Αζετιδίνη
Αζετιδίνη | |
---|---|
Γενικά | |
Όνομα IUPAC | Αζετιδίνη |
Άλλες ονομασίες | 1,3-επαζαπροπάνιο 1,3-προπυλενιμίνη Τριμεθυλενιμίνη Αζακυκλοβουτάνιο |
Χημικά αναγνωριστικά | |
Χημικός τύπος | C3H7N |
Μοριακή μάζα | 57,09 amu |
Σύντομος συντακτικός τύπος |
|
Αριθμός CAS | 503-29-7 |
SMILES | N1CCC1 |
InChI | 1S/C3H7N/c1-2-4-3-1/h4H,1-3H2 |
ChemSpider ID | 9993 |
Ισομέρεια | |
Ισομερή θέσης | 11 |
Φυσικές ιδιότητες | |
Σημείο βρασμού | 61-62°C |
Πυκνότητα | 847 kg/m³ |
Διαλυτότητα στο νερό |
Αναμείξιμο |
Χημικές ιδιότητες | |
pKa | 11,25 |
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). |
Η αζετιδίνη[1] (αγγλικά azetidine) είναι οργανική χημική ένωση, με μοριακό τύπο C3H7N, αν και συνήθως παριστάνεται με το γραμμικό τύπο της, . Πιο συγκεκριμένα, ανήκει στις ετεροκυκλικές αμίνες. Το μόριό του αποτελείται από έναν τετραμελή δακτύλιο, με τρία (3) άτομα άνθρακα και ένα (1) άτομο αζώτου. Η χημικά καθαρή αζετιδίνη, στις κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος, δηλαδή σε θερμοκρασία 25°C και υπό πίεση 1 atm, είναι υγρό με οσμή που μοιάζει με αυτήν της αμμωνίας. Εκτός από τη «μητρική» ένωση, ο όρος αζετιδίνη μπορεί, επίσης, να αναφέρεται (γενικότερα) σε μια σειρά «θυγατρικών» ή «υποκατεστημένων» παραγώγων ενώσεων, αρκεί να περιέχουν έναν (τουλάχιστον) αζετιδινικό δακτύλιο, δηλαδή τετραμελή δακτύλιο με τρία (3) άτομα άνθρακα, ένα (1) άτομο αζώτου και κανένα διπλό δεσμό (στο δακτύλιο).
Ισομέρεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με βάση το μοριακό τύπο του, C3H7N, η αζετιδίνη έχει τα ακόλουθα 11 ισομερή θέσης:
- 1-προπεν-1-αμίνη με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH=CHNH2 (σε δύο (2) γεωμετρικά ισομερή).
- 1-προπεν-2-αμίνη με σύντομο συντακτικό τύπο: CH2=CHCH2NH2.
- 2-προπεναμίνη με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3C(NH2)=CH2.
- N-μεθυλαιθεναμίνη ή βινυλομεθυλαμίνη με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3NHCH=CH2.
- 1-προπανιμίνη με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3CH2CH=NH.
- 2-προπανιμίνη με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3C(=NH)CH3.
- N-μεθυλαιθανιμίνη με σύντομο συντακτικό τύπο: CH3N=CHCH3.
- Ν-αιθυλομεθανιμίνη με σύντομο συντακτικό τύπο: CH2=NCH2CH3.
- Κυκλοπροπαναμίνη με σύντομο συντακτικό τύπο: .
- 2-μεθυλαζιριδίνη ή 1,2-επαζωπροπάνιο με σύντομο συντακτικό τύπο .
- N-μεθυλαζιριδίνη ή Ν-μεθυλεπαζαιθάνιο με σύντομο συντακτικό τύπο .
Φυσική παρουσία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι αζετιδίνες, «μητρική» και «θυγατρικές», δεν βρίσκονται συχνά στη φύση και έχουν μελετηθεί πολύ λιγότερο από χημικά συγγενικές ενώσεις, όπως η πυρρολιδίνη και η β-λακτάμη. Η παρουσία τους είναι σπάνια σε φυσικά προϊόντα. Σημειώστε, όμως, ότι είναι κομβικό συστατικό των μουγκινεϊκών οξέων και των πεναρεσιδινών. Ίσως η πιο άφθονη αζετιδίνη που περιέχεται σε φυσικό προϊόν είναι η 2-καρβοξυαζετιδίνη, ένα μη πρωτεϊνικό ετεροκυκλικό αμινοξύ, ομόλογο της προλίνης.
Παραγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Συνηθισμένη μέθοδος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η μητρική αζετιδίνη παράγεται, συνήθως, με κυκλοποίηση 1,3-διβρωμοπροπάνιου με τοσυλαμίδιο (Ts-NH2)[2]:
Αρχικά παράγεται N-τοσυλαζετιδίνη, αλλά αυτή ανάγεται με υδρογόνο που παράγεται με την επίδραση μεταλλικού νατρίου σε αιθανόλη.
Εναλλακτικές μέθοδοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]1. Η αζετιδίνη μπορεί να παραχθεί με φωτοχημική αντίδραση αιθενίου και μεθανιμίνης (Εφαρμογή αντίδρασης Paterno–Büch). Ουσιαστικά είναι η αντίστροφη αντίδραση της πυρόλυσης αζετιδίνης, που αναφέρεται παρακάτω[3][4]:
2. Η αζετιδίνη μπορεί να παραχθεί με επίδραση υδροχλώριου σε 1,3-προπανοδιαμίνη[5]:
Φασματοσκοπικές ιδιότητες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο φάσμα NMR της αζετιδίνης οι πολλαπλές κορυφές για τα α- και β- άτομα υδρογόνου εμφανίζονται στα 3,5 και 2,3 δ, ενώ το ιμινικό άτομο υδρογόνου εμφανίζεται στα 4,0 δ. Στο φάσμα μαζών τα θραύσματα της αζετιδίνης είναι CH2=CH2ɿ+• και CH2=NH+• →CH≡NH++H•[6].
Χημική συμπεριφορά και παράγωγα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η αζετιδίνη δρα ως μέτρια βάση, ισχυρότερη από τις περισσότερες άλλες δευτεροταγείς αμίνες, επειδή το μονήρες ηλεκτρονιακό ζεύγος του ατόμου του αζώτου σε αυτήν έχει μικρότερη στερεοχημική παρεμπόδιση[6], αλλά δίνει και αντιδράσεις κυκλοπροσθήκης, όπως η αζιριδίνη.
Αντιδράσεις ως δευτεροταγής αμίνη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]N-ακυλίωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αντιδρά με ακυλαλογονίδια (RCOX), παράγοντας N-ακυλαζετιδίνη:
Ν-αλογόνωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αντιδρά με υπαλογονώδη άλατα (π.χ. NaOX), όπου X: Cl, Br ή I, παράγοντας N-αλαζετιδίνη:
N-λιθίωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Αντιδρά με το μεθυλολίθιο (CH3Li), παράγοντας N-λιθιαζετιδίνη και μεθάνιο:
N-αλκυλίωση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στην περίπτωση της αλκυλίωσης, με επίδραση (περίσσειας) αλκυλαλογονιδίων (RX), διανοίγεται ο τετραμελής δακτύλιος δίνοντας άκυκλη 2-αλο-Ν,Ν-διαλκυλo-1-προπαναμίνη ή και αλογονούχο 2-αλο-Ν,Ν-τριαλκυλο-1-προπαναμμώνιο:
Αντιδράσεις κυκλοδιάνοιξης με 1,4-προσθήκη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι πιο ενδιαφέρουσες αντιδράσεις κυκλοδιάνοιξης με 1,4-προσθήκη υδροχλώριου (HCl) και η 1,4-προσθήκη βρωμοκυάνιου (BrCN)[7]:
Το τελευταίο παράγωγο, δηλαδή το 3-βρωμοπροπυλαμινομεθανονιτρίλιο, μπορεί να υδρολυθεί, παράγοντας 3-βρωμοπροπυλαμινομεθανικό οξύ. Με τη σειρά του, το τελευταίο, με αποκαρβοξυλίωση δίνει 3-βρωμο-1-προπαναμίνη:
Άλλες ενδιαφέρουσες αντιδράσεις 1,4-προσθήκης είναι οι ακόλουθες:
Αναγωγή με υδρογόνο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με επίδραση υδρογόνου, παρουσία λευκοχρύσου, παράγεται 1-προπαναμίνη[8]:
1,4-προσθήκη φαινόλης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με επίδραση φαινόλης σε αζετιδίνη παράγεται 3-φαινοξυ-1-προπαναμίνη:
1,4-προσθήκη 1,2-αιθανοδιαμίνης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με επίδραση 1,2-αιθανοδιαμίνης σε αζετιδίνη παράγεται N-(2-αμιναιθυλο)-1,3-προπανοδιαμίνη[9]:
Πυρόλυση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με πυρόλυση αζετιδίνης παράγεται αιθένιο και μεθανιμίνη:
Επίδραση καρβενίων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Η αζετιδίνη έχει 3 κατηγορίες δεσμών C-Η και Ν-Η για παρεμβολή καρβενίων, όπως το μεθυλένιο, οπότε σε τέτοιου είδους επίδραση (δηλαδή με μεθυλένιο ή άλλο καρβένιο) προκύπτουν τρία (3) προϊόντα παρεμβολής. Επειδή τα καρβένια είναι πολύ δραστικά, η αναλογία των προϊόντων που προκύπτει είναι, κατά προσέγγιση, η ακόλουθη[10]:
- 4/7 2-μεθυλαζετιδίνη.
- 2/7 3-μεθυλαζετιδίνη.
- 1/7 N-μεθυλαζετιδίνη.
Πηγές πληροφόρησης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- SCHAUM'S OUTLINE SERIES, «ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ», Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
- «Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας» Ν. Α. Πετάση 1982
- Αναστάσιου Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
- Καραγκιοζίδη Σ. Πολυχρόνη, «Ονοματολογία Οργανικών Ενώσεων στα Ελληνικά & Αγγλικά» Β΄ ΈκδοσηΘεσσαλονίκη 1991
- Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, «Γενική Οργανική Χημεία», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1985
- Δημητρίου Ν. Νικολαΐδη, «Ειδικά Μαθήματα Οργανικής Χημείας», ΑΠΘ, θεσσαλονίκη 1983
- Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, Αναστάσιου Βάρβογλη, Φαίδωνα Χατζημηχαλάκη, «Εργαστηριακός Οδηγός», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1986
- Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, Αναστάσιου Βάρβογλη, Δημητρίου Ν. Νικολαΐδη: «Χημεία Ετεροκυκλικών Ενώσεων», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1985
- Διαδικτυακοί τόποι που αναφέρονται στις «Αναφορές και παρατηρήσεις».
Παραπομπές και παρατηρήσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Για εναλλακτικές ονομασίες δείτε τον πίνακα πληροφοριών.
- ↑ Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, Αναστάσιου Βάρβογλη, Δημητρίου Ν. Νικολαΐδη: «Χημεία Ετεροκυκλικών Ενώσεων», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1985, §3.4., σελ. 37.
- ↑ E. Paterno, G. Chieffi (1909). «.». Gazz. Chim. Ital. 39: 341.
- ↑ G. Büchi, Charles G. Inman, and E. S. Lipinsky (1954). «Light-catalyzed Organic Reactions. I. The Reaction of Carbonyl Compounds with 2-Methyl-2-butene in the Presence of Ultraviolet Light». Journal of the American Chemical Society 76 (17): 4327–4331. doi:10.1021/ja01646a024.
- ↑ Ladenburg, Sieber in: Chem. Ber. 1890, 23, 2727.
- ↑ 6,0 6,1 Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, Αναστάσιου Βάρβογλη, Δημητρίου Ν. Νικολαΐδη: «Χημεία Ετεροκυκλικών Ενώσεων», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1985, §3.4., σελ. 38.
- ↑ Νικολάου Ε. Αλεξάνδρου, Αναστάσιου Βάρβογλη, Δημητρίου Ν. Νικολαΐδη: «Χημεία Ετεροκυκλικών Ενώσεων», Εκδόσεις Ζήτη, Θεσσαλονίκη 1985, §3.4, σελ. 38-39.
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982, σελ. 160, §6.11.
- ↑ S.-I. Murahashi, N. Yoshimura, T. Tsumiyama, T. Kojima in: J. Am. Chem. Soc. 1983, 105, 15, 5002–5011.
- ↑ SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999, σελ. 46 §4.4.4.