Μετάβαση στο περιεχόμενο

Νομός Κορινθίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κορινθία
Περιφερειακή ενότητα
Χάρτης της Ελλάδας με {{{Όνομα}}}
Θέση της Π.Ε. Κορινθίας στον χάρτη της Ελλάδας
Χώρα Ελλάδα Ελλάδα
Πρωτεύουσα Κόρινθος
Δήμοι 5
Διοίκηση  
 • Αντιπεριφερειάρχης Αναστάσιος Γκιολής
Διοικητική διαίρεση  
 • Περιφέρεια Πελοποννήσου
Έτος δημιουργίας νομού 1899 (πρώτη φορά), 1949 (δεύτερη φορά)
Γεωγραφικό διαμέρισμα Πελοπόννησος
Έκταση  
 • Συνολική 2.295 τ.χλμ
 • Κατάταξη 27η
Πληθυσμός  
 • Συνολικός 138.144 (2021)
 • Κατάταξη πληθ. 20η
 • Πυκνότητα 60,2 κάτ./χλμ²
 • Κατάταξη πυκν. 26η
ISO 3166-2 GR-15
Ταχ. κώδικες 20* **
Πιν. αυτοκινήτων ΚP
Ιστότοπος www.nakorinthias.gr

Η Περιφερειακή Ενότητα Κορινθίας βρίσκεται στην βορειοανατολική Πελοπόννησο. Πρωτεύουσά της είναι η Κόρινθος και έχει πληθυσμό 138.144 κατοίκους, κατά την Απογραφή του 2021.

Για πλήρη κατάλογο των πόλεων και οικισμών, δείτε επίσης Διοικητική διαίρεση Νομού Κορινθίας

Μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους η Κορινθία, η Αργολίδα και η Ναυπλία αποτέλεσαν μία διοίκηση με το όνομα Διοίκησις Αργολίδος. Το 1833 με Βασιλικό Διάταγμα (ΒΔ) του Όθωνα της 3/15 Απριλίου οι τρεις περιοχές αποτέλεσαν τις Επαρχίες του Νομού Αργολιδο-Κορινθίας. Η κάθε επαρχία διοικούνταν απο έπαρχο και είχε επαρχιακό συμβούλιο. Το 1836 με νέο ΒΔ οι Νομοί μετονομάστηκαν σε Διοικήσεις και οι επαρχίες σε Υποδιοικήσεις και ιδρύθηκε και μια τέταρτη υποδιοίκηση, της Σικυώνος. Η αλλαγή αυτή ανατράπηκε με νόμο του 1845, με τη Σικυώνα όμως να παραμένει ως τέταρτη επαρχία πλέον. Με νέους νόμους του 1887 και του 1892 οι επαρχίες και οι έπαρχοι καταργήθηκαν, ενώ το 1900 καταργήθηκαν τα επαρχιακά συμβούλια.

Το 1899 η Κορινθία αποχώρησε από την Αργολιδο-Κορινθία και αποτέλεσε ξεχωριστό νομό με μία επαρχία. Η αλλαγή αυτή ανετράπη το 1909, όταν με νέο νόμο ο Νομός Κορινθίας ενσωματώθηκε και πάλι στην Αργολιδο-Κορινθία. Ο σημερινός Νομός Κορινθίας συστάθηκε το 1949.

Διοικητική διαίρεση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμφωνα με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης», ο νομός Κορινθίας αποτελεί την Περιφερειακή Ενότητα Κορινθίας (με έδρα την Κόρινθο) της Περιφέρειας Πελοποννήσου της Αποκεντρωμένη Διοίκηση Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου. Η Π.Ε. αποτελείται απο 6 Δήμους.

Δήμος Έδρα Πληθυσμός (2011) Χάρτης
Κορινθίων Κόρινθος 55.941
Σικυωνίων Κιάτο 21.187
Λουτρακίου - Περαχώρας - Αγίων Θεοδώρων Λουτράκι 22.016
Βέλου - Βόχας Ζευγολατιό 17.883
Νεμέας Νεμέα 5.713
Ξυλοκάστρου - Ευρωστίνης Ξυλόκαστρο 15.570
Ιστορική εξέλιξη πληθυσμού
Έτος Πληθ.   ±%  
1856 35.314 —    
1861 37.409 +5.9%
1870 42.803 +14.4%
1879 55.488 +29.6%
1889 57.843 +4.2%
1896 64.577 +11.6%
1907 71.229 +10.3%
1920 74.748 +4.9%
1928 90.192 +20.7%
1940 111.547 +23.7%
1951 113.358 +1.6%
1961 112.505 −0.8%
1971 113.115 +0.5%
1981 123.042 +8.8%
1991 132.238 +7.5%
2001 144.527 +9.3%
2011 145.082 +0.4%
2021 138.144 −4.8%
Πηγή: Απογραφές Πληθυσμού ΕΛΣΤΑΤ 1856 - 2021

Απο το 1856 μέχρι και το 1951 ο νομός Κορινθίας (επαρχία Κορίνθου του νομού Αργολιδοκορινθίας μέχρι το 1951) είχε θετική πληθυσμιακή αύξηση με μεγάλους ρυθμούς. Το 1951 και το 1961 ο πληθυσμός έμεινε σταθερός ενώ μετά απο το 1961 ο πληθυσμός άρχισε πάλι να αυξάνεται. Το 2011 ο νομός Κορινθίας κατέγραψε τον μεγαλύτερο πληθυσμό του (145.082) και το 1856 τον μικρότερο (35.314). Η μεγαλύτερη αύξηση καταγράφτηκε το 1940 (23.7%) και η μικρότερη το 1971 (0.5%). Η μόνη μείωση καταγράφτηκε το 1961 (0.8%).

Μοναδική πόλη και πρωτεύουσα του νομού αποτελεί η Κόρινθος. Σημαντικά αστικά κέντρα είναι το Κιάτο, το Ξυλόκαστρο, το Λουτράκι, οι Άγιοι Θεόδωροι, το Ζευγολατειό και η Νεμέα.

Κατάταξη Οικισμός Πληθυσμός (2011) Δήμος
1 Κόρινθος 30.816 Κορινθίων
2 Λουτράκι 12.212 Λουτρακίου - Περαχώρας - Αγίων Θεοδώρων
3 Κιάτο 9.907 Συκυωνίων
4 Ξυλόκαστρο 5.601 Ξυλοκάστρου - Ευρωστίνης
5 Άγιοι Θεόδωροι 4.913 Λουτρακίου - Περαχώρας - Αγίων Θεοδώρων
6 Ζευγολατειό 4.269 Βέλου - Βόχας
8 Βραχάτι 3.603 Βέλου - Βόχας
7 Νεμέα 3.505 Νεμέας
9 Βέλο 2.997 Βέλου - Βόχας
10 Λέχαιο 2.672 Κορινθίων

Κουσουλός, Κωνσταντίνος (1971). «Διοικητική διάρθρωσις της Κορινθίας από το έτος 1833-1964». Αρχείον Κορινθιακών Μελετών. Α. Αθήνα: Ένωσις Κορινθίων. σελ. 469. 


Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]