Θεόληπτος Β΄

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Θεόληπτος Β΄
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση16ος αιώνας
Οθωμανική Αυτοκρατορία
ΘρησκείαΟρθόδοξος Χριστιανισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιερέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΟικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

Ο Θεόληπτος Β΄ ήταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από τις 27 Φεβρουαρίου 1585[1] έως τον Απρίλιο του 1587.

Ήταν ανιψιός του Πατριάρχη Μητροφάνη Γ΄. Αναφέρεται ως ευφυής[2], σεβάσμιος, μεγαλοπρεπής και γνώστης της τουρκικής γλώσσας[3]. Διετέλεσε Μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως και, αν και ευεργετήθηκε από τον Πατριάρχη Ιερεμία τον Β΄, εντούτοις συνωμότησε εναντίον του, συνεργαζόμενος με τον Παχώμιο. Όταν ο Παχώμιος καθαιρέθηκε από Σύνοδο, η ίδια εξέλεξε τον Θεόληπτο Πατριάρχη στη θέση του[3]. Ενθρονίστηκε από τους Πατριάρχες Αλεξανδρείας και Αντιοχείας.

Ενώ έλειπε στη Μολδαβία και τη Βλαχία για συγκέντρωση χρημάτων, ο Νικηφόρος, διάκονος του εξόριστου Πατριάρχη Ιερεμία και τοποτηρητής του Θρόνου από τον Μάιο του 1586, κατόρθωσε να τον εκθρονίσει στις 29 Απριλίου 1587[2]. Ο Ιερεμίας επανήλθε στον Θρόνο και με Συνοδική απόφαση συγχώρησε τον Θεόληπτο και τον έστειλε στην Ιβηρία[3], με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων για το υπερχρεωμένο εκκλησιαστικό ταμείο. Είναι ασαφές αν ο Ιερεμίας επανήλθε στον Θρόνο το 1586 και ως Πατριάρχης εξουσιοδότησε τον Θεόληπτο να συνεχίσει την περιοδεία του, ή ο Θεόληπτος συνέχισε να είναι Πατριάρχης και παραιτήθηκε αργότερα υπέρ του Ιερεμία. Γνωρίζουμε πάντως ότι το 1587 εξέδωσε σιγίλιο υπέρ της Μονής Σουμελά, άγνωστο αν το εξέδωσε νομίμως ή παρανόμως.

Τέλος, γνωρίζουμε ότι συμφιλιώθηκε με τον Ιερεμία Β'[4], στον οποίο τελικά παρέδωσε τον Θρόνο, και συλλειτούργησε με αυτόν το 1590. Κατόπιν αυτού, αγνοείται τόσο η τύχη του, όσο και ο χρόνος του θανάτου του.

Ήταν ο τελευταίος Πατριάρχης που είχε ως έδρα τη Μονή Παμμακαρίστου[5], η οποία μετατράπηκε σε τζαμί το 1586. Το Πατριαρχείο μεταφέρθηκε κατόπιν στη φτωχική εκκλησία της Θεοτόκου στο Βλαχ-Σεράι, όπου παρέμεινε έντεκα χρόνια, έως το 1597.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Σάθας 1870, σελ. 144.
  2. 2,0 2,1 Μέρτζιος, Κωνσταντίνος Δ (1951). «Πατριαρχικά, ήτοι ανέκδοτοι πληροφορίαι σχετικαί προς τους Πατριάρχας Κωνσταντινουπόλεως από του 1556-1702». Πραγματείαι της Ακαδημίας Αθηνών 15 (4): 18. https://digitallibrary.academyofathens.gr/archive/item/10758?lang=el. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2023. 
  3. 3,0 3,1 3,2 Μανουήλ Γεδεών, σελ. 528.
  4. Gudzi︠a︡k, Borys (2001). Crisis and reform : the Kyivan Metropolitanate, the Patriarchate of Constantinople, and the genesis of the Union of Brest. Cambridge, Mass.: Ukrainian Research Institute, Harvard University. σελ. 31, 39. ISBN 0-916458-92-X. 
  5. Μανουήλ Γεδεών, σελ. 529.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


τίτλοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας
Προκάτοχος
Αρσένιος
Μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως
1580-1585
Διάδοχος
Θεοφάνης
Προκάτοχος
Παχώμιος Β΄
Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
1585-1587
Διάδοχος
Ιερεμίας Β΄