Μετάβαση στο περιεχόμενο

Επαρχίες της Ελλάδας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Επαρχίες της Ελλάδας
ΧώραΕλλάδα
ΝόμοςΠερί Συστάσεως των Δήμων (27.12.1833, ΦΕΚ 3/10.1.1834)
Ίδρυση27 Δεκεμβρίου 1833
Αριθμός148
ΔιοίκησηΕπαρχιακό Συμβούλιο
Κατάργηση1 Ιανουαρίου 1999

Οι Επαρχίες αποτελούσαν αυτοδιοικητικό θεσμό της Ελλάδας από την 27η Δεκεμβρίου 1833 έως την 1η Ιανουαρίου 1999, αλλά υφίσταντο έως το 2006.

Διοίκηση των Επαρχιών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η διοίκηση των Επαρχιών αποτελείτο από δύο μέρη: τον Έπαρχο και το Επαρχιακό Συμβούλιο. Μέλη του Επαρχιακού Συμβουλίου ήταν οι Νομαρχιακοί Σύμβουλοι της αντίστοιχης επαρχίας. Ο Έπαρχος ή ο Υποέπαρχος ήταν ο Νομαρχιακός Σύμβουλος ο οποίος λάμβανε τις περισσότερες ψήφους στις Νομαρχιακές Εκλογές.

Ιστορικά Στοιχεία (1833–1999)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Επαρχίες της Ελλάδας ιδρύθηκαν με τη διοικητική διαίρεση του 1833, αν και αναφέρονταν ήδη από τη πρώτη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας του 1828. Αρχικά, οι Επαρχίες ήταν 42. Ο αριθμός των Επαρχιών τροποποιούνταν και με τις επόμενες διοικητικές διαιρέσεις έγιναν 49, ενώ προστίθονταν νέες καθώς ενσωματώνονταν στο ελληνικό κράτος νέα εδάφη. Καταργήθηκαν με τη Διοικητική διαίρεση της Ελλάδας του 1836 όταν το κράτος χωρίστηκε σε «Διοικήσεις» και ορισμένες «Υποδιοικήσεις», αλλά ξαναδημιουργήθηκαν με τη Διοικητική διαίρεση της Ελλάδας του 1845. Οι Επαρχίες καταργήθηκαν ξανά ως διοικητικές μονάδες το 1887[1][2] αλλά συνέχισαν να διατηρούν υπηρεσίες που σχετίζονταν κυρίως με την εκπαίδευση και με κάποιες οικονομικές υπηρεσίες για να ξαναδημιουργηθούν τέσσερα χρόνια μετά, το 1891.[3] Με τη Διοικητική διαίρεση του 1899 έφτασαν στις 69.[4] Πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, υπήρχαν 139 Επαρχίες και μετά τον πόλεμο, με την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στις 7 Μαρτίου 1948, οι Επαρχίες ανήλθαν σε 148.

Σύμφωνα με το άρθρο 7 του Κώδικα Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης (Προεδρικό Διάταγμα 30/1996), οι Επαρχίες αποτελούσαν μία «ιδιαίτερη διοικητική οντότητα» εντός της ευρύτερης «διοικητικής περιφέρειας» των νομαρχιών. Από την 1η Ιανουαρίου 1999 και τελικά μετά τις αυτοδιοικητικές εκλογές της 15ης Οκτωβρίου 2006, οι Επαρχίες καταργήθηκαν ως μονάδες της διοικητικής διαίρεσης της Ελλάδας, σύμφωνα με τον Νόμο 2539/1997,[5] στο πλαίσιο του προγράμματος «Καποδίστριας».

Πρόγραμμα «Καλλικράτης» (2011)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με το πρόγραμμα «Καλλικράτης» που εφαρμόστηκε το 2011, πολλές Επαρχίες ή τμήματα Επαρχιών επανήλθαν ως Δήμοι είτε με ίδιες είτε με διαφορετικές ονομασίες. Μερικές Επαρχίες αντιστοιχούν σε Δήμους που δεν μεταβλήθηκαν με την εφαρμογή του προγράμματος «Καλλικράτης» (Επαρχία Λασιθίου, Επαρχία Σαμοθράκης → Δήμος Οροπεδίου Λασιθίου, Δήμος Σαμοθράκης). Ορισμένες Επαρχίες επανασυστάθηκαν ως Περιφερειακές Ενότητες:

Επαρχίες που
επανασυστάθηκαν
ως Δήμοι
Με το ίδιο όνομα Με διαφορετικό όνομα
Πλήρως
Μερικώς

Πίνακας των Επαρχιών της Ελλάδας έως το 1999

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στον παρακάτω πίνακα παρουσιάζονται οι Επαρχίες της Ελλάδας ανά Περιφέρεια και Νομό, οι οποίες ίσχυαν έως το 1999:

Περιφέρεια Νομός Επαρχία Έδρα
Ανατολικής Μακεδονίας & Θράκης Έβρου Αλεξανδρουπόλεως[6] Αλεξανδρούπολη
Διδυμοτείχου Διδυμότειχο
Ορεστιάδος[7] Ορεστιάδα
Σαμοθράκης Σαμοθράκη
Σουφλίου Σουφλί
Ροδόπης Κομοτηνής Κομοτηνή
Σαπών Σάπες
Ξάνθης Ξάνθης Ξάνθη
Δράμας Δράμας Δράμα
Κάτω Νευροκοπίου Κάτω Νευροκόπι
Καβάλας Θάσου Θάσος
Καβάλας Καβάλα
Νέστου[8] Χρυσούπολη
Παγγαίου Ελευθερούπολη
Κεντρικής Μακεδονίας Ημαθίας Ημαθίας Βέροια
Ναούσης[9] Νάουσα
Θεσσαλονίκης Θεσσαλονίκης Θεσσαλονίκη
Λαγκαδά Λαγκαδάς
Κιλκίς Κιλκίς Κιλκίς
Παιονίας Γουμένισσα
Πέλλας Αλμωπίας[10] Αριδαία
Γιαννιτσών[11] Γιαννιτσά
Εδέσσης Έδεσσα
Πιερίας Πιερίας[12] Κατερίνη
Σερρών Βισαλτίας Νιγρίτα
Σερρών Σέρρες
Σιντικής[13] Σιδηρόκαστρο Σερρών
Φυλλίδος Νέα Ζίχνη
Χαλκιδικής Αρναίας Αρναία
Χαλκιδικής Πολύγυρος
Δυτικής Μακεδονίας Γρεβενών Γρεβενών Γρεβενά
Κοζάνης Βοΐου[14] Σιάτιστα
Εορδαίας[15] Πτολεμαΐδα
Κοζάνης Κοζάνη
Καστοριάς Καστοριάς[16] Καστοριά
Φλώρινας Φλωρίνης Φλώρινα
Ηπείρου Άρτας Άρτης Άρτα
Θεσπρωτίας Θυάμιδος Ηγουμενίτσα
Μαργαριτίου Μαργαρίτι Θεσπρωτίας
Σουλίου Παραμυθιά
Φιλιατών Φιλιάτες
Ιωαννίνων Δωδώνης Ιωάννινα
Κονίτσης Κόνιτσα
Μετσόβου Μέτσοβο
Πωγωνίου Δελβινάκι
Πρέβεζας Πρεβέζης Πρέβεζα
Θεσσαλίας Καρδίτσας Καρδίτσης Καρδίτσα
Λάρισας Αγιάς Αγιά Λάρισας
Ελασσώνος Ελασσόνα
Λαρίσης Λάρισα
Τυρνάβου Τύρναβος
Φαρσάλων Φάρσαλα
Μαγνησίας Αλμυρού Αλμυρός Μαγνησίας
Βόλου Βόλος
Σποράδων Σκόπελος
Τρικάλων Καλαμπάκας Καλαμπάκα
Τρικάλων Τρίκαλα
Στερεάς Ελλάδας Βοιωτίας Θηβών Θήβα
Λεβαδείας[17] Λιβαδειά
Εύβοιας Ιστιαίας Ιστιαία
Καρυστίας Κύμη
Χαλκίδος Χαλκίδα
Ευρυτανίας Ευρυτανίας Καρπενήσι
Φθιώτιδας Δομοκού Δομοκός
Λοκρίδος Αταλάντη
Φθιώτιδος Λαμία
Φωκίδας Δωρίδος Λιδωρίκι
Παρνασσίδος Άμφισσα
Ιονίων Νήσων Ζακύνθου Ζακύνθου Ζάκυνθος
Κεφαλληνίας Ιθάκης Ιθάκη
Κραναίας Αργοστόλι
Πάλης Ληξούρι
Σάμης Σάμη
Κέρκυρας Κερκύρας Κέρκυρα
Παξών Γάιος
Λευκάδας Λευκάδος Λευκάδα
Δυτικής Ελλάδας Αιτωλίας & Ακαρνανίας Βάλτου Αμφιλοχία
Βονίτσης & Ξηρομέρου Βόνιτσα
Μεσολογγίου[18] Μεσολόγγι
Ναυπακτίας Ναύπακτος
Τριχωνίδος Αγρίνιο
Αχαΐας Αιγιαλείας Αίγιο
Καλαβρύτων Καλάβρυτα
Πατρών Πάτρα
Ηλείας Ηλείας Πύργος Ηλείας
Ολυμπίας Ανδρίτσαινα
Πελοποννήσου Αργολίδας Άργους Άργος
Ερμιονίδος Κρανίδι
Ναυπλίας Ναύπλιο
Αρκαδίας Γορτυνίας Δημητσάνα
Κυνουρίας Άστρος
Μαντινείας Τρίπολη
Μεγαλοπόλεως Μεγαλόπολη
Κορινθίας Κορινθίας Κόρινθος
Λακωνίας Γυθείου Γύθειο
Επιδαύρου Λιμηράς Μονεμβασιά
Λακεδαίμονος Σπάρτη
Οιτύλου Οίτυλο
Μεσσηνίας Καλαμάτας Καλαμάτα
Μεσσήνης Μεσσήνη
Πυλίας Πύλος
Τριφυλίας Κυπαρισσία
Αττικής Αττικής Αιγίνης Αίγινα
Αττικής[19] Αθήνα
Κυθήρων Κύθηρα
Μεγαρίδος Μέγαρα
Πειραιώς Πειραιάς
Τροιζηνίας Πόρος Τροιζηνίας
Ύδρας Ύδρα
Βορείου Αιγαίου Λέσβου Λήμνου Μύρινα
Μηθύμνης Μήθυμνα
Μυτιλήνης Μυτιλήνη
Πλωμαρίου Πλωμάρι
Σάμου Ικαρίας Άγιος Κήρυκος
Σάμου Σάμος
Χίου Χίου Χίος
Νοτίου Αιγαίου Δωδεκανήσου Καλύμνου Κάλυμνος
Καρπάθου Κάρπαθος
Κω Κως
Ρόδου Ρόδος
Κυκλάδων Άνδρου Άνδρος
Θήρας Θήρα
Κέας Ιουλίδα
Μήλου Μήλος
Νάξου Νάξος
Πάρου Πάρος
Σύρου Ερμούπολη
Τήνου Τήνος
Κρήτης Ηρακλείου Βιάννου Άνω Βιάννος
Καινουργίου Μοίρες
Μαλεβιζίου Γάζι
Μονοφατσίου Πύργος Μονοφατσίου
Πεδιάδος Καστέλλι Πεδιάδος
Πυργιωτίσσης Τυμπάκι
Τεμένους Ηράκλειο Κρήτης
Λασιθίου Ιεράπετρας Ιεράπετρα
Λασιθίου Τζερμιάδο
Μιραμπέλου Άγιος Νικόλαος Λασιθίου
Σητείας Σητεία
Ρεθύμνης Αγίου Βασιλείου Σπήλι
Αμαρίου Αμάρι
Μυλοποτάμου Πέραμα Ρεθύμνης
Ρεθύμνης Ρέθυμνο
Χανίων Αποκορώνου Βάμος
Κισσάμου Κίσσαμος
Κυδωνίας Χανιά
Σελίνου Κάντανος
Σφακίων Χώρα Σφακίων
  1. Στ. Ιατρού, Αμ. Κουδούνη, Μ. Νικολακοπούλου, Στ. Χασομέρη, Δομή και λειτουργία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ΤΕΕ, Αθήνα Φεβρ., 2005 (Ομάδα Εργασίας) Αρχειοθετήθηκε 2013-11-01 στο Wayback Machine., σελ. 10
  2. ΦΕΚ A 216/1887 7 Αυγούστου 1887, Νόμος ΑΦΞΑ': Περί μεταρρυθμίσεως του από 5 Δεκεμβρίου 1845 νόμου περί διοικητικής διαιρέσεως του Κράτους της 27 Μαΐου 1887
  3. Νόμος ΑΩΟΧ/1-1-1891, όπως αναφέρεται στο Στ. Ιατρού, Αμ. Κουδούνη, Μ. Νικολακοπούλου, Στ. Χασομέρη, Δομή και λειτουργία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ΤΕΕ, Αθήνα Φεβρ., 2005 (Ομάδα Εργασίας) Αρχειοθετήθηκε 2013-11-01 στο Wayback Machine., σελ. 10
  4. Λήμμα «Επαρχία», Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Ελευθερουδάκη, 1929
  5. «ΝΟΜΟΣ 2539/1997 (Κωδικοποιημένος) - ΦΕΚ Α 244/04.12.1997». www.kodiko.gr. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2023. 
  6. Αρχικά το διάστημα 1919-1920 ονομαζόταν Επαρχία Δεδέαγατς, από την παλιά ονομασία της Αλεξανδρούπολης.
  7. Αρχικά το διάστημα 1923-1930 ονομαζόταν Επαρχία Νέας Ορεστιάδος.
  8. Αρχικά ονομαζόταν το διάστημα 1913-1922 Επαρχία Σαρή Σαμπάν.
  9. Επίσημα από το 1955 έως και το 1997, ονομαζόταν για ιστορικούς λόγους Επαρχία Ηρωικής Πόλεως Ναούσης.
  10. Αρχικά ονομαζόταν το διάστημα 1913-1918 Επαρχία Καρατζόβας, το οποίο αργότερα άλλαξε σε Επαρχία Αλμωπίας, για ιστορικούς λόγους.
  11. Αρχικά ονομαζόταν το διάστημα 1913-1917 Επαρχία Γενιτσών ή Γενίτζε Βαρντάρ, ωστόσο για ιστορικούς λόγους μετονομάστηκε με αναγκαστικό νόμο σε Επαρχία Πέλλης, παίρνοντας το όνομα από την Αρχαία Πέλλα, και πολύ αργότερα σε Επαρχία Γιαννιτσών, παίρνοντας το όνομα της από την ομώνυμη σύγχρονη πόλη των Γιαννιτσών.
  12. Αρχικά ονομαζόταν το διάστημα 1913-1918 Επαρχία Αικατερίνης ή Κατερίνης, παίρνοντας το όνομα από την ομώνυμη έδρα της επαρχίας Κατερίνη, το οποίο αργότερα άλλαξε σε Επαρχία Πιερίας, για ιστορικούς λόγους.
  13. Αρχικά ονομαζόταν το διάστημα 1913-1927 Επαρχία Βαλόβιστας, παίρνοντας το όνομα από την ομώνυμη έδρα της επαρχίας Βαλοβίστα, το οποίο αργότερα άλλαξε σε Επαρχία Σιντικής, για ιστορικούς λόγους, ενώ τη δεκαετία του 1930 στο πλαίσιο εξελληνισμού των ξενικών τοπωνυμίων, η Βαλοβίστα μετονομάστηκε σε Σιδηρόκαστρο.
  14. Αρχικά ονομαζόταν το διάστημα 1913-1927 Επαρχία Αναστελίτσης, παίρνοντας το όνομα από την ομώνυμη έδρα της επαρχίας Αναστελίτσα (η οποία ήταν η παλιά ονομασία της κωμόπολης Νεάπολη, η οποία ονομαζόταν αργότερα και Λείψιστα μέχρι το 1928), το οποίο αργότερα άλλαξε σε Επαρχία Βοΐου, ενώ η έδρα της επαρχίας αργότερα μεταφέρθηκε από τη Νεάπολη στη Σιάτιστα, με τη Νεάπολη να γίνεται η ιστορική πρωτεύουσα της επαρχίας.
  15. Αρχικά ονομαζόταν το διάστημα 1913-1927 Επαρχία Καϊλαρίων, παίρνοντας το όνομα από την ομώνυμη έδρα της επαρχίας Καϊλάρια (η οποία ήταν η αρχική ονομασία της Πτολεμαΐδας), το οποίο αργότερα άλλαξε σε Επαρχία Εορδαίας, για ιστορικούς λόγους.
  16. Αρχικά ονομαζόταν Επαρχία Καστορίας, στην καθαρεύουσα και όχι Καστοριάς.
  17. Αρχικά ονομαζόταν Επαρχία Λεβαδείας, το οποίο αργότερα άλλαξε σε Επαρχία Λειβαδιάς.
  18. Επίσημα από το 1955 έως και το 1997, ονομαζόταν για ιστορικούς λόγους Επαρχία Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου.
  19. Αποκαλούνταν ανεπίσημα και ως Μητροπολιτική Περιοχή των Αθηνών, επειδή σε αυτήν βρισκόταν η Αθήνα, πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη σε πληθυσμό της Ελλάδας.