Βενέδικτος Κραλίδης
| Βενέδικτος Κραλίδης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 15 Ιανουαρίου 1765[1] Balinci |
| Θάνατος | 1 Φεβρουαρίου 1862[1] Βενετία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βενετική Δημοκρατία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | επίσκοπος[2] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Βενέδικτος Κραλίδης (Kraglievich) (Θεσσαλονίκη, 1765 - 1862) ήταν Αρχιεπίσκοπος Δαλματίας και φιλέλληνας της Ελληνικής Επανάστασης.
Πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Βενέδικτος Κραλλίδης ή Κρέλιεβιτς ή Πατσαβούρας γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου 1765 στη Θεσσαλονίκη. Είχε Ελληνική καταγωγή από τη μεριά του πατέρα του και Βουλγαρική από τη μεριά της μητέρας του.
Επίσκοπος Δαλματίας στη Γαλλία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Βενέδικτος Κραλλίδης χρίστηκε (εκάρη) μοναχός στην Ιερά Μονή Αγίας Αναστασίας Θεσσαλονίκης. Το 1805 εξελέγη ιεράρχης Δαλματίας και αργότερα και Ιλλυρίας και είναι ο πρώτος ορθόδοξος αρχιεπίσκοπος της Δαλματίας. Το 1806 χειροτονήθηκε τιτουλάριος Επίσκοπος Κρατόβου και βοηθός Επίσκοπος της Μητροπόλεως Βόσνης. Ήρθε σε σύγκρουση με τις Οθωμανικές αρχές οπότε και αναγκάστηκε να διαφύγει στην Αυστροουγγαρία όπου και διέμενε στην Ιερά Μονή Μπεσενόβου (Bešenovo, βορείως της Σρέμσκας Μιτρόβιτσας). Αναγκάστηκε, όμως να φύγει και από εκεί και να εγκατασταθεί στη Δαλματία. Όταν 1808 με απόφαση του Ναπολέοντα ιδρύθηκε η Ορθόδοξη Επισκοπή Δαλματίας, δύο χρόνια αργότερα, στις 26 Μαρτίου του 1810, ο Βενέδικτος τοποθετήθηκε Επίσκοπος Δαλματίας.Το 1813 η Επισκοπή Δαλματίας υπήχθη στη δικαιοδοσία της Μητροπόλεως Καρλοβικίου.
Επίσκοπος Δαλματίας στην Αυστρία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τo 1815, μετά την υπαγωγή της Δαλματίας στην Αυστροουγγαρία, ο Βενέδικτος υποστήριξε τους Αυστριακούς. Μετά το 1818 επέδειξε ευνοϊκή στάση προς τους Ελληνοκαθολικούς (Ουνίτες). Το 1821 έγινε μια αποτυχημένη προσπάθεια δολοφονίας εναντίον του. Τον Μάιο του 1823 αναχώρησε για τη Βενετία. Εκεί έχαιρε της εκτίμησης τόσο των Ελλήνων όσο και των Ιταλών. Παρίστατο τακτικά στις ιεροτελεστίες στον ναό του Αγίου Γεωργίου και στις επίσημες εορτές χοροστατούσε ο ίδιος. Το 1828, στις 25 Δεκεμβρίου, παραιτήθηκε. Εντάχθηκε στη δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου και τοποθετήθηκε Προϊστάμενος της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας Βενετίας. Παρέμεινε στη Βενετία όπου και το 1862 την 1 Φεβρουαρίου εκοιμήθη.[3]
Κοίμηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σύμφωνα με τη ληξιαρχική πράξη θανάτου του, που υπάρχει στο αρχείο της Ελληνικής Αδελφότητας της Βενετίας, και τη διαθήκη του, πέθανε το 1862 και άφησε στο ναό του Αγίου Γεωργίου μερικά από τα άμφια του και την προσωπογραφία του, έργο του Locatelli[4].
Έργο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1845 ο Βενέδικτος Κραλίδης ειδοποίησε τον πρωθυπουργό Ιωάννη Κωλέττη[5] ότι στέλνει μέσω του Παύλου Ardoin κάποια βιβλία ως δωρεά για τη δημόσια βιβλιοθήκη της Αθήνας. Επιπλέον, τον πληροφόρησε ότι η πλούσια βιβλιοθήκη του, η οποία περιλάμβανε ένα πλήθος σπάνιων εκδόσεων αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, επρόκειτο να κληροδοτηθεί στην Ελλάδα μετά τον θάνατό του και του σύστησε τον κύριο Noy ως άνδρα αγαθό και φιλέλληνα, παρακαλώντας τον να του προσφέρει την εύνοιά του.[6] Στις 10 Μαρτίου και στις 23 Μαΐου του 1846 απέστειλλε στον Ανδρόνικο Πάικον, έγγραφα αναφορικά με το θέμα της δωρεάς της βιβλιοθήκης του στον συνοικισμό των Μακεδόνων τής Νέας Πέλλης. Από τις 2 αυτές επιστολές προκύπτουν πληροφορίες για τη δωρεά του στο συνοικισμό των Μακεδόνων που βρισκόταν στην Αταλάντη (Φθιώτιδας). Στην πρώτη επιστολή γνωστοποιούσε στην επιτροπή την απόφαση του να δωρίσει 3.000 τόμους από τη βιβλιοθήκη του, και τον σκοπό του να την εμπλουτίσει με αγορά και άλλων βιβλίων. Στη δεύτερη επιστολή ο Βενέδικτος ανέφερε στοιχεία από την αλληλογραφία του για την αποστολή βιβλίων στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Παρά το γεγονός της επιθυμίας να δωριστούν τα βιβλία στον συνοικισμό των Μακεδόνων από την έρευνα προκύπτει ότι όπως και η βιβλιοθήκη του Βαρώνου Κωνσταντίνου Μπέλλιου δόθηκαν στην Εθνική Βιβλιοθήκη.[3]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Γερμανικά) Österreichisches Biographisches Lexikon 1815–1950. Αυστριακή Ακαδημία Επιστημών. www
.biographien .ac .at /oebl /oebl _K /Kraljevic _Benedikt _1765 _1862 .xml. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2021. - ↑ (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 1018054693. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2021.
- ↑ 3,0 3,1 Χιονίδης, σελ. 85-122
- ↑ Hellēnikē Adelphotēta Venetias, Nikē G. (2002). Hoi eikones tēs Hellēnikēs Adelphotētas tēs Venetias apo to 16o heōs to prōto miso tou 20ou aiōna : archeiakē tekmēriōsē. Athēna: Ekdosē tou Tameiou Archaiologikōn Porōn kai Apallotriōseōn. ISBN 960-214-221-9. 57147369.
- ↑ «Βενέδικτος Κραλίδης (πρώην αρχιεπίσκοπος Δαλματίας, Αλβανίας και Ίστριας) προς Ιωάννη Κωλέττη (Πρωθυπουργό)». www.searchculture.gr. Ανακτήθηκε στις 27 Μαΐου 2022.
- ↑ Μέρτζιος, σελ. 513-521
Βιβλιογραφικές πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Μέρτζιος,, Κ. (1947). τίτλος Μνημεία μακεδονικής ιστορίας. Θεσσαλονίκη.
- ΚΑΜΠΑΣΑΚΑΛΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (1990). ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ ΚΡΑΛΙΔΗΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΔΑΛΜΑΤΙΑΣ ΙΣΤΡΙΑΣ & ΑΛΒΑΝΙΑΣ. ΕΤΑΙΡΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΝ. ISBN 9789607265074.
- Χιονίδης, Γεώργιος Χ (1974-01-01). «Έγγραφα της ιστορίας της Μακεδονίας κατά την τουρκοκρατίαν: Α' συλλογή πρώτη». Μακεδονικά 14. doi:. ISSN 2241-2018. https://ejournals.epublishing.ekt.gr/index.php/makedonika/article/view/6130.