Μετάβαση στο περιεχόμενο

Πατριάρχης Άνθιμος ΣΤ΄

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Άνθιμος ΣΤ΄)
Πατριάρχης Άνθιμος ΣΤ΄
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1782 (περίπου)[1]
Κούταλη
Θάνατος7  Δεκεμβρίου 1877
Χώρα πολιτογράφησηςΟθωμανική Αυτοκρατορία
ΘρησκείαΑνατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταορθόδοξος ιερέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΟικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Άνθιμος ΣΤ΄ (κατά κόσμον Ιωαννίδης) διετέλεσε Οικουμενικός Πατριάρχης τρεις φορές.

Ονομαζόταν και Κουταλιανός, προσωνύμιο που πήρε από την ιδιαίτερη πατρίδα του, το νησί Κούταλη της Προποντίδας της Μικράς Ασίας. Μόνασε για αρκετό χρόνο στη Μονή Εσφιγμένου στο Άγιο Όρος. Αργότερα έγινε Πρωτοσύγκελος της Μητρόπολης Δέρκων[2]. Τον Νοέμβριο του 1829 εξελέγη Μητροπολίτης Σερρών, το 1833 Μητροπολίτης Προύσης και το 1837 Μητροπολίτης Εφέσου. Περιγράφεται ως άνθρωπος μορφωμένος, ικανός και δραστήριος, αλλά και πονηρός και ακραία φιλοχρήματος[2] και αδιάφορος για την παιδεία του ποιμνίου του[3]. Στις Σέρρες δεν άφησε καλές αναμνήσεις, και μάλιστα θεωρήθηκε υπεύθυνος για την διάλυση των εκεί σχολείων[4].

Εξελέγη για πρώτη φορά Πατριάρχης στις 4 Δεκεμβρίου 1845, μία εβδομάδα μετά τον θάνατο του Μελετίου Γ΄, και επαύθη στις 18 Οκτωβρίου 1848. Οκτώ ημέρες μετά τον θάνατο του Γερμανού Δ΄[5] επανεξελέγη Πατριάρχης στις 24 Σεπτεμβρίου 1853[6] και επαύθη εκ νέου στις 21 Σεπτεμβρίου του 1855. Σε μεγάλη πλέον ηλικία επανεξελέγη στις 5 Σεπτεμβρίου 1871 και παραιτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 1873.

Κατά την Πατριαρχία του ανασυστήθηκε η Αρχιεπισκοπή Πωγωνιανής και καταδικάστηκε η χρήση τετραφωνίας στην εκκλησιαστική μουσική[7]. Ψύχρανε τις σχέσεις του Πατριαρχείου, τόσο με τις σλαβικές Εκκλησίες, όσο και με το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και η πολιτική του στο θέμα της Βουλγαρικής Εκκλησίας χαρακτηρίζεται άφρων, καθώς αρχικά συλλειτουργούσε με καθαιρεμένους Βούλγαρους αρχιερείς, κατόπιν τους καταδίκασε και στο τέλος συγκάλεσε Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη για να καταδικαστεί ο βουλγαρικός κλήρος και λαός[8]. Επί των ημερών του ανετέθη στο Πατριαρχείο και η επίλυση της διένεξης μεταξύ Ελλήνων και Αρμενίων για το σπήλαιο της Βηθλεέμ[9]. Το 1872 επικύρωσε απόφαση της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, με βάση την οποία εξέπιπτε του θρόνου ο Πατριάρχης Κύριλλος Β΄[10].

Μετά την τελευταία του παραίτηση από τον Οικουμενικό Θρόνο, αποσύρθηκε στο χωριό Κανδηλί του Βοσπόρου, όπου και πέθανε στις αρχές του 1878. Ετάφη στο προαύλιο του ναού της Μεταμορφώσεως στο Κανδηλί.

  1. 1,0 1,1 Faceted Application of Subject Terminology. 1598849. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 Μανουήλ Γεδεών, σελ. 697.
  3. Χαμχούγιας 2006, σελ. 34.
  4. Χαμχούγιας 2006, σελ. 33.
  5. Μανουήλ Γεδεών, σελ. 699.
  6. Καλλίφρων, Βασίλειος Δ. (1867). Εκκλησιαστικά ή Εκκλησιαστικόν Δελτίον. Κωνσταντινούπολη. σελ. 149. 
  7. Μανουήλ Γεδεών, σελ. 698.
  8. Μανουήλ Γεδεών, σελ. 705.
  9. Κ. Δελικάνης, Πατριαρχικά Έγγραφα Β´, 530
  10. «Υπόμνημα της Ιεραρχίας του Ιεροσολυμιτικού Πατριαρχείου». Γρηγόριος ο Παλαμάς ΜΘ: 680. Ιανουάριος 1920. http://digital.lib.auth.gr/record/139966/files/5076_1.pdf. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2022. 
τίτλοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας
Προκάτοχος
Πορφύριος
Μητροπολίτης Σερρών
1829-1833
Διάδοχος
Γρηγόριος Β΄
Προκάτοχος
Νικόδημος
Μητροπολίτης Προύσης
1833-1837
Διάδοχος
Χρύσανθος
Προκάτοχος
Γεράσιμος
Μητροπολίτης Εφέσου
1837-1845
Διάδοχος
Άνθιμος
Προκάτοχος
Μελέτιος Γ΄
Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
1845-1848 (1η θητεία)
Διάδοχος
Άνθιμος Δ΄
Προκάτοχος
Γερμανός Δ΄
Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
1853-1855 (2η θητεία)
Διάδοχος
Κύριλλος Ζ΄
Προκάτοχος
Γρηγόριος ΣΤ΄
Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
1871-1873 (3η θητεία)
Διάδοχος
Ιωακείμ Β΄