Πατριάρχης Κωνστάντιος Α΄
| Πατριάρχης Κωνστάντιος Α΄ | |
|---|---|
 Ο Κωνστάντιος Α΄ σε εικονογράφηση του 1907 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Κωνστάντιος Α΄ (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1770 Κωνσταντινούπολη |
| Θάνατος | 5 Ιανουαρίου 1859 Κωνσταντινούπολη |
| Τόπος ταφής | Αίγυπτος |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα[1] λατινική γλώσσα Ρωσικά Γαλλικά |
| Σπουδές | Ακαδημία Κιέβου-Μοχίλα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ορθόδοξος ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1830–1834) Αρχιεπίσκοπος Σινά, Φαράν και Ραϊθώ (1803–1830) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Κωνστάντιος Α΄ ήταν Οικουμενικός Πατριάρχης κατά τα έτη 1830-1834.
Γεννήθηκε το 1770 στην συνοικία της Ξυλόπορτας στην Κωνσταντινούπολη. Σπούδασε στην Πατριαρχική Σχολή και στη συνέχεια στο Ιάσιο. Από εκεί, το 1789 ο κόμης Πίτερ Αλεξάντροβιτς Ρουμιάντσεφ τον έστειλε στην Ακαδημία του Κιέβου, μετά από την αποφοίτησή του από την οποία υπηρέτησε ως αρχιμανδρίτης στο σιναΐτικο μετόχι στο Κίεβο. Ως «ρωσοσπουδαγμένος» θωρούνταν και «ρωσόφιλος»[2]. Μιλούσε λατινικά, ρωσικά και γαλλικά.
Το 1795 εκάρη μοναχός της Αγιοταφιτικής Αδελφότητας[3]. Το 1804 εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Σινά και διέμενε στα σιναϊτικά μετόχια στην Κύπρο και στην Κωνσταντινούπολη. Τον τίτλο αυτόν διατήρησε και ως Οικουμενικός Πατριάρχης, και στη συνέχεια μέχρι τον θάνατό του[4][3].
Εξελέγη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως το 1830[5]. Κατά τη διάρκεια της Πατριαρχίας του, το 1831 ή 1833, ιδρύθηκε το το λεγόμενο «Ελληνικό Φροντιστήριο» και εγκαταστάθηκε σε νεόδμητα κτήρια της Μονής Καμαριώτισσας στη Χάλκη, η οποία έγινε μετέπειτα γνωστή ως «Ελληνοεμπορική Σχολή» ή «Σχολή των Ελλήνων Εμπόρων» και λειτούργησε ως το 1915[6]. Επίσης επί των ημερών του ανακαινίστηκε ο ιστορικός ναός της Ζωοδόχου Πηγής στο Μπαλουκλί. Το 1831, μετά την απόκτηση πολιτικής αυτονομίας του Πριγκιπάτου της Σερβίας, παραχώρησε αυτονομία στην τοπική Εκκλησία. Όταν ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Αθανάσιος Ε΄ ζήτησε τη βοήθειά του για την απόσβεση των χρεών της Αγιοταφιτικής Αδελφότητας, μετά από σύσκεψη με προκρίτους του Γένους, ο Κωνστάντιος αποφάσισε τον Φεβρουάριο του 1832 κάθε ορθόδοξος χριστιανός να πληρώσει ένα γρόσι υπέρ του Παναγίου Τάφου[7].
Στις 18 Αυγούστου 1834[8] παραιτήθηκε και αποσύρθηκε στη νήσο Αντιγόνη[3], όπου ασχολήθηκε με τη μελέτη και συγγραφή. Ήταν σοφός[2] και φιλόμουσος[6] και συνέγραψε επιστημονικά, ιστορικά και θεολογικά έργα.
Πέθανε στις 5 Ιανουαρίου 1859[9] και ετάφη στο νεκροταφείο των Πατριαρχών στο Μπαλουκλί. Το 1865 τα οστά του μεταφέρθηκαν στη Μονή Σινά.
Συγγράμματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Κωνσταντινιάς, παλαιά τε και νεωτέρα, ήτοι περιγραφή Κωνσταντινουπόλεως. Απ' αρχής μέχρι του νυν, καθιστορούσα γενικώς τα της Πόλεως ταύτης, τας πέριξ αυτής τοποθεσίας, τας τε αντιπροσώπους δύω παραλίας των Στενών του Βοσπόρου και τας παρακείμενας νήσους τη Πόλει ταύτη. Συνταχθείσα παρά [Κωνστάντιου Α΄], ανδρός φιλολόγου και φιλαρχαιολόγου. [Εκδ.:] Παρά Πάνω Θεοδοσίου τω εξ Ιωαννίνων, Βενετία 1824.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 23 Μαΐου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 Χαμχούγιας 2006, σελ. 45.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Μανουήλ Γεδεών, σελ. 690.
- ↑ Μάρκου, Μάρκος. «Η Αυτού Θειοτάτη Παναγιότης ο Αρχιεπίσκοπος πρώην Κωνσταντινουπόλεως και Πρόεδρος Σιναίου κυρός Κωνστάντιος ο Α΄. (1770-1859)». Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ Μανουήλ Γεδεών, σελ. 689.
- ↑ 6,0 6,1 Σιδηράς, Ιωάννης. «Παναγία Καμμαριώτισσα». Φως Φαναρίου. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2021.
- ↑ Χατζηιωάννου, Αγγελική Δ. (2016). Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Κύριλλος ο Β΄, Διδακτορική Διατριβή. Αθήνα. σελ. 9-10.
- ↑ Σερραϊκά Σύμμεικτα Αρχειοθετήθηκε 2020-07-13 στο Wayback Machine., τόμος τέταρτος, σελ.33
- ↑ Καλλίφρων, Βασίλειος Δ. (1867). Εκκλησιαστικά ή Εκκλησιαστικόν Δελτίον. Κωνσταντινούπολη. σελ. 159.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Γεδεών, Μανουήλ (1885). Πατριαρχικοί Πίνακες: Ειδήσεις ιστορικαί βιογραφικαί περί των Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως: από Ανδρέου του Πρωτοκλήτου μέχρις Ιωακείμ Γ' του από Θεσσαλονίκης, 36-1884. Κωνσταντινούπολη: Lorenz & Keil.
- Σερραϊκά Σύμμεικτα Αρχειοθετήθηκε 2020-07-13 στο Wayback Machine., Εταιρεία Μελέτης και Έρευνας της Ιστορίας των Σερρών, τόμος τέταρτος, ISSN 1792-5045, σελ.33-34
- Χαμχούγιας, Χρήστος (2006). Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος ΣΤ' ο Φουρτουνιάδης εν μέσω εθνικών και εθνοφυλετικών ανταγωνισμών, διδακτορική διατριβή. Θεσσαλονίκη: Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), Θεολογική Σχολή, Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας.
.svg)