Χαριτώ
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Χαριτώ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 4ος αιώνας Σίρμιο |
| Θάνατος | 4ος αιώνας Κωνσταντινούπολη |
| Τόπος ταφής | Ναός των Αγίων Αποστόλων |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Σύζυγος αυτοκράτορα |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ιοβιανός |
| Τέκνα | Βαρρονιανός |
| Γονείς | Lucillianus |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ρωμαία Αυτοκράτειρα |
Η Χαριτώ, λατιν. Charito (μέσα 4ου αι.) ήταν Αυτοκράτειρα, ως σύζυγος τού Ιοβιανού Αυτοκράτορα των Ρωμαίων. Μερικοί ιστορικοί αμφιβάλουν, ότι η Χαριτώ έγινε Αυγούστα και δεν υπάρχει αρχαιολογική απόδειξη έως τώρα, που να επιβεβαιώνει ότι έγινε.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Καταγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το όνομά της δεν εμφανίζεται στον Αμμιανό Μαρκελλίνο, την κύρια πηγή για τη βασιλεία τού συζύγου της. Η πιο παλαιά πηγή που το αναφέρει, είναι η Χρονογραφία σύντομος τού Νικηφόρου Α΄ Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης (6ος-7ος αι.). Τον 9ο αι. το μετέφρασε στα Λατινικά ο Αναστάσιος ο Βιβλιοθηκάριος. Ο ιστορικός Τίμοθυ Μπαρνς θεωρεί, ότι η μη μνεία της στο έργο τού Μαρκελλίνου αντανακλά την έλλειψη της πολιτικής της επιρροής. Ο Μπαρνς αναφέρει, ότι ο Μαρκελλίνος δεν καταγράφει ούτε την Αλβία Δομινίκη σύζυγο τού Ουάλη, η οποία είχε μικρή επιρροή.
Κατά τον Μαρκελλίνο και τον Ζώσιμο η Χαριτώ ήταν κόρη τού Λουκιλλιανού, στρατιωτικού διοικητή στο Σίρμιον κατά τη βασιλεία τού Κωνστάντιου Β΄. Αυτός υπηρέτησε ως διοικητής σε μία αντιπαράθεση με τους Σασσανίδες το 350. Έπειτα υπηρέτησε ως κόμης τού ανακτόρου (comes domesticorum) υπό τον Κωνστάντιο Γάλλο τον Καίσαρα.
Το 358-359 ο Λουκιλλιανός και ο Προκόπιος αποτέλεσαν τη δεύτερη πρεσβεία, που έστειλε ο Κωνστάντιος Β΄ στον Σαπούρ Β΄· διαπραγματεύθηκαν όρους της ειρήνης, αλλά επέστρεψαν χωρία αποτελέσματα. Ο Λουκιλλιανός αργότερα προσπάθησε να αντισταθεί στην πρόοδο τού Ιουλιανού και των δυνάμεών του εναντίον τού Κωνσταντίνου Β΄, αλλά ηττήθηκε και απολύθηκε από τον Ρωμαϊκό στρατό, όταν ο Ιουλιανός ανήλθε στον θρόνο.
Αυτοκράτειρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Χήρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Select Works of Emperor Julian (1786), English anthology including a translation of the History of Jovian, p. 364. See also de La Bléterie, J. P., Histoire de Jovien, 1740, i. p. 1-238; and Garland, Lynda, Byzantine Empresses: Women and Power in Byzantium, AD 527-1204, Psychology Press, 1999, p. 229. ISBN 978-0415146883.
- Timothy Barnes, "Ammianus Marcellinus and the Representation of Historical Reality" (1998), page 123
- Thomas Banchich , "Jovian (363-364 A.D.)"