Πατριάρχης Βενιαμίν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Βενιαμίν
	Οικουμενικός Πατριάρχης Κων/πόλεως
Από	18 Ιανουαρίου 1936
Έως	17 Φεβρουαρίου 1946
Προκάτοχος	Φώτιος Β΄
Διάδοχος	Μάξιμος Ε΄
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση	1871; Αδραμύττιο, Μικρά Ασία, Οθωμανική Αυτοκρατορία
Θάνατος	17 Φεβρουαρίου 1946;

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 22:45, 14 Οκτωβρίου 2019

Ο Βενιαμίν (κατά κόσμον Ψωμάς ή Κυριακού, 18 Ιανουαρίου 1871 - 17 Φεβρουαρίου 1946) ήταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από τις 18 Ιανουαρίου 1936 ως τις 17 Φεβρουαρίου 1946.

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στο Αδραμύττιο της Μικράς Ασίας το 1871.^[1] Φοίτησε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Το 1912 έγινε Μητροπολίτης Ρόδου, ενώ από τις 10 Ιουνίου μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου 1913, διετέλεσε Μητροπολίτης Σηλυβρίας^[2] και κατόπιν μετατέθηκε στη Μητρόπολη Φιλιππουπόλεως. Το 1925 εξελέγη Μητροπολίτης Νικαίας και το 1933 Μητροπολίτης Ηρακλείας.

Το 1936, μετά το θάνατο του Πατριάρχη Φωτίου του Β΄, πιθανότερος διάδοχός του θεωρούνταν ο τότε Μητροπολίτης Χαλκηδόνος (και μετέπειτα Πατριάρχης) Μάξιμος. Όμως, ο Νομάρχης Κωνσταντινούπολης, Muhittin Uludağ^[3], χρησιμοποίησε, μετά από πολλά χρόνια, το δικαίωμα του να διαγράφει υποψηφίους από τον κατάλογο των εκλογίμων. Έτσι, διέγραψε τους Χαλκηδόνος Μάξιμο και Δέρκων Ιωακείμ από τον κατάλογο των δώδεκα υποψηφίων. Θεωρείται ότι αυτό συνέβη διότι ο τότε Υπουργός Εσωτερικών της Τουρκίας και βουλευτής της επαρχίας Τσανάκαλε, όπου υπάγεται και η Ίμβρος, συνδεόταν με το Μητροπολίτη Ίμβρου και Τενέδου Ιάκωβο. Θεωρείται λοιπόν ότι με δική του εντολή διεγράφησαν οι δύο επικρατέστεροι υποψήφιοι, προκειμένου να προωθηθεί ο Μητροπολίτης Ίμβρου ως Οικουμενικός Πατριάρχης.

Η Ιεραρχία όμως εξέλεξε τον Μητροπολίτη Ηρακλείας Βενιαμίν, με ψήφους επτά έναντι έξι. Κατά τη διάρκεια της εκλογής και της ενθρόνισης σημειώθηκαν επεισόδια και έκτροπα που την αμαύρωσαν, ενώ ο νέος Πατριάρχης Βενιαμίν, 75 ετών τότε, αποδοκιμάστηκε από μέρους του εκκλησιάσματος κατά την ενθρόνισή του. Τέλος, ενώ η εκλογή Οικουμενικού Πατριάρχη ως τότε ανακοινωνόταν μόνο στο Νομάρχη της Πόλης, η εκλογή του Βενιαμίν ήταν η πρώτη η οποία ανακοινώθηκε στον πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας, τον πρωθυπουργό και τον υπουργό των Εσωτερικών, από τους οποίους ελήφθησαν απαντητικά συγχαρητήρια τηλεγραφήματα. Αυτή η πρακτική ακολουθείται έκτοτε μέχρι σήμερα^[4]. Επίσης, ο Βενιαμίν ήταν ο πρώτος Πατριάρχης που πήρε επίσημη άδεια ρασοφορίας από το τουρκικό κράτος^[5].

Παρά τις αντίξοες συνθήκες της εκλογής και παρά το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου που συνέβη κατά τη διάρκεια της Πατριαρχίας του, αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί ως επιτυχημένη και σταθεροποιητική για το Οικουμενικό Πατριαρχείο, σε μια δύσκολη περίοδο της Ιστορίας του. Επί Βενιαμίν Α΄ ανακηρύχθηκε αυτοκέφαλη η Εκκλησία της Αλβανίας με την έκδοση σχετικού Πατριαρχικού και Συνοδικού τόμου (1937)^[6], επέστρεψαν στην Ορθοδοξία οι Καρπαθορρώσοι Ουνίτες της Αμερικής και τέλος ήρθη το από του 1872 Βουλγαρικό σχίσμα (1945) με την αναγνώριση του αυτοκέφαλου της Εκκλησίας της Βουλγαρίας. Τέλος, το 1939 παρασκευάστηκε Άγιο Μύρο.

Μελανό σημείο της Πατριαρχίας του Βενιαμίν ήταν η μεγάλη πυρκαϊά του Σεπτεμβρίου του 1941, η οποία προκλήθηκε από βραχυκύκλωμα και κατέστρεψε μεγάλο μέρος του Πατριαρχικού Οίκου στο Φανάρι, μαζί με ανυπολόγιστης αξίας ιστορικά έπιπλα, σκεύη, έργα τέχνης, κειμήλια, εικόνες και χειρόγραφα^[7]. Η ζημιά που προκλήθηκε, αποκαταστάθηκε πλήρως μόλις το 1989.

Ο Πατριάρχης Βενιαμίν ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 1937^[8]. Πέθανε στις 17 Φεβρουαρίου 1946.

Σημειώσεις

↑ Πανδέκτης, Βενιαμίν Α΄, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
↑ Δημήτριος Τσιανικλίδης, Η Μητρόπολις και ο Ελληνισμός Σηλυβρίας, [Διδακτορική διατριβή], Θεσσαλονίκη 2000, σ. 175
↑ «Βασίλη Κυρατζόπουλου, η αγανάκτηση ενός Κωνσταντινουπολίτη». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Φεβρουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2009.
↑ «Εφημερίδα «Χρόνος» της Κομοτηνής, 12/01/2008». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2008. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2008.
↑ Πολίτης της Θράκης^{[νεκρός σύνδεσμος]}
↑ «Εκκλησία της Αλβανίας - Ιστορία από το 1937 ως σήμερα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2009.
↑ Η έρευνα on-line, Πώς διαμορφώθηκε σήμερα ο Πατριαρχικός Οίκος, 11/1/2009, σελ 17^{[νεκρός σύνδεσμος]}
↑ «Α.Π.Θ., Τμήμα Θεολογίας, Επίτιμοι Διδάκτορες». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2009.

Πηγές

Οικουμενικό Πατριαρχείο

τίτλοι της Ορθόδοξης Εκκλησίας
Προκάτοχος Γεράσιμος Τανταλίδης	Μητροπολίτης Ρόδου 1912-1913	Διάδοχος Απόστολος Τρύφωνος
Προκάτοχος Διονύσιος Σταυρίδης	Μητροπολίτης Σηλυβρίας 1913	Διάδοχος Ευγένιος Παπαθωμάς
Προκάτοχος Τιμόθεος Λαμνής	Μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως 1913-1925	Διάδοχος Κενή
Προκάτοχος Βασίλειος	Μητροπολίτης Νίκαιας 1925-1933	Διάδοχος Κενή
Προκάτοχος Φιλάρετος Βαφείδης	Μητροπολίτης Ηρακλείας 1933-1936	Διάδοχος Κενή
Προκάτοχος Φώτιος Β΄	Οικουμενικός Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης 1936-1946	Διάδοχος Μάξιμος Ε΄
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος Φώτιος Β΄	Συναρχηγός Κράτους του Αγίου Όρους 1936-1946	Διάδοχος Μάξιμος Ε΄

[1] Πανδέκτης, Βενιαμίν Α΄, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

[2] Δημήτριος Τσιανικλίδης, Η Μητρόπολις και ο Ελληνισμός Σηλυβρίας, [Διδακτορική διατριβή], Θεσσαλονίκη 2000, σ. 175

[3] «Βασίλη Κυρατζόπουλου, η αγανάκτηση ενός Κωνσταντινουπολίτη». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Φεβρουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2009.

[4] «Εφημερίδα «Χρόνος» της Κομοτηνής, 12/01/2008». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2008. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουλίου 2008.

[5] Πολίτης της Θράκης^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[6] «Εκκλησία της Αλβανίας - Ιστορία από το 1937 ως σήμερα». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2009.

[7] Η έρευνα on-line, Πώς διαμορφώθηκε σήμερα ο Πατριαρχικός Οίκος, 11/1/2009, σελ 17^{[νεκρός σύνδεσμος]}

[8] «Α.Π.Θ., Τμήμα Θεολογίας, Επίτιμοι Διδάκτορες». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2009.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

@@ Γραμμή 20: / Γραμμή 20: @@
 Γεννήθηκε στο [[Αδραμύττιο]] της Μικράς Ασίας το 1871.<ref>[http://pandektis.ekt.gr/dspace/handle/10442/67031 Πανδέκτης, Βενιαμίν Α΄, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως]</ref> Φοίτησε στη [[Θεολογική Σχολή της Χάλκης]]. Το 1912 έγινε [[Μητροπολίτης]] [[Ρόδος|Ρόδου]], ενώ από τις 10 Ιουνίου μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου  1913, διετέλεσε Μητροπολίτης [[Μητρόπολη Σηλυβρίας|Σηλυβρίας]]<ref>Δημήτριος Τσιανικλίδης, ''[http://invenio.lib.auth.gr/record/3675/files/GRI-2003-157.pdf?version=1 Η Μητρόπολις και ο Ελληνισμός Σηλυβρίας]'', [Διδακτορική διατριβή], Θεσσαλονίκη 2000, σ. 175</ref> και κατόπιν μετατέθηκε στη Μητρόπολη [[Φιλιππούπολη|Φιλιππουπόλεως]]. Το 1925 εξελέγη Μητροπολίτης Νικαίας και το 1933 Μητροπολίτης Ηρακλείας.
-Το 1936, μετά το θάνατο του [[Πατριάρχης Φώτιος Β΄|Πατριάρχη Φωτίου του Β΄]], πιθανότερος διάδοχός του θεωρούνταν ο τότε Μητροπολίτης [[Χαλκηδόνα|Χαλκηδόνος]] (και μετέπειτα Πατριάρχης) [[Πατριάρχης Μάξιμος Ε΄|Μάξιμος]]. Όμως, ο Νομάρχης Κωνσταντινούπολης, Muhittin Uludağ<ref>[http://www.metarrythmisis.gr/htmls/istoria/2_patriarxeio.htm Βασίλη Κυρατζόπουλου, η αγανάκτηση ενός Κωνσταντινουπολίτη]</ref>, χρησιμοποίησε, μετά από πολλά χρόνια, το δικαίωμα του να διαγράφει υποψηφίους από τον κατάλογο των εκλογίμων. Έτσι, διέγραψε τους Χαλκηδόνος Μάξιμο και Δέρκων Ιωακείμ από τον κατάλογο των δώδεκα υποψηφίων. Θεωρείται ότι αυτό συνέβη διότι ο τότε Υπουργός Εσωτερικών της [[Τουρκία|Τουρκίας]] και βουλευτής της επαρχίας [[Τσανάκαλε]], όπου υπάγεται και η [[Ίμβρος]], συνδεόταν με το Μητροπολίτη Ίμβρου και Τενέδου Ιάκωβο. Θεωρείται λοιπόν ότι με δική του εντολή διεγράφησαν οι δύο επικρατέστεροι υποψήφιοι, προκειμένου να προωθηθεί ο Μητροπολίτης Ίμβρου ως [[Οικουμενικός Πατριάρχης]].
+Το 1936, μετά το θάνατο του [[Πατριάρχης Φώτιος Β΄|Πατριάρχη Φωτίου του Β΄]], πιθανότερος διάδοχός του θεωρούνταν ο τότε Μητροπολίτης [[Χαλκηδόνα|Χαλκηδόνος]] (και μετέπειτα Πατριάρχης) [[Πατριάρχης Μάξιμος Ε΄|Μάξιμος]]. Όμως, ο Νομάρχης Κωνσταντινούπολης, Muhittin Uludağ<ref>{{Cite web |url=http://www.metarrythmisis.gr/htmls/istoria/2_patriarxeio.htm |title=Βασίλη Κυρατζόπουλου, η αγανάκτηση ενός Κωνσταντινουπολίτη |accessdate=2009-01-23 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20080212045113/http://www.metarrythmisis.gr/htmls/istoria/2_patriarxeio.htm |archivedate=2008-02-12 |url-status=dead }}</ref>, χρησιμοποίησε, μετά από πολλά χρόνια, το δικαίωμα του να διαγράφει υποψηφίους από τον κατάλογο των εκλογίμων. Έτσι, διέγραψε τους Χαλκηδόνος Μάξιμο και Δέρκων Ιωακείμ από τον κατάλογο των δώδεκα υποψηφίων. Θεωρείται ότι αυτό συνέβη διότι ο τότε Υπουργός Εσωτερικών της [[Τουρκία|Τουρκίας]] και βουλευτής της επαρχίας [[Τσανάκαλε]], όπου υπάγεται και η [[Ίμβρος]], συνδεόταν με το Μητροπολίτη Ίμβρου και Τενέδου Ιάκωβο. Θεωρείται λοιπόν ότι με δική του εντολή διεγράφησαν οι δύο επικρατέστεροι υποψήφιοι, προκειμένου να προωθηθεί ο Μητροπολίτης Ίμβρου ως [[Οικουμενικός Πατριάρχης]].
-Η Ιεραρχία όμως εξέλεξε τον Μητροπολίτη Ηρακλείας Βενιαμίν, με ψήφους επτά έναντι έξι. Κατά τη διάρκεια της εκλογής και της ενθρόνισης σημειώθηκαν επεισόδια και έκτροπα που την αμαύρωσαν, ενώ ο νέος Πατριάρχης Βενιαμίν, 75 ετών τότε, αποδοκιμάστηκε από μέρους του εκκλησιάσματος κατά την ενθρόνισή του. Τέλος, ενώ η εκλογή Οικουμενικού Πατριάρχη ως τότε ανακοινωνόταν μόνο στο Νομάρχη της Πόλης, η εκλογή του Βενιαμίν ήταν η πρώτη η οποία ανακοινώθηκε στον πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας, τον πρωθυπουργό και τον υπουργό των Εσωτερικών, από τους οποίους ελήφθησαν απαντητικά συγχαρητήρια τηλεγραφήματα. Αυτή η πρακτική ακολουθείται έκτοτε μέχρι σήμερα<ref>[http://www.xronos.gr/church/detail.php?ID=38514 Εφημερίδα «Χρόνος» της Κομοτηνής, 12/01/2008]</ref>. Επίσης, ο Βενιαμίν ήταν ο πρώτος Πατριάρχης που πήρε επίσημη άδεια ρασοφορίας από το τουρκικό κράτος<ref>[http://www.politis-thrakis.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2072&Itemid=7 Πολίτης της Θράκης]</ref>.
+Η Ιεραρχία όμως εξέλεξε τον Μητροπολίτη Ηρακλείας Βενιαμίν, με ψήφους επτά έναντι έξι. Κατά τη διάρκεια της εκλογής και της ενθρόνισης σημειώθηκαν επεισόδια και έκτροπα που την αμαύρωσαν, ενώ ο νέος Πατριάρχης Βενιαμίν, 75 ετών τότε, αποδοκιμάστηκε από μέρους του εκκλησιάσματος κατά την ενθρόνισή του. Τέλος, ενώ η εκλογή Οικουμενικού Πατριάρχη ως τότε ανακοινωνόταν μόνο στο Νομάρχη της Πόλης, η εκλογή του Βενιαμίν ήταν η πρώτη η οποία ανακοινώθηκε στον πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας, τον πρωθυπουργό και τον υπουργό των Εσωτερικών, από τους οποίους ελήφθησαν απαντητικά συγχαρητήρια τηλεγραφήματα. Αυτή η πρακτική ακολουθείται έκτοτε μέχρι σήμερα<ref>{{Cite web |url=http://www.xronos.gr/church/detail.php?ID=38514 |title=Εφημερίδα «Χρόνος» της Κομοτηνής, 12/01/2008 |accessdate=2008-07-08 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20080305203642/http://www.xronos.gr/church/detail.php?ID=38514 |archivedate=2008-03-05 |url-status=dead }}</ref>. Επίσης, ο Βενιαμίν ήταν ο πρώτος Πατριάρχης που πήρε επίσημη άδεια ρασοφορίας από το τουρκικό κράτος<ref>[http://www.politis-thrakis.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2072&Itemid=7 Πολίτης της Θράκης]{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }}</ref>.
-Παρά τις αντίξοες συνθήκες της εκλογής και παρά το ξέσπασμα του [[Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]] που συνέβη κατά τη διάρκεια της Πατριαρχίας του, αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί ως επιτυχημένη και σταθεροποιητική για το [[Οικουμενικό Πατριαρχείο]], σε μια δύσκολη περίοδο της Ιστορίας του. Επί Βενιαμίν Α΄ ανακηρύχθηκε αυτοκέφαλη η Εκκλησία της Αλβανίας με την έκδοση σχετικού Πατριαρχικού και Συνοδικού τόμου (1937)<ref>[http://www.orthodoxalbania.org/Greek/History/History5.1.htm Εκκλησία της Αλβανίας - Ιστορία από το 1937 ως σήμερα]</ref>, επέστρεψαν στην Ορθοδοξία οι Καρπαθορρώσοι Ουνίτες της Αμερικής και τέλος ήρθη το από του 1872 Βουλγαρικό σχίσμα (1945) με την αναγνώριση του αυτοκέφαλου της Εκκλησίας της Βουλγαρίας. Τέλος, το 1939 παρασκευάστηκε [[Άγιο Μύρο]].
+Παρά τις αντίξοες συνθήκες της εκλογής και παρά το ξέσπασμα του [[Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]] που συνέβη κατά τη διάρκεια της Πατριαρχίας του, αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί ως επιτυχημένη και σταθεροποιητική για το [[Οικουμενικό Πατριαρχείο]], σε μια δύσκολη περίοδο της Ιστορίας του. Επί Βενιαμίν Α΄ ανακηρύχθηκε αυτοκέφαλη η Εκκλησία της Αλβανίας με την έκδοση σχετικού Πατριαρχικού και Συνοδικού τόμου (1937)<ref>{{Cite web |url=http://www.orthodoxalbania.org/Greek/History/History5.1.htm |title=Εκκλησία της Αλβανίας - Ιστορία από το 1937 ως σήμερα |accessdate=2009-01-23 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20090619085222/http://www.orthodoxalbania.org/Greek/History/History5.1.htm |archivedate=2009-06-19 |url-status=dead }}</ref>, επέστρεψαν στην Ορθοδοξία οι Καρπαθορρώσοι Ουνίτες της Αμερικής και τέλος ήρθη το από του 1872 Βουλγαρικό σχίσμα (1945) με την αναγνώριση του αυτοκέφαλου της Εκκλησίας της Βουλγαρίας. Τέλος, το 1939 παρασκευάστηκε [[Άγιο Μύρο]].
-Μελανό σημείο της Πατριαρχίας του Βενιαμίν ήταν η μεγάλη πυρκαϊά του Σεπτεμβρίου του 1941, η οποία προκλήθηκε από [[βραχυκύκλωμα]] και κατέστρεψε μεγάλο μέρος του Πατριαρχικού Οίκου στο [[Φανάρι]], μαζί με ανυπολόγιστης αξίας ιστορικά έπιπλα, σκεύη, έργα τέχνης, κειμήλια, εικόνες και χειρόγραφα<ref>[http://www.e-erevna.gr/print.aspx?ID=54952 Η έρευνα on-line, Πώς διαμορφώθηκε σήμερα ο Πατριαρχικός Οίκος, 11/1/2009, σελ 17]</ref>. Η ζημιά που προκλήθηκε, αποκαταστάθηκε πλήρως μόλις το 1989.
+Μελανό σημείο της Πατριαρχίας του Βενιαμίν ήταν η μεγάλη πυρκαϊά του Σεπτεμβρίου του 1941, η οποία προκλήθηκε από [[βραχυκύκλωμα]] και κατέστρεψε μεγάλο μέρος του Πατριαρχικού Οίκου στο [[Φανάρι]], μαζί με ανυπολόγιστης αξίας ιστορικά έπιπλα, σκεύη, έργα τέχνης, κειμήλια, εικόνες και χειρόγραφα<ref>[http://www.e-erevna.gr/print.aspx?ID=54952 Η έρευνα on-line, Πώς διαμορφώθηκε σήμερα ο Πατριαρχικός Οίκος, 11/1/2009, σελ 17]{{Dead link|date=Οκτώβριος 2019 }}</ref>. Η ζημιά που προκλήθηκε, αποκαταστάθηκε πλήρως μόλις το 1989.
-Ο Πατριάρχης Βενιαμίν ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας του [[Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης]] το 1937<ref>[http://www.theol.uoa.gr/index.php?id=22 Α.Π.Θ., Τμήμα Θεολογίας, Επίτιμοι Διδάκτορες]</ref>. Πέθανε στις 17 Φεβρουαρίου 1946.
+Ο Πατριάρχης Βενιαμίν ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας του [[Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης]] το 1937<ref>{{Cite web |url=http://www.theol.uoa.gr/index.php?id=22 |title=Α.Π.Θ., Τμήμα Θεολογίας, Επίτιμοι Διδάκτορες |accessdate=2009-01-23 |archiveurl=https://web.archive.org/web/20081218013032/http://www.theol.uoa.gr/index.php?id=22 |archivedate=2008-12-18 |url-status=dead }}</ref>. Πέθανε στις 17 Φεβρουαρίου 1946.
 == Σημειώσεις ==