Εθνική βιβλιοθήκη της Σουηδίας
 | |
 Εθνική Βιβλιοθήκη της Σουηδίας | |
| Τύπος | Εθνική Βιβλιοθήκη |
|---|---|
| Ίδρυση | 1648 |
| Τοποθεσία |  Σουηδία, Στοκχόλμη |
| Συντεταγμένες | 59°20′17″N 018°04′20″E / 59.33806°N 18.07222°E |
| Συλλογή | |
| Τεκμήρια | Συμβατικά έντυπα έργα (κάποια σε μικρομορφή), ακουστικά αρχεία και ψηφιακά αρχεία σε φυσικά αποθηκευτικά μέσα και διαδικτυακές δημοσιεύσεις |
| Μέγεθος | 18 εκατομμύρια τεκμήρια |
| Νόμιμη κατάθεση | Ναι |
| Πρόσβαση και χρήση | |
| Επισκέπτες | Ανοιχτό στο κοινό |
| Άλλες πληροφορίες | |
| Διευθυντής | Karin Grönvall (από το 2019) |
| Ιστότοπος | www.kb.se |
Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Σουηδίας (σουηδικά: Kungliga biblioteket, Βασιλική Βιβλιοθήκη) (KB) είναι η δημόσια κεντρική βιβλιοθήκη της Σουηδίας, που βρίσκεται στη Στοκχόλμη. Όπως και η Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη του Lund, συλλέγει και αποθηκεύει όλες τις ταινίες, τις εικόνες και το έντυπο υλικό που δημοσιεύεται στη Σουηδία. Η Εθνική Βιβλιοθήκη είναι κρατικό δημόσιο ίδρυμα που εξαρτάται από το Υπουργείο Παιδείας.
Οι συλλογές της βιβλιοθήκης είναι ανοιχτές σε όλους, αλλά οι δραστηριότητές της απευθύνονται κυρίως σε ερευνητές.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η έναρξη της Βασιλικής Σουηδικής Βιβλιοθήκης χρονολογείται στο δεύτερο μισό του 16ου αιώνα, όταν τα παιδιά του βασιλιά Γουσταύου Α΄ παρήγγειλαν τους πρώτους καταλόγους των βιβλίων της βασιλικής οικογένειας.
Στη συνέχεια, η βασίλισσα Χριστίνα που βασίλεψε από το 1632 έως το 1654, κατέστησε τη Βασιλική Βιβλιοθήκη μία από τις σημαντικότερες στην Ευρώπη, κυρίως όταν τέθηκε σε ισχύ ένα σύστημα για νόμιμη απόθεση υλικού από το 1661.
Ωστόσο, σχεδόν τίποτα δεν απέμεινε από αυτές τις πρώτες συλλογές. Πράγματι, η βασίλισσα Χριστίνα πήρε μαζί της το μεγαλύτερο μέρος των βιβλίων της όταν παραιτήθηκε και αποσύρθηκε στη Ρώμη. Επιπλέον, μια πυρκαγιά κατέστρεψε το Βασιλικό Παλάτι το 1697 όπου φυλάσσονταν τα αρχεία της Βασιλικής Βιβλιοθήκης. Το 1768 η Βασιλική Βιβλιοθήκη βρήκε μόνιμη στέγη στο Βασιλικό Παλάτι της Στοκχόλμης που σχεδιάστηκε από τον Νικόδημο Τεσίν ο Νεότερος.
Το 1877, οι συλλογές μεταφέρθηκαν στο νέο τους κτίριο στο Humlegården, όπου βρίσκονται ακόμα και σήμερα. Άνοιξε για το κοινό από τις 2 Ιανουαρίου 1878.
Κλοπή βιβλίων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 2004, ανακαλύφθηκε ότι είχαν κλαπεί δεκάδες σπάνια βιβλία από τη συλλογή της βιβλιοθήκης.[1] Η έρευνα αποκάλυψε ότι ο κλέφτης ήταν ο Anders Burius, ένας ανώτερος βιβλιοθηκονόμος που εργαζόταν στην Εθνική Βιβλιοθήκη. Τουλάχιστον 62 βιβλία εκλάπησαν και μόνο μερικά έχουν ανακτηθεί, μερικά με τη βοήθεια του FBI.[1][2]
Κάποια από τα βιβλία που λείπουν είναι έργα των Γιοχάνες Κέπλερ, Τόμας Χομπς και Κρίστιαν Χόυχενς. Η βιβλιοθήκη διατηρεί μια λίστα με τα βιβλία που λείπουν.[3]
Συλλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι συλλογές της Εθνικής Βιβλιοθήκης αποτελούνται από τουλάχιστον 18 εκατομμύρια τεκμήρια,[4] συμπεριλαμβανομένων βιβλίων, αφισών, εικόνων, χειρογράφων και εφημερίδων.[5]
Η οπτικοακουστική συλλογή περιλαμβάνει πάνω από 7 εκατομμύρια ώρες ηχογραφημένου υλικού. Η Εθνική Βιβλιοθήκη είναι επίσης μια ανθρωπιστική ερευνητική βιβλιοθήκη, με συλλογές ξένων λογοτεχνιών σε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων.
Η βιβλιοθήκη διαθέτει μια συλλογή 850 σουηδικές αφίσες του 1852. [6] Η Εθνική Βιβλιοθήκη αγοράζει επίσης λογοτεχνικά ξενόγλωσσα έργα που αφορούν τη Σουηδία και έργα Σουηδών που εκδίδονται στο εξωτερικό, μια κατηγορία γνωστή ως suecana.
Η Εθνική Βιβλιοθήκη συλλέγει δισκέτες, CR-ROM και άλλα ηλεκτρονικά μέσα αποθήκευσης από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, μαζί με ηλεκτρονικά βιβλία, ηλεκτρονικά περιοδικά, ιστότοπους και άλλο ψηφιακό υλικό.
Το 1953, η Εθνική Βιβλιοθήκη είχε αγοράσει από το Λένινγκραντ και τη Μόσχα μία σημαντική ποσότητα από έργα ρωσικής λογοτεχνίας. Αυτά τα βιβλία επρόκειτο να αποτελέσουν τη βάση μιας σλαβικής βιβλιοθήκης στη Στοκχόλμη. Αυτά τα σχέδια παγιώθηκαν σε μια συμφωνία που έγινε το 1964 μεταξύ της Βιβλιοθήκης Λένιν στη Μόσχα και της Εθνικής Βιβλιοθήκης, στην οποία οι αντίστοιχες βιβλιοθήκες συμφώνησαν να ανταλλάξουν τη λογοτεχνία των χωρών τους.
Ψηφιακές συλλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από τις 24 Μαρτίου 1997, η Εθνική Βιβλιοθήκη αρχειοθέτησε το σουηδικό μέρος του Παγκόσμιου Ιστού ως μέρος ενός έργου που ονομάζεται kulturarw3 (παιχνίδι με τις λέξεις, καθώς kulturarv σημαίνει πολιτιστική κληρονομιά στα σουηδικά). Αρχικά, το περιεχόμενο δεν ήταν διαθέσιμο στο κοινό λόγω προβλημάτων πνευματικών δικαιωμάτων, αλλά μετά το 2004 οι επισκέπτες της βιβλιοθήκης μπορούσαν να έχουν πρόσβαση στα αρχεία με τους υπολογιστές μόνο για ανάγνωση αποκλειστικά στους χώρους της βιβλιοθήκης.
Το 2010, ξεκίνησε η μαζική ψηφιοποίηση των σουηδικών εφημερίδων και από το 2016 είχαν επεξεργαστεί πάνω από 12 εκατομμύρια σελίδες [7][8]
Η βιβλιοθήκη ασχολείται επίσης με την αυτοματοποιημένη συλλογή ηλεκτρονικών πόρων, συμπεριλαμβανομένων ηλεκτρονικών βιβλίων και ψηφιακών έντυπων εκδόσεων από εκδότες εφημερίδων και περιοδικών. Βρίσκεται επίσης σε εξέλιξη ένα τεράστιο έργο ψηφιοποίησης φυσικού υλικού που κινδυνεύει να καταστραφεί.
Συνεργασία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η βιβλιοθήκη είναι υπεύθυνη για το συντονισμό όλων των σουηδικών βιβλιοθηκών, συμπεριλαμβανομένων των δημόσιων. Είναι υπεύθυνη για την παροχή πληροφοριών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και την έρευνα, η οποία περιλαμβάνει την απόκτηση κεντρικών συμφωνιών άδειας για την έρευνα και πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες για την αύξηση της πρόσβασης σε διάφορες βάσεις δεδομένων. Η Εθνική Βιβλιοθήκη ανέπτυξε και διατηρεί το LIBRIS, το εθνικό σύστημα βάσεων δεδομένων της βιβλιοθήκης. Το LIBRIS διατίθεται ελεύθερα στο κοινό μέσω διαδικτύου και περιέχει πάνω από πέντε εκατομμύρια τίτλους που βρίσκονται σε 300 σουηδικές βιβλιοθήκες. Ο Σουηδικός Οργανισμός ISBN είναι μια μονάδα στην Εθνική Βιβλιοθήκη.
Η βιβλιοθήκη συνεργάζεται με την Παγκόσμια Ψηφιακή Βιβλιοθήκη[9].
Νόμιμη απόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία περί απόθεσης υλικού, κάθε εκδότης έντυπου υλικού στη Σουηδία καλείται να στείλει ένα αντίγραφο στην Εθνική Βιβλιοθήκη και σε άλλες έξι ερευνητικές βιβλιοθήκες για τη διανομή. Ομοίως, κάθε εκδότης μουσικών έργων, ταινιών, τηλεοπτικών ή ραδιοφωνικών προγραμμάτων πρέπει να στείλει αντίγραφα στη βιβλιοθήκη. Ωστόσο, σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό αφορά μόνο μέρος των εκπομπών.
Από το 1997, η νόμιμη απόθεση επεκτάθηκε σε σουηδικούς ιστότοπους (έργο kulturarw3): όλη αυτή η αρχειοθέτηση ιστού μπορεί να προβληθεί σε κάποιους σταθμούς της βιβλιοθήκης. Επίσης αρχειοθετούνται σε μικροφίλμ οι σουηδικές εφημερίδες.
Ο νόμος προήλθε από το διάταγμα της καγκελαρίας του 1661, το οποίο απαιτούσε από όλους τους τυπογράφους βιβλίων της Σουηδίας να στείλουν δύο αντίγραφα κάθε γραπτής εκτύπωσης, το ένα για το Εθνικό Αρχείο και το άλλο για την Εθνική Βιβλιοθήκη. Ο νόμος αυτός αποσκοπούσε μάλλον στον έλεγχο της διάδοσης της γνώμης παρά στη διατήρηση των αρχείων.
Φωτογραφίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
-
Aίθουσα των ερευνητών -
Αναγνωστήριο -
O Codex Aureus, (Χρυσά Ευαγγέλια) -
Ο Codex Gigas, θεωρείται το μεγαλύτερο υπάρχον μεσαιωνικό χειρόγραφο στον κόσμο
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Cohen, Patricia (23 Ιουλίου 2013). «National Library of Sweden to Recover Stolen Books». New York Times. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2016.
- ↑ «United States Returns Stolen Antique Books to the National Library of Sweden». Federal Bureau of Investigation (στα Αγγλικά). 17 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2016.
- ↑ «List of missing books stolen from the National Library of Sweden 1995-2004». National Library of Sweden. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2016.
- ↑ «Our Collections - Kungliga biblioteket». Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2013.
- ↑ «National Library of Sweden - information folder» (PDF) (στα Αγγλικά). National Library of Sweden. 22 Οκτωβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 20 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2016.
- ↑ «The Old People Mill». World Digital Library. 1852. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2013.
- ↑ Heidi Rosen· Torsten Johansson· Mikael Andersson· Henrik Johansson. «Experiences from Digidaily» (PDF). Unesco. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2016.
- ↑ «Page count query». tidningar.kb.se. National Library of Sweden. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2016.
- ↑ «The Old People Mill». www.wdl.org. 1852. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2021.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (Αγγλικά) The European Library - Πρόσβαση σε 48 εθνικές βιβλιοθήκες στην Ευρώπη
- (Αγγλικά) National Library of Sweden, επίσημη ιστοσελίδα
- (Αγγλικά) Λογαριασμός Twitter
- (Σουηδικά) Kulturarw3, περιγραφή του έργου Kulturarw3
- (Σουηδικά) LIBRIS Κατάλογος σουηδικών βιβλιοθηκών
- (Σουηδικά) Swedish Media Database (SMDB) Σουηδική βάση δεδομένων για πολυμέσα
|