Αθανάσιος Ε΄
| Αθανάσιος Ε΄ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 17ος αιώνας Κρήτη |
| Θάνατος | 1711 |
| Θρησκεία | Ορθόδοξη Εκκλησία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αθανάσιος Ε΄ διετέλεσε Οικουμενικός Πατριάρχης την περίοδο 1709-1711.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Καταγόταν από την Κρήτη. Σπούδασε στη Χάλλη της Σαξωνίας και διακρίθηκε για την ευρεία μόρφωσή του, τη γλωσσομάθειά του (λατινικά, αραβικά), την αυστηρότητά του και τη βαθιά γνώση της εκκλησιαστικής μουσικής[1]. Αρχικά εξελέγη Μητροπολίτης Τορνόβου και τον Νοέμβριο του 1692 Αδριανουπόλεως[2].
Μετά την καθαίρεση του Πατριάρχη Κυπριανού και την εξορία του στο Άγιο Όρος, Πατριάρχης εξελέγη ο Μητροπολίτης Κυζίκου Κύριλλος, όμως κατόπιν επιθυμίας του Μεγάλου Βεζίρη Αλή Πασά Τζόρλολου, Πατριάρχης έγινε τον Μάιο του 1709 ο Αθανάσιος Ε΄. Κατά τη διάρκεια της Πατριαρχίας του δημιούργησε υποψίες για φιλορωμαιοκαθολικές τάσεις[3].
Αφού επαύθη ο Μέγας Βεζύρης, στις 4 Δεκεμβρίου 1711 οι αρχιερείς και οι πρόκριτοι καθαίρεσαν τον Αθανάσιο και αποκατέστησαν στον Θρόνο τον αρχικά εκλεγέντα Κύριλλο[4]. Κατόπιν αυτού, ο Αθανάσιος έμεινε στην Κωνσταντινούπολη ως το 1718, οπότε αποσύρθηκε σε μοναστήρι στο Ιάσιο, όπου αφιερώθηκε στη μελέτη μέχρι τον θάνατό του.
Το έργο του
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Άφησε σπουδαίο έργο στον τομέα της εκκλησιαστικής μουσικής. Συνέθεσε χερουβικά, κοινωνικά και πολυχρονισμούς. Σε προσφώνηση του Μητροπολίτη Ουγγροβλαχίας Ανθίμου, ο Αθανάσιος αποκαλείται «κορωνίδα τῆς τάξεως πάντων τῶν Ὀρθοδόξων Πατριαρχῶν, εἰδήμων καί τῆς «εὐκελάδου καί παναρμονίου μουσικῆς ἀκρότατον ὄρος»[4].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Μανουήλ Γεδεών, σελ. 619.
- ↑ Κοτζαγεώργης, Φωκίων Π. (2020). «Μια Οθωμανική πηγή για την ιστορία του Οικουμενικού Πατριαρχείου κατά το β´ μισό του 17ου αιώνα». Δελτίο Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών 21: 73. https://www.academia.edu/45626760/%CE%9C%CE%B9%CE%B1_%CE%9F%CE%B8%CF%89%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%A0%CE%AE%CE%B3%CE%AE_%CE%B3%CE%B9%CE%B1_%CF%84%CE%AE%CE%BD_%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%9F%CF%81%CE%B9%CE%B1_%CF%84%CE%9F%CF%85_%CE%9F%CE%B9%CE%BA%CE%9F%CF%85%CE%9C%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%9F%CF%85_%CE%A0%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%B9%CE%9F%CF%85_%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1_%CF%84%CE%9F_%CE%92_%CE%9C%CE%B9%CF%83%CE%9F_%CF%84%CE%9F%CF%85_17%CE%9F%CF%85_%CE%B1%CE%B9%CF%89%CE%BD%CE%B1_%CE%94%CE%95%CE%9B%CE%A4%CE%99%CE%9F_%CE%9A%CE%95%CE%9D%CE%A4%CE%A1%CE%9F%CE%A5_%CE%9C%CE%99%CE%9A%CE%A1%CE%91%CE%A3%CE%99%CE%91%CE%A4%CE%99%CE%9A%CE%A9%CE%9D_%CE%A3%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%94%CE%A9%CE%9D. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2024.
- ↑ Steven Runciman (2010). Η Μεγάλη Εκκλησία εν αιχμαλωσία. Εκδόσεις Γκοβόστη. σελ. 272. ISBN 9789604461301.
- ↑ 4,0 4,1 «Οι μελωδοί και υμνογράφοι της Εκκλησίας». Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2021.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Γεδεών, Μανουήλ (1885). Πατριαρχικοί Πίνακες: Ειδήσεις ιστορικαί βιογραφικαί περί των Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως: από Ανδρέου του Πρωτοκλήτου μέχρις Ιωακείμ Γ' του από Θεσσαλονίκης, 36-1884. Κωνσταντινούπολη: Lorenz & Keil.
- Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος, Οι μελωδοί και υμνογράφοι της Εκκλησίας Αρχειοθετήθηκε 2021-10-08 στο Wayback Machine.
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Larousse-Britannica, 2007, τόμ. 2, σελ. 652
- Steven Runciman (2010). Η Μεγάλη Εκκλησία εν αιχμαλωσία. Εκδόσεις Γκοβόστη. ISBN 9789604461301.
.svg)