | "Children of the Universe" | 17 | 40 | ||
2015 | Electro Velvet [57] | Αγγλικά | "Still in Love with You" | 24 | 5 | ||
2016 | Τζό & Τζέικ [58] | Αγγλικά | "You're Not Alone" | 24 | 62 | ||
2017 | Λούσι Τζόουνς | Αγγλικά | "Never Give Up on You" | 15 | 111 | ||
2018 | SuRie | Αγγλικά | "Storm" | 24 | 48 | ||
2019 | Μάικλ Ράις | Αγγλικά | "Bigger than Us" | 26 | 11 | ||
2020 | Τζέιμς Νιούμαν | Αγγλικά | "My Last Breath" | Ακυρώθηκε[ε] X | |||
2021 | Τζέιμς Νιούμαν | Αγγλικά | "My Last Breath" |
Congratulations: 50 Χρόνια του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision
Ακόμη και αν το Ηνωμένο Βασίλειο εισήχθη δύο φορές στο Congratulations: 50 Χρόνια του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision, με την συμμετοχή του 1968, "Congratulations", του Κλιφ Ρίτσαρντ και το βραβευμένο τραγούδι των Brotherhood of Man το 1976, "Save Your Kisses for Me", το BBC αποφάσισε να μην συμμετάσχει, να εκπέμπει το γεγονός ή να συμμετέχει στην ψηφοφορία για το καλύτερο τραγούδι της Eurovision των περασμένων πενήντα χρόνων, αλλά μετέδωσε ένα ωριαίο ειδικό πρόγραμμα με τίτλο "Boom Bang-a-Bang: 50 χρόνια της Eurovision", το οποίο παρουσίασε ο Τέρι Γιόγκαν. Τραγούδια, μόδες, διαγωνισμούς, οικοδεσπότες και οικοδέσποινες που περάσει στη Eurovision εδώ και πενήντα χρόνια.
Χρονιά | Καλλιτέχνης | Γλώσσα | Τίτλος | 2ος γύρος | Βαθμοί | 1ος γύρος | Βαθμοί | Θέση (1968 & 1976) | Βαθμοί (1968 & 1976) |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1968 | Κλιφ Ρίτσαρντ | Αγγλικά | "Congratulations" | Δεν προκρίθηκε | 8 | 105 | 2 | 28 | |
1976 | Brotherhood of Man | Αγγλικά | "Save Your Kisses for Me" | 5 | 230 | 5 | 154 | 1 | 164 |
Ιστορικό ψηφοφορίας
Μέχρι το 2019, το ιστορικό ψηφοφορίας του Ηνωμένου Βασιλείου έχει ως εξής:
|
|
|
Διοργανώσεις
Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει φιλοξενήσει τον διαγωνισμό της Eurovision συνολικά οκτώ φορές, που αποτελεί ρεκόρ. Ειδικότερα, ανέλαβε τη διοργάνωση του διαγωνισμού στη θέση χωρών που, παρότι είχαν κερδίσει την προηγούμενη χρονιά, δεν μπορούσαν να τον αναλάβουν εξαιτίας οικονομικών δυσκολιών: για την Ολλανδία (1960), Γαλλία (1963), Μονακό (1972) και το Λουξεμβούργο (1974). Το 2015 έγινε στο Λονδίνο η διοργάνωση των Μεγαλύτερων Επιτυχιών του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision (Eurovision Greatest Hits), προκειμένου να τιμηθεί η 60ή επέτειος από την έναρξη του διαγωνισμού. Το πρόγραμμα μαγνητοσκοπήθηκε για την τηλεόραση στις 31 Μαρτίου 2015 και προβλήθηκε σε 26 χώρες, με πρώτες το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Βόρεια Ιρλανδία στις 3 Απριλίου 2015.[59]
Χρονιά | Πόλη | Τοποθεσία | Παρουσιαστές |
---|---|---|---|
1960 | Λονδίνο | Royal Festival Hall | Κέιτι Μπόιλε |
1963 | Κέντρο Τηλεόρασης του BBC | ||
1968 | Βασιλική Αίθουσα Αλβέρτου | ||
1972 | Εδιμβούργο | Usher Hall | Μόιρα Σίρερ |
1974 | Μπράιτον | Brighton Dome | Κέιτι Μπόιλε |
1977 | Λονδίνο | Συνεδριακό Κέντρο Γουέμπλεϊ | Άντζελα Ρίπον |
1982 | Χάρογκειτ | Διεθνές Κέντρο του Χάρογκειτ | Τζαν Λίμινγκ |
1998 | Μπέρμιγχαμ | National Indoor Arena | Ουλρίκα Γιόνσον και Τέρι Ουόγκαν |
Eurovision Song Contest's Greatest Hits
Χρονιά | Πόλη | Τοποθεσία | Παρουσιαστές |
---|---|---|---|
2015 | Λονδίνο | Eventim Apollo | Πέτρα Μέντε και Γκράχαμ Νόρτον |
Βραβεία
Βραβεία ΑΡ
Χρονιά | Κατηγορία | Τραγούδι | Ερμηνευτής | Τελικό αποτέλεσμα | Βαθμοί | Διοργανώτρια πόλη |
---|---|---|---|---|---|---|
2004 | Βραβείο συνθέτη | "Hold Onto Our Love" | Τζέιμς Φοξ | 16η | 29 | Κωνσταντινούπολη |
Οι μεγάλες βαθμολογίες που έδωσε το Ηνωμένο Βασίλειο
Στους τελικούς:
Κ.Ε. → Κριτική Επιτροπή
T. → Τηλεψηφοφορία
Στους ημιτελικούς:
Κ.Ε. → Κριτική Επιτροπή
T. → Τηλεψηφοφορία
Έτος | → 12 βαθμοί | → 10 βαθμοί | → 8 βαθμοί |
---|---|---|---|
1961–1995 | Όχι ημιτελικοί | ||
1996 | Ιρλανδία | Γερμανία | Σουηδία |
1997–2003 | Όχι ημιτελικοί | ||
2004 | Ελλάδα | Κύπρος | Σερβία και Μαυροβούνιο |
2005 | Ιρλανδία | Δανία | Ρουμανία |
2006 | Φινλανδία | Λιθουανία | Ιρλανδία |
2007 | Τουρκία | Κύπρος | Λετονία |
2008 | Κύπρος | Τουρκία | Λιθουανία |
2009 | Τουρκία | Μάλτα | Ισλανδία |
2010 | Ρουμανία | Ιρλανδία | Τουρκία |
2011 | Λιθουανία | Ουγγαρία | Ελλάδα |
2012 | Μάλτα | Λιθουανία | Σουηδία |
2013 | Δανία | Ρωσία | Ολλανδία |
2014 | Αυστρία | Λιθουανία | Φινλανδία |
2015 | Ισραήλ | Λετονία | Ιρλανδία |
2016 | Γεωργία Κ.Ε. Λιθουανία T. |
Αυστραλία Κ.Ε. Πολωνία T. |
Λιθουανία Κ.Ε. Βουλγαρία T. |
2017 | Μολδαβία Κ.Ε. Πολωνία T. |
Πορτογαλία Κ.Ε. Πορτογαλία T. |
Τσεχία Κ.Ε. Μολδαβία T. |
2018 | Βουλγαρία Κ.Ε. Λιθουανία T. |
Αυστρία Κ.Ε. Ιρλανδία T. |
Ισραήλ Κ.Ε. Κύπρος T. |
2019 | Βόρεια Μακεδονία Κ.Ε. Λιθουανία T. |
Σουηδία Κ.Ε. Νορβηγία T. |
Κροατία Κ.Ε. Μάλτα T. |
2020 | Ακυρωμένος διαγωνισμός |
Σχετική συμμετοχή
Αρχηγοί αποστολών
Χρονιά | Αρχηγός αποστολής | Ref. |
---|---|---|
2012 | Άντριου Κάρτμελ | |
2014–2017 | Γκάι Φρίμαν | |
2018 | Έλεν Ρίντελ | |
2019 | Άντριου Κάρτμελ |
Σχεδιαστές κοστουμιών
Year | Costume designers | Ref. |
---|---|---|
1996 | Πάκο Ραμπάν | |
2009 | Αμάντα Γουέικλι |
Σχολιαστές και εκπρόσωποι βαθμών
Πρότυπο:More citations needed section Με το πέρασμα των χρόνων, ο σχολιασμός για το BBC έγινε από έμπειρους ραδιοτηλεοπτικούς παρουσιαστές, συμπεριλαμβανομένων των Τομ Φλέμινγκ, Ντέιβιντ Βάιν, Ντέιβιντ Τζέικομπς, Ντέιβ Λι Τράβις, Πιτ Μάρρεϊ, Τζον Νταν και Μάικλ Άσπελ. Ωστόσο, ο Τέρι Γιόγκαν παρείχε το σχολιασμό για το BBC κάθε χρόνο από το 1980 ως το 2008.[65] Επιβεβαιώθηκε στις 12 Αυγούστου 2008 ότι ο Τέρι Γιόγκαν δε θα παρουσίαζε άλλο τον διαγωνισμό. Ο DJ του BBC Radio 2 ανέφερε πως "είναι καιρός να αναλάβει και κάποιος άλλος".[66] Αντικαταστάθηκε το 2009 από τον Γκράχαμ Νόρτον για τον τελικό. Ο Νόρτον είναι αυτός που ανέλαβε το ρόλο του Γιόγκαν από τότε.
Ο τελικός του διαγωνισμού μεταδόθηκε από το BBC One (προηγουμένως BBC Television Service και BBC TV) από τον πρώτο διαγωνισμό το 1956, η πρώτη ζωντανή έγχρωμη μετάδοση του διαγωνισμού στο Ηνωμένο Βασίλειο ήταν ο διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision 1970, ο πρώτος υψηλής ευκρίνειας η μετάδοση του διαγωνισμού ξεκίνησε το 2007 όταν ο διαγωνισμός έγινε ταυτόχρονα στο BBC HD. Ο τελικός μεταδίδεται επίσης στο ραδιόφωνο, αρχικά στο BBC Light Program μέχρι το διαγωνισμό του 1967. Από το 1968 μεταδόθηκε στο BBC Radio 1 (ταυτόχρονη εκπομπή στο Radio 2), μετακόμισε στο BBC Radio 2 από το διαγωνισμό του 1971 όπου έκτοτε παρέμεινε (εκτός από το 1983-1985). Μεταξύ 1963 και 1976 και από το 1980 έως το 1985 ο διαγωνισμός μεταδόθηκε επίσης στο BFBS Radio. Από το 2004 έως το 2015 και οι δύο ημιτελικοί μεταδόθηκαν στο BBC Three. Από τότε που το BBC Three έγινε διαδικτυακό μόνο κανάλι τον Φεβρουάριο του 2016, η ημιτελική κάλυψη μεταδίδεται τώρα στο BBC Four.[67]
Στο διαγωνισμό του 1998, που έλαβε χώρα στο Μπέρμινγχαμ, ο Τέρι Γιόγκαν ήταν και σχολιαστής για το BBC αλλά και παρουσιαστής του διαγωνισμού (μαζί με την Ουλρίκα Γιόνσον). Στο διαγωνισμό του 1980, κάθε τραγούδι παρουσιαζόταν από έναν παρουσιαστή της εκάστοτε χώρας. Του Ηνωμένου Βασιλείου το τραγούδι παρουσίασε ο Νόελ Έντμοντς.
Κανένας βρετανός ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός δεν παρουσίασε ούτε σχολίασε τον ζωντανό τηλεοπτικό τελικό για πάνω από τριάντα χρόνια, με την τελευταία να είναι η Γιαν Λίμινγκ, παρουσιάστρια του διαγωνισμού του 1982.
Χρονιά | Τηλεοπτ. σχολιαστής | Ραδιοφ. σχολιαστής | Διαδικτ. σχολιαστής | Εκπρόσωπος βαθμών | Ref. | |
---|---|---|---|---|---|---|
Τελικός | Ημιτελικός | |||||
1956 | Γουίλφριντ Τόμας | Όχι ημιτελικοί | Άγωνστο | N/A | Δε συμμετείχε | |
1957 | Μπέρκλεϊ Σμιθ | Τομ Σλόαν | Ντέιβιντ Γιάκομπς | |||
1958 | Πίτερ Χάι | Δε συμμετείχε | ||||
1959 | Τομ Σλόαν | Πιτ Μάρρεϊ | Πιτ Μάρρεϊ | |||
1960 | Ντέιβιντ Γιάκομπς | Νίκ Μπάρελ-Ντέιβις | ||||
1961 | Τομ Σλόαν | Μάικλ Άσπελ | ||||
1962 | Ντέιβιντ Γιάκομπς | Πίτερ Χάι | Άλεξ Μάσιντος | |||
1963 | Μάικλ Άσπελ | Πιτ Μάρρεϊ | ||||
1964 | Τομ Σλόαν | Ίαν Φένερ | Κένεθ Κένταλ | |||
1965 | Ντέιβιντ Γκελ | Αλαστέρ Μπέρνετ | ||||
1966 | Τζον Νταν | Μάικλ Άσπελ | ||||
1967 | Ρολφ Χάρις | Ρίτσαρντ Μπέικερ | Θέρστον Χόλαντ | |||
1968 | N/A | Πιτ Μάρρεϊ | ||||
1969 | Ντέιβιντ Γκελ, Μάικλ Άσπελ | Τζον Ράσελ | Κόλιν-Γουόρντ Λιούις | |||
1970 | Ντέιβιντ Γκελ | Τόνυ Μπράντον | ||||
1971 | Ντέιβ Λι Τράβις | Τέρι Γιόγκαν | N/A | |||
1972 | Τομ Φλέμινγκ | Πιτ Μάρρεϊ | Τέρι Τζέιμς | |||
1973 | Τέρι Γιόγκαν | Ρίτσαρντ Άστμπιουρι | ||||
1974 | Ντέιβιντ Βάιν | Τέρι Γιόγκαν | Κόλιν-Γουόρντ Λιούις | |||
1975 | Πιτ Μάρρεϊ | Ρέι Μουρ | ||||
1976 | Μάικλ Άσπελ | |||||
1977 | Πιτ Μάρρεϊ | N/A | Κόλιν Μπέρι | |||
1978 | Τέρι Γιόγκαν | Ρέι Μουρ | ||||
1979 | Τζον Νταν | |||||
1980 | Τέρι Γιόγκαν | Στιβ Τζόουνς | Άντριου Παστόνα | Ρέι Μουρ | ||
1981 | Ρέι Μουρ | N/A | Κόλιν Μπέρι | |||
1982 | ||||||
1983 | Δε μεταδόθηκε στο BBC Radio | Ρίτσαρντ Νανκιβέλ | ||||
1984 | ||||||
1985 | ||||||
1986 | Ρέι Μουρ | N/A | ||||
1987 | ||||||
1988 | Κεν Μπρους | |||||
1989 | ||||||
1990 | ||||||
1991 | ||||||
1992 | ||||||
1993 | ||||||
1994 | ||||||
1995 | ||||||
1996 | ||||||
1997 | ||||||
1998 | Κεν Μπρους | |||||
1999 | Κόλιν Μπέρι | |||||
2000 | ||||||
2001 | ||||||
2002 | ||||||
2003 | Λορέιν Κέλι | |||||
2004 | Πάντι Ο'Κόνελ | |||||
2005 | Σέριλ Μπέικερ | |||||
2006 | Φερν Κότον | |||||
2007 | Πάντι Ο'Κόνελ, Σάρα Καγούντ | |||||
2008 | Πάντι Ο'Κόνελ, Καρολίν Φλακ | Κάρι Γκράντ | ||||
2009 | Γκράχαμ Νόρτον | Πάντι Ο'Κόνελ, Σάρα Καγούντ | Ντάνκαν Τζέιμς | |||
2010 | Σκοτ Μιλς | |||||
2011 | Σκοτ Μιλς, Σάρα Κοξ | Άλεξ Τζόουνς | ||||
2012 | Σκοτ Μιλς | |||||
2013 | Σκοτ Μιλς, Άνα Ματρόνικ | |||||
2014 | Σκοτ Μιλς, Λάουρα Γουίτμορ | Ana Matronic | ||||
2015 | Σκοτ Μιλς, Μελ Γκίντροικ | Ναιτζέλα Λόσον | ||||
2016 | N/A | Ρίτσαρντ Όσμαν | ||||
2017 | Κατρίνα Λέσκανιτς | |||||
2018 | Σκοτ Μιλς, Ράιλαν Κλάρκ-Νιλ | Μελ Γκίντροικ | ||||
2019 | Ράιλαν Κλάρκ-Νιλ |
Τα τελευταία χρόνια, η μορφή διπλού σχολιαστή κατά τη διάρκεια των ημιτελικών επέτρεψε στον ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό να ενσωματώσει πρόσθετα τμήματα, συνεντεύξεις και αλληλεπίδραση ζωντανών θεατών κατά τη ζωντανή μετάδοση του προγράμματος.[89]
Το 2019 το BBC κυκλοφόρησε το Eurovision Calling, ένα εβδομαδιαίο podcast στο BBC Sounds που φιλοξενείται από τον Mills και τον κωμικό Jayde Adams.[90][91]
Άλμπουμ
-
Ο Ronnie Carroll στο Λουξεμβούργο (1962)
-
Ο James Fox στην Κωνσταντινούπολη (2004)
-
Οι Blue στο Ντίσελντορφ (2011)
-
Η Λούσι Τζόουνς στο Κίεβο (2017)
-
Ο Μάικλ Ράις στο Τελ Αβίβ (2019)
Σημειώσεις και παραπομπές
Σημειώσεις
- ↑ Στοδιαγωνισμό του 1969, τέσσερις χώρες ισοβάθμησαν στην πρώτη θέση. Σε επόμενους διαγωνισμός, θα υπάρχει κανόνας για ισοβαθμίες και θα αποφευχθούν παρόμοια σκηνικά με τους καινούριους κανόνες, αλλά το 1969 δεν υπήρχε κανόνας. Οπότε, όλες οι 4 χώρες μοιράστηκαν το πρώτο βραβείο. Το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν μία από αυτές (οι άλλες ήταν η Γαλλία, η Ολλανδία και η Ισπανία).
- ↑ Κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας στο ζωντανό σόου, έγιναν ορισμένα λάθη στην ανακοίνωση των σκορ, που διορθώθηκαν με το πέρας της μετάδοσης. Τόσο η Ελλάδα όσο και η Γαλλία διπλασίασαν σκορ, απονέμοντας τους ίδιους πόντους σε πολλές χώρες. Από τα ελληνικά σκορ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ολλανδία, η Αυστρία και η Φινλανδία είχαν αφαιρέσει 1 πόντο μετά το διαγωνισμό και από τα γαλλικά σκορ, η Αυστρία, η Γερμανία, το Ισραήλ, η Ιταλία και η Πορτογαλία είχαν αφαιρέσει 1 πόντο. Καμία από τις προσαρμογές δεν επηρέασε την τοποθέτηση οποιουδήποτε από τα τραγούδια. Το αποτέλεσμα είχε το Ηνωμένο Βασίλειο να χάσει 1 πόντο από το σύνολο των εκπομπών τους από 122 σε ένα διορθωμένο σκορ 121.
- ↑ Η Ισπανία αρχικά έδωσε τους 6 βαθμούς της στην Πολωνία. Μετά τη μετάδοση, ανακοινώθηκε ότι ο Ισπανός παρουσιαστής που έδωσε τους βαθμούς είπε κατά λάθος 'Holland' (ανεπίσημη ονομασία, Ολλανδία) αντί για 'The Netherlands' (επίσημη ονομασία, Κάτω Χώρες), όπου ο βαθμολογικός επόπτης νόμιζε για 'Poland' (Πολωνία). Το λάθος διορθώθηκε και το σκορ της Ολλανδίας αυξήθηκε κατά 6 βαθμούς, ανεβάζοντας την Ολλανδία στη 7η θέση, κάνοντας έτσι το Ηνωμένο Βασίλειο να πέσει στην 8η.
- ↑ Η Ισπανία είχε αρχικά δώσει 12 βαθμούς στο Ισραήλ και 10 στη Νορβηγία. Μετά τη μετάδοση αναγγέλθηκε ότι ο ισπανικός ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός κατέγραψε εσφαλμένα τις ψηφοφορίες και ότι η Γερμανία έπρεπε να έχει πάρει τους κορυφαίους βαθμούς - 12 βαθμούς - αντί να μην λάβει βαθμούς, όπως συνέβη. Το λάθος διορθώθηκε και η Γερμανία τέθηκε 7η, πάνω από τη Νορβηγία. Το Ισραήλ και η Νορβηγία έλαβαν δύο πόντους λιγότερα από ό, τι αρχικά και η Κροατία, η Μάλτα, η Πορτογαλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, οι Κάτω Χώρες, το Βέλγιο, η Εσθονία και η Τουρκία έλαβαν ένα βαθμό λιγότερο από ότι δόθηκε κατά τη διάρκεια της εκπομπής.
- ↑ Ο διαγωνισμός του 2020 ακυρώθηκε λόγω της πανδημίας του κορονοϊού.
Παραπομπές
- ↑ Patricia Bredin (γ. 1935).
- ↑ Pearl Carr (γ. 2 Νοεμ. 1923 - θ. 16 Φεβρ. 2020) και Teddy Johnson (γ. 4 Σεπτ. 1920 - θ. 6 Ιουν. 2018), σύζυγοι.
- ↑ Bryan Johnson (18 Ιουλ. 1926 - 18 Οκτ. 1995).
- ↑ Ντουέτο της ποπ, αποτελούμενο από τους Μπομπ Ντέι (Bernard Colin Day, 2 Φεβρ. 1941 – 25 Νοεμ. 2013) και Τζον Άλφορντ (Brian Henry John Alford, γ. 31 Δεκ. 1939).
- ↑ Ronnie Carroll, από τη Βόρεια Ιρλανδία (18 Αυγ. 1934 - 13 Απρ. 2015) (1η φορά)
- ↑ (2η φορά)
- ↑ Matt Monro (1η Δεκ. 1930 - 7 Φεβρ. 1985), γνωστός και ως ο "Άνθρωπος με τη Χρυσή Φωνή".
- ↑ Kathy Kirby, πραγμ. όνομα Kathleen O'Rourke (20 Οκτ. 1938 – 19 Μαΐου 2011).
- ↑ Kenneth McKellar, από Σκωτία, τενόρος (23 Ιουν. 1927 - 9 Απρ. 2010).
- ↑ Cliff Richard, γενν. Harry Rodger Webb, 14 Οκτ. 1940) (1η φορά)
- ↑ Σκωτσέζα, γενν. Marie McDonald McLaughlin Lawrie, 3 Νοεμ. 1948.
- ↑ Mary Hopkin, γ. 3 Μαΐου 1950.
- ↑ Από Βόρεια Ιρλανδία, Clodagh Rodgers, γ. 5 Μαρτ. 1947.
- ↑ Συγκρότημα που συστάθηκε το 1969 από τον Αυστραλό Κιθ Πότγκερ (γ. 21 Μαρτ. 1941). Μέλη: Πολ Λέιτον (Paul Layton, γ. 4 Αυγ. 1947), Ντόνα Τζόουνς (Donna Jones, γ. 8 Απρ. 1949), Φρανσίν Ριζ (Francine Rees), Μικ Φλιν (Mick Flinn) και Μαρκ Χάνκινς (Mark Hankins)
- ↑ (2η φορά)
- ↑ Αυστραλέζα, γεννημένη στην Αγγλία, Olivia Newton-John, γ. 26 Σεπτ. 1948.
- ↑ Συγκρότημα της ορχηστρικής ροκ και υποστηρικτική μπάντα του Κλιφ Ρίτσαρντ, συσταθέν ενεργό το 1958-1990 και από το 2004. Σημερινά μέλη: Χενκ Μάρβιν (γ. 28 Οκτ. 1941), Μπρους Γουέλτς (γ. 2 Νοεμ. 1941) και Μπράιαν Μπένετ (γ. 9 Φεβρ. 1940).
- ↑ Συγκρότημα ενεργό το 1969-84 και από το 1986. Μέλη: Μάρτιν Λι (γ. 26 Νοεμ. 1949), Νίκι Στίβενς (γ. 3 Δεκ. 1949), Λι Σέριντεν (γ. 11 Απρ. 1949) και Σάντρα Στίβενς (γ. 23 Νοεμ. 1949).
- ↑ Lynsey de Paul (11 Ιουν. 1948 - 1η Οκτ. 2014)
- ↑ Mike Moran, γ. 4 Μαρτ. 1948.
- ↑ Πενταμελές συγκρότημα της ποπ, ενεργό το 1974-80. Μέλη: Τζέρι Μπράντφορτ, Τζόσι Άντριους, Σέριλ Μπέικερ (γ. 8 Μαρτ. 1954), Κιθ Χάσλερ, Πολ Ρότζερς, Πίτερ Περέρα, Τσάρλι Μπρέναν, Έλεν Μπέιλι, Βίβιεν Μπανκς.
- ↑ Συγκρότημα της europop, συσταθέν το 1975, περισσότερο γνωστό από την επιτυχία τους "Agadoo" (1984). Αρχικά μέλη: Κόλιν Γκιμπ, Τέρι Ντόμσον (γ. 29 Μαρτ. 1952) και Άλαν Μπάρτον (16 Σεπτ. 1953 - 23 Μαρτ. 1995). Σημερινά μέλη: Κόλιν Γκιμπ ('Black Lace') Ντιν Μάικλ, Ίαν Ρόμπινσον - 'New Black Lace'
- ↑ Συγκρότημα, ενεργό από το 1980 ως το 1981 αποτελούμενο από τις αδερφές Κέιτ Ρόμπινς (γ. 21 Αυγ. 1958) και Τζέιν Ρόμπινς και τους Σάλι Αν Τρίπλετ (γ. 15 Απρ. 1962, 1η φορά), Ντάνι Φιν, Άλαν Κόουτς και Λανς Άστον.
- ↑ Συγκρότημα που συστάθηκε το 1981 από 4 τραγουδιστές: Bobby G (Robert Alan Gubby, γ. 23 Αυγ. 1953), Σέριλ Μπέικερ (Cheryl Baker, γ. 8 Μαρτ. 1954), Μάικ Νόλαν (Mike Nolan, γ. 7 Δεκ. 1954) και Τζέι Άστον (Jay Aston, γ. 4 Μαΐου 1961).
- ↑ Συγκρότημα της ποπ και ντανς (1982-83). Μέλη: Σάλι Αν Τρίπλετ (2η φορά) και Στίβεν Φίσερ (πραγμ. επώνυμο Φλέτσερ).
- ↑ Τρίο, ενεργό το 1983, αποτελούμενο από τους εφήβους Κάρι Γκρέι (Carrie Gray, γ. 17 Αυγ. 1965), Έλεν Κρέι (Helen Kray) και Μπόμπι Μακβέι (Bobby McVay).
- ↑ Συγκρότημα της ποπ, ενεργό το 1983-84. Μέλη: Κιτ Ρολφ. Λόρα Τζέιμς και Λίντα Σόφιλντ.
- ↑ Vikki Watson, μετέπειτα Aeone Victoria Watson , γνωστή με το καλλιτεχνικό Aeone.
- ↑ Ποπ συγκρότημα ενεργό μόνο το 1986. Μέλη: Μέιναρντ Ουίλιαμς, Ντάντλεϊ Φίλιπς, Πολ Ρόμπερτσον, Άντι Έμπσγουορθ, Τζεφ Λιτς, Ρομπ Τέρι.
- ↑ Καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Ρίτσαρντ Πιμπλς (Richard Peebles, γ. 1956).
- ↑ Πραγματικό όνομα: William McPhail (γ. 28 Απρ. 1948).
- ↑ Συγκρότημα (πρώην ονομασία:Midnight Blue, μέλη: Ρέι Καρουάνα, Τζον Μπίμπαϊ, Μπράιαν Χότζσον, Μάγκι Τζέι και Πίτερ Μέι.
- ↑ Ουαλή, γενν. Emma Louise Booth, 2 Αυγ. 1974.
- ↑ Samantha Janus, πραγμ. όνομα Samantha Zoe Womack, γ. 2 Νοεμ. 1972.
- ↑ Michael Ball, γ. 27 Ιουν. 1962.
- ↑ Sonia Evans, γ. 13 Φεβρ. 1971.
- ↑ Frances Ruffelle, γ. 29 Αυγ. 1965.
- ↑ Συγκρότημα (της ποπ και R&B) του 1995 με μέλη τους: Πολ Χαρντ, Στίβεν Ράντεν, Τατσιάνα Μέις, Τζέι Ουίλιαμς (γ. Σεπτ. 1973) και Γίνκα Τσαρλς aka Reason.
- ↑ Αυστραλέζα, κατά κόσμον Gina Mary Gardiner, γ. 3 Αυγ. 1970.
- ↑ Συγκρότημα της ροκ, ενεργό το 1981-99, με μέλη: την Κατρίνα Λεσκάνιτς (Αμερικανίδα, γ. 10 Απρ. 1960), Κίμπερλι Ριου (γ. 3 Δεκ. 1951), Βινς ντε λα Κρουζ και Άλεξ Κούπερ.
- ↑ Melanie Crosdale, γ. 1972
- ↑ Γυναικείο ποπ συγκρότημα, ενεργό το 1998-2000 με μέλη τις: Λουίζ Ρόουζ, Άνια Λαχίρι (γ. 1 Μαΐου 1982), Σόφι Μακντόνελ (γ. 3 Φεβρ. 1976), Κέλι Κλαρκ-Στέρνμπεργκ και Τζένι Φροστ (γ. 22 Φεβρ. 1978).
- ↑ Nicola "Nicki" Samantha French, γ. 26 Σεπτ. 1964.
- ↑ Lindsay Dracass, γ. 3 Σεπτ. 1984.
- ↑ Ουαλή, Jessica Garlick, γ. 1981.
- ↑ Συγκρότημα της ποπ και ντανς, ενεργό το 1995-2004. Μέλη: Κρις Κρόμπι (Chris Cromby) και Τζέμα Αμπέι (Gemma Abbey, γ. 1982).
- ↑ James Fox, Ουαλός, γ. 6 Απρ. 1976.
- ↑ Javine Hylton, γ. 27 Δεκ. 1981.
- ↑ Daz Sampson, γ. 28 Νοεμ. 1974.
- ↑ Συγκρότημα της bubblegum dance ενεργό το 1998-2000, το 2004 και από το 2007. Μέλη: Νάταλι Πάουερς (Natalie Powers, γ. 26 Ιουλ. 1977) Καρολάιν Μπαρνς (Caroline Barnes), Ντέιβιντ Ντικάς (David Ducasse) και Ρας Σπένσερ (Russ Spencer, γ. 1η Μαρτ. 1969).
- ↑ Andy Abraham, γ. 16 Ιουλ. 1964.
- ↑ Jade Ewen, γ. 24 Ιαν. 1988.
- ↑ Josh Dubovie, γ. 27 Νοεμ. 1990.
- ↑ Συγκρότημα ενεργό το 2000-05 και από το 2011. Μέλη: Άντονι Κόστα (Antony Costa, γ. 23 Ιουν. 1981), Ντάνκαν Τζέιμς (Duncan Matthew James Inglis, γ. 7 Απρ. 1978), Λι Ράιαν (Lee Ryan, γ. 17 Ιουν. 1983) και Σάιμον Ουέμπ (Simon Webbe, γ. 30 Μαρτ. 1978).
- ↑ Engelbert Humperdinck, γ. Arnold George Dorsey, 2 Μαΐου 1936.
- ↑ Molly Smitten-Downes, γ. 2 Απρ. 1987.
- ↑ Ντουέτο αποτελούμενο από τους Άλεξ Λαρκ (Alex Larke) και Μπιάνκα Νίκολας.
- ↑ Ντουέτο συσταθέν το 2015, αποτελούμενο από τον Τζο Γουόλφορντ (Joe Woolford, γ. 11 Δεκ. 1994) και Τζέικ Σέικσαφτ (Jake Shakeshaft, γ. 11 Ιουν. 1995).
- ↑ Roxburgh, Gordon (3 Φεβρουαρίου 2015). «Official: London to host Eurovision's 60th anniversary event». eurovision.tv. European Broadcasting Union. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2015.
- ↑ 60,0 60,1 Granger, Anthony (2 Δεκεμβρίου 2018). «United Kingdom: Andrew Cartmell Revealed as Head of Delegation». eurovoix.com. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ Weaver, Jessica (13 Ιανουαρίου 2018). «United Kingdom: Head of Delegation Guy Freeman to leave BBC next month». esctoday.com. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ Farren, Neil (24 Οκτωβρίου 2018). «United Kingdom: Helen Riddell Steps Down as Head of Delegation». eurovoix.com. Ανακτήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ Jiandani, Sanjay (30 Ιουλίου 2013). «UK: Interview with Gina G [part 1]». ESCToday. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2020.
- ↑ «Jade delighted at top five finish». Daily Express. 16 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουλίου 2020.
- ↑ Trivia Αρχειοθετήθηκε May 9, 2008, στο Wayback Machine.
- ↑ Fletcher, Alex (12 Αυγούστου 2008). «Terry Wogan quits Eurovision role». Digital Spy. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2008.
- ↑ «BBC Four takes over Eurovision coverage». a516digital.com. 17 Ιανουαρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ «The Eurovision Song Contest 2009 – coverage». BBC. 1 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2020.
- ↑ Royston, Benny (30 Ιανουαρίου 2011). «Blue to sing 'I can' at Eurovision». ESCToday. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2020.
- ↑ «Eurovision Song Contest 2010 – coverage». BBC. 11 Μαΐου 2010. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2020.
- ↑ 71,0 71,1 Granger, Anthony (25 Μαΐου 2012). «United Kingdom: Scott Mills To Announce UK Vote». Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2020.
- ↑ «Sara Cox and Scott Mills front Eurovision semi-finals exclusively on BBC Three». BBC. 21 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2020.
- ↑ «Eurovision Song Contest, 2012, Semi-Final One». BBC. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2020.
- ↑ «Eurovision Song Contest, 2012, Semi-Final Two». BBC. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2020.
- ↑ «Eurovision Song Contest, 2012, Grand Final». BBC. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2020.
- ↑ Granger, Anthony (7 Μαρτίου 2013). «United Kingdom: Ana Matronic Will Replace Sara Cox». Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2020.
- ↑ Granger, Anthony (2 Μαΐου 2013). «United Kingdom: Scott Mills To Announce The Voting». Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2020.
- ↑ Granger, Anthony (10 Απριλίου 2014). «United Kingdom: Laura Whitmore to accompany Scott». Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2020.
- ↑ Granger, Anthony (8 Μαΐου 2014). «United Kingdom: Scott Mills Will Announce The UK's Vote». Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2020.
- ↑ Granger, Anthony (27 Απριλίου 2015). «United Kingdom: Mel Giedroyc Joins Scott Mills». Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2020.
- ↑ «BBC Radio 2 Eurovision Returns!». BBC. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2020.
- ↑ 82,0 82,1 Granger, Anthony (11 Μαΐου 2016). «United Kingdom: Richard Osman Announced As Spokesperson». Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2020.
- ↑ «X-Factor style hunt for next year's UK Eurovision entry». ITV. 30 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2016.
- ↑ Granger, Anthony (8 Μαΐου 2017). «United Kingdom: Katrina Leskanich To Announce The Jury Points». Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2020.
- ↑ Granger, Anthony (30 Μαρτίου 2018). «United Kingdom: BBC Reveals Eurovision Commentary Team For Lisbon». Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2020.
- ↑ Herbert, Emily (5 Απριλίου 2019). «United Kingdom: BBC Reveals Commentary Team for Tel Aviv». Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2020.
- ↑ «Eurovision Song Contest 2019». BBC. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2020.
- ↑ Herbert, Emily (24 Απριλίου 2019). «United Kingdom: Rylan Revealed as Eurovision 2019 Spokesperson». Eurovoix. Ανακτήθηκε στις 23 Φεβρουαρίου 2020.
- ↑ Darby, Harry (1 Μαΐου 2009). «United Kingdom: BBC interactive coverage plans». ESC Today. Ανακτήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2009.
- ↑ «BBC starts new weekly podcast 'Eurovision Calling'». eurovision.tv. 12 Φεβρουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2019.
- ↑ «BBC Sounds - Eurovision Calling». BBC. Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2019.
|