Ευδοξία (αυτοκράτειρα)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ευδοξία (αυτοκράτειρα)
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Aelia Eudoxia (Λατινικά)
Γέννηση4ος αιώνας[1]
Θάνατος6  Οκτωβρίου 404
Κωνσταντινούπολη
Αιτία θανάτουεπιπλοκή κατά τον τοκετό
Τόπος ταφήςΝαός των Αγίων Αποστόλων
Χώρα πολιτογράφησηςΒυζαντινή Αυτοκρατορία
Θρησκείαχριστιανός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΑρκάδιος[2][3]
ΤέκναΘεοδόσιος Β´[2]
Πουλχερία
Αρκαδία Πορφυρογέννητη
Φλασίλλα
Μαρίνα
ΓονείςΜπάουτο[2]
ΟικογένειαΘεοδοσιανή Δυναστεία
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΒυζαντινός Αυτοκράτορας (395–404)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Αιλία Ευδοξία (απεβ. 6 Οκτωβρίου 404) ήταν Βυζαντινή αυτοκράτειρα, σύζυγος του Αρκάδιου και μητέρα του Θεοδόσιου Β΄. Ήταν κόρη Φράγκου αξιωματούχου, ωστόσο μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη[4].

Έγινε αυτοκράτειρα χάρη στον έπαρχο Ευτρόπιο, που την παρουσίασε στον Αρκάδιο, ο οποίος την ερωτεύτηκε. Ήταν «ασεβής» γυναίκα, μάλιστα έκοβε τα μαλλιά της, όπως οι εταίρες.[5]

Η Ευδοξία προκάλεσε την αυστηρή κριτική του Ιωάννη του Χρυσοστόμου Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος την αποκαλούσε Ιεζάβελ και Ηρωδιάδα. Ο Ιωάννης κατέκρινε αυστηρά εκείνους, που συμμετείχαν στις εορταστικές εκδηλώσεις προς τιμήν της Ευδοξίας. Ο ιστορικός Σωκράτης αναφέρει την αρχή μιας ομιλίας, που πιθανότατα εκφώνησε ο Χρυσόστομος: «πάλιν Ηρωδιάς μαίνεται, πάλιν ταράσσεται, πάλιν ορχείται, πάλιν την κεφαλήν Ιωάννου ζητεί λαβείν επί πίνακι». Η Ευδοξία ενοχλήθηκε και ζήτησε από τον τον Αρκάδιο να λάβει μέτρα εναντίον του, και εκείνος εξόρισε τον Ιωάννη.[6]

Η Ευδοξία απεβίωσε πριν από τον Αρκάδιο, κατά τον τοκετό.[7] Είχε πέντε παιδιά: τη Φλασίλλα, την Πουλχερία, τον Θεοδόσιο Β΄, την Αρκαδία και τη Μαρίνα.

Χάλκινο νόμισμα με την Αιλία Ευδοξία, που φέρει διάδημα, περιδέραιο και ενώτια· επιγρ.: AEL. EVDOXIA AVG. Στην άλλη όψη, Νίκη καθήμενη, κρατά ασπίδα με το ΧΡ επί κιονίσκου, επιγρ.: SALUS REPUBLICAE. 18 χλστ.
Χρυσός σήμισις με την Αιλία Ευδοξία, που φέρει διάδημα, περιδέραιο και ενώτια· επιγρ.: AEL. EVDOXIA AVG. Στην άλλη όψη, στεφάνι με το ΧΡ στο εσωτερικό του· CON OB. Κωνσταντινούπολη, π. 401, 2,22 γραμ.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]