Πατριάρχης Διονύσιος Α΄

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
Πατριάρχης Διονύσιος Α΄
Reliquary 1788 Dionysios Kushnitsa Monastery NHMB.jpg
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1420 (περίπου)
Δημητσάνα Αρκαδίας
Θάνατος1492[1]
Κωνσταντινούπολη
Χώρα πολιτογράφησηςΒυζαντινή Αυτοκρατορία
Eορτασμός αγίου23 Νοεμβρίου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιερέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΟικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Διονύσιος Α΄, ο επονομαζόμενος Σοφός[2], διετέλεσε Οικουμενικός Πατριάρχης την περίοδο 1467-1471 και 1488-1490.

Γεννήθηκε στη Δημητσάνα πριν το 1410. Σπούδασε στη Σχολή της Μονής Φιλοσόφου στην πατρίδα του και ήρθε σε μικρή ηλικία στην Κωνσταντινούπολη[3]. Εκάρη μοναχός στη Μονή Μαγγάνων και πνευματικός του πατέρας ήταν ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, Μητροπολίτης Εφέσου, ο οποίος τον χειροτόνησε διάκονο και πρεσβύτερο.

Κατά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης συνελήφθη και οδηγήθηκε αιχμάλωτος στην Αδριανούπολη. Εκεί εξαγοράστηκε από τον άρχοντα Κυρίτζη και επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο. Τον Ιανουάριο του 1467 εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης, υπό την προστασία της χριστιανής μητριάς του Μωάμεθ του Πορθητή, κυρα-Μάρως[4], η οποία ήταν κόρη του Δεσπότη της Σερβίας Γεωργίου Μπράνκοβιτς και σύζυγος του Σουλτάνου Μουράτ Β΄. Αυτή προσέφερε στον Μωάμεθ Β΄ 2.000 φλουριά, προκειμένου να εκλεγεί Πατριάρχης ο Διονύσιος[5].

Πατριάρχευσε μέχρι το 1471. Συκοφαντήθηκε ότι κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας του στην Αδριανούπολη υπέστη περιτομή, αλλά ο ίδιος απέδειξε το αβάσιμο της κατηγορίας[6]. Κατόπιν παραιτήθηκε και αποσύρθηκε στη Μονή Εικοσιφοινίσσης Δράμας, έως το 1488, οπότε επανεξελέγη από Σύνοδο που συνεκλήθη από τον Σουλτάνο Βαγιαζήτ Β΄. Το 1490 παραιτήθηκε λόγω γήρατος και επέστρεψε στην ίδια Μονή, της οποίας θεωρείται δεύτερος κτίτωρ, και παρέμεινε εκεί μέχρι το 1492, οπότε πέθανε.

Επί Πατριαρχίας Ιωακείμ Α΄ ανακηρύχθηκε άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας και ορίστηκε να τιμάται η μνήμη του στις 23 Νοεμβρίου. Το σκήνωμά του φυλλάσσεται στη Μονή Εικοσιφοινίσσης, εκτός από ένα τεμάχιο που δόθηκε το 1881 στη Σκήτη του Αγίου Ανδρέα στο Άγιο Όρος και ένα άλλο που δόθηκε το 1955 στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Δημητσάνα. Μετά το θάνατό του είχε συνταχθεί ακολουθία προς τιμήν του, από τον Πρωτοσύγκελο της Μητρόπολης Ξάνθης Χρύσανθο, η οποία συμπληρώθηκε το 1819, κατόπιν εντολής του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄, από τον ιερομόναχο Ιλαρίωνα τον Σιναΐτη.

Οι Λειψανοθήκες με τα λείψανα του Αγίου βρίσκονταν στη Μονή Παναγίας Εικοσιφοινίσσης. Όμως συλήθηκαν από τον βουλγαρικό κατοχικό στρατό κατά τη Β΄ Βουλγαρική Κατοχή της Ανατολικής Μακεδονίας (1916-1918, Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος) και σήμερα εκτίθεται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Βουλγαρίας.[7][8][9][10]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Ökumenisches Heiligenlexikon» D/Dionysius_I_von_Konstantinopel.html.
  2. ↑ Εκκλησία της Ελλάδος
  3. ↑ Ζαχαριάδου, Ελισάβετ Α. (1996). Δέκα τουρκικά έγγραφα για την Μεγάλη Εκκλησία (1483-1567). Αθήνα: Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Ινστιτούτο Βυζαντινών Ερευνών. σελ. 74. ISBN 960-7094-69-7. 
  4. ↑ Αθανασίου Κομνηνού Υψηλάντου (1870). Εκκλησιαστικών και πολιτικών των εις δώδεκα, ήτοι τα μετά την Άλωσιν (1453-1789). Κωνσταντινούπολη: Τυπογρ.Ι.Α.Βρετού. σελ. 20. 
  5. ↑ Ζαχαριάδου, Ελισάβετ Α. (1996). Δέκα τουρκικά έγγραφα για την Μεγάλη Εκκλησία (1483-1567). Αθήνα: Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Ινστιτούτο Βυζαντινών Ερευνών. σελ. 70. ISBN 960-7094-69-7. 
  6. ↑ «ἐπιδείξας τὴν σάρκα αὐτοῦ εἰς ὅλον τὸν λαόν»
  7. ↑ Φως Φαναρίου: Η Μονή της Εικοσιφοίνισσας
  8. ↑ Τα «Ελγίνεια» της Εκκλησίας - Κιβωτός της Ορθοδοξίας
  9. ↑ Το 2017 έτος διεκδίκησης λεηλατημένων κειμηλίων από τις Ιερές Μονές των Σερρών - εφημερίδα ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ
  10. ↑ Αυτή είναι η ιστορία των κλεμμένων κειμηλίων που ζήτησε ο Πατριάρχης από τους Βούλγαρους - orthodoxia.info

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Οικουμενικό Πατριαρχείο
  • Προκόπιος Τσιμάνης (1981). Από υψηλή σκοπιά οι Πατριάρχαι Κωνσταντινουπόλεως, τόμ. Α΄. σελίδες 90–97. 
  • Αθανασίου Κομνηνού Υψηλάντου (1870). Εκκλησιαστικών και πολιτικών των εις δώδεκα, ήτοι τα μετά την Άλωσιν (1453-1789). Κωνσταντινούπολη: Τυπογρ.Ι.Α.Βρετού. 
  • Τ. Γριτσοπούλου, Μελέτη περί του βίου και ακολουθία του από Φιλιππουπόλεως Οικουμενικού Πατριάρχου Διονυσίου Α΄ του εκ Δημητσάνης, Αθήνα 1955.
  • Mάχη Παΐζη-Aποστολοπούλου, «O Διονύσιος Α΄ και το μοναστήρι της Κοσίνιτσας. Νέες γνώσεις από νέες αναγνώσεις», H Δράμα και η περιοχή της, Iστορία και πολιτισμός. Πρακτικά Συνεδρίου, Δράμα 1998, σελ. 279-286.


τίτλοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας
Προκάτοχος
Συμεών Α΄ 		Οικουμενικός Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης
1467-1471 (1η θητεία) 		Διάδοχος
Συμεών Α΄
Προκάτοχος
Νήφων Β΄ 		Οικουμενικός Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης
1488-1490 (2η θητεία) 		Διάδοχος
Μάξιμος Δ΄


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Πατριάρχης_Διονύσιος_Α΄&oldid=8438285"