Χρήστης:Projethomere/πρόχειρο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση

{{πρόχειρο χρήστη
}}

Για άλλες χρήσεις, δείτε: Projethomere/πρόχειρο (αποσαφήνιση).
Θεός Απόλλων
Apollo of the Belvedere.jpg
Γενικές πληροφορίες
ΚατοικίαΌλυμπος
Οικογένεια
ΣύζυγοςΚαμία
ΣύντροφοςΠολλές (Κορωνίδα, Κυρήνη, Μαντώ, Καλλιόπη, Ουρανία κ.α.)
ΤέκναΠολλά
ΓονείςΔίας και Λητώ
ΑδέλφιαΘεά Άρτεμις
δεδομένα (π • σ • ε )
Αγησίδαμος ο Λοκρός
Προσωπικές Πληροφορίες
Γέννηση5ος αιώνας π.Χ.
Λοκρίδα
Άθλημα
ΑγώνισμαΠυγμαχία
Μετάλλια
Αρχαίοι ολυμπιακοί αγώνες
Χώρα συμμετοχής: Λοκρίδα
Ολυμπιακοί Αγώνες
Χρυσό 476 π.Χ. Olympia Ολυμπιονίκης στο αγώνισμα της πυγμαχίας παίδων



Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος
Ίδρυση1829
ΈδραΚέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, Λεωφ. Συγγρού 364, 17674, Καλλιθέα
Ιστότοπος[1]
δεδομένα (π • σ • ε )



Ελληνική μυθολογία
Les Oceanides Les Naiades de la mer.jpg
Ωκεανίδες (Ναϊάδες της Θάλασσας) του Γκυστάβ Ντορέ
Ωκεανίδες



Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 30/05/2015.
Άγαλμα του Ολυμπίου Διός
Le Jupiter Olympien ou l'art de la sculpture antique.jpg
Φανταστική απεικόνιση του Αγάλματος του Ολυμπίου Διός
ΟνομασίαΆγαλμα του Ολυμπίου Διός
Έτος δημιουργίαςγύρω στο 430 π.Χ.
Είδοςχρυσελεφάντινο άγαλμα
Διαστάσεις13 μέτρα ύψος συν 1,1 μέτρα η βάση
ΜουσείοΝαός του Δία στην Ολυμπία
δεδομένα






Συντεταγμένες: 37°38′18″N 21°37′51″E / 37.6382°N 21.6308°E / 37.6382; 21.6308

Αυτή η σελίδα αφορά στο ιερό του Διός της αρχαιότητας. Για τον ομώνυμο δήμο της Ηλείας, δείτε: Αρχαία Ολυμπία Ηλείας.
Μνημείο Παγκόσμιας
Κληρονομιάς της UNESCO
Αρχαιολογικός Τόπος Ολυμπίας
Επίσημο όνομα στον κατάλογο μνημείων Π.Κ.
Olympie Temple Zeus.JPG
Χώρα μέλοςFlag of Greece.svg Ελλάδα
ΤύποςΠολιτισμικό
Κριτήριαi, ii, iii, iv, vi
Ταυτότητα517
ΠεριοχήΕυρώπη, Ελλάδα
Ιστορικό εγγραφής
Εγγραφή1989 (13η συνεδρίαση)
Χρήστης:Projethomere/πρόχειρο
δεδομένα (π • σ • ε )






Βουλευτήριο
Le Jupiter Olympien ou l'art de la sculpture antique.jpg
Βουλευτήριο της Αρχαίας Ολυμπίας
ΟνομασίαΒουλευτήριο
δεδομένα



[4.183.4] οἱ Γαράμαντες δὴ οὗτοι τοὺς τρωγλοδύτας Αἰθίοπας θηρεύουσι τοῖσι τεθρίπποισι· οἱ γὰρ τρωγλοδύται Αἰθίοπες πόδας τάχιστοι ἀνθρώπων πάντων εἰσὶ τῶν ἡμεῖς πέρι λόγους ἀποφερομένους ἀκούομεν. σιτέονται δὲ οἱ τρωγλοδύται ὄφις καὶ σαύρας καὶ τὰ τοιαῦτα τῶν ἑρπετῶν· γλῶσσαν δὲ οὐδεμιῇ ἄλλῃ παρομοίην νενομίκασι, ἀλλὰ τετρίγασι κατά περ αἱ νυκτερίδες.

[4.183.4] Κι οι Γαράμαντες αυτοί βγαίνουν και κυνηγούν τους τρωγλοδύτες Αιθίοπες με άρματα που τα σέρνουν τέσσερα άλογα. Γιατί οι τρωγλοδύτες Αιθίοπες είναι πιο γοργοπόδαροι απ᾽ όλους τους λαούς, απ᾽ αυτούς για τους οποίους μας έρχονται πληροφορίες. Και τρέφονται οι τρωγλοδύτες με φίδια και σαύρες κι άλλα παρόμοια ερπετά· η γλώσσα που μιλούν δε μοιάζει με καμιά άλλη, είναι κάτι σαν τα τσιρίσματα που βγάζουν οι νυχτερίδες.



1st Delphic Hymn (βοήθεια·πολυμέσα) The pattern of the music in the first section of the First Delphic Hymn, clearly showing the repeated use of the mesē or central note.




ΔΙΑΓΟΡΑΙ ΡΟΔΙΩΙ ΠΥΚΤΗΙ

Φιάλαν ὡς εἴ τις ἀφνειᾶς ἀπὸ χειρὸς ἑλών [στρ. α] ἔνδον ἀμπέλου καχλάζοισαν δρόσῳ δωρήσεται νεανίᾳ γαμβρῷ προπίνων οἴκοθεν οἴκαδε, πάγχρυσον, κορυφὰν κτεάνων, 5συμποσίου τε χάριν κᾶ- δός τε τιμάσαις ‹ν›έον, ἐν δὲ φίλων παρεόντων θῆκέ νιν ζαλωτὸν ὁμόφρονος εὐνᾶς·

ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΑΓΟΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΡΟΔΟ ΝΙΚΗΤΗ ΣΤΗΝ ΠΥΓΜΑΧΙΑ

Ωσάν αυτόν που κύπελλο στο πλούσιο παίρνει χέρι, [στρ. α] όπου κοχλάζει η δρόσος της αμπέλου, και το χαρίζει στον νιο γαμπρό, προπίνοντας απ᾽ το δικό του σπίτι για το καλό του νέου σπιτιού, κύπελλο ολόχρυσο, το πιο ακριβό απ᾽ το βιος του, 5θέλοντας το συμπόσιο να λαμπρύνει και τον γαμπρό του να τιμήσει και ζηλευτό στους φίλους να τον κάνει, που παραστέκουνε στον ταιριαστό του γάμο·



___________________________________________________


Παυσανίας, Ελλάδος Περιήγησις, Α 27,3[1]

Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Ελλάδος περιήγησις/Αττικά - Βικιθήκη». el.wikisource.org. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2018. 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]





Εικόνες
The Aurora Borealis, or Northern Lights, shines above Bear Lake, Eielson Air Force Base, Alaska.
2006  
Broadway Tower in Cotswolds, England.
2007  
Horses on Bianditz mountain. Behind them Aiako Harria mountain can be seen.
2008  
Sikh pilgrim at the Harmandir Sahib (Golden Temple) in Amritsar, India. The man has just had a ritual bath.
2009  




Εικόνες
Carrera de hombres con escudo.  
Salto de longitud.  
Pancracio.  
Carrera de carros.  




Έκθεση Φωτογραφιών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ο Θησέας στην τέχνη

  • Ο Θησέας στην τέχνη

  • Ο Θησέας στην τέχνη

  • Ο Θησέας στην τέχνη

  • Ο Θησέας στην τέχνη

  • Ο Θησέας στην τέχνη

  • Ο Θησέας στην τέχνη

  • Ο Θησέας στην τέχνη



Πίνακες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Επιγραφή Απόδοση
ΣΠΑΡΤΑΣ ΜΕΝ [ΒΑΣΙΛΗΕΣ ΕΜΟΙ]

ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΟΙ Α[ΡΜΑΤΙ Δ ΩΚΥΠΟΔΩΝ ΙΠΠΩΝ]
 ΝΙΚΩΣΑ ΚΥΝΙΣΚΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΑΝΔ ΕΣΤΑΣΕ ΜΟΝ[ΑΝ]
 Δ ΕΜΕ ΦΑΜΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΚ ΠΑΣΑΣ ΤΟ[Ν]-
 ΔΕ ΛΑΒΕ[Ι]Ν ΣΤΕΦΑΝΟΝ
 ΑΠΕΛΛΕΑΣ ΚΑΛΛΙΚΛΕΟΣ ΕΠΟΗΣΕ.

Της Σπάρτης βασιλιάδες οι πατέρες και οι αδελφοί μου,
στα άρματα με γρηγορόποδα άλογα αφού νίκησα
η Κυνίσκα το άγαλμα αυτό έστησα,
Μόνη δε εγώ είμαι από τις γυναίκες της Ελλάδος όλες, που έλαβα το στέφανο
ο Απελλής του Καλλικλέους το έφτιαξε.




[18.1] Μετὰ ταῦτα Πισιδῶν τε τοὺς ἀντιστάντας ᾕρει καὶ Φρυγίαν ἐχειροῦτο· [18.2] καὶ Γόρδιον πόλιν, ἑστίαν Μίδου τοῦ παλαιοῦ γενέσθαι λεγομένην, παραλαβών, τὴν θρυλουμένην ἅμαξαν εἶδε, φλοιῷ κρανείας ἐνδεδεμένην, καὶ λόγον ἐπ᾽ αὐτῇ πιστευόμενον ὑπὸ τῶν βαρβάρων ἤκουσεν, ὡς τῷ λύσαντι τὸν δεσμὸν εἵμαρται βασιλεῖ γενέσθαι τῆς οἰκουμένης. [18.3] οἱ μὲν οὖν πολλοί φασι, τῶν δεσμῶν τυφλὰς ἐχόντων τὰς ἀρχὰς καὶ δι᾽ ἀλλήλων πολλάκις σκολιοῖς ἑλιγμοῖς ὑποφερομένων, τὸν Ἀλέξανδρον ἀμηχανοῦντα λῦσαι, διατεμεῖν τῇ μαχαίρᾳ τὸ σύναμμα, καὶ πολλὰς ἐξ αὐτοῦ κοπέντος ἀρχὰς φανῆναι. [18.4] Ἀριστόβουλος δὲ καὶ πάνυ λέγει ῥᾳδίαν αὐτῷ γενέσθαι τὴν λύσιν, ἐξελόντι τοῦ ῥυμοῦ τὸν ἕστορα καλούμενον, ᾧ συνείχετο τὸ ζυγόδεσμον, εἶθ᾽ οὕτως ὑφελκύσαντι τὸν ζυγόν. από βικιθήκη Βίοι Παράλληλοι/Αλέξανδρος - Πλούταρχος. [1]


[18.1] Ύστερα από αυτά νίκησε όσους από του Πισίδες αντιστάθηκαν και υπέταξε τη Φρυγία. [18.2] Και αφού κυρίευσε την πόλη Γόρδιο, που λέγεται ότι ήταν η πατρίδα του αρχαίου Μίδα, είδε την ξακουστή άμαξα, που ήταν δεμένη με φλοιό κρανιάς, και άκουσε γι᾽ αυτήν κάτι που πίστευαν οι βάρβαροι, πως, όποιος θα έλυνε τον κόμπο, ήταν γραφτό να γίνει βασιλιάς της οικουμένης. [18.3] Οι περισσότεροι λοιπόν λένε ότι, επειδή οι κόμποι είχαν κρυμμένη την αρχή τους και ήταν μπερδεμένοι στο βάθος πολλές φορές μεταξύ τους με δύσκολες θηλιές, ο Αλέξανδρος, αδυνατώντας να τους λύσει, τους έκοψε με το μαχαίρι· έτσι με το κόψιμο αποκαλύφτηκαν πολλές άκρες του. [18.4] Ο Αριστόβουλος όμως λέει ότι για τον Αλέξανδρο ήταν πολύ εύκολο το λύσιμο του Γόρδιου δεσμού, γιατί έβγαλε από το τιμόνι τον καλούμενο «έστορα» (:πάσσαλο), με τον οποίο συγκρατιόταν ο κόμπος και, τραβώντας το από κάτω, έλυσε τον ζυγό.



Εμείς στραφήκαμε προς αυτή την πράξη,
το να φιλοσοφούμε, για να ευδαιμονήσουμε
έχοντας πρώτα κατακτήσει το σκοπό της ζωής
όπως μας τον θέτει η ίδια η φύση.

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΥΤΗΝ ΩΡΜΗΣΑΜΕ
ΠΡΑΞΙΝ (ΦΙΛΟΣΟΦΕΙΝ)
ΟΠΩΣ ΕΥΔΑΙΜΟΝΗΣΩΜΕΝ ΤΟ
ΕΠΙΖΗΤΟΥΜΕΝΟΝ ΥΠΟ ΤΗΣ
ΦΥΣΕΩΣ ΚΤΗΣΑΜΕΝΟΙ ΤΕΛΟΣ.

ΝΕΣΤΟΡΟΣ : Ε…: ΕΥΠΟΤ[ΟΝ] : ΠΟΤΕΡΙΟ[Ν]
ΗΟΣΔΑΤΟΔΕΠ[ΙΕ]ΣΙ : ΠΟΤΕΡΙ[Ο] : AΥΤΙΚΑΚΕΝΟΝ
ΗΙΜΕΡ[ΟΣ : ΗΑΙΡ]ΕΣΕΙ : ΚΑΛΛΙΣΤ[ΕΦΑΝ]Ο : ΑΦΡΟΔΙΤΕΣ

Μεταγραφή
«Νέστορος [εἰμὶ] εὔποτον ποτήριον
ὃς δ' ἂν τοῦδε πίησι ποτηρίου αὐτίκα κῆνον
ἵμερος αἱρήσει καλλιστεφάνου Ἀφροδίτης»

Απόδοση
Είμαι το καλόπιοτο ποτήρι του Νέστορος•
όποιος πιεί από τούτο το ποτήρι αμέσως θα τον
καταλάβει ο πόθος της καλλιστέφανης Αφροδίτης

Πίνακας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχαίο κείμενο Νεοελληνικό κείμενο

ἔργῳ μὲν ἡμῖν οἵδε ἔχουσιν τὰ προσήκοντα σφίσιν αὐτοῖς, ὧν τυχόντες πορεύονται τὴν εἱμαρμένην πορείαν, προπεμφθέντες κοινῇ μὲν ὑπὸ τῆς πόλεως, ἰδίᾳ δὲ ὑπὸ τῶν οἰκείων: λόγῳ δὲ δὴ τὸν λειπόμενον κόσμον ὅ τε νόμος προστάττει ἀποδοῦναι τοῖς ἀνδράσιν καὶ χρή. ἔργων γὰρ εὖ πραχθέντων λόγῳ καλῶς ῥηθέντι μνήμη καὶ κόσμος τοῖς πράξασι γίγνεται παρὰ τῶν ἀκουσάντων: δεῖ δὴ τοιούτου τινὸς λόγου ὅστις τοὺς μὲν τετελευτηκότας ἱκανῶς ἐπαινέσεται,       Μενέξενος [236d-237b].

Οι νεκροί τούτοι τιμήθηκαν έμπρακτα όπως τους άρμοζε και με τις τιμές αυτές πορεύονται το δρόμο του πεπρωμένου τους, αφού ξεπροβοδίστηκαν δημόσια με τη συμμετοχή της πόλης και από τους συγγενείς τους ξεχωριστά• τώρα λοιπόν και ο νόμος προστάζει να αποδώσουμε στους άνδρες την υπολοιπόμενη τιμή και πρέπει (είναι χρέος μας). Γιατί η υπόμνηση κατορθωμάτων που έγιναν με γενναιότητα συντελείται με λόγο σωστά λεγόμενο και (επιπλέον) γίνεται (λόγος) γι΄ αυτούς που έπραξαν την τιμή μτφ. Νικόλαος Τζουγανάτος «Θέματα αρχαίων ελληνικών»,199626η σ. 259 ΙSBN 960-05-0154-8

Γενεαλογικό Δέντρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γενεαλογικό Δέντρο των Ολύμπιων Θεών  [2]
ΟυρανόςΓαία
Απόγονοι Ουρανού ΚρόνοςΡέα
ΖεύςἨραΠοσειδώνΆδηςΔήμητραΕστία
    a [3]
     b [4]
ΆρηςΉφαιστος
Μήτις
Αθηνά[5]
Λητώ
ΑπόλλωνΆρτεμις
Μαία
Ερμής
Σεμέλη
Διόνυσος
Διώνη
    a [6]     b [7]
Αφροδίτη


Genealogy[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ελληνικές θαλάσσιες θεότητες

ΓαίαΟυρανός
ΩκεανόςΤηθύς
 Ποταμοί Ωκεανίδες
ΠόντοςΘάλασσα
ΝηρέαςΘαύμαςΦόρκυςΚητώΕυρυβίαΤελχίνεςΑλίαΠοσειδώνΑφροδίτη[8]
ΈχιδναΓοργόνεςΓραίεςΛάδωναςΕσπερίδεςΘόωσαΉλιοςΡόδη
ΣθενώΓραίεςἩλιάδαιΗλεκτρυώνη
ΕυρυάληΕνυώ
Μέδουσα[9]Γραίες



Γενεαλογία του Άργους στην ελληνική μυθολογία

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ από βικιθήκη Βίοι Παράλληλοι/Αλέξανδρος Πλούταρχος
  2. ↑ Γενεαλογικό Δέντρο των Ολύμπιων Θεών που βασίζεται στη Θεογονία του Ησίοδου .
  3. ↑ Σύμφωνα με τον Ὀμηρο, Ιλιάδα 1.570–579, 14.338, Οδύσσεια 8.312, Ο Ήφαιστος ήταν γιος της Ήρας και του Δία, Gantz, σελ. 74.
  4. ↑ Σύμφωνα με τον Ησίοδο, Θεογονία 927–929, Ο Ήφαιστος γεννήθηκε μόνο από την Ήρα χωρίς πατέρα, Gantz, σελ. 74.
  5. ↑ Σύμφωνα με τον Ησίοδο, Θεογονία 886–890, για τα παιδιά του Διός από τις επτά συζύγους του, η Αθηνά ήταν κόρη του Δία και της Μήτις. Ο Δίας εμπόδισε τη Μήτι να γεννήσει και την κατάπιε αλλά το παιδί εκείνο ήταν η Αθηνά η οποία γεννήθηκε τελικά από το κεφάλι του. ", Gantz, σελ. 51–52, 83–84.
  6. ↑ Σύμφωνα με τον Ησίοδο, Θεογονία 183–200, Η Αφροδίτη γεννήθηκε από τον αφρό που δημιούργησαν τα γεννητικά όργανα του Ουρανού, Gantz, σελ. 99–100.
  7. ↑ Σύμφωνα με τον Ὀμηρο, Η Αφροδίτη ήταν κόρη του Διός (Ιλιάδα 3.374, 20.105; Οδύσσεια 8.308, 320) και της Διώνης(Ιλιάδα 5.370–71), Gantz, σελ. 99–100.
  8. ↑ Υπάρχουν δύο πολύ διαφορετικές ιστορίες για την προέλευση της Αφροδίτης: Ο Ησίοδος (Θεογονία) ισχυρίζεται ότι «γεννήθηκε» από τον αφρό της θάλασσας αφού ο Κρόνος ευνούχισε τον Ουρανό, κάνοντας της έτσι κόρη του Ουρανού; Αλλά ο Όμηρος στην Όμηρος(Ιλιάδα, βιβλίο V) έχει την Αφροδίτη ως κόρη του Δία και της Διόνης. Σύμφωνα με τον Πλάτωνα (Συμπόσιο 180e), οι δύο θεότητες ήταν εντελώς ξεχωριστές οντότητες: ηΟυρανία Αφροδίτη και Αφροδίτη Πάνδημος'.
  9. ↑ Οι περισσότερες πηγές περιγράφουν τη Μέδουσα ως κόρη του Φόρκυ και της Κήτους, αν και ο συγγραφέας Υγίνος (μύθους Preface) προτείνει άλλη εκδοχή.



Κύριο λήμμα: Αντωνίνος ο Ευσεβής

Ἀλλο θέμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

θέματα για διόρθωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θέμα επεξεργασίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

fr:Musée d'art contemporain Goulandrís (Athènes)
en:Biblioteca JoaninaBiblioteca Joanina
Musée d'art contemporain Goulandrís (Athènes)
fr:Musée national des carrosses
Βιβλιοθήκη του Αρσενάλ





Projethomere/πρόχειρο
National Library of Scotland logo.svg
National Library of Scotland, Edinburgh.JPG
Εθνική Βιβλιοθήκη της Σκωτίας
Ίδρυση1925, πριν 96 έτη (1925)
ΤοποθεσίαΣκωτία
Συντεταγμένες55°56′55″N 3°11′31″W / 55.948554°N 3.191899°W / 55.948554; -3.191899
Συλλογή
Μέγεθος14 εκατομμύρια τεκμήρια
Νόμιμη κατάθεσηΝαι
Άλλες πληροφορίες
ΔιευθυντήςAmina Shah
Ιστότοποςwww.nls.uk

Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Σκωτίας (Σκωτσέζικα Γαελικά: Leabharlann Nàiseanta na h-Alba, Scottish) είναι η νόμιμη βιβλιοθήκη αποθετηρίου της Σκωτίας. Η Έδρα της Βιβλιοθήκης βρίσκεται στο κέντρο της πόλεως του Εδιμβούργου, στη γέφυρα George IV, μεταξύ της Παλιάς Πόλης και της Πανεπιστημιούπολης. Το κτίριο της βιβλιοθήκης κατατάσσεται στην Κατηγορία Α[1]. Υπάρχει επίσης ένα πιο σύγχρονο κτίριο (δεκαετία του 1980) σε μια κατοικημένη περιοχή στη νότια πλευρά του κέντρου της πόλεως στο Causewayside. Αναπτύχθηκε για να φιλοξενήσει μερικές από τις εξειδικευμένες συλλογές, όπως χάρτες και επιστημονικές συλλογές, και να παρέχει άφθονο χώρο αποθήκευσης. Το 2016, ένα νέο δημόσιο κέντρο άνοιξε στο Kelvin Hall στη Γλασκώβη, παρέχοντας πρόσβαση στις ψηφιακές και κινητές συλλογές εικόνων της βιβλιοθήκης.[2]

Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Σκωτίας διαθέτει 7 εκατομμύρια βιβλία,[3] 14 εκατομμύρια έντυπα είδη και πάνω από 2 εκατομμύρια χάρτες. Η συλλογή περιλαμβάνει αντίγραφα της Βίβλου του Γουτεμβέργιου, την επιστολή που έστειλε ο Κάρολος Δαρβίνος με το χειρόγραφο Origin of Species, το πρώτο Folio (φύλλο) του Σαίξπηρ, τα χειρόγραφα του Glenriddell και διάφορα περιοδικά και άλλες δημοσιεύσεις. Διαθέτει τη μεγαλύτερη συλλογή σκωτσέζικου γαελικού υλικού από οποιαδήποτε άλλη βιβλιοθήκη.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παράρτημα της  βιβλιοθήκης  (άνοιξε το 1988)

Αρχικά, η Εθνική Βιβλιοθήκη Αποθετηρίου της Σκωτίας ήταν η Νομική Βιβλιοθήκη που ανήκε στη Νομική Σχολή. Άνοιξε το 1689 και έλαβε καθεστώς εθνικής βιβλιοθήκης με τον νόμο περί πνευματικών δικαιωμάτων του 1710, δίνοντάς της το νόμιμο δικαίωμα να αποκτήσει ένα αντίγραφο κάθε βιβλίου που δημοσιεύεται στη Μεγάλη Βρετανία. Τους αιώνες που ακολούθησαν, η βιβλιοθήκη πρόσθεσε βιβλία και χειρόγραφα στις συλλογές της με αγορά καθώς και με νόμιμη κατάθεση, δημιουργώντας μια εθνικά χρηματοδοτούμενη βιβλιοθήκη με ιδιωτικούς πόρους εκτός από το όνομα.

Στη δεκαετία του 1920, η διατήρηση μιας τόσο μεγάλης συλλογής ήταν πολύ δύσκολη υπόθεση για έναν ιδιωτικό οργανισμό και με δωρεά 100.000 λιρών που παρείχε ο Sir Alexander Grant, Διευθύνων Σύμβουλος της McVitie & Price, το περιεχόμενο της βιβλιοθήκης παρουσιάστηκε στο έθνος. Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Σκωτίας ιδρύθηκε επίσημα με νόμο του Κοινοβουλίου το 1925.

Η υποστήριξη του Grant αναγνωρίστηκε με τον τίτλο του βαρονέτου και τον Ιούνιο του 1924 έγινε ο Sir Alexander Grant de Forres. Το 1928 δώρισε επιπλέον 100.000 £ - που ισοδυναμεί σήμερα με περίπου 6 εκατομμύρια £ - για την κατασκευή ενός νέου κτιρίου βιβλιοθήκης στη Γέφυρα Τζορτζ IV, αντικαθιστώντας το Sheriff Court της βικτωριανής εποχής, το οποίο μεταφέρθηκε στο Royal Mile. Η κρατική χρηματοδότηση που εξασφαλίστηκε αντιστοιχούσε στη δωρεά του Grant. Οι εργασίες για το νέο κτίριο ξεκίνησαν το 1938, διακόπηκαν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και ολοκληρώθηκαν το 1956. Ο Αρχιτέκτονας ήταν ο Reginald Fairlie. ο αρχιτεκτονικός γλύπτης ήταν ο Hew Lorimer. Το οικόσημο πάνω από την είσοδο σκαλίστηκε από τον Σκοτ Σάδερλαντ και οι κονκάρδες πάνω από τις μούσες στην μπροστινή πρόσοψη από την Ελίζαμπεθ Ντέμπστερ [4].

Μέχρι τη δεκαετία του 1970, ο χώρος για τις αυξανόμενες συλλογές είχε εξαντληθεί και χρειάζονταν νέες εγκαταστάσεις. Το κτίριο Causewayside άνοιξε στο νότιο τμήμα του Εδιμβούργου σε δύο φάσεις, το 1989 και το 1995, με συνολικό κόστος σχεδόν 50 εκατομμυρίων λιρών, προσφέροντας επιπλέον χώρους εργασίας και αποθηκευτικούς χώρους.

Από το 1999, η Βιβλιοθήκη χρηματοδοτείται από το Κοινοβούλιο της Σκωτίας. Παραμένει μία από τις έξι βιβλιοθήκες υπεύθυνη για τη νόμιμη κατάθεση στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιρλανδία και εποπτεύεται από ένα διοικητικό συμβούλιο.

Η Βιβλιοθήκη περιέχει επίσης πολλά παμπάλαια οικογενειακά χειρόγραφα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων του Clan Sinclair, τα οποία χρονολογούνται από το 1488.[5]

Στις 26 Φεβρουαρίου 2009, τμήματα του κτιρίου πλημμύρισαν μετά από ρήξη σωλήνα νερού στον 12ο όροφο. Κλήθηκαν πυροσβέστες και η διαρροή νερού αποκαταστάθηκε μέσα σε δέκα λεπτά. Ορισμένα αντικείμενα υπέστησαν ελαφρές ζημιές. [6]

Η τελευταία επιστολή που έγραψε η Mary Queen of Scots έκανε μια σπάνια δημόσια εμφάνιση για να σηματοδοτήσει τα εγκαίνια ενός νέου κέντρου επισκεπτών βιβλιοθήκης τον Σεπτέμβριο του 2009.[7]

Η βιβλιοθήκη προσχώρησε στο έργο 10:10 το 2010 με στόχο τη μείωση του αποτυπώματος άνθρακα. Ένα χρόνο αργότερα, ανακοίνωσαν ότι μείωσαν τις εκπομπές άνθρακα σύμφωνα με τα κριτήρια 10:10 κατά 18%.

Στις 16 Μαΐου 2012 η Εθνική Πράξη της Βιβλιοθήκης της Σκωτίας Act 2012 ψηφίστηκε από το κοινοβούλιο της Σκωτίας και έλαβε τη Βασιλική Άδεια στις 21 Ιουνίου 2012.[8]

Τον Απρίλιο του 2013, η Βιβλιοθήκη προσέλαβε έναν φιλοξενούμενο Βικιπαιδιστή, και έγινε το πρώτο ίδρυμα στη Σκωτία που δημιούργησε μια τέτοια θέση. [9] Το 2016, η Βιβλιοθήκη στρατολόγησε έναν Γαελικό Βικιπαιδιστή.[10]

Τον Σεπτέμβριο του 2016 η Βιβλιοθήκη άνοιξε ένα νέο κέντρο στο ανακαινισμένο Kelvin Hall της Γλασκώβης, σε συνεργασία με το Glasgow Life και το Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης, παρέχοντας πρόσβαση στις ψηφιακές και κινούμενες συλλογές εικόνων της Βιβλιοθήκης.[11][12]

Συλλογή Χαρτών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Σκωτίας διαθέτει πάνω από δύο εκατομμύρια χαρτογραφικά αντικείμενα, καθιστώντας την τη μεγαλύτερη συλλογή χαρτών στη Σκωτία και μια από τις μεγαλύτερες στον κόσμο. Υπάρχουν αρκετές ξεχωριστές συλλογές χαρτών στις εκμεταλλεύσεις της βιβλιοθήκης, συγκεκριμένα το Αρχείο Βαρθολομαίου και η Συλλογή Γκράχαμ Μπράουν (βλ. Παρακάτω). Στη βιβλιοθήκη υπάρχουν χάρτες που σχετίζονται με πολλά διαφορετικά είδη τοπίων, όπως κτήματα, κομητείες, σιδηροδρόμους, χάρτες που δείχνουν τα χαρακώματα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και αλπικές περιοχές.

Οι συλλογές περιλαμβάνουν:

  • Πάνω από 1,5 εκατομμύριο χάρτες
  • 15.000 άτλαντες
  • 100.000 χάρτες σε μικροφίλμ
  • Πάνω από 200.000 ψηφιακούς χάρτες
  • Εφημερίδες, χαρτογραφικά βιβλία αναφοράς και περιοδικά
  • Εφήμερος χάρτης

Αρχείο Βαρθολομαίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Wikimedia και Εθνική Βιβλιοθήκη της Σκωτίας

Το Αρχείο Βαρθολομαίου είναι μια αξιόλογη συλλογή χαρτών που δωρίθηκε στη Βιβλιοθήκη το 1995 από την οικογένεια Βαρθολομαίου στη μνήμη του Σκωτσέζου χαρτογράφου John Bartholomew (1890 - 1962). Το αρχείο παρέχει πληροφορίες σχετικά με την εταιρεία χαράκτης χαρτών, εκτυπωτών και εκδοτών με έδρα το Εδιμβούργο, John Bartholomew and Son Ltd. Είναι ένα από τα πιο εκτεταμένα χαρτογραφικά αρχεία που είναι διαθέσιμα για έρευνα σε δημόσιο ίδρυμα.[13][14]

Συλλογή Διοικητικού Συμβουλίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Βιβλιοθήκη κατέχει περίπου 375 στρατιωτικούς χάρτες και σχέδια που προετοιμάστηκαν από το Συμβούλιο Διατάξεων τον 18ο αιώνα για τα κυβερνητικά στρατεύματα κατά την Ιακωβιανή εποχή. Μέσα στη συλλογή υπάρχουν χάρτες διαδρομών, οχυρώσεων και πόλεων Highland. Τα αντικείμενα των συλλογών δωρίστηκαν στη βιβλιοθήκη τη δεκαετία του 1930 από κυβερνητικό τμήμα προερχόμενο από ένα υπουργείο του Συμβουλίου.

Συλλογή Stevenson[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η συλλογή Stevenson είναι μια συλλογή χειρόγραφων και έντυπων χαρτών του 19ου και 20ου αιώνα, σχεδίων και κατασκευαστικών σχεδίων της οικογένειας Stevenson, μια σκωτσέζικη οικογένεια μηχανικών που ήταν εξειδικευμένη στην κατασκευή φάρων, λιμανιών και άλλων κατασκευαστικών εργασιών. Η συλλογή καλύπτει κυρίως τη δουλειά τους στο Ηνωμένο Βασίλειο, αν και υπάρχουν κάποιες εργασίες που σχετίζονται με την Ιαπωνία και τη Νέα Ζηλανδία, καθώς και πολλές άλλες χώρες.

Αρχεία που σχετίζονται με το θέατρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Σκωτίας κατέχει αρχεία που σχετίζονται (κυρίως) με το Σκωτικό Θέατρο, αν και πολλά αξιόλογα μεμονωμένα αντικείμενα μπορούν να βρεθούν σε διαφορετικές συλλογές. Διαθέτει ένα ευρύ φάσμα θεατρικού υλικού, όπως σενάρια και χειρόγραφα, επαγγελματικά έγγραφα, σκηνικά, θεατρικά προγράμματα και φωτογραφίες.

Αρχείο θεάτρου του 20ου και 21ου αιώνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολλά αρχεία που σχετίζονται με το θέατρο του 20ου και 21ου αιώνα διατηρούνται στη βιβλιοθήκη.[15] Περιλαμβάνουν θεατρικά έργα και αδημοσίευτα χειρόγραφα. εξοπλισμός μουσικής αίθουσας και παντομίμας. αφίσες και προγράμματα. κριτικές και αποκόμματα τύπου. Αρχεία θεατρικών εταιρειών• και υλικό από το Edinburgh Fringe Festival. Το ευρύ κοινό μπορεί (και ενθαρρύνεται) να δει αυτά τα αρχεία στο Αναγνωστήριο Special Collections στο κεντρικό κτίριο της βιβλιοθήκης, έναν χώρο όπου οι άνθρωποι μπορούν να αναγνώσουν σπάνια βιβλία, χειρόγραφα και μουσική. Το θέατρο του 20ου αιώνα αντιπροσωπεύεται επίσης καλά σε ταινίες και υπάρχει δυνατότατα να προβληθούν για το κοινό στη βιβλιοθήκη.

Το Cheviot, το Stag και το Black, Black Oil[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Cheviot, το Stag και το Black, Black Oil(Αγγλικά) είναι ένα σκωτσέζικο μουσικό δράμα του θεατρικού συγγραφέα John McGrath. [16] Το έργο αφηγείται την ιστορία της οικονομικής αλλαγής και εκμετάλλευσης στα Σκωτσέζικα Υψίπεδα, [17] με τις μετακινήσεις πληθυσμού μέχρι τη σύγχρονη άνθηση του πετρελαίου κατά την αρχική παραγωγή του. Η σκηνή του έργου, που σχεδίασε και ζωγράφισε ο Σκωτσέζος καλλιτέχνης John Byrne, φτιάχτηκε το 1973 και είχε τη μορφή ενός γιγαντιαίου μεγέθους pop-up βιβλίου. Η Βιβλιοθήκη απέκτησε το σετ το 2009, αν και αυτή τη στιγμή δανείζεται στην V&A Dundee και εκτίθεται στο μουσείο μέχρι το 2043 ως μέρος μιας 25ετούς δανειακής σύμβασης με την NLS.

Με μήκος πάνω από 4 μέτρα όταν ανοίγει και πάνω από 2 μέτρα ύψος, το σύνολο Cheviot είναι το μεγαλύτερο βιβλίο στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Σκωτίας. Αποτελείται από 5 διαφορετικές σκηνές ζωγραφισμένες από τον Byrne, συμπεριλαμβανομένων: ένα τοπίο των Χάιλαντ, ένα αγρόκτημα, ένα πολεμικό μνημείο καλυμμένο με παπαρούνες και ένα tipi των ιθαγενών Αμερικανών. Το σύνολο είναι κατασκευασμένο από χαρτόνι, αλλά έχει σαρωθεί σε 3D από την NLS, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να προβληθεί διαδικτυακά μέσω της ενότητας Cheviot 3D στον ιστότοπο της NLS κατά τη διάρκεια του δανεισμού .

Θέατρο πριν από τον 20ο αιώνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η βιβλιοθήκη περιέχει διάφορα αντικείμενα του σύγχρονου αγγλικού θεάτρου και αγγλικής δραματουργίας, κυρίως στη συλλογή Bute. Αξιοσημείωτα στοιχεία που μπορεί να βρει κανείς περιλαμβάνουν τις πρώιμες εκδόσεις των θεατρικών έργων του Ουίλιαμ Σαίξπηρ και συγκεκριμένα το Όνειρο Θερινής Νύχτας, Το ημέρωμα της στρίγγλας, Άμλετ και Οθέλλος. Η Συλλογή Bute φιλοξενεί επίσης άλλους θεατρικούς συγγραφείς της Ελισάβετ, του Ιάκωβου και της Καρολίνας, δηλαδή τους Τζορτζ Τσάπμαν, Τόμας Ντέκερ (συμπεριλαμβανομένου ενός αντιγράφου του Κέρτεζαν του 1604), Τζον Λάι, Φίλιπ Μάσινγκερ, Τόμας Μίντλετον και Τζον Γουέμπστερ.[18]

Θέατρο του 18ου αιώνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πρώτο δημόσιο θέατρο της Σκωτίας άνοιξε το 1736, πριν τα έργα παίζονταν σε εναλλακτικούς χώρους όπως σχολεία, γήπεδα και τοπικά φεστιβάλ. [19] Οι συλλογές στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Σκωτίας περιλαμβάνουν πρώιμες εκδόσεις από αρκετά σκωτσέζικα θεατρικά έργα, τυπωμένα πριν του 1736, που θα είχαν παιχτεί με αυτό τον τρόπο.

Επίσης, στην NLS υπάρχει ένας μικρός αριθμός πρώιμων εκδόσεων του Ευγενικού Ποιμενικού (1725) του Σκωτσέζου ποιητή Άλαν Ράμσεϊ, το οποίο μετατράπηκε σε όπερα μπαλάντα και έγινε το αγαπημένο έργο της σκωτσέζικης σκηνής.

Θέατρο του 19ου αιώνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπάρχει μια μεγάλη συλλογή από αφίσες του Royal Edinburgh Theatre στη βιβλιοθήκη, παραστάσεις και εκδηλώσεις δημοσιότητας από το 1807 έως το 1851. Η βιβλιοθήκη περιέχει επίσης ορισμένα κείμενα από θεατρικές διασκευές των μυθιστορημάτων του Sir Walter Scott. Επιπλέον, η NLS έχει βιβλία του δικηγόρου και συγγραφέα Sir Theodore Martin, τα οποία σχετίζονται κυρίως με τη σύζυγό του, την ηθοποιό Helena Faucit.

Η Συλλογή Weir είναι ένας από τους σημαντικότερους πόρους της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Σκωτίας για έντυπα που σχετίζονται με το θέατρο του 19ου αιώνα. Η συλλογή είναι ένα αρχείο με πάνω από 500 αφίσες, προγράμματα, φωτογραφίες και αποκόμματα εφημερίδων του 19ου αιώνα, που παρουσιάστηκαν στη βιβλιοθήκη το 1970 από την Κάθλιν Γουέιρ, η οποία τις κληρονόμησε από τον πατέρα της, Τζέιμς Τζέιρ. Μία από τις πρώτες αφίσες της συλλογής διαφημίζει μια παράσταση του Rob Roy στις 11 Μαρτίου 1829 με τον Charles Mackay να παίζει το ρόλο της Bailie Nicol Jarvie. Ιδιαίτερα ελκυστικά είναι τα παραδείγματα εικονογραφικών αφισών από τα τέλη του 19ου αιώνα, που απεικονίζουν σκηνές από έργα ή πορτρέτα των βασικών ηθοποιών.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «National Library of Scotland, 57 George IV Bridge, Edinburgh (LB27684)». portal.historicenvironment.scot. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2021. 
  2. ↑ «Kelvin Hall». National Library of Scotland (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2021. 
  3. ↑ «Illustrated Guide to Places to Visit - National Library of Scotland, Edinburgh». www.rampantscotland.com. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2021. 
  4. ↑ «Edinburgh, 57 George Iv Bridge, National Library of Scotland». CANMORE (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2017. 
  5. ↑ Turnbull, Michael TRB (6 Αυγούστου 2009). «History of Rosslyn». BBC. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2013. 
  6. ↑ «National library hit by flooding». BBC. 27 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2013. 
  7. ↑ «Mary Queen of Scots' last letter now on display for limited time». National Library of Scotland. 13 Σεπτεμβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2013. 
  8. ↑ «National Library of Scotland Act 2012». legislation.gov.uk (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2017. 
  9. ↑ Ferguson, Brian (25 April 2013). «National Library of Scotland to hire 'Wikipedian'». http://www.scotsman.com/lifestyle/culture/books/national-library-of-scotland-to-hire-wikipedian-1-2908433. Ανακτήθηκε στις 25 October 2016. 
  10. ↑ «Gaelic Wikipedia in preparation through National Library of Scotland collaboration». History Scotland (στα Αγγλικά). 11 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2017. 
  11. ↑ «Kelvin Hall». National Library of Scotland (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2021. 
  12. ↑ «Kelvin Hall». kelvinhall.org.uk. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2018. 
  13. ↑ FLEET, CHRISTOPHER; WITHERS, CHARLES W. J. (2010). «Maps and Map History Using the Bartholomew Archive, National Library of Scotland». Imago Mundi 62 (1): 92–97. ISSN 0308-5694. https://www.jstor.org/stable/20720532. 
  14. ↑ «Bartholomew Archive - National Library of Scotland». digital.nls.uk. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2020. 
  15. ↑ «Manuscripts». National Library of Scotland (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 14 Ιουλίου 2021. 
  16. ↑ «The Cheviot, the stag, and the black, black oil - Scottish plays - National Library of Scotland». digital.nls.uk. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2020. 
  17. ↑ «V&A Dundee · John Byrne stage set design to be displayed in V&A Dundee». Victoria and Albert Museum Dundee (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2020. 
  18. ↑ «Theatre». National Library of Scotland (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2021. 
  19. ↑ «Scotland's first public theatre was opened - On this day in Scottish history». History Scotland. 8 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2020. 

Κατηγορία:Εθνικές βιβλιοθήκες]] Κατηγορία:Βιβλιοθήκες ανά χώρα]] Κατηγορία:Ψηφιακές βιβλιοθήκες]]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ίδρυση των Εθνικών Αρχείων του Καναδά χρονολογείται από το 1872, πέντε χρόνια μετά την Καναδική Συνομοσπονδία, όταν δημιουργήθηκε ένα τμήμα στο Υπουργείο Γεωργίας για τη διατήρηση ιστορικών αρχείων. Τέσσερις δεκαετίες αργότερα, το 1912, η υπηρεσία Δημόσιων Αρχείων ιδρύθηκε με Κοινοβουλευτική πράξη [1].

Το 1948 ο W. Kaye Lamb διορίστηκε αρχειοφύλακας. Εκτός από τις αρμοδιότητες που σχετίζονται με αυτήν τη θέση, του ανετέθη επίσης το καθήκον να οργανώσει τη δημιουργία της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Μόλις τον Ιούνιο του 1952 εγκρίθηκε ο νόμος για την Εθνική Βιβλιοθήκη, ο οποίος τέθηκε σε ισχύ την επόμενη 1η Ιανουαρίου. Εκείνη τη στιγμή, ο W. Kaye Lamb διορίστηκε Εθνικός Βιβλιοθηκονόμος, ενώ παρέμεινε Αρχειοφύλακας. Καθήκον της Εθνικής Βιβλιοθήκης είναι : η σύσταση ενός εθνικού ταμείου, η διαχείριση της νόμιμης κατάθεσης και την καθιέρωση βιβλιογραφικό έλεγχο και εθνικές βιβλιογραφικές υπηρεσίες ". Το έτος 1967 σημαδεύτηκε με το τέλος της κατασκευής του κτιρίου της οδού Wellington στην Οτάβα, που κατασκευάστηκε για να στεγάσει την Εθνική Βιβλιοθήκη και τα Εθνικά Αρχεία[2].

Η Βιβλιοθήκη και Αρχεία Καναδάς δημιουργήθηκε το 2004 μέσω της συγχώνευσης της Εθνικής Βιβλιοθήκης του Καναδά και των Εθνικών Αρχείων του Καναδά. Η ενοποίηση αυτών των δύο ιδρυμάτων αποτελεί μία καινοτομία, γεγονός που καθιστά την καναδική εμπειρία πρότυπο για άλλες χώρες που θα ήθελαν να αναλάβουν παρόμοιο έργο. Όταν δημιουργήθηκε ο νέος θεσμός, ο Ιαν Γουίλσον έγινε ο πρώτος Βιβλιοθηκονόμος και Αρχειοθέτης του Καναδά. Ο Ντάνιελ Κάρον τον διαδέχθηκε το 2009 και το 2013 ο Ντάνιελ Κάρον άφησε τη θέση του [3]. Αντικαταστάθηκε το 2014 από τον Guy Berthiaume[4]. Στις 29 Αυγούστου 2019 ο Guy Berthiaume συνταξιοδοτήθηκε [5]. Στις 27 Μαΐου 2019, η Leslie Weir έγινε η πρώτη γυναίκα που ηγήθηκε το ίδρυμα ως Βιβλιοθηκονόμος και Αρχειοθέτης του Καναδά για τετραετή θητεία[6].

Κληρονομιά των Ιθαγενών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο πλαίσιο της προσπάθειας προς την συμφιλίωση, η κυβέρνηση του Καναδά επιθυμεί να ανανεώσει τη σχέση της με τους αυτόχθονες λαούς του Καναδά. Η Βιβλιοθήκη και Αρχεία του Καναδά συμμετέχουν σε αυτή την προσπάθειας , ιδίως λόγω της αποστολής της η οποία είναι να διατηρήσει και να διαδώσει την κληρονομιά των ντοκιμαντέρ των πρώτων εθνών, Inuit και Métis.

Έτσι, το ίδρυμα αποκτά αρχεία που περιέχουν την Αβορίγινα φωνή. Αυτά τα αποθέματα συγκεντρώνουν κρατικά αρχεία, ιδιωτικά αρχεία και έντυπα που δημοσιεύτηκαν εδώ και 400 χρόνια σχετικά με τους Ιθαγενείς του Καναδά. Όλο αυτό το υλικό είναι χρήσιμο για την πολιτιστική αναζωογόνηση, καθώς και για τα γενεαλογικά στοιχεία που περιέχουν, για την υποστήριξή και την εκπαίδευση των αυτοχθόνων και μη [7]. Η Βιβλιοθήκη και Αρχεία παρέχει τη δυνατότητα στους χρήστες να συμβουλεύονται τις ψηφιακές συλλογές αρχείων του Καναδά σχετικά με τους Ιθαγενείς καθώς και την ιστοσελίδα του ιδρύματος.

Τα αξιοσημείωτα αρχεία της Βιβλιοθήκης του Καναδά είναι τα αρχεία του συγγραφέα Michel Noël, ένας από τους μεγαλύτερους γαλλόφωνους Αμερικανούς από τη φυλή των ινδιάνων στον Καναδά και του Charles Angus Cooke, από τους πρώτους και μοναδικούς ιθαγενείς του 19ου αιώνα που προσλήφθηκε από το Υπουργείο Ινδικών Υποθέσεων. και Howard Adams, ένας διάσημος ακτιβιστής της Métis.[8]

Σχέδιο δράσης της Βιβλιοθήκης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τη δημοσίευση της τελικής έκθεσης της Επιτροπής Αλήθειας και Συμφιλίωσης του Καναδά το 2015, η Βιβλιοθήκη και τα Αρχεία του Καναδά ανέπτυξαν, με τον Ινδογενή Συμβουλευτικό Κύκλο, ένα σχέδιο δράσης που ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2019 [9]. Αυτό το σχέδιο πρέπει να είναι συμβατό με τις αρχές της Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα των αυτοχθόνων λαών [10]. Προβλέπει την λήψη 28 νέων μέτρων έως το 2024 [11], αυτό το σχέδιο χωρίζεται σε τέσσερις κατηγορίες [12]:

  • Θεσμικές αλλαγές (μέτρα 1 έως 9).
  • Κινητοποίηση και συνεργασία (μέτρα 10 έως 14).
  • Διαχείριση αρχείων της βιβλιοθήκης και αρχείων του Καναδά σχετικά με τις πρώτες φυλές (First Nations), Inuit και το Métis Nation (μέτρα 15 έως 23) •
  • Προώθηση και υποστήριξη (μέτρα 24 έως 28).

Τον Δεκέμβριο του 2019, η έκθεση προόδου σχετικά με την υλοποίηση των δεσμεύσεων της Βιβλιοθήκης και του Αρχείου του Καναδά ανέφερε 19 μέτρα σε εξέλιξη, 8 μέτρα που ξεκίνησαν και 1 μέτρο δεν ξεκίνησε [13].

Αρχές και πρωτοβουλίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκτός από τα μέτρα που προβλέπονται στο Σχέδιο Δράσης, πέντε αρχές καθοδηγούν τη Βιβλιοθήκη και Αρχεία του Καναδά στις πρωτοβουλίες των Αβορίγινων. Συνοδεύονται από τις πρωτοβουλίες εμπνευσμένες από αυτές τις αρχές:

Συνεργασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το 2002, η Βιβλιοθήκη και τα Αρχεία του Καναδά συνεργάζονται στο έργο (Un visage, un nom -ένα πρόσωπο, ένα όνομα) που ξεκίνησε από το Nunavut Sivuniksavut College σε συνεργασία με την κυβέρνηση του Nunavut. Στοχεύει, με τη συμμετοχή του κοινού, στον εντοπισμό των Ινουίτ που υπάρχουν στα φωτογραφικά αρχεία, τα οποία η αρχική περιγραφή είναι πολύ ασαφής για να επιτρέψει μια ακριβή έρευνα για ένα άτομο, μία οικογένεια ή μία κοινότητα, με τη βοήθεια του κοινού. Αυτό το έργο βοηθά επίσης στην συμφιλίωση μεταξύ των γενεών και ενισχύει την κατανόηση των Καναδών για την Ιστορία των ιθαγενών [14]. Στα χρόνια που ακολούθησαν, το έργο επεκτάθηκε και περιελάμβανε φωτογραφίες ολόκληρου του Καναδικού Βορρά. το 2015 επεκτάθηκε στα Πρώτα Έθνη και στους Μέτι που ζούσαν στο νότο [15]. Από την έναρξη του έργου, έχουν ψηφιοποιηθεί περίπου 12.000 φωτογραφίες και πάνω από 3.000 άτομα, χώροι και εκδηλώσεις μέσω της συμμετοχής του κοινού [16]. Συνολικά, σχεδόν 12 εκατομμύρια φωτογραφίες ιθαγενών περιμένουν να ταυτοποιηθούν [17].

Προσβασιμότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εδώ είμαστε: Εδώ είναι οι ιστορίες μας είναι ένα παράδειγμα πρωτοβουλίας ψηφιοποίησης συλλογών της Βιβλιοθήκης και Αρχείων του Καναδά όπου το ενδιαφέρον εστιάζεται στους αυτόχθονες πολιτισμούς και γλώσσες. Αυτό το έργο είναι δωρεάν διαθέσιμο με διαδικτυακή πρόσβαση σε ψηφιακά έντυπα της συλλογής, καθώς και τη δημιουργία εργαλείων ψηφιακής πρόσβασης για την ενίσχυση και τη διευκόλυνση της πρόσβασης σε συλλογές κληρονομιάς με ντοκιμαντέρ ιθαγενών στις κοινότητες των Πρώτων Εθνών, Inuit και Métis [18], [19]

Το Listen to Hear Our Voices είναι μια άλλη πρωτοβουλία που επιτρέπει την ψηφιοποίηση ντοκιμαντέρ των ιθαγενών. Σε αυτήν την περίπτωση, οι αυτόχθονες οργανώσεις είναι επιλέξιμες για χρηματοδότηση έως και 100.000 $ για έργα ψηφιοποίησης εντύπων που τεκμηριώνουν διαφορετικούς γηγενείς πολιτισμούς και γλώσσες.

Σεβασμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Βιβλιοθήκη και τα Αρχεία του Καναδά προωθούν τον σεβασμό για τις αυτόχθονες κοινότητες του Καναδά, τις παραδόσεις και τα πρωτόκολλά τους σε έργα διατήρησης και διάδοσης της κληρονομιάς τους σε ντοκιμαντέρ [20].

Στο πλαίσιο ενός έργου 12 εκατομμυρίων δολαρίων [21], το ίδρυμα προσέλαβε επτά γηγενείς αρχειοφύλακες "που θα ταξιδέψουν σε ολόκληρη τη χώρα για να αναζητήσουν αρχεία που βρίσκονται σήμερα σε κοινότητες " και να καταγράψουν τις ιστορίες τους. Από σεβασμό, τα Αρχεία που ανακαλύφθηκαν δεν θα μεταφερθούν στην Οτάβα. Μάλλον, θα διατηρούνται σε αυτόχθονες κοινότητες.

Βιβλιοθηκονόμοι και Αρχειοθέτες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιοθηκονόμοι και Αρχειοθέτες του Καναδά
Όνομα θητεία Σημειώσεις
Βιβλιοθηκονόμοι και Αρχειοθέτες του Καναδά
Leslie Weir 2019–incumbent πρώτη γυναίκα που κατέχει αυτή τη θέση [22]
Guy Berthiaume[23] 2014–19
Daniel J. Caron[24] 2009–13
Ian E. Wilson[25][26] 2004–09 Ο Wilson κατείχε τη θέση του Εθνικού Αρχειοθέτη από το 1999 και μετά έγινε Βιβλιοθηκονόμο και Αρχειοθέτη του Καναδά με την ίδρυση του LAC.
Βιβλιοθηκονόμοι του Καναδά
Roch Carrier[27] 1999–2004
Marianne Scott[27] 1984–99
Guy Sylvestre[28] 1968–83
William Kaye Lamb[29] 1953–68
Αρχειοφύλακες
Ian E. Wilson[26][30] 1999–2004 Εθνικός Αρχειοθέτης έως ότου ο ρόλος συγχωνεύθηκε με αυτόν του Εθνικού Βιβλιοθηκονόμου του Καναδά μετά την καθιέρωση του LAC. Ο Wilson συνέχισε ως Βιβλιοθηκονόμος και Αρχειοθέτης του Καναδά μέχρι το 2009.
Jean-Pierre Wallot 1985–97 Αρχειοθέτης και από το 1987 Εθνικός αρχειοθέτης.
Wilfred I. Smith[31][32] 1970–84 Αρχειοθέτης
William Kaye Lamb[31] 1948–68 Αρχειοθέτης
Gustave Lanctot[33] 1937–48 Αρχειοθέτης
James F. Kenney[34] 1935-37 Αναπληρωτής Αρχειοθέτης
Sir Arthur George Doughty[35] 1904–35 Αρχειοθέτης . Ένα άγαλμα του Doughty βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του κτιρίου LAC στην Οτάβα.[35]
Douglas Brymner[36] 1872–1902 Αρχειοθέτης

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Edward Kasinec, "A Soviet Research Library Remembered," Libraries & Culture, vol. 36, no. 1 (Winter 2001), pp. 16–26. In JSTOR.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «National Archives of Canada | The Canadian Encyclopedia». www.thecanadianencyclopedia.ca. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  2. ↑ Gordon, Ross· MacDonald, Bertrum H. (6 Ιουλίου 2018). Gerson, Carole, επιμ. Chapitre 15. Les bibliothèques. Thématique Art et littérature. Montréal: Presses de l’Université de Montréal. σελίδες 439–477. ISBN 979-10-365-0422-8. 
  3. ↑ «Daniel Caron quitte Bibliothèque et Archives Canada». Le Devoir (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  4. ↑ «Guy Berthiaume dirigera la Bibliothèque du Canada». La Presse (στα Γαλλικά). 14 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  5. ↑ «Guy Berthiaume prend sa retraite». ici.radio-canada.ca (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  6. ↑ canadien, Patrimoine. «Le ministre Rodriguez annonce une nomination à Bibliothèque et Archives Canada». www.newswire.ca (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  7. ↑ Smith, Johanna; Ellis, Benjamin (2019). «Revitaliser les cultures et les langues autochtones au Canada : les nouvelles initiatives de Bibliothèque et Archives Canada» (στα γαλλικά). Archives 48 (2): 161–170. doi:10.7202/1067529ar. ISSN 0044-9423. https://www.erudit.org/fr/revues/archives/2019-v48-n2-archives05126/1067529ar/. 
  8. ↑ Lainey, Jonathan (2009). «Quelques nouveautés concernant le patrimoine documentaire autochtone» (στα γαλλικά). Recherches amérindiennes au Québec 39 (3): 117–119. doi:10.7202/045812ar. ISSN 0318-4137. https://www.erudit.org/fr/revues/raq/2009-v39-n3-raq4017/045812ar/. 
  9. ↑ Government of Canada, Department of Justice (14 Ιουλίου 2017). «Department of Justice - Principles respecting the Government of Canada's relationship with Indigenous peoples». www.justice.gc.ca. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  10. ↑ Vernier, Melissa (2016-12-20). «Réappropriation du patrimoine autochtone : défis et nouvelles pratiques muséales et archivistiques» (στα αγγλικά). Partnership: The Canadian Journal of Library and Information Practice and Research 11 (2). doi:10.21083/partnership.v11i2.3586. ISSN 1911-9593. https://journal.lib.uoguelph.ca/index.php/perj/article/view/3586. 
  11. ↑ Canada, Bibliothèque et Archives (14 Φεβρουαρίου 2019). «Plan d'action pour le patrimoine autochtone». www.bac-lac.gc.ca. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  12. ↑ Government of Canada, Department of Justice (14 Ιουλίου 2017). «Department of Justice - Principles respecting the Government of Canada's relationship with Indigenous peoples». www.justice.gc.ca. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  13. ↑ Government of Canada, Department of Justice (14 Ιουλίου 2017). «Department of Justice - Principles respecting the Government of Canada's relationship with Indigenous peoples». www.justice.gc.ca. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  14. ↑ Lett, Stephanie (2017-10-20). «The Arthur H. Tweedle Collection, Project Naming, and Hidden Stories of Colonialism» (στα αγγλικά). Past Imperfect 20. doi:10.21971/P71Q17. ISSN 1718-4487. https://journals.library.ualberta.ca/pi/index.php/pi/article/view/29343. 
  15. ↑ «Retracer la mémoire autochtone». Le Devoir (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  16. ↑ Smith, Johanna; Ellis, Benjamin (2019). «Revitaliser les cultures et les langues autochtones au Canada : les nouvelles initiatives de Bibliothèque et Archives Canada» (στα γαλλικά). Archives 48 (2): 161–170. doi:10.7202/1067529ar. ISSN 0044-9423. https://www.erudit.org/fr/revues/archives/2019-v48-n2-archives05126/1067529ar/. 
  17. ↑ ICI.Radio-Canada.ca, Zone Société-. «« Un visage, un nom » : les Premières Nations invitées à identifier leurs ancêtres». Radio-Canada.ca (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  18. ↑ Canada, Library and Archives (14 Φεβρουαρίου 2019). «Library and Archives Canada's Guiding Principles to Reconciliation and Indigenous Rights». www.bac-lac.gc.ca. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  19. ↑ Canada, Library and Archives (14 Φεβρουαρίου 2019). «Library and Archives Canada's Guiding Principles to Reconciliation and Indigenous Rights». www.bac-lac.gc.ca. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  20. ↑ Canada, Library and Archives (14 Φεβρουαρίου 2019). «Library and Archives Canada's Guiding Principles to Reconciliation and Indigenous Rights». www.bac-lac.gc.ca. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  21. ↑ «Faire plus de place aux autochtones dans le récit collectif, grâce aux archives». Le Devoir (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  22. ↑ Library and Archives Canada- ​Leslie Weir
  23. ↑ Government of Canada (April 14, 2014). Guy Berthiaume appointed as Librarian and Archivist of Canada. Δελτίο τύπου.
  24. ↑ «Biography of Dr. Daniel J. Caron». LAC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2013. He was appointed the Librarian and Archivist of Canada on April 24, 2009. 
  25. ↑ «Mr. Wilson's Biography». LAC. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2013. Ian E. Wilson has just retired as the first Librarian and Archivist of Canada. Appointed as National Archivist in 1999, he and the National Librarian, Roch Carrier, OC, developed and led the process to create a new knowledge institution for Canada in the 21st century, the integrated Library and Archives of Canada. When the legislation came into force in May, 2004, Ian Wilson took on this new responsibility. 
  26. ↑ 26,0 26,1 «Fellows of ICA: Ian E. Wilson». International Council on Archives. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις Ιουνίου 8, 2013. Ανακτήθηκε στις Μαΐου 30, 2013. Dr. Wilson served as National Archivist of Canada, 1999 to 2004, and then as head of the newly amalgamated Library and Archives Canada. He retired in 2009 and received the unusual honour of being named Librarian and Archivist of Canada Emeritus. 
  27. ↑ 27,0 27,1 Office of the Minister of Canadian Heritage (July 5, 1999). Appointments to the Positions of National Archivist and of National Librarian. Δελτίο τύπου.
  28. ↑ «Guy Sylvestre fonds». LAC. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2013. He was Associate National Librarian (1956-1968) and then National Librarian (1968-1983) at the National Library of Canada. 
  29. ↑ «W. Kaye Lamb fonds [multiple media]». LAC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2013. Dr. Lamb was appointed as Canada's first national librarian in 1953 ... Dr. Lamb retired as national librarian in 1968 and as Dominion archivist in January 1969. 
  30. ↑ Wilson, Ian E. (2005). «'The Gift of One Generation to Another': The Real Thing for the Pepsi Generation». Στο: Blouin, Francis X.· Rosenberg, William G. Archives, documentation, and institutions of social memory : essays from the Sawyer Seminar (1st pbk. έκδοση). Ann Arbor: University of Michigan Press. σελ. 341. ISBN 9780472114931. The position of national archivist was vacant for more than two years, from the retirement of Dr. Jean-Pierre Wallot on June 6, 1997, to the announcement of my appointment on July 5, 1999. 
  31. ↑ 31,0 31,1 Laplante, Normand. «Before Mr. Lamb and Mr. Smith went to Ottawa». LAC. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2013. The first is known as a pioneer of archival administration in Canada whose work as Dominion Archivist from 1948 to 1968 made the Public Archives of Canada a truly modern institution ... Most of their personal papers kept at the NA relate to the period in which they led the institution from 1948 to 1984. 
  32. ↑ «Wilfred I. Smith fonds [multiple media]». LAC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2013. He joined the Public Archives of Canada in Ottawa in 1950. From 1963 to 1968, Smith held various managerial positions within the Archives: chief of the Manuscript Division (1963-1964), director of the Historical Branch (1964-1965), Assistant Dominion Archivist (1965-1968) and Acting Dominion Archivist (1968-1970). In 1970, he was appointed Dominion Archivist, a position he held until his retirement in 1984. 
  33. ↑ Bélanger, Claude. «Quebec History – Gustave Lanctot (1883-1975)». Marianopolis College. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2013. In 1937 he was appointed deputy minister and Dominion Archivist, a position he would hold until his retirement in 1948. 
  34. ↑ Wilson, Ian E. (January 1982). «"A Noble Dream": The Origins of the Public Archives of Canada». Archivaria: 16–35. https://archivaria.ca/index.php/archivaria/article/view/10966/11899. Ανακτήθηκε στις October 18, 2020. 
  35. ↑ 35,0 35,1 «Sir Arthur George Doughty (1860-1936)». LAC. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2013. 
  36. ↑ «Dictionary of Canadian Biography Online – Brymner, Douglas». University of Toronto. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2013. 

Κατηγορία:Εθνικές βιβλιοθήκες]] Κατηγορία:Βιβλιοθήκες ανά χώρα]] Κατηγορία:Ψηφιακές βιβλιοθήκες]]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Χρήστης:Projethomere/πρόχειρο&oldid=9105385"