Χαριτώ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Χαριτώ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση4ος αιώνας
Σίρμιο
Θάνατος4ος αιώνας
Κωνσταντινούπολη
Τόπος ταφήςΝαός των Αγίων Αποστόλων
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΣύζυγος αυτοκράτορα
Οικογένεια
ΣύζυγοςΙοβιανός
ΤέκναΒαρρονιανός
ΓονείςLucillianus
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΡωμαία Αυτοκράτειρα

Η Χαριτώ, λατιν. Charito (μέσα 4ου αι.) ήταν Αυτοκράτειρα, ως σύζυγος τού Ιοβιανού Αυτοκράτορα των Ρωμαίων. Μερικοί ιστορικοί αμφιβάλουν, ότι η Χαριτώ έγινε Αυγούστα και δεν υπάρχει αρχαιολογική απόδειξη έως τώρα, που να επιβεβαιώνει ότι έγινε.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καταγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το όνομά της δεν εμφανίζεται στον Αμμιανό Μαρκελλίνο, την κύρια πηγή για τη βασιλεία τού συζύγου της. Η πιο παλαιά πηγή που το αναφέρει, είναι η Χρονογραφία σύντομος τού Νικηφόρου Α΄ Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης (6ος-7ος αι.). Τον 9ο αι. το μετέφρασε στα Λατινικά ο Αναστάσιος ο Βιβλιοθηκάριος. Ο ιστορικός Τίμοθυ Μπαρνς θεωρεί, ότι η μη μνεία της στο έργο τού Μαρκελλίνου αντανακλά την έλλειψη της πολιτικής της επιρροής. Ο Μπαρνς αναφέρει, ότι ο Μαρκελλίνος δεν καταγράφει ούτε την Αλβία Δομινίκη σύζυγο τού Ουάλη, η οποία είχε μικρή επιρροή.

Κατά τον Μαρκελλίνο και τον Ζώσιμο η Χαριτώ ήταν κόρη τού Λουκιλλιανού, στρατιωτικού διοικητή στο Σίρμιον κατά τη βασιλεία τού Κωνστάντιου Β΄. Αυτός υπηρέτησε ως διοικητής σε μία αντιπαράθεση με τους Σασσανίδες το 350. Έπειτα υπηρέτησε ως κόμης τού ανακτόρου (comes domesticorum) υπό τον Κωνστάντιο Γάλλο τον Καίσαρα.

Το 358-359 ο Λουκιλλιανός και ο Προκόπιος αποτέλεσαν τη δεύτερη πρεσβεία, που έστειλε ο Κωνστάντιος Β΄ στον Σαπούρ Β΄· διαπραγματεύθηκαν όρους της ειρήνης, αλλά επέστρεψαν χωρία αποτελέσματα. Ο Λουκιλλιανός αργότερα προσπάθησε να αντισταθεί στην πρόοδο τού Ιουλιανού και των δυνάμεών του εναντίον τού Κωνσταντίνου Β΄, αλλά ηττήθηκε και απολύθηκε από τον Ρωμαϊκό στρατό, όταν ο Ιουλιανός ανήλθε στον θρόνο.

Ο Ιοβιανός, σύζυγος της Χαριτώς. Επιγραφή: D[OMI]N[US] IOVIANUS P[IUS] F[ELIX] AVG[USTOS].

Αυτοκράτειρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χήρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Select Works of Emperor Julian (1786), English anthology including a translation of the History of Jovian, p. 364. See also de La Bléterie, J. P., Histoire de Jovien, 1740, i. p. 1-238; and Garland, Lynda, Byzantine Empresses: Women and Power in Byzantium, AD 527-1204, Psychology Press, 1999, p. 229. ISBN 978-0415146883.
  • Timothy Barnes, "Ammianus Marcellinus and the Representation of Historical Reality" (1998), page 123
  • Thomas Banchich , "Jovian (363-364 A.D.)"