Τζέιμς Μέιναρντ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τζέιμς Μέιναρντ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση10 Ιουνίου 1987
Τσέλμσφορντ
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Οξφόρδης
King Edward VI Grammar School, Chelmsford
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμαθηματικός
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο του Μόντρεαλ
Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (από 2018)[1]
Clay Mathematics Institute (2015–2018)[2]
Κολέγιο Μόντλιν (2014–2017)[3]
Centre de Recherches Mathématiques (2013–2014)[4]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςβραβείο Κόουλ (2020)
SASTRA Ramanujan Prize (2014)
βραβείο Γουάιτχεντ (2015)
βραβείο της Ευρωπαϊκής Μαθηματικής Εταιρείας (2016)
μετάλλιο Φιλντς (2022)[5]
Εταίρος της Βασιλικής Εταιρίας (2023)[6]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Τζέιμς Αλεξάντερ Μέιναρντ (James Alexander Maynard, γεννήθηκε στις 10 Ιουνίου 1987) είναι Άγγλος μαθηματικός που ασχολείται με την αναλυτική θεωρία αριθμών και ειδικότερα με τη θεωρία των πρώτων αριθμών.[7]Το 2017 διορίστηκε καθηγητής έρευνας στην Οξφόρδη[8]. Ο Μέιναρντ είναι μέλος[9] του Σεντ Τζονς Κόλετζ της Οξφόρδης. Βραβεύτηκε με το μετάλλιο Φιλντς το 2022.[10]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μέιναρντ φοίτησε στο Γυμνάσιο King Edward VI στο Τσέλμσφορντ της Αγγλίας. Αφού ολοκλήρωσε τα πτυχία του στο Queens' College του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ το 2009, ο Μέιναρντ έλαβε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης στο Balliol College το 2013 υπό την επίβλεψη του Ρότζερ Χιθ-Μπράουν[11][7]. Στη συνέχεια έγινε μέλος του Magdalen College της Οξφόρδης με εξετάσεις[12].

Για το έτος 2013-2014, ο Μέιναρντ ήταν μεταδιδακτορικός ερευνητής του CRM-ISM στο Πανεπιστήμιο του Μόντρεαλ[13].

Τον Νοέμβριο του 2013, ο Μέιναρντ έδωσε μια διαφορετική απόδειξη του θεωρήματος του Γιτάνγκ Ζανγ[14] ότι υπάρχουν περιορισμένα κενά μεταξύ των πρώτων αριθμών και έλυσε μια μακροχρόνια εικασία δείχνοντας ότι για οποιοδήποτε υπάρχουν άπειρα πολλά διαστήματα περιορισμένου μήκους που περιέχουν πρώτους αριθμούς[15]. Αυτή η εργασία μπορεί να θεωρηθεί ως πρόοδος στην εικασία Χάρντι-Λίτλγουντ για -tuples δύο πρώτους, καθώς διαπιστώνει ότι "ένα θετικό ποσοστό αποδεκτών -tuples δύο ικανοποιεί την εικασία για -tuples δύο πρώτους για κάθε . "[16] Η προσέγγιση του Maynard έδωσε το ανώτερο όριο, με να δηλώνει τον -οστό πρώτο αριθμό,

το οποίο βελτίωσε σημαντικά τα καλύτερα υπάρχοντα όρια που οφείλονται στο σχέδιο Polymath[17] (Με άλλα λόγια, έδειξε ότι υπάρχουν άπειρα πολλά πρωτεύοντα κενά των οποίων το μέγεθος είναι το πολύ 600). Στη συνέχεια, δημιουργήθηκε το Polymath8b[18], οι συνεργατικές προσπάθειες του οποίου μείωσαν το μέγεθος του κενού σε 246, σύμφωνα με μια ανακοίνωση στις 14 Απριλίου 2014 από το wiki σχεδίου Polymath.[17] Επιπλέον, υποθέτοντας την εικασία Elliott-Halberstam και, ξεχωριστά, τη γενικευμένη μορφή της, το wiki του σχεδίου Polymath αναφέρει ότι το μέγεθος του κενού μειώθηκε σε 12 και 6, αντίστοιχα.[17]

Τον Αύγουστο του 2014, ο Μέιναρντ (ανεξάρτητα από τους Φορντ, Γκριν, Κονιάγκιν και Τάο) έλυσε μια μακροχρόνια εικασία του Έρντογς σχετικά με τα μεγάλα κενά μεταξύ των πρώτων αριθμών και έλαβε το μεγαλύτερο βραβείο Έρντογς (10.000 δολάρια) που έχει προσφερθεί ποτέ[19][20].

Το 2014 του απονεμήθηκε το βραβείο SASTRA Ραμανουτζάν[7][21], το 2015 του απονεμήθηκε το βραβείο Whitehead[22] και το 2016 το βραβείο EMS[23].

Το 2016, έδειξε ότι, για οποιοδήποτε δεκαδικό ψηφίο, υπάρχουν άπειροι πολλοί πρώτοι αριθμοί που δεν έχουν συγκεκριμένο ψηφίο στο δεκαδικό ανάπτυγμά τους[24][25].

Το 2019, μαζί με τον Δημήτρη Κουκουλόπουλο[26], απέδειξε την εικασία Duffin-Schaeffer[27][28].

Το 2020, σε κοινή εργασία με τον Τόμας Μπλουμ, βελτίωσε το πιο γνωστό όριο για σύνολα χωρίς τετραγωνική διαφορά, δείχνοντας ότι ένα σύνολο χωρίς τετραγωνική διαφορά έχει μέγεθος το πολύ για κάποιο .[29][30]

Ο Μέιναρντ τιμήθηκε με το Μετάλλιο Φιλντς 2022 για τις "συνεισφορές στην αναλυτική θεωρία των αριθμών, οι οποίες οδήγησαν σε σημαντικές προόδους στην κατανόηση της δομής των πρώτων αριθμών και στη διοφαντική προσέγγιση"[31].

Επιλεγμένες δημοσιεύσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • « 3-tuples have at most 7 prime factors infinitely often », Proc. Cambridge Philosophical Society, vol. 155, 2013, p. 443–457, Arxiv PDF
  • « On the Brun-Titchmarsh Theorem », Acta Arithmetica, vol 157, 2013, p. 249–296, Arxiv PDF
  • « Almost-prime k-tuples », Mathematika, vol. 60, 2014, p. 108–138, Arxiv PDF
  • « Large gaps between primes », Annals of Mathematics, vol. 183, no 3,‎ 2016, p. 915-933 (zbMATH 1353.11099, arXiv 1408.5110)PDF.
  • « Small gaps between primes », Annals of Mathematics, vol. 181,‎ 2015, p. 383–413 (arXiv 1311.4600)PDF.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «ORCID Public Data File 2023». ORCID Public Data File 2023. 27  Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 10  Νοεμβρίου 2023.
  2. «ORCID Public Data File 2023». ORCID Public Data File 2023. 27  Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 10  Νοεμβρίου 2023.
  3. «ORCID Public Data File 2023». ORCID Public Data File 2023. 27  Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 10  Νοεμβρίου 2023.
  4. «ORCID Public Data File 2023». ORCID Public Data File 2023. 27  Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 10  Νοεμβρίου 2023.
  5. www.mathunion.org/imu-awards/fields-medal/fields-medals-2022.
  6. royalsociety.org/people/james-maynard-36190/. Ανακτήθηκε στις 25  Μαΐου 2023.
  7. 7,0 7,1 7,2 Alladi, Krishnaswami «James Maynard to Receive 2014 SASTRA Ramanujan Prize» (PDF). qseries.org. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 1 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2017. 
  8. «James Maynard appointed Research Professor and receives a Wolfson Merit Award from the Royal Society». 4 Απριλίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2018. 
  9. «Professor James Maynard, St John's College, Oxford». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2022. 
  10. Klarreich, Erica (June 2022). «A Solver of the Hardest Easy Problems About Prime Numbers». Quanta Magazine. https://www.quantamagazine.org/number-theorist-james-maynard-wins-the-fields-medal-20220705/. Ανακτήθηκε στις 5 July 2022. 
  11. Τζέιμς Μέιναρντ στο Mathematics Genealogy Project
  12. «James Maynard: Prime Numbers». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2022. 
  13. «Dr James Maynard». Magdalen College, Oxford. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2014. 
  14. Zhang, Yitang (2014). «Bounded gaps between primes». Annals of Mathematics (Princeton University and the Institute for Advanced Study) 179 (3): 1121–1174. doi:10.4007/annals.2014.179.3.7. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-01-22. https://web.archive.org/web/20140122004120/http://annals.math.princeton.edu/articles/7954. Ανακτήθηκε στις 16 August 2013. 
  15. Klarreich, Erica (19 November 2013). «Together and Alone, Closing the Prime Gap». Quanta Magazine. https://www.quantamagazine.org/mathematicians-team-up-on-twin-primes-conjecture-20131119/. Ανακτήθηκε στις 5 December 2019. 
  16. Maynard, James (20 November 2013). «Small Gaps Between Primes». arXiv:1311.4600 [math.NT]. 
  17. 17,0 17,1 17,2 «Bounded gaps between primes». Polymath Project. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2013. 
  18. Tao,Terence «Polymath8b: Bounded intervals with many primes, after Maynard». 19 Νοεμβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Απριλίου 2014. 
  19. Klarreich, Erica (10 December 2014). «Prime Gap Grows After Decades-Long Lull». Quanta Magazine. https://www.quantamagazine.org/mathematicians-prove-conjecture-on-big-prime-number-gaps-20141210/. Ανακτήθηκε στις 10 December 2014. 
  20. Maynard, James (21 August 2014). «Large gaps between primes». arXiv:1408.5110 [math.NT]. 
  21. Alladi, Krishnaswami «Maynard Awarded 2014 SASTRA Ramanujan Prize», Notices of the AMS 61 (11): 1361, December 2014, ISSN 1088-9477, https://www.ams.org/notices/201411/rnoti-p1359.pdf, ανακτήθηκε στις 28 April 2021 
  22. «2015 Whitehead Prize». Clay Mathematics Institute. 8 Ιουλίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2022. 
  23. «History of prizes awarded at European Congresses of Mathematics». European Mathematical Society. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2022. 
  24. Grechuk, Bogdan (2021). Landscape of 21st Century Mathematics: Selected Advances, 2001–2020. Springer Nature. σελ. 14. ISBN 978-3-030-80627-9. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2022. 
  25. Maynard, J.: Invent. math. (2019) 217: 127. https://doi.org/10.1007/s00222-019-00865-6 Αρχειοθετήθηκε 7 July 2022 στο Wayback Machine.
  26. Παλαιολόγος, Γιάννης. «Δημήτρης Κουκουλόπουλος στην «Κ»: Η θεωρητική γνώση προηγείται των εφαρμογών». www.kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2023. 
  27. Sloman, Leila (16 Σεπτεμβρίου 2019). «New Proof Solves 80-Year-Old Irrational Number Problem». Scientific American (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2022. 
  28. Koukoulopoulos, Dimitris; Maynard, James (1 July 2020). «On the Duffin-Schaeffer conjecture». Annals of Mathematics 192 (1). doi:10.4007/annals.2020.192.1.5. ISSN 0003-486X. https://projecteuclid.org/journals/annals-of-mathematics/volume-192/issue-1/On-the-Duffin-Schaeffer-conjecture/10.4007/annals.2020.192.1.5.full. Ανακτήθηκε στις 6 July 2022. 
  29. Bloom, T.; Maynard, J. (2020). «A new upper bound for sets with no square differences». arXiv:2011.13266 [math.NT]. 
  30. Doyle, John R.· Rice, Alex (5 Σεπτεμβρίου 2021). «Multivariate Polynomial Values in Difference Sets». ArXiv.org. σελ. 3. arXiv:2006.15400Ελεύθερα προσβάσιμο. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2022 – μέσω Wayback Machine. 
  31. «The Fields Medal 2022. James Maynard» (PDF). International Mathematical Union. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 5 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]