Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση

Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση
European Broadcasting Union
Union européenne de radio-télévision

Το λογότυπο της EBU (2012-σήμερα)
Οι χώρες με ένα ή περισσότερα μέλη απεικονίζονται με σκούρο μπλε χρώμα, ενώ τα συνεργαζόμενα μέλη με γαλάζιο.
Συντομογραφία	EBU
Προκάτοχος	Διεθνής Ραδιοφωνική Ένωση (αγγλικά: International Broadcasting Union, IBU; γαλλικά: Union Internationale de Radiophonie, UIR)
Ίδρυση	12 Φεβρουαρίου 1950
Τύπος	Ένωση ραδιοτηλεοπτικών οργανισμών
Έδρα	Γενεύη, Ελβετία
Υπηρεσίες	Ραδιοτηλεοπτικοί φορείς
Μέλη	117 οργανισμοί από 56 χώρες
Πρόεδρος	Τόνι Χολ
Γενικός Διευθυντής	Noel Curran
Ιστότοπος	Επίσημη ιστοσελίδα
δεδομένα ()

Η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση (αγγλικά: European Broadcasting Union, EBU; γαλλικά: Union Européenne de Radio-télévision, UER) είναι μια συμμαχία των δημοσίων (κρατικών) οργανισμών μέσων μαζικής ενημέρωσης, η οποία ιδρύθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1950. Η ένωση αποτελείται από 117 οργανισμούς-μέλη σε 56 χώρες και 34 συνεργαζόμενα μέλη από 21 χώρες.

Η EBU είναι ευρέως γνωστή για την παραγωγή του Διαγωνισμού Τραγουδιού Eurovision. Επίσης φιλοξένησε συζητήσεις μεταξύ των υποψηφίων για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις Ευρωεκλογές που διεξήχθησαν το 2014, παρόλο που δεν σχετίζεται με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Γενική περιγραφή

Τα μέλη της EBU είναι δημόσιοι φορείς των οποίων η παραγωγή προγραμμάτων πραγματοποιείται, χρηματοδοτείται και ελέγχεται από το κοινό, για το κοινό. Οι δημόσιοι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς καθορίζονται συχνά από το νόμο, αλλά δεν είναι διακεκριμένοι και ανεξάρτητοι και λειτουργούν προς όφελος της κοινωνίας, στο σύνολό της.

Τα μέλη της EBU προέρχονται από το βορρά (όπως η Ισλανδία), από το νότο (Αίγυπτος), από τη δύση (Ιρλανδία), από την ανατολή (Αζερμπαϊτζάν) και σχεδόν από κάθε άλλη χώρα της γεωγραφικής Ευρώπης. Τα συνεργαζόμενα μέλη προέρχονται από χώρες και εδάφη πέραν της Ευρώπης, όπως ο Καναδάς, η Ιαπωνία, το Μεξικό, η Ινδία και το Χονγκ Κονγκ ενώ από τις ΗΠΑ είναι οι εξής: ABC, CBS, NBC, CPB, WFMT, NPR και American Public Media.

Η ιδιότητα του κάθε μέλους αφορά τις οργανώσεις των μέσων ενημέρωσης, των οποίων τα κράτη είτε είναι εντός της περιοχής των Ευρωπαϊκών εκπομπών όπως ορίζεται από την Διεθνή Ένωση Τηλεπικοινωνιών είτε είναι μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Τα μέλη επωφελούνται από:

• Πλήρη πρόσβαση σε παγκόσμιας εμβέλειας περιεχόμενο από αποκλειστικά αθλητικά δικαιώματα έως ανταλλαγές για ειδήσεις, μουσική και προγράμματα για παιδιά.
• Μια φωνή στις Βρυξέλλες και στις διεθνείς πλατφόρμες που ασκούν πιέσεις για τα δημόσια μέσα και εξασφαλίζουν το βέλτιστο νομικό και τεχνικό πλαίσιο.
• Ευκαιρίες για ανταλλαγή, μάθηση και συνεργασία μέσω διασκέψεων, ομάδων εργασίας, κατάρτισης και ειδικών συμβουλών και καθοδήγησης.
• Κέντρα εκμάθησης και ανταλλαγής νέων τεχνολογιών και καινοτομίας με μια ομάδα εμπειρογνωμόνων που παρέχουν στρατηγικές συμβουλές και καθοδήγηση.

Η μεγαλύτερη παραγωγή της EBU είναι ο Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision. Η EBU διοργανώνει επίσης τους ομότιτλους διαγωνισμούς χορού, παιδικού τραγουδιού, νέων χορευτών και πολλούς παρόμοιους.

Στις ραδιοφωνικές συνεργασίες περιλαμβάνεται το Euroclassic Notturno που είναι μια εξάωρη ακολουθία κλασικής μουσικής του BBC Radio 3 και μεταδίδεται από το Ηνωμένο Βασίλειο με τον τίτλο "Through the Night" και επίσης διάφορα θεματικά προγράμματα, όπως οι ετήσιες Χριστουγεννιάτικες μουσικές εκδηλώσεις από όλη την Ευρώπη. Η EBU αποτελεί μέλος του Διεθνούς Μουσικού Συμβουλίου (International Music Council, Conseil international de la musique) με έδρα το Παρίσι.

Οι περισσότεροι φορείς-μέλη της EBU έχουν κάνει συμφωνία για τη διεξαγωγή μεγάλων αθλητικών εκδηλώσεων, όπως το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου και τα εναρκτήρια Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Ένα άλλο επαναλαμβανόμενο γεγονός, το οποίο μεταδίδεται σε όλη την Ευρώπη μέσω της EBU είναι η πρωτοχρονιάτικη συναυλία της Βιέννης.

Η Eurovision Media Services είναι το επιχειρηματικό σκέλος της EBU παρέχοντας τις πρώτες υπηρεσίες μέσων μαζικής ενημέρωσης για πολλούς οργανισμούς και αθλητικές ομοσπονδίες σε όλο τον κόσμο.

Το Πρελούδιο στη Δοξολογία (Te Deum) αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή έργα του γάλλου συνθέτη Μαρκ-Αντουάν Σαρπαντιέ, κυρίως μετά την εδραίωσή του ως μουσικό σήμα του Διαγωνισμού Τραγουδιού Eurovision. Είναι ευρέως γνωστό στους Ευρωπαίους καθώς παίζεται πριν και μετά τους τίτλους του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision και άλλα σημαντικά γεγονότα και προγράμματα παραγωγής της EBU.

Ιστορία

Η EBU είναι διάδοχος της Διεθνούς Ραδιοφωνικής Ένωσης (IBU-UIR) η οποία ιδρύθηκε την 4η Απριλίου του 1925, με έδρα τη Γενεύη και παράρτημα στις Βρυξέλλες. Ενέτεινε τις ανταλλαγές ραδιοφωνικών προγραμμάτων και τις διαμεσολαβημένες τεχνικές διαμάχες μεταξύ των μελών που ασχολήθηκαν κυρίως με τα θέματα των συχνοτήτων και των παρεμβολών τους. Αναλήφθηκε ουσιαστικά από τη Ναζιστική Γερμανία κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και όταν η σύγκρουση τερμάτισε στα μάτια των συμμαχικών δυνάμεων ήταν μια συμβιβασμένη οργάνωση που δεν μπορούσαν να εμπιστευτούν.

Την άνοιξη του 1946, εκπρόσωποι της Σοβιετικής ραδιοφωνικής επιτροπής πρότειναν τη δημιουργία μιας νέας οργάνωσης. Ωστόσο, ταυτόχρονα, προετοιμάστηκαν για την διακυβερνητική "Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Διάσκεψη" η οποία διεξήχθη στην Κοπεγχάγη δύο χρόνια αργότερα, καταρτώντας ένα νέο σχέδιο για τη χρήση συχνοτήτων στην περιοχή των Ευρωπαϊκών ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών. Θεωρήθηκε αναγκαία η ύπαρξη ενός οργανισμού που θα μπορούσε να εφαρμόσει το "Σχέδιο μήκους κύματος της Κοπεγχάγης" αλλά υπήρξε διαφωνία μεταξύ των ραδιοτηλεοπτικών φορέων και ιδιαίτερα ο φόβος που εξέφρασε το BBC ότι μια νέα ένωση θα μπορούσε να κυριαρχείται από την ΕΣΣΔ παρόλο που πρότεινε να δώσει σε καθένα από τα τότε κράτη-μέλη μία ψήφο. Η Γαλλία πρότεινε τέσσερις ψήφους λόγω της ένταξης των βορειοαφρικανικών αποικιών στο κράτος, ενώ η Μεγάλη Βρετανία θεώρησε ότι θα είχε μια μικρή επιρροή με μία μόνο ψήφο.

Στις 27 Ιουνίου του 1946 ιδρύθηκε ο εναλλακτικός Διεθνής Ραδιοφωνικός Οργανισμός (αγγλικά: International Broadcasting Organization, IBO; γαλλικά: Organisation Internationale de Radiodiffusion, OIR) με 26 μέλη χωρίς τη συμμετοχή της Βρετανίας. Την επόμενη μέρα, η IBU συναντήθηκε με το νεοσύστατο IBO στη Γενική Συνέλευση και έγινε προσπάθεια διάλυσής της, η οποία απέτυχε, παρόλο που τα 18 από τα 28 μέλη της έφυγαν από την IBU για να ενταχθούν στον IBO.

Για μια χρονική περίοδο στα τέλη της δεκαετίας του 1940 τόσο η IBU όσο και ο IBO διακρίθηκαν για το ρόλο της οργάνωσης των συχνοτήτων τους, αλλά η Βρετανία αποφάσισε να μην συμμετάσχει σε καμία από τις δύο. Το BBC προσπάθησε αλλά δεν κατάφερε να βρει κατάλληλες ρυθμίσεις εργασίας. Ωστόσο, για πρακτικούς σκοπούς, ο IBO μισθώνει το τεχνικό τμήμα της IBU στις Βρυξέλλες και απασχολεί το προσωπικό της.

Το BBC πρότεινε στη συνέχεια μια νέα λύση βασισμένη στη λειτουργία του IBO αλλάζοντας τον κανονισμό της, ώστε να υπάρχει μόνο ένα μέλος ανά χώρα που συμμετέχει στην ITU, εξασφαλίζοντας μια δυτική πλειοψηφία έναντι της ΕΣΣΔ και των δορυφορικών κρατών της. Τον Αύγουστο του 1949 πραγματοποιήθηκε συνάντηση στην Stresa της Ιταλίας, αλλά κατέληξε σε διαφωνία μεταξύ των αντιπροσώπων σχετικά με τον τρόπο επίλυσης των προβλημάτων.

Μια πρόταση ήταν να αντικατασταθεί η ευρωπαϊκή ραδιοτηλεοπτική ζώνη από μια περιοχή που θα απέκλειε την Ανατολική Ευρώπη, το Λεβάντες και τη Βόρεια Αφρική. Μετά την συνάντηση στη Stresa, προέκυψε συναίνεση μεταξύ των δυτικοευρωπαίων για τη δημιουργία ενός νέου οργανισμού και το BBC πρότεινε την έδρα της στο Λονδίνο. Οι συναντήσεις στο Παρίσι στις 31 Οκτωβρίου και 1η Νοεμβρίου 1949 σφράγισαν τη μοίρα της IBU και του IBO, αλλά αποφασίστηκε να μην επιτρέψει στη Δυτική Γερμανία να ιδρύσει το νέο οργανισμό. Στις 12 Φεβρουαρίου 1950, η νεοσυσταθείσα EBU είχε την πρώτη της συνάντηση με 23 μέλη από την ευρωπαϊκή ραδιοτηλεοπτική ζώνη, στο ξενοδοχείο Imperial στην παραθαλάσσια πόλη της Torquay, στην κομητεία του Ντέβον, στην Αγγλία.

Ο πρώτος πρόεδρος ήταν ο Ian Jacob από το BBC, ο οποίος παρέμεινε για 10 χρόνια, ενώ η λειτουργία του κυριαρχούσε σε μεγάλο βαθμό από το BBC, λόγω των οικονομικών, τεχνικών και προσωπικών του στοιχείων. Η σημαντικότερη διαφορά μεταξύ της EBU και των προκατόχων της ήταν ότι η συμμετοχή της EBU ήταν για ραδιοτηλεοπτικούς φορείς και όχι για κυβερνήσεις. Οι πρώτοι εκπρόσωποι δήλωσαν ότι οι συναντήσεις της EBU ήταν εγκάρδιες, επαγγελματικές και πολύ διαφορετικές από τον απότομο τόνο των προκατόχων της. Το 1951 ακυρώθηκε η αίτηση περί ιδρύσεως του οργανισμού στη Δυτική Γερμανία, η οποία ανέπτυξε εργασιακές σχέσεις, με τον μετέπειτα Διεθνή Ραδιοτηλεοπτικό Οργανισμό (αγγλικά: International Radio and Television Organisation, IRTO; γαλλικά: Organisation Internationale de Radiodiffusion et de Télévision, OIRT) ο οποίος μετέφερε τα γραφεία και το τεχνικό τμήμα του (πρώην) IBO από τις Βρυξέλλες στην Πράγα ένα χρόνο πριν. Ωστόσο, την 1η Ιανουαρίου 1993, δύο χρόνια μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, ο IRTO απορροφήθηκε μέσω συγχώνευσης από την EBU.

Τεχνικές δραστηριότητες

Ο στόχος των τεχνικών δραστηριοτήτων της EBU είναι απλά να βοηθήσει τα μέλη της ένωσης σε αυτή την περίοδο των πρωτοφανών τεχνολογικών εξελίξεων. Αυτό περιλαμβάνει την παροχή τεχνικών πληροφοριών στα μέλη μέσω διασκέψεων και σεμιναρίων, καθώς και σε γραπτή μορφή (όπως η Τεχνική Επισκόπηση της EBU και το περιοδικό tech-i). Η EBU επίσης ενθαρρύνει την ενεργό συνεργασία μεταξύ των μελών της, με βάση το ότι μπορούν να μοιραστούν ελεύθερα τη γνώση και την εμπειρία τους, επιτυγχάνοντας έτσι πολύ περισσότερα από όσα θα μπορούσαν να πετύχουν τα μέλη από μόνα τους.

Μεγάλο μέρος αυτής της συνεργασίας επιτυγχάνεται μέσω των Εργατικών Ομάδων που μελετούν συγκεκριμένα τεχνικά θέματα κοινού ενδιαφέροντος: για παράδειγμα, τα μέλη της EBU προετοιμάζονται από καιρό για την αναθεώρηση του σχεδίου της Στοκχόλμης του 1961.

Η EBU δίνει μεγάλη έμφαση στη χρήση ανοικτών προτύπων. Η ευρεία χρήση τους (όπως το MPEG-2, DAB, DVB κ.λπ.) εξασφαλίζει τη διαλειτουργικότητα μεταξύ προϊόντων από διάφορους προμηθευτές, και διευκολύνει την ανταλλαγή υλικού προγραμμάτων μεταξύ των μελών της ένωσης και την προώθηση ενός ευρούς βιομηχανικού φάσματος των "οριζόντιων αγορών" προς όφελος όλων των καταναλωτών.

Τα μέλη και το τεχνικό τμήμα της EBU διαδραμάτισαν εδώ και πολύ καιρό σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη πολλών συστημάτων που χρησιμοποιούνται σε ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές, όπως:

• Η διεπαφή ψηφιακού ήχου AES/EBU, επισήμως γνωστό ως AES3.
• Σειριακές και παράλληλες διεπαφές για ψηφιακό βίντεο (Συστάσεις ITU-R 601 και 656).
• RDS (Radio Data System): Ραδιοφωνικό Σύστημα Δεδομένων που χρησιμοποιείται στην εκπομπή των FM.
• Σύσταση Loudness R128 και μετρητές EBU Mode (EBU Tech 3341).

Η EBU ενθάρρυνε επίσης ενεργά την ανάπτυξη και εφαρμογή:

• Digital Audio Broadcasting (DAB: Ψηφιακή εκπομπή ήχου) μέσω Eureka Project 147 και WorldDAB Forum.
• Digital Video Broadcasting (DVB) μέσω DVB Project και DigiTAG.
• του ψηφιακού ραδιοφώνου στις ζώνες συχνοτήτων που χρησιμοποιούνται σήμερα για την εκπομπή των AM μέσω της DRM.
• της τυποποίησης των ψηφιακών συστημάτων εγγραφής βίντεο μέσω του TV-Anytime Forum.
• της ανάπτυξης άλλων δικτύων διανομής περιεχομένου στο διαδίκτυο μέσω P2PTV; EBU Project Group D/P2P, από το Νοέμβριο του 2007 έως τον Απρίλιο του 2008, με δοκιμή επιλεγμένων καναλιών-μελών, χάρη στην πλατφόρμα διανομής της Octoshape. Η EBU είναι επίσης μέρος του Ευρωπαϊκού Project P2P-Next.

Διαμάχη με την Ελληνική κρατική ραδιοτηλεόραση το 2013

Στις 11 Ιουνίου 2013 η Ελληνική κυβέρνηση έκλεισε τον κρατικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα ΕΡΤ σε σύντομο χρονικό διάστημα, επικαλούμενη ανησυχίες των κυβερνητικών δαπανών που σχετίζονται με την Κρίση της Ευρωζώνης. Σε απάντηση, η EBU ίδρυσε ένα αυτοσχέδιο στούντιο την ίδια μέρα, κοντά στα πρώην γραφεία της ΕΡΤ στην Αθήνα, προκειμένου να συνεχίσει να παρέχει στα μέλη της EBU υπηρεσίες αναμετάδοσης εκπομπών που παρείχε προηγουμένως η ΕΡΤ.

Η EBU έβγαλε ανακοίνωση εκφράζοντας τη βαθιά απογοήτευσή της για το κλείσιμο της ΕΡΤ και παρότρυνε τον Έλληνα πρωθυπουργό να χρησιμοποιήσει όλες τις εξουσίες του για να ανακαλέσει αμέσως την απόφαση και προσέφερε συμβουλές, βοήθεια και εμπειρογνωμοσύνη που απαιτούνται για την διατήρηση της ΕΡΤ.

Στις 4 Μαΐου 2014, η ΝΕΡΙΤ, ο νέος δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός φορέας ξεκίνησε την πανελλαδική μετάδοσή του και στις 4 Δεκεμβρίου 2014 έγινε νέο πλήρες μέλος της ένωσης. Ωστόσο, στις 11 Ιουνίου 2015, δύο χρόνια μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ, η ΝΕΡΙΤ Α.Ε. αντικαταστάθηκε από τη νέα ΕΡΤ Α.Ε. η οποία επαναλειτούργησε με ολοκληρωμένο πρόγραμμα.

Ενεργά μέλη

Ο χάρτης των χωρών ως ενεργά μέλη της EBU με πράσινο χρώμα σε χρονική σειρά από το 1950.

Ο κατάλογος των ενεργών μελών (με τελευταία ενημέρωση τον Ιανουάριο του 2019) περιλαμβάνει τους ακόλουθους 73 ραδιοτηλεοπτικούς φορείς από 56 χώρες.

Χώρα - μέλος της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης	Ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός	Συντομογραφία ονόματος ραδιοτηλεοπτικού οργανισμού	Έτος ένταξης ραδιοτηλεοπτικού οργανισμού
Άγιος Μαρίνος	Radio and Television of the Republic of San Marino (San Marino RTV)	SMRTV	1995
Αζερμπαϊτζάν	Public Television (İctimai Televiziya)	İCTI / İTV	2007
Αίγυπτος	Egyptian Radio and Television Union	ERTU	1985
Αλβανία	Albanian Radio and Television (Radio Televizioni Shqiptar)	RTSH	1999
Αλγερία	National Sound Broadcasting Company - Algerian Radio (Entreprise nationale de radiodiffusion sonore - Radio Algérienne)	ENRS	1970
	Public Establishment of Television (Établissement public de télévision)	EPTV	1970
	Television Broadcasting Corporation of Algeria (Télédiffusion d’Algérie)	TDA	1970
Ανδόρρα	Radio and Television of Andorra (Ràdio i Televisió d'Andorra, S.A.)	RTVA	2002
Αρμενία	Public Radio of Armenia (Hayastani Hanrayin Radio)	ARMR	2005
	Public Television of Armenia (Hayastani Hanrayin Herrustaynkerut’yun)	ARMTV	2005
Αυστρία	Austrian Broadcasting Corporation (Österreichischer Rundfunk)	ORF	1953
Βατικανό	Vatican Radio (Radio Vaticana)	VR	1950
Βέλγιο	Belgian Radio-Television of the Wallonia-Brussels Federation (Radio-Télévision belge de la Fédération Wallonie-Bruxelles)	RTBF	1950
	Flemish Radio and Television Broadcasting Organisation (Vlaamse Radio- en Televisieomroeporganisatie)	VRT	1950
Βόρεια Μακεδονία	Macedonian Radio Television (Makedonska Radio Televizija)	MKRTV	1993
Βοσνία και Ερζεγοβίνη	Radio and Television of Bosnia and Herzegovina (Radiotelevizija Bosne i Hercegovine)	BHRT	1993
Βουλγαρία	Bulgarian National Radio (Bŭlgarsko natsionalno radio)	BNR	1993
	Bulgarian National Television (Bŭlgarska natsionalna televiziya)	BNT	1993
Γαλλία	Groupement des Radiodiffuseurs Français de l'UER: Télévision Française 1 (TF1), France Télévisions Canal+, Radio France, France Médias Monde	GRF	1950
	Europe 1 (Lagardère)	E1	1978
Γερμανία	Consortium of public broadcasters in Germany (Arbeitsgemeinschaft der öffentlich-rechtlichen Rundfunkanstalten der Bundesrepublik Deutschland) Bavarian Broadcasting (Bayerischer Rundfunk, BR) Hessian Broadcasting Corporation (Hessischer Rundfunk, hr) Central German Broadcasting (Mitteldeutscher Rundfunk, MDR) Northern German Broadcasting (Norddeutscher Rundfunk, NDR) Radio Bremen (RB) Berlin-Brandenburg Broadcasting (Rundfunk Berlin-Brandenburg, rbb) Saarland Broadcasting (Saarländischer Rundfunk, SR) Southwest Broadcasting (Südwestrundfunk, SWR) West German Broadcasting (Westdeutscher Rundfunk, WDR) German Wave (Deutsche Welle, DW) Germany Radio (Deutschlandradio, DLR)	ARD	1952
	Second German Television (Zweites Deutsches Fernsehen)	ZDF	1963
Γεωργία	Georgian Public Broadcasting (საქართველოს საზოგადოებრივი მაუწყებელი, sakartvelos sazogadoebrivi mauts'q'ebeli)	GPB	2005
Δανία	Danish Broadcasting Corporation (Danmarks Radio)	DR	1950
	TV2 Danmark A/S	DK / TV2	1989
Ελβετία	Swiss Broadcasting Corporation Schweizerische Radio- und Fernsehgesellschaft Société suisse de radiodiffusion et télévision Società svizzera di radiotelevisione Societad Svizra da Radio e Televisiun	SRG SSR	1950
Ελλάδα	Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση	ΕΡΤ	1950-2013 2015-σήμερα
Εσθονία	Estonian Public Broadcasting (Eesti Rahvusringhääling)	ERR	1993
Ηνωμένο Βασίλειο	British Broadcasting Corporation	BBC	1950
	United Kingdom Independent Broadcasting Independent Television (ITV) Scottish Television (STV) Channel Four Television Corporation Channel Four Wales (Sianel Pedwar Cymru)	UKIB	1960
Ιορδανία	Jordan Radio and Television Corporation (مؤسسة الإذاعة والتلفزيون الأردني)	JRTV	1970
Ιρλανδία	Radio and Television of Ireland (Raidió Teilifís Éireann)	RTÉ	1950
	Irish Television Four (Teilifís na Gaeilge Ceathair)	TG4	2007
Ισλανδία	Icelandic National Broadcasting Service (Ríkisútvarpið)	RÚV	1956
Ισπανία	Spanish Radio and Television Corporation (Corporación de Radio y Televisión Española)	RTVE	1955
	Spanish Broadcasting Company (Sociedad Española de Radiodifusión)	SER	1982
	People's Radiowaves of Spain Network (Cadena de Ondas Populares Españolas)	COPE	1998
Ισραήλ	Israeli Public Broadcasting Corporation (תאגיד השידור הישראלי, Ta'agid HaShidur HaYisra'eli)	Kan	2017
Ιταλία	Italian radio and television (Radiotelevisione italiana)	Rai	1950
Κροατία	Croatian Radiotelevision (Hrvatska radiotelevizija)	HRT	1993
Κύπρος	Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου (Cyprus Broadcasting Corporation)	CyBC	1969
Λετονία	Latvian Radio (Latvijas Radio)	LR	1993
	Latvian Television (Latvijas Televīzija)	LTV	1993
Λευκορωσία	National State Television and Radio Company of Belarus (Нацыянальная дзяржаўная тэлерадыёкампанія Рэспублікі Беларусь / Belteleradio)	BTRC	1993
Λίβανος	Télé Liban (تلفزيون لبنان‎)	TL	1950
Λιβύη	Libya National Channel	LNC	2011
Λιθουανία	Lithuanian National Radio and Television (Lietuvos nacionalinis radijas ir televizija)	LRT	1993
Λουξεμβούργο	RTL Group	RTL	1950
	Sociocultural Broadcasting Institution of the Grand Duchy of Luxembourg (Établissement de Radiodiffusion Socioculturelle du Grand-Duché de Luxembourg - radio 100,7)	ERSL	1996
Μάλτα	Public Broadcasting Services Limited	PBS	1970
Μαρόκο	National Radio and Television Society (Société Nationale de Radiodiffusion et de Télévision)	SNRT	1950
Μαυροβούνιο	Radio and Television of Montenegro (Radio i televizija Crne Gore, Радио и телевизија Црне Горе)	RTCG	2006
Μολδαβία	TeleRadio-Moldova	TRM	1993
Μονακό	Groupement de Radiodiffusion monégasque: Radio Monte Carlo (RMC owned by NextRadioTV) Télé Monte Carlo (TMC owned by Groupe TF1) Monaco Média Diffusion (MMD - Télédiffusion de France)	GRMC	1950
Νορβηγία	Norwegian Broadcasting Corporation (Norsk rikskringkasting)	NRK	1950
	TV2 (Egmont Group)	NO / TV2	1993
Ολλανδία	Dutch Public Broadcaster (Nederlandse Publieke Omroep) AVROTROS, Evangelical Broadcasting (Evangelische Omroep, EO) MAX, KRO-NCRV, Dutch Broadcast Foundation (Nederlandse Omroep Stichting - NOS), People's University Programme (NTR), PowNed, Liberal Protestant Radio Broadcasting Corporation (Vrijzinnig Protestantse Radio Omroep - VPRO), Foundation for Ether Advertisement (Stichting Ether Reclame - STER), BNNVARA, Netherlands Awake (Wakker Nederlands - WNL), Humanist Broadcaster (Humanistische Omroep - HUMAN)	NPO	1950
Ουγγαρία	Hungarian Media Group Media Services and Support Trust Fund (MTVA) Duna Media Service Provider (Duna Médiaszolgáltató)	HMG	2014
Ουκρανία	National Public Broadcasting Company of Ukraine Natsionalna Suspilna Teleradiokompaniya Ukrayiny	UA:PBC	1993
Πολωνία	Polish Radio (PR S.A.: Polskie Radio)	PR	1993
	Polish Television (TVP S.A.: Telewizja Polska)	TVP	1993
Πορτογαλία	Radio and Television of Portugal (Rádio e Televisão de Portugal)	RTP	1950
Ρουμανία	Romanian Radio Broadcasting Company (Societatea Română de Radiodifuziune)	ROR	1993
	Romanian Television Corporation (Societatea Românǎ de Televiziune)	RO / TVR	1993
Ρωσία	All-Russia State Television/Radio Broadcasting Company (Vserossiyskaya Gosudarstvennaya Televizionnaya i Radioveshchatelnaya Kompaniya)	VGTRK	1993
	Channel One Russia (Perviy kanal Rossii)	C1R	1996
	Radio House Ostankino (Radio Dom Ostankino) Radio Mayak (MK) Radio Orpheus (Radio Orfey, OP)	RDO	1996
Σερβία	Radio Television of Serbia (Radio-televizija Srbije)	RTS	2006
Σλοβακία	Radio and Television of Slovakia (Rozhlas a televízia Slovenska)	RTVS	2011
Σλοβενία	Radio-Television of Slovenia (Radiotelevizija Slovenija)	RTVSLO	1993
Σουηδία	Sweden's Television & Radio Group (Sveriges Television och Radio Grupp) Sweden's Television (Sveriges Television, SVT) Sweden's Radio (Sveriges Radio, SR) Swedish Educational Broadcasting Company (Sveriges Utbildningsradio, UR)	STR	1950
	TV4 (Bonnier Group)	SE / TV4	2004
Τουρκία	Turkish Radio and Television Corporation (Türkiye Radyo ve Televizyon Kurumu)	TRT	1950
Τσεχία	Czech Radio (Český rozhlas)	ČR	1994
	Czech Television (Česká televize)	ČT	1994
Τυνησία	Tunisian Radio and Television Establishment (Établissement de la radiodiffusion-télévision tunisienne) Radio et télévision tunisienne	RTTT	1950
Φινλανδία	Finnish Broadcasting Company (Yleisradio Oy)	Yle	1950
	Commercial Television Three (Mainos-TV Kolme)	FI / MTV	1993

Παλαιότερα ενεργά μέλη

Χώρα	Ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός	Συντ.	Από	Έως
Γιουγκοσλαβία	Yugoslav Radio Television (Jugoslavenska radiotelevizija)	JRT	1950	1992
Ελλάδα	Νέα Ελληνική Ραδιοφωνία, Ίντερνετ και Τηλεόραση	ΝΕΡΙΤ	2014	2015
Ισπανία	Antena 3 Radio (νυν Máxima FM)	A3R	1986	1993
Ισραήλ	Israel Broadcasting Authority	IBA	1957	2017
Ιταλία Μονακό	Télé Monte Carlo (νυν La7)	TMC	1981	2001
Λιβύη	Libyan Jamahiriya Broadcasting Corporation	LJBC	1974	2011
Ουγγαρία	Hungarian Radio Corporation (Magyar Rádió)	MR	1993	2015
	Hungarian Television (Magyar Televízió)	MTV	1993	2015
	Duna Channel (Duna Televízió)	Duna	2013	2015
Σερβία και Μαυροβούνιο	Alliance of Public Radio and Television (Udruženje javnih radija i televizija)	UJRT	2001	2006
Σλοβακία	Slovak Radio (Slovenský rozhlas)	SRo	1993	2011
	Slovak Television (Slovenská televízia)	STV	1993	2011
Τσεχοσλοβακία	Czechoslovak Television (Československá televize / Československá televízia)	CST	1991	1992

Συνεργαζόμενα μέλη

Ο χάρτης των χωρών ως συνεργαζόμενα μέλη της EBU.

Οποιοσδήποτε όμιλος ή οργανισμός από ένα κράτος-μέλος της ITU, ο οποίος παρέχει ραδιοτηλεοπτικές υπηρεσίες εκτός της περιοχής Ευρωπαϊκών εκπομπών, μπορεί να υποβάλλει αίτηση ένταξης στην EBU ως συνεργαζόμενο μέλος, με την προϋπόθεση να καταβάλλουν τα ετήσια τέλη. Ωστόσο, κάθε χώρα που συμμετέχει ως συνεργαζόμενο μέλος, δεν επιτρέπει καμία πρόσβαση στις υπόλοιπες εκδηλώσεις και προγράμματα της Eurovision. Ο κατάλογος των συνεργαζόμενων μελών (με τελευταία ενημέρωση τον Ιανουάριο του 2018) περιλαμβάνει τους ακόλουθους 34 φορείς - οργανισμούς από 21 χώρες.

Χώρα	Ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός	Συντ.	Έτος ένταξης
Αυστραλία	Australian Broadcasting Corporation	ABC	1950
	Free TV Australia	Free	1962
	Special Broadcasting Service	SBS	1979
Βραζιλία	Rádio Cultura (Padre Anchieta Foundation)	FPA	2012
Γεωργία	Rustavi 2 Broadcasting Company	RB	2003
	Teleimedi (Imedi Media Holding)	TEME	2004
Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής	National Broadcasting Company	NBC	1953
	Columbia Broadcasting System / CBS Corporation	CBS	1956
	American Broadcasting Company	ABC	1959
	National Public Radio	NPR	1971
	WFMT Radio Network	WFMT	1980
	American Public Media	APM	2004
Ιαπωνία	Japan Broadcasting Corporation (Nippon Hoso Kyokai)	NHK	1951
	Tokyo FM Broadcasting Co., Ltd.	TFM	1986
	Tokyo Broadcasting System / TBS Television, Inc.	TBS	2000
Ινδία	All India Radio	AIR	1979
Ιράν	Islamic Republic of Iran Broadcasting	IRIB	1969
Καζακστάν	Khabar Agency	ΚΑ	2016
	Channel 31 (CTC Media)	C31	2017
Καναδάς	Canadian Broadcasting Corporation (Societé Radio Canada)	CBC	1950
Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας	State Administration of Press, Publication, Radio, Film and Television (China Central Television and China National Radio)	CCTV	2010
	Shanghai Media Group	SMG	2016
Κούβα	Cuban Institute of Radio and Television (Instituto Cubano de Radio y Televisión)	ICRT	1992
Μαλαισία	Radio Television Malaysia (Radio Televisyen Malaysia)	RTM	1970
Μαυρίκιος	Mauritius Broadcasting Corporation	MBC	1980
Μπανγκλαντές	National Broadcasting Authority of Bangladesh	NBAB	1974
Νέα Ζηλανδία	Television New Zealand	TVNZ	1950
	Radio New Zealand	RNZ	1950
Νότια Αφρική	South African Broadcasting Corporation	SABC	1951
Νότια Κορέα	Korean Broadcasting System	KBS	1974
Ομάν	Public Authority for Radio and Television of Oman	PART	1976
Συρία	Syrian Arab Radio and TV Organization (Organisme de la Radio-Télévision Arabe Syrienne)	ORTAS	1978
Χιλή	Universidad Católica de Chile Televisión (Canal 13)	UCTV	1971
Χονγκ Κονγκ	Radio Television Hong Kong	RTHK	1983

Πιθανά μελλοντικά μέλη της EBU

Χώρα	Ραδιοτηλεοπτικός Οργανισμός	Αίτια
Λίχτενσταϊν	-	Αυτή τη στιγμή το Λίχτενσταϊν δεν έχει κανέναν κρατικό τηλεοπτικό σταθμό, αλλά αν δημιουργήσει έναν, τότε θα μπορέσει να γίνει μέλος της EBU. Αυτό το γεγονός τους επηρέασε όταν δεν τους επιτράπηκε να συμμετάσχουν στον Διαγωνισμούς Τραγουδιού της Eurovision το 1969 και το 1976.
Μαρόκο	-	Ο δεύτερος ημικρατικός τηλεοπτικός σταθμός του Μαρόκου 2M ζήτησε να γίνει μέλος της EBU. Είναι άγνωστο όμως αν θα συμμετάσχει είτε στον Διαγωνισμό Τραγουδιού είτε στον Παιδικό Διαγωνισμό της Eurovision.
Παλαιστίνη	PBC	H δημόσια ραδιοτηλεόραση PBC έχει δείξει ενδιαφέρον για να ενταχθεί στην EBU. Ωστόσο, δεν μπορεί να το πράξει διότι, αρκετές σημαντικές χώρες, δεν αναγνωρίζουν το Κράτος της Παλαιστίνης, ως ανεξάρτητη χώρα, αλλά ως διαφιλονικούμενη περιοχή μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστίνης.
Κοσσυφοπέδιο	RTK	H δημόσια ραδιοτηλεόραση RTK έχει δείξει ενδιαφέρον για να ενταχθεί στην EBU. Ωστόσο, δεν μπορεί να το πράξει διότι, η πλειοψηφία των χωρών, δεν αναγνωρίζει το Κοσσυφοπέδιο, ως ανεξάρτητη χώρα, αλλά ως αυτόνομη περιοχή της Σερβίας.

Λογότυπα

1950-1980	1980-1993	1993-1998	1998-2012	2012-σήμερα

Δείτε Επίσης

• Διαγωνισμός Χορού Eurovision
• Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision
• Διαγωνισμός Νέων Χορευτών Eurovision
• Παιδικός Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision
• Διαγωνισμός Νέων Μουσικών Eurovision

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Επίσημη ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης