Μετάβαση στο περιεχόμενο

Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος
Η έδρα της ΕΒΕ από το 2017 στις εγκαταστάσεις του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
ΧώραΕλλάδα
ΤύποςΕθνική Βιβλιοθήκη
Ίδρυση1829, πριν 194 έτη (1829)
ΤοποθεσίαΚέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος
Συντεταγμένες37°56′29″N 23°41′32″E / 37.941389°N 23.692222°E / 37.941389; 23.692222
Τμήματα
  • Βαλλιάνειο Μέγαρο
  • Κτήριο Βοτανικού
Συλλογή
Τεκμήρια2.000.000
Νόμιμη κατάθεσηΝαι
Άλλες πληροφορίες
Προσωπικό187
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος

Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος (συντομογραφία: ΕΒΕ) ιδρύθηκε από τον Ιωάννη Καποδίστρια το 1829 και διαφυλάσσει τεκμήρια της επιστήμης και του πολιτισμού που δημιουργούνται στην Ελλάδα ή διεθνώς και σχετίζονται με τον Ελληνισμό. Μέχρι το 2017 στεγαζόταν στο Βαλλιάνειο Μέγαρο επί της οδού Πανεπιστημίου στο κέντρο της Αθήνας, ενώ από το 2018 η έδρα της είναι στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Εποπτεύεται από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων ως Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου.[1]

Ιστορική αναδρομή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αρχική ιδέα για την εγκαθίδρυση μιας Εθνικής Βιβλιοθήκης ανήκε στον φιλέλληνα Ιωάννη Ιάκωβο Μέγιερ (Johann Jakob Mayer), σε ένα άρθρο τον Αύγουστο του 1824 στην εφημερίδα του Ελληνικά Χρονικά, που εκδιδόταν στο Μεσολόγγι, από όπου Μάγερ και Λόρδος Βύρων προωθούσαν την ελληνική ανεξαρτησία. Η ιδέα του Μάγιερ εφαρμόστηκε το 1829 από τον νέο κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια,[2] ο οποίος ομαδοποίησε την Εθνική Βιβλιοθήκη μαζί με άλλα πνευματικά ιδρύματα όπως σχολεία, εθνικά μουσεία, και τυπογραφεία. Αρχικά στεγάζονταν σε ένα κτίριο (το οποίο στη συνέχεια έγινε ορφανοτροφείο) στην Αίγινα και επιμελούνταν από τον Ανδρέα Μουστοξύδη, ο οποίος έγινε πρόεδρος της επιτροπής του ορφανοτροφείου, διευθυντής του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου Αθηνών και διευθυντής του Δημόσιου Εκπαιδευτηρίου.

Στο τέλος του 1830, η βιβλιοθήκη, την οποία ο Μουστοξύδης ονόμασε Εθνική Βιβλιοθήκη, διέθετε 1.018 τόμους εκτυπωμένων βιβλίων, τα οποία είχαν συλλεχθεί από Έλληνες και φιλέλληνες. Το 1834, η Βιβλιοθήκη μεταφέρθηκε στην Αθήνα, τη νέα πρωτεύουσα, και αρχικά στεγαζόταν προσωρινά στα δημόσια λουτρά στη Ρωμαϊκή Αγορά και αργότερα στην εκκλησία του Αγίου Ελευθερίου, έπειτα στη Μητρόπολη και σε άλλα σημαντικά κτίρια.

Η συλλογή αυξήθηκε ραγδαία. Πέρα από την αγορά βιβλίων από ιδιωτικές βιβλιοθήκες που εποπτευόταν από τον Δημήτρη Ποστολάκα (1.995 τόμοι), η Βιβλιοθήκη αποδέχθηκε αρκετές μεγάλες δωρεές βιβλίων, όπως αυτές από τους Χριστόφορο και Κωνσταντίνο Σακελλάριο (5.400 τόμοι) και το Μάρκο Ρενιέρη (3.401 τόμοι).

Το 1842, η Εθνική Βιβλιοθήκη συγχωνεύθηκε με τη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Αθηνών (15.000 τόμοι) και στεγαζόταν μαζί με την τρέχουσα συλλογή στο νέο κτίριο του Οθωνικού Πανεπιστημίου[3]. Ο πρώτος διευθυντής (πλέον αποκαλούμενος «έφορος») του διευρυμένου ιδρύματος ήταν ο Γεώργιος Κοζάκης-Τυπάλδος,[4] ο οποίος κατείχε τη θέση μέχρι το 1863. Σε αυτή τη περίοδο, η Βιβλιοθήκη εμπλουτίστηκε χάρη σε σημαντικές δωρεές και σπάνια ξενόγλωσσα βιβλία από όλη την Ευρώπη. Με βασιλικό διάταγμα του 1866, οι δύο βιβλιοθήκες συγχωνεύθηκαν, και πλέον διοικούνταν υπό την ονομασία «Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος». Την περίοδο 1877-1910, υποδιευθυντής ήταν ο Μιχαήλ Δέφνερ.

Το Βαλλιάνειο Μέγαρο της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος όπως φαίνεται από την οδό Πανεπιστημίου.
Το αναγνωστήριο του Βαλλιάνειου Μεγάρου

Στις 16 Μαρτίου 1888 τέθηκε η θεμέλια λίθος για ένα νέο μαρμάρινο νεοκλασικό κτήριο. Το κτήριο αυτό χρηματοδοτήθηκε από τρία αδέλφια με καταγωγή από την Κεφαλονιά αλλά διαμένοντες στη Διασπορά, τους Παναγή, Μαρίνο και Ανδρέα Βαλλιάνο και είναι γνωστό ως "Βαλλιάνειο". Σχεδιάστηκε από τον Δανό αρχιτέκτονα βαρώνο Θεόφιλο Χάνσεν και η κατασκευή του επιβλεπόταν από τον Ερνέστο Τσίλλερ. Αποτελεί μέρος της περίφημης Αθηναϊκής Τριλογίας νεοκλασικών κτηρίων στα οποία συμπεριλαμβάνονται επίσης η Ακαδημία Αθηνών και το πρώτο κτήριο του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1903 η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος μεταφέρθηκε, από το παλαιότερο κτήριο του Πανεπιστημίου, στο Βαλλιάνειο, στο οποίο στεγαζόταν αδιαλείπτως μέχρι το 2017. Το 2018 η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος πραγματοποιεί τη μετάβαση στη νέα φάση της λειτουργίας της στις εγκαταστάσεις στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

Σήμερα στεγάζει την συλλογή και το αναγνωστήριο εφημερίδων.[5]

Εθνική Βιβλιοθήκη - Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2009 υπογράφηκε η Σύμβαση Δωρεάς μεταξύ του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος και της Ελληνικής Κυβέρνησης για την κατασκευή και τον εξοπλισμό των νέων εγκαταστάσεων της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Το νέο κτήριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης είναι έργο του Ιταλού αρχιτέκτονα Ρέντσο Πιάνο και χρηματοδοτήθηκε από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος[6]. Στις νέες εγκαταστάσεις της η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος φιλοδοξεί να παρέχει σε απλούς αναγνώστες αλλά και σε ερευνητές αναβαθμισμένες υπηρεσίες και διασύνδεση με άλλες βιβλιοθήκες, σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, εξασφαλίζοντας βέλτιστη πρόσβαση σε πλούσιο έντυπο και ψηφιακό υλικό.

Κατά νόμο κατάθεση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος δικαιούται να παραλαμβάνει ένα δωρεάν αντίτυπο κάθε τεκμηρίου που παράγεται στην Ελλάδα ή συνδέεται με τον ελληνικό πολιτισμό. Το υλικό που κατατίθεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος είναι κάθε αντικείμενο που δημιουργείται για να αποθηκεύσει ή να μεταφέρει, με οποιοδήποτε μέσο, πληροφορίες σε χειρόγραφη, έντυπη, γραφική, ψηφιακή, οπτική, ακουστική ή οποιαδήποτε άλλη δυνατή μορφή [7]. Η κατάθεση του υλικού αποσκοπεί στη δημιουργία της Εθνικής Συλλογής Παρακαταθήκης η οποία περιλαμβάνει υλικό που παράγεται στην Ελλάδα καθώς και υλικό που παράγεται στο εξωτερικό, αλλά συνδέεται ή έχει συνάφεια με τους ανθρώπους, τη χώρα, τις παραδόσεις και τον πολιτισμό της Ελλάδας σε οποιαδήποτε γλώσσα και μορφή και αν βρίσκεται. Για τον σκοπό αυτό η ΕΒΕ συγκεντρώνει, επεξεργάζεται, συντηρεί, διαφυλάσσει, προβάλλει και καθιστά το υλικό της συλλογής της προσιτό σε κάθε ενδιαφερόμενο, κατά τρόπο ισότιμο και με γνώμονα την ελευθερία της γνώσης, της πληροφόρησης και της έρευνας[8].

Η βιβλιοθήκη λειτουργεί ως εθνικό βιβλιογραφικό και πληροφοριακό κέντρο της Ελλάδας με κύρια αποστολή της να εκδίδει την αναδρομική και την τρέχουσα Ελληνική Βιβλιογραφία, στην οποία καταγράφεται επίσημα η Εκδοτική Παραγωγή της Ελλάδας και παράλληλα, να παρέχει στο κοινό πληροφορίες σχετικές με τις επιστήμες και τον πολιτισμό που συνδέονται με την χώρα, μέσα από τη συγκέντρωση και την οργάνωση αλλά και την σωστή διαφύλαξη αυτών των πολύτιμων και σπάνιων τεκμηρίων. Επιπρόσθετα, στοχεύει στην πληροφοριακή εξυπηρέτηση και στην ενημέρωση των χρηστών της, στην υποστήριξη των ερευνητικών τους διαδικασιών μέσα από υπηρεσίες και πηγές πληροφόρησης που παρέχει, στη συνεργασία της με άλλους οργανισμούς και ιδιώτες στο εσωτερικό και εξωτερικό καθώς και στην εκπροσώπηση της Ελλάδας στο εξωτερικό για ζητήματα που έχουν σχέση με τους στόχους της.[9]

Στη συλλογή και στα αρχεία της φιλοξενεί διάφορες κατηγορίες από ιστορικά έγγραφα, Πανεπιστημιακές επετηρίδες, εφημερίδες, σπάνια βιβλία και μια μεγάλη συλλογή Ελληνικών Χειρογράφων Κωδίκων διεθνώς, τα οποία αποτελούν πολιτιστική κληρονομιά για την χώρα. Επιπλέον, έχει ψηφιοποιήσει μέρος της συλλογής της με στόχο την ηλεκτρονική περιήγηση των χρηστών μέσω του Διαδικτύου:

  • Οι χρήστες μπορούν να αναζητήσουν ηλεκτρονικά στις Επιστημονικές Επετηρίδες των Φιλοσοφικών Σχολών των Πανεπιστημίων Αθήνας και Θεσσαλονίκης για τα έτη 1925 – 1977.
  • Διατηρεί ψηφιοποιημένη συλλογή των εφημερίδων της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος η οποία αποτελείται από 220.000 σελίδες εφημερίδων με αναζήτηση βάσει του τίτλου της εφημερίδας και την ημερομηνία έκδοσης.[10]
  • Διατηρεί ψηφιοποιημένη συλλογή Χειρογράφων.[11]

Με τα αρχέτυπα (δηλαδή, το βιβλίο που έχει τυπωθεί πριν από το 1500) της Εθνικής Βιβλιοθήκης έχουν ασχοληθεί (κυρίως και πιο συστηματικά) μέχρι σήμερα τέσσερις άνθρωποι.

Πρώτος ήταν ο Ιωάννης Σταμνόπουλος, ένας διανοούμενος που έγραφε συχνά στο περιοδικό Ο Νουμάς και εργάστηκε στην Εθνική Βιβλιοθήκη από το 1924 έως το 1948.

Δεύτερη ήταν η Αντιγόνη Λούκου-Δουρδούνη που ασχολήθηκε συστηματικά με την καταλογογράφηση των αρχέτυπων και εξέδωσε το 1975 έναν κατάλογο με 31 Λατινικά Αρχέτυπα.

Τρίτος στη σειρά ήταν ο Dennis E. Rhodes που στο έργο του "Incunabula in Greece: A first census" του 1980 κάνει μια προσπάθεια καταλογογράφησης των αρχέτυπων στην Ελλάδα.

Τέταρτος στη σειρά ο Γιάννης Κόκκωνας που καταλογογράφησε στα 1980-81 την συλλογή των αρχετύπων της Εθνικής Βιβλιοθήκης.

Η συλλογή αρχετύπων της Εθνικής Βιβλιοθήκης[12] αποτελείται από 149 βιβλία από τα οποία τα 26 είναι διπλά ή πολλαπλά. Σύμφωνα με την καταλογογράφηση το 1981 λείπανε 8 αρχέτυπα από τον κατάλογο. Η αναζήτηση όμως είχε γίνει μόνο στις βιβλιοθήκες που φυλάσσονται τα πολύτιμα και τα σπάνια βιβλία.

Στη βιβλιοθήκη υπάρχουν 4.500 χειρόγραφα στα Ελληνικά, κάτι το οποίο αποτελεί την μεγαλύτερη συλλογή ελληνικών γραπτών. Υπάρχουν επίσης χρυσόβουλα και αρχεία της Ελληνικής Επανάστασης.

Στη συλλογή της βιβλιοθήκης υπάρχει κώδικας των τεσσάρων Ευαγγελίων τα οποία συνεισφέρουν στη περιγραφή του Ματθαίου. Επίσης, μεγαλογράμματος κώδικας μαζί με τμήμα του Ευαγγελίου του Ματθαίου από τον 6ο αιώνα. Ακόμη στη συλλογή, υπάρχουν τα Flora Graeca Sibthorpiana του Άγγλου βοτανολόγου Τζον Σίμπθορπ (John Simpthorp), η Χάρτα του Ρήγα του Ρήγα Βελεστινλή, το Μεγάλο Ετυμολογικό Λεξικό, ένα ιστορικό βυζαντινό λεξικό και η αρχική έκδοση των επών και των ύμνων του Ομήρου.

Εφορευτικό Συμβούλιο - Γενικοί Διευθυντές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μέχρι το 1920, δεν υπήρχε Εφορευτικό Συμβούλιο αλλά μόνο η θέση του Εφόρου (Διευθυντή) που στην αρχή δε ονομαζόταν επιστάτης.

Με τον Νόμο 2386 του 1920, η Εθνική Βιβλιοθήκη γίνεται Νομικό Πρόσωπο στο οποίο προΐσταται Διευθυντής και το Εφορευτικό Συμβούλιο.

Με τον Νόμο 3149 Αρχειοθετήθηκε 2015-12-23 στο Wayback Machine. , ιδρύεται Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία "Εθνική Βιβλιοθήκη Της Ελλάδος"(Ε.Β.Ε.) το οποίο υπάγεται στην εποπτεία του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Τα όργανα της Διοίκησης είναι το Εφορευτικό Συμβούλιο και Γενικός Διευθυντής.

Εφορευτικό Συμβούλιο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρόεδρος Εφορευτικού Συμβουλίου Θητεία Λοιπά Μέλη
Σταύρος Ζουμπουλάκης 2013 έως και σήμερα Μάνος Δημητρακόπουλος (αντιπρόεδρος) και μέλη ο διευθυντής του ΜΙΕΤ Διονύσης Καψάλης, η διευθύντρια της Γενναδείου Βιβλιοθήκης Μαρία Γεωργοπούλου, ο Δημήτρης Δημητρόπουλος του ΕΙΕ και ο Γεώργιος Παρλαβάτζας (μόνιμος υπάλληλος και εκλεγμένος εκπρόσωπος των εργαζομένων)
Χαράλαμπος Μουτσόπουλος 2011-2013 Δημήτριος Βλαστός, Λουκάς Τσούκαλης, Ιωάννης Ιωαννίδης, Μυρσίνη Ζορμπά, Διονύσης Καψάλης και ο Παρλαβάτζας Γεώργιος (μόνιμος υπάλληλος και εκλεγμένος εκπρόσωπος των εργαζομένων) .
Αθανάσιος Φωκάς 2005-2008 Χρίστος Κίττας, Απόστολος Μπότσος, Αθανάσιος Αγραφιώτης ,Κωνσταντίνα Μπότσιου- Πετροπούλου, Πέτρος Τρουπίωτης και Αντώνης Μπασμπάνος
Παύλος Σούρλας 2003-2004 Μητροπολίτης Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου κ. Προκόπιο, Παύλος Σπυράκης, Χρόνης Μπόστογλου, Φανή Βαβίλη – Τσινίκα, Ιωαννης Αθανασίου, Αντώνης Μπασμάνος
Λαμπρινουδάκης Βασίλειος 2000-2002

Γενικός Διευθυντής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γενικός Διευθυντής Θητεία
Χρύσα Νικολάου[13] 2024-σήμερα
Ειρήνη Παυλάκου (αναπληρώτρια)[14] 2023-2024
Φίλιππος Τσιμπόγλου 2014-2023
Αντωνία Αράχωβα 2011-2014
Αικατερίνη Κορδούλη 2006-2011
Γεώργιος Ζάχος 2002-2006
Ευγενία Κεφαλληναίου 2000-2002
Ιωάννα Τσούτσου-Δημοπούλου 1998-2000
Γιώργος Μπώκος 1996-1998
Παναγιωτης Γ. Νικολοπουλος 1982-1996
Αντιγόνη Λούκου- Δουρδούνη 1978-1982
Αθ. Παπαδοπούλου 1977-1978
Ιω. Θωμόπουλος 1974-1977
Δ. Διαμάντης 1974
Αν. Σαμσαρέλου 1971-1974
Α. Παπανδρέου 1968-1971
Αν. Σαμσαρέλου 1967-1968
Α. Παπανδρέου 1966-1967
Ευάγγελος Φωτιάδης 1954-1964
Ηρακλής Αποστολίδης 1945-1959 (;)
Διονύσιος Κόκκινος 1935- 1954
Δ. Μάργαρης 1935
Μάρκος Τσιριμώκος 1924-1935
Σπυρίδων Παγανέλης  1922-1923
Ν. Κιάππε 1921-1922
Έφορος Θητεία
Αθανάσιος Μπούτουρας 1920
Δημ. Γρ. Καμπούρογλου 1904-1917
Γεώργιος Κωνσταντινίδης 1902-1904
Εμμανουήλ Ροΐδης 1897-1902
Γεώργιος Κωνσταντινίδης 1895-1897
Εμμανουήλ Ροΐδης 1892-1895
Γεώργιος Κωνσταντινίδης 1890-1892
Εμμανουήλ Ροΐδης 1886-1890
Χαρίλαος Μελετόπουλος 1885-1886
Εμμανουήλ Ροΐδης 1882-1885
Χαρίλαος Μελετόπουλος 1880-1882
Εμμανουήλ Ροΐδης 1880
Χαρίλαος Μελετόπουλος 1878-1880
Μιχαήλ Δέφνερ 1877-1878
Δημ. Βερναρδάκης 1877 (για ένα μήνα)
Κ. Κροκιδάς 1875-1877
Ιω. Πανταζίδης 1875
Σπιρίδων Κόμνος 1870-1875
Μιχαήλ Σχινάς 1868-1869
Φίλιππος Ιωάννου 1867-1868
Κωνσταντίνος Φρεαρίτης 1866-1867
Παναγιώτης Σούτσος 1863-1866
Γεώργιος Τυπάλδος Κοζάκης 1842-1863
Γεώργιος Γεννάδιος 1832-1842

Το αρχικό κτίριο επί της οδού Πανεπιστημίου κρίθηκε ανεπαρκές λόγω του περιορισμένου χώρου και των τεχνολογικών απαιτήσεων. Αν και το Βαλλιάνειο θα συνεχίσει να στεγάζει ορισμένες από τις λειτουργίες της βιβλιοθήκης, το μεγαλύτερο μέρος της θα μετεγκατασταθεί σε ένα νέο κτίριο εμβαδού 22.000 τ.μ. στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρύματος Σταύρου Νιάρχος στο Δέλτα Φαλήρου. Το 200 στρεμμάτων Δέλτα είναι μπροστά στη θάλασσα και χρησιμοποιούνταν για τη στέγαση του ιπποδρόμου στην Αθήνα, ο οποίος αντικαταστάθηκε από το Ολυμπιακό Κέντρο Ιππασίας στο Μαρκόπουλο για τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Ο Ιταλός αρχιτέκτονας Ρέντσο Πιάνο (Renzo Piano) πρότεινε ένα ριζικό νέο σχέδιο για την Εθνική Βιβλιοθήκη και την Εθνική Λυρική Σκηνή, με το έργο να χρηματοδοτείται από το Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» και να παραχωρείται στη συνέχεια στο ελληνικό κράτος. Τα δίδυμα κτίρια θα ενσωματωθούν σε ένα διαμορφωμένο πάρκο με ενδογενή μεσογειακή πανίδα, και περιλαμβάνει εκτεταμένες υποδομές ανανεώσιμης ενέργειας και μια κεντρική πλατεία με ένα κανάλι θαλασσινού νερού πλάτους περίπου 30 μέτρων. Τα έργα ξεκίνησαν το 2012, με ημερομηνία ολοκλήρωσης το 2016.[15][16] Το αναγνωστήριο άρχισε να λειτουργεί το 2018.

  1. «N. 3149/2003 - ΦΕΚ. 141 -A- 10-6-03» (PDF). 
  2. Dean H. Keller (1993). Academic Libraries in Greece: The Present Situation and Future Prospects. Psychology Press. σελ. 26. ISBN 978-1-56024-365-6. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2016. 
  3. «ΤΟ ΟΘΩΝΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ». www.eriande.elemedu.upatras.gr. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2022. 
  4. «Ιστορικά στοιχεία | Εθνική βιβλιοθήκη της Ελλάδος». www.nlg.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2016. 
  5. «Αναγνωστήριο εφημερίδων». Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 2021. 
  6. «Η δωρεά που αλλάζει την εικόνα της Αθήνας». GK - Εφημερίδα "Καθημερινή". Αύγουστος-Σεπτέμβριος 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-08-10. https://web.archive.org/web/20140810013436/http://www.snf.org/texts/uploads/files/banner%20website.pdf. 
  7. «N. 3149/2003 - ΦΕΚ. 141 -A- 10-6-03» (PDF). 
  8. «Κατά νόμο κατάθεση. Κανονισμός λειτουργίας της κατά νόμο κατάθεσης». [νεκρός σύνδεσμος]
  9. «2.1 Γενική Συλλογή - Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος». 
  10. «2.1.3 Συλλογή Εφημερίδων - Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος». 
  11. «2.2.1 Συλλογή Χειρογράφων & Ομοιοτύπων - Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος». 
  12. «2.2.3 Συλλογή Σπάνιων & Πολύτιμων - Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος». Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2022. 
  13. Κουζέλη, Λαμπρινή (9 Ιουλίου 2024). «Χρύσα Νικολάου: Νέα γενική διευθύντρια απέκτησε η Εθνική Βιβλιοθήκη». ΤΟ ΒΗΜΑ. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2024. 
  14. «Ορισμός αναπληρώτριας Γενικής Διευθύντριας της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος (Ε.Β.Ε.)». Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος. 6 Μαρτίου 2023. Ανακτήθηκε στις 10 Αυγούστου 2024. 
  15. «Λυρική και Βιβλιοθήκη παραδίδονται το 2016». Ελευθεροτυπία. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2016. 
  16. «Πρώτες φωτογραφίες και βίντεο της Νέας Λυρικής Σκηνής και της Νέας Εθνικής Βιβλιοθήκης». The Huffington Post. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2016. 
  • Γεώργιος Δροσίνης, επιμ. (1934). Ημερολόγιον της Μεγάλης Ελλάδος, Τόμος 13. Αθήνα: Ι. Ν. Σιδέρης, Τυπογραφείον «Εστία». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2010. 
  • ΥΔΡΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ, ΤΟΜΟΣ 14, σελ. 233
  • Γιάννης Κόκκωνας, "Κατάλογος των αρχετύπων της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος", στη σειρά του ΚΝΕ/ΕΙΕ Τετράδια Εργασίας, αρ. 5, Αθήνα 1983.
  • Λούκου - Δουρδούνη Αντιγόνη "31 αρχέτυπα λατινικής φιλολογίας (Από τη συλλογή τής Ἐθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος) ,Αθήνα: Βιβλιοπωλείον των Βιβλιόφιλων, 1975
  • Dennis E. Rhodes " Incunabula in Greece: A First Census, Μόναχο,1980

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νόμοι