Εθνική βιβλιοθήκη της Μάλτας
 Εθνική βιβλιοθήκη της Μάλτας | |
| Ίδρυση | 1776 |
|---|---|
| Τοποθεσία | Μάλτα |
| Συντεταγμένες | 35°53′53.9″N 14°30′48.6″E / 35.898306°N 14.513500°E |
| Συλλογή | |
| Νόμιμη κατάθεση | Ναι |
| Ιστότοπος | Official website |
Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Μάλτας (μαλτέζικα: Bibljoteka Nazzjonali ta' Malta), είναι βιβλιοθήκη αναφοράς της Μάλτας που βρίσκεται στην πρωτεύουσα της χώρας Βαλέτα. Ιδρύθηκε από τον Μεγάλο Μάγιστρο Εμανουέλ ντε Ροάν-Πολντύκ το 1776 με βάση τις συλλογές του ιππότη Louis Guérin de Tencin. Είναι υπεύθυνη για τη νόμιμη κατάθεση από το 1925 και διαθέτει τη μεγαλύτερη συλλογή της Melitensia μαζί με αυτή του Πανεπιστημίου της Μάλτας. Η βιβλιοθήκη κατέχει επίσης τα αρχεία του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη.
Η βιβλιοθήκη στεγάζεται σε ένα νεοκλασικό κτίριο του τέλους του 18ου αιώνα στο κέντρο της πόλεως, κοντά στο ανάκτορο του Μεγάλου Μαγίστρου, σχεδιασμένο από τους Πολωνο-Ιταλούς αρχιτέκτονες Στέφανο Ιτάρ (Stefano Ittar) και τον γιο του Σεμπαστιάνο (Sebastiano Ittar).
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Εθνική Βιβλιοθήκητης Μάλτας χρονολογείται από το 1555, όταν ο Μέγας Μάγιστρος Claude de la Sengle διέταξε όλα τα βιβλία που ανήκαν σε αποθανόντα μέλη του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη να περάσουν στο θησαυροφυλάκιο του Τάγματος.[1]
Το 1760, ο Louis Guérin de Tencin, ο Μεγαλόσταυρος του Τάγματος, αγόρασε μια συλλογή 9700 βιβλίων που ανήκαν στον Joaquín Fernández de Portocarrero για 7000 σκούντι. Ένα χρόνο αργότερα, άνοιξε μια δημόσια βιβλιοθήκη σε ένα κτίριο γνωστό ως Il Forfantone στη Βαλέτα, που περιείχε βιβλία από τη δική του βιβλιοθήκη καθώς και τη συλλογή του Portocarrero της βιβλιοθήκης του Comm. Η Sainte-Jay (που προηγουμένως φυλασσόταν στο σκευοφυλάκιο της μοναστικής εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη), και βιβλία που δωρίθηκαν από μέλη του Τάγματος. Ο Ντε Τενσίν διόρισε τον Τζιοβάνι Πιέτρο Φραντσέσκο Άγιους ντε Σολντάνις ως βιβλιοθηκάριο και πλήρωσε ο ίδιος τον μισθό του. Ο De Tencin πέθανε το 1766 πριν καταφέρει να εξασφαλίσει χρήματα για τη συντήρηση της βιβλιοθήκης.[2]
Το 1776, ο Μέγας Μάγιστρος Emmanuel de Rohan-Polduc ίδρυσε επίσημα τη Bibliotheca Publica, που ονομάζεται επίσης Bibliotheca Tanseana προς τιμή του De Tencin. Το Forfantone θεωρήθηκε πολύ στενό για να στεγάσει τη νέα βιβλιοθήκη, γι' αυτό και ανατέθηκε στον Πολωνικής καταγωγής Ιταλός αρχιτέκτονας Stefano Ittar να σχεδιάσει το νέο κτίριο της βιβλιοθήκης το 1786. Το κτίριο κατασκευάστηκε στη θέση του Ωδείου, όπου οι ράβδοι χρυσού και αργύρου του θησαυροφυλακίου του Τάγματος ήταν αποθηκευμένοι [2]. Το κτίριο ολοκληρώθηκε το 1796, αλλά παρέμεινε άδειο για μερικά χρόνια λόγω της γαλλικής εισβολής του 1798. Άνοιξε τελικά στις 4 Ιουνίου 1812 από τον Πολιτικό Επίτροπο Sir Hildebrand Oakes και έγινε γνωστή ως Δημόσια Βιβλιοθήκη της Μάλτας [3].
Αναγνωρίστηκε ως νόμιμη καταθετική βιβλιοθήκη με τον νόμο του 1925 αριθ. II, και το 1936 ο βασιλιάς Γεώργιος Ε' της απένειμε τον τίτλο της Βασιλικής Βιβλιοθήκης της Μάλτας. Το 1937, τα αρχεία του Τάγματος μεταφέρθηκαν στη βιβλιοθήκη από το Δημόσιο Μητρώο.[1]
Το 1976, η Κεντρική Δημόσια Βιβλιοθήκη άνοιξε στη Φλοριάνα και η βιβλιοθήκη της Βαλέτα έγινε βιβλιοθήκη έρευνας γνωστή ως Εθνική Βιβλιοθήκη της Μάλτας.[1]
Αρχιτεκτονική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κτίριο της βιβλιοθήκης σχεδιάστηκε από τον Πολωνο-Ιταλό αρχιτέκτονα Stefano Ittar και είναι ένα από τα πρώτα δείγματα νεοκλασικής αρχιτεκτονικής στη Μάλτα.[4] Έχει συμμετρική πρόσοψη με δωρικούς και ιωνικούς κίονες. Ο πρώτος όροφος στηρίζεται σε χαγιάτι, με την κύρια πόρτα στο κέντρο. Πάνω από το κατώφλι βρίσκεται ένας εξώστης με κιγκλιδώματα, ο οποίος στηρίζεται σε δωρικούς και ιωνικούς κίονες.
Το κτίριο είναι επίσης γνωστό για τη νεοκλασική μνημειακή σκάλα του που απλώνεται από την κύρια είσοδο μέχρι στους επάνω ορόφους.[5]
Τα στοιχεία δείχνουν ότι ενώ ο Stefano ήταν ο κύριος αρχιτέκτονας, ο γιος του Sebastiano Ittar συνέχισε το σχέδιο μετά τον θάνατο του πατέρα του πριν ολοκληρώσει το έργο.[6]
Το κτίριο της βιβλιοθήκης συμπεριλήφθηκε στον Κατάλογο Αρχαιοτήτων του 1925.[7] Τώρα ταξινομείται ως εθνικό μνημείο 1ης τάξεως και συμπεριλαμβάνεται επίσης στον Εθνικό Κατάλογο Πολιτιστικής Περιουσίας των Νήσων της Μάλτας.[8]
Συλλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι συλλογές της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Μάλτας περιλαμβάνουν:
- Το Pie Postulatio Voluntatis, είναι ένα παπικό διάταγμα που εκδόθηκε από τον Πάπα Πασχάλη Β' το 1113 που επιβεβαιώνει την ίδρυση του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη. [9]
- τα αρχεία του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη από τον Μεσαίωνα έως το 1798 [10]
- Τα αρχεία του Θησαυροφυλακίου του Τάγματος [10]
- Τα αρχεία του Università της Mdina και αυτού της Βαλέτας από το 1450 έως το 1818[10]
- 1617 κώδικες και χειρόγραφα [11]
- 60 Αρχέτυπα, συμπεριλαμβανομένων των Quintilian's Institutiones Oratoriae (1476), της Πολιορκίας της Ρόδου του Caoursin, της περιγραφής της πόλεως της Ρόδου (1480)[12] και της ιστορίας της Ρόδου (1496), της κοσμογραφίας του Πτολεμαίου (1490), των προνομίων του Αγίου Ιωάννη του Τάγματος της Ιερουσαλήμ από τον Ανώτατο Ποντ. χορηγήθηκε (1495) και οι κωμωδίες του Πλαύτου (1499) [13]
- Μία μεγάλη συλλογή Melitensia (βιβλία, φυλλάδια, εφημερίδες κ.λπ. από Μαλτέζους συγγραφείς ή που σχετίζονται με τη Μάλτα), με μερικές από τις πρώτες εφημερίδες που εκδόθηκαν στη Μάλτα (όπως οι Journal de Malte, Foglio d'Avvisi, L'Argo, Il Cartaginese και Giornale di Malta)[13]
- Χάρτες που χρονολογούνται από τον 16ο έως τον 20ο αιώνα, συμπεριλαμβανομένων χάρτες τοπικών δρόμων, οχυρώσεων και αρχαιολογικών χώρων [13]
- Μία συλλογή από όμορφα δεσίματα, συμπεριλαμβανομένων τόμων που δημιουργήθηκαν για τον βασιλιά Λουδοβίκο XV της Γαλλίας και δόθηκαν αργότερα στον de Tencin [13]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 «History». Malta Libraries. Ministry for Education. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Φεβρουαρίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 Denaro, Victor F. (1959). «Houses in Kingsway and Old Bakery Street, Valletta». Melita Historica 2 (4): 204–205. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-12-11. https://web.archive.org/web/20151211153154/http://melitensiawth.com/incoming/Index/Melita%20Historica/MH.02(1956-59)/MH.2(1959)4/orig01.pdf. Ανακτήθηκε στις 2021-10-30.
- ↑ Vella, Charlene (24 June 2012). «An icon of learning and historical importance». Times of Malta. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 October 2015. https://web.archive.org/web/20151004153150/http://www.timesofmalta.com/articles/view/20120624/arts-entertainment/An-icon-of-learning-and-historical-importance.425886.
- ↑ Ellul, Michael (1988). «Punti d'incontro nell' architettura a Malta e in Sicilia» (στα it). Journal of Maltese Studies 18: 189–196. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-05-02. https://web.archive.org/web/20190502140133/https://core.ac.uk/download/pdf/155235432.pdf. Ανακτήθηκε στις 2021-10-30.
- ↑ Thake, Conrad (1 August 2007). Scenographic Baroque Staircases (Part 2). The Malta Independent. Retrieved 14 June 2016.
- ↑ Ittar.
- ↑ «Protection of Antiquities Regulations 21st November, 1932 Government Notice 402 of 1932, as Amended by Government Notices 127 of 1935 and 338 of 1939». Malta Environment and Planning Authority. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Απριλίου 2016.
- ↑ «Bibliotheca» (PDF). National Inventory of the Cultural Property of the Maltese Islands. 28 Δεκεμβρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 6 Δεκεμβρίου 2015.
- ↑ «Nine hundred years since the recognition by Pope Paschal II». Order of Malta. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 «Archives». Malta Libraries. Ministry for Education. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2014.
- ↑ «Catalogues». Malta Libraries. Ministry for Education. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαρτίου 2015.
- ↑ Παπαγεωργίου, Πάνος (5 Απριλίου 2017). «"Οι ιστορίες του Guillelmus Caoursin" - Σε λίγες μέρες θα κυκλοφορήσει !». Ανακτήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 2021.
- ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 «Collections». Malta Libraries. Ministry for Education. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαρτίου 2015.
|