Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος Β´

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μακαριώτατος
Ιερώνυμος Β´
Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος
ΕκκλησίαΕκκλησία της Ελλάδος
ΈδραΑθήνα
Από7 Φεβρουαρίου 2008
ΠροκάτοχοςΧριστόδουλος
Ιεροσύνη
Χειροτονία4 Οκτωβρίου 1981
από Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ
Προσωπικά στοιχεία
Κοσμικό ΌνομαΙωάννης Αν. Λιάπης
Γέννηση30 Μαρτίου 1938 (1938-03-30) (87 ετών)
Οινόφυτα, Βοιωτία, Ελλάδα
Εθνικότητα Ελληνική
Σπουδές
Βραβεύσεις
Υπογραφή{{{υπογραφή_alt}}}
ΔόγμαΑνατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Πρώην τίτλοςΜητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας
(1981-2008)


Προσφωνήσεις του
Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Β'
Προσφώνηση αναφοράςΜακαριώτατος
Προφορική προσφώνησηΜακαριώτατε
Θρησκευτική προσφώνησηἩ Αὐτοῦ Μακαριότης

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Β΄ (κατά κόσμον Ιωάννης Λιάπης, Οινόφυτα Βοιωτίας, 30 Μαρτίου 1938[1]), είναι Έλληνας επίσκοπος, αρχαιολόγος και θεολόγος. Είναι Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος από τις 16 Φεβρουαρίου 2008. Είναι ο 20ός προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος από την ανακήρυξη του αυτοκεφάλου της, με αυτό τον τίτλο[1]. Εκ της θέσεώς του, είναι και πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας, του ανώτατου θεσμικού οργάνου διοίκησης της Εκκλησίας της Ελλάδος, καθώς και της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου.

Πριν την εκλογή του ως Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος είχε διατελέσει, από το 1981 ως το 2008, Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας.

Έχει διακριθεί για περιβαλλοντικές και φιλανθρωπικές του δραστηριότητες, καθώς και για την πρόνοιά του προς βοήθεια τοξικομανών, υπερηλίκων και νέων[2][3].

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο κατά κόσμον Ιωάννης Λιάπης γεννήθηκε στις 30 Μαρτίου του 1938 στα Οινόφυτα Βοιωτίας[1]. Είναι το πρώτο από τα δύο παιδιά του Τάσου και της Δήμητρας Λιάπη, οικογένειας με αρβανίτικη καταγωγή. Οι γονείς του ασχολούνταν με αγροτικές και ποιμενικές εργασίες. Εντάχθηκε από μικρή ηλικία στα κατηχητικά σχολεία, όπου γνώρισε τον τότε αρχιμανδρίτη και μετέπειτα μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας, Νικόδημο Γραικό, ο οποίος έγινε πνευματικός του καθοδηγητής.

Μετά την ολοκλήρωση της βασικής εκπαίδευσης, σπούδασε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια στη Θεολογική Σχολή[1]. Ήταν πρώτος σε πανελλαδική κλίμακα υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ) στις βυζαντινές σπουδές[4], τις οποίες πραγματοποίησε στα Πανεπιστήμια του Γκρατς (Αυστρία) και του Μονάχου (Δυτική Γερμανία), ενώ φοίτησε και στο Ostkirchliches Institut, Ινστιτούτο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας που εδρεύει στο Ρέγκενσμπουρκ της Γερμανίας[5].

Εργάστηκε ως πανεπιστημιακός βοηθός στην Εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία δίπλα στον Αναστάσιο Ορλάνδο και ως φιλόλογος στο Λεόντειο Λύκειο της Νέας Σμύρνης, στο 9ο Νυκτερινό Γυμνάσιο Αθηνών, καθώς και στο Γυμνάσιο της Αυλώνας[1]. Ως αρχαιολόγος και θεολόγος δημοσίευσε επιστημονικές μελέτες και άρθρα και έχει βραβευθεί για το έργο του «Μεσαιωνικά Μνημεία της Εύβοιας» από την Ακαδημία Αθηνών[6].

Κατόπιν εντάχθηκε στον ορθόδοξο κλήρο, εγκαταλείποντας την ακαδημαϊκή του καριέρα. Στις 3 Δεκεμβρίου 1967 χειροτονήθηκε διάκονος από τον Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας Νικόδημο στη Θήβα και έλαβε το όνομα Ιερώνυμος προς τιμήν του τότε Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου Α΄[7]. Στις 10 του ίδιου μήνα χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στην Λιβαδειά, λαμβάνοντας το οφφίκιο του αρχιμανδρίτη[8].

Από την χειροτονία του έως το 1978 υπηρέτησε ως Πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας[4] και επίσης ως ηγούμενος των Ιερών Μονών Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Σαγματά (1971-1977) και Οσίου Λουκά Βοιωτίας (1977-1981). Από το 1978 ως το 1981 υπήρξε Γραμματέας και κατόπιν Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος[1].

Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας (1981-2008)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας και ο υπουργός Θρησκευμάτων Ευριπίδης Στυλιανίδης, κατά την τελετή διαβεβαίωσης του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου Β' το 2008 στο Προεδρικό Μέγαρο.

Το 1981, μετά την παραίτηση του Μητροπολίτη Νικόδημου, εξελέγη παμψηφεί Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας[4]. Η χειροτονία του σε επίσκοπο πραγματοποιήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 1981 στον Καθεδρικό Ναό Αθηνών, προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Σεραφείμ[1]. Ως Μητροπολίτης συμμετείχε στις Συνοδικές Επιτροπές Εκκλησιαστικής Εκπαιδεύσεως, Εκκλησιαστικής Περιουσίας, Σχέσεων Εκκλησίας-Πολιτείας, Υποτροφιών και εργάστηκε ως αντιπρόεδρος του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος. Υπήρξε μέλος μεικτών επιτροπών Πολιτείας και Εκκλησίας για τη μελέτη θεμάτων για τη μοναστηριακή περιουσία (1986-1998) και την εκκλησιαστική εκπαίδευση (1986-1998) και πρόεδρος της επιτροπής Διαλόγου Κοινωνίας-Εκκλησίας (2005-2007)[4].

Κατά τη διάρκεια της διακονίας του στη Μητρόπολη, αναπαλαιώθηκαν και στελεχώθηκαν έξι ανδρώες ιερές μονές και δεκαεπτά γυναικείες, ανάμεσα στις οποίες και οι ιστορικές μονές του Οσίου Λουκά, Σαγματά, Οσίου Σεραφείμ, Μακαριωτίσσης, Ευαγγελιστρίας και Ιερουσαλήμ[4].

Στο κοινωνικό του έργο περιλαμβάνεται η δημιουργία οικοτροφείων, ορφανοτροφείου με μορφή ανάδοχης οικογένειας στη Θήβα, στεγών ηλικιωμένων στη Θήβα και τη Λιβαδειά, κέντρου επανένταξης ψυχικώς πασχόντων στη Λιβαδειά, εκπαιδευτηρίου δημιουργικής απασχόλησης παίδων με ειδικές ανάγκες στη Λιβαδειά σε συνεργασία με άλλους φορείς του Νομού, κέντρου πρόληψης για τα ναρκωτικά στη Λιβαδειά, συσσιτίων απόρων και οικονομικών μεταναστών στη Θήβα, συμβουλευτικών σταθμών στη Θήβα, κέντρου Ιστορικών και Αρχαιολογικών Ερευνών στη Ζάλτσα (Μονή Λυκούρεση)[1],Κέντρο Εκκλησιαστικής Διακονίας Οινοφύτων[9]

Φρόντισε επίσης για τη δημιουργία και λειτουργία ενοριακών πνευματικών κέντρων και κέντρων νεότητας στις περισσότερες ενορίες, καθώς και προτύπων κατασκηνωτικών εγκαταστάσεων στον Παρνασσό. Με πρωτοβουλία του ιδρύθηκε και λειτουργεί «Κέντρο Ερευνών της Ιστορίας και του Πολιτισμού της Βοιωτίας», το οποίο συνεργάζεται με τα Πανεπιστήμια Ντέρχαμ (Durham) και Κέιμπριτζ (Cambridge). Πρωτοστάτησε για τη δημιουργία του «Κέντρου Ευαισθητοποιήσεως Πληθυσμού σε θέματα περιβάλλοντος και οικονομικών μεταναστών», το οποίο λειτουργεί στα Οινόφυτα[1].

Το 1998 ήταν ένας εκ των υποψηφίων της αρχιεπισκοπικής εκλογής, αλλά ηττήθηκε από τον Μητροπολίτη Δημητριάδος Χριστόδουλο στην τρίτη ψηφοφορία[10]. Λίγους μήνες πριν την εκλογή, ο Ιερώνυμος είχε κατηγορηθεί από τον Μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβρόσιο μέσω επιστολής για κακοδιαχείριση εκκλησιαστικής περιουσίας  μέσω μιας διαχειριστικής επιτροπής, στην οποία ο Ιερώνυμος δεν ήταν καν μέλος. Ο Ιερώνυμος προσέφυγε στη Δικαιοσύνη ζητώντας από τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να διατάξειδικαστική έρευνα σε βάθος και δικαιώθηκε τρία χρόνια αργότερα με απαλλακτικό βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών[11][12].

Στη δεκαετία της αρχιεπισκοπίας Χριστοδούλου που ακολούθησε, ο Ιερώνυμος βρέθηκε αρκετές φορές σε αντιπαράθεση μαζί του, κυρίως για τα θέματα των σχέσεων με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και για τις λαοσυνάξεις που πραγματοποιήθηκαν εναντίον της παύσης της αναγραφής του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες[13].

Αρχιεπίσκοπος Αθηνών (2008-σήμερα)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από την ενθρόνιση του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου Β´, στις 16 Φεβρουαρίου 2008

Εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος στις 7 Φεβρουαρίου 2008 και ενθρονίστηκε στον Καθεδρικό και Μητροπολιτικό Ναό των Αθηνών στις 16 Φεβρουαρίου, αναγιγνώσκοντας τον ενθρονιστήριο λόγο του[14].

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος υποδέχεται στην Αθήνα τον Πατριάρχη Μόσχας Κύριλλο το 2013.

Στις 16 Απριλίου 2016 ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος επισκέφθηκε, μαζί με τον Πάπα Φραγκίσκο και τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, τον προσφυγικό καταυλισμό της Μόριας στη Λέσβο προκειμένου να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη. Εκεί οι τρεις θρησκευτικοί ηγέτες υπέγραψαν κοινή διακήρυξη για τους πρόσφυγες[15]. Στις 16 Δεκεμβρίου 2022, ο Πάπας Φραγκίσκος δώρισε στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και την Εκκλησία της Ελλάδος τρία θραύσματα του Παρθενώνα τα οποία φυλάσσονταν στις συλλογές του Ποντίφικα και στο Μουσεία του Βατικανού[16].

Διετέλεσε τοποτηρητής των Μητροπόλεων Ιερά Μητρόπολις Ιωαννίνων, Γλυφάδας και Θεσσαλονίκης.

Έργα του ως Αρχιεπίσκοπος

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά την διάρκεια της ιεραρχίας του δημιουργήθηκαν οι παρακάτω δομές της Αρχιεπισκοπής Αθηνών:

  • Κέντρο Γεροντολογίας και Προνοιακής Υποστήριξης «Άγιος Πορφύριος»[17]
  • Ίδρυμα Ποιμαντικής Επιμόρφωσης
  • Ίδρυμα Περιθάλψεως Ατόμων με Νοητική Στέρηση ή Σύνδρομο Down «Μαρία Κόκκορη»
  • Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης (Σ.Υ.Δ.) «Μαρία Κόκκορη» στην Άνω Γλυφάδα.
  • «Ψαραύτειο» - Στέγη Υποστηριζόμενης διαβίωσης στη Νέα Φιλοθέη.[18]
  • Στέγες Υποστηριζόμενης διαβίωσης κατακοίτων και ΑΜΕΑ «Αθανάσιος Μαρτίνος 1 & 2» στον Βαρνάβα Αττικής.[19]
  • Κέντρο Περιβαλλοντικής Αγωγής και Ευαισθητοποίησης
  • «Δημήτρειο» Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών (ΚΔΑΠ) στον Ταύρο
  • Κέντρο Διημέρευσης και ημερήσιας φροντίδας ανθρώπων με αναπηρία «Νικόδημος Γραικός».[20]
  • Βιβλιοθήκη Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών
  • Βιβλιοθήκη Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Β´ στα Οινόφυτα
  • Αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και του Γενικού Φιλοπτώχου Ταμείου «ΑΠΟΣΤΟΛΗ».[21]
  • Νηπιαγωγείο και παιδικός σταθμός «Ευαγγελισμός Θεοτόκου»στο Δήλεσι
  • Παιδικός σταθμός «Ζωοδόχος Πηγή» στο Δήλεσι
  • Μνημείο Αρχοντικό των Μπενιζέλων -Αρχοντικό Αγίας Φιλοθέης στην Πλάκα [22]
  • «Κέντρο Παιδείας Πολιτισμού & Εθελοντισμού “Η Αγ. Φιλοθέη”» - Κατασκηνώσεις της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών στον Αυλώνα Αττικής.[23]
  • Εκκλησιαστικό ίδρυμα Βυζαντινής και παραδοσιακής μουσικής.Κέντρο νεότητος και μουσικής παιδείας «Ο Άγιος Παντελεήμων»[24]
  • Στέγη κατακοίτων γερόντων «Άγιος Παντελεήμων»[25]
  • Στις 14/11/2024 έθεσε τον θεμέλιο λίθο για την ανέγερση κέντρου Αλτσχαιμερ στο Δήλεσι [26]

Τιμητικές διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος έχει αναγορευτεί επίτιμος διδάκτορας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Κραϊόβας στη Ρουμανία[1], της Σχολής Κλασικών και Ανθρωπιστικών Σπουδών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, των τμημάτων Θεολογίας και Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών[27], της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού Βοστώνης[28], της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων[29], της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης[30][31], του Τμήματος Τεχνών Ήχου και Εικόνας του Ιονίου Πανεπιστημίου[32], του Τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών της Σχολής Ανθρωπιστικών Επιστημών και Πολιτισμικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου[33] και της στρατιωτικής σχολής Ευελπίδων[34], επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Φυσικής της Σχολής Θετικών Επιστημών του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης (ΔΠΘ).[35]

Έχει τιμηθεί από την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας με τον Χρυσό Σταυρό του Αποστόλου Παύλου[36] και από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας με το Παράσημο του Μεγαλοσταύρου του Τάγματος της Τιμής[37].

Επίσης είναι πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Καρδιολογίας[38].

Συγγραφικό έργο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Μεσαιωνικά Μνημεία Ευβοίας, 1971. Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών.
  • Οι εγκαταστάσεις των Χιλιαστών στην Βοιωτία ή Πώς ξεπουλιέται η Ελλάδα, 1992.
  • Χριστιανική Βοιωτία, δίτομο έργο, 2005.
  • Ιερά Μονή Οσίου Λουκά με επανειλημμένες εκδόσεις και με μετάφραση στα αγγλικά
  • Μονή Ιερουσαλήμ Δαυλείας
  • Η αρχαία Βουλίς Βοιωτίας - περιήγηση και προσκύνημα στα ασκητήρια της περιοχής
  • Εκκλησιαστική περιουσία και μισθοδοσία του κλήρου, 2012
  • Η μισθοδοσία του εφημεριακού κλήρου στην Ελλάδα, 2015
  • Η απάντηση της εκκλησίας στα μυθεύματα του αντικληρικαστικού λαϊκισμού, 2016
  • Συνοπτική θεώρηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, 2020
  • Διατηρητέα και εκποιητέα μοναστηριακή περιουσία,2021
  • Μισθοδοσία του κλήρου (Σχόλιο στο Νόμο 4957/2022)

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 ieronymos.gr.
  2. ↑ Λίλα, Μαρία (09-02-2008). «Πάντα ήταν δίπλα μας». Τα Νέα. 
  3. ↑ Νικολόπουλος, Ι. (08-02-2008). «Ο «αμετανόητος» αρχαιολόγος που τον κέρδισε ο κλήρος». Το Βήμα. https://www.tovima.gr/2008/11/25/politics/o-ametanoitos-arxaiologos-poy-ton-kerdise-o-kliros/. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2024. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Αρχιεπισκοπή Αθηνών.
  5. ↑ Παπουτσάκη, Μαρία (06-05-2001). «Επίσκοποι με υποτροφίες του Βατικανού». Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία. 
  6. ↑ «Nέος Αρχιεπίσκοπος ο Θηβών Ιερώνυμος». Η Ναυτεμπορική. 07-02-2008. 
  7. ↑ Ζαφειρίου, Κώστας (10 Φεβρουαρίου 2008). «Αρχιεπίσκοπος Ιντιάνα Τζόουνς». www.espressonews.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Μαρτίου 2008. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2016. CS1 maint: Unfit url (link)
  8. ↑ Χαραλαμπάκης, Μάνος (09-02-2008). «Από καθηγητής στη Λεόντειο έγινε αρχιμανδρίτης». Τα Νέα. 
  9. ↑ «Κέντρο Εκκλησιαστικής Διακονίας Οινοφύτων - Κέντρο Εκκλησιαστικής Διακονίας Οινοφύτων». Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2024. 
  10. ↑ Τσάτσης, Θωμάς (22 Μαΐου 2003). «Χριστόδουλος: Ανοιγμα στην κοινωνία, πίστη στην παράδοση». www.enet.gr. Η Ελευθεροτυπία. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαΐου 2003. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2016. CS1 maint: Unfit url (link)
  11. ↑ Καλοκαιρινός, Γρηγόρης (9 Σεπτεμβρίου 2001). «Βαρύτατες κατηγορίες Ιερώνυμου κατά πέντε ιεραρχών». Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (στα greek). Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2024. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  12. ↑ «Ιερώνυμος Β΄: Ο ανθρώπινος αρχιεπίσκοπος». ΤΟ ΒΗΜΑ. 11 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2024. 
  13. ↑ Χαραλαμπάκης, Μάνος (08-02-2008). «Εψηφίσθην εγώ ο ελάχιστος». Τα Νέα. 
  14. ↑ «Ενθρονιστήριος λόγος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου (16/2/2008)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2018. 
  15. ↑ «Πάπας - Βαρθολομαίος - Ιερώνυμος υπέγραψαν διακήρυξη για τους πρόσφυγες: Έκκληση στον ΟΗΕ (εικόνες, video)». AthensVoice. 16 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2024. 
  16. ↑ Newsroom (16 Δεκεμβρίου 2022). «Πάπας Φραγκίσκος: Δωρίζει θραύσματα του Παρθενώνα στην Ελλάδα». Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (στα greek). Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. CS1 maint: Μη αναγνωρίσιμη γλώσσα (link)
  17. ↑ «Κέντρο Γεροντολογίας και Προνοιακής Υποστήριξης «Άγιος Πορφύριος» στο Δήλεσι Βοιωτίας». ieronymos.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2025. 
  18. ↑ «ΨΑΡΑΥΤΕΙΟ – Ίδρυμα Περιθάλψεως ατόμων με νοητική υστέρηση ή σύνδρομο Down "Μαρία Κόκκορη" της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών». www.kokkori.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2025. 
  19. ↑ «Εγκαίνια των δύο νέων Στεγών Υποστηριζόμενης Διαβίωσης "Αθανάσιος Μαρτίνος 1& 2" στον Βαρνάβα Αττικής». www.kokkori.gr (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2025. 
  20. ↑ «Κ.Δ.Η.Φ. "Νικόδημος Γραικός" – Ίδρυμα Περιθάλψεως ατόμων με νοητική υστέρηση ή σύνδρομο Down "Μαρία Κόκκορη" της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.». www.kokkori.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2025. 
  21. ↑ «Χαιρετισμός Αρχιεπισκόπου». MKO apostoli. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2025. 
  22. ↑ NEWSROOM (19 Φεβρουαρίου 2017). «Αγιασμός Εγκαινίων του Αρχοντικού της Αγίας Φιλοθέης από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο». News 24/7. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2025. 
  23. ↑ «Επίσημη ιστοσελίδα Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2020. 
  24. ↑ «Home - Music - Εκκλησιαστικό Ίδρυμα Βυζαντινής & Παραδοσιακής Μουσικής Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών». Εκκλησιαστικό Ίδρυμα Βυζαντινής & Παραδοσιακής Μουσικής Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2025. 
  25. ↑ User, Super. ««Άγιος Παντελεήμων»». stegikatakoiton.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2025. 
  26. ↑ www.romfea.gr https://www.romfea.gr/ekklisia-ellados/66290-themeliosi-kentrou-altsxaimer-sto-dilesi-apo-ton-arxiepiskopo?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR2bkAPF6sDp86uGFZxIoThFQOx5AqBvVBJt93p_CbvqLTE_Xa2144RWyak_aem_hkYuX1rjBdhysfQ7TpKunA. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2025.  Missing or empty |title= (βοήθεια)
  27. ↑ «Kapodistriako». web.archive.org. 22 Μαΐου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  28. ↑ NEWSROOM (18 Μαΐου 2013). «Επίτιμος διδάκτορας της Θεολογικής Σχολής Βοστώνης ο Ιερώνυμος». News 24/7. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  29. ↑ «Επίτιμος διδάκτορας του πανεπιστημίου Ιωαννίνων ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος». ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ - Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ «ΕΙΣ ΚΟΠΑΝΟΥΣ». 20 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  30. ↑ «Πεμπτουσία». 12 Νοεμβρίου 2016. 
  31. ↑ «Επίτιμος Διδάκτωρ Θεολογίας στο ΑΠΘ ο Αρχιεπίσκοπος». www.esos.gr. 12 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  32. ↑ «ΤΜΗΜΑ ΤΕΧΝΩΝ ΗΧΟΥ & ΕΙΚΟΝΑΣ | Επίτιμοι Διδάκτορες». avarts.ionio.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  33. ↑ ομάδα, Συντακτική. «Επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου αναγορεύθηκε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος». Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  34. ↑ «Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: Αναγορεύτηκε σε επίτιμο διδάκτορα της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων». Ναυτεμπορική. 26 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2024. 
  35. ↑ «Καβάλα: Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας της Σχολής Θετικών Επιστημών του ΔΠΘ». www.makthes.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2024. 
  36. ↑ Άρχων (7 Φεβρουαρίου 2018). «Η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος τίμησε τον Πρωθιεράρχη της (ΦΩΤΟ)». Arxon.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  37. ↑ Newsroom (17 Μαρτίου 2019). «Το Παράσημο του Μεγαλοσταύρου του Τάγματος της Τιμής στον Ιερώνυμο από τον ΠτΔ». Ιερά Μονοπάτια. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2024. 
  38. ↑ «Διοικητικό Συμβούλιο». Ελληνικό Ίδρυμα Καρδιολογίας. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2022. 

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Τίτλοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας
Προκάτοχος
Νικόδημος 		Μητροπολίτης Θηβών και Λεβαδείας
1981-2008 		Διάδοχος
Γεώργιος
Προκάτοχος
Χριστόδουλος Α΄ 		Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος
2008-σήμερα 		Διάδοχος
Εν ενεργεία
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχιεπίσκοπος_Αθηνών_Ιερώνυμος_Β´&oldid=11083591"