Λικίνιος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφορά
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 141.237.152.189 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό Sotkil
Ετικέτα: Επαναφορά
μ μ.επιμέλεια
 
Γραμμή 36: Γραμμή 36:
|υπογραφή =
|υπογραφή =
}}
}}
Ο '''Λικίνιος''' (''Valerius Licinianus Licinius, Iovius Licinius''<ref>Στα κλασικά λατινικά, το όνομα του Λικίνιου θα γραφόταν ως GAIVS VALERIVS LICINIANVS LICINIVS AVGVSTVS.</ref><ref>Alexander Canduci, ''[https://books.google.gr/books?id=-ssESQAACAAJ&dq=9781741965988&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwijmIjOseHZAhWDZpoKHaqNBO4Q6AEIJzAA Triumph and Tragedy: The Rise and Fall of Rome's Immortal Emperors]'', σελ. 125, Murdoch Books Pty Limited (2010) ISBN 978-1-74196-598-8</ref>, [[263]] - [[325]])<ref>[http://www.livius.org/articles/person/licinius/? Licinius] Livius</ref> ήταν [[Ρωμαίος αυτοκράτορας]] από το [[308]] έως το [[324]]. Κατά το μεγαλύτερο μέρος της βασιλείας του, ήταν συνάδελφος και αντίπαλος του [[Κωνσταντίνος Α΄|Κωνσταντίνου Α']], με τον οποίο συνέταξαν το [[Διάταγμα των Μεδιολάνων]] που χορήγησε επίσημη ανοχή στους χριστιανούς της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Ο '''Λικίνιος''' (''Valerius Licinianus Licinius, Iovius Licinius''<ref>Στα κλασικά λατινικά, το όνομα του Λικίνιου θα γραφόταν ως GAIVS VALERIVS LICINIANVS LICINIVS AVGVSTVS.</ref><ref>Alexander Canduci, ''[https://books.google.gr/books?id=-ssESQAACAAJ&dq=9781741965988&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwijmIjOseHZAhWDZpoKHaqNBO4Q6AEIJzAA Triumph and Tragedy: The Rise and Fall of Rome's Immortal Emperors]'', σελ. 125, Murdoch Books Pty Limited (2010) ISBN 978-1-74196-598-8</ref>, [[263]]-[[325]])<ref>[http://www.livius.org/articles/person/licinius/? Licinius] Livius</ref> ήταν [[Ρωμαίος αυτοκράτορας]] από το [[308]] έως το [[324]]. Κατά το μεγαλύτερο μέρος της βασιλείας του, ήταν συνάδελφος και αντίπαλος του [[Κωνσταντίνος Α΄|Κωνσταντίνου Α']], με τον οποίο συνέταξαν το [[Διάταγμα των Μεδιολάνων]] που χορήγησε επίσημη ανοχή στους χριστιανούς της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.


Ο Λικίνιος καταγόταν από την [[Ιλλυρία]]. Το [[307]] ανακηρύχθηκε [[Αύγουστος]] στην Ανατολή. Μετά το [[313]] απέμεινε μοναδικός κυρίαρχος της Ανατολής. Το [[314]] συγκρούσθηκε με τον [[Μέγας Κωνσταντίνος|Μέγα Κωνσταντίνο]] στην Κάτω [[Παννονία]] και υποχρεώθηκε να αποσυρθεί στο [[Σίρμιο]]. Στη συνέχεια εξαπέλυσε διωγμό κατά των χριστιανών, παραβιάζοντας το περί ανεξιθρησκίας [[Διάταγμα των Μεδιολάνων|Διάταγμα του Μεδιολάνου]]. Παρόλα αυτά ο ίδιος ο Λικίνιος είχε μια εύνοια προς την αίρεση των Αρειανών, αφού ο ίδιος ο [[Ευσέβιος ο Νικομηδείας|Ευσέβιος Νικομηδείας]] είχε τιμηθεί από αυτόν με τον τίτλο του θησαυροφύλακα. Το αναφέρει ο ίδιος ο Κωνσταντίνος σε επιστολή του και οι εκκλησιαστικοί ιστορικοί Σωκράτης Σχολαστικός και Σωζομενός. Ηττήθηκε στην [[Αδριανούπολη]] και τη [[Ουσκουντάρ|Χρυσούπολη]] το [[324]] και τέθηκε σε περιορισμό στη [[Θεσσαλονίκη]] μετά από ναυτικό αποκλεισμό του μεγαλύτερου γιου τού Κωνσταντίνου [[Κρίσπος|Κρίσπου]]. Όταν προσπάθησε να υποκινήσει την εκεί φρουρά σε εξέγερση, θανατώθηκε με εντολή του Μ. Κωνσταντίνου, μαζί με τον συνεργάτη του [[Σέξτος Μαρτινιανός|Σέξτο Μαρτινιανό]].
Ο Λικίνιος καταγόταν από την [[Ιλλυρία]]. Το [[307]] ανακηρύχθηκε [[Αύγουστος]] στην Ανατολή. Μετά το [[313]] απέμεινε μοναδικός κυρίαρχος της Ανατολής. Το [[314]] συγκρούσθηκε με τον [[Μέγας Κωνσταντίνος|Μέγα Κωνσταντίνο]] στην Κάτω [[Παννονία]] και υποχρεώθηκε να αποσυρθεί στο [[Σίρμιο]]. Στη συνέχεια εξαπέλυσε διωγμό κατά των χριστιανών, παραβιάζοντας το περί ανεξιθρησκίας [[Διάταγμα των Μεδιολάνων|Διάταγμα του Μεδιολάνου]]. Παρόλα αυτά ο ίδιος ο Λικίνιος είχε μια εύνοια προς την αίρεση των Αρειανών, αφού ο ίδιος ο [[Ευσέβιος ο Νικομηδείας|Ευσέβιος Νικομηδείας]] είχε τιμηθεί από αυτόν με τον τίτλο του θησαυροφύλακα. Το αναφέρει ο ίδιος ο Κωνσταντίνος σε επιστολή του και οι εκκλησιαστικοί ιστορικοί Σωκράτης Σχολαστικός και Σωζομενός. Ηττήθηκε στην [[Αδριανούπολη]] και τη [[Ουσκουντάρ|Χρυσούπολη]] το [[324]] και τέθηκε σε περιορισμό στη [[Θεσσαλονίκη]] μετά από ναυτικό αποκλεισμό του μεγαλύτερου γιου τού Κωνσταντίνου [[Κρίσπος|Κρίσπου]]. Όταν προσπάθησε να υποκινήσει την εκεί φρουρά σε εξέγερση, θανατώθηκε με εντολή του Μ. Κωνσταντίνου, μαζί με τον συνεργάτη του [[Σέξτος Μαρτινιανός|Σέξτο Μαρτινιανό]].



== Παραπομπές ==
==Παραπομπές==
<references />{{Clear}}
<references />{{Clear}}


Γραμμή 52: Γραμμή 53:


{{Ρωμαίοι Αυτοκράτορες}}
{{Ρωμαίοι Αυτοκράτορες}}



{{Authority control}}
{{Authority control}}


[[Κατηγορία:Ρωμαίοι Αυτοκράτορες]]
[[Κατηγορία:Ρωμαίοι Αυτοκράτορες]]

Τρέχουσα έκδοση από την 07:55, 12 Αυγούστου 2021

Λικίνιος
Περίοδος11 Νοεμβρίου 308 – 311 (ως Αύγουστος στη δύση, με τον Γαλέριο στην ανατολή)
311 – 313 (ως Αύγουστος στη δύση, με τον Μαξιμίνο Β' στην ανατολή)
Αύγουστος 313 – Ιούλιος 324 (ως Αύγουστος στην ανατολή, με τον Κωνσταντίνο Α' στη δύση)
ΠροκάτοχοςΦλάβιος Βαλέριος Σεβήρος
ΔιάδοχοςΚωνσταντίνος Α΄
Γέννηση263[1]
Μοισία, κοντά στο σημερινό Ζάγετσαρ της Σερβίας
ΘάνατοςΆνοιξη 325 (62 ετών)
Θεσσαλονίκη
ΣύζυγοςΦλαβία Ιουλία Κωνσταντία
ΕπίγονοιΛικίνιος Β'
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Λικίνιος (Valerius Licinianus Licinius, Iovius Licinius[2][3], 263-325)[4] ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 308 έως το 324. Κατά το μεγαλύτερο μέρος της βασιλείας του, ήταν συνάδελφος και αντίπαλος του Κωνσταντίνου Α', με τον οποίο συνέταξαν το Διάταγμα των Μεδιολάνων που χορήγησε επίσημη ανοχή στους χριστιανούς της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Ο Λικίνιος καταγόταν από την Ιλλυρία. Το 307 ανακηρύχθηκε Αύγουστος στην Ανατολή. Μετά το 313 απέμεινε μοναδικός κυρίαρχος της Ανατολής. Το 314 συγκρούσθηκε με τον Μέγα Κωνσταντίνο στην Κάτω Παννονία και υποχρεώθηκε να αποσυρθεί στο Σίρμιο. Στη συνέχεια εξαπέλυσε διωγμό κατά των χριστιανών, παραβιάζοντας το περί ανεξιθρησκίας Διάταγμα του Μεδιολάνου. Παρόλα αυτά ο ίδιος ο Λικίνιος είχε μια εύνοια προς την αίρεση των Αρειανών, αφού ο ίδιος ο Ευσέβιος Νικομηδείας είχε τιμηθεί από αυτόν με τον τίτλο του θησαυροφύλακα. Το αναφέρει ο ίδιος ο Κωνσταντίνος σε επιστολή του και οι εκκλησιαστικοί ιστορικοί Σωκράτης Σχολαστικός και Σωζομενός. Ηττήθηκε στην Αδριανούπολη και τη Χρυσούπολη το 324 και τέθηκε σε περιορισμό στη Θεσσαλονίκη μετά από ναυτικό αποκλεισμό του μεγαλύτερου γιου τού Κωνσταντίνου Κρίσπου. Όταν προσπάθησε να υποκινήσει την εκεί φρουρά σε εξέγερση, θανατώθηκε με εντολή του Μ. Κωνσταντίνου, μαζί με τον συνεργάτη του Σέξτο Μαρτινιανό.


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Lesley Adkins, Roy A. Adkins, Handbook to Life in Ancient Rome, σελ. 31, Νέα Υόρκη: Oxford University Press (1998) ISBN 0-19-512332-8
  2. ↑ Στα κλασικά λατινικά, το όνομα του Λικίνιου θα γραφόταν ως GAIVS VALERIVS LICINIANVS LICINIVS AVGVSTVS.
  3. ↑ Alexander Canduci, Triumph and Tragedy: The Rise and Fall of Rome's Immortal Emperors, σελ. 125, Murdoch Books Pty Limited (2010) ISBN 978-1-74196-598-8
  4. ↑ Licinius Livius

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προκάτοχος:
Φλάβιος Βαλέριος Σεβήρος 		Αυτοκράτορας της Ρώμης
Συναυτοκράτορας: συναυτοκράτορες: Μαξιμίνος Β΄ και Γαλέριος 308-324 και Βαλέριος Ουάλης, 316 - 317 και Σέξτος Μαρτινιανός, 3424 		Διάδοχος:
Κωνσταντίνος Α΄ ο Μέγας


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λικίνιος&oldid=8991021"