Κανόνας του Κράμερ
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Κανόνας του Κράμερ είναι ένα θεώρημα στη γραμμική άλγεβρα, που δίνει τη λύση σε ένα σύστημα γραμμικών εξισώσεων με αριθμό αγνώστων ίσο με τον αριθμό εξισώσεων. Το σύστημα γράφεται με τη μορφή πινάκων και λύνεται με τη βοήθεια ορίζουσων. Έχει πάρει το όνομα του από τον Ελβετό μαθηματικό Γκαμπριέλ Κράμερ (1704-1752), ο οποίος διατύπωσε αυτόν τον κανόνα το 1750 στo βιβλίο του 'Ιntroduction á l’analyse des lignes courbes algébriques'. Εντούτοις, ο κανόνας αυτός είχε εκδοθεί πρωτύτερα το 1748 από τον Κόλιν Μακλόριν στο βιβλίο του 'Treatise of Algebra' και πιστεύεται ότι ο Μακλόριν γνώριζε για τη μέθοδο αυτή από το 1729.[1]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Carl B. Boyer, A History of Mathematics, 2η έκδοση (Wiley, 1968), σελ. 431.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- MIT Linear Algebra Lecture on Cramer’s Rule at Google Video, from MIT OpenCourseWare
| Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Cramer's rule της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0. (ιστορικό/συντάκτες). |
