Ποσειδώνας (μυθολογία): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
{{πηγές|30|05|2015}}
{{μυθολογία-επέκταση}}{{πηγές|30|05|2015}}
{{πληροφορίες προσώπου}}
{{πληροφορίες προσώπου}}
[[Αρχείο:Attica 06-13 Sounion 19 Temple of Poseidon.jpg|thumb|265px|Ο ναός του Ποσειδώνα στο [[Σούνιο]]]]
[[Αρχείο:Attica 06-13 Sounion 19 Temple of Poseidon.jpg|thumb|265px|Ο ναός του Ποσειδώνα στο [[Σούνιο]]]]

Έκδοση από την 15:46, 26 Μαΐου 2016

Ποσειδώνας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Ποσειδών (Ελληνικά)
Προφορά
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςἌρνη
Αμφιτρίτη
Τυρώ
Euryte
Κόρκυρα
ΣύντροφοςΑφροδίτη
Θεμιστώ
Άβα (μυθολογία)
Αίθρα
Αγαμήδη
Αλκυόνη
Αλόπη
Αμυμώνη
Ανίππη
Λυσιάνασσα
Αρήνη
Αρέθουσα (μυθολογία)
Αργιόπη
Αστυπάλαια
Βερόη
Καλχινία
Ερμίππη
Καλύκη
Κανάκη
Κελαινώ
Κελαινώ
Κηρεβία
Κερόεσσα
Χιόνη
Χρυσογένεια
Κλειτώ
Κλεοδώρα
Δήμητρα
Ευρώπη
Ευρυκύδα
Ευρυνόμη
Γαία (μυθολογία)
Αλία
Έλλη
Ιπποθόη
Ιφιμέδεια
Λιβύη
Μέδουσα
Μελανθώ
Μελίτη
Μολιόνη
Μυτιλήνη
Οινόπη
Περίβοια
Νύμφη Φιλύρα
Πειρήνη
Σαλαμίνα
Σατυρίον
Σύμη
Θεοφάνη
Θόωσα
Μελανθία
Μίδεια
Άσκρα
Πιτάνη
Προνόη
Πηρώ
Λαοδίκη
Αλίστρα
Άλτα
Αντίκλεια
Bithynis
Brylle
Κήλουση
Diopatra
Λάρισα
Arethusa
Αντιόπη
ΤέκναΒοιωτός
Αλωέας
Αίολος
Πολύφημος
Έρυξ
Νηλέας[1][2]
Τρίτωνας
Πρωτέας
Ρόδη
Βενθεσικύμη
Αλιρρόθιος
Φαίαξ
Νιρεύς
Αμφίμαρος
Πελίας[3]
Βήλος[4]
Προκρούστης
Ανταίος
Ἄμυκος
Εὐάδνη
Ογχηστός
Ναύπλιος
Αίολος
Atlas
Ακεσαμενός
Achaeus
Pelasgus
Αγήνορας του Ποσειδώνα[5]
Κυμοπόλεια
Ergiscus
Θησέας
Δίκτυς
Άκτωρ
Βήλος
Αίθουσα
Υριέας
Anthas
Ιπποθόωντας
Βούσιρις
Ίδας ο Αιτωλικός
Άβας ο Ευβοεύς
Κερκύονας
Ευρύπυλος
Αγκαίος
Εργίνος ο Αργοναύτης
Peratos
Μινύας
Κύκνος
Τρίοπας
Εποπέας
Ασωπός
Nycteus
Lycus
Εύρυτος της Κυρήνης
Celaenus
Πολυδέκτης
Βύζας
Εύμολπος
Ampheres
Elasippus
Mestor
Αζάης
Αρίων
Δέσποινα
Εύφημος
Ηλεύς
Βελλεροφόντης
Χάρυβδη
Άλμωψ
Paeon
Τάφιος
Ώτος ο Αλωέως
Εφιάλτης
Άλθηπος
Λέλεξ
Χρυσάωρ
Πήγασος
Ειρήνη
Δελφός
Mygdon of Bebryces
Εύρυτος του Άκτορα
Κτέατος
Mytilus
Μεγαρέας
Astacus
Σίθωνας
Ναυσίθοος[6][7]
Aon
Φώκος
Κυχρεύς
Τάραντας
Cycnus
Χθόνιος
Λεύκωνας
Άβδηρος
Chios
Melas
Agelus
Αλεβίων
Δέρκυνος
Λάμια
Lepreus
Παλαιστίνος
Periphetes
Φινέας
Πόλτυς
Sarpedon
Σκίρωνας
Σίνις
Συλέας
Ταίναρος
Βούτης
Αυγείας
Eumelus
Aeolus and Boeotus
Χρυσόμαλλος
Parnassus
Periclymenus
Άμυρος
Autochthon
Mneseus
Λάμος
Λευκονόη
Evaemon
Φθίος
Σικανός
Σικελός
Hyperes
Anathamus
Ἀνθεὺς
Arpiátes
Anthes
Aspledon
Alcippe
Athos
Byzinus
Κάανθος
Κεγχρίας
Chryses
Κρόμμος
Dicaeus
Δώρος
Dyrrachius
Eusirus
Γλαύκος ο Ανθηδόνιος
Οίοκλος
Λέχης
Οπλέας
Diaprepes
ΓονείςΚρόνος[8][9] και Ρέα[8][10]
ΑδέλφιαΕστία
Άδης
Δίας[8][11]
Ήρα
Δήμητρα
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Ο ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο

Στην Ελληνική μυθολογία ο Ποσειδώνας είναι ο θεός της στεριάς και της θάλασσας (και για αυτό ονομάζονταν και Πελαγαίος), των ποταμών, των πηγών και των πόσιμων νερών.

Γιος του Κρόνου και της Ρέας και αδελφός του Δία κατοικούσε πότε στον Όλυμπο και πότε στο παλάτι του στα βάθη της θάλασσας, όπου ζούσε και η γυναίκα του, η Νηρηίδα Αμφιτρίτη. Κατά μια εκδοχή μεγάλωσε στη Ρόδο όπου, μετά την ένωσή τους με την Αλία, αδελφή των Τελχινών, γεννήθηκαν έξι γιοι και μια κόρη, η Ρόδη, που έδωσε το όνομά της στο νησί. Ήταν πατέρας ακόμα του Θησέα, αλλά και του Προκρούστη και του Σκίρωνα και γιγάντων: των δίδυμων Ώτου και Εφιάλτη (από την ένωσή του με την Ιφιμέδεια, κόρη του βασιλιά της Θεσσαλίας), του Τιτυού (από την Ελαρά, κόρη του Ορχομενού και του Ωρίωνα (από την Ευρυάλη, κόρη του Μίνωα. Θεωρούνταν ακόμα εξημερωτής του πρώτου αλόγου αλλά και γεννήτορας του μυθικού αλόγου Πήγασου.

Το όνομα του θεού Nethuns είναι ετρουσκικό και υιοθετήθηκε στα λατινικά για τον Ποσειδώνα στη ρωμαϊκή μυθολογία (Νεπτούνους). Και οι δύο ήταν θεοί της θάλασσας ανάλογοι με τον Ποσειδώνα. Σύμφωνα με σωζόμενες επιγραφές, ο Ποσειδών λατρευόταν στην Πύλο και στη Θήβα και ενσωματώθηκε στους θεούς του Ολύμπου ως αδελφός του Δία και του Άδη. Ο Ποσειδών απέκτησε πολλά παιδιά. Υπάρχει ένας ομηρικός ύμνος στον Ποσειδώνα, ο οποίος ήταν ο προστάτης πολλών ελληνικών πόλεων, αν και έχασε το διαγωνισμό για την Αθήνα από την Αθηνά.

Ως θεός της θάλασσας, ο Ποσειδώνας ταξίδευε με το χρυσό άρμα του πάνω στα κύματα, που άνοιγαν χαρούμενα στο πέρασμά του, ενώ γύρω του έπαιζαν δελφίνια. Με την τρίαινά του μπορούσε τόσο να δημιουργεί τρικυμίες όσο και να ηρεμεί τα νερά. Θεωρούνταν προστάτης των ναυτικών και των ψαράδων κι ακόμα, σαν υπεύθυνο για γεωλογικά φαινόμενα όπως τους σεισμούς, του προσφέρονταν θυσίες και επικλήσεις για τη σταθερότητα του εδάφους και την ασφάλεια των κτιρίων, ενώ τιμούνταν και με ιπποδρομίες. Σύμβολά του ήταν η τρίαινα, το ψάρι (συνήθως τόννος ή δελφίνι) και σπανιότερα το άλογο ή ο ταύρος.

Άγαλμα του Ποσειδώνα στο Μπρίστολ.

Λατρεία

Ο Ποσειδών ήταν σημαντικός θεός διάφορων πόλεων: στην Αθήνα, ήταν δεύτερος μόνο μετά την Αθηνά σε σημασία, ενώ στην Κόρινθο και σε πολλές πόλεις της Μεγάλης Ελλάδας ήταν ο προϊστάμενος θεός της πόλης. Στην καλοκάγαθη πτυχή του, ο Ποσειδών παρουσιαζόταν δημιουργώντας νέα νησιά και προσφέροντας ήρεμες θάλασσες. Όταν όμως οργιζόταν, χτυπούσε το έδαφος με την τρίαινά του και προκαλούσε χάος, σεισμούς, ναυάγια και πνιγμούς στη θάλασσα. Στην Οδύσσεια, η μνησικακία του Ποσειδώνα ενάντια στον Οδυσσέα απέτρεψε τον πολυμήχανο ήρωα από την άφιξή του στην πατρίδα του, την Ιθάκη. Οι ναυτικοί προσεύχονταν στον Ποσειδώνα για ένα ασφαλές ταξίδι, πνίγοντας μερικές φορές άλογα ως θυσία.

Σύμφωνα με τον Παυσανία[12], ο Ποσειδών ήταν ένας από τους επιστάτες του χρησμού στους Δελφούς προτού να τους αναλάβει ο Ολύμπιος Απόλλωνας. Απόλλωνας και Ποσειδών λειτούργησαν στενά σε πολλά σημεία: στην αποίκιση, παραδείγματος χάριν. Ο Δελφικός Απόλλωνας παρείχε την έγκριση την εγκατάσταση ανθρώπων σε αποικίες, ενώ ο Ποσειδών πέρα από τους αποίκους βοήθησε δίνοντάς τους το εξαγνιστικό ύδωρ για τη θυσία που αφορούσε την ίδρυση της αποικίας. Η Ανάβασις του Ξενοφώντα περιγράφει μια ομάδα στρατιωτών στο 400-399 π.Χ. τραγουδώντας στον Ποσειδώνα έναν παιάνα, ένα είδος ύμνου που τραγουδιέται κανονικά για τον Απόλλωνα. Όπως ο Διόνυσος, ο οποίος επηρέαζε τις μαινάδες, και ο Ποσειδών προκάλεσε ορισμένες μορφές διανοητικής διαταραχής. Ένα ιπποκράτειο κείμενο του 400 π.Χ., στις ιερές Αρρώστιες λέει ότι κατηγορήθηκε για ορισμένους τύπους επιληψιών.

Παραπομπές

Εξωτερικοί σύνδεσμοι