Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Μακάριος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Σεβασμιώτατος
Μακάριος
Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας
Από9 Μαΐου 2019
ΠροκάτοχοςΣτυλιανός
Άλλοι τίτλοιΥπέρτιμος και Έξαρχος πάσης Ωκεανίας
Προσωπικά στοιχεία
Κοσμικό ΌνομαΚωνσταντίνος Γρινιεζάκης
Γέννηση15 Μαρτίου 1973 (1973-03-15) (51 ετών)
Ηράκλειο, Κρήτη, Ελλάδα
ΕθνικότηταΈλληνας
Υπογραφή{{{υπογραφή_alt}}}
ΔόγμαΑνατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Πρώην τίτλοςΕπίσκοπος Χριστουπόλεως (2015-2019)

Ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Μακάριος (κατά κόσμον Κωνσταντίνος Γρινιεζάκης, Ηράκλειο, 15 Μαρτίου 1973) είναι Έλληνας θεολόγος και Ιεράρχης του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο οποίος υπηρετεί ως Αρχιεπίσκοπος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, από τις 9 Μαΐου 2019[1].

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο κατά κόσμον Κωνσταντίνος Γρινιεζάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης στις 15 Μαρτίου 1973[2]. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του στη γενέτειρά του, σπούδασε στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών (1988-1991), στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών (1991-1994) και κατόπιν θεολογία στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστήμιου Αθηνών (1994-1998). Κατόπιν πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές (master) στη Χριστιανική Ηθική στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, στην Ιστορία της Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και στην Βιοηθική στο Πανεπιστήμιο του Monash. Το 2002 υπέβαλε διδακτορική διατριβή στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης με θέμα: «Κλωνοποίηση: Θεραπευτικές καί αναπαραγωγικές προοπτικές και ἐνδεχόμενες συνέπειες αὐτῆς» και αναγορεύτηκε έτσι διδάκτορας (PhD) με βαθμό «άριστα».

Από το 2003 ως το 2019 δίδαξε στην Πατριαρχική Ακαδημία Ηρακλείου Κρήτης και ως επισκέπτης καθηγητής σε διάφορα Πανεπιστήμια, μεταξύ των οποίων η Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού Βοστώνης, το Πανεπιστήμιο του Tartu και οι Ιατρικές Σχολές των Πανεπιστημίων Κρήτης, Θεσσαλίας και Αθηνών. Τον Μάιο του 2015 εξελέγη πρώτος Κοσμήτορας του Τμήματος Ορθόδοξης Θεολογίας της Εκκλησίας της Εσθονίας.

Εκάρη μοναχός και χειροτονήθηκε διάκονος στις 18 Οκτωβρίου 1993 και πρεσβύτερος στις 25 Ιουνίου 1997. Στις 23 Απριλίου 1998 προχειρίστηκε αρχιμανδρίτης στην Μονή Αγίου Γεωργίου Επανωσήφη, ενώ την Κυριακή του Πάσχα του 2008 ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος του απένειμε το οφφίκιο του αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου στο Φανάρι. Υπηρέτησε ως διάκονος στον Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Μηνά Ηρακλείου, ως εφημέριος στην ενορία Αγίου Νικολάου Χαρασού Ηρακλείου και στην ιστορική κοινότητα του Αγίου Γεωργίου Southbridge στις Η.Π.Α. Στην Αρχιεπισκοπή Κρήτης διετέλεσε Διευθυντής του Ραδιοφωνικού Σταθμού της, Πρόεδρος της Διοικούσης Επιτροπής της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής, Διευθυντής της Εστίας Εκκλησιαστικής Εκπαιδεύσεως της Πατριαρχικής Ακαδημίας, μέλος της Συνοδικής Επιτροπής «Βιοηθικής και Συγχρόνου Προβληματισμού», Διευθυντής του Γραφείου Τύπου και Ιεροκήρυκας από το 2002 ως την εκλογή του σε επίσκοπο τον Απρίλιο του 2015. Ίδρυσε και διευθύνει την εκδοτική σειρά «Παντοδαπά της Βιοηθικής», η οποία βρίσκεται υπό την αιγίδα του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Το 2008 η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου τον όρισε εκπρόσωπο στην Πανορθόδοξη Επιτροπή Βιοηθικής και το 2018 Πρόεδρο στη Συνοδική Επιτροπή Βιοηθικής του Πατριαρχείου.

Στις 27 Απριλίου 2015 εξελέγη Επίσκοπος Χριστουπόλεως και χειροτονήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Μηνά Ηρακλείου στις 16 Μαΐου 2015. Κατόπιν ανέλαβε καθήκοντα βοηθού επισκόπου στην Εκκλησία της Εσθονίας, τις θεολογικές και κατηχητικές δράσεις της οποίας ανέλαβε να οργανώσει. Συμμετείχε στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Κρήτης το 2016 ως σύμβουλος της αντιπροσωπείας του Οικουμενικού Πατριαρχείου[3]. Το 2018, κατόπιν εντολής του Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ανέλαβε να μελετήσει το ζήτημα της Αυτοκεφαλίας της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας και κατέληξε σε ένα πόρισμα ενενήντα σελίδων, το οποίο παρουσιάστηκε τον Σεπτέμβριο του 2018[4].

Στις 9 Μαΐου 2019 εξελέγη παμψηφεί από την Αγία και Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας, Υπέρτιμος και Έξαρχος πάσης Ωκεανίας. Ενθρονίστηκε στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας, στις 29 Ιουνίου 2019[5].

Ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος έχει πλούσιο συγγραφικό έργο σε άρθρα, μελέτες και βιβλία, μεταξύ των οποίων[6]:

  • Παράκλησις των θλιβομένων, Το Παλίμψηστον 2002
  • Πατριαρχικόν κοντάκιον, Το Παλίμψηστον 2004
  • Κλωνοποίηση, Ακρίτας 2005
  • Bioethics and the definition of Personhood. Typokreta Publications, 2006
  • Orthodox Christian Ehtics within Bioethics. Akritas Publications, 2007
  • Το ήθος και το ύφος του εκκλησιαστικού ραδιοφώνου, Ακρίτας 2007
  • Βιοηθικές θέσεις του Μητροπολίτου Γέροντος Εφέσου κυρού Χρυσοστόμου, Μυγδονία 2009
  • Η δύναμη της συγγνώμης, Εν πλω 2010
  • Ο Γέρων Γαβριήλ ο Διονυσιάτης και η σχέση του με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Εκδόσεις Τυποκρέτα, 2013
  • Κλωνοποίηση, Γρηγόρη 2014
  • Εισαγωγή στη βιοηθική, Γρηγόρη 2014
  • Κύριε και δέσποτα της ζωής μου..., Εν πλω 2016
  • Είκοσι και πέντε έτη Πατριαρχίας Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου (1991-2016). Εκδόσεις Τυποκρέτα, 2016
  • Το ιερατικό ήθος, Γρηγόρη 2017
  • Ίμβρος: Εκεί που ο ουρανός ποτέ δεν ξεχνά, Γρηγόρη 2017
  • Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον – Εκκλησία άρχουσα και πάσχουσα. Εκδόσεις Λιβάνη 2023
  • Οικογένεια σε κρίση, Ακρίτας 2009
  • Βιοηθικοί προβληματισμοί στην ιατρική δεοντολογία, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Θεσσαλίας 2012


τίτλοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας
Προκάτοχος
Κενή
Επίσκοπος Χριστουπόλεως
2015-2019
Διάδοχος
Εμμανουήλ (Σφιάτκος)
Προκάτοχος
Στυλιανός
Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας
2019-σήμερα
Διάδοχος
Εν ενεργεία